Je kind verliezen tijdens de zwangerschap

Nog een vraagje voor Fener: is dat jullie hondje op de foto? Is dat een Franse bulldog?

Lieve allemaal,



Ik ben toch een soort van blij dat deze plek er is! Waar we verhalen kwijt kunnen en onze gedachten kunnen schrijven!



Wat jullie schrijven over het bezoek aan mijn vriendin....het is zo dubbel! Eigenlijk kan ik die confrontatie ook nog niet aan. Aan de andere kant, ik ben zo gek op de kleintjes van vriendinnen en familie, dat ik deze maanden ook niet wil missen. Ik lach met ze en direct daarna schieten inderdaad de tranen in mijn ogen. Ik heb inderdaad gezegd hoe het voor me voelde en vriendin geeft aan dat ze alles OK vindt en dat ik het aan kan geven als het wel of niet kan.



@ Floor, wat jij schrijft over de kraamvisite waar je snel heen ging, herken ik ook. Ik wil ook geen drempels.... Maar je merkt toch dat anderen die wel zien en dat vind ik ook erg. Bijvoorbeeld dat ik merkte dat mijn nichtje het moeilijk vond mij te vertellen dat ze zwanger is. Zou het dan nooit meer zo zijn dat iemand dit soort nieuws onbezorgd aan me gaat brengen? Ik denk dat het altijd een pijnlijke plek blijft en dat maakt me verdrietig...



@ Kitty, wat een ontzettend goed idee. Ik voelde me al rot bij het feit dat er dit weekend als we een paar dagen weg zijn geen kaarsje zou branden bij het kleine steentje en kaartje van ons zoontje. Maar die neem ik nu gewoon mee!



@ Nolleke, wat ben jij sterk met je werk vandaag! Het klinkt als een prettige beginnetje weer. En fijn dat je inderdaad een ander gevoel bij de verloskamer had. En ook dat de gyn je voor de volgende keer op deze manier al gerust stelt. Knap dat je aan afvallen kunt denken! Ik herken wat je zegt, dat je graag meer was af gevallen vóór je zwangerschap. Nu door de zwangerschap ben ik 2 kilo aangekomen en er moesten er al wat af. Maar eerlijk gezegd mag ik van mezelf eerst weer zwanger worden voor alles eraf moet.



En mijn dag gaat redelijk. beter eigenlijk dan gister. Ik ben iets rustiger en barst niet steeds in huilen uit. Ik probeer ook als mijn man er niet is, niet alles vol te plannen, gewoon omdat ik dat niet trek. Het is me dan gelijk te veel. Inmiddels is al een groot deel van de dag voorbij.....



@ Fener, wat bijzonder die tattoo. Heel fijn gevoel lijkt me.



Toen mijn man en ik eind vorig jaar onze trouwringen uitzochtten, besloten we geen briljant in mijn ring te laten zetten. Hij beloofde me dat ik voor ieder kind dat ik zou baren een mooi diamantje in mijn trouwring zou krijgen. Volgende week gaat mijn ring naar de juwelier en komt er voor mijn zoontje een mooi schitterend diamantje in. Dat geeft mij ook het gevoel dat hij dan altijd bij me is.



Ik ga maar een beetje de spullen inpakken voor het weekendje weg. Ik neem van alles mee (boeken, wandelschoenen, spelletjes, kookboeken, open haard hout) om maar gewoon daar te kunnen beslissen waar we zin in hebben. Fijn om samen weg te zijn. En vanuit daar rijden we dan maandag direct door naar het ziekenhuis voor onze afspraak. Waar ik toch wel erg naar uit kijk.....



x Madelief

O ja en mijn stukje voor het OP:



Madelief, moeder van Noach, geboren op 23-9-2010 en overleden in mijn buik na 16 weken zwangerschap

@Floor, precies, die kilo's neem je voor lief voor je kindje, maar nu is het nog vervelender die extra kilo's.

Ik was gelukkig maar 1,5 kilo aangekomen in mijn zwangerschap en na mijn bevalling was ik 5 kilo afgevallen (wrs ook door het weinige tot niet eten tijdens die week in het ziekenhuis). Maar nu door het alleen thuis zitten en emotie eten ben ik een kilo zwaarder als tijdens mijn zwangerschap.



Ik probeer het soms ook bewust niet toe te laten hoor, die gedachtes over hoe het nu zou zijn, maar dat is zo ontzettend moeilijk.



Haha, klinkt niet echt ontspannen op die manier, naar de schoonheidsspecialiste, maar het klinkt wel gezellig.

Ik ga over 2 weken ook naar de sauna, heerlijk ontspannen inderdaad. Maar helaas heb ik aan mijn zwangerschap wel striae overgehouden, dit had ik al vanaf 16 weken. Dus dat wordt wel een stap voor me, maar ik blijf daarvoor niet weg uit de sauna.



@Madelief, gelukkig kon je er wel met je vriendin over praten. Dan ben je de spanning al een beetje kwijt, door er alleen maar over te praten.

Enne, ik ga gewoon door met lijnen tot ik weer zwanger ben. Het is niet zo dat ik nu eerst wil lijnen en dan pas zwanger worden. Nee, daarvoor is de kinderwens te groot.

Heel veel plezier tijdens jullie weekendje en daarna succes met de afspraak in het ziekenhuis. Ik ben benieuwd of er al uitslagen zijn.

Dag lieve allemaal,

ik zit niet lekker in mijn vel hoor, voel me van somber tot kwaad tot verdrietig. heb nergens zin in en heb het idee dat alles moet.

en ik mis hem zo, kan alleen maar denken :we hadden je zo graag gewild. Bij die zin kan ik de pijn toelaten.



ik kan me er nu niet toe zetten op iedereen te reageren maar denk wel ook aan jullie



veel liefs fener



voor de OP

Fener, moeder van Kaan*, geboren 22 juni 2010 kort voor de geboorte overleden. Te vroeg geboren agv voortijdig gebroken vliezen,oorzaak onbekend

Lieve Fener, ik stuur je een ..... Sterkte.....



x Madelief

iemand enig idee hoe ik hier mijn foto kan plaatsen?

is idd mijn franse bulldog:)

met avatar lukt t ook niet

@Fener, , neem je tijd voor je gevoel. Die kwaadheid/boosheid mag er ook zijn, dat is (hopelijk) een fase.

Hopelijk heb je snel weer betere dagen.



@Floor, inderdaad is die striae weer een ander voorbeeld van zinloos...



Ik heb eigenlijk een vraag voor jullie allemaal (weet eerlijk gezegd niet of ik die al wel gesteld heb, sorry anders voor de dubbele vraag).

Ik maak me op dit moment zo ontzettend veel zorgen om mijn menstruatie.

Afgelopen woensdag was het 6 weken geleden dat ik bevallen ben en ik heb tot 4,5 week gevloeid. Daarnaast ben ik er bijna van overtuigd dat ik 3 weken na de bevalling mijn eisprong heb gevoeld. Dan zou je 2 weken later een menstruatie verwachten, maar nu al 1,5 week geen bloedverlies.

En nu ben ik zo bang voor het syndroom van Asherman, dit is een zeer zeldzame complicatie na een curettage (maar ja, een cervixinsuffientie zonder voorgeschiedenis is ook zeer zeldzaam).

Hier was ik altijd al bang voor, want ik was bij mijn miskraam (bij 7 weken) zo blij dat het vanzelf kwam en dat ik toen niet gecuretteerd hoefde te worden, aangezien ik daar toen ook al bang voor was.

Nu ben ik me hier al 3 weken zorgen over aan het maken en ik vind eigenlijk dat ik nog 2 weken moet wachten tot ik aan de bel trek, want het is normaal dat de menstruatie na een bevalling ongeveer 6 tot 8 weken op zich laat wachten. Dus als ik nu aan de bel trek zullen ze me toch zeggen dat ik nog even af moet wachten.

Helaas is het bij dit syndroom zo dat het onmogelijk is om nog zwanger te worden en dat het moeilijk tot onmogelijk te verhelpen is.

Mijn vriend zegt steeds dat ik me geen zorgen moet maken, omdat ze zeiden dat mijn curettage ongecompliceerd verlopen is en ik mijn lichaam de tijd moet gunnen om weer in zijn oude staat te komen.

Maar dat is zoooo moeilijk.

Dus na dit lange verhaal is mijn vraag aan jullie wanneer jullie ongesteld werden na jullie bevalling (en)?



Kus Nolleke

@Fener, ik zie nu jouw antwoord. Wat leuk dat jullie ook een franse bulldog hebben. Wij hebben er namelijk ook 1, een bruin met witte. Onze vorige franse bulldog was ook zwart met wit, maar is vorig jaar helaas zeer plotseling overleden.

Toen ik vorige week mijn nieuwe foto wilde plaatsen, duurde het bij mij 3 dagen voor ik hem zelf zag, maar aan de reacties van anderen merkte ik dat anderen hem wel zagen. Toen heb ik een mailtje naar viva gestuurd en zeiden dat ik op een bericht van mezelf moest gaan staan en dan ctrl-F5 moest drukken. Misschien kun je dat proberen.

Oww, en Fener, wat geven die lieve beestjes je veel troost he! Echte knuffelbeertjes zijn het, die bulletjes. Iedere keer als ik huil komt ze tegen me aan gekropen en dat voelt fijn. Ik hoop dat jouw bulletje je dat ook geeft.

@Floor, wat fijn zeg dat je meteen weer een regelmatige cyclus hebt, daar hoopte ik ook zo op.

Voor mijn gevoel hebben we al genoeg om ons zorgen te maken wat betreft zwangerschap en dit kan ik er dan echt niet bij hebben!

Wat bedoel je precies met deze zin (sorry ik begrijp hem niet):



En volgens mij met die complicatie heb je ook veel bloed verloren, dacht ik??



Bedoel je dat je met Asherman veel bloed verliest of dat ik veel bloed heb verloren?

mijn avatar is mijn tattoo! met het icoontje lukte t niet (ik denk te groot bestand of zo)

us dames neus op de computer en zie 3 grote sterren en een hele kleine.

in de gehele tattoo is kaan s as verwerkt

xxxx

hoi Floor81

de krul is idd een hart, de sterren draaien ook (zie schaduw) en het kleine sterretje komt idd voor de grote.

Mijn man vind m mooi,



ik kom vanavond terug om echt even goed bij te lezen xxxxx

wow, fener, super mooi! en ik vind het zo speciaal, met Kaan's as, zo draag je hem altijd bij je! ik ben er echt door ontroerd!

Kitty, Floor, Nolleke en Madelief, dank voor jullie reacties.

Ze helpen mij om mijn vrouw en onze situatie beter te kunnen begrijpen. Ik vroeg mijn vrouw om ook op een forum lotgenoten te gaan opzoeken. Ze heeft het 1 keer gedaan op "lieve engeltjes" maar het pakte helemaal verkeerd uit. Ze werd alleen maar angstiger. Floor, misschien een te directe vraag maar waarom komt er voorlopig geen andere zwangerschap?



We hebben een paar hele moeilijke dagen achter de rug. Zeker mijn vrouw heeft het heel zwaar. Het besef lijkt te groeien, confrontaties met zwangere vriendinnen helpen daarbij. Ik vind het erg moeilijk om haar zo te zien lijden en verdrietig te zien zijn. Zelf probeer ik weer op te krabbelen, met ups en downs.



Prachtige tattoo Ferner!



Wat jij beschrijft Nolleke herken ik in mijn vrouw ook. Ik ben bang dat ze door haar bezorgdheid, haar lichaam geen rust geeft om te herstellen. Maar ja, het is super logisch dat ze bang is. Dat kan ik mij bij jou ook voorstellen. Je kan nooit te vroeg een vraag aan een arts stellen!



Gisteren de film The Tree gezien waar een meisje van 8 na het verlies van haar vader zei: "ik kan ervoor kiezen ongelukkig of gelukkig te zijn. Ik kies ervoor om gelukkig te zijn."

Ik kreeg rillingen over mijn rug. Het is zo waar maar doe het maar... Ik weet dat ik het makkelijk heb als ik tegen mijn vrouw zeg: "je kan ook kiezen om vertrouwen te hebben in je eigen lichaam"



Vader van zoontje Nini,

Door het breken van de vliezen bij mijn vrouw 4 weken geleden bij 21 weken, bevalling moeten opwekken 2,5 week geleden.

Hoi meiden,



Jullie kennen mijn nog niet (alleen floor) maar ook ik mag me hier bij aansluiten. Ik heb mijn verhaal op een andere topic staan.



Ik ben mama van 2 engeltjes. Mijn eerste dochter Marie ben ik kwijt geraakt na 22w6d (op 14-01-2010 zwangerschap). Diagnose een zwakke baarmoederhals. Bij mijn 2de zwangerschap heb ik een cerclage gekregen maar helaas heeft die het begeven op 24weken. Anna is geboren op 13-09-2010. Nu zijn we 5 weken verder en ik mis mijn meisjes zo. Elke dag is een strijd voor me en ik ben zo bang voor de toekomst.

Ik vind het zo spijtig om hier te lezen hoeveel andere moeders ook hun kindje zijn kwijtgeraakt.



X

Dag lieve meiden en Simon,



Ik ben weer thuis van een heerlijk weekend in de bossen en een bezoek aan het ziekenhuis!



Eerst het weekend. Het was heel fijn om zo veel buiten te zijn. Lekker te wandelen, fietsen en gewoon op een stoeltje naar een eekhoorn te kijken. We hadden een bad waar ik heerlijk in heb gelegen en steeds de open haard aan. Er waren hele fijn momenten met mijn man. En hele verdrietige. Maar al met al vond ik het fijn om daar te zijn. O ja, en ik temperatuur weer elke ochtend en daardoor weet ik dat ik afgelopen vrijdag een eisprong heb gehad. Het geeft me ook wel weer hoop dat mijn lichaam dat weer kan en dat er dan weer kansen voor ons zijn.



Toen vanmorgen naar het ziekenhuis. Wat moeilijk zeg! Die wachtkamer, afschuwelijk! Alleen maar blije buiken en mensen die gelukkig uit de echo kamer kwamen. Daar hadden wij moeten zitten voor een 20 weken echo!!! Wat hard... Maar het gesprek met de gyn was fijn. De bloeduitslagen en die van het onderzoek naar de placeta waren er al. Er is daarin niets gevonden. Weet niet of dat positief of negatief is. Maar geeft wel helderheid. Verder gesproken over hoe het nu verder gaat. We maken ons veel zorgen om de toekomst en ze willen er alles aan doen ons te helpen en gerust te stellen. Daarom doen ze nu iig nog een keer spermaonderzoek bij mijn man. Dat was namelijk slecht, vandaar dat het lang duurde voor we zwanger waren. Nu onderzoeken ze dat nog een keer. Als het dan nog slecht is gaan ze kijken hoe ze ons kunnen helpen. En bij en volgende zwangerschap blijven we als we willen in het ziekenhuis met meer echos. Dat stelt me ook gerust.



Daarna zijn mijn man en ik naar de juwelier gereden om mijn trouwring in te leveren om er een diamantje in te laten zetten. Dan heb ik mijn zoontje altijd bij me! Nog 4 weken wachten tot ie terug komt.



Nu reageren op jullie.



@ Nolleke, meid wat rot dat je nog niet ongesteld bent geweest. Hoe zeker weet je dat je 3 weken geleden een eisprong had? Als jij je zo'n zorgen maakt, zou ik gewoon naar het ziekenhuis bellen en je zorgen uitspreken. Ik zou daar niet 2 weken mee blijven lopen.



@ Floor, kan me inderdaad voorstellen dat ongesteld worden heel confronterend is. Dat wilde je natuurlijk juist de komende maanden niet worden!!! Wat heftig om te lezen dat je niet meer samen bent met de vader van je zoon. Fijn dat je het op LE kunt delen, want ik kan me voorstellen dat het soms moeilijk is alleen. Mag ik vragen of jullie al uit elkaar waren voor de enorm zware beslissing genomen moest worden?



@ Fener, waar kan ik de foto zien? Ik begrijp dat Floor 'm ergens ziet, maar ik weet niet waar! Ben heel nieuwsgierig. Klinkt iig heel mooi, hele fijne gedachte dat je je zoontje zo altijd bij je hebt.



@ Simon, wat erg om te horen, ik heb dezelfde ervaring met Lieve Engeltjes. Ik werd gebombardeerd met verhalen in de mail en zag onder veel mailtjes staan bijv. "truus, moeder van Lisa*, Jan* en Anne*" Ofwel, een heel aantal van de schrijvende vrouwen hadden dit soort dingen meerdere keren meegemaakt... Ik stortte in.... Ik heb me direct af gemeld want een week na mijn bevalling kon ik dit echt nie aan. Toen heb ik hier op het forum een bericht geplaatst: wie heeft er gezonde kinderen gekregen na een IUVD? Omdat ik zo'n behoefte had aan positieve verhalen. En die kwamen en dat hielp me erg. Vervolgens begon ik het steeds fijner te vinden om wel mee te schrijven met vrouwen die dit ook hadden mee gemaakt, ook al was het vaker. Tijd maakt ook echt uit, merk ik. Wellicht dat je dat je vrouw kunt vertellen, want ik begrijp haar helemaal. Gelukkig kan het ook anders, zoals hier. Wat ik bijzonder vind is dat door jouw mail te lezen ik mijn man ook meer begrijp. Hij zegt ook af en toe dat hij het het moeilijkst heeft met mijn pijn en verdriet. Daar wordt hij verdrietig van. Dat schrijf jij ook. Je kunt je vrouw het proces niet anders of sneller laten doorlopen. Wij bespraken dit vrijdag bij de psycholoog. Dat mijn man graag sommige dingen achter ons wil laten en weer door wil. Hij laat dit soms niet zo tactisch merken. Voor mij kan dat pijn doen. Ik heb op verdrietige momenten alleen maar behoefte aan een arm om me heen en iemand die een rotsvast vertrouwen heeft in de toekomst. Misschien doe je het al, maar vraag je vrouw waarmee je haar kunt helpen. Ik merk dat ik van alles verwacht zonder het te zeggen. Door het naar elkaar uit te spreken is er duidelijkheid. We komen zo dichter bij elkaar.



@ Myrt, wat afschuwelijk wat jij doorstaat in dit jaar. Dat je tot 2 keer toe afscheid moet nemen van je zo gewenste dochters. De strijd is afschuwelijk, het is ook nog maar kort geleden dat Anna geboren is. En jouw vertrouwen in de toekomst moet enorme deuken oplopen op deze manier. Ik stuur je een hele dikke knuffel.....



x Madelief