Zwanger
alle pijlers
Postnatale abortus
zondag 11 mei 2014 om 11:26
Naar aanleiding van een héél ander onderwerp kwam ik het volgende artikel tegen:
After-birth abortion; why should the baby live?
Het is al van 2012, dus misschien is hier al een topic over geweest, dan heb ik niet goed gezocht waarvoor bij voorbaat mijn excuses.
Samengevat zeggen de estheet en de filosoof die het artikel samen schreven dat het doden van een pasgeborene toegestaan zou moeten zijn op dezelfde grond als waarop abortus is toegestaan, namelijk als het laten leven van dit kind voor óf het kind óf de ouders onoverkomelijke problemen of ernstig lijden oplevert.
In Nederland is het al mogelijk bij een kindje dat zodanig ziek is dat 'ondraaglijk en uitzichtloos lijden' zijn enige levensverwachting is aan actieve levensbeëindiging te doen. Dat is dus géén euthenasie, omdat een baby daar niet om kan vragen.
Maar wat als het houden van een kindje de moeder of vader voor grote psychische problemen stelt? Als de moeder zich op alle mogelijke manieren heeft laten testen omdat ze in geval van een afwijking de foetus wilde laten aborteren, er niets is gezien en bij de geboorte blijkt het kind tóch bijvoorbeeld een syndroom of ander probleem te hebben? Wat als de bevalling niet goed verloopt, het kind ernstig zuurstofgebrek lijdt en de hersentjes onherstelbaar beschadigd raken, het kind spastisch wordt of zelfs gedeeltelijk verlamd?
Een interessant vraagstuk. Belangrijkste argument van de schrijvers is dat zowel een foetus als een pasgeborene geen persoon maar een potentieel persoonzijn en dat het niet tot ontwikkeling laten komen van zo'n potentieel persoon dus in de grond niemand schaadt.
Ik ben er nog niet over uit wat ik er van vind.
After-birth abortion; why should the baby live?
Het is al van 2012, dus misschien is hier al een topic over geweest, dan heb ik niet goed gezocht waarvoor bij voorbaat mijn excuses.
Samengevat zeggen de estheet en de filosoof die het artikel samen schreven dat het doden van een pasgeborene toegestaan zou moeten zijn op dezelfde grond als waarop abortus is toegestaan, namelijk als het laten leven van dit kind voor óf het kind óf de ouders onoverkomelijke problemen of ernstig lijden oplevert.
In Nederland is het al mogelijk bij een kindje dat zodanig ziek is dat 'ondraaglijk en uitzichtloos lijden' zijn enige levensverwachting is aan actieve levensbeëindiging te doen. Dat is dus géén euthenasie, omdat een baby daar niet om kan vragen.
Maar wat als het houden van een kindje de moeder of vader voor grote psychische problemen stelt? Als de moeder zich op alle mogelijke manieren heeft laten testen omdat ze in geval van een afwijking de foetus wilde laten aborteren, er niets is gezien en bij de geboorte blijkt het kind tóch bijvoorbeeld een syndroom of ander probleem te hebben? Wat als de bevalling niet goed verloopt, het kind ernstig zuurstofgebrek lijdt en de hersentjes onherstelbaar beschadigd raken, het kind spastisch wordt of zelfs gedeeltelijk verlamd?
Een interessant vraagstuk. Belangrijkste argument van de schrijvers is dat zowel een foetus als een pasgeborene geen persoon maar een potentieel persoonzijn en dat het niet tot ontwikkeling laten komen van zo'n potentieel persoon dus in de grond niemand schaadt.
Ik ben er nog niet over uit wat ik er van vind.
zondag 11 mei 2014 om 14:19
quote:zoetie schreef op 11 mei 2014 @ 14:14:
Simpel denken? Ik zou bijna zeggen, kom bij ons thuis en je zult het zelf zien.... Hij is happy, heel happy. We zijn bezig met zijn traject na school over een paar jaar. En heel eerlijk, het is goed geregeld en hij komt op een fijne plek straks, waar hij begeleid kan wonen. Onze andere kinderen moeten het allemaal zelf doen straks, maar over hem maken we ons geen zorgen. In elk geval niet de komende jaren (het wordt wat anders als hij oud wordt). Maar ook dat is geregeld. Onze andere kinderen zijn ook gelukkig en niemand krijgt minder aandacht. Het is alleen andere aandacht. Ik zie op zijn school allerlei vormen van handicaps en de ene handicap is de andere niet. Dat klopt. De ene Down is de andere niet, nee. Hij zit op een school, waar ook goed medisch toezicht is. En uitgelachen op straat? Hmmm... overal waar wij met hem komen, krijgen we eigenlijk hele lieve reacties. Mijn dochter gaat graag met hem op pad. Ik denk dat ons hele gezin een positieve uitstraling heeft en dat krijg je terug. Heel eerlijk, ik zie er tegenop als hij straks begeleid gaat wonen. Gelukkig is hij alle weekenden van harte welkom, maar vindt het juist gezellig dat hij er ook bij is. Maar tuurlijk, joh, ik denk te simpel....... Jullie werken met moeilijke gevallen of horen het van anderen. Wij hebben er eentje thuis en mijn vriend is de vader. Denk dat in elk geval hij wel weet hoe en wat en hij denkt er totaal anders over dan jullie. Want jullie kennen zijn zoon niet. Jullie kennen het werk en dat is altijd anders dan iemand echt, echt persoonlijk kennen en meemaken. Vanaf zijn geboorte af (ik pas een aantal jaren, maar ervaar het net zo).
Ja ik vind je simpel denken, als jij een kind een downtje noemt...
Daarbij zeg je het zelf al, hij word ouder. Ik vermoeid dat hij nog niet op de leeftijd is waar in de meeste problemen zich beginnen voor te doen.
Ik word echt misselijk van wat jij zegt, 'we hebben er eentje in huis'? Serieus?
Simpel denken? Ik zou bijna zeggen, kom bij ons thuis en je zult het zelf zien.... Hij is happy, heel happy. We zijn bezig met zijn traject na school over een paar jaar. En heel eerlijk, het is goed geregeld en hij komt op een fijne plek straks, waar hij begeleid kan wonen. Onze andere kinderen moeten het allemaal zelf doen straks, maar over hem maken we ons geen zorgen. In elk geval niet de komende jaren (het wordt wat anders als hij oud wordt). Maar ook dat is geregeld. Onze andere kinderen zijn ook gelukkig en niemand krijgt minder aandacht. Het is alleen andere aandacht. Ik zie op zijn school allerlei vormen van handicaps en de ene handicap is de andere niet. Dat klopt. De ene Down is de andere niet, nee. Hij zit op een school, waar ook goed medisch toezicht is. En uitgelachen op straat? Hmmm... overal waar wij met hem komen, krijgen we eigenlijk hele lieve reacties. Mijn dochter gaat graag met hem op pad. Ik denk dat ons hele gezin een positieve uitstraling heeft en dat krijg je terug. Heel eerlijk, ik zie er tegenop als hij straks begeleid gaat wonen. Gelukkig is hij alle weekenden van harte welkom, maar vindt het juist gezellig dat hij er ook bij is. Maar tuurlijk, joh, ik denk te simpel....... Jullie werken met moeilijke gevallen of horen het van anderen. Wij hebben er eentje thuis en mijn vriend is de vader. Denk dat in elk geval hij wel weet hoe en wat en hij denkt er totaal anders over dan jullie. Want jullie kennen zijn zoon niet. Jullie kennen het werk en dat is altijd anders dan iemand echt, echt persoonlijk kennen en meemaken. Vanaf zijn geboorte af (ik pas een aantal jaren, maar ervaar het net zo).
Ja ik vind je simpel denken, als jij een kind een downtje noemt...
Daarbij zeg je het zelf al, hij word ouder. Ik vermoeid dat hij nog niet op de leeftijd is waar in de meeste problemen zich beginnen voor te doen.
Ik word echt misselijk van wat jij zegt, 'we hebben er eentje in huis'? Serieus?
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 14:21
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 14:19:
Overigens vind ik het wel opvallend dat er hier massaal gevallen wordt over het woord ´Downtje´ terwijl het hier wel in elk topic over autisme totaal acceptabel wordt gevonden om het te hebben over een autist. Een kind of volwassene met autisme is ook meer dan autisme alleen, ook niet alleen een ´autist´.
Ik val daar bij een kind of volwassene met Autisme ook over net als iemand een: Autistje,downtje,adhdertje en zo verder.
Vind dat echt verschrikkelijk en getuige van weinig respect.
Overigens vind ik het wel opvallend dat er hier massaal gevallen wordt over het woord ´Downtje´ terwijl het hier wel in elk topic over autisme totaal acceptabel wordt gevonden om het te hebben over een autist. Een kind of volwassene met autisme is ook meer dan autisme alleen, ook niet alleen een ´autist´.
Ik val daar bij een kind of volwassene met Autisme ook over net als iemand een: Autistje,downtje,adhdertje en zo verder.
Vind dat echt verschrikkelijk en getuige van weinig respect.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 14:22
Zoetie: maar Zoetie als het allemaal zo leuk gaat en als hij zo gelukkig is en het allemaal zo goed gaat in het gezin...Waarom gaat hij dan toch naar een tehuis? En je zegt in de weekenden is hij welkom? maar doordeweeks dus niet?
Ik zou persoonlijk geen kind op de wereld zetten ( als het tegengehouden kan worden) om die daarna maar in een tehuis te plaatsen.
Ik zou persoonlijk geen kind op de wereld zetten ( als het tegengehouden kan worden) om die daarna maar in een tehuis te plaatsen.
zondag 11 mei 2014 om 14:23
quote:Siepeltje schreef op 11 mei 2014 @ 14:21:[/b
Ik val daar bij een kind of volwassene met Autisme ook over net als iemand een: Autistje,downtje,adhdertje en zo verder.
Vind dat echt verschrikkelijk en getuige van weinig respect.Dat vind ik dan in ieder geval consequent.
Ik val daar bij een kind of volwassene met Autisme ook over net als iemand een: Autistje,downtje,adhdertje en zo verder.
Vind dat echt verschrikkelijk en getuige van weinig respect.Dat vind ik dan in ieder geval consequent.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 14:24
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 14:17:
Even los van het woord Downtje, als haar vriend een kind heeft met het syndroom van Down dan maakt zij het natuurlijk ook van heel dichtbij mee, ik vind dat je iemand dan tekort doet door te doen alsof zij er geen realistisch beeld van heeft. Haar ervaring is niet toonaangevend voor álle ervaringen met Down, maar het feit blijft staan dat ze er dus wel ervaring mee heeft, van heel dicht bij.
Mijn zoon met autisme is ook een heel leuk, lief kind dat heel erg van het leven geniet, dat wil niet zeggen dat er niet ook kinderen met autisme zijn die ongelukkig of agressief zijn, of dat het in het algemeen een makkie is, maar andermans negatievere ervaringen maken mijn ervaring niet minder waardevol of echt.Precies. Wij staan er heel dichtbij, elke dag weer. Hier geen moeilijkheden. Hij heeft een hele moeilijke start gehad, maar daar zie en merk je nu, na jaren, niets meer van. Hij is gelukkig. Wij zijn gelukkig. Daar gaat het om. Ieder kind is een individu. En zo moet je het ook bekijken. Individueel. Hij lijdt totaal niet, is gelukkig. Net als de andere twee kinderen. Eerlijk gezegd, heb ik aan mijn pittige dochter meer kind, dan aan de zoon met Down. Het is wel zo dat hij wat minder kan. Maar dat is een kwestie van je verwachtingen bijstellen. Hij hoort bij ons gezin. Dus al die dramaverhalen gaan niet bij iedereen op. Als kinderen (mensen) lijden, zowel mentaal als fysiek, ja, dat is verschrikkelijk. Maar dat geldt dus voor iedereen. Niet alleen bij baby's.
Even los van het woord Downtje, als haar vriend een kind heeft met het syndroom van Down dan maakt zij het natuurlijk ook van heel dichtbij mee, ik vind dat je iemand dan tekort doet door te doen alsof zij er geen realistisch beeld van heeft. Haar ervaring is niet toonaangevend voor álle ervaringen met Down, maar het feit blijft staan dat ze er dus wel ervaring mee heeft, van heel dicht bij.
Mijn zoon met autisme is ook een heel leuk, lief kind dat heel erg van het leven geniet, dat wil niet zeggen dat er niet ook kinderen met autisme zijn die ongelukkig of agressief zijn, of dat het in het algemeen een makkie is, maar andermans negatievere ervaringen maken mijn ervaring niet minder waardevol of echt.Precies. Wij staan er heel dichtbij, elke dag weer. Hier geen moeilijkheden. Hij heeft een hele moeilijke start gehad, maar daar zie en merk je nu, na jaren, niets meer van. Hij is gelukkig. Wij zijn gelukkig. Daar gaat het om. Ieder kind is een individu. En zo moet je het ook bekijken. Individueel. Hij lijdt totaal niet, is gelukkig. Net als de andere twee kinderen. Eerlijk gezegd, heb ik aan mijn pittige dochter meer kind, dan aan de zoon met Down. Het is wel zo dat hij wat minder kan. Maar dat is een kwestie van je verwachtingen bijstellen. Hij hoort bij ons gezin. Dus al die dramaverhalen gaan niet bij iedereen op. Als kinderen (mensen) lijden, zowel mentaal als fysiek, ja, dat is verschrikkelijk. Maar dat geldt dus voor iedereen. Niet alleen bij baby's.
zondag 11 mei 2014 om 14:30
quote:kiki1987 schreef op 11 mei 2014 @ 14:22:
Zoetie: maar Zoetie als het allemaal zo leuk gaat en als hij zo gelukkig is en het allemaal zo goed gaat in het gezin...Waarom gaat hij dan toch naar een tehuis? En je zegt in de weekenden is hij welkom? maar doordeweeks dus niet?
Ik zou persoonlijk geen kind op de wereld zetten ( als het tegengehouden kan worden) om die daarna maar in een tehuis te plaatsen.Hij gaat wonen in een woongemeenschap, waar hij straks ook kan werken. Hij is zeer gelukkig op zijn huidige school en waarschijnlijk komt hij met bekenden van school samen te wonen. Wat is daar mis mee? Onze andere kinderen gaan ook het huis uit op een dag. Ben je wel eens op zo'n plek geweest? Weet je hoe dat is? Hoe fijn dat is voor die mensen? Ik kom er regelmatig, vriendin van me werkt op zo'n plek, en we zijn zelf al met school aan het voorbereiden. En natuurlijk is hij altijd welkom thuis... Maar straks is school voorbij en dan is een dagbesteding erg belangrijk voor deze mensen. Structuur, werken, samen zijn, samen eten. Dat kunnen wij hem thuis niet geven, als hij met school klaar is. Wij hebben ook werk en bezigheden. Maar vul het maar negatief in, hoor. Gelukkig staan wij er heel anders in en wij hebben er mee te maken.
Zoetie: maar Zoetie als het allemaal zo leuk gaat en als hij zo gelukkig is en het allemaal zo goed gaat in het gezin...Waarom gaat hij dan toch naar een tehuis? En je zegt in de weekenden is hij welkom? maar doordeweeks dus niet?
Ik zou persoonlijk geen kind op de wereld zetten ( als het tegengehouden kan worden) om die daarna maar in een tehuis te plaatsen.Hij gaat wonen in een woongemeenschap, waar hij straks ook kan werken. Hij is zeer gelukkig op zijn huidige school en waarschijnlijk komt hij met bekenden van school samen te wonen. Wat is daar mis mee? Onze andere kinderen gaan ook het huis uit op een dag. Ben je wel eens op zo'n plek geweest? Weet je hoe dat is? Hoe fijn dat is voor die mensen? Ik kom er regelmatig, vriendin van me werkt op zo'n plek, en we zijn zelf al met school aan het voorbereiden. En natuurlijk is hij altijd welkom thuis... Maar straks is school voorbij en dan is een dagbesteding erg belangrijk voor deze mensen. Structuur, werken, samen zijn, samen eten. Dat kunnen wij hem thuis niet geven, als hij met school klaar is. Wij hebben ook werk en bezigheden. Maar vul het maar negatief in, hoor. Gelukkig staan wij er heel anders in en wij hebben er mee te maken.
zondag 11 mei 2014 om 14:33
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 14:23:
[...]
Dat vind ik dan in ieder geval consequent.
Ik ben heel consequent
Natuurlijk zijn er zeker leuke tijden te beleven met een kind met gedragsproblemen of een handicap. Als een kind gelukkig is, dat is alleen maar mooi.
Het feit blijft wel dat er veel aanpassingen nodig zijn in een gezin waarin het kind leeft.
Uit huis plaatsing bij een kind met het syndroom van down komt vaak voor omdat het eerst een 'schattig downtje is ' vervolgens ontwikkeld het kind lichamelijk wel maar blijft geestelijk achter en raakt gefrustreerd.. Dat zijn verschrikkelijke situaties waar hele nare dingen uit voort komen.
Ik vind het wel degelijk geromantiseerd om te zeggen dat hij/zij het gelukkigste kind van de wereld is.
[...]
Dat vind ik dan in ieder geval consequent.
Ik ben heel consequent
Natuurlijk zijn er zeker leuke tijden te beleven met een kind met gedragsproblemen of een handicap. Als een kind gelukkig is, dat is alleen maar mooi.
Het feit blijft wel dat er veel aanpassingen nodig zijn in een gezin waarin het kind leeft.
Uit huis plaatsing bij een kind met het syndroom van down komt vaak voor omdat het eerst een 'schattig downtje is ' vervolgens ontwikkeld het kind lichamelijk wel maar blijft geestelijk achter en raakt gefrustreerd.. Dat zijn verschrikkelijke situaties waar hele nare dingen uit voort komen.
Ik vind het wel degelijk geromantiseerd om te zeggen dat hij/zij het gelukkigste kind van de wereld is.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 14:33
quote:zoetie schreef op 11 mei 2014 @ 13:25:
[...]
Mijn vriend heeft een schat van een Downtje. Hij is het gelukkigste kind van de wereld, ben ik van overtuigd. Dus ik snap je 'simpelweg omdat ik dat een kind niet aan doe' niet helemaal. Of zegt het wat over jezelf misschien? Je wilt het jezelf niet aan doen. Dat is het. Al vraag ik me af, waar het dan over gaat. Wij vinden hem een verrijking van ons gezin (we hebben in totaal drie kinderen). Hij is zo puur, leeft zo in het nu. Daar kan een 'gezond' mens nog wat van leren.Dus omdat jouw stiefzoon een "downtje" is (walgelijk woord om een kind te omschrijven overigens) is elk mens met het down syndroom per definitie gelukkig? Ziet hij de toekomst ook zo blij in? Hoe oud is hij? Want ik ken een man met down syndroom die als peuter zo blij en gelukkig was, als 8-jarige al erg aggresief was mede omdat hij niet goed kan praten en dus nauwelijks kan communieren, op zijn 12e uit huis werd geplaatst omdat zijn ouders hem fysiek niet meer aankonden en nu in een instelling woont. Zo gelukkig joh!
[...]
Mijn vriend heeft een schat van een Downtje. Hij is het gelukkigste kind van de wereld, ben ik van overtuigd. Dus ik snap je 'simpelweg omdat ik dat een kind niet aan doe' niet helemaal. Of zegt het wat over jezelf misschien? Je wilt het jezelf niet aan doen. Dat is het. Al vraag ik me af, waar het dan over gaat. Wij vinden hem een verrijking van ons gezin (we hebben in totaal drie kinderen). Hij is zo puur, leeft zo in het nu. Daar kan een 'gezond' mens nog wat van leren.Dus omdat jouw stiefzoon een "downtje" is (walgelijk woord om een kind te omschrijven overigens) is elk mens met het down syndroom per definitie gelukkig? Ziet hij de toekomst ook zo blij in? Hoe oud is hij? Want ik ken een man met down syndroom die als peuter zo blij en gelukkig was, als 8-jarige al erg aggresief was mede omdat hij niet goed kan praten en dus nauwelijks kan communieren, op zijn 12e uit huis werd geplaatst omdat zijn ouders hem fysiek niet meer aankonden en nu in een instelling woont. Zo gelukkig joh!
zondag 11 mei 2014 om 14:34
zondag 11 mei 2014 om 14:34
quote:zoetie schreef op 11 mei 2014 @ 14:30:
[...]
Hij gaat wonen in een woongemeenschap, waar hij straks ook kan werken. Hij is zeer gelukkig op zijn huidige school en waarschijnlijk komt hij met bekenden van school samen te wonen. Wat is daar mis mee? Onze andere kinderen gaan ook het huis uit op een dag. Ben je wel eens op zo'n plek geweest? Weet je hoe dat is? Hoe fijn dat is voor die mensen? Ik kom er regelmatig, vriendin van me werkt op zo'n plek, en we zijn zelf al met school aan het voorbereiden. En natuurlijk is hij altijd welkom thuis... Maar straks is school voorbij en dan is een dagbesteding erg belangrijk voor deze mensen. Structuur, werken, samen zijn, samen eten. Dat kunnen wij hem thuis niet geven, als hij met school klaar is. Wij hebben ook werk en bezigheden. Maar vul het maar negatief in, hoor. Gelukkig staan wij er heel anders in en wij hebben er mee te maken.Hier sla je de spijker op zijn kop, je noemt het 'die mensen' en jij kan hem NIET geven wat hij nodig heeft.
[...]
Hij gaat wonen in een woongemeenschap, waar hij straks ook kan werken. Hij is zeer gelukkig op zijn huidige school en waarschijnlijk komt hij met bekenden van school samen te wonen. Wat is daar mis mee? Onze andere kinderen gaan ook het huis uit op een dag. Ben je wel eens op zo'n plek geweest? Weet je hoe dat is? Hoe fijn dat is voor die mensen? Ik kom er regelmatig, vriendin van me werkt op zo'n plek, en we zijn zelf al met school aan het voorbereiden. En natuurlijk is hij altijd welkom thuis... Maar straks is school voorbij en dan is een dagbesteding erg belangrijk voor deze mensen. Structuur, werken, samen zijn, samen eten. Dat kunnen wij hem thuis niet geven, als hij met school klaar is. Wij hebben ook werk en bezigheden. Maar vul het maar negatief in, hoor. Gelukkig staan wij er heel anders in en wij hebben er mee te maken.Hier sla je de spijker op zijn kop, je noemt het 'die mensen' en jij kan hem NIET geven wat hij nodig heeft.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 14:39
Zoals ik het lees is de stiefzoon van zoetie bijna volwassen, zo raar is het dan toch niet dat hij in een woongemeenschap gaat wonen?
Ik vind dat geen criterium om dan maar beter niet geboren te worden, ook niet als je eerder (deels) ergens anders gaat wonen trouwens.
Bij mij op school zaten veel kinderen die het hele jaar door, inclusief de weekends, in een internaat woonden omdat hun ouders als expats in het buitenland woonden. Zij zagen hun ouders alleen in schoolvakanties. Hadden die kinderen dan ook maar beter niet geboren kunnen worden?
Ik vind dat geen criterium om dan maar beter niet geboren te worden, ook niet als je eerder (deels) ergens anders gaat wonen trouwens.
Bij mij op school zaten veel kinderen die het hele jaar door, inclusief de weekends, in een internaat woonden omdat hun ouders als expats in het buitenland woonden. Zij zagen hun ouders alleen in schoolvakanties. Hadden die kinderen dan ook maar beter niet geboren kunnen worden?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 14:42
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 14:39:
Zoals ik het lees is de stiefzoon van zoetie bijna volwassen, zo raar is het dan toch niet dat hij in een woongemeenschap gaat wonen?
Ik vind dat geen criterium om dan maar beter niet geboren te worden, ook niet als je eerder (deels) ergens anders gaat wonen trouwens.
Bij mij op school zaten veel kinderen die het hele jaar door, inclusief de weekends, in een internaat woonden omdat hun ouders als expats in het buitenland woonden. Zij zagen hun ouders alleen in schoolvakanties. Hadden die kinderen dan ook maar beter niet geboren kunnen worden?
Nee absoluut niet.
Als jij als ouder verwacht het NIET aan te kunnen.. Dan snap ik dat er voor abortus gekozen word.
Zoals ik het lees is de stiefzoon van zoetie bijna volwassen, zo raar is het dan toch niet dat hij in een woongemeenschap gaat wonen?
Ik vind dat geen criterium om dan maar beter niet geboren te worden, ook niet als je eerder (deels) ergens anders gaat wonen trouwens.
Bij mij op school zaten veel kinderen die het hele jaar door, inclusief de weekends, in een internaat woonden omdat hun ouders als expats in het buitenland woonden. Zij zagen hun ouders alleen in schoolvakanties. Hadden die kinderen dan ook maar beter niet geboren kunnen worden?
Nee absoluut niet.
Als jij als ouder verwacht het NIET aan te kunnen.. Dan snap ik dat er voor abortus gekozen word.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 14:43
quote:matroesjka_ schreef op 11 mei 2014 @ 14:39:
Waarom niet in een tehuis? Als iedereen daar een goed en leuk leven door heeft...Inderdaad. Ik ken ook meerdere kinderen die niet meer thuis wonen. Dat zijn echt niet allemaal kinderen die zwaar ongelukkig zijn of niks kunnen. In sommige situaties gaat dat gewoon beter, omdat er daar een bepaalde heel strakke structuur kan worden geboden die thuis niet kan worden geboden, omdat daar bepaalde faciliteiten voorhanden zijn die er thuis niet zijn, enzovoort. Het zal voor geen enkele ouder een beslissing zijn die licht genomen is en ik vind het behoorlijk grof dat het door sommige mensen wordt aangegrepen als soort van bewijs dat deze kinderen er beter niet hadden kunnen zijn.
Waarom niet in een tehuis? Als iedereen daar een goed en leuk leven door heeft...Inderdaad. Ik ken ook meerdere kinderen die niet meer thuis wonen. Dat zijn echt niet allemaal kinderen die zwaar ongelukkig zijn of niks kunnen. In sommige situaties gaat dat gewoon beter, omdat er daar een bepaalde heel strakke structuur kan worden geboden die thuis niet kan worden geboden, omdat daar bepaalde faciliteiten voorhanden zijn die er thuis niet zijn, enzovoort. Het zal voor geen enkele ouder een beslissing zijn die licht genomen is en ik vind het behoorlijk grof dat het door sommige mensen wordt aangegrepen als soort van bewijs dat deze kinderen er beter niet hadden kunnen zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 14:44
Zoetie: Ten eerste heb ik gewerkt in een "tehuis" voor mensen met verstandelijke handicaps. Waarvan dan een zo zelfstandig mogelijk leven werd geleefd en waar ook werd gewerkt dus ik weet hoe het daar is. En ja heel erg leuk hoor voor "die mensen" die midden in de nacht volkomen in paniek zijn en zich afvragen waarom ik ze kwam troosten en niet papa/mama/zus/broer/oma etc. Dat ze zich afvroegen waar marietje wel thuis mocht blijven en hun niet. Dat is dan weer de keer zijde.
Maar ik zie het probleem niet waarom hij niet thuis kan wonen EN een baan kan hebben. Zoveel mensen met een handicap doen dat. De andere kinderen hoeven het huis toch ook niet gelijk uit als ze klaar zijn met school en een baan hebben? En als jij klaar bent met werken zit je ook niet met je collega's aan tafel en woon je ermee in hetzelfde huis?
Je valt mij aan omdat ik geen gehandicapt kind op de wereld wil zetten als dat nog tegen gehouden kan worden maar zelf zet je hem wel in een tehuis en dat is nou precies de reden waarom ik geen gehandicapt kind wil. Ik zit niet te denken aan "schattige downtjes" maar ik zie een mens waar ik altijd voor zal moeten zorgen en wat als ik en mijn man overlijden? Waar gaat ons kind dan heen? Ik ben er geen voorstander van om een kind in een tehuis te plaatsen als het echt niet anders kan en als het beter is voor een kind zelf. Een levenlang in een tehuis gun ik niemand toe.
Maar ik zie het probleem niet waarom hij niet thuis kan wonen EN een baan kan hebben. Zoveel mensen met een handicap doen dat. De andere kinderen hoeven het huis toch ook niet gelijk uit als ze klaar zijn met school en een baan hebben? En als jij klaar bent met werken zit je ook niet met je collega's aan tafel en woon je ermee in hetzelfde huis?
Je valt mij aan omdat ik geen gehandicapt kind op de wereld wil zetten als dat nog tegen gehouden kan worden maar zelf zet je hem wel in een tehuis en dat is nou precies de reden waarom ik geen gehandicapt kind wil. Ik zit niet te denken aan "schattige downtjes" maar ik zie een mens waar ik altijd voor zal moeten zorgen en wat als ik en mijn man overlijden? Waar gaat ons kind dan heen? Ik ben er geen voorstander van om een kind in een tehuis te plaatsen als het echt niet anders kan en als het beter is voor een kind zelf. Een levenlang in een tehuis gun ik niemand toe.
zondag 11 mei 2014 om 14:45
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 14:43:
[...]
Inderdaad. Ik ken ook meerdere kinderen die niet meer thuis wonen. Dat zijn echt niet allemaal kinderen die zwaar ongelukkig zijn of niks kunnen. In sommige situaties gaat dat gewoon beter, omdat er daar een bepaalde heel strakke structuur kan worden geboden die thuis niet kan worden geboden, omdat daar bepaalde faciliteiten voorhanden zijn die er thuis niet zijn, enzovoort. Het zal voor geen enkele ouder een beslissing zijn die licht genomen is en ik vind het behoorlijk grof dat het door sommige mensen wordt aangegrepen als soort van bewijs dat deze kinderen er beter niet hadden kunnen zijn.
Ik hoop niet dat je mij bedoeld, want dat zou ik nooit aandragen.
Ik bedoelde er mee dat als ouder het verschrikkelijk pijnlijk is om je kind niet te kunnen geven wat het nodig heeft.
[...]
Inderdaad. Ik ken ook meerdere kinderen die niet meer thuis wonen. Dat zijn echt niet allemaal kinderen die zwaar ongelukkig zijn of niks kunnen. In sommige situaties gaat dat gewoon beter, omdat er daar een bepaalde heel strakke structuur kan worden geboden die thuis niet kan worden geboden, omdat daar bepaalde faciliteiten voorhanden zijn die er thuis niet zijn, enzovoort. Het zal voor geen enkele ouder een beslissing zijn die licht genomen is en ik vind het behoorlijk grof dat het door sommige mensen wordt aangegrepen als soort van bewijs dat deze kinderen er beter niet hadden kunnen zijn.
Ik hoop niet dat je mij bedoeld, want dat zou ik nooit aandragen.
Ik bedoelde er mee dat als ouder het verschrikkelijk pijnlijk is om je kind niet te kunnen geven wat het nodig heeft.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 14:46
quote:zoetie schreef op 11 mei 2014 @ 14:14:
Simpel denken? Ik zou bijna zeggen, kom bij ons thuis en je zult het zelf zien.... Hij is happy, heel happy. We zijn bezig met zijn traject na school over een paar jaar. En heel eerlijk, het is goed geregeld en hij komt op een fijne plek straks, waar hij begeleid kan wonen. Onze andere kinderen moeten het allemaal zelf doen straks, maar over hem maken we ons geen zorgen. In elk geval niet de komende jaren (het wordt wat anders als hij oud wordt). Maar ook dat is geregeld. Onze andere kinderen zijn ook gelukkig en niemand krijgt minder aandacht. Het is alleen andere aandacht. Ik zie op zijn school allerlei vormen van handicaps en de ene handicap is de andere niet. Dat klopt. De ene Down is de andere niet, nee. Hij zit op een school, waar ook goed medisch toezicht is. En uitgelachen op straat? Hmmm... overal waar wij met hem komen, krijgen we eigenlijk hele lieve reacties. Mijn dochter gaat graag met hem op pad. Ik denk dat ons hele gezin een positieve uitstraling heeft en dat krijg je terug. Heel eerlijk, ik zie er tegenop als hij straks begeleid gaat wonen. Gelukkig is hij alle weekenden van harte welkom, maar vindt het juist gezellig dat hij er ook bij is. Maar tuurlijk, joh, ik denk te simpel....... Jullie werken met moeilijke gevallen of horen het van anderen. Wij hebben er eentje thuis en mijn vriend is de vader. Denk dat in elk geval hij wel weet hoe en wat en hij denkt er totaal anders over dan jullie. Want jullie kennen zijn zoon niet. Jullie kennen het werk en dat is altijd anders dan iemand echt, echt persoonlijk kennen en meemaken. Vanaf zijn geboorte af (ik pas een aantal jaren, maar ervaar het net zo).
Simpel denken? Ik werk niet met kinderen met down, maar wel met kinderen met een behoorlijke ontwikkelingsachterstand. Kinderen die qua ontwikkelingsniveau niet verder zullen komen dan 2 jaar, maar wel gaan puberen, seksuele driften krijgen en daar iets mee moeten maar niet weten wat er gebeurd. Kinderen die sterker worden maar hun eigen kracht niet kennen. Deze kinderen waren ook allemaal gelukkige kinderen, intens gelukkig zelfs, tot het moment waarop ze gaan puberen. Nu zitten ze 'vast' in hun lichaam, er gebeurt van alles en ze voelen van alles, maar ze weten niet wat ze er mee moeten. Erover praten gaat niet, want daarvoor is hun niveau te laag.
Hadden deze kinderen dan niet geboren moeten worden? Nee dat niet, ze hebben ook recht op hun leven. Maar zijn ze echt gelukkig, en worden ze ooit weer gelukkig? Nee, dat zijn ze nu niet en of ze het worden is maar de vraag.
Dus ja, ik vind het simpel gedacht dat deze kinderen, die op kinderleeftijd de gelukkigste kinderen ter wereld zijn, dit ook blijven.
Simpel denken? Ik zou bijna zeggen, kom bij ons thuis en je zult het zelf zien.... Hij is happy, heel happy. We zijn bezig met zijn traject na school over een paar jaar. En heel eerlijk, het is goed geregeld en hij komt op een fijne plek straks, waar hij begeleid kan wonen. Onze andere kinderen moeten het allemaal zelf doen straks, maar over hem maken we ons geen zorgen. In elk geval niet de komende jaren (het wordt wat anders als hij oud wordt). Maar ook dat is geregeld. Onze andere kinderen zijn ook gelukkig en niemand krijgt minder aandacht. Het is alleen andere aandacht. Ik zie op zijn school allerlei vormen van handicaps en de ene handicap is de andere niet. Dat klopt. De ene Down is de andere niet, nee. Hij zit op een school, waar ook goed medisch toezicht is. En uitgelachen op straat? Hmmm... overal waar wij met hem komen, krijgen we eigenlijk hele lieve reacties. Mijn dochter gaat graag met hem op pad. Ik denk dat ons hele gezin een positieve uitstraling heeft en dat krijg je terug. Heel eerlijk, ik zie er tegenop als hij straks begeleid gaat wonen. Gelukkig is hij alle weekenden van harte welkom, maar vindt het juist gezellig dat hij er ook bij is. Maar tuurlijk, joh, ik denk te simpel....... Jullie werken met moeilijke gevallen of horen het van anderen. Wij hebben er eentje thuis en mijn vriend is de vader. Denk dat in elk geval hij wel weet hoe en wat en hij denkt er totaal anders over dan jullie. Want jullie kennen zijn zoon niet. Jullie kennen het werk en dat is altijd anders dan iemand echt, echt persoonlijk kennen en meemaken. Vanaf zijn geboorte af (ik pas een aantal jaren, maar ervaar het net zo).
Simpel denken? Ik werk niet met kinderen met down, maar wel met kinderen met een behoorlijke ontwikkelingsachterstand. Kinderen die qua ontwikkelingsniveau niet verder zullen komen dan 2 jaar, maar wel gaan puberen, seksuele driften krijgen en daar iets mee moeten maar niet weten wat er gebeurd. Kinderen die sterker worden maar hun eigen kracht niet kennen. Deze kinderen waren ook allemaal gelukkige kinderen, intens gelukkig zelfs, tot het moment waarop ze gaan puberen. Nu zitten ze 'vast' in hun lichaam, er gebeurt van alles en ze voelen van alles, maar ze weten niet wat ze er mee moeten. Erover praten gaat niet, want daarvoor is hun niveau te laag.
Hadden deze kinderen dan niet geboren moeten worden? Nee dat niet, ze hebben ook recht op hun leven. Maar zijn ze echt gelukkig, en worden ze ooit weer gelukkig? Nee, dat zijn ze nu niet en of ze het worden is maar de vraag.
Dus ja, ik vind het simpel gedacht dat deze kinderen, die op kinderleeftijd de gelukkigste kinderen ter wereld zijn, dit ook blijven.
zondag 11 mei 2014 om 14:48
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 14:39:
Zoals ik het lees is de stiefzoon van zoetie bijna volwassen, zo raar is het dan toch niet dat hij in een woongemeenschap gaat wonen?
Ik vind dat geen criterium om dan maar beter niet geboren te worden, ook niet als je eerder (deels) ergens anders gaat wonen trouwens.
Bij mij op school zaten veel kinderen die het hele jaar door, inclusief de weekends, in een internaat woonden omdat hun ouders als expats in het buitenland woonden. Zij zagen hun ouders alleen in schoolvakanties. Hadden die kinderen dan ook maar beter niet geboren kunnen worden?Susan: je begrijpt de essentie van mijn opmerkingen niet. Ik gaf aan zelf liever geen gehandicapt kind te hebben. Zoetie noemde mij toen al egoistisch want een "downtje" in huis is zooo leuk. Beschuldigde mij er van geen gehandicapt kind te willen omdat ik het te zwaar zou vinden. Als je iemand daarvoor beschuldigd en dan zelf je "downtje" in een tehuis te plaatsen is dat niet eerlijk.
Zoals ik het lees is de stiefzoon van zoetie bijna volwassen, zo raar is het dan toch niet dat hij in een woongemeenschap gaat wonen?
Ik vind dat geen criterium om dan maar beter niet geboren te worden, ook niet als je eerder (deels) ergens anders gaat wonen trouwens.
Bij mij op school zaten veel kinderen die het hele jaar door, inclusief de weekends, in een internaat woonden omdat hun ouders als expats in het buitenland woonden. Zij zagen hun ouders alleen in schoolvakanties. Hadden die kinderen dan ook maar beter niet geboren kunnen worden?Susan: je begrijpt de essentie van mijn opmerkingen niet. Ik gaf aan zelf liever geen gehandicapt kind te hebben. Zoetie noemde mij toen al egoistisch want een "downtje" in huis is zooo leuk. Beschuldigde mij er van geen gehandicapt kind te willen omdat ik het te zwaar zou vinden. Als je iemand daarvoor beschuldigd en dan zelf je "downtje" in een tehuis te plaatsen is dat niet eerlijk.
zondag 11 mei 2014 om 14:49
Ik vind jou aanvallender naar Zoetie dan andersom.
Kiezen voor abortus als het kind het syndroom van Down blijkt te hebben, is in dit land ieders goed recht. Ik vind het echter wel begrijpelijk dat dit voor iemand die zelf een kind of stiefkind met Down heeft erg gevoelig kan liggen, ik snap niet dat je daar zo weinig begrip voor kunt opbrengen en in plaats daarvan probeert haar onderuit te halen door vooral te proberen aan te tonen dat het helemaal niet zo goed gaat als zij denkt.
Kiezen voor abortus als het kind het syndroom van Down blijkt te hebben, is in dit land ieders goed recht. Ik vind het echter wel begrijpelijk dat dit voor iemand die zelf een kind of stiefkind met Down heeft erg gevoelig kan liggen, ik snap niet dat je daar zo weinig begrip voor kunt opbrengen en in plaats daarvan probeert haar onderuit te halen door vooral te proberen aan te tonen dat het helemaal niet zo goed gaat als zij denkt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 14:51
quote:matroesjka_ schreef op 11 mei 2014 @ 14:46:
Misschien is dat o.a. juist zo pijnlijk door het taboe dat heerst op het plaatsen van je kind in een instelling.
Dat is het ook, Natuurlijk is je kind niet het gelukkigst in een tehuis, dat is in mijn ogen onzin. Maar specialisten kunnen er wel voor zorgen dat je kind een draagbaar en zo goed als fijn leven kan leiden en zich nuttig voelt. Ik heb daar heel veel respect voor.
Het is echter wel zo dat mensen met het down syndroom hoe ouder ze worden het er niet makkelijk op krijgen.
Dat is gewoon een realiteit die je niet kan omzeilen.
Misschien is dat o.a. juist zo pijnlijk door het taboe dat heerst op het plaatsen van je kind in een instelling.
Dat is het ook, Natuurlijk is je kind niet het gelukkigst in een tehuis, dat is in mijn ogen onzin. Maar specialisten kunnen er wel voor zorgen dat je kind een draagbaar en zo goed als fijn leven kan leiden en zich nuttig voelt. Ik heb daar heel veel respect voor.
Het is echter wel zo dat mensen met het down syndroom hoe ouder ze worden het er niet makkelijk op krijgen.
Dat is gewoon een realiteit die je niet kan omzeilen.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 14:53
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 14:49:
Ik vind jou aanvallender naar Zoetie dan andersom.
Kiezen voor abortus als het kind het syndroom van Down blijkt te hebben, is in dit land ieders goed recht. Ik vind het echter wel begrijpelijk dat dit voor iemand die zelf een kind of stiefkind met Down heeft erg gevoelig kan liggen, ik snap niet dat je daar zo weinig begrip voor kunt opbrengen en in plaats daarvan probeert haar onderuit te halen door vooral te proberen aan te tonen dat het helemaal niet zo goed gaat als zij denkt.Dan komt het denk ik anders over dan bedoeld, Ik persoonlijk doel op realiteit, vooral omdat het beeld wat zij schetst ik in mijn omgeving vaak voor bij heb zien komen, vervolgens word het kind puber en gaat het helemaal mis.
Ik vind jou aanvallender naar Zoetie dan andersom.
Kiezen voor abortus als het kind het syndroom van Down blijkt te hebben, is in dit land ieders goed recht. Ik vind het echter wel begrijpelijk dat dit voor iemand die zelf een kind of stiefkind met Down heeft erg gevoelig kan liggen, ik snap niet dat je daar zo weinig begrip voor kunt opbrengen en in plaats daarvan probeert haar onderuit te halen door vooral te proberen aan te tonen dat het helemaal niet zo goed gaat als zij denkt.Dan komt het denk ik anders over dan bedoeld, Ik persoonlijk doel op realiteit, vooral omdat het beeld wat zij schetst ik in mijn omgeving vaak voor bij heb zien komen, vervolgens word het kind puber en gaat het helemaal mis.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
