Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger
dinsdag 19 juni 2012 om 14:22
Hoi Allemaal,
Ik ben doorgaans niet zo'n forum type, maar ik heb erg de behoefte om mijn verhaal even van me af te schrijven. Ik heb hier op het forum ook een aantal vergelijkbare verhalen gelezen en het is toch wel prettig om te weten dat ik niet de enige ben ik in deze situatie zit.
Ik zal proberen bij het begin te beginnen. Ik ben 25 jaar, begin dit jaar heb ik mijn HBO studie afgerond en woon sinds kort samen met mijn vriend.
Vorig jaar is er bij mij PCO geconstateerd, waarbij de gyn aangaf dat de kans op een natuurlijke zwangerschap erg klein is.
Daarnaast slik ik trouw de pil.
Mijn vriend en ik hebben het er een aantal keer over gehad en beiden hebben wij geen kinderwens. We vinden het allebei heerlijk om te reizen en vrij te zijn om te doen en laten wat we willen.
Drie weken geleden heb ik (na jaren wikken en wegen) een borstvergrotende operatie ondergaan. Ik ben dus nog volop aan het herstellen daarvan. De operatie is onder algehele narcose uitgevoerd en daarna heb ik de nodige pijnstilling geslikt.
Na veel verschillende anticonceptiepillen voorgeschreven te hebben gekregen ben ik nu ruim een hakf jaar aan de Yasmin pil.
Na de operatie heb ik de pil doorgeslikt omdat ik de eerste week niet zo mobiel was. Vorige week zou ik weer ongesteld moeten worden, maar werd dit niet. Nou maakte ik me daar weinig zorgen over, omdat ik in de veronderstelling was niet zwanger te kunnen worden.
Alle symptomen die bij een zwangerschap kunnen horen (pijnlijke borsten, vermoeidheid, misselijkheid) had en heb ik, maar ja.... ik ging er vanuit dat dat door mijn operatie kwam.
Donderdagavond heb ik een zwangerschapstest gedaan, totaal in de veronderstelling dat hij negatief zou zijn.. Geen idee waarom ik die test deed, ik had hem nog liggen van lang geleden voor mijn PCO diagnose. Nu ben ik blij dat ik hem wel gedaan heb.
Na heel kort wachten verschenen er twee streepjes... WAT?!?!
Dat kan toch helemaal niet???
Ik heb zelfs nog een keer de gebruiksaanwijzing doorgelezen om te kijken of twee streepjes bij deze test geen negatieve uitslag betekende :S
In paniek mijn vriend gebeld die onderweg naar huis was. Hij schrok zich ook rot.
De dagen daarna hebben we veel gepraat, gehuild (ik) en nagedacht.
Mijn vriend heeft eerder een zwangerschap afgebroken (met zijn ex-vriendin) en hier nooit spijt van gehad.
Mij lijkt een abortus echter vreselijk. Maar ook een kindje is iets waar ik eerlijk gezegd niet voor zou kiezen...
Afgelopen vrijdag heb ik een termijnecho gehad. Ik ben rond de 6 weken zwanger en het hartje klopt. Ik zou liegen als ik zeg dat dit me niks deed.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk!
Ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil houden, maar mij wel zou steunen als ik dat perse wel wil. Ik voorzie dat echter wel dat onze relatie dat niet overleefd.
Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik een abortus waar ik niet 100% achter sta mezelf en mijn vriend kwalijk ga nemen..
Puur rationeel gezien wil ik geen kind, die keuze had ik al gemaakt. Maar nu het er zit, wordt het emotioneel toch anders.
Daarnaast is er natuurlijk nog het feit dat ik medicatie heb gebruikt, onder narcose ben geweest en de eerste weken ook heb gedronken en gerookt....
Ik weet dat het mijn beslissing is, maar het is fijn het op te schrijven. Bedankt voor het lezen
Ik ben doorgaans niet zo'n forum type, maar ik heb erg de behoefte om mijn verhaal even van me af te schrijven. Ik heb hier op het forum ook een aantal vergelijkbare verhalen gelezen en het is toch wel prettig om te weten dat ik niet de enige ben ik in deze situatie zit.
Ik zal proberen bij het begin te beginnen. Ik ben 25 jaar, begin dit jaar heb ik mijn HBO studie afgerond en woon sinds kort samen met mijn vriend.
Vorig jaar is er bij mij PCO geconstateerd, waarbij de gyn aangaf dat de kans op een natuurlijke zwangerschap erg klein is.
Daarnaast slik ik trouw de pil.
Mijn vriend en ik hebben het er een aantal keer over gehad en beiden hebben wij geen kinderwens. We vinden het allebei heerlijk om te reizen en vrij te zijn om te doen en laten wat we willen.
Drie weken geleden heb ik (na jaren wikken en wegen) een borstvergrotende operatie ondergaan. Ik ben dus nog volop aan het herstellen daarvan. De operatie is onder algehele narcose uitgevoerd en daarna heb ik de nodige pijnstilling geslikt.
Na veel verschillende anticonceptiepillen voorgeschreven te hebben gekregen ben ik nu ruim een hakf jaar aan de Yasmin pil.
Na de operatie heb ik de pil doorgeslikt omdat ik de eerste week niet zo mobiel was. Vorige week zou ik weer ongesteld moeten worden, maar werd dit niet. Nou maakte ik me daar weinig zorgen over, omdat ik in de veronderstelling was niet zwanger te kunnen worden.
Alle symptomen die bij een zwangerschap kunnen horen (pijnlijke borsten, vermoeidheid, misselijkheid) had en heb ik, maar ja.... ik ging er vanuit dat dat door mijn operatie kwam.
Donderdagavond heb ik een zwangerschapstest gedaan, totaal in de veronderstelling dat hij negatief zou zijn.. Geen idee waarom ik die test deed, ik had hem nog liggen van lang geleden voor mijn PCO diagnose. Nu ben ik blij dat ik hem wel gedaan heb.
Na heel kort wachten verschenen er twee streepjes... WAT?!?!
Dat kan toch helemaal niet???
Ik heb zelfs nog een keer de gebruiksaanwijzing doorgelezen om te kijken of twee streepjes bij deze test geen negatieve uitslag betekende :S
In paniek mijn vriend gebeld die onderweg naar huis was. Hij schrok zich ook rot.
De dagen daarna hebben we veel gepraat, gehuild (ik) en nagedacht.
Mijn vriend heeft eerder een zwangerschap afgebroken (met zijn ex-vriendin) en hier nooit spijt van gehad.
Mij lijkt een abortus echter vreselijk. Maar ook een kindje is iets waar ik eerlijk gezegd niet voor zou kiezen...
Afgelopen vrijdag heb ik een termijnecho gehad. Ik ben rond de 6 weken zwanger en het hartje klopt. Ik zou liegen als ik zeg dat dit me niks deed.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk!
Ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil houden, maar mij wel zou steunen als ik dat perse wel wil. Ik voorzie dat echter wel dat onze relatie dat niet overleefd.
Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik een abortus waar ik niet 100% achter sta mezelf en mijn vriend kwalijk ga nemen..
Puur rationeel gezien wil ik geen kind, die keuze had ik al gemaakt. Maar nu het er zit, wordt het emotioneel toch anders.
Daarnaast is er natuurlijk nog het feit dat ik medicatie heb gebruikt, onder narcose ben geweest en de eerste weken ook heb gedronken en gerookt....
Ik weet dat het mijn beslissing is, maar het is fijn het op te schrijven. Bedankt voor het lezen
vrijdag 22 juni 2012 om 01:30
quote:strienenaar schreef op 22 juni 2012 @ 01:28:
@helene31
Een draagmoeder kan wel degelijk zwanger zijn van haar eigen kind. (laag technologisch heet dat volgens mij)
De adoptieouders hebben soms beiden geen eitjes/zaadjes om te kunnen gebruiken in dit proces.Is niet gebruikelijk volgens mij. En dat gaat in dit geval ook niet op, omdat de zwangerschap al een feit is.
@helene31
Een draagmoeder kan wel degelijk zwanger zijn van haar eigen kind. (laag technologisch heet dat volgens mij)
De adoptieouders hebben soms beiden geen eitjes/zaadjes om te kunnen gebruiken in dit proces.Is niet gebruikelijk volgens mij. En dat gaat in dit geval ook niet op, omdat de zwangerschap al een feit is.
vrijdag 22 juni 2012 om 01:58
TO, niemand kan deze beslissing voor je nemen en ik denk dat als je heel eerlijk tegenover jezelf bent, je wel weet wat de juiste beslissing voor JOU is.
Een kind krijgen is altijd spannend, eng, etc, ook als je een relatie hebt met iemand die wel graag kinderen wil. Wat ik in ieder geval nooit zou doen is abortus plegen omdat iemand anders het niet wil.
Een kind krijgen is altijd spannend, eng, etc, ook als je een relatie hebt met iemand die wel graag kinderen wil. Wat ik in ieder geval nooit zou doen is abortus plegen omdat iemand anders het niet wil.
vrijdag 22 juni 2012 om 08:19
Jopie, wat goed dat jullie samen even weggaan om er goed over te Praten en na te denken.
Je hebt 5 dagen verplichte bedenktijd nu, maak er ook echt gebruik van.
Ook zal je in de kliniek een gesprek van tevoren hebben. Als je twijfels hebt, spreek ze dan uit. Tegen je vriend, HA en bij de kliniek. Zij kunnen je het beste adviseren.
Volgens mij heb je 2 maanden (of 1, ik weet de tijd niet meer) na de curatage een terug kom afspraak, controle.
Als er nog dingen zijn dan waar je mentaal mee zit kan je dat ook op die controle aangeven.
Ik hoop dat jij de juiste beslissing voor jezelf neemt. En dat je je genoeg gesteund voelt door je vriend.
Maar ik heb zo t vermoeden dat dat wel goed zit.
Je hebt 5 dagen verplichte bedenktijd nu, maak er ook echt gebruik van.
Ook zal je in de kliniek een gesprek van tevoren hebben. Als je twijfels hebt, spreek ze dan uit. Tegen je vriend, HA en bij de kliniek. Zij kunnen je het beste adviseren.
Volgens mij heb je 2 maanden (of 1, ik weet de tijd niet meer) na de curatage een terug kom afspraak, controle.
Als er nog dingen zijn dan waar je mentaal mee zit kan je dat ook op die controle aangeven.
Ik hoop dat jij de juiste beslissing voor jezelf neemt. En dat je je genoeg gesteund voelt door je vriend.
Maar ik heb zo t vermoeden dat dat wel goed zit.
vrijdag 22 juni 2012 om 10:31
quote:jopie25 schreef op 19 juni 2012 @ 14:48:
@ elninjoo
Dat is inderdaad iets waar ik heel erg mee worstel. Ik vind niet dat ik het recht heb om zo'n grote beslissing voor mijn vriend te nemen. Als hij echt geen vader wil worden, wie ben ik dan om hem dat op te leggen.
Hoho! Ieder heeft hier zijn eigen verantwoordelijkheid he! Als jouw vent echt zo 100% zeker geen kinderen wil, ooit, dan is het ZIJN verantwoordelijkheid om te zorgen dat hij ze niet 'per ongeluk' kan maken. Zeker als hij dit al eerder aan de hand heeft gehad. Zó belangrijk vond hij dat dus niet. Ook niet op basis van eerdere ervaring. Persoonlijk vind ik dat tamelijk respectloos naar jou toe, en behoorlijk ondoordacht en onvolwassen van hem. Resultaten uit het verleden bieden zeker wel een bepaalde garantie voor de toekomst. Híj heeft dit al eens meegemaakt! Híj had dus voor zichzelf beter moeten weten en nu het feit daar is, doe jij hem dus niets aan.
Aangaande je keuze: ga niet over 1 nacht ijs. Laat je goed voorlichten en besef dat, ongeacht of je kiest voor houden of voor weghalen (of derde alternatief: aanbieden ter adoptie?), jijzelf de gevolgen van deze keuze de rest van je leven met je meedraagt. (en reken er op dat je vriend dit niet zal delen en hier minder zwaar aan zal tellen, welke richting je ook kiest!) Zorg daarom dat je achter je keuze staat, dat je een goed vangnet hebt om op terug te vallen als dat nodig is en onthoud ook in de komende jaren dat jij de best mogelijke keuze maakte op basis van de informatie waar je nu over beschikt.
Je moet niet op het punt komen waar je jezelf moet 'vergeven' (alsof je een zonde hebt begaan. Je moet VOORAF achter je keuze kunnen staan en achteraf ook.
Uit ervaring weet ik dat een ongeplande zwangerschap van een vader die het NIET wil, tóch je moederinstinct wakker kan schudden. Dat is voor mij gebeurd, lang geleden en nooit meer weggegaan. Met mijn huidige partner was een zwangerschap helemaal niet zo eenvoudig voor elkaar te krijgen en ik heb vaak gedacht 'ik had er ook al eentje kunnen hebben'.
Besef ook dat juist dat knagende 'wat als?' je huidige relatie evengoed de kop zou kunnen kosten. Ga daarom uit van wat voor jou de juiste keuze is. Je hebt in dit geval alleen rekening te houden met jezelf, en als je ervoor kiest, met het kind.
Misschien zou het een vraag waard zijn wat de invloed van de abortus is geweest op de vorige relatie van je vriend?
Verder vraag ik me af of jouw overtuiging dat je geen kinderen wilt, eigenlijk niet vooral gestoeld is op praktische zaken. Je hebt pco en kiest partners uit die beslist geen kinderen willen (zelfs als zxe te laks zijn om zelf stappen te nemen om daar zeker van te zijn), dus je hebt je nooit afgevraagd OF je kinderen wilt, maar hebt voetstoots aangenomen dat ze er 'vast niet' zouden komen. Dat is althans mijn indruk.
quote:jopie25 schreef op 19 juni 2012 @ 17:50:
Het lijkt me zwaar om alleen een zwangerschap te beleven en dan heb ik het nog niet over het alleen opvoeden van een kind. Ook vind ik het belangrijk dat een kind weet dat hij of zij gewenst is, hoe de relatie tussen ouders ook is.
Dat lijkt je nu. Maar het is zeker zo zwaar om je relatie leuk en spannend te houden naast het verzorgen van het kind. Vraag dat maar eens aan stellen met (jonge) kinderen, hoe die dat ervaren (hebben).
Wat betreft gewesnt ben ik het met je eens, maar nogmaals, je kunt nu niet willen dat je vriend opeens een kind gaat wensen. Dat is een ideaalbeeld, maar in werkelijkheid is niet ieder kind gewenst door beide ouders. En ik ken kinderen die echt beter af zijn zonder hun vader. En ik ken moeders die het alleen doen, altijd hebben gedaan en hun kinderen komen niets te kort.
Je moet het doen met de zaken zoals ze nu zijn.
quote:@ elninjoo
Ik kan er echter niet omheen dat ik me goed voor kan stellen dat hij een hekel aan mij krijgt als ik zo'n grote beslissing voor hem, in plaats van met hem, neem.
Aan de andere kant zou de beslissing voor een abortus ervoor kunnen zorgen dat ik hem dat kwalijk ga nemen...
TO, hij heeft zijn beslissing ook al genomen, niet met jou, maar voor jou. Heb je dat wel in de gaten? Dat hij zegt dat hij je zal steunen is mooi, maar zijn keuze is al gemaakt. Op meerdere fronten. Eerder maakte hij al de keuze voor bewust onveilige seks. Weet je nog. Jij bent heel loyaal en maak jezelf 'schuldig' door te denken dat je hem dingen opdringt of aandoet, maar dat is hier echt niet het geval. HIj heeft echt bewust meegewerkt aan het ontstaan van de huidige situatie. En hij heeft al gekozen, wat jij verder doet moet je zelf weten. Hard gesteld, maar zo zit het wel.
quote:jopie25 schreef op 21 juni 2012 @ 11:30:
Om nog even terug te komen op de sterallisatie opmerkingen.. Omdat wij er allebei vanuit zijn gegaan dat ik niet zwanger kon worden (PCO en pil), is dat nooit serieus ter sprake gekomen.
Dit vind ik wel erg makkelijk en nogmaals: totaal onverantwoordelijk. Jíj mag dan een tikkeltje minder vruchtbaar zijn, HIJ is juist zeer vruchtbaar en hij weet dat ook, al een fikse poos. Onvoorstelbaar.
quote:jopie25 schreef op 21 juni 2012 @ 22:50:
Hoi allemaal,
Weer even een update na mijn bezoek aan de huisarts van vandaag. Ik stond binnen 5 minuten weer buiten, had er iets meer van verwacht eerlijk gezegd. Ik vertelde hem dat de omstandigheden het mijns inziens niet toelaten om het kindje te houden. Hij zei "als dat je conclusie is zal ik een verwijsbrief voor een abortuskliniek printen". En dat was het. Dit geldt als het gesprek waarna de 5 dagen wettelijk verplichte bedenktijd in gaat.
Lieverd, jij hebt geen enkele van je twijfels uitgesproken tegen je huisarts. Je hebt niet gevraagd, maar je hebt aangegeven dat jij vindt dat de omstandigheden ongeschikt zijn om een kind te laten komen. Als dat je boodschap is, hoe vaak wil je dan dat de ha vraagt of je het echt zeker weet? Wat had je nog meer willen bespreken, wat niet ter tafel is gekomen?
quote:Al jullie reacties zijn heel lief en geven me zeker stof tot nadenken. Zoals ik al zei wil ik pertinent niet dat mijn vriend er tegen zijn zin in aan begint.Daar is hij weer. En omdat hij zijn keuze al gemaakt heeft, ontsla jij hem wel heel makkelijk van elke verantwoordelijkheid in deze. Lijkt misschien nobel, maar duidt in mijn ogen toch vooral op ongelijkwaardigheid in de relatie en zeker tov dit onderwerp.quote:Naast abortus blijft dan de optie over om het alleen te doen. Daar heb ik vandaag voor het eerst echt over nagedacht. Zoals ik al eerder heb gezegd heb ik nog een eigen huis, maar heb dit tijdelijk aan vrienden "geleend", omdat zij hun huis hebben verkocht, maar nog geen geschikte nieuwe woning hebben gevonden. Dan zou ik hen dus moeten vragen te vertrekken.
Nou nou, ze hebben nog zo'n 7 maanden om een nieuw huis te vinden en in ruil daarvoor kunnen zij mooi helpen klussen in jouw huis. Is het helemaal klaar wanneer je er weer in komt.
Ik weet niet waar jullie wonen, maar in deze regio (Rdam) liggen de huizen, zowel koop als huur, echt te geef in de bak bij de AH. Ik denk dat zij meer dan voldoende tijd hebben om iets te vinden en jij dan nog tijd over om ook te verhuizen. Je hoeft echt niet morgen bij je vriend weg.
quote:Ik heb twee banen. Bij de één weet ik nagenoeg zeker dat ik daar kan blijven werken, maar dit is wel degene waar ik de minste uren maak. Bij mijn andere baan ben ik nog niet lang geleden begonnen en heb dan ook geen vast contract. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ze daar tegenover een zwangerschap zouden staan.
Daar kom je dan vanzelf achter, zodra je het ze vertelt. Maar ook bij een vaste betrekking zijn er geen garanties, zelfs als je niet zwanger bent. Ik zou me daar niet eerder druk om maken dan wanneer werkelijk blijkt dat je contract niet verlengd wordt.
quote:Het lijkt me alleen erg pittig (understatement) om alleen een kind groot te brengen.
Het is ook pittig wanneer je het niet alleen doet.
quote:@Poeszie
Mijn gyn vertelde me vorig jaar (na een inwendige echo) dat ik PCO had. Zij zei dat er bij mij geen eisprong plaatsvond. Het zou volgens haar mogelijk zijn dat ik wel een keer een eisprong zou hebben, maar ik moest hier bij een kinderwens zeker niet op rekenen. Ze zei dat kinderen krijgen zonder "hulp" bij mij geen optie was. Daarnaast dacht ze ook nog een hartvormige baarmoeder te zien, al dan niet met een schotje ertussen. Ik heb al deze informatie eerlijk gezegd gewoon aangenomen en er verder niet veel mee gedaan, omdat het krijgen van kinderen niet aan de orde was.
De enige andere informatie die ik over PCO had was via een goede vriendin met dezelfde aandoening. Zij had een hele sterke kinderwens en heeft twee en een half jaar in de medische molen gezeten voor ze zwanger mocht worden van twee mooie dochters.
Tja, mijn gyn zei -afgelopen maart nota bene!- dat onze kansen 'niet nul, maar wel echt heel klein' zijn. Kan best waar zijn, maar ik ben toch maar mooi spontaan zwanger geworden in april (!!), na een jaar medische molen. De kans is altijd aanwezig, hoe klein ook, tenzij het tegendeel bevestigd is. Als je soms toch een eisprong kunt hebben, en je man is -bewezen- heel erg vruchtbaar, dan speel je met vuur.
Laatste woord van advies: zorg voor nazorg indien je kiest voor de abortus! Zorg dat er mensen zijn met wie je kunt praten, ook lang nadat het gebeurd is. Het lijkt misschien wel een kleine ingreep, maar het heeft grote invloed en je zult steun nodig hebben, soms ook nog jaren later. En nogmaals, zorg dat je 100% achter je keuze staat.
Heel veel sterkte
@ elninjoo
Dat is inderdaad iets waar ik heel erg mee worstel. Ik vind niet dat ik het recht heb om zo'n grote beslissing voor mijn vriend te nemen. Als hij echt geen vader wil worden, wie ben ik dan om hem dat op te leggen.
Hoho! Ieder heeft hier zijn eigen verantwoordelijkheid he! Als jouw vent echt zo 100% zeker geen kinderen wil, ooit, dan is het ZIJN verantwoordelijkheid om te zorgen dat hij ze niet 'per ongeluk' kan maken. Zeker als hij dit al eerder aan de hand heeft gehad. Zó belangrijk vond hij dat dus niet. Ook niet op basis van eerdere ervaring. Persoonlijk vind ik dat tamelijk respectloos naar jou toe, en behoorlijk ondoordacht en onvolwassen van hem. Resultaten uit het verleden bieden zeker wel een bepaalde garantie voor de toekomst. Híj heeft dit al eens meegemaakt! Híj had dus voor zichzelf beter moeten weten en nu het feit daar is, doe jij hem dus niets aan.
Aangaande je keuze: ga niet over 1 nacht ijs. Laat je goed voorlichten en besef dat, ongeacht of je kiest voor houden of voor weghalen (of derde alternatief: aanbieden ter adoptie?), jijzelf de gevolgen van deze keuze de rest van je leven met je meedraagt. (en reken er op dat je vriend dit niet zal delen en hier minder zwaar aan zal tellen, welke richting je ook kiest!) Zorg daarom dat je achter je keuze staat, dat je een goed vangnet hebt om op terug te vallen als dat nodig is en onthoud ook in de komende jaren dat jij de best mogelijke keuze maakte op basis van de informatie waar je nu over beschikt.
Je moet niet op het punt komen waar je jezelf moet 'vergeven' (alsof je een zonde hebt begaan. Je moet VOORAF achter je keuze kunnen staan en achteraf ook.
Uit ervaring weet ik dat een ongeplande zwangerschap van een vader die het NIET wil, tóch je moederinstinct wakker kan schudden. Dat is voor mij gebeurd, lang geleden en nooit meer weggegaan. Met mijn huidige partner was een zwangerschap helemaal niet zo eenvoudig voor elkaar te krijgen en ik heb vaak gedacht 'ik had er ook al eentje kunnen hebben'.
Besef ook dat juist dat knagende 'wat als?' je huidige relatie evengoed de kop zou kunnen kosten. Ga daarom uit van wat voor jou de juiste keuze is. Je hebt in dit geval alleen rekening te houden met jezelf, en als je ervoor kiest, met het kind.
Misschien zou het een vraag waard zijn wat de invloed van de abortus is geweest op de vorige relatie van je vriend?
Verder vraag ik me af of jouw overtuiging dat je geen kinderen wilt, eigenlijk niet vooral gestoeld is op praktische zaken. Je hebt pco en kiest partners uit die beslist geen kinderen willen (zelfs als zxe te laks zijn om zelf stappen te nemen om daar zeker van te zijn), dus je hebt je nooit afgevraagd OF je kinderen wilt, maar hebt voetstoots aangenomen dat ze er 'vast niet' zouden komen. Dat is althans mijn indruk.
quote:jopie25 schreef op 19 juni 2012 @ 17:50:
Het lijkt me zwaar om alleen een zwangerschap te beleven en dan heb ik het nog niet over het alleen opvoeden van een kind. Ook vind ik het belangrijk dat een kind weet dat hij of zij gewenst is, hoe de relatie tussen ouders ook is.
Dat lijkt je nu. Maar het is zeker zo zwaar om je relatie leuk en spannend te houden naast het verzorgen van het kind. Vraag dat maar eens aan stellen met (jonge) kinderen, hoe die dat ervaren (hebben).
Wat betreft gewesnt ben ik het met je eens, maar nogmaals, je kunt nu niet willen dat je vriend opeens een kind gaat wensen. Dat is een ideaalbeeld, maar in werkelijkheid is niet ieder kind gewenst door beide ouders. En ik ken kinderen die echt beter af zijn zonder hun vader. En ik ken moeders die het alleen doen, altijd hebben gedaan en hun kinderen komen niets te kort.
Je moet het doen met de zaken zoals ze nu zijn.
quote:@ elninjoo
Ik kan er echter niet omheen dat ik me goed voor kan stellen dat hij een hekel aan mij krijgt als ik zo'n grote beslissing voor hem, in plaats van met hem, neem.
Aan de andere kant zou de beslissing voor een abortus ervoor kunnen zorgen dat ik hem dat kwalijk ga nemen...
TO, hij heeft zijn beslissing ook al genomen, niet met jou, maar voor jou. Heb je dat wel in de gaten? Dat hij zegt dat hij je zal steunen is mooi, maar zijn keuze is al gemaakt. Op meerdere fronten. Eerder maakte hij al de keuze voor bewust onveilige seks. Weet je nog. Jij bent heel loyaal en maak jezelf 'schuldig' door te denken dat je hem dingen opdringt of aandoet, maar dat is hier echt niet het geval. HIj heeft echt bewust meegewerkt aan het ontstaan van de huidige situatie. En hij heeft al gekozen, wat jij verder doet moet je zelf weten. Hard gesteld, maar zo zit het wel.
quote:jopie25 schreef op 21 juni 2012 @ 11:30:
Om nog even terug te komen op de sterallisatie opmerkingen.. Omdat wij er allebei vanuit zijn gegaan dat ik niet zwanger kon worden (PCO en pil), is dat nooit serieus ter sprake gekomen.
Dit vind ik wel erg makkelijk en nogmaals: totaal onverantwoordelijk. Jíj mag dan een tikkeltje minder vruchtbaar zijn, HIJ is juist zeer vruchtbaar en hij weet dat ook, al een fikse poos. Onvoorstelbaar.
quote:jopie25 schreef op 21 juni 2012 @ 22:50:
Hoi allemaal,
Weer even een update na mijn bezoek aan de huisarts van vandaag. Ik stond binnen 5 minuten weer buiten, had er iets meer van verwacht eerlijk gezegd. Ik vertelde hem dat de omstandigheden het mijns inziens niet toelaten om het kindje te houden. Hij zei "als dat je conclusie is zal ik een verwijsbrief voor een abortuskliniek printen". En dat was het. Dit geldt als het gesprek waarna de 5 dagen wettelijk verplichte bedenktijd in gaat.
Lieverd, jij hebt geen enkele van je twijfels uitgesproken tegen je huisarts. Je hebt niet gevraagd, maar je hebt aangegeven dat jij vindt dat de omstandigheden ongeschikt zijn om een kind te laten komen. Als dat je boodschap is, hoe vaak wil je dan dat de ha vraagt of je het echt zeker weet? Wat had je nog meer willen bespreken, wat niet ter tafel is gekomen?
quote:Al jullie reacties zijn heel lief en geven me zeker stof tot nadenken. Zoals ik al zei wil ik pertinent niet dat mijn vriend er tegen zijn zin in aan begint.Daar is hij weer. En omdat hij zijn keuze al gemaakt heeft, ontsla jij hem wel heel makkelijk van elke verantwoordelijkheid in deze. Lijkt misschien nobel, maar duidt in mijn ogen toch vooral op ongelijkwaardigheid in de relatie en zeker tov dit onderwerp.quote:Naast abortus blijft dan de optie over om het alleen te doen. Daar heb ik vandaag voor het eerst echt over nagedacht. Zoals ik al eerder heb gezegd heb ik nog een eigen huis, maar heb dit tijdelijk aan vrienden "geleend", omdat zij hun huis hebben verkocht, maar nog geen geschikte nieuwe woning hebben gevonden. Dan zou ik hen dus moeten vragen te vertrekken.
Nou nou, ze hebben nog zo'n 7 maanden om een nieuw huis te vinden en in ruil daarvoor kunnen zij mooi helpen klussen in jouw huis. Is het helemaal klaar wanneer je er weer in komt.
Ik weet niet waar jullie wonen, maar in deze regio (Rdam) liggen de huizen, zowel koop als huur, echt te geef in de bak bij de AH. Ik denk dat zij meer dan voldoende tijd hebben om iets te vinden en jij dan nog tijd over om ook te verhuizen. Je hoeft echt niet morgen bij je vriend weg.
quote:Ik heb twee banen. Bij de één weet ik nagenoeg zeker dat ik daar kan blijven werken, maar dit is wel degene waar ik de minste uren maak. Bij mijn andere baan ben ik nog niet lang geleden begonnen en heb dan ook geen vast contract. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ze daar tegenover een zwangerschap zouden staan.
Daar kom je dan vanzelf achter, zodra je het ze vertelt. Maar ook bij een vaste betrekking zijn er geen garanties, zelfs als je niet zwanger bent. Ik zou me daar niet eerder druk om maken dan wanneer werkelijk blijkt dat je contract niet verlengd wordt.
quote:Het lijkt me alleen erg pittig (understatement) om alleen een kind groot te brengen.
Het is ook pittig wanneer je het niet alleen doet.
quote:@Poeszie
Mijn gyn vertelde me vorig jaar (na een inwendige echo) dat ik PCO had. Zij zei dat er bij mij geen eisprong plaatsvond. Het zou volgens haar mogelijk zijn dat ik wel een keer een eisprong zou hebben, maar ik moest hier bij een kinderwens zeker niet op rekenen. Ze zei dat kinderen krijgen zonder "hulp" bij mij geen optie was. Daarnaast dacht ze ook nog een hartvormige baarmoeder te zien, al dan niet met een schotje ertussen. Ik heb al deze informatie eerlijk gezegd gewoon aangenomen en er verder niet veel mee gedaan, omdat het krijgen van kinderen niet aan de orde was.
De enige andere informatie die ik over PCO had was via een goede vriendin met dezelfde aandoening. Zij had een hele sterke kinderwens en heeft twee en een half jaar in de medische molen gezeten voor ze zwanger mocht worden van twee mooie dochters.
Tja, mijn gyn zei -afgelopen maart nota bene!- dat onze kansen 'niet nul, maar wel echt heel klein' zijn. Kan best waar zijn, maar ik ben toch maar mooi spontaan zwanger geworden in april (!!), na een jaar medische molen. De kans is altijd aanwezig, hoe klein ook, tenzij het tegendeel bevestigd is. Als je soms toch een eisprong kunt hebben, en je man is -bewezen- heel erg vruchtbaar, dan speel je met vuur.
Laatste woord van advies: zorg voor nazorg indien je kiest voor de abortus! Zorg dat er mensen zijn met wie je kunt praten, ook lang nadat het gebeurd is. Het lijkt misschien wel een kleine ingreep, maar het heeft grote invloed en je zult steun nodig hebben, soms ook nog jaren later. En nogmaals, zorg dat je 100% achter je keuze staat.
Heel veel sterkte
vrijdag 22 juni 2012 om 10:43
Wat praat iedereen hier makkelijk ook sterilisatie. EN raadt het iedeteen aan maar is vziw zelf ook niet gesteriliseerd. En bij iemand zo jong als TO gaan ze dat dus never nooit doen, omdat er zo veel jonge mensen zijn die later van gedachte veranderen. Je zult het echt niet voor elkaar krijgen in Nederland.
Ik zou nog maar eens heel diep in je hart kijken. Stel je voor dat de abortus achter de rug is. Voel je opluchting of spijt?
Ik zou nog maar eens heel diep in je hart kijken. Stel je voor dat de abortus achter de rug is. Voel je opluchting of spijt?
vrijdag 22 juni 2012 om 10:47
quote:pyridine schreef op 22 juni 2012 @ 10:43:
Wat praat iedereen hier makkelijk ook sterilisatie. Dat klopt. In dit geval voor de man. Of altijd condooms gebruiken (maar dat schijnt helemaal een taboe te zijn ofzo?) Maar tot 2 x toe een partner verzoeken maar abortus te laten plegen, dat vind ik echt ver over de grens. Zo'n man heeft geen idee wat hij aanricht.
Wat praat iedereen hier makkelijk ook sterilisatie. Dat klopt. In dit geval voor de man. Of altijd condooms gebruiken (maar dat schijnt helemaal een taboe te zijn ofzo?) Maar tot 2 x toe een partner verzoeken maar abortus te laten plegen, dat vind ik echt ver over de grens. Zo'n man heeft geen idee wat hij aanricht.
vrijdag 22 juni 2012 om 13:47
Wat een heftige situatie. Wat mij vooral opvalt is de zin 'ik wil niet dat hij er tegen zijn zin aan begint' en het gevoel dat ik heb, dat TO wel (enigszins) tegen haar zin een abortus doet. Dat lijkt mij geen goede basis voor zo'n beslissing.
Ook lees ik een paar keer dat je je leven nu zo leuk vindt en daarom geen kinderen wilt. Ik vond mijn leven op mijn 25e ook te gek zonder kinderen, op dat moment wilde ik ze ook niet. Ik kon me echter wel goed voorstellen er later een te krijgen. Ik vraag me af of dat bij jou ook niet zo is.
Maar je bent nu aan zee als isk het goed heb, hopelijk geeft het meer duidelijkheid. Sterkte!
Ook lees ik een paar keer dat je je leven nu zo leuk vindt en daarom geen kinderen wilt. Ik vond mijn leven op mijn 25e ook te gek zonder kinderen, op dat moment wilde ik ze ook niet. Ik kon me echter wel goed voorstellen er later een te krijgen. Ik vraag me af of dat bij jou ook niet zo is.
Maar je bent nu aan zee als isk het goed heb, hopelijk geeft het meer duidelijkheid. Sterkte!
zaterdag 23 juni 2012 om 14:05
@Pyridine: Als die man van TO aankomt met het verhaal dat hij al 2 vrouwen zwanger heeft gemaakt ondanks voorzorsmaatregelen en daar 2x een abortus is uitgevloeid, omdat meneer geen kinderen wil...
Dan denk ik wel dat hij gewoon in aanmerking komt om zijn leidinkjes te laten knippen. Hij kan immers mocht hij echt willen op latere leeftijd een poging doen om de serilisatie ongedaan te laten maken. En lukt dat niet en heeft ie kater toch een grote kinderwens dan kunnen ze zijn zaadjes altijd nog uit zijn ballen halen(ken iemand zonder zaadleiders dus weet dat het kan) en dan zijn vrouw via ICSI laten bevruchten.
Echter de abortussen kunnen noooooooooit meer ongedaan worden. Zodra de abortus geweest is is het kindje weg! Voorgoed! En als je daar als vrouw achter staat is dat prima. Maar als je ook maar voor 1% niet achter de keuze staat kan dat hele erge emotionele consequenties hebben. Waar de dame de rest van haar leven mee moet leven en de man van TO gaat waarschijnlijk vrolijk verder en bezwangerd de volgende vrouw en begint het hele verhaal weer van voren.
Tuurlijk moet je niet makkelijk over sterilisatie praten, maar in deze is sterilisatie beter dan het alternatief... Abortus na abortus!
Dan denk ik wel dat hij gewoon in aanmerking komt om zijn leidinkjes te laten knippen. Hij kan immers mocht hij echt willen op latere leeftijd een poging doen om de serilisatie ongedaan te laten maken. En lukt dat niet en heeft ie kater toch een grote kinderwens dan kunnen ze zijn zaadjes altijd nog uit zijn ballen halen(ken iemand zonder zaadleiders dus weet dat het kan) en dan zijn vrouw via ICSI laten bevruchten.
Echter de abortussen kunnen noooooooooit meer ongedaan worden. Zodra de abortus geweest is is het kindje weg! Voorgoed! En als je daar als vrouw achter staat is dat prima. Maar als je ook maar voor 1% niet achter de keuze staat kan dat hele erge emotionele consequenties hebben. Waar de dame de rest van haar leven mee moet leven en de man van TO gaat waarschijnlijk vrolijk verder en bezwangerd de volgende vrouw en begint het hele verhaal weer van voren.
Tuurlijk moet je niet makkelijk over sterilisatie praten, maar in deze is sterilisatie beter dan het alternatief... Abortus na abortus!
zondag 24 juni 2012 om 12:15
Hi Jopie25,
Sorry voor de late reactie! Ja ik heb ons kindje laten komen, dit was mijn beslissing. De eerste 23 weken van mijn zwangerschap stond ik er alleen voor. Daarna heeft mijn partner het besluit genomen er voor te willen gaan. Dus nu zijn we alsnog met zijn drieën..Niet samenwonend overigens. Tsja en wat betreft alleenstaande moeder worden, daar was ik minder bang voor. Je hebt negen maanden de tijd om stabiliteit voor je kindje te creëren. Dit in de vorm van opvang en dergelijke. Ik had dat met 20 weken voor elkaar, vaste (minder) uren op het werk besproken, opvang en de babykamer.
Sorry voor de late reactie! Ja ik heb ons kindje laten komen, dit was mijn beslissing. De eerste 23 weken van mijn zwangerschap stond ik er alleen voor. Daarna heeft mijn partner het besluit genomen er voor te willen gaan. Dus nu zijn we alsnog met zijn drieën..Niet samenwonend overigens. Tsja en wat betreft alleenstaande moeder worden, daar was ik minder bang voor. Je hebt negen maanden de tijd om stabiliteit voor je kindje te creëren. Dit in de vorm van opvang en dergelijke. Ik had dat met 20 weken voor elkaar, vaste (minder) uren op het werk besproken, opvang en de babykamer.
zondag 24 juni 2012 om 12:45
quote:pyridine schreef op 22 juni 2012 @ 10:43:
Wat praat iedereen hier makkelijk ook sterilisatie. EN raadt het iedeteen aan maar is vziw zelf ook niet gesteriliseerd.
Omdat ik de pil toch zou moeten blijven slikken wegens ongesteldheidsklachten en ik geen druk seksleven heb. Indien ik 'n vaste relatie had gehad of regelmatig in het rond zou willen neuken, had ik echt wel gestaan op sterilisatie van minstens 1 van de 2, omdat ik niet alleen op de pil zou durven vertrouwen en condooms gewoon ronduit ruk vind.
Meest ideale oplossing vind ik de combinatie van sterilisatie bij de man en de pil voor de vrouw. Als ik TO was zou ik toch voor 'n sterkere pil kiezen als ze zo makkelijk tegen 'n ongelukje oploopt met haar huidige pil.
Wat praat iedereen hier makkelijk ook sterilisatie. EN raadt het iedeteen aan maar is vziw zelf ook niet gesteriliseerd.
Omdat ik de pil toch zou moeten blijven slikken wegens ongesteldheidsklachten en ik geen druk seksleven heb. Indien ik 'n vaste relatie had gehad of regelmatig in het rond zou willen neuken, had ik echt wel gestaan op sterilisatie van minstens 1 van de 2, omdat ik niet alleen op de pil zou durven vertrouwen en condooms gewoon ronduit ruk vind.
Meest ideale oplossing vind ik de combinatie van sterilisatie bij de man en de pil voor de vrouw. Als ik TO was zou ik toch voor 'n sterkere pil kiezen als ze zo makkelijk tegen 'n ongelukje oploopt met haar huidige pil.
zondag 24 juni 2012 om 12:47
quote:Echter de abortussen kunnen noooooooooit meer ongedaan worden. Zodra de abortus geweest is is het kindje weg! Voorgoed!Er is geen kindje weg, maar gewoon 'n bevruchte eicel en ze kan in de toekomst altijd opnieuw 'n eicel laten bevruchten mocht ze dan 'n partner hebben die wel 'n kind wil. En mocht ze zelf uberhaupt een kind willen als d'r hormonen na de abortus weer tot bedaren zijn gekomen.
zondag 24 juni 2012 om 18:32
Hoi Allemaal,
Inmiddels zijn we weer thuis na een heftig weekend van praten, huilen en nadenken.
De uitkomst is anders dan ik van te voren had verwacht...
We gaan ervoor! We hebben besloten om ons stinkende best te gaan doen om goede en gelukkige ouders te worden.
Ik ben blij, maar ook bang.
Zwanger zijn, een baby krijgen, een kindje grootbrengen, ouder zijn... allemaal dingen waarvan ik niet had gedacht het ooit te gaan doen/zijn.
Ik denk niet dat iedereen op dit forum mijn beslissing toejuicht, maar ik ben er van overtuigd dat we er allebei echt voor gaan en dat is voor mij belangrijk.
Ik wil iedereen hier in ieder geval heel erg bedanken voor alle wijze raad, steun en ervaringsverhalen!!
Inmiddels zijn we weer thuis na een heftig weekend van praten, huilen en nadenken.
De uitkomst is anders dan ik van te voren had verwacht...
We gaan ervoor! We hebben besloten om ons stinkende best te gaan doen om goede en gelukkige ouders te worden.
Ik ben blij, maar ook bang.
Zwanger zijn, een baby krijgen, een kindje grootbrengen, ouder zijn... allemaal dingen waarvan ik niet had gedacht het ooit te gaan doen/zijn.
Ik denk niet dat iedereen op dit forum mijn beslissing toejuicht, maar ik ben er van overtuigd dat we er allebei echt voor gaan en dat is voor mij belangrijk.
Ik wil iedereen hier in ieder geval heel erg bedanken voor alle wijze raad, steun en ervaringsverhalen!!
zondag 24 juni 2012 om 21:04
Gefeliciteerd! Je schrijft dat je denkt dat niet iedereen hier je beslissing zal toejuichen, ik denk dat dat wel mee zal vallen. Jullie hebben er heel goed over nagedacht en bewust een keuze gemaakt. Je staat er nu dan ook helemaal achter, jullie kind is welkom dat is duidelijk!
Ik wens je een gezonde zwangerschap en een wolk van een baby!
Ik wens je een gezonde zwangerschap en een wolk van een baby!
zondag 24 juni 2012 om 21:08
Vind het van de man erg onverstandig. Hij wil immers geen kind en zet zich daar nu overheen voor TO. De kans zit er in dat ie vroeg of laat van z'n verantwoordelijkheden en relatie wegloopt. Geen kind willen is 'n heel sterk gevoel, hij cijfert nu z'n eigen gevoel weg en hoe lang dat goed zal gaan zal TO uiteindelijk zelf gaan ervaren. En TO wilde ook niet echt 'n kind, die wordt nu door haar hormonen geleefd, 't is te hopen dat ze geen spijt krijgt van haar beslissing/kind...
zondag 24 juni 2012 om 21:13
quote:elninjoo schreef op 24 juni 2012 @ 21:08:
Vind het van de man erg onverstandig. Hij wil immers geen kind en zet zich daar nu overheen voor TO. De kans zit er in dat ie vroeg of laat van z'n verantwoordelijkheden en relatie wegloopt. Geen kind willen is 'n heel sterk gevoel, hij cijfert nu z'n eigen gevoel weg en hoe lang dat goed zal gaan zal TO uiteindelijk zelf gaan ervaren. En TO wilde ook niet echt 'n kind, die wordt nu door haar hormonen geleefd, 't is te hopen dat ze geen spijt krijgt van haar beslissing/kind...
Wat kan jij af en toe vreselijk achterlijk dom lullen werkelijk waar..
Er staat NERGENS maar ook NERGENS dat hij er toe gedwongen is of overgehaald is.
ze gaan er S A M E N voor.. dan mag ik toch aannemen dat hij die keuze weloverwogen heeft genomen.
Een man kan ook van gedachten veranderen . zo raar het lijkt wel een mens
Vind het van de man erg onverstandig. Hij wil immers geen kind en zet zich daar nu overheen voor TO. De kans zit er in dat ie vroeg of laat van z'n verantwoordelijkheden en relatie wegloopt. Geen kind willen is 'n heel sterk gevoel, hij cijfert nu z'n eigen gevoel weg en hoe lang dat goed zal gaan zal TO uiteindelijk zelf gaan ervaren. En TO wilde ook niet echt 'n kind, die wordt nu door haar hormonen geleefd, 't is te hopen dat ze geen spijt krijgt van haar beslissing/kind...
Wat kan jij af en toe vreselijk achterlijk dom lullen werkelijk waar..
Er staat NERGENS maar ook NERGENS dat hij er toe gedwongen is of overgehaald is.
ze gaan er S A M E N voor.. dan mag ik toch aannemen dat hij die keuze weloverwogen heeft genomen.
Een man kan ook van gedachten veranderen . zo raar het lijkt wel een mens
zondag 24 juni 2012 om 21:17
quote:Zespri79 schreef op 24 juni 2012 @ 21:13:
[...]
Wat kan jij af en toe vreselijk achterlijk dom lullen werkelijk waar..
Er staat NERGENS maar ook NERGENS dat hij er toe gedwongen is of overgehaald is.
ze gaan er S A M E N voor.. dan mag ik toch aannemen dat hij die keuze weloverwogen heeft genomen.
Een man kan ook van gedachten veranderen . zo raar het lijkt wel een mensDat kan ja, net zoals ie over 'n tijdje als het hem vies tegenvalt, weer terug kan veranderen. Hoor/lees je vaak genoeg van mannen die de vrouw een kind gegund hebben terwijl het voor henzelf niet zo nodig hoefde...
[...]
Wat kan jij af en toe vreselijk achterlijk dom lullen werkelijk waar..
Er staat NERGENS maar ook NERGENS dat hij er toe gedwongen is of overgehaald is.
ze gaan er S A M E N voor.. dan mag ik toch aannemen dat hij die keuze weloverwogen heeft genomen.
Een man kan ook van gedachten veranderen . zo raar het lijkt wel een mensDat kan ja, net zoals ie over 'n tijdje als het hem vies tegenvalt, weer terug kan veranderen. Hoor/lees je vaak genoeg van mannen die de vrouw een kind gegund hebben terwijl het voor henzelf niet zo nodig hoefde...
zondag 24 juni 2012 om 21:20
Elninjoo.. leuk he er zijn ook mannen die uiteindelijk 180 graden draaien.. En ze krijgen ooit nog een 2e of 3e ok.. Die succes verhalen zijn er ook genoeg..
Wat ik mij altijd weer afvraag is jij bent zo fel tegen kinderen wat doe je in vredesnaam dan toch altijd hier op die kinderen en zwanger rubrieken ?
Wat ik mij altijd weer afvraag is jij bent zo fel tegen kinderen wat doe je in vredesnaam dan toch altijd hier op die kinderen en zwanger rubrieken ?
zondag 24 juni 2012 om 22:07
Dank voor de felicitaties allemaal!
@ elninjoo
Ik ben me ervan bewust dat ik, door mijn verhaal op een forum te plaatsen, om meningen vraag en dan ook verschillende meningen kan verwachten. Ik vind jouw oordeel wel fel. We hebben dit weekend veel gepraat, over alle opties en alle mogelijke consequenties en gevolgen daarvan. Ik wilde geen abortus, maar ik wilde het ook niet houden als we daar niet beiden achter konden staan. Vanaf het eerste moment heb ik tegen mijn vriend gezegd dat wij beide een mening en een gevoel hierover zullen hebben. Het is in zo'n situatie erg vervelend als je niet allebei hetzelfde denkt en/of voelt. Toch hebben we samen een beslissing moeten nemen. Ik hoop dat dit de juiste is en dat we met z'n 3en gelukkig gaan worden. Ik heb er in ieder geval wel vertrouwen in.
@ elninjoo
Ik ben me ervan bewust dat ik, door mijn verhaal op een forum te plaatsen, om meningen vraag en dan ook verschillende meningen kan verwachten. Ik vind jouw oordeel wel fel. We hebben dit weekend veel gepraat, over alle opties en alle mogelijke consequenties en gevolgen daarvan. Ik wilde geen abortus, maar ik wilde het ook niet houden als we daar niet beiden achter konden staan. Vanaf het eerste moment heb ik tegen mijn vriend gezegd dat wij beide een mening en een gevoel hierover zullen hebben. Het is in zo'n situatie erg vervelend als je niet allebei hetzelfde denkt en/of voelt. Toch hebben we samen een beslissing moeten nemen. Ik hoop dat dit de juiste is en dat we met z'n 3en gelukkig gaan worden. Ik heb er in ieder geval wel vertrouwen in.
