Zwanger
alle pijlers
Naam baby geeft problemen
donderdag 1 november 2012 om 08:10
Hallo allemaal!
Ik ben op zoek naar advies. Ik heb het vrij uitgebreid uitgelegd hieronder, ik zal even de samenvatting hier geven: vrienden van mij zijn hun kindje verloren in de zwangerschap en nu geven ze aan dat als ons kindje dat over een week ongeveer komt dezelfde naam heeft als de tweede naam van hun kindje dat ze er dan niet blij over kunnen zijn als het geboren is. Ik wil de naam die niet exact hetzelfde is niet wijzigen maar ik begrijp dat hij teveel lijkt om te kwetsen. Ons contact beperkt zich tot een bezoek in de 1 a 2 jaar (zij wonen in het buitenland) en eens in de maand whatsappen. Ik ken ze al 20 jaar. Wat moet ik doen?
Nu de uitgebreide versie:
Over een week ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje en de naam van onze baby hebben we al ruim vijf maanden 'vaststaan'. We hadden de naam al vrij snel mede omdat het een van de weinige namen is die we allebei mooi vinden. Laten we hem voor het gemak even Pieter Alex noemen.
Een vriendin van mij postte een half jaar geleden haar echo op facebook, met als bijschrift " James Peter Huppeldepup". Zij woont in het buitenland waar het gewoon is om de naam gewoon te vertellen. Ik volg een beetje de huidige nlse gewoonte om de naam pas na de geboorte te vertellen.
Het noodlot heeft toegeslagen en haar baby is met 34 weken in de buik overleden. Aangezien ik me niet kan voorstellen hoe ongelovelijk moeilijk dat is heb ik op internet al gezocht naar wat ik wel en niet moet doen/zeggen etc. Ik had haar al verteld via een kaart dat ze mijn zwangerschap en baby voorlopig mag negeren en als ze er aan toe is, hoe lang het ook duurt, dat ze dan maar zelf moet aangeven wat ze wil.
Het contact bleef goed en ze bleef vragen naar hoe alles ging, het is een hele lieve dame en ik gaf de gevraagde informatie zonder te jubelen of teveel erover te vertellen. Ik dacht so far so good. Nu vroeg ik gisteren aan haar moeder of ik wel of niet een geboortekaartje moest sturen, omdat ik niet zeker wist of ze dat aankan of dat ik haar zou kwetsen door het juist niet te doen. En toen kwam het: zolang hij niet james of peter heet, dan kan het wel, ze zou het verschrikkelijk vinden als de naam hetzelfde was.
Dilemma, toch maar verteld dat we de naam Pieter hebben gekozen, en dat was volgens moeder eerst iets wat we niet konden weten en dat dat erg vervelend was. Dus geen kaartje sturen en even bellen van te voren zodat ze op de hoogte was.
Ik wilde bellen en toen kreeg ik van te voren een sms van haar moeder dat ik mijn vriendin niet moest bellen, dat ze er kapot van is en dat mijn vriendin me nog zou smsen. Uiteindelijk heb ik haar moeder gezegd dat ik het begrijp en dat ik dus geen kaart zal sturen en dat ik het oprecht ontzettend vervelend vind dat ik haar zo kwets hiermee. En toen kreeg ik als antwoord dat ik gewoon Pieter niet als eerste naam moet kiezen als ik wil dat er aan beide kanten van de Oceaan blij wordt gereageerd op de geboorte.
En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Mijn man en ik zijn echt heel blij met de naam en het voelt niet goed om een week van te voren nog te gaan stressen over een andere naam. We willen ook geen andere naam. Maar het feit dat ik daar dus een hele familie op hun ziel trap zit me ook niet bepaald lekker. Heb al de halve dag lopen janken hierdoor (hoi hormonen) en ik zoek dus advies. De naam wijzigen vinden wij onder andere geen optie omdat we deze vriendin eens in de 1 a 2 jaar zien en we niet van plan zijn om elke dag foto's met naam en toenaam op facebook te zetten. Als we elkaar (normaal gesproken) eens in de maand via whatsapp spreken is het vaak.
Aan de ene kant snap ik hun reactie maar al te goed, maar als labiele zwangere voel ik me ook een beetje verdrietig dat ze dus niet blij kunnen zijn als mijn kind geboren is puur door de naam. Ik verwacht helemaal niet dat ze blij zijn hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar als hij dus anders had geheten (zo komt het althans op mij over) dan was er een veel minder groot probleem. Ik ben in ieder geval niet zo naief dat ik denk dat ze dan wel staat te juichen van blijdschap, maar toch...
Wat moet ik doen of tegen ze zeggen? Het enige wat ik kan bedenken is dat zijn 'gebruikersnaam' voor deze familie alex wordt, omdat die totaal anders is. Ik weet het echt even niet meer...
Ik ben op zoek naar advies. Ik heb het vrij uitgebreid uitgelegd hieronder, ik zal even de samenvatting hier geven: vrienden van mij zijn hun kindje verloren in de zwangerschap en nu geven ze aan dat als ons kindje dat over een week ongeveer komt dezelfde naam heeft als de tweede naam van hun kindje dat ze er dan niet blij over kunnen zijn als het geboren is. Ik wil de naam die niet exact hetzelfde is niet wijzigen maar ik begrijp dat hij teveel lijkt om te kwetsen. Ons contact beperkt zich tot een bezoek in de 1 a 2 jaar (zij wonen in het buitenland) en eens in de maand whatsappen. Ik ken ze al 20 jaar. Wat moet ik doen?
Nu de uitgebreide versie:
Over een week ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje en de naam van onze baby hebben we al ruim vijf maanden 'vaststaan'. We hadden de naam al vrij snel mede omdat het een van de weinige namen is die we allebei mooi vinden. Laten we hem voor het gemak even Pieter Alex noemen.
Een vriendin van mij postte een half jaar geleden haar echo op facebook, met als bijschrift " James Peter Huppeldepup". Zij woont in het buitenland waar het gewoon is om de naam gewoon te vertellen. Ik volg een beetje de huidige nlse gewoonte om de naam pas na de geboorte te vertellen.
Het noodlot heeft toegeslagen en haar baby is met 34 weken in de buik overleden. Aangezien ik me niet kan voorstellen hoe ongelovelijk moeilijk dat is heb ik op internet al gezocht naar wat ik wel en niet moet doen/zeggen etc. Ik had haar al verteld via een kaart dat ze mijn zwangerschap en baby voorlopig mag negeren en als ze er aan toe is, hoe lang het ook duurt, dat ze dan maar zelf moet aangeven wat ze wil.
Het contact bleef goed en ze bleef vragen naar hoe alles ging, het is een hele lieve dame en ik gaf de gevraagde informatie zonder te jubelen of teveel erover te vertellen. Ik dacht so far so good. Nu vroeg ik gisteren aan haar moeder of ik wel of niet een geboortekaartje moest sturen, omdat ik niet zeker wist of ze dat aankan of dat ik haar zou kwetsen door het juist niet te doen. En toen kwam het: zolang hij niet james of peter heet, dan kan het wel, ze zou het verschrikkelijk vinden als de naam hetzelfde was.
Dilemma, toch maar verteld dat we de naam Pieter hebben gekozen, en dat was volgens moeder eerst iets wat we niet konden weten en dat dat erg vervelend was. Dus geen kaartje sturen en even bellen van te voren zodat ze op de hoogte was.
Ik wilde bellen en toen kreeg ik van te voren een sms van haar moeder dat ik mijn vriendin niet moest bellen, dat ze er kapot van is en dat mijn vriendin me nog zou smsen. Uiteindelijk heb ik haar moeder gezegd dat ik het begrijp en dat ik dus geen kaart zal sturen en dat ik het oprecht ontzettend vervelend vind dat ik haar zo kwets hiermee. En toen kreeg ik als antwoord dat ik gewoon Pieter niet als eerste naam moet kiezen als ik wil dat er aan beide kanten van de Oceaan blij wordt gereageerd op de geboorte.
En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Mijn man en ik zijn echt heel blij met de naam en het voelt niet goed om een week van te voren nog te gaan stressen over een andere naam. We willen ook geen andere naam. Maar het feit dat ik daar dus een hele familie op hun ziel trap zit me ook niet bepaald lekker. Heb al de halve dag lopen janken hierdoor (hoi hormonen) en ik zoek dus advies. De naam wijzigen vinden wij onder andere geen optie omdat we deze vriendin eens in de 1 a 2 jaar zien en we niet van plan zijn om elke dag foto's met naam en toenaam op facebook te zetten. Als we elkaar (normaal gesproken) eens in de maand via whatsapp spreken is het vaak.
Aan de ene kant snap ik hun reactie maar al te goed, maar als labiele zwangere voel ik me ook een beetje verdrietig dat ze dus niet blij kunnen zijn als mijn kind geboren is puur door de naam. Ik verwacht helemaal niet dat ze blij zijn hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar als hij dus anders had geheten (zo komt het althans op mij over) dan was er een veel minder groot probleem. Ik ben in ieder geval niet zo naief dat ik denk dat ze dan wel staat te juichen van blijdschap, maar toch...
Wat moet ik doen of tegen ze zeggen? Het enige wat ik kan bedenken is dat zijn 'gebruikersnaam' voor deze familie alex wordt, omdat die totaal anders is. Ik weet het echt even niet meer...
donderdag 1 november 2012 om 09:09
quote:vogelbekdiertje schreef op 01 november 2012 @ 09:07:
Hadden jullie nou eigenlijk die naam al voordat zij die naam hadden gegeven aan hun kind? Of was het toeval? Of lazen jullie de naam op Facebook en dachten jullie dat is een leuke naam? Als het puur toeval is en jullie al die naam hadden Zou ik hem gewoon geven.
Staat in de OP. Ze hadden de naam al vijf maanden.
Verschil is dat de vriendin de naam al bekend had gemaakt (TO kende 'm dus al) en zij had er zelf voor gekozen de naam niet bekend te maken.
Hadden jullie nou eigenlijk die naam al voordat zij die naam hadden gegeven aan hun kind? Of was het toeval? Of lazen jullie de naam op Facebook en dachten jullie dat is een leuke naam? Als het puur toeval is en jullie al die naam hadden Zou ik hem gewoon geven.
Staat in de OP. Ze hadden de naam al vijf maanden.
Verschil is dat de vriendin de naam al bekend had gemaakt (TO kende 'm dus al) en zij had er zelf voor gekozen de naam niet bekend te maken.
donderdag 1 november 2012 om 09:10
Het gaat toch niet over je recht? Als iedereen neemt waar ie recht op heeft (of denkt te hebben). Het gaat erom dat je iemand niet wilt kwetsen.
Ik heb gelukkig nooit een kindje verloren, dus ik heb ook geen flauw idee hoe ik dan emotioneel zou reageren op bepaalde dingen. Ik vind het alleen maar heel lief van TO dat ze er zo over nadenkt en oprecht probeert om zo min mogelijk kwetsend te zijn.
Ik heb gelukkig nooit een kindje verloren, dus ik heb ook geen flauw idee hoe ik dan emotioneel zou reageren op bepaalde dingen. Ik vind het alleen maar heel lief van TO dat ze er zo over nadenkt en oprecht probeert om zo min mogelijk kwetsend te zijn.
donderdag 1 november 2012 om 09:11
Geheel eens met alle reacties die zeggen gewoon doen met 1 uitzondering: als de naam die zij hadden als tweede naam zo uniek is dat je de naam waarschijnlijk het eerst bij hun hebt gehoord of je geen andere .... kent dan hun overleden kindje en het spellingsverschil geen hele klank is (pieter/peter) maar een niet te horen verschil. Bijv een exotische (schotse) naam als Lachlan maar dan gespeld als Lachlann. Dan heb je namelijk heel duidelijk 'hun' naam gekozen of in ieder geval lijkt het dan erg daarop.
donderdag 1 november 2012 om 09:13
We hadden de naam al en ik vond het toen heel erg leuk en kon ik niet wachten tot ik bevallen zou zijn en ik het kon vertellen. En toen ging het mis.
Ik dacht vooral dat het minder zou uitmaken omdat het om de tweede naam gaat en niet precies hetzelfde is. De uitspraak in de echte naam is ook niet precies hetzelfde en het is een vrij standaard naam zowel hier als daar. Zij hebben het in ieder geval altijd over James en niet over Peter.
En dat ze met mij niet gaat huilen dat snap ik ook. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik haar niets kwalijk neem en dat ik me kan voorstellen dat ik de laatste ben die ze wil spreken, alleen tot het naamfiasco was ze, superlief, gewoon geinteresseerd in mijn zwangerschap en de baby. De naam is nu de druppel en dat maakt hem zo beladen. Ik had het makkelijker gevonden als ze meteen vanaf het begin mijn baby had genegeerd, maar ja, het hoeft ook niet makkelijk voor mij te zijn.
Ik dacht vooral dat het minder zou uitmaken omdat het om de tweede naam gaat en niet precies hetzelfde is. De uitspraak in de echte naam is ook niet precies hetzelfde en het is een vrij standaard naam zowel hier als daar. Zij hebben het in ieder geval altijd over James en niet over Peter.
En dat ze met mij niet gaat huilen dat snap ik ook. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik haar niets kwalijk neem en dat ik me kan voorstellen dat ik de laatste ben die ze wil spreken, alleen tot het naamfiasco was ze, superlief, gewoon geinteresseerd in mijn zwangerschap en de baby. De naam is nu de druppel en dat maakt hem zo beladen. Ik had het makkelijker gevonden als ze meteen vanaf het begin mijn baby had genegeerd, maar ja, het hoeft ook niet makkelijk voor mij te zijn.
beanie wijzigde dit bericht op 01-11-2012 09:15
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
donderdag 1 november 2012 om 09:17
Tja, ze woont in het buitenland. De namen worden dus waarschijnlijk op zijn engels uitgesproken en dan wordt Peter wel een soort van Pieter. Ik ken me echter goed voorstellen dat je daar niet in eerste instantie aan gedacht hebt. Misschien wilden zij wel de volledige naam als roepnaam gebruiken, dus James Peter, maar ik blijf erbij dat het een onredelijke verwachting is. En dan steun ik haar dat ze het volste recht heeft om nu even onredelijk te zijn, maar jij ook om deze naam toch aan je kindje te geven.
donderdag 1 november 2012 om 09:18
quote:millefleurs schreef op 01 november 2012 @ 09:17:
Tja, ze woont in het buitenland. De namen worden dus waarschijnlijk op zijn engels uitgesproken en dan wordt Peter wel een soort van Pieter. Ik ken me echter goed voorstellen dat je daar niet in eerste instantie aan gedacht hebt. Misschien wilden zij wel de volledige naam als roepnaam gebruiken, dus James Peter, maar ik blijf erbij dat het een onredelijke verwachting is. En dan steun ik haar dat ze het volste recht heeft om nu even onredelijk te zijn, maar jij ook om deze naam toch aan je kindje te geven.Peter/pieter is fictief...
Tja, ze woont in het buitenland. De namen worden dus waarschijnlijk op zijn engels uitgesproken en dan wordt Peter wel een soort van Pieter. Ik ken me echter goed voorstellen dat je daar niet in eerste instantie aan gedacht hebt. Misschien wilden zij wel de volledige naam als roepnaam gebruiken, dus James Peter, maar ik blijf erbij dat het een onredelijke verwachting is. En dan steun ik haar dat ze het volste recht heeft om nu even onredelijk te zijn, maar jij ook om deze naam toch aan je kindje te geven.Peter/pieter is fictief...
donderdag 1 november 2012 om 09:26
De uitspraak is wel anders, maar ik had al bedacht dat het makkelijker was om het dan op zijn Engels uit te spreken bij hen, zodat zij niet moeilijk hoefden te doen. Maar dat was toen er nog twee gezonde kindjes aankwamen. En als zij het proberen uit te spreken op zijn Nederlands, dan klinkt het waarschijnlijk erg Engels..
Nog steeds bedankt allemaal, ik vind het fijn dat jullie met me mee willen denken. Ik denk dat ik geen geboortekaart ga sturen naar ze, maar een mooie kaart, met de uitleg van onze kant en de lieve woorden die Pyridine al had aangegeven.
Wat zal ik sturen naar de moeder? Dat ik het begrijp? Moet ik al aangeven dat we de naam houden?
Nog steeds bedankt allemaal, ik vind het fijn dat jullie met me mee willen denken. Ik denk dat ik geen geboortekaart ga sturen naar ze, maar een mooie kaart, met de uitleg van onze kant en de lieve woorden die Pyridine al had aangegeven.
Wat zal ik sturen naar de moeder? Dat ik het begrijp? Moet ik al aangeven dat we de naam houden?
donderdag 1 november 2012 om 09:29
Ach wat lastig..... Je wilt geen verdriet doen, maar ook vasthouden aan wat jullie hebben bedacht. Het voelt alsof je of loyaal bent aan haar, of loyaal bent aan jezelf.
Wat voor mij gevoelsmatig het belangrijkste argument is: het feit dat jullie deze naam al vijf maanden 'weten'. Dat je dus al vijf maanden 'Pieter' een plekje hebt gegeven. Dat je beelden hebt bij die naam, en verwachtingen. Het zou voor mij onoverkomelijk zijn om de baby nu een andere naam te geven. Ik zou de naam dus behouden en ik zou haar proberen uit te leggen dat het niet mogelijk is om nu nog een andere naam te kiezen., omdat jullie Pieter - nog niet geboren - maar al wel een hele tijd deze naam draagt. Dit moet zij herkennen gezien het feit dat zij in een vroeg stadium de naam van haar baby bekend heeft gemaakt.
Rationeel vind ik dat zij een te groot beroep op je doet. Maar, dat kun je haar niet kwalijk nemen. Dat is haar gevoel en dat gevoel is ook echt. Je kunt alleen kijken (vragen) op welke manier je haar zo goed mogelijk 'kunt helpen'.
Ik vind het verdrietig voor haar. Maar ook voor jou. Want jouw laatste periode van de zwangerschap krijgt nu iets verdrietigs en iets moeilijks, terwijl het juist een hele fijne en bijzondere tijd moet zijn.
Ik wens je veel sterkte, een goede bevalling en een 'gezonde en blije' Pieter.
Wat voor mij gevoelsmatig het belangrijkste argument is: het feit dat jullie deze naam al vijf maanden 'weten'. Dat je dus al vijf maanden 'Pieter' een plekje hebt gegeven. Dat je beelden hebt bij die naam, en verwachtingen. Het zou voor mij onoverkomelijk zijn om de baby nu een andere naam te geven. Ik zou de naam dus behouden en ik zou haar proberen uit te leggen dat het niet mogelijk is om nu nog een andere naam te kiezen., omdat jullie Pieter - nog niet geboren - maar al wel een hele tijd deze naam draagt. Dit moet zij herkennen gezien het feit dat zij in een vroeg stadium de naam van haar baby bekend heeft gemaakt.
Rationeel vind ik dat zij een te groot beroep op je doet. Maar, dat kun je haar niet kwalijk nemen. Dat is haar gevoel en dat gevoel is ook echt. Je kunt alleen kijken (vragen) op welke manier je haar zo goed mogelijk 'kunt helpen'.
Ik vind het verdrietig voor haar. Maar ook voor jou. Want jouw laatste periode van de zwangerschap krijgt nu iets verdrietigs en iets moeilijks, terwijl het juist een hele fijne en bijzondere tijd moet zijn.
Ik wens je veel sterkte, een goede bevalling en een 'gezonde en blije' Pieter.
donderdag 1 november 2012 om 09:30
Net als de meeste bovenstaande reacties vind ik dat je gewoon bij je eigen naam moet blijven. Als je het kind nu nog kees gaat noemen, krijg je daar misschien spijt van.
Het is heel naar dat je iemand daar verdriet mee doet, maar de houding van jouw vriendin vind ik ook niet helemaal eerlijk. Ze zou nooit dat soort dingen mogen zeggen, hoeveel verdriet ze ook heeft.
Blijf dus vooral bij je eigen besluit. Ik vind het meer aan je vriendin om zich aan te passen dan aan jou.
Het is heel naar dat je iemand daar verdriet mee doet, maar de houding van jouw vriendin vind ik ook niet helemaal eerlijk. Ze zou nooit dat soort dingen mogen zeggen, hoeveel verdriet ze ook heeft.
Blijf dus vooral bij je eigen besluit. Ik vind het meer aan je vriendin om zich aan te passen dan aan jou.
donderdag 1 november 2012 om 09:31
Ik ben het met het met de meesten hier eens. Het is vreselijk wat haar is overkomen en jij bent daar heel respectvol mee omgegaan. Maar uiteindelijk zullen er vaker baby's worden geboren om haar heen en zal ze ook vaker met DE naam worden geconfronteerd. Het is haar verdriet en het is niet eerlijk dat zij dat op jou projecteert, vooral niet omdat jij op het punt staat van bevallen. Stuur inderdaad een briefje dat je aan haar denkt en dat je hoopt dat dit niet tussen jullie in zal komen te staan. En probeer het verder dan ook los te laten, en te genieten straks van je kindje!
donderdag 1 november 2012 om 09:32
Ik zou een geboortekaart in een gesloten envelop aan haar ouders geven. En die aan haar laten geven zodat ze het kan kijken als ze dat wil. Ik vind niet dat je keuzes voor een ander moet maken.
En ja, ik zou haar een persoonlijke kaart sturen met een uitleg waarom je vasthoudt aan de naam. Dat zou ik nu al doen. Dan rondt jij het af en kun je je concentreren op de komst van de kleine.
En ja, ik zou haar een persoonlijke kaart sturen met een uitleg waarom je vasthoudt aan de naam. Dat zou ik nu al doen. Dan rondt jij het af en kun je je concentreren op de komst van de kleine.
donderdag 1 november 2012 om 09:34
Hoi Beanie,
Wat een lastige situatie. Er zijn al oplossingen aangedragen, die met dat briefje erbij lijkt me het best.
Zelf hebben wij ons kind dezelfde naam gegeven als een kennis / vriendin (geen hechte band, we zien elkaar tot 3 keer per jaar). Hun kind (en ons kind ook gelukkig) is volledig gezond. De naam komt niet erg vaak voor (maar is zeker ook niet uniek). Ik heb een briefje bij het geboortekaartje gedaan met een lieve tekst, die erop neer kwam dat wij het zo'n ontzettend mooie naam vonden en met de hoop dat ze het niet erg vonden dat ons kind nou ook zo heette.
Ik heb niets meer van haar gehoord. Ben ik best een beetje verdrietig over, maar blijkbaar lag het toch erg gevoelig. Soms kun je het gewoon niet goed doen.
Ik vind dat je je best doet, en dat zou ik zelf in ieder geval erg waarderen.
Wat een lastige situatie. Er zijn al oplossingen aangedragen, die met dat briefje erbij lijkt me het best.
Zelf hebben wij ons kind dezelfde naam gegeven als een kennis / vriendin (geen hechte band, we zien elkaar tot 3 keer per jaar). Hun kind (en ons kind ook gelukkig) is volledig gezond. De naam komt niet erg vaak voor (maar is zeker ook niet uniek). Ik heb een briefje bij het geboortekaartje gedaan met een lieve tekst, die erop neer kwam dat wij het zo'n ontzettend mooie naam vonden en met de hoop dat ze het niet erg vonden dat ons kind nou ook zo heette.
Ik heb niets meer van haar gehoord. Ben ik best een beetje verdrietig over, maar blijkbaar lag het toch erg gevoelig. Soms kun je het gewoon niet goed doen.
Ik vind dat je je best doet, en dat zou ik zelf in ieder geval erg waarderen.
donderdag 1 november 2012 om 09:36
quote:beanie schreef op 01 november 2012 @ 08:19:
Ik vind het best wel fijn dat jullie ook vinden dat ik de naam moet houden zoals hij is. Ik wil zo graag dat iedereen zich fijn voelt, maar ik wil mezelf ook fijn voelen..
Beetje achterafgelul maar ik denk dat je al best ver bent gegaan om de naam te vertellen en zo mee te leven. Je had ook niets kunnen zeggen en bij het geboortekaartje inderdaad een mooi berichtje erbij doen. Dan was het klaar geweest, nu hebben zij het gevoel dat ze nog invloed hebben op de naam van jouw baby.
Het is wel iets dat een leven lang kan doorwerken in een relatie he? Ik snap de argumenten voor het behouden van de naam, dat had ik zelf ook gedaan. Maar je hebt zeker geen goede tweede keus? Dan ben je wel af van een hoop gezeik en het lijkt me niet dat ze snel vergevingsgezind zijn, zoals jij ze beschrijft.
Ik vind het best wel fijn dat jullie ook vinden dat ik de naam moet houden zoals hij is. Ik wil zo graag dat iedereen zich fijn voelt, maar ik wil mezelf ook fijn voelen..
Beetje achterafgelul maar ik denk dat je al best ver bent gegaan om de naam te vertellen en zo mee te leven. Je had ook niets kunnen zeggen en bij het geboortekaartje inderdaad een mooi berichtje erbij doen. Dan was het klaar geweest, nu hebben zij het gevoel dat ze nog invloed hebben op de naam van jouw baby.
Het is wel iets dat een leven lang kan doorwerken in een relatie he? Ik snap de argumenten voor het behouden van de naam, dat had ik zelf ook gedaan. Maar je hebt zeker geen goede tweede keus? Dan ben je wel af van een hoop gezeik en het lijkt me niet dat ze snel vergevingsgezind zijn, zoals jij ze beschrijft.
donderdag 1 november 2012 om 09:36
Ik vind je helemaal geen labiele zwangere. Pieter is geen peter en die vriendin van je reageert echt zwáár overdreven. Hoe groot haar verdriet ook is.
Ik zit net te denken.. Woont zij in de VS? Waar (in het toevallige geval van peter pieter) de naam peter uitgesproken was als pieter? Want dan is het voor haar gevoel natuurlijk wel precies het zelfde.
Ik zit net te denken.. Woont zij in de VS? Waar (in het toevallige geval van peter pieter) de naam peter uitgesproken was als pieter? Want dan is het voor haar gevoel natuurlijk wel precies het zelfde.
donderdag 1 november 2012 om 09:41
quote:beanie schreef op 01 november 2012 @ 09:13:
We hadden de naam al en ik vond het toen heel erg leuk en kon ik niet wachten tot ik bevallen zou zijn en ik het kon vertellen. En toen ging het mis.
Ik dacht vooral dat het minder zou uitmaken omdat het om de tweede naam gaat en niet precies hetzelfde is. De uitspraak in de echte naam is ook niet precies hetzelfde en het is een vrij standaard naam zowel hier als daar. Zij hebben het in ieder geval altijd over James en niet over Peter.
En dat ze met mij niet gaat huilen dat snap ik ook. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik haar niets kwalijk neem en dat ik me kan voorstellen dat ik de laatste ben die ze wil spreken, alleen tot het naamfiasco was ze, superlief, gewoon geinteresseerd in mijn zwangerschap en de baby. De naam is nu de druppel en dat maakt hem zo beladen. Ik had het makkelijker gevonden als ze meteen vanaf het begin mijn baby had genegeerd, maar ja, het hoeft ook niet makkelijk voor mij te zijn.Het zal voor haar ook wel energie gekost hebben om superlief voor jou te zijn nu ze zelf in een rouwproces zit, ik denk inderdaad dat de naam de druppel was en dat ze daarom zo overdreven reageert, het is haar verdriet maar jij hebt goede argumenten om de naam te behouden, maar nogmaals...je loopt wel de kans dat de relatie (tijdelijk) stopt. Ongeacht je gelijk in deze. Ik zou daar wel rekening mee houden.
We hadden de naam al en ik vond het toen heel erg leuk en kon ik niet wachten tot ik bevallen zou zijn en ik het kon vertellen. En toen ging het mis.
Ik dacht vooral dat het minder zou uitmaken omdat het om de tweede naam gaat en niet precies hetzelfde is. De uitspraak in de echte naam is ook niet precies hetzelfde en het is een vrij standaard naam zowel hier als daar. Zij hebben het in ieder geval altijd over James en niet over Peter.
En dat ze met mij niet gaat huilen dat snap ik ook. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik haar niets kwalijk neem en dat ik me kan voorstellen dat ik de laatste ben die ze wil spreken, alleen tot het naamfiasco was ze, superlief, gewoon geinteresseerd in mijn zwangerschap en de baby. De naam is nu de druppel en dat maakt hem zo beladen. Ik had het makkelijker gevonden als ze meteen vanaf het begin mijn baby had genegeerd, maar ja, het hoeft ook niet makkelijk voor mij te zijn.Het zal voor haar ook wel energie gekost hebben om superlief voor jou te zijn nu ze zelf in een rouwproces zit, ik denk inderdaad dat de naam de druppel was en dat ze daarom zo overdreven reageert, het is haar verdriet maar jij hebt goede argumenten om de naam te behouden, maar nogmaals...je loopt wel de kans dat de relatie (tijdelijk) stopt. Ongeacht je gelijk in deze. Ik zou daar wel rekening mee houden.
donderdag 1 november 2012 om 09:41
Het is van een andere orde, maar mij is nu al 5 of 6 keer gevraagd/medegedeeld dat als 'zij' een kind krijgen en het wordt een meisje, dat ze het graag mijn naam geven. Het feit dat ze een soort toestemming vragen en de zin al beginnen met: 'Het is misschien een rare vraag, maar....' geeft al aan hoe gevoelig het allemaal ligt.
Ik vind het allemaal prima en zeg dan ook altijd dat ik niet het alleenrecht heb op mijn naam.
Ik vind het allemaal prima en zeg dan ook altijd dat ik niet het alleenrecht heb op mijn naam.
donderdag 1 november 2012 om 09:42
Lief dat veel van jullie vinden dat ik het goed (probeer) te doen. In deze situatie mag ze mij zoveel kwetsen als ze wil, want aan het eind van de dag staat dat in geen vergelijking tot het verdriet waar zij nu tot over haar oren in zit. Van haar kan ik dat wel hebben.
Geboortekaartje in gesloten envelop is ook een optie inderdaad, maar vooral omdat het daar geen gewoonte is (bij onze eerste kaart waren ze echt helemaal verbaasd dat we dit verstuurden), zullen ze het ook niet missen denk ik.
Geboortekaartje in gesloten envelop is ook een optie inderdaad, maar vooral omdat het daar geen gewoonte is (bij onze eerste kaart waren ze echt helemaal verbaasd dat we dit verstuurden), zullen ze het ook niet missen denk ik.
donderdag 1 november 2012 om 09:48
Ik kon moeilijk doen alsof mijn neus bloedde toen de moeder zei "zolang het maar geen james of peter is".. Ik vond dat ik geen andere keus had om te vertellen dat dat de naam is, ondanks dat wij de naam echt heel graag geheim wilden houden.
We hebben geen alternatief, mijn man staat er totaal niet achter om nu nog iets anders te zoeken en aangezien ik de rest van mijn leven met hem wil delen is zijn mening toch ook wel belangrijk voor me
Ik weet niet hoe vergevingsgezind ze zijn in deze situatie. Dat weten zij zelf denk ik ook nog niet, het is gewoon zo heftig allemaal..
We hebben geen alternatief, mijn man staat er totaal niet achter om nu nog iets anders te zoeken en aangezien ik de rest van mijn leven met hem wil delen is zijn mening toch ook wel belangrijk voor me
Ik weet niet hoe vergevingsgezind ze zijn in deze situatie. Dat weten zij zelf denk ik ook nog niet, het is gewoon zo heftig allemaal..
donderdag 1 november 2012 om 09:49
Nee lieve schat, ze mag jou niet kwetsen zo veel als ze wil.
Ik zat zojuist ook te bedenken dat de naam misschien de druppel is geweest. Dat het vooral een excuus is ( alhoewel voor haar het een héle geldige reden zal zijn) om het contact toch af te breken omdat ze het toch te zwaar vindt.
Ik zat zojuist ook te bedenken dat de naam misschien de druppel is geweest. Dat het vooral een excuus is ( alhoewel voor haar het een héle geldige reden zal zijn) om het contact toch af te breken omdat ze het toch te zwaar vindt.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
donderdag 1 november 2012 om 09:56
Heel erg voor je vriendin wat zij heeft meegemaakt en Pieter klinkt natuurlijk wel hetzelfde als Peter op zn Engels.
Maar het gaat wel om een tweede naam, als het de roepnaam was geweest zou ik het idd ook niet vinden kunnen. Ook als het kindje nog wel zou leven, zelfde naam als je vriendin geven is toch een beetje not done. Maar het is een 2e naam,dat verandert het toch een beetje.
Laat je vriendin even met rust en probeer er dan nogmaals over te praten met haar. Toon een beetje begrip voor haar verdriet (het is tenslotte nog wel heel erg vers) en zeg dat jullie deze naam echt mooi vinden en hem heel graag aan jullie zoon willen geven.
Wie weet als ze gewend is aan het idee ze er toch iets minder problemen mee heeft.
Heel moeilijk dilemma dit! Durf je niet te adviseren wat te doen als zij bij haar standpunt blijft.
Maar het gaat wel om een tweede naam, als het de roepnaam was geweest zou ik het idd ook niet vinden kunnen. Ook als het kindje nog wel zou leven, zelfde naam als je vriendin geven is toch een beetje not done. Maar het is een 2e naam,dat verandert het toch een beetje.
Laat je vriendin even met rust en probeer er dan nogmaals over te praten met haar. Toon een beetje begrip voor haar verdriet (het is tenslotte nog wel heel erg vers) en zeg dat jullie deze naam echt mooi vinden en hem heel graag aan jullie zoon willen geven.
Wie weet als ze gewend is aan het idee ze er toch iets minder problemen mee heeft.
Heel moeilijk dilemma dit! Durf je niet te adviseren wat te doen als zij bij haar standpunt blijft.
donderdag 1 november 2012 om 09:57
Hier wel een 'ervaringsdeskundige' hoewel de situatie niet helemaal te vergelijken is. Lang geleden is ons eerste kindje, een zoon, doodgeboren. Fictieve naam Willem.
Jaren later vroegen een nichtje van mijn man en haar partner of hun aanstaande kindje Willem zou mogen heten, ze vonden het zo'n mooie naam.
Wij vonden het heel attent dat ze het vroegen en waren eigenlijk blij dat de naam van ons ventje zo toch in de familie kwam. Wij hadden inmiddels wel gezonde kinderen en hadden het verwerkingsproces al gehad maar zo kun je er dus ook tegenaan kijken
Jaren later vroegen een nichtje van mijn man en haar partner of hun aanstaande kindje Willem zou mogen heten, ze vonden het zo'n mooie naam.
Wij vonden het heel attent dat ze het vroegen en waren eigenlijk blij dat de naam van ons ventje zo toch in de familie kwam. Wij hadden inmiddels wel gezonde kinderen en hadden het verwerkingsproces al gehad maar zo kun je er dus ook tegenaan kijken
donderdag 1 november 2012 om 09:59
quote:Lizzl schreef op 01 november 2012 @ 08:27:
Uiteraard vind je het vervelend om ze te kwetsen. Maar wat kan je doen om hen niet te kwetsen? Voor hun plezier en acceptatie dan maar het kind Dorus noemen? Kunnen ze het dan wel opbrengen blij voor jullie te zijn?
Inderdaad. Hou in je achterhoofd dat deze mensen iets afschuwelijks is overkomen. En dat jij niets kunt doen om hun verdriet weg te halen. Wat je ook doet, kiest of zegt, het is niet goed. Omdat hun leven nu niet goed is.
En ik zou het ze niet kwalijk nemen dat ze niet oprecht blij voor je kunnen zijn. Geef aan dat je dat beseft en dat het vreselijk is. Zonder verder over de naam door te zagen. Het jullie leven, jullie kind, jullie beslissing.
Uiteraard vind je het vervelend om ze te kwetsen. Maar wat kan je doen om hen niet te kwetsen? Voor hun plezier en acceptatie dan maar het kind Dorus noemen? Kunnen ze het dan wel opbrengen blij voor jullie te zijn?
Inderdaad. Hou in je achterhoofd dat deze mensen iets afschuwelijks is overkomen. En dat jij niets kunt doen om hun verdriet weg te halen. Wat je ook doet, kiest of zegt, het is niet goed. Omdat hun leven nu niet goed is.
En ik zou het ze niet kwalijk nemen dat ze niet oprecht blij voor je kunnen zijn. Geef aan dat je dat beseft en dat het vreselijk is. Zonder verder over de naam door te zagen. Het jullie leven, jullie kind, jullie beslissing.
