Zwanger
alle pijlers
Moeder ziek & en nu blijk ik zwanger
woensdag 30 mei 2012 om 15:36
al een hele tijd lees ik mee op dit forum en nu sta ik voor de moeilijkste keus in mijn jonge leventje en hoop ik dat jullie met een goed advies kunnen komen.
Mijn moeder is al geruime tijd ernstig ziek, zo ziek zelfs dat zij volgens de doktoren niet langer dan een jaar zal leven. Iets wat verschrikkelijk is maar helaas niet anders is, het klinkt raar maar in zekere zin begin ik vrede met dit idee te krijgen. Ze kan bijna niks meer en ligt bijna hele dagen in bed. Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is dat mijn moeder nooit haar kinderen zal zien trouwen, ze niet zal zien afstuderen, haar kleinkinderen nooit zal leren kennnen. En bij dat laatste begint eigenlijk mijn probleem, ik ben zwanger. Fantastisch zal je denken, maar nu komt het ik ben pas 16!! (bijna 17) Veel en veel te jong om moeder te worden!! Ik weet het: ik had na moeten denken voor het gebeurde, ik verpest mijn toekomst en ga zo maar door. De zwangerschap beeindigen is logisch gezien de beste keuze voor mij.. Het word verschrikkelijk moeilijk als ik besluit dit niet te doen, ik leg misschien wel veel te veel stress bij mijn moeder neer en dat is wel het laatste wat ze kan gebruiken, maar heel egoistisch gedacht ik krijg de kans om deze zwangerschap en de geboorte van mijn 1ste kindje met mijn moeder te delen!! Ik durf dit niet aan mijn ouders te vertellen, de enige die dit weet is de vader van het kindje (20) en hij heeft gezegd mij te steunen in iedere beslissing die ik neem. Hij werkt fulltime, heeft een eigen huis, rijbewijs + auto en dit klinkt misschien een beetje verwend maar financieel gezien hebben mijn ouders het alles behalve slecht. En ik begrijp ook wel dat ik niet van papa's geld kan leven voor de rest van mijn leven maar het geeft mij wel de ruimte een opleiding af te maken doordat ik niet krom hoeft te liggen voor de kinderopvang of familie overdag "lastig moet vallen" met oppassen. Dat ik het hierdoor financieel en praktisch gezien iets makkelijker krijg wil niet zeggen dat ik er te makkelijk over denk, ik weet dat eht lastig gaat worden (wat zeg ik f*cking zwaar) maar wegen al die nadelen echt op tegen het voordeel dat ik dit nog wel met mijn moeder kan mee maken? heeeeellllluuuuuuppppp!! ik weet het echt niet meer
Mijn moeder is al geruime tijd ernstig ziek, zo ziek zelfs dat zij volgens de doktoren niet langer dan een jaar zal leven. Iets wat verschrikkelijk is maar helaas niet anders is, het klinkt raar maar in zekere zin begin ik vrede met dit idee te krijgen. Ze kan bijna niks meer en ligt bijna hele dagen in bed. Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is dat mijn moeder nooit haar kinderen zal zien trouwen, ze niet zal zien afstuderen, haar kleinkinderen nooit zal leren kennnen. En bij dat laatste begint eigenlijk mijn probleem, ik ben zwanger. Fantastisch zal je denken, maar nu komt het ik ben pas 16!! (bijna 17) Veel en veel te jong om moeder te worden!! Ik weet het: ik had na moeten denken voor het gebeurde, ik verpest mijn toekomst en ga zo maar door. De zwangerschap beeindigen is logisch gezien de beste keuze voor mij.. Het word verschrikkelijk moeilijk als ik besluit dit niet te doen, ik leg misschien wel veel te veel stress bij mijn moeder neer en dat is wel het laatste wat ze kan gebruiken, maar heel egoistisch gedacht ik krijg de kans om deze zwangerschap en de geboorte van mijn 1ste kindje met mijn moeder te delen!! Ik durf dit niet aan mijn ouders te vertellen, de enige die dit weet is de vader van het kindje (20) en hij heeft gezegd mij te steunen in iedere beslissing die ik neem. Hij werkt fulltime, heeft een eigen huis, rijbewijs + auto en dit klinkt misschien een beetje verwend maar financieel gezien hebben mijn ouders het alles behalve slecht. En ik begrijp ook wel dat ik niet van papa's geld kan leven voor de rest van mijn leven maar het geeft mij wel de ruimte een opleiding af te maken doordat ik niet krom hoeft te liggen voor de kinderopvang of familie overdag "lastig moet vallen" met oppassen. Dat ik het hierdoor financieel en praktisch gezien iets makkelijker krijg wil niet zeggen dat ik er te makkelijk over denk, ik weet dat eht lastig gaat worden (wat zeg ik f*cking zwaar) maar wegen al die nadelen echt op tegen het voordeel dat ik dit nog wel met mijn moeder kan mee maken? heeeeellllluuuuuuppppp!! ik weet het echt niet meer
dinsdag 19 juni 2012 om 17:04
dinsdag 19 juni 2012 om 17:04
quote:roose schreef op 19 juni 2012 @ 17:01:
Weer een update van mijn kant! Er is sinds mijn laatste post 2 1/2 week geleden veel gebeurt. In mijn laatste posts was al een beetje te merken dat ik eigenlijk had besloten voor een abortus te gaan. Dit heb ik in eerste instantie ook doorgezet.. Toen het zo ver was kon ik het gewoon echt niet!! De dag van mijn afspraak werd ik wakker en het idee dat ik die avond weer in het zelfde bed zou liggen maar dan niet meer zwanger maakte me zo intens verdrietig en het voelde absoluut niet goed. Heel raar want ik dacht echt zeker te zijn van mijn beslissing en was er ook echt van overtuigd dat het de beste keuze zou zijn. Maar die ochtend zei alles in mij dat ik het niet moest doen en dat het de verkeerde keuze was, helemaal in paniek ben ik naar mijn moeder toe gegaan en die had gelijk zoiets ik zie dat je het meent en meisje we komen er wel uit, je moet het niet doen als je het echt niet wil. Vriend gebeld en de lieve schat stond binnen een kwartier voor de deur en had de zelfde reactie als mijn moeder. Mijn vader was hier absoluut niet blij mee (wat natuurlijk helemaal begrijpbaar is) maar mijn "tante" heeft hem overtuigd dat een abortus plegen zonder achter die keuze te staan grote gevolgen kan hebben. En gelukkig draaide mijn vader snel bij.
Nou zullen een aantal mensen hier dit waarschijnlijk een hele domme keuze vinden en misschien hebben jullie wel gelijk, maar is een abortus die ik niet wil dan wel een goede keuze? Mijn keuze staat in ieder geval vast, ik kan ons kindje gewoon niet weg laten halen!
Dom niet, als je het niet kan dan kan je het niet.
Besef wel dat het ontzettend zwaar en moeilijk gaat worden!
Wanneer ben je uitgerekend als ik vragen mag??
Weer een update van mijn kant! Er is sinds mijn laatste post 2 1/2 week geleden veel gebeurt. In mijn laatste posts was al een beetje te merken dat ik eigenlijk had besloten voor een abortus te gaan. Dit heb ik in eerste instantie ook doorgezet.. Toen het zo ver was kon ik het gewoon echt niet!! De dag van mijn afspraak werd ik wakker en het idee dat ik die avond weer in het zelfde bed zou liggen maar dan niet meer zwanger maakte me zo intens verdrietig en het voelde absoluut niet goed. Heel raar want ik dacht echt zeker te zijn van mijn beslissing en was er ook echt van overtuigd dat het de beste keuze zou zijn. Maar die ochtend zei alles in mij dat ik het niet moest doen en dat het de verkeerde keuze was, helemaal in paniek ben ik naar mijn moeder toe gegaan en die had gelijk zoiets ik zie dat je het meent en meisje we komen er wel uit, je moet het niet doen als je het echt niet wil. Vriend gebeld en de lieve schat stond binnen een kwartier voor de deur en had de zelfde reactie als mijn moeder. Mijn vader was hier absoluut niet blij mee (wat natuurlijk helemaal begrijpbaar is) maar mijn "tante" heeft hem overtuigd dat een abortus plegen zonder achter die keuze te staan grote gevolgen kan hebben. En gelukkig draaide mijn vader snel bij.
Nou zullen een aantal mensen hier dit waarschijnlijk een hele domme keuze vinden en misschien hebben jullie wel gelijk, maar is een abortus die ik niet wil dan wel een goede keuze? Mijn keuze staat in ieder geval vast, ik kan ons kindje gewoon niet weg laten halen!
Dom niet, als je het niet kan dan kan je het niet.
Besef wel dat het ontzettend zwaar en moeilijk gaat worden!
Wanneer ben je uitgerekend als ik vragen mag??
dinsdag 19 juni 2012 om 17:10
quote:peacy schreef op 19 juni 2012 @ 17:04:
[...]
Dom niet, als je het niet kan dan kan je het niet.
Besef wel dat het ontzettend zwaar en moeilijk gaat worden!
Wanneer ben je uitgerekend als ik vragen mag??
Dat besef ik me ook wel, maar ik denk dat een abortus nog moeilijker word.
Ben in Januari uitgerekend.
[...]
Dom niet, als je het niet kan dan kan je het niet.
Besef wel dat het ontzettend zwaar en moeilijk gaat worden!
Wanneer ben je uitgerekend als ik vragen mag??
Dat besef ik me ook wel, maar ik denk dat een abortus nog moeilijker word.
Ben in Januari uitgerekend.
dinsdag 19 juni 2012 om 18:06
dinsdag 19 juni 2012 om 20:39
quote:roose schreef op 30 mei 2012 @ 16:14:
[...]
Het gene wat de keuze zo moeilijk maakt is dat dit de enige kans is om dit met mijn moeder te kunnen delen
Kan ik hieruit opmaken dat als je moeder niet ziek zou zijn geweest, de keuze voor jou makkelijker, sterker nog, al duidelijk was geweest?
Dit is niet leuk voor je moeder verwacht ik. Ik denk dat zij jou het moederschap op een heel andere manier op een heel ander moment in je leven gunt. Niet nu al en ook niet onder deze omstandigheden. Ik zou als moeder vreselijk veel zorgen hebben om mijn veel te jonge dochter die er straks als veel te jonge moeder alleen voor staat. Die ik niet eens meer kan helpen en het rouwen om het afscheid van mij (de moeder) er ook nog eens bij moet doen.
Meid, je hebt een heel leven voor je. Richt je op het afscheid, durf samen te rouwen (ik ben op dezelfde manier op dezelfde leeftijd mijn moeder verloren) en droom samen over later, als jij moeder wordt nadat je je leventje op de rit hebt. Vraag haar nu naar dingen die je als dochter graag wil weten of leren, ook over bijvoorbeeld moederschap, voordat ze van deze wereld vertrekt. Dan deel je nog heel intieme momenten met haar die je later als moeder zeker nog te binnen zullen schieten en een warm gevoel geeft.
[...]
Het gene wat de keuze zo moeilijk maakt is dat dit de enige kans is om dit met mijn moeder te kunnen delen
Kan ik hieruit opmaken dat als je moeder niet ziek zou zijn geweest, de keuze voor jou makkelijker, sterker nog, al duidelijk was geweest?
Dit is niet leuk voor je moeder verwacht ik. Ik denk dat zij jou het moederschap op een heel andere manier op een heel ander moment in je leven gunt. Niet nu al en ook niet onder deze omstandigheden. Ik zou als moeder vreselijk veel zorgen hebben om mijn veel te jonge dochter die er straks als veel te jonge moeder alleen voor staat. Die ik niet eens meer kan helpen en het rouwen om het afscheid van mij (de moeder) er ook nog eens bij moet doen.
Meid, je hebt een heel leven voor je. Richt je op het afscheid, durf samen te rouwen (ik ben op dezelfde manier op dezelfde leeftijd mijn moeder verloren) en droom samen over later, als jij moeder wordt nadat je je leventje op de rit hebt. Vraag haar nu naar dingen die je als dochter graag wil weten of leren, ook over bijvoorbeeld moederschap, voordat ze van deze wereld vertrekt. Dan deel je nog heel intieme momenten met haar die je later als moeder zeker nog te binnen zullen schieten en een warm gevoel geeft.
dinsdag 19 juni 2012 om 20:55
quote:Wishfull schreef op 31 mei 2012 @ 16:56:
denk je niet dat ze zelf ook wel weet dat niet alles rozengeur en maneschijn is? Ze is 16 en gaat haar moeder verliezen, draagt al een tijd steeds meer zorgtaken binnen haar gezin, ik ben bang dat zij al meer harde levenslessen heeft meegekregen dan sommige 36-jarigen in dit leven gehad hebben.
Ik denk -persoonlijk, sorry to- dat ze verstandelijk weet dat het zwaar gaat zijn (want dat zegt iedereen, dus dat zal dan wel), maar dat een zestienjarig meisje op geen enkele manier kan inschatten wat dat dan precies inhoudt.
Ik denk dat de volwassenen (haar ouders) en anderen die weten wat het is om kinderen te krijgen, op te voeden en een min of meer volwassen en zelfstandig leven leiden, dat vele malen beter kunnen inschatten.
Als to verstandig is, betrekt ze haar ouders hierin en luistert ze heeel goed en stelt ze zich echt oprecht open voor de gevoelens en mening van haar ouders, want die kunnen denk ik vele malen beter dan haarzelf inschatten wat de impact is van haar keuze voor een baby.
Daarnaast vind ik ook dat je op zo'n jonge leeftijd zwanger veel aandacht nodig gaat hebben. En dat dat een zware wissel zal gaan trekken op andere rouwende familie. Die staan in deze periode dan eigenlijk met een dubbele agenda te draaien. Ik vind dat niet helemaal fair eerlijk gezegd.
denk je niet dat ze zelf ook wel weet dat niet alles rozengeur en maneschijn is? Ze is 16 en gaat haar moeder verliezen, draagt al een tijd steeds meer zorgtaken binnen haar gezin, ik ben bang dat zij al meer harde levenslessen heeft meegekregen dan sommige 36-jarigen in dit leven gehad hebben.
Ik denk -persoonlijk, sorry to- dat ze verstandelijk weet dat het zwaar gaat zijn (want dat zegt iedereen, dus dat zal dan wel), maar dat een zestienjarig meisje op geen enkele manier kan inschatten wat dat dan precies inhoudt.
Ik denk dat de volwassenen (haar ouders) en anderen die weten wat het is om kinderen te krijgen, op te voeden en een min of meer volwassen en zelfstandig leven leiden, dat vele malen beter kunnen inschatten.
Als to verstandig is, betrekt ze haar ouders hierin en luistert ze heeel goed en stelt ze zich echt oprecht open voor de gevoelens en mening van haar ouders, want die kunnen denk ik vele malen beter dan haarzelf inschatten wat de impact is van haar keuze voor een baby.
Daarnaast vind ik ook dat je op zo'n jonge leeftijd zwanger veel aandacht nodig gaat hebben. En dat dat een zware wissel zal gaan trekken op andere rouwende familie. Die staan in deze periode dan eigenlijk met een dubbele agenda te draaien. Ik vind dat niet helemaal fair eerlijk gezegd.
dinsdag 19 juni 2012 om 21:02
Roose, wat fijn dat je nog even komt vertellen hoe het nu is. Ik denk dat de manier waarop je nu voor je kind gaat heel anders is dan hoe je er eerder in stond. Het is nog steeds niet ideaal natuurlijk om op je 16e een kind te krijgen, maar het is nu eenmaal zo. Ik begrijp het heel goed, dat je toch niet kon doorgaan met de abortus.
Heel veel sterkte de komende tijd met zowel je moeder als je zwangerschap. Wat fijn dat je deze beslissing (wel/niet abortus) nog met je moeder hebt kunnen delen.
Voorzichtig wil ik je ook feliciteren met je zwangerschap, maar ik heb het gevoel dat het nog niet helemaal zeker is ofzo. Is misschien alleen mijn gevoel. Ik hoop dat je jezelf de ruimte geeft om de komende tijd te bekijken hoe je er nu tegenaan kijkt.
Heel veel sterkte de komende tijd met zowel je moeder als je zwangerschap. Wat fijn dat je deze beslissing (wel/niet abortus) nog met je moeder hebt kunnen delen.
Voorzichtig wil ik je ook feliciteren met je zwangerschap, maar ik heb het gevoel dat het nog niet helemaal zeker is ofzo. Is misschien alleen mijn gevoel. Ik hoop dat je jezelf de ruimte geeft om de komende tijd te bekijken hoe je er nu tegenaan kijkt.
Het is zoals het is
dinsdag 19 juni 2012 om 21:08
dinsdag 19 juni 2012 om 21:24
quote:Youk79 schreef op 19 juni 2012 @ 21:03:
Schouderklopje: je loopt achter, het verhaal is al een stuk verder!
Chips ja , ben er ook al achter. Persoonlijk vind ik het onbegrijpelijk, maar goed, het zal dan wel. Kan alleen maar hopen voor alle partijen dat het een beetje te doen is. Ik snap persoonlijk niet goed wat dat nou precies is waarom je op je zestiende (en dan ook nog eens onder deze omstandigheden) geen abortus kunt of durft te ondergaan. Tis ten slotte nog maar een paar celdelingen verder en je hebt de rest van je leven nog om kindjes te maken...
maar goed, ik denk vrees ik, iets te rationeel (ja, heb zelf ook een abortus ondergaan. Is medisch gezien maar een kleine ingreep). Liever zoiets ondergaan en onder betere omstandigheden weer proberen, dan jezelf optrekken aan een of andere hormonenbom en bij god niet weten hoe en wat. Iets meer ratio zou heel welkom zijn bij dit soort afwegingen als je het mij vraagt.
Schouderklopje: je loopt achter, het verhaal is al een stuk verder!
Chips ja , ben er ook al achter. Persoonlijk vind ik het onbegrijpelijk, maar goed, het zal dan wel. Kan alleen maar hopen voor alle partijen dat het een beetje te doen is. Ik snap persoonlijk niet goed wat dat nou precies is waarom je op je zestiende (en dan ook nog eens onder deze omstandigheden) geen abortus kunt of durft te ondergaan. Tis ten slotte nog maar een paar celdelingen verder en je hebt de rest van je leven nog om kindjes te maken...
maar goed, ik denk vrees ik, iets te rationeel (ja, heb zelf ook een abortus ondergaan. Is medisch gezien maar een kleine ingreep). Liever zoiets ondergaan en onder betere omstandigheden weer proberen, dan jezelf optrekken aan een of andere hormonenbom en bij god niet weten hoe en wat. Iets meer ratio zou heel welkom zijn bij dit soort afwegingen als je het mij vraagt.
dinsdag 19 juni 2012 om 21:27
quote:sabbaticalmeds schreef op 19 juni 2012 @ 21:08:
Ik vind het bijzonder onverstandig. Ik kan me best voorstellen dat je gevoelsmatig geen abortus wilt, het is echter niet altijd beter om naar je gevoel te luisteren. Ik denk dat je jezelf maar ook je familie opzadelt met een hele hoop problemen, en dat terwijl er al zoveel ellende was.Ik vind gevoel soms ook wel erg overrated. Iets nuchterder naar omstandigheden kijken kan vaak niet zoveel kwaad. Maar goed, kan alleen maar wensen dat de baby niet teveel problemen meekrijgt, dat to haar vriendje bij haar blijft (ook als blijkt dat je na 5 slapeloze nachten stikchagerijnig op elkaar wordt) en haar familie het stuk rouwen mogen doormaken zonder zich zorgen te moeten maken om to en haar baby.
Ik vind het bijzonder onverstandig. Ik kan me best voorstellen dat je gevoelsmatig geen abortus wilt, het is echter niet altijd beter om naar je gevoel te luisteren. Ik denk dat je jezelf maar ook je familie opzadelt met een hele hoop problemen, en dat terwijl er al zoveel ellende was.Ik vind gevoel soms ook wel erg overrated. Iets nuchterder naar omstandigheden kijken kan vaak niet zoveel kwaad. Maar goed, kan alleen maar wensen dat de baby niet teveel problemen meekrijgt, dat to haar vriendje bij haar blijft (ook als blijkt dat je na 5 slapeloze nachten stikchagerijnig op elkaar wordt) en haar familie het stuk rouwen mogen doormaken zonder zich zorgen te moeten maken om to en haar baby.
woensdag 20 juni 2012 om 11:15
quote:sabbaticalmeds schreef op 19 juni 2012 @ 21:08:
Ik vind het bijzonder onverstandig. Ik kan me best voorstellen dat je gevoelsmatig geen abortus wilt, het is echter niet altijd beter om naar je gevoel te luisteren. Ik denk dat je jezelf maar ook je familie opzadelt met een hele hoop problemen, en dat terwijl er al zoveel ellende was.
Ik denk een abortus doen terwijl ik hier niet achtersta ook geen betere optie is.
Dat ik mijn familie opzadel met nog meer problemen klopt dat kan ik ook niet ontkennen maar mijn familie staat achter me.
We hebben er goed over gesproken en ik denk dat we met een goed plan zijn gekomen. Achter ons huis staat nog een klein huisje een soort van kleine bungalow, hier sliepen mijn opa en oma vroeger als ze een paar dagen op bezoek kwamen. Mijn vader wil dit laten opknappen en als dit klaar is zullen mijn vriend en ik hier gaan wonen, bij hem intrekken was voor mij geen optie omdat ik de tijd die ik nog met mijn moeder heb zo veel mogelijk bij haar wil zijn. Wel is dit onze beslissing geweest en vind ik niet dat vriend en ik van mijn ouders kunnen verwachten dat we maar daar in huis kunnen gaan wonen en nog meer stress op de situatie kunnen gooien, dit is dus een goeie middenweg, ik ben dicht bij mijn moeder maar we gaan dit grotendeels zelfstandig doen.
Ook vervallen zo de woonlasten van mijn vriend en blijft er genoeg geld over voor ons en ons kindje. (toegegeven dat we geen woonlasten hebben is niet helemaal zelfstandig, maar wel een groot voordeel in onze situatie)
Ondertussen ben ik wonder boven wonder toch geslaagd voor mijn Havo diploma en kan ik dankzij onze financiele situatie dus thuis blijven voor ons kindje. Uiteindelijk wil ik wel een studie gaan doen maar met alle omstandigheden is dat komend jaar geen prio voor mij.
Natuurlijk komt er wel meer bij kijken als een dak boven ons hoofd maar dat we het financiele plaatje rond hebben is al een stap in de goeie richting.
Ik vind het bijzonder onverstandig. Ik kan me best voorstellen dat je gevoelsmatig geen abortus wilt, het is echter niet altijd beter om naar je gevoel te luisteren. Ik denk dat je jezelf maar ook je familie opzadelt met een hele hoop problemen, en dat terwijl er al zoveel ellende was.
Ik denk een abortus doen terwijl ik hier niet achtersta ook geen betere optie is.
Dat ik mijn familie opzadel met nog meer problemen klopt dat kan ik ook niet ontkennen maar mijn familie staat achter me.
We hebben er goed over gesproken en ik denk dat we met een goed plan zijn gekomen. Achter ons huis staat nog een klein huisje een soort van kleine bungalow, hier sliepen mijn opa en oma vroeger als ze een paar dagen op bezoek kwamen. Mijn vader wil dit laten opknappen en als dit klaar is zullen mijn vriend en ik hier gaan wonen, bij hem intrekken was voor mij geen optie omdat ik de tijd die ik nog met mijn moeder heb zo veel mogelijk bij haar wil zijn. Wel is dit onze beslissing geweest en vind ik niet dat vriend en ik van mijn ouders kunnen verwachten dat we maar daar in huis kunnen gaan wonen en nog meer stress op de situatie kunnen gooien, dit is dus een goeie middenweg, ik ben dicht bij mijn moeder maar we gaan dit grotendeels zelfstandig doen.
Ook vervallen zo de woonlasten van mijn vriend en blijft er genoeg geld over voor ons en ons kindje. (toegegeven dat we geen woonlasten hebben is niet helemaal zelfstandig, maar wel een groot voordeel in onze situatie)
Ondertussen ben ik wonder boven wonder toch geslaagd voor mijn Havo diploma en kan ik dankzij onze financiele situatie dus thuis blijven voor ons kindje. Uiteindelijk wil ik wel een studie gaan doen maar met alle omstandigheden is dat komend jaar geen prio voor mij.
Natuurlijk komt er wel meer bij kijken als een dak boven ons hoofd maar dat we het financiele plaatje rond hebben is al een stap in de goeie richting.
woensdag 20 juni 2012 om 11:23
Fijn dat jullie het zo geregeld hebben roose!
En gefeliciteerd met je diploma!!
Ik zit te denken wat verstandig is qua studie. Iets zegt me dat het geen goed idee is om er een jaar helemaal uit te zijn.Weet je al een beetje wat je wilt gaan doen? Is het een idee om eens met een studieadviseur te praten?
iig veel succes met alles!
En gefeliciteerd met je diploma!!
Ik zit te denken wat verstandig is qua studie. Iets zegt me dat het geen goed idee is om er een jaar helemaal uit te zijn.Weet je al een beetje wat je wilt gaan doen? Is het een idee om eens met een studieadviseur te praten?
iig veel succes met alles!
Het is zoals het is
woensdag 20 juni 2012 om 11:30
quote:halfkonijn schreef op 20 juni 2012 @ 11:24:
Dit verhaal komt exact zo voor in de serie tienermoeders bij een Vlaamse. Ik ga uit van het goede in de mens = geen troll, dus dan raad ik je aan aflevering 34-nu, te kijken. Wordt uitgezonden op sbs6.
omdat je volgens mij wel twijfelt, ik was in dit topic al eens gewezen op dit programma wat een paar dagen na het openen van dit topic is uitgezonden. Dus heb dit niet exact gekopieerd uit 1 of andere serie! Was dat maar zo!!!
Maar toch bedankt voor de tip
Dit verhaal komt exact zo voor in de serie tienermoeders bij een Vlaamse. Ik ga uit van het goede in de mens = geen troll, dus dan raad ik je aan aflevering 34-nu, te kijken. Wordt uitgezonden op sbs6.
omdat je volgens mij wel twijfelt, ik was in dit topic al eens gewezen op dit programma wat een paar dagen na het openen van dit topic is uitgezonden. Dus heb dit niet exact gekopieerd uit 1 of andere serie! Was dat maar zo!!!
Maar toch bedankt voor de tip
woensdag 20 juni 2012 om 11:36
quote:Youk79 schreef op 20 juni 2012 @ 11:23:
Fijn dat jullie het zo geregeld hebben roose!
En gefeliciteerd met je diploma!!
Ik zit te denken wat verstandig is qua studie. Iets zegt me dat het geen goed idee is om er een jaar helemaal uit te zijn.Weet je al een beetje wat je wilt gaan doen? Is het een idee om eens met een studieadviseur te praten?
iig veel succes met alles!
bedankt! Had niet echt verwacht dat ik het zou halen dus ben extra blij.
Qua studie vind ik het nog moeilijk ik twijfel al heel lang tussen 2 studies en beide studies zijn ook nog totaal verschillende richtingen op, maar doordat ik niet verwacht had me examens te halen ben ik hier eerlijk gezegd ook niet heel erg mee bezig geweest.
Er een jaar tussenuit is misschien niet verstandig, de kans dat ik nooit meer terug ga word groter, maar dit jaar wil ik me voor kunnen bereiden op het moederschap en het leven zonder moeder dat vind ik momenteel de 2 belangrijkste dingen in mijn leven.
Fijn dat jullie het zo geregeld hebben roose!
En gefeliciteerd met je diploma!!
Ik zit te denken wat verstandig is qua studie. Iets zegt me dat het geen goed idee is om er een jaar helemaal uit te zijn.Weet je al een beetje wat je wilt gaan doen? Is het een idee om eens met een studieadviseur te praten?
iig veel succes met alles!
bedankt! Had niet echt verwacht dat ik het zou halen dus ben extra blij.
Qua studie vind ik het nog moeilijk ik twijfel al heel lang tussen 2 studies en beide studies zijn ook nog totaal verschillende richtingen op, maar doordat ik niet verwacht had me examens te halen ben ik hier eerlijk gezegd ook niet heel erg mee bezig geweest.
Er een jaar tussenuit is misschien niet verstandig, de kans dat ik nooit meer terug ga word groter, maar dit jaar wil ik me voor kunnen bereiden op het moederschap en het leven zonder moeder dat vind ik momenteel de 2 belangrijkste dingen in mijn leven.
