Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger van de derde
maandag 30 januari 2012 om 10:41
Mijn hele leven ligt overhoop sinds ik vorige week een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Ik ben echt in shock. Met twee kinderen die nu ruim 4 jaar en 2,5 jaar zijn weet ik echt wel van de bloemetjes en de bijtjes, maar dat je van seks tijdens de menstruatie zwanger kunt raken heb ik dus nu pas net geleerd.
Eigenlijk hebben mijn man en ik ruim een half jaar geleden besloten dat ons gezin compleet is. Het is goed zo. Plannen voor een derde kindje hadden we dus helemaal niet. Na de geboorte van de jongste heb ik een lange periode nogal in de put gezeten en heb sinds enkele maanden eindelijk weer het gevoel dat ik mezelf ben. En eigenlijk genieten we er erg van dat onze kinderen groter zijn en dat het tijdperk van slapeloze nachten, borstvoeding en Pampers grotendeels voorbij is. We wilden dat deze zomer gaan vieren met een eerste vliegvakantie naar een zonnige bestemming met de kinderen.
Verder zijn we ook helemaal niet ingericht op 3 kinderen. We hebben recent een andere (kleinere) auto gekocht waar net twee kinderzitjes op de achterbank passen en ons huis heeft 3 slaapkamers die momenteel dus allemaal bezet zijn.
Maar nu back to reality: zwanger dus. En we moeten hier iets mee, maar ik weet echt niet wat. Ik word heen en weer geslingerd tussen m'n verstand en gevoel. Rationele argumenten tegen een derde kind zijn er wat ons betreft genoeg te bedenken. Maar om het nou weg te laten halen vind ik ook heel wat. Ik probeer het rationeel te bekijken maar merk dat dat me veel moeite kost.
Wie heeft er in hetzelfde schuitje gezeten en welke beslissing heb je uiteindelijk genomen? Misschien helpt jouw argumentatie mij verder...
Eigenlijk hebben mijn man en ik ruim een half jaar geleden besloten dat ons gezin compleet is. Het is goed zo. Plannen voor een derde kindje hadden we dus helemaal niet. Na de geboorte van de jongste heb ik een lange periode nogal in de put gezeten en heb sinds enkele maanden eindelijk weer het gevoel dat ik mezelf ben. En eigenlijk genieten we er erg van dat onze kinderen groter zijn en dat het tijdperk van slapeloze nachten, borstvoeding en Pampers grotendeels voorbij is. We wilden dat deze zomer gaan vieren met een eerste vliegvakantie naar een zonnige bestemming met de kinderen.
Verder zijn we ook helemaal niet ingericht op 3 kinderen. We hebben recent een andere (kleinere) auto gekocht waar net twee kinderzitjes op de achterbank passen en ons huis heeft 3 slaapkamers die momenteel dus allemaal bezet zijn.
Maar nu back to reality: zwanger dus. En we moeten hier iets mee, maar ik weet echt niet wat. Ik word heen en weer geslingerd tussen m'n verstand en gevoel. Rationele argumenten tegen een derde kind zijn er wat ons betreft genoeg te bedenken. Maar om het nou weg te laten halen vind ik ook heel wat. Ik probeer het rationeel te bekijken maar merk dat dat me veel moeite kost.
Wie heeft er in hetzelfde schuitje gezeten en welke beslissing heb je uiteindelijk genomen? Misschien helpt jouw argumentatie mij verder...
maandag 30 januari 2012 om 11:35
inderdaad kabouter. Praktische zaken regelen zichzelf wel. De baby had een tijdje bij ons op de kamer gekund en daarna bij de jongste (autist heeft absoluut een eigen kamer nodig), we hadden zelfs kunnen kijken of we konden verhuizen. Babyspullen kan je van jan en alleman krijgen als je geen geld hebt om te kopen. De verzorging doe je gewoon erbij, omdat het moet, zo'n baby voegt zich ook wel naar de dynamiek van het gezin etc.
Ik weet dat ik die derde heel goed had kunnen krijgen omdat ik er al twee heb. De babytijd heeft op zich geen verrassingen voor me. En misschien wilde ik het juist daarom niet meer, omdat ik weet wat een impact een baby op je gezin heeft.
Maar dat emotionele ja. Ik zat na de test te huilen, ik zat te huilen toen ik mijn man belde, ik zat te huilen toen ik een afspraak met de dokter maakte.
Bij mijn andere zwangerschappen was ik vooral blij, ook al was de tweede ook een beetje ongepland (we wilden wel een tweede, maar hij was wel erg snel verwekt).
Maar goed, ik dacht eerst ook dat ik de baby maar moest houden, want abortus dat kon toch niet. Onzin, abortus is je goed recht als vrouw.
Een vriendin van mij heeft wel ooit een abortus ondergaan en volgens haar veroordelen ze je niet in zo'n kliniek en proberen ze je ook geen richting op te sturen (dat je wel of juist geen abortus moet doen). Ook zei ze dat ze verwacht had dat er allemaal jonge meisjes zouden zitten, maar er zaten juist heel veel vrouwen van onze leeftijd met exact hetzelfde verhaal: gezin was al compleet en deze zwangerschap is een foutje.
Anyway, TO als je toch erg twijfelt, zou ik zeker naar het FIOM gaan, daar heb ik goede verhalen over gehoord. Zij sturen ook niet, maar lichten je voor over de gevolgen van je keuzes.
Dus wat je ook besluit: sterkte!
Ik weet dat ik die derde heel goed had kunnen krijgen omdat ik er al twee heb. De babytijd heeft op zich geen verrassingen voor me. En misschien wilde ik het juist daarom niet meer, omdat ik weet wat een impact een baby op je gezin heeft.
Maar dat emotionele ja. Ik zat na de test te huilen, ik zat te huilen toen ik mijn man belde, ik zat te huilen toen ik een afspraak met de dokter maakte.
Bij mijn andere zwangerschappen was ik vooral blij, ook al was de tweede ook een beetje ongepland (we wilden wel een tweede, maar hij was wel erg snel verwekt).
Maar goed, ik dacht eerst ook dat ik de baby maar moest houden, want abortus dat kon toch niet. Onzin, abortus is je goed recht als vrouw.
Een vriendin van mij heeft wel ooit een abortus ondergaan en volgens haar veroordelen ze je niet in zo'n kliniek en proberen ze je ook geen richting op te sturen (dat je wel of juist geen abortus moet doen). Ook zei ze dat ze verwacht had dat er allemaal jonge meisjes zouden zitten, maar er zaten juist heel veel vrouwen van onze leeftijd met exact hetzelfde verhaal: gezin was al compleet en deze zwangerschap is een foutje.
Anyway, TO als je toch erg twijfelt, zou ik zeker naar het FIOM gaan, daar heb ik goede verhalen over gehoord. Zij sturen ook niet, maar lichten je voor over de gevolgen van je keuzes.
Dus wat je ook besluit: sterkte!
maandag 30 januari 2012 om 11:37
Poeh, ijzerstokje, dat is schrikken!
Ik zou zelf ook wel even 50 keer moeten slikken als ik nu zwanger zou blijken te zijn (krabbel net op vanuit een burnout en vriend en ik hebben er voor gekozen het bij 1 kindje te houden). Maar ik sta misschien wel anders tegenover een ongeplande zwangerschap dan jij. Een abortus is in mijn ogen iets voor 17-jarigen of voor hen die op geen manier voor een kindje kunnen zorgen; geen middel voor gezinsplanning. Als ik in de gelegenheid zou zijn om een (extra) kindje liefde en aandacht te geven en er financieel of qua (psychische) gezondheid niet aan onderdoor zou gaan, dan zou ik het mezelf niet vergeven om een zwangerschap af te breken. En daarnaast leef ik mijn leven met een soort "dan heeft het zo moeten zijn"-instelling.
Als ik bovenstaande doorlees, dan klinkt het erg veroordelend, maar ik meet hierin met twee maten: dit zijn "regels" waar ik mezelf aan zou houden, maar waarop ik nooit een ander zou afrekenen. Iedereen moet voor zichzelf een keuze maken en met de consequenties in het reine komen.
Ik lees nu net over je geloofsovertuiging, dat maakt het allemaal nog lastiger... Je gevoel zegt nee!!! En je geloof (en man) zegt ja...
Ik wens je veel sterkte in je besluit
Ik zou zelf ook wel even 50 keer moeten slikken als ik nu zwanger zou blijken te zijn (krabbel net op vanuit een burnout en vriend en ik hebben er voor gekozen het bij 1 kindje te houden). Maar ik sta misschien wel anders tegenover een ongeplande zwangerschap dan jij. Een abortus is in mijn ogen iets voor 17-jarigen of voor hen die op geen manier voor een kindje kunnen zorgen; geen middel voor gezinsplanning. Als ik in de gelegenheid zou zijn om een (extra) kindje liefde en aandacht te geven en er financieel of qua (psychische) gezondheid niet aan onderdoor zou gaan, dan zou ik het mezelf niet vergeven om een zwangerschap af te breken. En daarnaast leef ik mijn leven met een soort "dan heeft het zo moeten zijn"-instelling.
Als ik bovenstaande doorlees, dan klinkt het erg veroordelend, maar ik meet hierin met twee maten: dit zijn "regels" waar ik mezelf aan zou houden, maar waarop ik nooit een ander zou afrekenen. Iedereen moet voor zichzelf een keuze maken en met de consequenties in het reine komen.
Ik lees nu net over je geloofsovertuiging, dat maakt het allemaal nog lastiger... Je gevoel zegt nee!!! En je geloof (en man) zegt ja...
Ik wens je veel sterkte in je besluit
maandag 30 januari 2012 om 11:37
quote:Brabantvlinder schreef op 30 januari 2012 @ 11:34:
Ik vind het heel moeilijk om te lezen dat er mensen zijn die serieus over wegen om een kind weg te laten halen. Omdat het niet gepland is of even niet 'in je leven past'.
Zelf willen mijn man en ik dolgraag kinderen. Helaas heeft het bij ons nog niet mogen lukken om zwanger te worden. We zijn nog steeds bezig met medische hulp en hopen dat onze droom ooit werkelijkheid gaat worden.
Mijn eerste gedachte bij het lezen van jou bericht is dan ook: laat het kind adopteren door iemand die wel een kinderwens heeft! Dit is natuurlijk een gedachte die misschien niet helemaal reëel is maar hoop dat het begrijpt gezien mij situatie.Dat was ook mijn reactie toen er vorige week een kind te vondeling was gelegd in Groningen geloof ik. Er zijn inderdaad zoveel mensen bij wie het niet lukt. Kan me goed voorstellen dat dit soort onderwerpen dan erg veel pijjn doen maar een kind ter adoptie afstaan is ook een moeilijke situatie...
Ik vind het heel moeilijk om te lezen dat er mensen zijn die serieus over wegen om een kind weg te laten halen. Omdat het niet gepland is of even niet 'in je leven past'.
Zelf willen mijn man en ik dolgraag kinderen. Helaas heeft het bij ons nog niet mogen lukken om zwanger te worden. We zijn nog steeds bezig met medische hulp en hopen dat onze droom ooit werkelijkheid gaat worden.
Mijn eerste gedachte bij het lezen van jou bericht is dan ook: laat het kind adopteren door iemand die wel een kinderwens heeft! Dit is natuurlijk een gedachte die misschien niet helemaal reëel is maar hoop dat het begrijpt gezien mij situatie.Dat was ook mijn reactie toen er vorige week een kind te vondeling was gelegd in Groningen geloof ik. Er zijn inderdaad zoveel mensen bij wie het niet lukt. Kan me goed voorstellen dat dit soort onderwerpen dan erg veel pijjn doen maar een kind ter adoptie afstaan is ook een moeilijke situatie...
maandag 30 januari 2012 om 11:38
quote:yette schreef op 30 januari 2012 @ 11:33:
Onze situatie kwam overeen met wat Starshine beschrijft: de oudste heeft pdd-nos en epilepsie, ons huis mist een kamer, de auto was te klein, alle babyspullen had ik verkocht, ik ben geen babymoeder, vind oudere kinderen leuker, de jongste was bijna 4 waardoor ik een stuk vrijheid terug zou krijgen maar met een baby kon ik een baan voorlopig wel weer vergeten ... maar, in tegenstelling tot Starshine, vonden wij dit allemaal geen redenen om het niet te doen oja, ik weet wel dat als het kind er gekomen was we er evengoed blij mee waren, zo werkt de natuur nou eenmaal. Maar nu ben ik heel blij dat het kind er niet is gekomen.
Onze situatie kwam overeen met wat Starshine beschrijft: de oudste heeft pdd-nos en epilepsie, ons huis mist een kamer, de auto was te klein, alle babyspullen had ik verkocht, ik ben geen babymoeder, vind oudere kinderen leuker, de jongste was bijna 4 waardoor ik een stuk vrijheid terug zou krijgen maar met een baby kon ik een baan voorlopig wel weer vergeten ... maar, in tegenstelling tot Starshine, vonden wij dit allemaal geen redenen om het niet te doen oja, ik weet wel dat als het kind er gekomen was we er evengoed blij mee waren, zo werkt de natuur nou eenmaal. Maar nu ben ik heel blij dat het kind er niet is gekomen.
maandag 30 januari 2012 om 11:38
Ik ben er nu inmiddels wel achter dat bij mij de gevoelsmatige argumenten een grotere rol spelen dan de praktische. Die angst dat ik weer maandenlang niet mezelf ben (dat gevoel had ik bij beide zwangerschappen), geen vat heb op mijn psychische toestand en dat ik weer vrijheid op moet offeren terwijl ik vind dat ik het nu eindelijk wel eens verdiend heb om te genieten en gelukkig te zijn met alle rijkdommen om me heen.
maandag 30 januari 2012 om 11:41
ik snap ook dat het heel zuur is voor ongewenst kinderloze mensen dat er ook vrouwen zijn die makkelijk zwanger raken en die het dan weg laten halen omdat ze het niet willen, maar mijn zwnagerschap en evt abortus heeft feitelijk niks te maken met jouw ongewenst kinderloos zijn.
De zwangerschap uitdragen en dan je kindje afstaan lijkt mij nog ingrijpender dan een abortus; ik zou mezelf niet zo kwellen in ieder geval.
De zwangerschap uitdragen en dan je kindje afstaan lijkt mij nog ingrijpender dan een abortus; ik zou mezelf niet zo kwellen in ieder geval.
maandag 30 januari 2012 om 11:41
maandag 30 januari 2012 om 11:45
Adoptie is voor mij absoluut geen optie, omdat ik weet dat mijn kind na de geboorte absoluut MIJN kind is. Daar zou ik nooit afstand van kunnen doen.
En ik vind het heus heel erg dat ik kennelijk maar met m'n vingers hoef te knippen en zwanger word, terwijl het andere mensen niet gegund wordt of een lang traject met allerlei behandelingen kost.
En ik vind het heus heel erg dat ik kennelijk maar met m'n vingers hoef te knippen en zwanger word, terwijl het andere mensen niet gegund wordt of een lang traject met allerlei behandelingen kost.
maandag 30 januari 2012 om 11:55
Kom op, IJzerstokje, je hoeft je niet schuldig te voelen over een probleem van anderen. Dan kan je wel bezig blijven.
Ik krijg er een 'eet-je zuurkool-op-in-Afrika-gaan-ze-dood-van-de-honger-idee' bij. In Afrika hebben ze er namelijk helemaal niks aan als jij je bord leeg eet.
Natuurlijk is het voor ongewest kinderlozen heel zuur als ze horen dat iemand ongewenst zwanger is. Maar ze schieten er zelf natuurlijk ook niks mee op als ongewenst zwangeren daarom maar zouden besluiten hun kindje te houden.
(bij voorbaat mijn excuses voor als dit bot overkomt, ik vind ongewenste kinderloosheid wèl heel verdrietig)
Ik krijg er een 'eet-je zuurkool-op-in-Afrika-gaan-ze-dood-van-de-honger-idee' bij. In Afrika hebben ze er namelijk helemaal niks aan als jij je bord leeg eet.
Natuurlijk is het voor ongewest kinderlozen heel zuur als ze horen dat iemand ongewenst zwanger is. Maar ze schieten er zelf natuurlijk ook niks mee op als ongewenst zwangeren daarom maar zouden besluiten hun kindje te houden.
(bij voorbaat mijn excuses voor als dit bot overkomt, ik vind ongewenste kinderloosheid wèl heel verdrietig)
maandag 30 januari 2012 om 12:02
maandag 30 januari 2012 om 12:51
Onze derde was ook niet gepland. We zaten nog in de fase wel of niet en hadden besloten het even te laten rusten. En toen was ik dus zwanger. Ook ik heb flink moeten huilen toen die test positief was en ook ik zag het eerst helemaal niet zitten (terwijl ik juist die derde wel wilde en mijn man niet).
Daarbij speelde ook mee dat ik bij de eerste en de tweede een pnd heb gehad en dus heel zware maanden.
Mijn man wilde er gelijk voor gaan en na een paar dagen ik ook, abortus was eigenlijk geen optie, maar ik had moeite met de voordelen zien zeg maar.
Ik ben na de bevalling gelijk gestart met antidepressiva, preventief dus. En ik heb 5 nachten slaappillen gebruikt. Het resultaat was een knalroze wolk, die zeker 9 maanden duurde. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Ik heb van alles genoten, van (bijna) elk moment. Heel anders dan bij de eerste en tweede keer, toen ik keihard aan het knokken was om boven water te blijven.
Toen dochter 5 maanden was ben ik de medicijnen gaan afbouwen en dat ging goed. Ik ben nog steeds heel erg blij met ons cadeautje! Ons gezin is nu wel echt compleet en daarom heeft mijn man zich laten steriliseren.
Daarbij speelde ook mee dat ik bij de eerste en de tweede een pnd heb gehad en dus heel zware maanden.
Mijn man wilde er gelijk voor gaan en na een paar dagen ik ook, abortus was eigenlijk geen optie, maar ik had moeite met de voordelen zien zeg maar.
Ik ben na de bevalling gelijk gestart met antidepressiva, preventief dus. En ik heb 5 nachten slaappillen gebruikt. Het resultaat was een knalroze wolk, die zeker 9 maanden duurde. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Ik heb van alles genoten, van (bijna) elk moment. Heel anders dan bij de eerste en tweede keer, toen ik keihard aan het knokken was om boven water te blijven.
Toen dochter 5 maanden was ben ik de medicijnen gaan afbouwen en dat ging goed. Ik ben nog steeds heel erg blij met ons cadeautje! Ons gezin is nu wel echt compleet en daarom heeft mijn man zich laten steriliseren.
maandag 30 januari 2012 om 13:50
Hier hetzelfde. Onze wereld stond compleet op zijn kop toen ik zwanger bleek. En ik kon niet eens meer zwanger worden volgens de medici. Onze oudsten waren al 6. Abortus is voor ons nooit een optie geweest, wij geloven in dit geval in het lot. Maar o, wat duurde het lang eer we aan de gedachte gewend waren en een beetje konden genieten. Moeilijke tijd maar nu ik terug kijk, ze is nu vijf..... Het mooiste dat ons is overkomen. Tuurlijk, ze zijn me alledrie even lief maar voor dit toetje had ik veel meer tijd, plus wat ouder en meer ervaren dus minder onzeker. Wat heb ik genoten van de tijd dat ze nog niet naar school ging. Iedere dag ben ik dankbaar voor mijn prachtige gezin. En ja, wij zijn mede hierdoor ook verhuisd, en ja, weer naar zwemles toe is best heel vervelend en de tijd van helpen op de peuterspeelzaal lag al ver achter me maar jee, wat heeft dat kleine meisje ons allemaal gelukkig gemaakt.
Om eventuele vreemde gedachten van mensen om ons heen e voorkomen (we waren er altijd heel helder in dat ons gezin compleet was) hebben we op het geboortekaartje heel duidelijk gezet: zo lief, zo mooi, zo van ons en bovenal zo welkom!
Ik wens je sterke, weet dat je dat nu even nodig hebt. Ik kan dat machteloze gevoel van 'ik wil dit niet' nog zo terughalen!
Om eventuele vreemde gedachten van mensen om ons heen e voorkomen (we waren er altijd heel helder in dat ons gezin compleet was) hebben we op het geboortekaartje heel duidelijk gezet: zo lief, zo mooi, zo van ons en bovenal zo welkom!
Ik wens je sterke, weet dat je dat nu even nodig hebt. Ik kan dat machteloze gevoel van 'ik wil dit niet' nog zo terughalen!
maandag 30 januari 2012 om 21:34
Het doet me toch wel wat om hier te lezen dat de meesten de zwangerschap wel hebben uitgedragen, ondanks de twijfels in het begin. Heb vanavond gesprek gehad met man en hij kwam nu ook met gevoelsmatige argumenten. We hebben dit beide nooit echt voor ogen gehad en kunnen/willen dat beeld ook niet bijstellen. Het lijkt er dus op dat we een besluit hebben genomen, maar waarom voel ik me toch zo verdrietig en schuldig? Ik ben maandag pas 12 dagen overtijd dus een overtijdbehandeling kan niet eerder. Ik had, gezien de ontwikkeling van het vruchtje in mijn buik, liever gehad dat ik morgenochtend terecht kon zodat alles weer 'normaal' wordt, want ik voel me nu een beetje ontheemd in m'n eigen leven.
maandag 30 januari 2012 om 21:45
Je kunt het rationeel bekijken: met vier weken en 5 dagen is het vrijwel "niets". Je bent uiteindelijk nu zo een 5 dagen zwanger, je hebt een klompje cellen in je buik. Dit klinkt heel hard (zeker van mij met mn mega kinderwens) maar misschien helpt dit om tot een beslissing te komen. Overigens houdt bovenstaande niet in dat het emotioneel niet moeilijk is.
Kijk eens op babybytes bij 4 weken zwangerschap. Dat helpt je om heel nuchter naar je zwangerschap te kijken. Dan wel alleen bij 4 weken kijken want bij 6 weken is het alweer een ander verhaal.
Ik wil je hiermee niet overhalen maar je zit In tweestrijd en om nu deze zwangerschap te volbrengen tegen je zin in lijkt mij ook niet echt verstandig.
Kijk eens op babybytes bij 4 weken zwangerschap. Dat helpt je om heel nuchter naar je zwangerschap te kijken. Dan wel alleen bij 4 weken kijken want bij 6 weken is het alweer een ander verhaal.
Ik wil je hiermee niet overhalen maar je zit In tweestrijd en om nu deze zwangerschap te volbrengen tegen je zin in lijkt mij ook niet echt verstandig.
maandag 30 januari 2012 om 21:48
Adoptie is zo veel moeilijker en zo anders. Deze mensen kunnen een kind opvoeden, zij weten alleen niet of ze dit willen. Adoptie lijkt me echt heel raar in de situatie van TO.
Zoals aangegeven heeft TO een moeilijk jaar achter de rug emotioneel gezien. Ik heb zelf een hele sterke kinderwens en een miskraam
Achter de rug maar als TO besluit het weg te laten halen en voor haar bestaande gezin een stabiele moeder te zijn ben ik voor. En als ze besluit het kindje te houden ook.
Zoals aangegeven heeft TO een moeilijk jaar achter de rug emotioneel gezien. Ik heb zelf een hele sterke kinderwens en een miskraam
Achter de rug maar als TO besluit het weg te laten halen en voor haar bestaande gezin een stabiele moeder te zijn ben ik voor. En als ze besluit het kindje te houden ook.
maandag 30 januari 2012 om 22:16
Jeetje bijenrompje, knap dat je zo kunt reageren terwijl je zelf zo'n vurige kinderwens hebt! Ik had ook al op babybytes gekeken en zag ook dat het nu vrijwel niets is (ik heb er toch moeite mee om het zo te zeggen omdat ik besef dat dat 'klompje cellen' nu wel al alle genetische informatie bevat), maar volgende week ben ik natuurlijk alweer wat verder. Volgende week donderdag zal ik 6 weken zwanger zijn
dinsdag 31 januari 2012 om 06:53
Waarom hebben jullie je niet laten steriliseren als je gezin compleet is?
Verder ben je er gelukkig ruim op tijd bij om 't weg te laten halen. Is heus geen schande hoor. Een kennisje van mij vorig jaar ook: ook 2 kinderen (maar wel iets ouder 10-12) en 'n ongelukje. Die heeft zich na de ingreep gelijk laten steriliseren zodat het hen niet nog 'ns kan overkomen.
Verder ben je er gelukkig ruim op tijd bij om 't weg te laten halen. Is heus geen schande hoor. Een kennisje van mij vorig jaar ook: ook 2 kinderen (maar wel iets ouder 10-12) en 'n ongelukje. Die heeft zich na de ingreep gelijk laten steriliseren zodat het hen niet nog 'ns kan overkomen.
dinsdag 31 januari 2012 om 09:16
Nou de afspraak met de kliniek staat inmiddels. Ik had erg graag een roesje gewild maar dat is alleen mogelijk wanneer ik de behandeling nóg een week uitstel en dat wil ik absoluut niet. Mijn baarmoeder is altijd nogal gevoelig en heb tijdens de maandelijkse perioden soms ondraaglijke krampen waar alleen een hoge dosis Ibuprofen tegen helpt, dus ik hoop er maar het allerbeste van.
Vraag is nu wat we voortaan voor voorbehoedsmiddel moeten kiezen. Goed idee van die sterilisatie, ware het niet dat ik las dat je er vervroegd van in de overgang kunt raken en dat houdt me dan weer tegen. De pil kan ik ook absoluut niet tegen en over de spiraal hoor je ook wel eens verhalen van vrouwen die tóch zwanger raken.
Ik wou nu alleen maar dat ik de klok een week vooruit kon zetten zodat deze nachtmerrie achter de rug was...
Vraag is nu wat we voortaan voor voorbehoedsmiddel moeten kiezen. Goed idee van die sterilisatie, ware het niet dat ik las dat je er vervroegd van in de overgang kunt raken en dat houdt me dan weer tegen. De pil kan ik ook absoluut niet tegen en over de spiraal hoor je ook wel eens verhalen van vrouwen die tóch zwanger raken.
Ik wou nu alleen maar dat ik de klok een week vooruit kon zetten zodat deze nachtmerrie achter de rug was...
