Zwanger
alle pijlers
Kletsgroepje twijfel over kinderwens
vrijdag 9 april 2021 om 08:49
Ik hoop dat we hier een kletsgroepje kunnen starten met dames (en heren) die net als ik twijfelen over of ze kinderen willen of niet.
Het is in 'het echte leven' toch een beladen onderwerp, en daarom lijkt het mij fijn hier gedachten te kunnen uitwisselen, horen hoe anderen met hun twijfels omgaan, en bijv. ook hoe je er samen met je partner of je omgeving over praat of juist niet.
Het hoeft allemaal niet super actief, maar als we af en toe hier even bij elkaar in kunnen checken, even je hart luchten als er iets gebeurd is, of gewoon even gezellig bijpraten, dat lijkt me wel wat.
Het is in 'het echte leven' toch een beladen onderwerp, en daarom lijkt het mij fijn hier gedachten te kunnen uitwisselen, horen hoe anderen met hun twijfels omgaan, en bijv. ook hoe je er samen met je partner of je omgeving over praat of juist niet.
Het hoeft allemaal niet super actief, maar als we af en toe hier even bij elkaar in kunnen checken, even je hart luchten als er iets gebeurd is, of gewoon even gezellig bijpraten, dat lijkt me wel wat.
woensdag 21 april 2021 om 09:15
Ik ben ook helemaal niet verwend (opgevoed) geweest. Ik kwam niets tekort en kreeg inderdaad soms iets te veel maar mijn ouders hebben me gelukkig wel verstandig leren omgaan met geld en me geleerd dat je er voor moet werken en niets vanzelf komt. Net daarom dat ik ook twijfel hé, haha.AnneSanneAnne schreef: ↑20-04-2021 15:12Jolienv, vervelend dat je daar zo over kan piekeren.
Mijn vriend en ik zijn allebei ook kinderen van redelijk welvarende ouders, maar allebei niet verwend. Wij wonen nu bewust in een klein appartement en hebben maar weinig spullen. En eerlijk gezegd vind ik dat zoveel fijner dan veel spullen hebben! Ik zou dus ook voor mijn kind alleen het broodnodige kopen. Als het niet bevalt kan meer bijkopen altijd nog. Bij jouw probleem met de auto denk ik dus ook: hoezo zou je geen kind kunnen hebben met een 3-deurs? Tuurlijk, het is nog makkelijker om achterdeuren te hebben, maar dat is zeker niet essentieel. En als je het dan lastig vind, kun je altijd nog gaan sparen om je auto om te ruilen.
Maar misschien heb ik makkelijk praten, ik heb nooit geldzorgen gehad. Ik heb meer de angst dat ik heel veel prullaria en spulletjes van alle kanten zou krijgen als ik een kind krijg, en dat dan allemaal op diplomatieke wijze uit mijn huis moet weren
En dat van die auto, ja klopt, een autootje met 3-deurs is mogelijk. Maar het is zo beperkt. Een buggy moet er ook nog goed inpassen en dan heb je nog niets extra mee voor als je ergens heen gaat (speelgoed, tas met luiers e.d., reisbedje, een kinderstoeltje - als dit allemaal zou nodig zijn uiteraard). Het is mogelijk maar qua makkelijkheid en comfort toch niet alles denk ik. Ook om je baby/kind achteraan in de auto te krijgen en vast te maken lijkt me een hele klus?
woensdag 21 april 2021 om 09:25
Verwende kinderen wil ik ook sowieso niet. Mijn neefje en nichtje zijn dat en wat een vervelende kinderen zijn dat!katkaatje schreef: ↑20-04-2021 15:50Kinderen zijn inderdaad duur, maar verwende kinderen zijn strontververvelend en worden nare volwassenen. Dus een beetje beperken in wat ze wel en niet krijgen, en leren dat niet altijd alles kan, is heel gezond. Dat past mooi binnen de opvoeding: ze meegeven dat je afwegingen moet maken waar je je geld wel en niet aan uitgeeft. Ik zou dat geen reden laten zijn, daar kom je echt wel uit. Bovendien krijg je kinderbijslag (in Nederland) dus dat scheelt nog een beetje.
Het gaat me ook meer over het: als al het nodige in de maand betaald is en aangekocht is, gaan we dan nog iets over hebben om iets leuk te doen of om gewoon te sparen? Ik vind sparen zo zo zooo belangrijk en wil dit echt blijven doen maar ben bang dat dit in bepaalde maanden niet zal lukken.
woensdag 21 april 2021 om 10:11
Je zou misschien eens een afspraak kunnen maken met een budgetcoach, om te kijken waar je op uit zou komen en welke van je zorgen gegrond zijn en welke niet. Dat zou misschien wat van de stress af kunnen halen?Jolienv schreef: ↑21-04-2021 09:25Verwende kinderen wil ik ook sowieso niet. Mijn neefje en nichtje zijn dat en wat een vervelende kinderen zijn dat!
Het gaat me ook meer over het: als al het nodige in de maand betaald is en aangekocht is, gaan we dan nog iets over hebben om iets leuk te doen of om gewoon te sparen? Ik vind sparen zo zo zooo belangrijk en wil dit echt blijven doen maar ben bang dat dit in bepaalde maanden niet zal lukken.
Is geld bij jou de voornaamste twijfel, of twijfel je sowieso nog of je kinderen wil?
woensdag 21 april 2021 om 10:15
Ik heb zelf het idee dat, als je eenmaal kinderen hebt, je via de kinderopvang, clubjes etc. vanzelf ook weer mensen leert kennen en dus je netwerk kunt uitbreiden misschien. Maar daar kunnen de mensen met kinderen wellicht commentaar op geven, of dat inderdaad zo iscosima schreef: ↑20-04-2021 21:25
Ja, moeilijk. We gaan eigenlijk vrij veel met expats om die hier vaak - niet altijd - maar een paar jaar blijven. We hebben dus al vrij veel mensen zien verhuizen. Een paar goede vrienden zijn er wel, sommige hebben zelf babies, dus ook druk. Ik zou het niet persé een netwerk noemen dus helaas, niet voor af en toe oppassen zeg maar. Dus makkelijk gaat het niet worden.
Woon je in een land waar je de lokale taal ook spreekt, of niet (echt)? Waar ik woon is de lokale taal best ingewikkeld en ik beheers hem dus ook nog niet. Dat maakt het sowieso lastig om interactie te hebben met locals, en als ik hier kinderen zou krijgen zou het ook wel heel handig zijn als ik de taal wel zou kunnen verstaan. Maar daar zou ik dan nog genoeg tijd voor hebben denk ik, en wellicht verhuizen we binnen een paar jaar ook wel weer ergens anders heen.
annesanneanne wijzigde dit bericht op 21-04-2021 23:06
Reden: Iets minder herkenbaar gemaakt
Reden: Iets minder herkenbaar gemaakt
4.63% gewijzigd
woensdag 21 april 2021 om 11:20
AnneSanneAnne schreef: ↑21-04-2021 10:11Je zou misschien eens een afspraak kunnen maken met een budgetcoach, om te kijken waar je op uit zou komen en welke van je zorgen gegrond zijn en welke niet. Dat zou misschien wat van de stress af kunnen halen?
Is geld bij jou de voornaamste twijfel, of twijfel je sowieso nog of je kinderen wil?
Dat is inderdaad een heel goed idee, bedankt!
Niet de voornaamste maar wel een grote. Ik ben ook heel bang voor de vele zorgen die ik zal hebben en eigenlijk de bezorgdheid die je altijd zal hebben rond je kind voor de rest van je leven. Ik ben bijvoorbeeld heel erg bang van de puberfase. Lijkt me heel leuk an sich maar de maatschappij/de invloed van de maatschappij waar we nu in leven, het gebrek aan controle dat ik heb daarover maakt me bang.
Ik ben ook hoogsensitief dus prikkels komen 100x harder binnen bij mij, ik merk echt elk minuscuul detail op. Rust vinden op hectische dagen is echt een must voor mij want zo'n dagen zijn extra vermoeiend zowel fysiek als mentaal.
Ik ga een overbezorgde moeder zijn die alles en altijd incl. mezelf in vraag gaat stellen, daar ben ik vrij zeker van. Ik ben ook iemand die me 100% zal wegcijferen voor mijn kind, want zo ben ik, een echte gever en amper nemen (typisch hoogsensitief), is dat erg? Bwa nee, maar ben wel bang om mezelf volledig te verliezen.
woensdag 21 april 2021 om 11:36
Ik sleep dat allemaal niet mee hoor, als ik ergens heen ga. Jongste slaapt elders gewoon in de wagen en zodra ze in de buggy inzet kunnen gebruikte ik die als kinderstoel. Oudste zit gewoon op normale stoelen en slaapt niet meer overdag, maar sliep eerder ook wel gewoon op het logeerbed bij anderen, zelfs als baby al. Of in de buggy.Jolienv schreef: ↑21-04-2021 09:15Ik ben ook helemaal niet verwend (opgevoed) geweest. Ik kwam niets tekort en kreeg inderdaad soms iets te veel maar mijn ouders hebben me gelukkig wel verstandig leren omgaan met geld en me geleerd dat je er voor moet werken en niets vanzelf komt. Net daarom dat ik ook twijfel hé, haha.
En dat van die auto, ja klopt, een autootje met 3-deurs is mogelijk. Maar het is zo beperkt. Een buggy moet er ook nog goed inpassen en dan heb je nog niets extra mee voor als je ergens heen gaat (speelgoed, tas met luiers e.d., reisbedje, een kinderstoeltje - als dit allemaal zou nodig zijn uiteraard). Het is mogelijk maar qua makkelijkheid en comfort toch niet alles denk ik. Ook om je baby/kind achteraan in de auto te krijgen en vast te maken lijkt me een hele klus?
Heb een rugzak met 5 luiers, een pakje doekjes en 1 setje reservekleding en gooi daar een knisperboekje en een paar autootjes in en daar moeten ze het mee doen.
Op vakantie zoeken we altijd een locatie met minimaal iets van een buitenspeelmogelijkheid en die hebben in mijn ervaring eigenlijk altijd ook een bedje en een kinderstoel. Dus ik vind het altijd heel goed te doen. Er zijn gezinnen die het zonder auto redden, dus het kan zeker met een kleine auto.
Aan de andere kant: wij hebben nu voor een klein bedrag een 15 jaar oude station en dat rijdt ook nog prima. Je hoeft echt niet rijk te zijn om een fijn thuis te bieden.
Basis- en middelbare schoolkinderen lijken me duurder... sportclubjes, muziekles, schoolreizen (op de middelbare naar het buitenland), maar ik heb (nog) geen zicht op die kosten.
Ik denk dat mijn man een beetje hetzelfde had als jij: komt uit een behoorlijk rijk gezin en dacht ‘op dit lullige salarisje kunnen wij toch geen kinderen grootbrengen?’ Maar het grootste deel van Nederland doet het met ergens tussen de 1 en 2x modaal, dus ja. Natuurlijk kan dat.
Alleen je kunt je geld maar 1x uitgeven dus misschien kun je met z’n 2 nog wel vliegen en in een boetiekhotelletje maar wordt het met 4 met de auto en de tent/huisje... of je dat wil is aan jou.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 21 april 2021 om 11:42
lux- schreef: ↑21-04-2021 11:36Ik sleep dat allemaal niet mee hoor, als ik ergens heen ga. Jongste slaapt elders gewoon in de wagen en zodra ze in de buggy inzet kunnen gebruikte ik die als kinderstoel. Oudste zit gewoon op normale stoelen en slaapt niet meer overdag, maar sliep eerder ook wel gewoon op het logeerbed bij anderen, zelfs als baby al. Of in de buggy.
Heb een rugzak met 5 luiers, een pakje doekjes en 1 setje reservekleding en gooi daar een knisperboekje en een paar autootjes in en daar moeten ze het mee doen.
Op vakantie zoeken we altijd een locatie met minimaal iets van een buitenspeelmogelijkheid en die hebben in mijn ervaring eigenlijk altijd ook een bedje en een kinderstoel. Dus ik vind het altijd heel goed te doen. Er zijn gezinnen die het zonder auto redden, dus het kan zeker met een kleine auto.
Aan de andere kant: wij hebben nu voor een klein bedrag een 15 jaar oude station en dat rijdt ook nog prima. Je hoeft echt niet rijk te zijn om een fijn thuis te bieden.
Basis- en middelbare schoolkinderen lijken me duurder... sportclubjes, muziekles, schoolreizen (op de middelbare naar het buitenland), maar ik heb (nog) geen zicht op die kosten.
Ik denk dat mijn man een beetje hetzelfde had als jij: komt uit een behoorlijk rijk gezin en dacht ‘op dit lullige salarisje kunnen wij toch geen kinderen grootbrengen?’ Maar het grootste deel van Nederland doet het met ergens tussen de 1 en 2x modaal, dus ja. Natuurlijk kan dat.
Alleen je kunt je geld maar 1x uitgeven dus misschien kun je met z’n 2 nog wel vliegen en in een boetiekhotelletje maar wordt het met 4 met de auto en de tent/huisje... of je dat wil is aan jou.
Dit is eigenlijk een heel fijn antwoord, eentje die ik echt kan waarderen en me wat geruststelt. Ik zie het allemaal veel te groots en dat weet ik best wel maar is moeilijk om daar van af te stappen. Je brengt het gewoon goed in kaart en niet iedereen kan dat. Waarvoor dank trouwens.
donderdag 22 april 2021 om 09:10
Hier ook een moeder met ervaring! Ik zou als tip aan jullie mee willen geven om vooral te bedenken dat heel veel dingen nog steeds kunnen als je kinderen hebt, alleen soms net even anders dan je gewend bent. Maar als je een beetje flexibel bent, dan hoef je het krijgen van een kind echt niet als dusdanig ingrijpend te ervaren dat daarna je hele leven verandert en je niets meer kunt. Voorbeelden: voordat we kinderen hadden gingen we veel vaker uit eten, nu halen we juist vaker iets lekkers af en eten dat thuis. Ook heel gezellig. Verre reizen kunnen in mijn ogen met kinderen nog steeds, alleen financieel lastiger, dus dat doen we minder vaak, maar dichterbij huis is alsnog van alles te doen en te ontdekken (en dan bedoel ik dus echt niet alleen een Landal park in Nederland). Urenlang sporten op sportclub of sportschool is soms weer lastiger met kinderen dus ik ga nu vaker vanuit huis hardlopen, dat kost minder tijd maar is net zo effectief en ik vind het ook leuk. En zo zijn er nog vele dingen te bedenken die zeker nog kunnen alleen iets anders dan voorheen. Je moet je weg daarin vinden, maar als dat gelukt is dan kun je echt je eigen leven ook weer oppakken, zeker als je er ook bij blijft werken.
Oh ja, en mij helpt ook om te relativeren dat het leven met kinderen niet 24/7 leuk is maar dat zonder kinderen ook niet. Beide heeft zo zijn voor- en nadelen. Niemand zit te wachten op gebroken nachten of om voor een kind te moeten zorgen als je zelf ziek bent, maar we hebben ook veel gezelligheid en plezier met de kinderen, wat je dan ook weer mist als je ze niet hebt.
Oh ja, en mij helpt ook om te relativeren dat het leven met kinderen niet 24/7 leuk is maar dat zonder kinderen ook niet. Beide heeft zo zijn voor- en nadelen. Niemand zit te wachten op gebroken nachten of om voor een kind te moeten zorgen als je zelf ziek bent, maar we hebben ook veel gezelligheid en plezier met de kinderen, wat je dan ook weer mist als je ze niet hebt.
donderdag 22 april 2021 om 21:55
Ja en nee in mijn ervaring. Ik had contact met 3 setjes ouders waarvan de kinderen leuk met die van mij speelden, dus in die zin: ja, zeker. Maar om nou te zeggen dat dat echt vrienden van ons werden.. we zijn nooit samen de kroeg ingedoken ofzo.AnneSanneAnne schreef: ↑21-04-2021 10:15Ik heb zelf het idee dat, als je eenmaal kinderen hebt, je via de kinderopvang, clubjes etc. vanzelf ook weer mensen leert kennen en dus je netwerk kunt uitbreiden misschien. Maar daar kunnen de mensen met kinderen wellicht commentaar op geven, of dat inderdaad zo is
Woon je in een land waar je de lokale taal ook spreekt, of niet (echt)? Waar ik woon is de lokale taal best ingewikkeld en ik beheers hem dus ook nog niet. Dat maakt het sowieso lastig om interactie te hebben met locals, en als ik hier kinderen zou krijgen zou het ook wel heel handig zijn als ik de taal wel zou kunnen verstaan. Maar daar zou ik dan nog genoeg tijd voor hebben denk ik, en wellicht verhuizen we binnen een paar jaar ook wel weer ergens anders heen.
Misschien had 1 setje ouders wel echt een vriendschap mee kunnen ontstaan trouwens, maar we zijn nu verhuisd. Maar hen mocht ik heel graag.
Nu misbruik ik mijn zoons wel schandelijk om contacten in de wijk op te doen
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 22 april 2021 om 22:09
Fijn! Ik vind het financieel echt prima te doen. Maar ik ken ook wel mensen die van alles het duurste en het nieuwste willen en dan wordt het idd onbetaalbaar.Jolienv schreef: ↑21-04-2021 11:42Dit is eigenlijk een heel fijn antwoord, eentje die ik echt kan waarderen en me wat geruststelt. Ik zie het allemaal veel te groots en dat weet ik best wel maar is moeilijk om daar van af te stappen. Je brengt het gewoon goed in kaart en niet iedereen kan dat. Waarvoor dank trouwens.
Maar je baby slaapt net zo lekker in een wieg van €50 als in 1 van €500. En het allerlekkerst bovenop jou
mijn jongste heeft de eerste 5 maanden niet eens een kamertje gehad. En als de jongste doorslaapt gaat ie bij de oudste op de kamer, want de oudste wil dat graag
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 28 april 2021 om 15:08
Ik kom weer even schrijven. De afgelopen dagen heeft het thema kinderen me veel bezig gehouden. Voor mijn gevoel komt het moment dat we de knoop gaan doorhakken echt dichtbij. Zoals ik eerder schreef neig ik de laatste tijd voor het eerst écht naar ja, wel een kind. Maar ik voel daar meteen een soort ongeduld bij. Als het namelijk definitief ‘ja’ is, wil ik gezien mijn leeftijd (midden dertig) niet te lang meer wachten. Tegelijkertijd merk ik dat mijn angsten en zorgen in heftigheid toenemen, als een soort wisselwerking van actie - tegenreactie.
Een van die angsten gaat echt met name over de zwangerschap en bevalling. Ik voel echt veel angst bij het idee van een zwangerschap. Het voelt bijna als een soort dysforie, iets wat fundamenteel niet bij mijn lichaam past. Nu we het echt serieus en ook vrij concreet over het krijgen van kinderen hebben, begint die angst ook concreter te voelen.
Daarbij komt dat ik in het verleden best negatieve ervaringen heb gehad met de gezondheidszorg en zorgverleners. Ik voelde me daarbij helemaal niet gehoord, gezien en serieus genomen, en dat heeft mijn vertrouwen ernstig geschaad. Ik ben dus ook bang dat ik bij een eventuele zwangerschap en bevallig óók niet serieus genomen zal worden door zorgverleners. Dat er niet naar mijn wensen geluisterd zal worden. En afgaande op de ervaringen van mensen om mij heen, en ook verhalen die je bijvoorbeeld op dit forum vaak leest, is die angst volgens mij helemaal niet zo irreëel. Dit houdt me zo bezig dat ik er graag eens met iemand over zou willen praten, maar ik weet niet goed waar ik daarvoor zou kunnen aankloppen. En ik ben ook bang dat ik gewoon te horen krijg dat ik me niet zo moet aanstellen, en dat zou mijn angst alleen maar versterken.
Mijn zorgen over de verdeling van zorgtaken bij het krijgen van een kind blijven ook een rol spelen. We hebben het daar samen al veel over gehad, en rationeel gezien heb ik echt vertrouwen in mijn partner. We zijn allebei best wel makkelijk aangelegd - we besteden het huishouden zoveel mogelijk uit, laten boodschappen bezorgen, als we geen zin hebben om te koken bestellen we iets en als we allebei deze week geen zin hebben om de was te doen, dan blijft hij mooi liggen tot volgende week. En nu kan dat, want we hoeven alleen met onszelf rekening te houden. Maar als je een kind krijgt wordt dat in mijn beleving wel echt anders. Dan moet er opeens veel meer, elke dag, ook als je geen zin hebt of gestresst uit je werk komt of moe bent. En ik blijf me toch afvragen of hij dat écht beseft. En ik zie gewoon zo veel voorbeelden in mijn omgeving waar de moeder 80% van die moetjes voor haar rekening neemt. En veel van die vaders vinden ook van zichzelf dat ze al heel veel doen. En het voelt vaak helemaal niet fair naar mijn partner dat ik hier zo mee bezig ben, alsof ik hem het gedrag van andere mannen kwalijk neem. Maar loslaten lukt ook niet goed.
Nou ja, dat dus allemaal. Advies welkom. Ik heb vandaag ook (digitaal) een boek aangeschaft, ‘The Baby Decision’ van Merle Bombardieri. Ben pas net begonnen, maar ik vind het tot nu toe wel interessant en prikkelend. Misschien een tip voor de andere twijfelaars.
Een van die angsten gaat echt met name over de zwangerschap en bevalling. Ik voel echt veel angst bij het idee van een zwangerschap. Het voelt bijna als een soort dysforie, iets wat fundamenteel niet bij mijn lichaam past. Nu we het echt serieus en ook vrij concreet over het krijgen van kinderen hebben, begint die angst ook concreter te voelen.
Daarbij komt dat ik in het verleden best negatieve ervaringen heb gehad met de gezondheidszorg en zorgverleners. Ik voelde me daarbij helemaal niet gehoord, gezien en serieus genomen, en dat heeft mijn vertrouwen ernstig geschaad. Ik ben dus ook bang dat ik bij een eventuele zwangerschap en bevallig óók niet serieus genomen zal worden door zorgverleners. Dat er niet naar mijn wensen geluisterd zal worden. En afgaande op de ervaringen van mensen om mij heen, en ook verhalen die je bijvoorbeeld op dit forum vaak leest, is die angst volgens mij helemaal niet zo irreëel. Dit houdt me zo bezig dat ik er graag eens met iemand over zou willen praten, maar ik weet niet goed waar ik daarvoor zou kunnen aankloppen. En ik ben ook bang dat ik gewoon te horen krijg dat ik me niet zo moet aanstellen, en dat zou mijn angst alleen maar versterken.
Mijn zorgen over de verdeling van zorgtaken bij het krijgen van een kind blijven ook een rol spelen. We hebben het daar samen al veel over gehad, en rationeel gezien heb ik echt vertrouwen in mijn partner. We zijn allebei best wel makkelijk aangelegd - we besteden het huishouden zoveel mogelijk uit, laten boodschappen bezorgen, als we geen zin hebben om te koken bestellen we iets en als we allebei deze week geen zin hebben om de was te doen, dan blijft hij mooi liggen tot volgende week. En nu kan dat, want we hoeven alleen met onszelf rekening te houden. Maar als je een kind krijgt wordt dat in mijn beleving wel echt anders. Dan moet er opeens veel meer, elke dag, ook als je geen zin hebt of gestresst uit je werk komt of moe bent. En ik blijf me toch afvragen of hij dat écht beseft. En ik zie gewoon zo veel voorbeelden in mijn omgeving waar de moeder 80% van die moetjes voor haar rekening neemt. En veel van die vaders vinden ook van zichzelf dat ze al heel veel doen. En het voelt vaak helemaal niet fair naar mijn partner dat ik hier zo mee bezig ben, alsof ik hem het gedrag van andere mannen kwalijk neem. Maar loslaten lukt ook niet goed.
Nou ja, dat dus allemaal. Advies welkom. Ik heb vandaag ook (digitaal) een boek aangeschaft, ‘The Baby Decision’ van Merle Bombardieri. Ben pas net begonnen, maar ik vind het tot nu toe wel interessant en prikkelend. Misschien een tip voor de andere twijfelaars.
woensdag 28 april 2021 om 16:30
Geen idee of je eigenlijk al voor de zwangerschap terecht kunt bij de verloskundige, maar dat zou denk ik wel de aangewezen plek zijn om dat te bespreken. Mijn zwangerschap was eigenlijk mijn eerste ervaring met de gezondheidszorg (op wat incidente bezoeken aan de huisarts na) en ik was ook heel bang voor de bevalling. Wij hadden de verloskundige gekozen op aanraden van de huisarts, die was zelf net vader geworden en zei dat het een hele fijne, kleinschalige praktijk was waar echt de tijd voorheen werd genomen. En dat klopte ook. Waar mijn zus bij haar verloskundige in 10 minuten buiten stond, duurden mijn afspraken een half uur, werd alles heel duidelijk uitgelegd, en ik werd echt in alles serieus genomen. Omdat ik dus een aantal keren had aangegeven echt angst te hebben voor de bevalling, raadden ze mij aan om een bepaalde zwangerschaps-/bevallingscursus te doen. Was ook echt een fijne cursus, gegeven door een heel ervaren verloskundige die echt stap voor stap heeft aangegeven wat er nu gebeurt bij een bevalling, welke opties je hebt enzovoorts. Dat was voor mij heel fijn, omdat mijn angst vooral kwam uit angst voor controleverlies. Nou ja, volgens mij word ik nu heel langdradig, maar een fijne verloskundige scheelt echt alles, wat dat is in principe jouw go-to-persoon wat betreft zwangerschap en bevalling. Ik word telkens al medisch tijdens de zwangerschap en dus ook de bevalling, dus dan word is overgenomen door de gynaecoloog en ook in het ziekenhuis bevallen en ik dacht vooraf dat ik dat heel fijn zou vinden, maar ik zou liever bij de verloskundige blijven.ozymandias schreef: ↑28-04-2021 15:08Een van die angsten gaat echt met name over de zwangerschap en bevalling. Ik voel echt veel angst bij het idee van een zwangerschap. Het voelt bijna als een soort dysforie, iets wat fundamenteel niet bij mijn lichaam past. Nu we het echt serieus en ook vrij concreet over het krijgen van kinderen hebben, begint die angst ook concreter te voelen.
Daarbij komt dat ik in het verleden best negatieve ervaringen heb gehad met de gezondheidszorg en zorgverleners. Ik voelde me daarbij helemaal niet gehoord, gezien en serieus genomen, en dat heeft mijn vertrouwen ernstig geschaad. Ik ben dus ook bang dat ik bij een eventuele zwangerschap en bevallig óók niet serieus genomen zal worden door zorgverleners. Dat er niet naar mijn wensen geluisterd zal worden. En afgaande op de ervaringen van mensen om mij heen, en ook verhalen die je bijvoorbeeld op dit forum vaak leest, is die angst volgens mij helemaal niet zo irreëel. Dit houdt me zo bezig dat ik er graag eens met iemand over zou willen praten, maar ik weet niet goed waar ik daarvoor zou kunnen aankloppen. En ik ben ook bang dat ik gewoon te horen krijg dat ik me niet zo moet aanstellen, en dat zou mijn angst alleen maar versterken.
woensdag 28 april 2021 om 16:43
ozymandias schreef: ↑28-04-2021 15:08
Mijn zorgen over de verdeling van zorgtaken bij het krijgen van een kind blijven ook een rol spelen. We hebben het daar samen al veel over gehad, en rationeel gezien heb ik echt vertrouwen in mijn partner. We zijn allebei best wel makkelijk aangelegd - we besteden het huishouden zoveel mogelijk uit, laten boodschappen bezorgen, als we geen zin hebben om te koken bestellen we iets en als we allebei deze week geen zin hebben om de was te doen, dan blijft hij mooi liggen tot volgende week. En nu kan dat, want we hoeven alleen met onszelf rekening te houden. Maar als je een kind krijgt wordt dat in mijn beleving wel echt anders. Dan moet er opeens veel meer, elke dag, ook als je geen zin hebt of gestresst uit je werk komt of moe bent. En ik blijf me toch afvragen of hij dat écht beseft. En ik zie gewoon zo veel voorbeelden in mijn omgeving waar de moeder 80% van die moetjes voor haar rekening neemt. En veel van die vaders vinden ook van zichzelf dat ze al heel veel doen. En het voelt vaak helemaal niet fair naar mijn partner dat ik hier zo mee bezig ben, alsof ik hem het gedrag van andere mannen kwalijk neem. Maar loslaten lukt ook niet goed.
Hebben jullie het om te beginnen al gehad over het aantal dagen opvang en aantal dagen werk van jullie beiden? En over ouderschapsverlof na de bevalling?
Wij werken beiden vier dagen en kinderen gingen als baby drie dagen naar de opvang. Het halen en brengen hadden we verdeeld (ik begin graag vroeg, hij werkt graag wat langer door). Door onze eigen dag te hebben, hadden we allebei onze eigen manier van met de kinderen omgaan op die dag. Dat helpt in mijn ogen al in een gelijkwaardige verdeling. Verder hadden we de afspraak dat we op onze vrije dag koken (zodat niet de een altijd friet kan halen oid en de ander wel moet koken op zijn vrije dag) en nog een paar huishoudelijke dingen (dat scheelt weer in het weekend).
Wat verder onze redding is geweest: Ik had vrij lang verlof na de bevalling (5 maanden) en zag vooraf aankomen dat de verdeling daarmee scheef zou gaan lopen. Logisch, als je 5 maanden full time thuis zit, dan ben JIJ degene die alles het beste weet! Toen ik weer ging werken heeft mijn man dus bijna 5 weken (onbetaald) verlof opgenomen (we gingen dat jaar toch niet op vakantie dus hadden ons vakantiegeld er voor opzij gezet) Voor mij een hele fijne manier om me echt goed op de terugkeer op mijn werk te kunnen richten, voor mijn man een fijne manier om rustig in zijn eentje te ontdekken hoe dat nou eigenlijk allemaal moest, hele dagen met een baby.
Ik kan het echt aanraden!
woensdag 28 april 2021 om 16:51
Ik hoopte al dat een van de meeschrijvers met ervaring met een goede tip zou komen! Bedankt voor het delen, en fijn om te horen dat ze bij jou goed met je angsten zijn omgegaan. Ik ben meteen even gaan zoeken en er zijn inderdaad verloskundigen in de buurt waar je ook een afspraak kan maken om je kinderwens (en bijbehorende vragen/zorgen) te bespreken. Dat klinkt echt als een goede optie voor ons, laagdrempelig ook. Ik had al weleens eerder gezocht, maar kwam toen vooral uit op dingen voor mensen met een kinderwens en bestaande (ernstige) psychische problemen, dus dat was het niet. Maar dit klinkt goed.CHL schreef: ↑28-04-2021 16:30Geen idee of je eigenlijk al voor de zwangerschap terecht kunt bij de verloskundige, maar dat zou denk ik wel de aangewezen plek zijn om dat te bespreken. Mijn zwangerschap was eigenlijk mijn eerste ervaring met de gezondheidszorg (op wat incidente bezoeken aan de huisarts na) en ik was ook heel bang voor de bevalling. Wij hadden de verloskundige gekozen op aanraden van de huisarts, die was zelf net vader geworden en zei dat het een hele fijne, kleinschalige praktijk was waar echt de tijd voorheen werd genomen.
woensdag 28 april 2021 om 17:07
Ja, hier ook deze ervaring. Ook in het verleden niet altijd prettige ervaringen gehad met medici. Verloskundige (kleinschalige praktijk) vind ik heel prettig in communicatie. Tegelijkertijd loop ik ook in het ziekenhuis, want medisch traject. Dat was in het begin even slikken, inmiddels heb ik mij erbij neergelegd en vind ik het fijn dat het zo serieus genomen wordt. Dus daar ga ik heen voor medische vragen, de verloskundige uit praktijk is laagdrempelig, toegankelijk en makkelijker bereikbaar.ozymandias schreef: ↑28-04-2021 16:51Ik hoopte al dat een van de meeschrijvers met ervaring met een goede tip zou komen! Bedankt voor het delen, en fijn om te horen dat ze bij jou goed met je angsten zijn omgegaan. Ik ben meteen even gaan zoeken en er zijn inderdaad verloskundigen in de buurt waar je ook een afspraak kan maken om je kinderwens (en bijbehorende vragen/zorgen) te bespreken. Dat klinkt echt als een goede optie voor ons, laagdrempelig ook. Ik had al weleens eerder gezocht, maar kwam toen vooral uit op dingen voor mensen met een kinderwens en bestaande (ernstige) psychische problemen, dus dat was het niet. Maar dit klinkt goed.
woensdag 28 april 2021 om 17:07
Ja, we hebben het daar uitgebreid over gehad. We werken nu allebei 36 uur, maar partner in 5 dagen en ik in 4. Daarbij werkt partner soms 's avonds en in het weekend. De bedoeling is dat hij teruggaat naar 3 (langere) dagen wanneer wij kinderen krijgen, dus 28-30 uur, en dat ik 4 dagen blijf werken met de mogelijkheid om 4 uur per week ouderschapsverlof op te nemen zodat ik ook 32 uur werk. Hij zou dan in ieder geval twee doordeweekse dagen alleen zijn met kind. En kind brengen naar de opvang op werkdagen, ik begin namelijk veel eerder.Maduixa schreef: ↑28-04-2021 16:43Hebben jullie het om te beginnen al gehad over het aantal dagen opvang en aantal dagen werk van jullie beiden? En over ouderschapsverlof na de bevalling?
Wij werken beiden vier dagen en kinderen gingen als baby drie dagen naar de opvang. Het halen en brengen hadden we verdeeld (ik begin graag vroeg, hij werkt graag wat langer door). Door onze eigen dag te hebben, hadden we allebei onze eigen manier van met de kinderen omgaan op die dag. Dat helpt in mijn ogen al in een gelijkwaardige verdeling. Verder hadden we de afspraak dat we op onze vrije dag koken (zodat niet de een altijd friet kan halen oid en de ander wel moet koken op zijn vrije dag) en nog een paar huishoudelijke dingen (dat scheelt weer in het weekend).
Wat verder onze redding is geweest: Ik had vrij lang verlof na de bevalling (5 maanden) en zag vooraf aankomen dat de verdeling daarmee scheef zou gaan lopen. Logisch, als je 5 maanden full time thuis zit, dan ben JIJ degene die alles het beste weet! Toen ik weer ging werken heeft mijn man dus bijna 5 weken (onbetaald) verlof opgenomen (we gingen dat jaar toch niet op vakantie dus hadden ons vakantiegeld er voor opzij gezet) Voor mij een hele fijne manier om me echt goed op de terugkeer op mijn werk te kunnen richten, voor mijn man een fijne manier om rustig in zijn eentje te ontdekken hoe dat nou eigenlijk allemaal moest, hele dagen met een baby.
Ik kan het echt aanraden!
Hij weet heel goed hoe belangrijk het voor me is dat we de zorg eerlijk verdelen, en dit is zijn eigen voorstel, waar ik ook heel blij mee ben. Daarom voelt het ook zo vervelend dat ik nog steeds dat 'wantrouwen' voel, hij zegt echt de juiste dingen en is bereid om de daad bij het woord te voegen! Waarom blijf ik dan toch zo twijfelen?
Afspraken maken over wat je qua huishouden doet op je vrije dag is ook wel echt een goede tip, dat geeft ook gewoon houvast en duidelijkheid. Dat had ik zelf nog niet bedacht maar vind ik echt een goed idee. Dat zou voor ons ook echt goed werken denk ik.
Wat je in je laatste paragraaf zegt over scheefgroei in het verlof, daar hebben we ook al over nagedacht. In ieder geval heeft de partner nu recht op 5 weken aanvullend geboorteverlof, dat is alvast fijn. Dat mag je geloof ik in het eerste halfjaar gebruiken. We hebben het daar nog niet in detail over gehad, maar het staat wel op de radar. Maar om een gedeelte daarvan (of misschien ook nog aanvullend ouderschapsverlof) in te zetten juist in de periode dat het zwangerschapsverlof afloopt is een serieus goed idee. Bedankt voor je post!
woensdag 28 april 2021 om 17:15
Wat fijn dat jullie al zulke uitgebreide gesprekken hierover hebben kunnen voeren! Komt je partner normaal gewoon zijn afspraken na?ozymandias schreef: ↑28-04-2021 17:07Ja, we hebben het daar uitgebreid over gehad. We werken nu allebei 36 uur, maar partner in 5 dagen en ik in 4. Daarbij werkt partner soms 's avonds en in het weekend. De bedoeling is dat hij teruggaat naar 3 (langere) dagen wanneer wij kinderen krijgen, dus 28-30 uur, en dat ik 4 dagen blijf werken met de mogelijkheid om 4 uur per week ouderschapsverlof op te nemen zodat ik ook 32 uur werk. Hij zou dan in ieder geval twee doordeweekse dagen alleen zijn met kind. En kind brengen naar de opvang op werkdagen, ik begin namelijk veel eerder.
Hij weet heel goed hoe belangrijk het voor me is dat we de zorg eerlijk verdelen, en dit is zijn eigen voorstel, waar ik ook heel blij mee ben. Daarom voelt het ook zo vervelend dat ik nog steeds dat 'wantrouwen' voel, hij zegt echt de juiste dingen en is bereid om de daad bij het woord te voegen! Waarom blijf ik dan toch zo twijfelen?
Afspraken maken over wat je qua huishouden doet op je vrije dag is ook wel echt een goede tip, dat geeft ook gewoon houvast en duidelijkheid. Dat had ik zelf nog niet bedacht maar vind ik echt een goed idee. Dat zou voor ons ook echt goed werken denk ik.
Wat je in je laatste paragraaf zegt over scheefgroei in het verlof, daar hebben we ook al over nagedacht. In ieder geval heeft de partner nu recht op 5 weken aanvullend geboorteverlof, dat is alvast fijn. Dat mag je geloof ik in het eerste halfjaar gebruiken. We hebben het daar nog niet in detail over gehad, maar het staat wel op de radar. Maar om een gedeelte daarvan (of misschien ook nog aanvullend ouderschapsverlof) in te zetten juist in de periode dat het zwangerschapsverlof afloopt is een serieus goed idee. Bedankt voor je post!
Het is ook gewoon iets groots hè, het gaat je leven veranderen, dat mag spannend zijn (herkenbaar).
En een standaard weekplanning maken helpt ook, dat vind ik zonder kinderen ook fijn. En het hoeft niet perfect, hoe erg is het als een keertje de was pas de volgende dag gedaan wordt..
woensdag 28 april 2021 om 17:25
Ja, ik heb ook eigenlijk gewoon een hartstikke fijne, lieve, betrouwbare partner! Hij neemt mijn zorgen altijd serieus, en hij komt bijna op het irritante af al zijn afspraken naTortie schreef: ↑28-04-2021 17:15Wat fijn dat jullie al zulke uitgebreide gesprekken hierover hebben kunnen voeren! Komt je partner normaal gewoon zijn afspraken na?
Het is ook gewoon iets groots hè, het gaat je leven veranderen, dat mag spannend zijn (herkenbaar).
En een standaard weekplanning maken helpt ook, dat vind ik zonder kinderen ook fijn. En het hoeft niet perfect, hoe erg is het als een keertje de was pas de volgende dag gedaan wordt..
Ik vroeg net retorisch waar dat wantrouwen toch vandaan komt, maar eigenlijk weet ik het antwoord wel. Dat komt gewoon van mij - ik heb best een traumatische jeugd gehad, en hoewel ik dat goed verwerkt heb en er in het dagelijkse leven weinig last meer van heb zit er toch wel een soort permanente kras op het stukje 'mensen vertrouwen'. Op dit soort momenten komt dat dus naar voren. Fijn, zo'n spiegel.
woensdag 28 april 2021 om 17:34
Ik kom ook weer even aanwaaien.
ozymandias, ik ben er ook de afgelopen dagen ineens weer heel erg mee bezig, ik weet niet waardoor dat soms ineens aangewakkerd wordt. Ik denk nu bij veel dingen die ik doe 'hoe zou dit zijn als ik een kind had?'. Ik vind het lastig dat je je wel echt een voorstelling kunt maken bij de situatie zonder kind, want die heb je al, maar niet bij de situatie met kind. Dus ik probeer daar nu beter bij stil te staan, maar ja, hoe goed kun je daar echt een voorstelling bij maken?
Ik vind de kans op complicaties bij de bevalling die langdurige effecten hebben wel eng. Zit het bij jou ook daar vooral in, of meer de pijn en controleverlies tijdens de bevalling? Wat een goede tip dat je vooraf ook al naar een verloskundige kan, dat wist ik ook niet.
Ik zit er ook mee dat ik ergens het gevoel heb misschien wel weinig vruchtbaar te zijn, terwijl dat nergens op gebaseerd is. Maar ik heb geen idee over mijn lijf of cyclus, ben al sinds mijn 15de aan de pil. En dan denk ik: wat nou als ik na al dat twijfelen eindelijk heb besloten voor 'ja' te gaan, en dan niet zwanger wordt?
Over de taakverdeling, de afspraken van Maduixa klinken inderdaad goed en duidelijk. Ik zou zoiets ook willen, omdat ik dan de verantwoordelijkheid echt even af zou kunnen leggen. Nu is het vaak zo dat partner wel veel doet, maar ik nog het 'denkwerk' op de achtergrond doe. Dan ben je dus toch nog bezig, maar dan met denken aan dat het oud papier naar buiten moet, en er nog een cadeau moet komen voor oma, etc. Ik zou bang zijn dat dat met een kind erbij alleen nog maar veel erger wordt. Daarnaast zegt mijn vriend moeilijk nee op zijn werk, hij werkt veel over. Als bepaalde dagen zijn verantwoordelijkheid zouden zijn qua ophalen/eten/badderen, kan hij dat niet zomaar meer doen en het op mijn bordje gooien.
ozymandias, ik ben er ook de afgelopen dagen ineens weer heel erg mee bezig, ik weet niet waardoor dat soms ineens aangewakkerd wordt. Ik denk nu bij veel dingen die ik doe 'hoe zou dit zijn als ik een kind had?'. Ik vind het lastig dat je je wel echt een voorstelling kunt maken bij de situatie zonder kind, want die heb je al, maar niet bij de situatie met kind. Dus ik probeer daar nu beter bij stil te staan, maar ja, hoe goed kun je daar echt een voorstelling bij maken?
Ik vind de kans op complicaties bij de bevalling die langdurige effecten hebben wel eng. Zit het bij jou ook daar vooral in, of meer de pijn en controleverlies tijdens de bevalling? Wat een goede tip dat je vooraf ook al naar een verloskundige kan, dat wist ik ook niet.
Ik zit er ook mee dat ik ergens het gevoel heb misschien wel weinig vruchtbaar te zijn, terwijl dat nergens op gebaseerd is. Maar ik heb geen idee over mijn lijf of cyclus, ben al sinds mijn 15de aan de pil. En dan denk ik: wat nou als ik na al dat twijfelen eindelijk heb besloten voor 'ja' te gaan, en dan niet zwanger wordt?
Over de taakverdeling, de afspraken van Maduixa klinken inderdaad goed en duidelijk. Ik zou zoiets ook willen, omdat ik dan de verantwoordelijkheid echt even af zou kunnen leggen. Nu is het vaak zo dat partner wel veel doet, maar ik nog het 'denkwerk' op de achtergrond doe. Dan ben je dus toch nog bezig, maar dan met denken aan dat het oud papier naar buiten moet, en er nog een cadeau moet komen voor oma, etc. Ik zou bang zijn dat dat met een kind erbij alleen nog maar veel erger wordt. Daarnaast zegt mijn vriend moeilijk nee op zijn werk, hij werkt veel over. Als bepaalde dagen zijn verantwoordelijkheid zouden zijn qua ophalen/eten/badderen, kan hij dat niet zomaar meer doen en het op mijn bordje gooien.
woensdag 28 april 2021 om 17:51
Mijn eerste ervaring met bevallen in het ziekenhuis was niet heel positief (ook niet heel dramatisch hoor), dit heb ik aangegeven toen ik bij de 2e weer medisch werd en dat is heel serieus opgepakt. Mijn 2e bevalling was daardoor wel heel fijn.Tortie schreef: ↑28-04-2021 17:07Ja, hier ook deze ervaring. Ook in het verleden niet altijd prettige ervaringen gehad met medici. Verloskundige (kleinschalige praktijk) vind ik heel prettig in communicatie. Tegelijkertijd loop ik ook in het ziekenhuis, want medisch traject. Dat was in het begin even slikken, inmiddels heb ik mij erbij neergelegd en vind ik het fijn dat het zo serieus genomen wordt. Dus daar ga ik heen voor medische vragen, de verloskundige uit praktijk is laagdrempelig, toegankelijk en makkelijker bereikbaar.
En ik heb het vermoeden dat het regionaal is, maar sinds mijn huidige zwangerschap werkt onze verloskundige in hetzelfde systeem als het ziekenhuis en wordt zo dus ook alle informatie uitgewisseld. Dat is ook wel heel fijn. En sowieso kwam na beide bevallingen binnen een paar uur al een van de verloskundigen van de praktijk binnenwippen, dus volgens mij zijn het best korte lijntjes allemaal.
woensdag 28 april 2021 om 18:06
Goede tip van die verloskundige. Juist met angsten mbt bevalling en zwanger zijn denk ik dat het dan wel een goed idee zou kunnen zijn om met een verloskundige in gesprek te gaan. Om een goed beeld te hebben en mogelijk ook een deel van de angsten weg te halen of er in elk geval goed in begeleid te worden.
Hier ook de laatste dagen veel met het onderwerp bezig geweest. Alleen juist de andere kant op. Vriendin is afgelopen week bevallen. En ik ben oprecht heel blij voor haar, maar ik denk ook direct liever zij dan ik. Ik besef mij steeds meer dat het voor mij een nee is. Maar dat het een stukje acceptatie is waar ik zelf moeite mee heb. Heel soms kan ik wegsmelten bij zo’n kleintje, maar eerlijk is eerlijk, ik kan maar een paar redenen bedenken waarom ik het wel zou willen terwijl ik een kantje vol kan schrijven waarom ik niet zou willen. Dat stukje accepteren is alleen een dingetje... ik denk toch dat die twijfel deels ontstaat door het niet voldoen aan de norm die toch al wel minder standaard wordt.
Hier ook de laatste dagen veel met het onderwerp bezig geweest. Alleen juist de andere kant op. Vriendin is afgelopen week bevallen. En ik ben oprecht heel blij voor haar, maar ik denk ook direct liever zij dan ik. Ik besef mij steeds meer dat het voor mij een nee is. Maar dat het een stukje acceptatie is waar ik zelf moeite mee heb. Heel soms kan ik wegsmelten bij zo’n kleintje, maar eerlijk is eerlijk, ik kan maar een paar redenen bedenken waarom ik het wel zou willen terwijl ik een kantje vol kan schrijven waarom ik niet zou willen. Dat stukje accepteren is alleen een dingetje... ik denk toch dat die twijfel deels ontstaat door het niet voldoen aan de norm die toch al wel minder standaard wordt.
woensdag 28 april 2021 om 18:13
Toevallig dat jij er ook zo mee bezig bent geweest! Ik ben een paar dagen vrij geweest, en heb er ook veel over nagedacht hoe dat zou zijn geweest met kind, haha. Ik heb in mijn posts natuurlijk vooral de twijfels benoemd maar ik heb juist ook veel momenten gehad waarop ik dacht ja, zou wel gezellig zijn met een kleine erbij. Maar het me écht voorstellen blijft voor mij ook moeilijk hoor!
Controleverlies speelt inderdaad een rol, maar inderdaad ook zaken die mogelijk mis zouden kunnen gaan. En ik ben ook niet meer de jongste. Ik weet ook wel dat het vaker goed gaat dan fout, maar de kans op complicaties neemt met je leeftijd wel toe natuurlijk. Aan de andere kant is het een beetje familietraditie om laat kinderen te krijgen, haha.
Zorgen over vruchtbaarheid stond trouwens ook op de lijst met onderwerpen waarvoor je bij de verloskundige in mijn buurt terecht kon bij een soort kinderwens-spreekuur. Echt een goede tip dus
Controleverlies speelt inderdaad een rol, maar inderdaad ook zaken die mogelijk mis zouden kunnen gaan. En ik ben ook niet meer de jongste. Ik weet ook wel dat het vaker goed gaat dan fout, maar de kans op complicaties neemt met je leeftijd wel toe natuurlijk. Aan de andere kant is het een beetje familietraditie om laat kinderen te krijgen, haha.
Zorgen over vruchtbaarheid stond trouwens ook op de lijst met onderwerpen waarvoor je bij de verloskundige in mijn buurt terecht kon bij een soort kinderwens-spreekuur. Echt een goede tip dus
Dit is denk ik voor veel vrouwen wel echt een valkuil. Grappig dat je net die voorbeelden noemt, mijn vriend is bij mij komen wonen dus in het begin schoof hij het daarop af dat hij niet wist wanneer het vuilnis opgehaald werd etc. Nou, daar is dus gewoon een app voor waar je een waarschuwing van krijgt. Ik koop cadeaus voor mijn familie en hij voor de zijne, en als hij het vergeet dan wordt het een fles wijn. Maar dat soort dingen sluipt er zo makkelijk in, en ik denk inderdaad dat dat snel 100x erger wordt als je kinderen krijgt en je er niet op let. Hebben jullie het daar weleens over? Over hoe dat nu gaat en hoe hij dat voor zich ziet als jullie kinderen zouden krijgen? Ook wat betreft werk? Daar was mijn partner trouwens aan het begin van de relatie ook heel slecht in, nee zeggen op het werk. Hij heeft nu een andere baan en daar heeft hij het veel minder.AnneSanneAnne schreef: ↑28-04-2021 17:34Nu is het vaak zo dat partner wel veel doet, maar ik nog het 'denkwerk' op de achtergrond doe. Dan ben je dus toch nog bezig, maar dan met denken aan dat het oud papier naar buiten moet, en er nog een cadeau moet komen voor oma, etc. Ik zou bang zijn dat dat met een kind erbij alleen nog maar veel erger wordt. Daarnaast zegt mijn vriend moeilijk nee op zijn werk, hij werkt veel over. Als bepaalde dagen zijn verantwoordelijkheid zouden zijn qua ophalen/eten/badderen, kan hij dat niet zomaar meer doen en het op mijn bordje gooien.
donderdag 29 april 2021 om 08:51
ozymandias schreef: ↑28-04-2021 18:13
Dit is denk ik voor veel vrouwen wel echt een valkuil. Grappig dat je net die voorbeelden noemt, mijn vriend is bij mij komen wonen dus in het begin schoof hij het daarop af dat hij niet wist wanneer het vuilnis opgehaald werd etc. Nou, daar is dus gewoon een app voor waar je een waarschuwing van krijgt. Ik koop cadeaus voor mijn familie en hij voor de zijne, en als hij het vergeet dan wordt het een fles wijn. Maar dat soort dingen sluipt er zo makkelijk in, en ik denk inderdaad dat dat snel 100x erger wordt als je kinderen krijgt en je er niet op let. Hebben jullie het daar weleens over? Over hoe dat nu gaat en hoe hij dat voor zich ziet als jullie kinderen zouden krijgen? Ook wat betreft werk? Daar was mijn partner trouwens aan het begin van de relatie ook heel slecht in, nee zeggen op het werk. Hij heeft nu een andere baan en daar heeft hij het veel minder.
Wat mij in de praktijk is tegengevallen aan het afspraken maken over taakverdeling etc., is dat je echt eigenlijk elke dag/situatie/minuut bij wijze van spreken door moet spreken om geen misverstanden te laten ontstaan. En daar ga je in de beginfase echt wel een paar keer mee de mist in, want het is zo'n grote verandering dat je opeens alles op elkaar moet afstemmen qua werk, hobbies, boodschappen doen, of zelfs wanneer je even een douche neemt.
Onze taakverdeling pre-kind was echt heel evenwichtig, man deed waarschijnlijk zelfs meer omdat ik me niet zo snel stoor aan een rommelig huis haha. Het enige wat we hadden laten afweten om door te spreken is hoe we het in de weekenden zouden doen. Ik was er gewoon vanuit gegaan dat we daar wel een modus in zouden vinden omdat we allebei thuis zijn. Totdat man steeds vaker antwoorde als ik vroeg op vrijdagavond of hij nog plannen had: ik ga lekker het hele weekend klussen
En heel eerlijk, dit blijft een puntje omdat we gewoon anders denken/redeneren. Hij vraagt aan mij, wat wil je doen, zodat ik op die tijden vrij kan zijn. Ik heb liever gewoon afgesproken de handen een dagdeel babyvrij en dan zie ik dan wel hoe ik dat dagdeel invul. Maar alsnog krijg ik af en toe het gevoel dat ik mijn tijdsbesteding dan moet 'verantwoorden'.
Hier overigens een positieve ervaring met de medische begeleiding tijdens zwangerschap en bevalling, maar die hoor je niet zo vaak terug omdat daar zo weinig over te schrijven valt
In mijn ziekenhuis gingen ze daar echt heel netjes mee om. Mijn wensen werden echt gehoord, en ondanks dat mijn bevalling volgens het boekje was is me meerdere keren aangeboden om hem nog na te spreken met de medische staf ivm verwerking.
donderdag 29 april 2021 om 09:25
Dat werkt echt 2 kanten op, tenminste voor mij wel. Vanaf de dag dat we thuiskwamen met baby was het eigenlijk alsof het altijd al zo was geweest en kon ik me gewoon geen voorstelling meer maken van hoe onze dagen waren voor we een kind hadden. Heel bizar eigenlijk.AnneSanneAnne schreef: ↑28-04-2021 17:34Ik denk nu bij veel dingen die ik doe 'hoe zou dit zijn als ik een kind had?'. Ik vind het lastig dat je je wel echt een voorstelling kunt maken bij de situatie zonder kind, want die heb je al, maar niet bij de situatie met kind. Dus ik probeer daar nu beter bij stil te staan, maar ja, hoe goed kun je daar echt een voorstelling bij maken?
donderdag 29 april 2021 om 23:34
Dit is de beroemde 'derde shift' waar het hier op het topic vaak over gaat en waar veel mensen/vrouwen (ik in ieder geval!) echt voor moeten waken om dat niet te veel bij een persoon (moederlief) uit te laten komen. Bij ons werd dat pas echt een probleem toen de oudste naar school ging (tot die tijd zijn er met een kind niet zo heel veel extra dingen waar je rekening mee moet houden/aan moet denken). Wat bij ons heel erg heeft geholpen was om iedere zondagavond 'directieoverleg' (flauw grapje) te voeren en voor de komende week te kijken wie wat doet en wat er in de week daarna eventueel voor dingen geregeld moeten worden.AnneSanneAnne schreef: ↑28-04-2021 17:34
Over de taakverdeling, de afspraken van Maduixa klinken inderdaad goed en duidelijk. Ik zou zoiets ook willen, omdat ik dan de verantwoordelijkheid echt even af zou kunnen leggen. Nu is het vaak zo dat partner wel veel doet, maar ik nog het 'denkwerk' op de achtergrond doe. Dan ben je dus toch nog bezig, maar dan met denken aan dat het oud papier naar buiten moet, en er nog een cadeau moet komen voor oma, etc. Ik zou bang zijn dat dat met een kind erbij alleen nog maar veel erger wordt. Daarnaast zegt mijn vriend moeilijk nee op zijn werk, hij werkt veel over. Als bepaalde dagen zijn verantwoordelijkheid zouden zijn qua ophalen/eten/badderen, kan hij dat niet zomaar meer doen en het op mijn bordje gooien.
Wat ook helpt is vanaf het begin bepaalde 'denkdingen' helemaal bij een persoon leggen: jij regelt de tandarts en de kapper, ik doe de BSO, enzovoort.
En loslaten, dat helpt ook
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
