Zwanger
alle pijlers
Naam baby geeft problemen
donderdag 1 november 2012 om 08:10
Hallo allemaal!
Ik ben op zoek naar advies. Ik heb het vrij uitgebreid uitgelegd hieronder, ik zal even de samenvatting hier geven: vrienden van mij zijn hun kindje verloren in de zwangerschap en nu geven ze aan dat als ons kindje dat over een week ongeveer komt dezelfde naam heeft als de tweede naam van hun kindje dat ze er dan niet blij over kunnen zijn als het geboren is. Ik wil de naam die niet exact hetzelfde is niet wijzigen maar ik begrijp dat hij teveel lijkt om te kwetsen. Ons contact beperkt zich tot een bezoek in de 1 a 2 jaar (zij wonen in het buitenland) en eens in de maand whatsappen. Ik ken ze al 20 jaar. Wat moet ik doen?
Nu de uitgebreide versie:
Over een week ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje en de naam van onze baby hebben we al ruim vijf maanden 'vaststaan'. We hadden de naam al vrij snel mede omdat het een van de weinige namen is die we allebei mooi vinden. Laten we hem voor het gemak even Pieter Alex noemen.
Een vriendin van mij postte een half jaar geleden haar echo op facebook, met als bijschrift " James Peter Huppeldepup". Zij woont in het buitenland waar het gewoon is om de naam gewoon te vertellen. Ik volg een beetje de huidige nlse gewoonte om de naam pas na de geboorte te vertellen.
Het noodlot heeft toegeslagen en haar baby is met 34 weken in de buik overleden. Aangezien ik me niet kan voorstellen hoe ongelovelijk moeilijk dat is heb ik op internet al gezocht naar wat ik wel en niet moet doen/zeggen etc. Ik had haar al verteld via een kaart dat ze mijn zwangerschap en baby voorlopig mag negeren en als ze er aan toe is, hoe lang het ook duurt, dat ze dan maar zelf moet aangeven wat ze wil.
Het contact bleef goed en ze bleef vragen naar hoe alles ging, het is een hele lieve dame en ik gaf de gevraagde informatie zonder te jubelen of teveel erover te vertellen. Ik dacht so far so good. Nu vroeg ik gisteren aan haar moeder of ik wel of niet een geboortekaartje moest sturen, omdat ik niet zeker wist of ze dat aankan of dat ik haar zou kwetsen door het juist niet te doen. En toen kwam het: zolang hij niet james of peter heet, dan kan het wel, ze zou het verschrikkelijk vinden als de naam hetzelfde was.
Dilemma, toch maar verteld dat we de naam Pieter hebben gekozen, en dat was volgens moeder eerst iets wat we niet konden weten en dat dat erg vervelend was. Dus geen kaartje sturen en even bellen van te voren zodat ze op de hoogte was.
Ik wilde bellen en toen kreeg ik van te voren een sms van haar moeder dat ik mijn vriendin niet moest bellen, dat ze er kapot van is en dat mijn vriendin me nog zou smsen. Uiteindelijk heb ik haar moeder gezegd dat ik het begrijp en dat ik dus geen kaart zal sturen en dat ik het oprecht ontzettend vervelend vind dat ik haar zo kwets hiermee. En toen kreeg ik als antwoord dat ik gewoon Pieter niet als eerste naam moet kiezen als ik wil dat er aan beide kanten van de Oceaan blij wordt gereageerd op de geboorte.
En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Mijn man en ik zijn echt heel blij met de naam en het voelt niet goed om een week van te voren nog te gaan stressen over een andere naam. We willen ook geen andere naam. Maar het feit dat ik daar dus een hele familie op hun ziel trap zit me ook niet bepaald lekker. Heb al de halve dag lopen janken hierdoor (hoi hormonen) en ik zoek dus advies. De naam wijzigen vinden wij onder andere geen optie omdat we deze vriendin eens in de 1 a 2 jaar zien en we niet van plan zijn om elke dag foto's met naam en toenaam op facebook te zetten. Als we elkaar (normaal gesproken) eens in de maand via whatsapp spreken is het vaak.
Aan de ene kant snap ik hun reactie maar al te goed, maar als labiele zwangere voel ik me ook een beetje verdrietig dat ze dus niet blij kunnen zijn als mijn kind geboren is puur door de naam. Ik verwacht helemaal niet dat ze blij zijn hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar als hij dus anders had geheten (zo komt het althans op mij over) dan was er een veel minder groot probleem. Ik ben in ieder geval niet zo naief dat ik denk dat ze dan wel staat te juichen van blijdschap, maar toch...
Wat moet ik doen of tegen ze zeggen? Het enige wat ik kan bedenken is dat zijn 'gebruikersnaam' voor deze familie alex wordt, omdat die totaal anders is. Ik weet het echt even niet meer...
Ik ben op zoek naar advies. Ik heb het vrij uitgebreid uitgelegd hieronder, ik zal even de samenvatting hier geven: vrienden van mij zijn hun kindje verloren in de zwangerschap en nu geven ze aan dat als ons kindje dat over een week ongeveer komt dezelfde naam heeft als de tweede naam van hun kindje dat ze er dan niet blij over kunnen zijn als het geboren is. Ik wil de naam die niet exact hetzelfde is niet wijzigen maar ik begrijp dat hij teveel lijkt om te kwetsen. Ons contact beperkt zich tot een bezoek in de 1 a 2 jaar (zij wonen in het buitenland) en eens in de maand whatsappen. Ik ken ze al 20 jaar. Wat moet ik doen?
Nu de uitgebreide versie:
Over een week ben ik uitgerekend van mijn tweede kindje en de naam van onze baby hebben we al ruim vijf maanden 'vaststaan'. We hadden de naam al vrij snel mede omdat het een van de weinige namen is die we allebei mooi vinden. Laten we hem voor het gemak even Pieter Alex noemen.
Een vriendin van mij postte een half jaar geleden haar echo op facebook, met als bijschrift " James Peter Huppeldepup". Zij woont in het buitenland waar het gewoon is om de naam gewoon te vertellen. Ik volg een beetje de huidige nlse gewoonte om de naam pas na de geboorte te vertellen.
Het noodlot heeft toegeslagen en haar baby is met 34 weken in de buik overleden. Aangezien ik me niet kan voorstellen hoe ongelovelijk moeilijk dat is heb ik op internet al gezocht naar wat ik wel en niet moet doen/zeggen etc. Ik had haar al verteld via een kaart dat ze mijn zwangerschap en baby voorlopig mag negeren en als ze er aan toe is, hoe lang het ook duurt, dat ze dan maar zelf moet aangeven wat ze wil.
Het contact bleef goed en ze bleef vragen naar hoe alles ging, het is een hele lieve dame en ik gaf de gevraagde informatie zonder te jubelen of teveel erover te vertellen. Ik dacht so far so good. Nu vroeg ik gisteren aan haar moeder of ik wel of niet een geboortekaartje moest sturen, omdat ik niet zeker wist of ze dat aankan of dat ik haar zou kwetsen door het juist niet te doen. En toen kwam het: zolang hij niet james of peter heet, dan kan het wel, ze zou het verschrikkelijk vinden als de naam hetzelfde was.
Dilemma, toch maar verteld dat we de naam Pieter hebben gekozen, en dat was volgens moeder eerst iets wat we niet konden weten en dat dat erg vervelend was. Dus geen kaartje sturen en even bellen van te voren zodat ze op de hoogte was.
Ik wilde bellen en toen kreeg ik van te voren een sms van haar moeder dat ik mijn vriendin niet moest bellen, dat ze er kapot van is en dat mijn vriendin me nog zou smsen. Uiteindelijk heb ik haar moeder gezegd dat ik het begrijp en dat ik dus geen kaart zal sturen en dat ik het oprecht ontzettend vervelend vind dat ik haar zo kwets hiermee. En toen kreeg ik als antwoord dat ik gewoon Pieter niet als eerste naam moet kiezen als ik wil dat er aan beide kanten van de Oceaan blij wordt gereageerd op de geboorte.
En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Mijn man en ik zijn echt heel blij met de naam en het voelt niet goed om een week van te voren nog te gaan stressen over een andere naam. We willen ook geen andere naam. Maar het feit dat ik daar dus een hele familie op hun ziel trap zit me ook niet bepaald lekker. Heb al de halve dag lopen janken hierdoor (hoi hormonen) en ik zoek dus advies. De naam wijzigen vinden wij onder andere geen optie omdat we deze vriendin eens in de 1 a 2 jaar zien en we niet van plan zijn om elke dag foto's met naam en toenaam op facebook te zetten. Als we elkaar (normaal gesproken) eens in de maand via whatsapp spreken is het vaak.
Aan de ene kant snap ik hun reactie maar al te goed, maar als labiele zwangere voel ik me ook een beetje verdrietig dat ze dus niet blij kunnen zijn als mijn kind geboren is puur door de naam. Ik verwacht helemaal niet dat ze blij zijn hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar als hij dus anders had geheten (zo komt het althans op mij over) dan was er een veel minder groot probleem. Ik ben in ieder geval niet zo naief dat ik denk dat ze dan wel staat te juichen van blijdschap, maar toch...
Wat moet ik doen of tegen ze zeggen? Het enige wat ik kan bedenken is dat zijn 'gebruikersnaam' voor deze familie alex wordt, omdat die totaal anders is. Ik weet het echt even niet meer...
donderdag 1 november 2012 om 10:01
Wat saaaar zegt: als het contact verslechterd lijkt me dat vooral omdat jij een kind hebt dat zij heeft verloren. Heel kort door de bocht. De naam is de kapstok, maar de grote pijn zou voor mij zijn dat je precies kunt zien aan jouw kind hoe groot dat van haar had kunnen zijn.
Je mag best grenzen aangeven, een grens is dat je jouw kind al een naam hebt gegeven. En een andere dat je tot ..... weet ik niet.... rekening met haar kan houden ( en dat dat beter gaat als je daarover met haar/haar moeder kan overleggen).
Je klinkt heel lief!
Je mag best grenzen aangeven, een grens is dat je jouw kind al een naam hebt gegeven. En een andere dat je tot ..... weet ik niet.... rekening met haar kan houden ( en dat dat beter gaat als je daarover met haar/haar moeder kan overleggen).
Je klinkt heel lief!
donderdag 1 november 2012 om 10:05
Dat je vriendin heel erg veel verdriet heeft is heel erg begrijpelijk. Ik vind het alleen ronduit vals van haar om dat verdriet aan jou op te leggen en de situatie naar zich toe te trekken. Ze zou het ook anders kunnen opvatten en als eerbetoon kunnen zien.
Laat je er niet door van de wijs brengen, schrijf een lief briefje bij de kaart en hou de naam zoals jij 'm bedacht hebt.
Als het nou je zus was, of een heel close vriendin, had je dat kunnen heroverwegen. Je kunt moeilijk rekening gaan houden met de namen van alle overleden kinderen in je omgeving. Hoe groot dat verdriet ook is.
Laat je er niet door van de wijs brengen, schrijf een lief briefje bij de kaart en hou de naam zoals jij 'm bedacht hebt.
Als het nou je zus was, of een heel close vriendin, had je dat kunnen heroverwegen. Je kunt moeilijk rekening gaan houden met de namen van alle overleden kinderen in je omgeving. Hoe groot dat verdriet ook is.
donderdag 1 november 2012 om 10:06
Dat ze het moeilijk vind om jou dat geluk te gunnen snap ik en ze hoeft ook echt niet blij te zijn, maar het is een beetje onrealistisch van haar om te denken dat haar verdriet kleiner wordt door de baby een andere naam te geven. Voorlopig zal elke baby die ze zit haar doen herinneren aan haar verloren kind. Al het heet theekopje.
donderdag 1 november 2012 om 10:10
Hoi Beanie,
ik heb het zelf meegemaakt, mijn oudste dochter is overleden. Hoewel het inderdaad een soort van schok geeft als ik haar naam zie of hoor, realiseer ik me ook dat we niet het alleenrecht op haar naam hebben. Na de eerste schok komt ook altijd een gevoel van blijdschap, ik kan eigenlijk niet zeggen waarom, misschien omdat het een mooie naam is en ik blij ben dat er meiden zijn die hem gebruiken? Ik weet het niet zo goed eigenlijk.
Je zou je vriendin nu al, voor de bevalling, een brief kunnen sturen waarin je uitlegt dat je zoontje voor jullie al zo lang deze naam heeft dat het niet meer anders kan zijn, en dat je haar gevoelens wel snapt, maar echt niet anders kan, omdat hij voor jullie al Pieter is. En voor jou geldt nu ook dat jij waarschijnlijk altijd aan haar kindje zal blijven denken, door de naam en omdat jullie tegelijk zwanger waren. Misschien is het juist mooi dat jullie zoontjes zo met elkaar verbonden zijn?
En ze zal de rest van haar leven mensen tegen zal komen met die naam, dat is nou eenmaal de realiteit. Het blijft een bitterzoete herinnering die nooit meer weggaat.
Sterkte met alles, maar Pieter is Pieter, ook al zou je hem nu nog een andere naam geven! Sterkte met de laatste loodjes en vergeet niet af en toe enorm te genieten.
ik heb het zelf meegemaakt, mijn oudste dochter is overleden. Hoewel het inderdaad een soort van schok geeft als ik haar naam zie of hoor, realiseer ik me ook dat we niet het alleenrecht op haar naam hebben. Na de eerste schok komt ook altijd een gevoel van blijdschap, ik kan eigenlijk niet zeggen waarom, misschien omdat het een mooie naam is en ik blij ben dat er meiden zijn die hem gebruiken? Ik weet het niet zo goed eigenlijk.
Je zou je vriendin nu al, voor de bevalling, een brief kunnen sturen waarin je uitlegt dat je zoontje voor jullie al zo lang deze naam heeft dat het niet meer anders kan zijn, en dat je haar gevoelens wel snapt, maar echt niet anders kan, omdat hij voor jullie al Pieter is. En voor jou geldt nu ook dat jij waarschijnlijk altijd aan haar kindje zal blijven denken, door de naam en omdat jullie tegelijk zwanger waren. Misschien is het juist mooi dat jullie zoontjes zo met elkaar verbonden zijn?
En ze zal de rest van haar leven mensen tegen zal komen met die naam, dat is nou eenmaal de realiteit. Het blijft een bitterzoete herinnering die nooit meer weggaat.
Sterkte met alles, maar Pieter is Pieter, ook al zou je hem nu nog een andere naam geven! Sterkte met de laatste loodjes en vergeet niet af en toe enorm te genieten.
donderdag 1 november 2012 om 10:12
Dat snap ik Frizzy en het is heel erg begrijpelijk dat ze daardoor vreselijk van slag is (wat zeg ik, compleet van de kaart dus misschien niet helemaal helder), maar TO vraagt haar ook niet om blij voor haar te zijn. Ik vind het dus ook raar van haar om van TO te verlangen dat die meegaat in haar ellende. Ze zijn geen heel close vrienden he!
donderdag 1 november 2012 om 10:12
Ik vind het heel raar dat deze vriendin al bij voorbaat heeft gezegd dat ze niet wil dat jullie een van "hun" namen gebruiken.
Als ik jou was zou ik gewoon voor de naam kiezen die jullie in gedachten hebben. Je hoeft je daar niet schuldig om te voelen.
Kom op zeg, niet blij zijn omdat jullie kindje is geboren, alléén maar vanwege de naam? Mensen zijn zo raar wat namen betreft, alsof het een soort "bezit" is, die ouders zich hebben toegeëigend.
Als ik jou was zou ik gewoon voor de naam kiezen die jullie in gedachten hebben. Je hoeft je daar niet schuldig om te voelen.
Kom op zeg, niet blij zijn omdat jullie kindje is geboren, alléén maar vanwege de naam? Mensen zijn zo raar wat namen betreft, alsof het een soort "bezit" is, die ouders zich hebben toegeëigend.
donderdag 1 november 2012 om 10:16
Jouw bedachte naam houden. Verveend voor je vriendin dat ze zoveel verdrietigs mee heeft moeten maken. Maar ze zal dat verdriet zelf moeten verwerken en je kan niet met iedereen rekening houden. Je vriendin zal die 2e naam inderdaad vaker tegenkomen.
Vind dat ze wel heel erg veel van je vraagt.... ze zou blij voor je moeten zijn dat het jouw wel gelukt is om gezond zwanger te worden. DAT is ook vriendschap, een ander het geluk gunnen. Mag er dan ook niemand om haar heen blij zwanger zijn?
Vind dat ze wel heel erg veel van je vraagt.... ze zou blij voor je moeten zijn dat het jouw wel gelukt is om gezond zwanger te worden. DAT is ook vriendschap, een ander het geluk gunnen. Mag er dan ook niemand om haar heen blij zwanger zijn?
donderdag 1 november 2012 om 10:18
Oh ik vind haar ook niet vals. Ik was eerder verbaasd dat ze het nog kon opbrengen om zo mee te leven met mijn zwangerschap. Dat dit de druppel is vind ik zoals eerder gezegd moeilijk, maar ik kan het haar niet kwalijk nemen.
En klompies, bedankt voor je tips.
Sowieso een voor alle ervaringsdeskundigen hier die meedenken!
En klompies, bedankt voor je tips.
Sowieso een voor alle ervaringsdeskundigen hier die meedenken!
donderdag 1 november 2012 om 10:22
quote:koekie1980 schreef op 01 november 2012 @ 10:16:
DAT is ook vriendschap, een ander het geluk gunnen. Mag er dan ook niemand om haar heen blij zwanger zijn?Ze gunt het me wel hoor, voor het naamfiasco vertelde ze al dat ze me binnenkort iets voor de baby zou sturen. Nou dan ga je in mijn ogen best wel ver om je eigen verdriet opzij te zetten om iemand anders zijn geluk te gunnen.
DAT is ook vriendschap, een ander het geluk gunnen. Mag er dan ook niemand om haar heen blij zwanger zijn?Ze gunt het me wel hoor, voor het naamfiasco vertelde ze al dat ze me binnenkort iets voor de baby zou sturen. Nou dan ga je in mijn ogen best wel ver om je eigen verdriet opzij te zetten om iemand anders zijn geluk te gunnen.
donderdag 1 november 2012 om 10:23
Wat een gezeur en wat verschrikkelijk dat jouw vriendin haar pijn zo op jou en een naam projecteert. Een kind verliezen is heel pijnlijk (meegemaakt), maar vriendschap werkt twee kanten op, ondanks haar pijn zo ze begrip op moeten kunnen brengen voor jou. Het is niet dat je het doet om haar pijn te doen. Kortom, ik vind dit compleet egoistisch van die vriendin.
Dus, ik zou gewoon de naam in standhouden en je kan er eventueel een postieve draai aangeven door te stellen dat het ook gezien kan worden als eerbetoon.
Uiteindelijk zal ze wel bijtrekken en dan lachen jullie om zoveel onzin.
Dus, ik zou gewoon de naam in standhouden en je kan er eventueel een postieve draai aangeven door te stellen dat het ook gezien kan worden als eerbetoon.
Uiteindelijk zal ze wel bijtrekken en dan lachen jullie om zoveel onzin.
donderdag 1 november 2012 om 10:24
quote:barstje schreef op 01 november 2012 @ 09:57:
Hier wel een 'ervaringsdeskundige' hoewel de situatie niet helemaal te vergelijken is. Lang geleden is ons eerste kindje, een zoon, doodgeboren. Fictieve naam Willem.
Jaren later vroegen een nichtje van mijn man en haar partner of hun aanstaande kindje Willem zou mogen heten, ze vonden het zo'n mooie naam.
Wij vonden het heel attent dat ze het vroegen en waren eigenlijk blij dat de naam van ons ventje zo toch in de familie kwam. Wij hadden inmiddels wel gezonde kinderen en hadden het verwerkingsproces al gehad maar zo kun je er dus ook tegenaan kijkenEens. Heb zelf ook een kindje verloren tijdens de zwangerschap (nu is 16 weken misschien niet te vergelijken met 34, maar verdriet is sowieso nooit te vergelijken omdat iedereen er anders mee om gaat) en ik denk dat ik het eerder zou zien als een soort van 'eerbetoon'. Natuurlijk is het moeilijk, dat kan niemand ontkennen, maar als je staks je levenlang spijt hebt van het feit dat Pieter geen Pieter heet, dan vind ik dat niet opwegen tegen haar verdriet van nu. Haar verdriet zal slijten uiteindelijk, al voelt dat voor haar nu vast niet zo. Over een tijd zal het als het goed is minder pijn doen voor haar om de naam te horen. Ik hoop dat ze tegen die tijd weer aan je denkt (mocht het contact tijdelijk verbroken worden) en er wat milder in zal staan. Hoeveel verdriet ze ook heeft, dit kan ze mijns inziens niet van je vragen.
Hier wel een 'ervaringsdeskundige' hoewel de situatie niet helemaal te vergelijken is. Lang geleden is ons eerste kindje, een zoon, doodgeboren. Fictieve naam Willem.
Jaren later vroegen een nichtje van mijn man en haar partner of hun aanstaande kindje Willem zou mogen heten, ze vonden het zo'n mooie naam.
Wij vonden het heel attent dat ze het vroegen en waren eigenlijk blij dat de naam van ons ventje zo toch in de familie kwam. Wij hadden inmiddels wel gezonde kinderen en hadden het verwerkingsproces al gehad maar zo kun je er dus ook tegenaan kijkenEens. Heb zelf ook een kindje verloren tijdens de zwangerschap (nu is 16 weken misschien niet te vergelijken met 34, maar verdriet is sowieso nooit te vergelijken omdat iedereen er anders mee om gaat) en ik denk dat ik het eerder zou zien als een soort van 'eerbetoon'. Natuurlijk is het moeilijk, dat kan niemand ontkennen, maar als je staks je levenlang spijt hebt van het feit dat Pieter geen Pieter heet, dan vind ik dat niet opwegen tegen haar verdriet van nu. Haar verdriet zal slijten uiteindelijk, al voelt dat voor haar nu vast niet zo. Over een tijd zal het als het goed is minder pijn doen voor haar om de naam te horen. Ik hoop dat ze tegen die tijd weer aan je denkt (mocht het contact tijdelijk verbroken worden) en er wat milder in zal staan. Hoeveel verdriet ze ook heeft, dit kan ze mijns inziens niet van je vragen.
Alle dieren -behalve de mens- weten dat het leven in de eerste plaats bedoeld is om ervan te genieten. ~Samuel Butler~
donderdag 1 november 2012 om 10:27
Zou het niet kunnen dat oma zwaarder tilt aan de naam dan je vriendin? Je hebt het tenslotte niet van haar gehoord maar van de oma.
Ik zou een mooie brief sturen waarin je je naamkeuze uitlegt en dan het verder laten rusten. Misschien geen geboortekaart sturen als het daar toch geen gewoonte is.
Sterkte (en geniet nog even van je zwangerschap)
Ik zou een mooie brief sturen waarin je je naamkeuze uitlegt en dan het verder laten rusten. Misschien geen geboortekaart sturen als het daar toch geen gewoonte is.
Sterkte (en geniet nog even van je zwangerschap)
donderdag 1 november 2012 om 10:32
quote:Frizzy schreef op 01 november 2012 @ 10:24:
[...]
Eens. Maar ik vind die woorden nogal van elkaar verschillen zeg! Is ook. Kan het goede woord niet echt vinden. Ik vind het namelijk wel meer dan onredelijk, maar minder dan vals. Onvriendelijk misschien, om een ander zijn geluk niet te gunnen. Bemoei je er dan lekker niet mee, hou wat afstand. Zeker dit niet zo via je moeder spelen, dat vind ik dan weer kinderachtig. .
[...]
Eens. Maar ik vind die woorden nogal van elkaar verschillen zeg! Is ook. Kan het goede woord niet echt vinden. Ik vind het namelijk wel meer dan onredelijk, maar minder dan vals. Onvriendelijk misschien, om een ander zijn geluk niet te gunnen. Bemoei je er dan lekker niet mee, hou wat afstand. Zeker dit niet zo via je moeder spelen, dat vind ik dan weer kinderachtig. .
donderdag 1 november 2012 om 10:33
quote:beanie schreef op 01 november 2012 @ 08:24:
Ik kan me trouwens best wel voorstellen dat zij het negatief oppakken, ik heb een pittige zwangerschap en ik kan ook niet altijd even spontaan blij reageren als ik een straaalende zwangere zonder kwaaltjes spot. En dan heb ik nog een gezond kindje in mijn buik, uberhaupt zwanger! Ik vind het gewoon oprecht vervelend om ze zo te kwetsen...
Ik heb de rest niet gelezen, maar deze gedachte van jou vind ik echt niet kunnen. Hoe kan je mensen nou kwetsen door een naam die je voor je kindje hebt uitgekozen? Jij kan er niets aan doen dat hun kindje overleden is en toevallig bijna dezelfde naam zou krijgen. Zouden ze niet meer met je om willen gaan als je vriend/man ook die naam zou hebben?
Ik snap dat het voor je vriendin heel treurig is wat er is gebeurd, maar ik vind dat zij zich wel heel erg aanstelt wat betreft de naam. Zij moet juist blij zijn voor jou, dat het bij jou wel goed gaat !!!
Ik zou dus gewoon fijn de namen houden die je nu al gekozen hebt en je vriendin moet zich er maar overheen zetten. Hoe triest het ook is dat hun kindje er niet meer is....
Ik kan me trouwens best wel voorstellen dat zij het negatief oppakken, ik heb een pittige zwangerschap en ik kan ook niet altijd even spontaan blij reageren als ik een straaalende zwangere zonder kwaaltjes spot. En dan heb ik nog een gezond kindje in mijn buik, uberhaupt zwanger! Ik vind het gewoon oprecht vervelend om ze zo te kwetsen...
Ik heb de rest niet gelezen, maar deze gedachte van jou vind ik echt niet kunnen. Hoe kan je mensen nou kwetsen door een naam die je voor je kindje hebt uitgekozen? Jij kan er niets aan doen dat hun kindje overleden is en toevallig bijna dezelfde naam zou krijgen. Zouden ze niet meer met je om willen gaan als je vriend/man ook die naam zou hebben?
Ik snap dat het voor je vriendin heel treurig is wat er is gebeurd, maar ik vind dat zij zich wel heel erg aanstelt wat betreft de naam. Zij moet juist blij zijn voor jou, dat het bij jou wel goed gaat !!!
Ik zou dus gewoon fijn de namen houden die je nu al gekozen hebt en je vriendin moet zich er maar overheen zetten. Hoe triest het ook is dat hun kindje er niet meer is....
donderdag 1 november 2012 om 10:34
quote:Confiture schreef op 01 november 2012 @ 10:32:
[...]
Is ook. Kan het goede woord niet echt vinden. Ik vind het namelijk wel meer dan onredelijk, maar minder dan vals. Onvriendelijk misschien, om een ander zijn geluk niet te gunnen. Bemoei je er dan lekker niet mee, hou wat afstand. Zeker dit niet zo via je moeder spelen, dat vind ik dan weer kinderachtig. .Kom op zeg, die vrouw zit midden in een rouwproces én vol hormonen. Nee ik vind je oordeel echt te hard.
[...]
Is ook. Kan het goede woord niet echt vinden. Ik vind het namelijk wel meer dan onredelijk, maar minder dan vals. Onvriendelijk misschien, om een ander zijn geluk niet te gunnen. Bemoei je er dan lekker niet mee, hou wat afstand. Zeker dit niet zo via je moeder spelen, dat vind ik dan weer kinderachtig. .Kom op zeg, die vrouw zit midden in een rouwproces én vol hormonen. Nee ik vind je oordeel echt te hard.
donderdag 1 november 2012 om 10:34
donderdag 1 november 2012 om 10:35
ben het eens met degenen die schrijven dat ik de naam zou houden, dat ik het in een lieve brief zou uitleggen aan vriendin (en dr moeder..want die reageert ook nogal heftig) en dan even zou laten rusten.
hoe de vriendschap tussen jouw ouders en die van de vriendin verloopt dat is aan hun. Je hebt je echt je best gedaan.
ik denk ook een beetje dat misschien speelt wat saar schrijft..het verdriet en het besef wordt te groot en jou bevalling komt zo dichtbij..ze kunnen het misschien even niet aan (onbewust)en proberen iets van afstand te creeeren.
ik hoop dat ze ook aan jou denken en stoppen met druk op je uitoefenen, jij bent zwanger en draagt een kindje, daar mag ook wel iets rekening mee gehouden worden...
als de vriendschap zo groot is dan komt het vanzelf weer goed na je uitleg en wat rust van beide kanten, het heeft even tijd nodig
hoe de vriendschap tussen jouw ouders en die van de vriendin verloopt dat is aan hun. Je hebt je echt je best gedaan.
ik denk ook een beetje dat misschien speelt wat saar schrijft..het verdriet en het besef wordt te groot en jou bevalling komt zo dichtbij..ze kunnen het misschien even niet aan (onbewust)en proberen iets van afstand te creeeren.
ik hoop dat ze ook aan jou denken en stoppen met druk op je uitoefenen, jij bent zwanger en draagt een kindje, daar mag ook wel iets rekening mee gehouden worden...
als de vriendschap zo groot is dan komt het vanzelf weer goed na je uitleg en wat rust van beide kanten, het heeft even tijd nodig
donderdag 1 november 2012 om 10:40
Het neigt mi toch wel naar emotionele chantage. 'As jij dit doet, kan ik echt niet nlij voor je zijn'. Realistisch gezien is er geen enkele manier waarop ze oprecht blij zouden kunnen of hoeven zijn wanneer jouw kind geboren wordt in deze voor hun zo moeilijke tijd. Dat verwacht ook niemand. Maar dat verdriet aangrijpen om jouw keuzes en de naam van jouw kind te beinvloeden, dat vind ik zelf toch te ver gaan. Alsof het minder pijnlijk is dat jij straks een zoon hebt en zij niet, als hij Koos of Jaap zou heten!
Ik wil meteen geloven dat zij dat nu niet zo zien, maar dit kunnen ze eenvoudigweg niet van je eisen. Bovendien 'helpt' het niets bij hun rouwverwerking als jouw kind echt Koos of Jaap zou heten, maar jij zult altijd weten dat het eigenlijk Pieter had moeten zijn.
Ik vind het lief dat je je zo om hen bekommert, maar besef dat zij zelf met hun verdriet zullen moeten leren leven. Het kan zijn dat jij en je zoon geen plaats hebben daarin, dat zalmde tijd uitwijzen.
Ik wil meteen geloven dat zij dat nu niet zo zien, maar dit kunnen ze eenvoudigweg niet van je eisen. Bovendien 'helpt' het niets bij hun rouwverwerking als jouw kind echt Koos of Jaap zou heten, maar jij zult altijd weten dat het eigenlijk Pieter had moeten zijn.
Ik vind het lief dat je je zo om hen bekommert, maar besef dat zij zelf met hun verdriet zullen moeten leren leven. Het kan zijn dat jij en je zoon geen plaats hebben daarin, dat zalmde tijd uitwijzen.
donderdag 1 november 2012 om 10:41
Jeetje wat zijn die mensen heftig in hun verdriet. Zo heftig dat je iemand verbied om hun naam te gebruiken. Het is heel erg zo n verdriet. Het lijkt me vresenlijk.
Maar wat hun doen vind ik niet kunnen. Het verdriet is van hun, hoe moeilijk ook. Het verdriet wordt echt niet minder als iemand zijn kind de naam niet geeft. Daarbij gaat het om een tweede naam van hun kindje.
Ik denk dat er veel meer situaties komen wat heel moeilijk is.
Ze wonen ver weg dus wat zal het probleem zijn.
Maar wat hun doen vind ik niet kunnen. Het verdriet is van hun, hoe moeilijk ook. Het verdriet wordt echt niet minder als iemand zijn kind de naam niet geeft. Daarbij gaat het om een tweede naam van hun kindje.
Ik denk dat er veel meer situaties komen wat heel moeilijk is.
Ze wonen ver weg dus wat zal het probleem zijn.
donderdag 1 november 2012 om 10:42
Mijn ervaring (mijn dochter overleed 3 dagen na haar geboorte) is dat het je leven zo op zijn kop zet dat je maanden lang niet meer helder kunt denken. Het is een emotionele achtbaan die maanden duurt. Bij mij duurde het 5 maanden voordat pas goed doordrong wat er was gebeurd, voor die tijd was er eigenlijk een lange gil in mijn hoofd die alles dempte. Ik weet niet goed hoe ik dit uit moet leggen. Allesverscheurend verdriet dat alles verdringt. Je doet nog alles dat je moet doen, maar je bent er eigenlijk niet bij. Pas veel later kwam er meer rust.
Dus ja, ik snap dat Beanies vriendin zo reageert, (of eigenlijk de moeder van Beanies vriendin), maar dat betekent niet dat Beanie de naam van haar zoon aan moet passen. Maar wel het verdriet van haar vriendin erkennen, maar dat doet ze al, maar dat moet die vriendin alleen nog van Beanie zelf horen.
Edit: Nou ja, eigenlijk snap ik het maar ten dele. Je kan niet eisen dat iemand een naam niet meer gebruikt, ondanks je enorme verdriet. Een naam is geen eigendom.
Dus ja, ik snap dat Beanies vriendin zo reageert, (of eigenlijk de moeder van Beanies vriendin), maar dat betekent niet dat Beanie de naam van haar zoon aan moet passen. Maar wel het verdriet van haar vriendin erkennen, maar dat doet ze al, maar dat moet die vriendin alleen nog van Beanie zelf horen.
Edit: Nou ja, eigenlijk snap ik het maar ten dele. Je kan niet eisen dat iemand een naam niet meer gebruikt, ondanks je enorme verdriet. Een naam is geen eigendom.
