Zwanger
alle pijlers
Mijn ongeboren kindje en vader
zondag 6 mei 2012 om 17:01
Hallo allemaal,
Op dit moment ben ik 24 weken zwanger. De vader van mijn kindje heeft 2 maanden geleden het contact verbroken met mij omdat ik besloten heb om geen abortus te plegen.
Hij heeft mij duidelijk gemaakt dat hij niets van het kindje wilt weten. Hij wilt het kind wel erkennen, omdat ik hem duidelijk heb gemaakt dat ik het belangrijk vind, dat mijn kind een aangewezen vader heeft.
Nu wil ik niets liever dat mijn kindje zijn vader leert kennen. Ik weet dat ik het niet kan afdwingen. Als hij geen cotact wilt dan zal dat jammer zijn voor mijn kind. Maar ik zal er alles aan doen om mijn kind een gevoel van acseptatie geven.
In mijn omgeving zie vaders dingen ondernemen met hun kinderen en dat doet dan hartstikke pijn om te geloven/beseffen dat mijn kindje zijn biologische vader niet zal leren kennen. Omdat vader het niet wilt. wat natuurlijk ook zijn recht is om ervoor te kiezen.
Om te weten waar ik aan toe ben en de situatie te kunnen verwerken, heb ik aan een maatschappelijkwerster gevraagd of zij onze tussenpersoon wilt zijn en of zij hem het voorstel wil doen om mee te werken aan een ouderschapsplan.
Twee weken geleden is de brief de deur uitgegaan en tot heden heeft hij nog geen antwoord gegeven betreft de ouderschapsplan.
Ik weet wel dat hij de brief heeft gelezen, omdat hij mij gisteren aangegeven heeft alleen via onze maatschappelijkwerkster te willen communiceren.
Ik krijg het gevoel dat hij wel contact wilt met zijn kind. Ik kan het ook wel heel goed mis hebben hoor, omdat ik hoop heb dat mijn kindje wel een vader in zijn leven krijgt.
Waarom heeft hij nog niet geantwoord over de ouderschapsplan ???
Hij is natuurlijk de enige die mijn vraag kan beatwoorden, maar dat wordt een beetje lastig als hij niet met mij wilt communiceren.
Op dit moment ben ik 24 weken zwanger. De vader van mijn kindje heeft 2 maanden geleden het contact verbroken met mij omdat ik besloten heb om geen abortus te plegen.
Hij heeft mij duidelijk gemaakt dat hij niets van het kindje wilt weten. Hij wilt het kind wel erkennen, omdat ik hem duidelijk heb gemaakt dat ik het belangrijk vind, dat mijn kind een aangewezen vader heeft.
Nu wil ik niets liever dat mijn kindje zijn vader leert kennen. Ik weet dat ik het niet kan afdwingen. Als hij geen cotact wilt dan zal dat jammer zijn voor mijn kind. Maar ik zal er alles aan doen om mijn kind een gevoel van acseptatie geven.
In mijn omgeving zie vaders dingen ondernemen met hun kinderen en dat doet dan hartstikke pijn om te geloven/beseffen dat mijn kindje zijn biologische vader niet zal leren kennen. Omdat vader het niet wilt. wat natuurlijk ook zijn recht is om ervoor te kiezen.
Om te weten waar ik aan toe ben en de situatie te kunnen verwerken, heb ik aan een maatschappelijkwerster gevraagd of zij onze tussenpersoon wilt zijn en of zij hem het voorstel wil doen om mee te werken aan een ouderschapsplan.
Twee weken geleden is de brief de deur uitgegaan en tot heden heeft hij nog geen antwoord gegeven betreft de ouderschapsplan.
Ik weet wel dat hij de brief heeft gelezen, omdat hij mij gisteren aangegeven heeft alleen via onze maatschappelijkwerkster te willen communiceren.
Ik krijg het gevoel dat hij wel contact wilt met zijn kind. Ik kan het ook wel heel goed mis hebben hoor, omdat ik hoop heb dat mijn kindje wel een vader in zijn leven krijgt.
Waarom heeft hij nog niet geantwoord over de ouderschapsplan ???
Hij is natuurlijk de enige die mijn vraag kan beatwoorden, maar dat wordt een beetje lastig als hij niet met mij wilt communiceren.
dinsdag 8 mei 2012 om 09:24
quote:missfiona schreef op 08 mei 2012 @ 08:13:
[...]
Je mist nog een stap: SAMEN beslissen of een eventuele zwangerschap doorgang gaat hebben. Bovendien is niet zwanger worden een zaak van twee mensen. Als de een aan de anti conceptie is, zou dat afdoende moeten zijn. En als dat niet afdoende is, zouden allebei de betrokkenen inspraak moeten kunnen hebben.
De vrouw lijkt zo wel het onschuldige weerloze slachtoffer en de man had dan maar gewoon niet moeten neuken. Waar is de vrouw in het geheel? Zeg je daar ook tegen dat ze dan maar had moeten eisen dat er condooms werden gebruikt? Zeker in geval van TO die zegt ´super´vruchtbaar te zijn. Als je dat weet en geen kinderen wil, dan neem je betere (al dan niet dubbele) maatregelen. En als je dat niet doet, tja, wie is er dan de verantwoordelijke?Ja, dat had ze inderdaad kunnen doen als ze pertinent niet zwanger had willen worden. En de vrouw is weliswaar geen onschuldig weerloos slachtoffer maar vooralsnog wel degene bij wie de impact van het uitdragen van de zwangerschap danwel het afbreken daarvan veel groter is. Een man kan gewoon lekker verder met zijn leven of er nou wel of geen kind van komt. Dus er kan nooit sprake zijn van een 'samen beslissen' als je niet met mijn tweeen op 1 lijn zit.
[...]
Je mist nog een stap: SAMEN beslissen of een eventuele zwangerschap doorgang gaat hebben. Bovendien is niet zwanger worden een zaak van twee mensen. Als de een aan de anti conceptie is, zou dat afdoende moeten zijn. En als dat niet afdoende is, zouden allebei de betrokkenen inspraak moeten kunnen hebben.
De vrouw lijkt zo wel het onschuldige weerloze slachtoffer en de man had dan maar gewoon niet moeten neuken. Waar is de vrouw in het geheel? Zeg je daar ook tegen dat ze dan maar had moeten eisen dat er condooms werden gebruikt? Zeker in geval van TO die zegt ´super´vruchtbaar te zijn. Als je dat weet en geen kinderen wil, dan neem je betere (al dan niet dubbele) maatregelen. En als je dat niet doet, tja, wie is er dan de verantwoordelijke?Ja, dat had ze inderdaad kunnen doen als ze pertinent niet zwanger had willen worden. En de vrouw is weliswaar geen onschuldig weerloos slachtoffer maar vooralsnog wel degene bij wie de impact van het uitdragen van de zwangerschap danwel het afbreken daarvan veel groter is. Een man kan gewoon lekker verder met zijn leven of er nou wel of geen kind van komt. Dus er kan nooit sprake zijn van een 'samen beslissen' als je niet met mijn tweeen op 1 lijn zit.
