Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger van de derde
maandag 30 januari 2012 om 10:41
Mijn hele leven ligt overhoop sinds ik vorige week een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Ik ben echt in shock. Met twee kinderen die nu ruim 4 jaar en 2,5 jaar zijn weet ik echt wel van de bloemetjes en de bijtjes, maar dat je van seks tijdens de menstruatie zwanger kunt raken heb ik dus nu pas net geleerd.
Eigenlijk hebben mijn man en ik ruim een half jaar geleden besloten dat ons gezin compleet is. Het is goed zo. Plannen voor een derde kindje hadden we dus helemaal niet. Na de geboorte van de jongste heb ik een lange periode nogal in de put gezeten en heb sinds enkele maanden eindelijk weer het gevoel dat ik mezelf ben. En eigenlijk genieten we er erg van dat onze kinderen groter zijn en dat het tijdperk van slapeloze nachten, borstvoeding en Pampers grotendeels voorbij is. We wilden dat deze zomer gaan vieren met een eerste vliegvakantie naar een zonnige bestemming met de kinderen.
Verder zijn we ook helemaal niet ingericht op 3 kinderen. We hebben recent een andere (kleinere) auto gekocht waar net twee kinderzitjes op de achterbank passen en ons huis heeft 3 slaapkamers die momenteel dus allemaal bezet zijn.
Maar nu back to reality: zwanger dus. En we moeten hier iets mee, maar ik weet echt niet wat. Ik word heen en weer geslingerd tussen m'n verstand en gevoel. Rationele argumenten tegen een derde kind zijn er wat ons betreft genoeg te bedenken. Maar om het nou weg te laten halen vind ik ook heel wat. Ik probeer het rationeel te bekijken maar merk dat dat me veel moeite kost.
Wie heeft er in hetzelfde schuitje gezeten en welke beslissing heb je uiteindelijk genomen? Misschien helpt jouw argumentatie mij verder...
Eigenlijk hebben mijn man en ik ruim een half jaar geleden besloten dat ons gezin compleet is. Het is goed zo. Plannen voor een derde kindje hadden we dus helemaal niet. Na de geboorte van de jongste heb ik een lange periode nogal in de put gezeten en heb sinds enkele maanden eindelijk weer het gevoel dat ik mezelf ben. En eigenlijk genieten we er erg van dat onze kinderen groter zijn en dat het tijdperk van slapeloze nachten, borstvoeding en Pampers grotendeels voorbij is. We wilden dat deze zomer gaan vieren met een eerste vliegvakantie naar een zonnige bestemming met de kinderen.
Verder zijn we ook helemaal niet ingericht op 3 kinderen. We hebben recent een andere (kleinere) auto gekocht waar net twee kinderzitjes op de achterbank passen en ons huis heeft 3 slaapkamers die momenteel dus allemaal bezet zijn.
Maar nu back to reality: zwanger dus. En we moeten hier iets mee, maar ik weet echt niet wat. Ik word heen en weer geslingerd tussen m'n verstand en gevoel. Rationele argumenten tegen een derde kind zijn er wat ons betreft genoeg te bedenken. Maar om het nou weg te laten halen vind ik ook heel wat. Ik probeer het rationeel te bekijken maar merk dat dat me veel moeite kost.
Wie heeft er in hetzelfde schuitje gezeten en welke beslissing heb je uiteindelijk genomen? Misschien helpt jouw argumentatie mij verder...
maandag 30 januari 2012 om 10:47
ik zou je adviseren om gesprek aan te gaan bij het FIOM. Zij kunnen jullie het beste begeleiden bij het afwegen van de mogelijkheden en onmogelijkheden.
linkje
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik heb twee kindjes in dezelfde leeftijd en begrijp helemaal wat je bedoelt met het licht dat aan de horizon schijnt van makkelijkere tijden. Maar mijn schoonzusje was ook onverwacht zwanger van een derde en geniet misschien nog wel het meest van dit meisje.
Laat jullie goed adviseren en schrijf op papier waarom je de keuze maakt die je gaat maken. Als je het dan ooit lastig krijgt (spijt bijv) kun je het teruglezen en weer snappen waarom je toen, op dat moment met de kennis van toen die keuze hebt gemaakt.
linkje
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik heb twee kindjes in dezelfde leeftijd en begrijp helemaal wat je bedoelt met het licht dat aan de horizon schijnt van makkelijkere tijden. Maar mijn schoonzusje was ook onverwacht zwanger van een derde en geniet misschien nog wel het meest van dit meisje.
Laat jullie goed adviseren en schrijf op papier waarom je de keuze maakt die je gaat maken. Als je het dan ooit lastig krijgt (spijt bijv) kun je het teruglezen en weer snappen waarom je toen, op dat moment met de kennis van toen die keuze hebt gemaakt.
maandag 30 januari 2012 om 10:48
@Calvijn: die was ook in shock. Wilde het in eerste instantie weg laten halen maar gaf gister aan hier toch wel moeite mee te hebben, omdat hij het niet over zijn hart kan verkrijgen om dit als een ongewenst kindje te beschouwen. Maar ik denk dat welke beslissing ik ook neem, hij altijd achter mij staat.
maandag 30 januari 2012 om 10:49
Herkenbaar ... mijn derde was 3,5, ik was op zoek naar een baan omdat ik weer wilde gaan werken zodra ze naar school zou ... en toen bleek ik al 3 maanden zwanger van de vierde. Je schrik herken ik dus wel. Toch waren we het er na een weekje over eens dat deze vierde welkom was. We hebben een grotere auto en een stapelbed gekocht en dat gaat prima. Inmiddels zijn we 7 jaar verder
maandag 30 januari 2012 om 10:50
Ik ken mensen die (ongeveer) in dezelfde situatie zaten. Keken ook heel erg uit aan weer wat meer tijd voor jezelf nu de kinderen wat groter waren. En toen ongepland zwanger. Ze wisten ook niet wat ze moesten doen en hebben uiteindelijk een afspraak gemaakt voor een abortus. Bij een eerste gesprek daar in de kliniek voelde het toch helemaal niet goed en hebben ze het afgeblazen. Nu hebben ze inmiddels een derde kindje van bijna 1 jaar. Ze zijn heel blij met haar. Het is ook een heel rustig en makkelijk kindje. (Maar dat weet je natuurlijk niet van te voren).
Veel sterkte met je beslissing.
Praat veel met elkaar. Bedenk hoe je leven er uit zal zien als je het wel houdt en hoe het zal zijn als je met z'n 4-en blijft. Bedenk hoe je je zal voelen als je een abortus zou laten uitvoeren.
Je zegt al dat het je veel moeite kost om het rationeel te bekijken. Ik denk dat je dat gevoel altijd zal blijven houden.
Veel sterkte met je beslissing.
Praat veel met elkaar. Bedenk hoe je leven er uit zal zien als je het wel houdt en hoe het zal zijn als je met z'n 4-en blijft. Bedenk hoe je je zal voelen als je een abortus zou laten uitvoeren.
Je zegt al dat het je veel moeite kost om het rationeel te bekijken. Ik denk dat je dat gevoel altijd zal blijven houden.
maandag 30 januari 2012 om 10:51
Dan is het toch opgelost, als hij het niet over zijn hart kan verkrijgen?
En wat koettie ook al aangaf, onveilige seks is altijd kans op zwangerschap. Vind het een beetje naïef eigenlijk om te denken dat je tijdens je ongesteldheid niet zwanger kan worden. Soort "voor het zingen de kerk uit"-gedachte. Maar goed, sterkte met de beslissing iig. Al krijg ik het idee dat die al gemaakt is
En wat koettie ook al aangaf, onveilige seks is altijd kans op zwangerschap. Vind het een beetje naïef eigenlijk om te denken dat je tijdens je ongesteldheid niet zwanger kan worden. Soort "voor het zingen de kerk uit"-gedachte. Maar goed, sterkte met de beslissing iig. Al krijg ik het idee dat die al gemaakt is
maandag 30 januari 2012 om 10:54
maandag 30 januari 2012 om 10:55
"Met twee kinderen die nu ruim 4 jaar en 2,5 jaar zijn weet ik echt wel van de bloemetjes en de bijtjes,"
Toch de volgende keer even een biologieboek over mensen er op naslaan.
Sterkte met je beslissing.
Toch de volgende keer even een biologieboek over mensen er op naslaan.
Sterkte met je beslissing.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
maandag 30 januari 2012 om 10:57
Wat DrFeel schrijft over haar schoonzusje, gold voor mij trouwens ook. Bij de derde had ik een soort van bleus. Ik wist dat ze de laatste zou zijn en nam bij elke stap in de zwangerschap en haar ontwikkeling ook afscheid van die mooie momenten. Bij ons verrassingskind heb ik dat helemaal niet. Hij is de toegift, zonder dat gevoel van 'voor het laatst een eerste lachje', dus puur genieten!
maandag 30 januari 2012 om 10:58
Ik ben ook ongepland zwanger geworden van een 3de. Dat is overigens geëindigd in een miskraam. Maar het was hier misschien wel wat anders, omdat ik wel altijd een latente wens voor een 3de heb gehad. Toen het zover was, ben ik wel erg geschrokken en zag ik ook allerlei beren op de weg. Uiteindelijk heeft het er wel in geresulteerd dat we, na de miskraam, bewust voor een 3de gekozen hebben.
Mocht je nu kiezen het te houden, probeer dan met je partner samen een plan op te stellen. Hoe ga je samen de tropen-jaren goed doorkomen?
Ik ervaar nu bij deze 3de zwangerschap en de voorbereiding op haar komst (over een week of 5) wel dat je deze keer veel beter weet wat je te wachten staat en hoe je het graag wil hebben. Je kent het klappen van de zweep en dat maakt ook dat je praktischer wordt, beter de zaken van te voren kan regelen en misschien ook meer los kan laten/kan delegeren.
Bedenk me nu, dat je misschien nu alvast zo'n plan kan maken, voordat je de beslissing wel/niet houden hebt gemaakt? Het kan echt lucht geven, ruimte in je hoofd, om tot een goede beslissing te komen!
Mocht je nu kiezen het te houden, probeer dan met je partner samen een plan op te stellen. Hoe ga je samen de tropen-jaren goed doorkomen?
Ik ervaar nu bij deze 3de zwangerschap en de voorbereiding op haar komst (over een week of 5) wel dat je deze keer veel beter weet wat je te wachten staat en hoe je het graag wil hebben. Je kent het klappen van de zweep en dat maakt ook dat je praktischer wordt, beter de zaken van te voren kan regelen en misschien ook meer los kan laten/kan delegeren.
Bedenk me nu, dat je misschien nu alvast zo'n plan kan maken, voordat je de beslissing wel/niet houden hebt gemaakt? Het kan echt lucht geven, ruimte in je hoofd, om tot een goede beslissing te komen!
maandag 30 januari 2012 om 11:01
quote:Maar nu back to reality: zwanger dus. En we moeten hier iets mee, maar ik weet echt niet wat. Ik word heen en weer geslingerd tussen m'n verstand en gevoel. Rationele argumenten tegen een derde kind zijn er wat ons betreft genoeg te bedenken. Maar om het nou weg te laten halen vind ik ook heel wat. Ik probeer het rationeel te bekijken maar merk dat dat me veel moeite kost.
weg laten halen is ook heel wat...ja maar wat denk je van laten komen? Dat is nog veel meer.
Ik ben ooit ongepland zwanger geweest van een derde en had ook heel veel argumenten tegen. Ik had de afspraak bij de abortuskliniek al staan, toen het een miskraam werd. Maar ik zou het dus weggehaald hebben.
weg laten halen is ook heel wat...ja maar wat denk je van laten komen? Dat is nog veel meer.
Ik ben ooit ongepland zwanger geweest van een derde en had ook heel veel argumenten tegen. Ik had de afspraak bij de abortuskliniek al staan, toen het een miskraam werd. Maar ik zou het dus weggehaald hebben.
maandag 30 januari 2012 om 11:11
Nu al zoveel reacties! Bedankt daarvoor. Het is al een hele opluchting om het nieuws hier te kunnen delen. Op dit moment willen we het (nog) met niemand in onze familie- of vriendenkring delen. En al schrijvende en lezende lukt het gaandeweg beter om alles op een rijtje te zetten.
@Starshine: precies wat jij zegt, een derde kindje laten komen heeft ook veel gevolgen. Was het ook een opluchting voor je dat je een miskraam kreeg?
Ik wil niet dat mijn kinderen nogmaals moeten meemaken dat hun moeder depressief is. Ik heb keihard geknokt om te komen waar ik nu ben en daar heeft mijn gezin ook een prijs voor moeten betalen. Vooral mijn man: je ziet echt dat er een last van zijn schouders is gevallen. En ik vraag me af of ik wel een moeder ben voor drie kinderen, ik vind twee al zo druk met het brengen en halen naar school en de psz, straks zwemlessen van de oudste...ik weet echt niet hoe ik daar de verzorging van een baby nog moet inproppen.
@Starshine: precies wat jij zegt, een derde kindje laten komen heeft ook veel gevolgen. Was het ook een opluchting voor je dat je een miskraam kreeg?
Ik wil niet dat mijn kinderen nogmaals moeten meemaken dat hun moeder depressief is. Ik heb keihard geknokt om te komen waar ik nu ben en daar heeft mijn gezin ook een prijs voor moeten betalen. Vooral mijn man: je ziet echt dat er een last van zijn schouders is gevallen. En ik vraag me af of ik wel een moeder ben voor drie kinderen, ik vind twee al zo druk met het brengen en halen naar school en de psz, straks zwemlessen van de oudste...ik weet echt niet hoe ik daar de verzorging van een baby nog moet inproppen.
maandag 30 januari 2012 om 11:16
IJzerstokje: in de praktijk zal het je best wel lukken om de verzorging van een baby er in te proppen, gewoonweg omdat het moet. Je hebt geen keuze. Maar al jij en je gezin daar onder gaan lijden, omdat het teveel voor je/jullie is en je dat nu al in kunt schatten, dan is het een ander verhaal, daar wordt niemand gelukkiger van.
Afspraak met het FIOM maken?
Afspraak met het FIOM maken?
maandag 30 januari 2012 om 11:17
Maar TO, als jij na lang nadenken samen met je man tot de beslissing komt dat jullie de draagkracht niet hebben voor een derde, dan is dat toch ook een goede beslissing? Je hebt nu niet alleen een keuze te maken voor deze zwangerschap, maar voor 4 mensen. En als je verhaal lees, dan is dat geen gemakkelijke beslissing, want je hebt nogal wat meegemaakt.
Bij mij gingen de beren op de weg om de praktische zaken, maar niet om de geestelijke draagkracht. Dat maakt wel een groot verschil vind ik, en dan gaat het motto: waar er 2 eten kunnen er ook 3 eten, minder goed op.
Je kan dit overigens wel met je huisarts bespreken, mocht je de zwangerschap niet afbreken, want je kan volgens mij medicatie gebruiken om een 2de depressie na de bevalling te voorkomen.
Bij mij gingen de beren op de weg om de praktische zaken, maar niet om de geestelijke draagkracht. Dat maakt wel een groot verschil vind ik, en dan gaat het motto: waar er 2 eten kunnen er ook 3 eten, minder goed op.
Je kan dit overigens wel met je huisarts bespreken, mocht je de zwangerschap niet afbreken, want je kan volgens mij medicatie gebruiken om een 2de depressie na de bevalling te voorkomen.
maandag 30 januari 2012 om 11:18
een enorme opluchting.
Mijn (of eigenlijk onze, hoewel mijn man de uiteindelijke beslissing bij mij liet) overwegingen voor abortus waren o.a.:
- geen ruimte in huis
- weer gedoe met dagopvang terwijl de oudsten al naar school gaan en zelf al korte tijd alleen thuis kunnen zijn
- vrijheid inleveren
- mijn oudste heeft autisme en na jaren van gedoe hadden we eindelijk een redelijk evenwicht
- ik vond de babytijd nooit geweldig en zag erg op tegen weer de gebroken nachten etc
- ik zou extra uren op mijn werk krijgen en dat zou lastig worden met weer een baby
- we hebben bijna alle babyspullen al weggedaan
nou ja, van alles dus, zowel praktisch als emotioneel. Maar wat eigenlijk de doorslag gaf was mijn eerste reactie na de positieve test: ik begon meteen te huilen en had een overweldigend gevoel van 'dit wil ik niet'. Dat zei mij eigenlijk alles,
Mijn (of eigenlijk onze, hoewel mijn man de uiteindelijke beslissing bij mij liet) overwegingen voor abortus waren o.a.:
- geen ruimte in huis
- weer gedoe met dagopvang terwijl de oudsten al naar school gaan en zelf al korte tijd alleen thuis kunnen zijn
- vrijheid inleveren
- mijn oudste heeft autisme en na jaren van gedoe hadden we eindelijk een redelijk evenwicht
- ik vond de babytijd nooit geweldig en zag erg op tegen weer de gebroken nachten etc
- ik zou extra uren op mijn werk krijgen en dat zou lastig worden met weer een baby
- we hebben bijna alle babyspullen al weggedaan
nou ja, van alles dus, zowel praktisch als emotioneel. Maar wat eigenlijk de doorslag gaf was mijn eerste reactie na de positieve test: ik begon meteen te huilen en had een overweldigend gevoel van 'dit wil ik niet'. Dat zei mij eigenlijk alles,
maandag 30 januari 2012 om 11:23
Dat laatste is het volgens mij Starshine. Want voor alle praktische dingen die jij opsomt denk ik steeds: als je de baby graag wil houden, dan regelt zich dat uiteindelijk vanzelf wel. (behalve het punt van je oudste, een 3de kind zal het evenwicht voor hem/haar erg verstoren denk ik). Het emotionele aspect is veel belangrijker. Ik zat nl. ook hard te huilen na de zwangerschapstest, want dan kon dit niet meer en dat niet meer en zus niet meer. Maar heel snel daarna voelde ik ook: dat komt uiteindelijk wel goed, ik wil dit kind gewoon houden.
TO, denk je dat je bij dat oergevoel van je kan komen? Want dat is het eigenlijk.
TO, denk je dat je bij dat oergevoel van je kan komen? Want dat is het eigenlijk.
maandag 30 januari 2012 om 11:25
quote:ijzerstokje schreef op 30 januari 2012 @ 10:54:
@Ivetje: wat is volgens jou dan de beslissing? die lees ik zelf niet eens tussen de regels door...
en tsja, naïef: misschien maakt dat feit het juist nog wel erger. dat we het dus wel degelijk hadden kunnen voorkomen. ik ben me er in ieder geval wel van bewust.Je man kan het niet over zijn hart verkrijgen om abortus te laten plegen. Daar zit dan toch de beslissing in? Je hebt 2 opties, abortus of houden. Die 1e wil je man niet en dan blijft houden dus over.
@Ivetje: wat is volgens jou dan de beslissing? die lees ik zelf niet eens tussen de regels door...
en tsja, naïef: misschien maakt dat feit het juist nog wel erger. dat we het dus wel degelijk hadden kunnen voorkomen. ik ben me er in ieder geval wel van bewust.Je man kan het niet over zijn hart verkrijgen om abortus te laten plegen. Daar zit dan toch de beslissing in? Je hebt 2 opties, abortus of houden. Die 1e wil je man niet en dan blijft houden dus over.
maandag 30 januari 2012 om 11:28
Ik schrok nogal van mijn eigen reactie toen ik de test had gedaan. Ik was boos en alles in mij riep dat ik hier niet goed aan deed. Verder ben ik ook erg opstandig. Ik heb net mijn leven lekker op de rit, ben heerlijk aan het sporten en zit zowel lichamelijk als geestelijk lekker in m'n vel. Mijn lichaam is voorlopig even voor mij!
We deden de test vrijdag en ik heb sindsdien nog geen moment gehad dat ik stiekem toch blij was. Het is meer dat ik me schuldig voel naar het kindje dat in mijn buik zit en naar m'n andere kinderen. Zij zullen het ongetwijfeld fantastisch vinden om een klein broertje of zusje te krijgen, dat weet ik zeker! En wat ook moeilijk is is de rol die mijn geloof in deze speelt...vanaf de bevruchting beschouw ik een zwangerschap al als nieuw leven.
We deden de test vrijdag en ik heb sindsdien nog geen moment gehad dat ik stiekem toch blij was. Het is meer dat ik me schuldig voel naar het kindje dat in mijn buik zit en naar m'n andere kinderen. Zij zullen het ongetwijfeld fantastisch vinden om een klein broertje of zusje te krijgen, dat weet ik zeker! En wat ook moeilijk is is de rol die mijn geloof in deze speelt...vanaf de bevruchting beschouw ik een zwangerschap al als nieuw leven.
maandag 30 januari 2012 om 11:30
Herkenbaar. Ik was al een aantal anren gescheiden, had 2 kinderen (toen 8 en 5 1/2 jaar) en kreeg een nieuwe vriend (nu mijn man 
). Na 3 weken bleef hij bij mij slapen en ja hoor....ondanks spiraaltje hartstikke zwanger van geraakt.
Was ook in shock. Had er nooi over nagedacht of ik wel een derde kind wilde omdat dit helemaal niet aan de orde was. Bovendien hadden we nog maar net een relatie, was mijn man een 8 jaar jongere verstokte vrijgezel, ik was al 35 enz enz
Maar ja...inmiddels hebben we een dochter van 3 1/2 en zouden we haar niet kunnen missen. Alle problemen die we zagen lossen zich uiteindelijk vanzelf wel op. Je zult er eerst gevoelsmatig uit moeten komen of je dit wil.
). Na 3 weken bleef hij bij mij slapen en ja hoor....ondanks spiraaltje hartstikke zwanger van geraakt. Was ook in shock. Had er nooi over nagedacht of ik wel een derde kind wilde omdat dit helemaal niet aan de orde was. Bovendien hadden we nog maar net een relatie, was mijn man een 8 jaar jongere verstokte vrijgezel, ik was al 35 enz enz
Maar ja...inmiddels hebben we een dochter van 3 1/2 en zouden we haar niet kunnen missen. Alle problemen die we zagen lossen zich uiteindelijk vanzelf wel op. Je zult er eerst gevoelsmatig uit moeten komen of je dit wil.
maandag 30 januari 2012 om 11:33
Onze situatie kwam overeen met wat Starshine beschrijft: de oudste heeft pdd-nos en epilepsie, ons huis mist een kamer, de auto was te klein, alle babyspullen had ik verkocht, ik ben geen babymoeder, vind oudere kinderen leuker, de jongste was bijna 4 waardoor ik een stuk vrijheid terug zou krijgen maar met een baby kon ik een baan voorlopig wel weer vergeten ... maar, in tegenstelling tot Starshine, vonden wij dit allemaal geen redenen om het niet te doen
maandag 30 januari 2012 om 11:34
Ik vind het heel moeilijk om te lezen dat er mensen zijn die serieus over wegen om een kind weg te laten halen. Omdat het niet gepland is of even niet 'in je leven past'.
Zelf willen mijn man en ik dolgraag kinderen. Helaas heeft het bij ons nog niet mogen lukken om zwanger te worden. We zijn nog steeds bezig met medische hulp en hopen dat onze droom ooit werkelijkheid gaat worden.
Mijn eerste gedachte bij het lezen van jou bericht is dan ook: laat het kind adopteren door iemand die wel een kinderwens heeft! Dit is natuurlijk een gedachte die misschien niet helemaal reëel is maar hoop dat het begrijpt gezien mij situatie.
Zelf willen mijn man en ik dolgraag kinderen. Helaas heeft het bij ons nog niet mogen lukken om zwanger te worden. We zijn nog steeds bezig met medische hulp en hopen dat onze droom ooit werkelijkheid gaat worden.
Mijn eerste gedachte bij het lezen van jou bericht is dan ook: laat het kind adopteren door iemand die wel een kinderwens heeft! Dit is natuurlijk een gedachte die misschien niet helemaal reëel is maar hoop dat het begrijpt gezien mij situatie.
