Zwanger
alle pijlers
Naam baby geeft problemen
donderdag 1 november 2012 om 08:10
Hallo allemaal!
Ik ben op zoek naar advies. Ik heb het vrij uitgebreid uitgelegd hieronder, ik zal even de samenvatting hier geven: vrienden van mij zijn hun kindje verloren in de zwangerschap en nu geven ze aan dat als ons kindje dat over een week ongeveer komt dezelfde naam heeft als de tweede naam van hun kindje dat ze er dan niet blij over kunnen zijn als het geboren is. Ik wil de naam die niet exact hetzelfde is niet wijzigen maar ik begrijp dat hij teveel lijkt om te kwetsen. Ons contact beperkt zich tot een bezoek in de 1 a 2 jaar (zij wonen in het buitenland) en eens in de maand whatsappen. Ik ken ze al 20 jaar. Wat moet ik doen?
Nu de uitgebreide versie:
Over een week ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje en de naam van onze baby hebben we al ruim vijf maanden 'vaststaan'. We hadden de naam al vrij snel mede omdat het een van de weinige namen is die we allebei mooi vinden. Laten we hem voor het gemak even Pieter Alex noemen.
Een vriendin van mij postte een half jaar geleden haar echo op facebook, met als bijschrift " James Peter Huppeldepup". Zij woont in het buitenland waar het gewoon is om de naam gewoon te vertellen. Ik volg een beetje de huidige nlse gewoonte om de naam pas na de geboorte te vertellen.
Het noodlot heeft toegeslagen en haar baby is met 34 weken in de buik overleden. Aangezien ik me niet kan voorstellen hoe ongelovelijk moeilijk dat is heb ik op internet al gezocht naar wat ik wel en niet moet doen/zeggen etc. Ik had haar al verteld via een kaart dat ze mijn zwangerschap en baby voorlopig mag negeren en als ze er aan toe is, hoe lang het ook duurt, dat ze dan maar zelf moet aangeven wat ze wil.
Het contact bleef goed en ze bleef vragen naar hoe alles ging, het is een hele lieve dame en ik gaf de gevraagde informatie zonder te jubelen of teveel erover te vertellen. Ik dacht so far so good. Nu vroeg ik gisteren aan haar moeder of ik wel of niet een geboortekaartje moest sturen, omdat ik niet zeker wist of ze dat aankan of dat ik haar zou kwetsen door het juist niet te doen. En toen kwam het: zolang hij niet james of peter heet, dan kan het wel, ze zou het verschrikkelijk vinden als de naam hetzelfde was.
Dilemma, toch maar verteld dat we de naam Pieter hebben gekozen, en dat was volgens moeder eerst iets wat we niet konden weten en dat dat erg vervelend was. Dus geen kaartje sturen en even bellen van te voren zodat ze op de hoogte was.
Ik wilde bellen en toen kreeg ik van te voren een sms van haar moeder dat ik mijn vriendin niet moest bellen, dat ze er kapot van is en dat mijn vriendin me nog zou smsen. Uiteindelijk heb ik haar moeder gezegd dat ik het begrijp en dat ik dus geen kaart zal sturen en dat ik het oprecht ontzettend vervelend vind dat ik haar zo kwets hiermee. En toen kreeg ik als antwoord dat ik gewoon Pieter niet als eerste naam moet kiezen als ik wil dat er aan beide kanten van de Oceaan blij wordt gereageerd op de geboorte.
En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Mijn man en ik zijn echt heel blij met de naam en het voelt niet goed om een week van te voren nog te gaan stressen over een andere naam. We willen ook geen andere naam. Maar het feit dat ik daar dus een hele familie op hun ziel trap zit me ook niet bepaald lekker. Heb al de halve dag lopen janken hierdoor (hoi hormonen) en ik zoek dus advies. De naam wijzigen vinden wij onder andere geen optie omdat we deze vriendin eens in de 1 a 2 jaar zien en we niet van plan zijn om elke dag foto's met naam en toenaam op facebook te zetten. Als we elkaar (normaal gesproken) eens in de maand via whatsapp spreken is het vaak.
Aan de ene kant snap ik hun reactie maar al te goed, maar als labiele zwangere voel ik me ook een beetje verdrietig dat ze dus niet blij kunnen zijn als mijn kind geboren is puur door de naam. Ik verwacht helemaal niet dat ze blij zijn hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar als hij dus anders had geheten (zo komt het althans op mij over) dan was er een veel minder groot probleem. Ik ben in ieder geval niet zo naief dat ik denk dat ze dan wel staat te juichen van blijdschap, maar toch...
Wat moet ik doen of tegen ze zeggen? Het enige wat ik kan bedenken is dat zijn 'gebruikersnaam' voor deze familie alex wordt, omdat die totaal anders is. Ik weet het echt even niet meer...
Ik ben op zoek naar advies. Ik heb het vrij uitgebreid uitgelegd hieronder, ik zal even de samenvatting hier geven: vrienden van mij zijn hun kindje verloren in de zwangerschap en nu geven ze aan dat als ons kindje dat over een week ongeveer komt dezelfde naam heeft als de tweede naam van hun kindje dat ze er dan niet blij over kunnen zijn als het geboren is. Ik wil de naam die niet exact hetzelfde is niet wijzigen maar ik begrijp dat hij teveel lijkt om te kwetsen. Ons contact beperkt zich tot een bezoek in de 1 a 2 jaar (zij wonen in het buitenland) en eens in de maand whatsappen. Ik ken ze al 20 jaar. Wat moet ik doen?
Nu de uitgebreide versie:
Over een week ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje en de naam van onze baby hebben we al ruim vijf maanden 'vaststaan'. We hadden de naam al vrij snel mede omdat het een van de weinige namen is die we allebei mooi vinden. Laten we hem voor het gemak even Pieter Alex noemen.
Een vriendin van mij postte een half jaar geleden haar echo op facebook, met als bijschrift " James Peter Huppeldepup". Zij woont in het buitenland waar het gewoon is om de naam gewoon te vertellen. Ik volg een beetje de huidige nlse gewoonte om de naam pas na de geboorte te vertellen.
Het noodlot heeft toegeslagen en haar baby is met 34 weken in de buik overleden. Aangezien ik me niet kan voorstellen hoe ongelovelijk moeilijk dat is heb ik op internet al gezocht naar wat ik wel en niet moet doen/zeggen etc. Ik had haar al verteld via een kaart dat ze mijn zwangerschap en baby voorlopig mag negeren en als ze er aan toe is, hoe lang het ook duurt, dat ze dan maar zelf moet aangeven wat ze wil.
Het contact bleef goed en ze bleef vragen naar hoe alles ging, het is een hele lieve dame en ik gaf de gevraagde informatie zonder te jubelen of teveel erover te vertellen. Ik dacht so far so good. Nu vroeg ik gisteren aan haar moeder of ik wel of niet een geboortekaartje moest sturen, omdat ik niet zeker wist of ze dat aankan of dat ik haar zou kwetsen door het juist niet te doen. En toen kwam het: zolang hij niet james of peter heet, dan kan het wel, ze zou het verschrikkelijk vinden als de naam hetzelfde was.
Dilemma, toch maar verteld dat we de naam Pieter hebben gekozen, en dat was volgens moeder eerst iets wat we niet konden weten en dat dat erg vervelend was. Dus geen kaartje sturen en even bellen van te voren zodat ze op de hoogte was.
Ik wilde bellen en toen kreeg ik van te voren een sms van haar moeder dat ik mijn vriendin niet moest bellen, dat ze er kapot van is en dat mijn vriendin me nog zou smsen. Uiteindelijk heb ik haar moeder gezegd dat ik het begrijp en dat ik dus geen kaart zal sturen en dat ik het oprecht ontzettend vervelend vind dat ik haar zo kwets hiermee. En toen kreeg ik als antwoord dat ik gewoon Pieter niet als eerste naam moet kiezen als ik wil dat er aan beide kanten van de Oceaan blij wordt gereageerd op de geboorte.
En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Mijn man en ik zijn echt heel blij met de naam en het voelt niet goed om een week van te voren nog te gaan stressen over een andere naam. We willen ook geen andere naam. Maar het feit dat ik daar dus een hele familie op hun ziel trap zit me ook niet bepaald lekker. Heb al de halve dag lopen janken hierdoor (hoi hormonen) en ik zoek dus advies. De naam wijzigen vinden wij onder andere geen optie omdat we deze vriendin eens in de 1 a 2 jaar zien en we niet van plan zijn om elke dag foto's met naam en toenaam op facebook te zetten. Als we elkaar (normaal gesproken) eens in de maand via whatsapp spreken is het vaak.
Aan de ene kant snap ik hun reactie maar al te goed, maar als labiele zwangere voel ik me ook een beetje verdrietig dat ze dus niet blij kunnen zijn als mijn kind geboren is puur door de naam. Ik verwacht helemaal niet dat ze blij zijn hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar als hij dus anders had geheten (zo komt het althans op mij over) dan was er een veel minder groot probleem. Ik ben in ieder geval niet zo naief dat ik denk dat ze dan wel staat te juichen van blijdschap, maar toch...
Wat moet ik doen of tegen ze zeggen? Het enige wat ik kan bedenken is dat zijn 'gebruikersnaam' voor deze familie alex wordt, omdat die totaal anders is. Ik weet het echt even niet meer...
donderdag 1 november 2012 om 10:43
Een vervelende situatie met uiteindelijk alleen maar "verliezers"
Het is voor je vriendin vreselijk dat haar kindje is overleden.
En dat ze even schrikt is heel logisch, ze is pas haar kindje verloren!
Maar we hebben het wel over de tweede naam en jouw zoontje heet gewoon al Pieter.
Ik zou ook na de geboorte een briefje sturen.
Zoiets als:
Lieve vriendin,
We wilden je laten weten dat onze zoon Pieter is geboren.
We begrijpen dat dit heel confronterend is, maar we wilden wel dat jullie het van ons zouden horen.
We denken nog regelmatig aan jullie zoon James en hopen dat je als je er toe in staat bent, weer contact op zult nemen.
Zo laat je weten aan haar te denken, aan haar zoon en hoort ze niks via via, want dat lijkt me helemaal vreselijk in deze situatie.
Het is voor je vriendin vreselijk dat haar kindje is overleden.
En dat ze even schrikt is heel logisch, ze is pas haar kindje verloren!
Maar we hebben het wel over de tweede naam en jouw zoontje heet gewoon al Pieter.
Ik zou ook na de geboorte een briefje sturen.
Zoiets als:
Lieve vriendin,
We wilden je laten weten dat onze zoon Pieter is geboren.
We begrijpen dat dit heel confronterend is, maar we wilden wel dat jullie het van ons zouden horen.
We denken nog regelmatig aan jullie zoon James en hopen dat je als je er toe in staat bent, weer contact op zult nemen.
Zo laat je weten aan haar te denken, aan haar zoon en hoort ze niks via via, want dat lijkt me helemaal vreselijk in deze situatie.
donderdag 1 november 2012 om 10:46
Ik zou een mooie kaart sturen met uitleg. En verder deze mensen liefdevol met rust laten. Het lijkt me zo pittig. Ik denk dat elk confrontatie met jong geluk nu even te veel is. Ik denk dat ze boos zijn op de hele wereld die geluk heeft met een baby.
En logisch dat zou ik misschien ook hebben.
Naam verbieden gaat wat ver. Maar ze willen ws controle hebben op een situatie. Niks is voor die mensen meer het zelfde. Ze maken zoiets moeilijks mee. En dan kan zich uitten in vedriet wat soms niet helemaal eerlijk of logisch is.
En logisch dat zou ik misschien ook hebben.
Naam verbieden gaat wat ver. Maar ze willen ws controle hebben op een situatie. Niks is voor die mensen meer het zelfde. Ze maken zoiets moeilijks mee. En dan kan zich uitten in vedriet wat soms niet helemaal eerlijk of logisch is.
donderdag 1 november 2012 om 10:48
Hier een mama die een kindje heeft verloren, en ik zou er geen probleem mee hebben. Tuurlijk is het slikken als het er eenmaal is, maar ik heb geen alleenrecht op die naam! In de echte wereld kom ik 'onze' naam ook geregeld tegen. Ik denk dan altijd aan ons meisje, maar ik blijf het een mooie naam vinden als ik hem hoor.
Hier zit nog een oceaan tussen en je spreekt haar niet dagelijks. Wat zou het je doen als hierdoor de vriendschap verbroken wordt? Want die kans zit er wel in. Ik zou voor je eigen gevoel gaan en de naam kiezen die jij mooi vindt.
Hier zit nog een oceaan tussen en je spreekt haar niet dagelijks. Wat zou het je doen als hierdoor de vriendschap verbroken wordt? Want die kans zit er wel in. Ik zou voor je eigen gevoel gaan en de naam kiezen die jij mooi vindt.
donderdag 1 november 2012 om 10:48
Ik heb net in ieder geval met al jullie tips een berichtje gestuurd naar de moeder, waarin ik heb uitgelegd dat we bij de naam blijven en inderdaad wat meer de nadruk gelegd op dat we hun verdriet graag zouden weg willen nemen maar dat we niet denken dat te kunnen doen door een naam te wijzigen. Ook uitgelegd dat we deze naam al maanden hebben en de baby dus al echt Pieter is voor ons. En gezegd dat ik niks verwacht van ze en dat ik gewoon wacht tot zij er mee kunnen omgaan, ook al duurt dat misschien wel heel lang.
Ik stuur vanmiddag een mooie brief naar mijn vriendin en dan hoop ik dat ze met de tijd die zij nodig hebben ruimte in hun hart kunnen hebben voor dit kindje. En ik geloof oprecht dat ze dat kunnen hoor, maar om dat nu al van ze te verwachten is te vroeg denk ik.
Oma is idd een leeuwin die voor haar kinderen vecht, maar dat geeft niet, zij moet ook verwerken dat haar kleinzoon geen kans heeft gehad.
Ik stuur vanmiddag een mooie brief naar mijn vriendin en dan hoop ik dat ze met de tijd die zij nodig hebben ruimte in hun hart kunnen hebben voor dit kindje. En ik geloof oprecht dat ze dat kunnen hoor, maar om dat nu al van ze te verwachten is te vroeg denk ik.
Oma is idd een leeuwin die voor haar kinderen vecht, maar dat geeft niet, zij moet ook verwerken dat haar kleinzoon geen kans heeft gehad.
donderdag 1 november 2012 om 10:53
Gewoon die naam gebruiken. Ja hij lijkt erop, maar die vriendin heeft absoluut geen recht om te bepalen dat jullie een andere naam moeten kiezen, want anders... Dit is emotionele chantage van haar.
Ze zullen vast nog meer Pieters tegenkomen, moeten die (al geboren) hun naam dan ook maar veranderen omdat ZIJ er niet tegenkan? Laat haar eerst maar eens rouwen om het overlijden en zich niet druk maken over namen die er een beetje op lijken.
Ze zullen vast nog meer Pieters tegenkomen, moeten die (al geboren) hun naam dan ook maar veranderen omdat ZIJ er niet tegenkan? Laat haar eerst maar eens rouwen om het overlijden en zich niet druk maken over namen die er een beetje op lijken.
donderdag 1 november 2012 om 10:54
Ik vind je vriendin erg egocentrisch. Volgens mij heb je erg je best gedaan om je zwangerschapsgeluk er niet bij hun in te wrijven. Ik snap dat de naam voor haar confronterend zal zijn. Maar ik kan me zelf niet voorstellen dat je een ander gaat verbieden om hun kind een bepaalde naam te geven, zeker als deze niet een helemaal hetzelfde is.
Ik denk wel dat uit je verhaal blijkt dat je maar beter nooit de naam van je toekomstige kindje kenbaar kan maken. Want als je informatie deelt met mensen, dan moet je ook niet raar opkijken dat ze dan hun mening daarover gaan verkondigen.
Ik denk wel dat uit je verhaal blijkt dat je maar beter nooit de naam van je toekomstige kindje kenbaar kan maken. Want als je informatie deelt met mensen, dan moet je ook niet raar opkijken dat ze dan hun mening daarover gaan verkondigen.
donderdag 1 november 2012 om 10:54
quote:beanie schreef op 01 november 2012 @ 10:48:
Ik heb net in ieder geval met al jullie tips een berichtje gestuurd naar de moeder, waarin ik heb uitgelegd dat we bij de naam blijven en inderdaad wat meer de nadruk gelegd op dat we hun verdriet graag zouden weg willen nemen maar dat we niet denken dat te kunnen doen door een naam te wijzigen. Ook uitgelegd dat we deze naam al maanden hebben en de baby dus al echt Pieter is voor ons. En gezegd dat ik niks verwacht van ze en dat ik gewoon wacht tot zij er mee kunnen omgaan, ook al duurt dat misschien wel heel lang.
Ik stuur vanmiddag een mooie brief naar mijn vriendin en dan hoop ik dat ze met de tijd die zij nodig hebben ruimte in hun hart kunnen hebben voor dit kindje. En ik geloof oprecht dat ze dat kunnen hoor, maar om dat nu al van ze te verwachten is te vroeg denk ik.
Oma is idd een leeuwin die voor haar kinderen vecht, maar dat geeft niet, zij moet ook verwerken dat haar kleinzoon geen kans heeft gehad.Goed gedaan hoor. Geniet van je verdere zwangerschap!
Ik heb net in ieder geval met al jullie tips een berichtje gestuurd naar de moeder, waarin ik heb uitgelegd dat we bij de naam blijven en inderdaad wat meer de nadruk gelegd op dat we hun verdriet graag zouden weg willen nemen maar dat we niet denken dat te kunnen doen door een naam te wijzigen. Ook uitgelegd dat we deze naam al maanden hebben en de baby dus al echt Pieter is voor ons. En gezegd dat ik niks verwacht van ze en dat ik gewoon wacht tot zij er mee kunnen omgaan, ook al duurt dat misschien wel heel lang.
Ik stuur vanmiddag een mooie brief naar mijn vriendin en dan hoop ik dat ze met de tijd die zij nodig hebben ruimte in hun hart kunnen hebben voor dit kindje. En ik geloof oprecht dat ze dat kunnen hoor, maar om dat nu al van ze te verwachten is te vroeg denk ik.
Oma is idd een leeuwin die voor haar kinderen vecht, maar dat geeft niet, zij moet ook verwerken dat haar kleinzoon geen kans heeft gehad.Goed gedaan hoor. Geniet van je verdere zwangerschap!
donderdag 1 november 2012 om 10:57
"Ik begrijp het verdriet van je vriendin wel, denk ik. Een vriendin van me heeft vlak na de geboorte van mijn dochter een kindje gekregen met bijna dezelfde naam als mijn dochter. Iedere keer als zij het over haar dochter heeft, denk ik aan de mijne. Gelukkig is mijn dochter gezond en sterk (en inmiddels alweer drie ). Maar als ze zou zijn overleden in mijn buik, of bij de geboorte... Dan zou ik iedere keer als zij het over haar dochter had, die pijn en dat verdriet weer voelen. Ik denk dat ik dat niet aan zou kunnen, eerlijk gezegd. En heel eerlijk denk ik dat ik het contact zou verbreken."
Maar dat gevoel heb je toch ook iedere keer dat die vriendin met baby, pruter, kleuter komt aanzetten, ook als het een andere naam heeft. Want ook dan speelt er waarschijnlijk iets van: jij wel en ik niet.
Maar dat gevoel heb je toch ook iedere keer dat die vriendin met baby, pruter, kleuter komt aanzetten, ook als het een andere naam heeft. Want ook dan speelt er waarschijnlijk iets van: jij wel en ik niet.
donderdag 1 november 2012 om 10:58
quote:beanie schreef op 01 november 2012 @ 10:48:
Ik heb net in ieder geval met al jullie tips een berichtje gestuurd naar de moeder, waarin ik heb uitgelegd dat we bij de naam blijven en inderdaad wat meer de nadruk gelegd op dat we hun verdriet graag zouden weg willen nemen maar dat we niet denken dat te kunnen doen door een naam te wijzigen. Ook uitgelegd dat we deze naam al maanden hebben en de baby dus al echt Pieter is voor ons. En gezegd dat ik niks verwacht van ze en dat ik gewoon wacht tot zij er mee kunnen omgaan, ook al duurt dat misschien wel heel lang.
Ik stuur vanmiddag een mooie brief naar mijn vriendin en dan hoop ik dat ze met de tijd die zij nodig hebben ruimte in hun hart kunnen hebben voor dit kindje. En ik geloof oprecht dat ze dat kunnen hoor, maar om dat nu al van ze te verwachten is te vroeg denk ik.
Oma is idd een leeuwin die voor haar kinderen vecht, maar dat geeft niet, zij moet ook verwerken dat haar kleinzoon geen kans heeft gehad.
Ik vind je een lieve vriendin, netjes "opgelost"
Ik heb net in ieder geval met al jullie tips een berichtje gestuurd naar de moeder, waarin ik heb uitgelegd dat we bij de naam blijven en inderdaad wat meer de nadruk gelegd op dat we hun verdriet graag zouden weg willen nemen maar dat we niet denken dat te kunnen doen door een naam te wijzigen. Ook uitgelegd dat we deze naam al maanden hebben en de baby dus al echt Pieter is voor ons. En gezegd dat ik niks verwacht van ze en dat ik gewoon wacht tot zij er mee kunnen omgaan, ook al duurt dat misschien wel heel lang.
Ik stuur vanmiddag een mooie brief naar mijn vriendin en dan hoop ik dat ze met de tijd die zij nodig hebben ruimte in hun hart kunnen hebben voor dit kindje. En ik geloof oprecht dat ze dat kunnen hoor, maar om dat nu al van ze te verwachten is te vroeg denk ik.
Oma is idd een leeuwin die voor haar kinderen vecht, maar dat geeft niet, zij moet ook verwerken dat haar kleinzoon geen kans heeft gehad.
Ik vind je een lieve vriendin, netjes "opgelost"
donderdag 1 november 2012 om 11:00
donderdag 1 november 2012 om 11:03
quote:madille schreef op 01 november 2012 @ 11:00:
"Maar als ik terugkijk naar de tijd waarin zij nu zit, was ik wel vaker erg onredelijk en boos op alles en iedereen."
Ja met andere woorden: dat gaat wel weer over. En dan zou jij een andere naam hebben gekozen terwijl zij later lachend toegeeft dat ze toen eventjes een heks was.
Ehhh... de vrouw heeft een kind verloren.
Zij zal nooit terug denken aan deze tijd en dan lachend gaan toegeven dat ze eventjes een heks was. En nee, dat verdriet zal ook nooit meer over gaan lijkt me.
"Maar als ik terugkijk naar de tijd waarin zij nu zit, was ik wel vaker erg onredelijk en boos op alles en iedereen."
Ja met andere woorden: dat gaat wel weer over. En dan zou jij een andere naam hebben gekozen terwijl zij later lachend toegeeft dat ze toen eventjes een heks was.
Ehhh... de vrouw heeft een kind verloren.
Zij zal nooit terug denken aan deze tijd en dan lachend gaan toegeven dat ze eventjes een heks was. En nee, dat verdriet zal ook nooit meer over gaan lijkt me.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
donderdag 1 november 2012 om 11:06
quote:knorretje28 schreef op 01 november 2012 @ 10:48:
Hier een mama die een kindje heeft verloren, en ik zou er geen probleem mee hebben. Tuurlijk is het slikken als het er eenmaal is, maar ik heb geen alleenrecht op die naam! In de echte wereld kom ik 'onze' naam ook geregeld tegen. Ik denk dan altijd aan ons meisje, maar ik blijf het een mooie naam vinden als ik hem hoor.
Hier zit nog een oceaan tussen en je spreekt haar niet dagelijks. Wat zou het je doen als hierdoor de vriendschap verbroken wordt? Want die kans zit er wel in. Ik zou voor je eigen gevoel gaan en de naam kiezen die jij mooi vindt.
Hier een mama die een kindje heeft verloren, en ik zou er geen probleem mee hebben. Tuurlijk is het slikken als het er eenmaal is, maar ik heb geen alleenrecht op die naam! In de echte wereld kom ik 'onze' naam ook geregeld tegen. Ik denk dan altijd aan ons meisje, maar ik blijf het een mooie naam vinden als ik hem hoor.
Hier zit nog een oceaan tussen en je spreekt haar niet dagelijks. Wat zou het je doen als hierdoor de vriendschap verbroken wordt? Want die kans zit er wel in. Ik zou voor je eigen gevoel gaan en de naam kiezen die jij mooi vindt.
donderdag 1 november 2012 om 11:06
donderdag 1 november 2012 om 11:09
Beanie, laat het even bezinken, gun het wat tijd...
Mogelijk lijkt het nu allemaal erger dan dat het is.
Je hebt namelijk niet alleen met de moeder van jouw vriendin gesproken, maar ook met de oma van het overleden kindje. Zij heeft ook haar emoties. Verdriet om de kleinzoon die ze neit zal ontmoeten, en verdriet om haar dochter die ditmee moet maken. Dat is niet niets voor een moeder.
Als zij dan haar dochter opbelt met jullie namennieuws, en dochterlief moet daar logischerwijs even om huilen, kan ik me heel goed voorstellen dat moeder haar kind wil beschermen. Een opmerking als "ze is er kapot van", en "kies gewoon een andere naam" is dan snel gemaakt.
Msschien loopt het dus nog met een sisser af en viel het jouw vriendin gewoon wat rauw op haar dak. Misschien zete haar moeder het nog wat zwaarder aan om haar kind te beschermen.
Ga niet nadenken overwat jouw vriendin nu zal voelen of denken, want met alle respect... dat kun je niet. Je weet niet wat ze voelt en denkt. Waarschijnlijk is dat ook maar goed ook.
Richt jij je nu dus op de laatste fase van jouw zwangerschap, en laat dit allemaal even bezinken. Mogelijk neemt jouw vriendin nog wel contact met je op en komt alles goed. En zo niet, dan heb je nu een ideetje hoe jehet aan kunt pakken.
Maar hoe graag je het ook wilt, geen brief, kaartje. Of naamsverandering van jouw kant kan hun pijn verzachten. Lief dat je het wilt, dat siert je, maar je bent niet verantwoordelijk voor hun welbevinden. Dat klinkt hard, maar als ik iets geleerd heb is dat andere mensen met hele goede bedoelingen geneigd zijn voor je na te gaan denken en je het leed uit handen willen nemen, en dat dit helaas niet zo werkt.
Jij bent zwanger, geniet daar mog even van. Jouw kind, zo kostbaar, geweldig en uniek, hoeft de zon niet te laten schijnen voor anderen, hoeft niet de hele wereld blij te maken. Als jullie maar blij met jullie kind zijn.
Mogelijk lijkt het nu allemaal erger dan dat het is.
Je hebt namelijk niet alleen met de moeder van jouw vriendin gesproken, maar ook met de oma van het overleden kindje. Zij heeft ook haar emoties. Verdriet om de kleinzoon die ze neit zal ontmoeten, en verdriet om haar dochter die ditmee moet maken. Dat is niet niets voor een moeder.
Als zij dan haar dochter opbelt met jullie namennieuws, en dochterlief moet daar logischerwijs even om huilen, kan ik me heel goed voorstellen dat moeder haar kind wil beschermen. Een opmerking als "ze is er kapot van", en "kies gewoon een andere naam" is dan snel gemaakt.
Msschien loopt het dus nog met een sisser af en viel het jouw vriendin gewoon wat rauw op haar dak. Misschien zete haar moeder het nog wat zwaarder aan om haar kind te beschermen.
Ga niet nadenken overwat jouw vriendin nu zal voelen of denken, want met alle respect... dat kun je niet. Je weet niet wat ze voelt en denkt. Waarschijnlijk is dat ook maar goed ook.
Richt jij je nu dus op de laatste fase van jouw zwangerschap, en laat dit allemaal even bezinken. Mogelijk neemt jouw vriendin nog wel contact met je op en komt alles goed. En zo niet, dan heb je nu een ideetje hoe jehet aan kunt pakken.
Maar hoe graag je het ook wilt, geen brief, kaartje. Of naamsverandering van jouw kant kan hun pijn verzachten. Lief dat je het wilt, dat siert je, maar je bent niet verantwoordelijk voor hun welbevinden. Dat klinkt hard, maar als ik iets geleerd heb is dat andere mensen met hele goede bedoelingen geneigd zijn voor je na te gaan denken en je het leed uit handen willen nemen, en dat dit helaas niet zo werkt.
Jij bent zwanger, geniet daar mog even van. Jouw kind, zo kostbaar, geweldig en uniek, hoeft de zon niet te laten schijnen voor anderen, hoeft niet de hele wereld blij te maken. Als jullie maar blij met jullie kind zijn.
Wat wilde ik nou toch typen?
donderdag 1 november 2012 om 11:11
Nog niet alles gelezen, maar wilde even reageren.
Gewoon de naam kiezen die jullie mooi vinden.
Ben zelf een kindje verloren, en het toeval wil dat ik nu jaren later een oppaskindje heb met dezelfde naam als mijn zoontje, en dat voelt heel normaal. Ik sta daar echt niet elke dag bij stil, dat zou ook niet best zijn, als ik het jongetje iedere dag associeer met mijn eigen zoontje.
Uiteraard zal het voor hun eerst moeilijk zijn, dat is ook logisch. Geef ze gewoon de tijd om er aan te wennen. Ik denk dat de brief van Pyride een heel mooi gebaar is!
Gewoon de naam kiezen die jullie mooi vinden.
Ben zelf een kindje verloren, en het toeval wil dat ik nu jaren later een oppaskindje heb met dezelfde naam als mijn zoontje, en dat voelt heel normaal. Ik sta daar echt niet elke dag bij stil, dat zou ook niet best zijn, als ik het jongetje iedere dag associeer met mijn eigen zoontje.
Uiteraard zal het voor hun eerst moeilijk zijn, dat is ook logisch. Geef ze gewoon de tijd om er aan te wennen. Ik denk dat de brief van Pyride een heel mooi gebaar is!
donderdag 1 november 2012 om 11:12
Beanie volgens mij heb je het heel goed gedaan!
En voor de rest zou ik juist wel contact houden met haar zoals voorheen. Niet wachten tot zij komt want dan voelt ze zich er misschien nog in de steek gelaten bij ook. En dan is het juist echt voorbij. Tenzij ze zelf aangeeft dat ze even geen contact wil natuurlijk. Maar in de rouw is het juist heel fijn als mensen aandacht voor je hebben. Iniatief tonen voor contact is dan juist heel erg moeilijk. En je maakt haar ook niet verdrietig, je dat is ze toch wel. Je geeft haar een kans om haar verdriet te uiten.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je moet gaan pushen. Maar wachten tot ze zelf naar jou toekomt zou ik ook zeker niet doen. Gewoon af en toe een berichtje sturen en zorgen dat je altijd de naam van James dan even noemt. Dat is wat ik zou doen in elk geval. Maar volgens mij doe je het dus echt heel goed!
En mensen ga niet lopen discussieren of Pieter en Peter nu wel of niet op elkaar lijkt. 1) met Engelse uitspraak, die toch duidelijk is met eerste naam James en een familie aan de andere kant vd oceaan, is het bijna hetzelfde. Maar vooral 2) het zijn helemaal niet de echte namen waar het om gaat!
En voor de rest zou ik juist wel contact houden met haar zoals voorheen. Niet wachten tot zij komt want dan voelt ze zich er misschien nog in de steek gelaten bij ook. En dan is het juist echt voorbij. Tenzij ze zelf aangeeft dat ze even geen contact wil natuurlijk. Maar in de rouw is het juist heel fijn als mensen aandacht voor je hebben. Iniatief tonen voor contact is dan juist heel erg moeilijk. En je maakt haar ook niet verdrietig, je dat is ze toch wel. Je geeft haar een kans om haar verdriet te uiten.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je moet gaan pushen. Maar wachten tot ze zelf naar jou toekomt zou ik ook zeker niet doen. Gewoon af en toe een berichtje sturen en zorgen dat je altijd de naam van James dan even noemt. Dat is wat ik zou doen in elk geval. Maar volgens mij doe je het dus echt heel goed!
En mensen ga niet lopen discussieren of Pieter en Peter nu wel of niet op elkaar lijkt. 1) met Engelse uitspraak, die toch duidelijk is met eerste naam James en een familie aan de andere kant vd oceaan, is het bijna hetzelfde. Maar vooral 2) het zijn helemaal niet de echte namen waar het om gaat!
donderdag 1 november 2012 om 11:24
Dank Mimsey, ik sta er wel zo in als je beschrijft. Ik weet godzijdank niet hoeveel pijn ze nu heeft, maar dat het er is is niet te vermijden. En in de brief die ik wil sturen wil ik vooral zeggen dat ik wil wachten tot zij eraan toe is om het over onze baby's te hebben.
Ik zal haar niet in de steek laten verder en inderdaad gewoon wel contact houden tenzij zij dat niet wil, alleen ik zal het niet uit mezelf over mijn baby hebben en ook duidelijk maken dat ik niet verwacht dat zij dat doet. Misschien denk ik inderdaad teveel voor haar.
Ik zal haar niet in de steek laten verder en inderdaad gewoon wel contact houden tenzij zij dat niet wil, alleen ik zal het niet uit mezelf over mijn baby hebben en ook duidelijk maken dat ik niet verwacht dat zij dat doet. Misschien denk ik inderdaad teveel voor haar.
donderdag 1 november 2012 om 11:58
Misschien een beetje mosterd, maar vanuit mijn perspectief van rouwende mama nog even een (eerlijke) reactie.
Vorig jaar is mijn dochtertje een paar dagen na haar (vroeg)geboorte overleden. Enkele maanden later beviel een goede vriendin. Het verdriet was toen nog heel rauw. Ik kon geen babyreclames op tv zien, vermeed kleine kindjes op straat, vond de geboortekaartjes in de supermarkt verschrikkelijk. Ik weet nog dat ik zo enorm hoopte dat de namen niet op elkaar zouden lijken, net zoals ik hoopte dat de kindjes (beiden meisjes) niet op elkaar zouden lijken. Gelukkig gebeurde geen van beiden.
Ook nu nog, hoop ik elke keer dat ik hoor dat er een kindje is geboren, dat nog steeds. Ik spreek het alleen nooit uit, omdat ik rationeel gezien weet dat ik niet het alleenrecht heb op haar naam en ik weet dat ik niemand kan verbieden die naam ook te gebruiken. Het zou pijn doen, daar kan ik niet om liegen. Ik zou me (helaas) niet 'trots' kunnen voelen dat haar naam blijkbaar zo mooi is dat anderen hem ook kiezen. Rationeel wel, gevoelsmatig niet. Haar naam is van haar, zo voelt dat. Zij heeft hem maar een paar dagen kunnen dragen... Maar tegelijk zou ik mijn best doen om het mijn gedrag en reacties niet te laten beïnvloeden, gewoon te feliciteren en te informeren, omdat ik weet dat niemand er wat aan kan doen hoe ik me voel.
Ik vind dat je het heel netjes hebt opgelost en ik hoop dat je vriendin (en haar familie) het waarderen dat je zo meeleeft en rekening met ze wil houden. Voor mij zou het in ieder geval de pijn verzachten.
Vorig jaar is mijn dochtertje een paar dagen na haar (vroeg)geboorte overleden. Enkele maanden later beviel een goede vriendin. Het verdriet was toen nog heel rauw. Ik kon geen babyreclames op tv zien, vermeed kleine kindjes op straat, vond de geboortekaartjes in de supermarkt verschrikkelijk. Ik weet nog dat ik zo enorm hoopte dat de namen niet op elkaar zouden lijken, net zoals ik hoopte dat de kindjes (beiden meisjes) niet op elkaar zouden lijken. Gelukkig gebeurde geen van beiden.
Ook nu nog, hoop ik elke keer dat ik hoor dat er een kindje is geboren, dat nog steeds. Ik spreek het alleen nooit uit, omdat ik rationeel gezien weet dat ik niet het alleenrecht heb op haar naam en ik weet dat ik niemand kan verbieden die naam ook te gebruiken. Het zou pijn doen, daar kan ik niet om liegen. Ik zou me (helaas) niet 'trots' kunnen voelen dat haar naam blijkbaar zo mooi is dat anderen hem ook kiezen. Rationeel wel, gevoelsmatig niet. Haar naam is van haar, zo voelt dat. Zij heeft hem maar een paar dagen kunnen dragen... Maar tegelijk zou ik mijn best doen om het mijn gedrag en reacties niet te laten beïnvloeden, gewoon te feliciteren en te informeren, omdat ik weet dat niemand er wat aan kan doen hoe ik me voel.
Ik vind dat je het heel netjes hebt opgelost en ik hoop dat je vriendin (en haar familie) het waarderen dat je zo meeleeft en rekening met ze wil houden. Voor mij zou het in ieder geval de pijn verzachten.
donderdag 1 november 2012 om 13:14
Dank je Frahim, , ik heb net een bericht terug gekregen van haar moeder en ik denk dat mijn vriendin zich net zo voelt als jij. Haar moeder heeft haar proberen uit te leggen hoe onze kant van het verhaal is en ook gezegd dat het ook een herinnering is aan een speciale baby. Maar zij ziet het nu als slecht voorteken.
De moeder heeft ook aangegeven dat mijn vriendin in haar geval waarschijnlijk een andere naam had gekozen als de rollen waren omgedraaid en dat maakt me verdrietig. Maar ik ga er wederom vanuit dat dit vanuit verse emoties is gesproken en ik kan van haar niet verwachten om nu redelijk te reageren. Het was in ieder geval zoals al gedacht de druppel. De moeder heeft wel gezegd dat wij moeten doen wat goed voor ons voelt, en ze is heel lief geweest om me gerust te stellen.
Ik ga het nu maar laten rusten inderdaad. Ze weet het nu en meer kan ik er ook even niet aan doen. Helaas.
De moeder heeft ook aangegeven dat mijn vriendin in haar geval waarschijnlijk een andere naam had gekozen als de rollen waren omgedraaid en dat maakt me verdrietig. Maar ik ga er wederom vanuit dat dit vanuit verse emoties is gesproken en ik kan van haar niet verwachten om nu redelijk te reageren. Het was in ieder geval zoals al gedacht de druppel. De moeder heeft wel gezegd dat wij moeten doen wat goed voor ons voelt, en ze is heel lief geweest om me gerust te stellen.
Ik ga het nu maar laten rusten inderdaad. Ze weet het nu en meer kan ik er ook even niet aan doen. Helaas.
