Zwanger
alle pijlers
Postnatale abortus
zondag 11 mei 2014 om 11:26
Naar aanleiding van een héél ander onderwerp kwam ik het volgende artikel tegen:
After-birth abortion; why should the baby live?
Het is al van 2012, dus misschien is hier al een topic over geweest, dan heb ik niet goed gezocht waarvoor bij voorbaat mijn excuses.
Samengevat zeggen de estheet en de filosoof die het artikel samen schreven dat het doden van een pasgeborene toegestaan zou moeten zijn op dezelfde grond als waarop abortus is toegestaan, namelijk als het laten leven van dit kind voor óf het kind óf de ouders onoverkomelijke problemen of ernstig lijden oplevert.
In Nederland is het al mogelijk bij een kindje dat zodanig ziek is dat 'ondraaglijk en uitzichtloos lijden' zijn enige levensverwachting is aan actieve levensbeëindiging te doen. Dat is dus géén euthenasie, omdat een baby daar niet om kan vragen.
Maar wat als het houden van een kindje de moeder of vader voor grote psychische problemen stelt? Als de moeder zich op alle mogelijke manieren heeft laten testen omdat ze in geval van een afwijking de foetus wilde laten aborteren, er niets is gezien en bij de geboorte blijkt het kind tóch bijvoorbeeld een syndroom of ander probleem te hebben? Wat als de bevalling niet goed verloopt, het kind ernstig zuurstofgebrek lijdt en de hersentjes onherstelbaar beschadigd raken, het kind spastisch wordt of zelfs gedeeltelijk verlamd?
Een interessant vraagstuk. Belangrijkste argument van de schrijvers is dat zowel een foetus als een pasgeborene geen persoon maar een potentieel persoonzijn en dat het niet tot ontwikkeling laten komen van zo'n potentieel persoon dus in de grond niemand schaadt.
Ik ben er nog niet over uit wat ik er van vind.
After-birth abortion; why should the baby live?
Het is al van 2012, dus misschien is hier al een topic over geweest, dan heb ik niet goed gezocht waarvoor bij voorbaat mijn excuses.
Samengevat zeggen de estheet en de filosoof die het artikel samen schreven dat het doden van een pasgeborene toegestaan zou moeten zijn op dezelfde grond als waarop abortus is toegestaan, namelijk als het laten leven van dit kind voor óf het kind óf de ouders onoverkomelijke problemen of ernstig lijden oplevert.
In Nederland is het al mogelijk bij een kindje dat zodanig ziek is dat 'ondraaglijk en uitzichtloos lijden' zijn enige levensverwachting is aan actieve levensbeëindiging te doen. Dat is dus géén euthenasie, omdat een baby daar niet om kan vragen.
Maar wat als het houden van een kindje de moeder of vader voor grote psychische problemen stelt? Als de moeder zich op alle mogelijke manieren heeft laten testen omdat ze in geval van een afwijking de foetus wilde laten aborteren, er niets is gezien en bij de geboorte blijkt het kind tóch bijvoorbeeld een syndroom of ander probleem te hebben? Wat als de bevalling niet goed verloopt, het kind ernstig zuurstofgebrek lijdt en de hersentjes onherstelbaar beschadigd raken, het kind spastisch wordt of zelfs gedeeltelijk verlamd?
Een interessant vraagstuk. Belangrijkste argument van de schrijvers is dat zowel een foetus als een pasgeborene geen persoon maar een potentieel persoonzijn en dat het niet tot ontwikkeling laten komen van zo'n potentieel persoon dus in de grond niemand schaadt.
Ik ben er nog niet over uit wat ik er van vind.
zondag 11 mei 2014 om 14:54
Het gaat er toch niet alleen om dat het kind zelf het gelukkigst is? Er zijn ook nog andere leden in een gezin die ook geluk verdienen ipv alles op te moeten geven voor 1 gezinslid.
Thuis zorgen is nu eenmaal veel intensiever dan elders. Als mijn schoonmoeder thuis zou wonen zouden er 2 gezinsleden een fulltime baan aan hebben. Voor het welzijn van het gezin is het dus beter dat ze in een instelling woont. Waar ze tevens betere zorg krijgt dan wij ooit kunnen bieden.
Thuis zorgen is nu eenmaal veel intensiever dan elders. Als mijn schoonmoeder thuis zou wonen zouden er 2 gezinsleden een fulltime baan aan hebben. Voor het welzijn van het gezin is het dus beter dat ze in een instelling woont. Waar ze tevens betere zorg krijgt dan wij ooit kunnen bieden.
zondag 11 mei 2014 om 14:56
Daar heb je helemaal gelijk in. Het is ook echt geen schande om een gehandicapt kind of een oudere die heel erg veel zorg nodig heeft in een tehuis te plaatsen. Ik vind het wel kwalijk als diezelfde mensen anderen erop aanspreken dat ze geen gehandicapt kind willen.
Susan: Ik lees nu pas je opmerking over mensen Downtje of autist noemen. Toen ik in het gips zat werd ik ook geen beenbreukje genoemd. Ik vind dat erg denigrerend over komen. Net alsof het geen mensen zijn.
Susan: Ik lees nu pas je opmerking over mensen Downtje of autist noemen. Toen ik in het gips zat werd ik ook geen beenbreukje genoemd. Ik vind dat erg denigrerend over komen. Net alsof het geen mensen zijn.
zondag 11 mei 2014 om 14:58
Volgens mij is de stiefzoon van Zoetie al in de puberteit of al bijna volwassen en het gaat om een woongemeenschap, daar stel ik me een vorm van begeleid kamerwonen bij voor en ik denk dat verstandelijk gehandicapte mensen net als niet-gehandicapte mensen ook echt wel toe kunnen zijn aan een moment waarop ze met leeftijdgenoten onder elkaar gaan wonen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 15:00
Sommigen wel Susan en anderen weer niet. In mijn beroep had ik er mensen bij die volledig over de zeik waren dat ze niet thuis mochten blijven en weer anderen vonden het prachtig om "op zichzelf" te wonen maar ook die waren erg van slag als ze verdrietig of boos of gelukkig waren en dat niet konden delen met hun familie leden.
Wel waren ze allemaal stuk voor stuk verbaast dat hun wel weg moesten en dat zus of broer dat niet moesten. De meesten begrepen dat ook echt niet en ik zou dat een kind nooit aan willen doen.
Wel waren ze allemaal stuk voor stuk verbaast dat hun wel weg moesten en dat zus of broer dat niet moesten. De meesten begrepen dat ook echt niet en ik zou dat een kind nooit aan willen doen.
zondag 11 mei 2014 om 15:01
quote:matroesjka_ schreef op 11 mei 2014 @ 14:54:
Het gaat er toch niet alleen om dat het kind zelf het gelukkigst is? Er zijn ook nog andere leden in een gezin die ook geluk verdienen ipv alles op te moeten geven voor 1 gezinslid.
Thuis zorgen is nu eenmaal veel intensiever dan elders. Als mijn schoonmoeder thuis zou wonen zouden er 2 gezinsleden een fulltime baan aan hebben. Voor het welzijn van het gezin is het dus beter dat ze in een instelling woont. Waar ze tevens betere zorg krijgt dan wij ooit kunnen bieden.
Daarom is het ook mooi dat deze plekken er zijn, dat mensen daar terecht kunnen.
Iedereen verdient geluk maar ik hoop dat je het met me eens bent (nou weet ik niet wat je schoonmoeder heeft) dat mensen met een handicap/gedragsstoornis vaak een limiet op geluk hebben, klein voorbeeldje, de broer van een oude vriendin, syndroom van down en meerdere andere gedragsstoornissen, begeleid wonen samen met zijn vriendin (zelfde handicap) zijn volwassen en willen dolgraag een kindje en trouwen en van alles zelf doen.. Alleen kunnen ze dat niet, mogen ze dat niet omdat ze zelf niet in staat zijn om dit te doen.
Ze worden dus beperkt in hun geluk.
Het gaat er toch niet alleen om dat het kind zelf het gelukkigst is? Er zijn ook nog andere leden in een gezin die ook geluk verdienen ipv alles op te moeten geven voor 1 gezinslid.
Thuis zorgen is nu eenmaal veel intensiever dan elders. Als mijn schoonmoeder thuis zou wonen zouden er 2 gezinsleden een fulltime baan aan hebben. Voor het welzijn van het gezin is het dus beter dat ze in een instelling woont. Waar ze tevens betere zorg krijgt dan wij ooit kunnen bieden.
Daarom is het ook mooi dat deze plekken er zijn, dat mensen daar terecht kunnen.
Iedereen verdient geluk maar ik hoop dat je het met me eens bent (nou weet ik niet wat je schoonmoeder heeft) dat mensen met een handicap/gedragsstoornis vaak een limiet op geluk hebben, klein voorbeeldje, de broer van een oude vriendin, syndroom van down en meerdere andere gedragsstoornissen, begeleid wonen samen met zijn vriendin (zelfde handicap) zijn volwassen en willen dolgraag een kindje en trouwen en van alles zelf doen.. Alleen kunnen ze dat niet, mogen ze dat niet omdat ze zelf niet in staat zijn om dit te doen.
Ze worden dus beperkt in hun geluk.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zondag 11 mei 2014 om 15:04
Idd Siepeltje, dat is heel erg moeilijk want dat ze geen kinderen "mogen" is ook vaak iets wat ze niet kunnen begrijpen waarom het niet kan.
Bij mij in de instelling mochten de bewoners een huisdier hebben. Een vis, een hamster of een parkiet. Maar de redenen waarom ze geen kind konden krijgen snapten ze echt niet want voor een hamster zorgen is ook heel erg zwaar en dat kunnen ze ook heel erg goed.
Bij mij in de instelling mochten de bewoners een huisdier hebben. Een vis, een hamster of een parkiet. Maar de redenen waarom ze geen kind konden krijgen snapten ze echt niet want voor een hamster zorgen is ook heel erg zwaar en dat kunnen ze ook heel erg goed.
zondag 11 mei 2014 om 15:07
Ik wil dat verder niet bagatelliseren, maar ik denk dat heel veel niet-gehandicapte mensen ook beperkt worden in hun geluk. Het komt bij heel veel mensen voor dat ze een diepe wens niet kunnen verwezenlijken, of dat iets heel essentieels wordt afgenomen. Niet gehandicapt zijn beschermt je daar niet tegen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 15:31
Mijn hemel... ik lees hier echt zulke enorme onzinzaken. Ik word op woorden in mijn tekst aangevallen (meiden, dit is internet en leer nou eens dat je ook teksten compleet verkeerd kan interpreteren), onze zoon zou met zijn bijna 20 jaar, vast nog heel ongelukkig worden, hij is zielig (want hij gaat straks op volwassen leeftijd in een groep wonen in een heerlijke omgeving, waar hij elke dag bezigheden en werk aangeboden krijgt in een vaste groepsvorm (hij moet ook gaan werken voor zijn Wajong). Denk dat het juist heel fijn voor hem gaat zijn als school weg valt straks) en weet-ik-veel-wat-voor-onzin ik nog meer lees. Ik denk dat zijn bloedeigen vader na bijna 20 jaar wel weet, hoe zijn zoon met Down in elkaar steekt en na een aantal jaar meegedraaid te hebben in dit toch wel erg fijne en gezellige gezin en daardoor ook de kwestie rondom de toekomst van deze schat van een zoon, zelf ook een beetje weet hoe en wat. Maar ach, als sommigen van jullie het allemaal zo fantastisch weten, tot zelfs roepen dat ik respectloos ben over hem (we zijn juist stapelgek op elkaar), om een woordje, die bij ons een lieve betekenis heeft (blijkbaar bij jullie niet, kan, ligt er maar aan hoe je alles interpreteert)yeah right. Ik vind het prima. Wij weten hoe het zit en daar gaat het om.
Susan, jij snapt het helemaal. Ik denk dat heel veel niet-gehandicapte mensen beperkt worden in hun geluk. Wij zien dagelijks een jongen, die zich op zijn eigen manier mag ontwikkelen en waarvoor alles gelukkig goed geregeld is (en dat geldt helaas niet voor elke gehandicapt mens in dit land). Elke dag weer. Hij is gelukkig, hij mag zijn wie hij is, we accepteren elkaar, en wat is er fijner als hij straks, als hij volwassen is (en dat duurt niet lang meer), mag wonen in een vaste groep met werk wat hij leuk vindt? (Want daar zijn we mee bezig, kijken naar wat hij leuk vindt en wat zijn mogelijkheden zijn). Je merkt thuis al, dat hij dingen echt oppakt en graag doet. Op school idem dito. Hij is over niet al te lange tijd toe aan wat anders. Wij zijn dankbaar dat het zo kan bij ons in de buurt, voor kinderen/mensen met zijn handicap. En nee, wij kunnen niet fulltime voor hem blijven zorgen straks. Het is geen kwestie van niet willen, ongelofelijk dat mensen dat denken. Denk dat hij inderdaad gelukkiger is in zo'n woongemeenschap, dan fulltime bij ons thuis, na zijn 20e. Maar nu is hij nog puber en zorgen wij voor hem (en school heeft ook een groot aandeel). Ik denk dat een aantal zelf te simpel denken, door alleen maar in problemen te denken. Als ik iets geleerd heb van mijn partner, juist door wat hij heeft meegemaakt met zijn zoon, is het in oplossingen denken. In positief zijn en er wat van maken met z'n allen als gezin.
Susan, jij snapt het helemaal. Ik denk dat heel veel niet-gehandicapte mensen beperkt worden in hun geluk. Wij zien dagelijks een jongen, die zich op zijn eigen manier mag ontwikkelen en waarvoor alles gelukkig goed geregeld is (en dat geldt helaas niet voor elke gehandicapt mens in dit land). Elke dag weer. Hij is gelukkig, hij mag zijn wie hij is, we accepteren elkaar, en wat is er fijner als hij straks, als hij volwassen is (en dat duurt niet lang meer), mag wonen in een vaste groep met werk wat hij leuk vindt? (Want daar zijn we mee bezig, kijken naar wat hij leuk vindt en wat zijn mogelijkheden zijn). Je merkt thuis al, dat hij dingen echt oppakt en graag doet. Op school idem dito. Hij is over niet al te lange tijd toe aan wat anders. Wij zijn dankbaar dat het zo kan bij ons in de buurt, voor kinderen/mensen met zijn handicap. En nee, wij kunnen niet fulltime voor hem blijven zorgen straks. Het is geen kwestie van niet willen, ongelofelijk dat mensen dat denken. Denk dat hij inderdaad gelukkiger is in zo'n woongemeenschap, dan fulltime bij ons thuis, na zijn 20e. Maar nu is hij nog puber en zorgen wij voor hem (en school heeft ook een groot aandeel). Ik denk dat een aantal zelf te simpel denken, door alleen maar in problemen te denken. Als ik iets geleerd heb van mijn partner, juist door wat hij heeft meegemaakt met zijn zoon, is het in oplossingen denken. In positief zijn en er wat van maken met z'n allen als gezin.
zondag 11 mei 2014 om 15:39
Ja dat is sneu dat zij wel uit huis moeten en de andere kinderen niet. Andersom kan het voor de andere kinderen ook sneu zijn als dat ene kind niet uit huis gaat.
En dat ze zelf geen kinderen mogen krijgen is ook sneu.
Maar wat ga je er aan doen? Worden niet heel veel mensen beperkt in hun geluk? Of ze nu een beperking hebben of niet? Het grote verzet wat wij mensen voelen tegen dingen die wij bestempelen als "onrecht" speelt hier ook een hele grote rol in.
Ja, dat ze geen kinderen mogen krijgen is sneu. Maar wat ga je daar aan doen? Het is zoals het is.
En dat ze zelf geen kinderen mogen krijgen is ook sneu.
Maar wat ga je er aan doen? Worden niet heel veel mensen beperkt in hun geluk? Of ze nu een beperking hebben of niet? Het grote verzet wat wij mensen voelen tegen dingen die wij bestempelen als "onrecht" speelt hier ook een hele grote rol in.
Ja, dat ze geen kinderen mogen krijgen is sneu. Maar wat ga je daar aan doen? Het is zoals het is.
zondag 11 mei 2014 om 15:40
En soms is abortus de beste optie. Soms kiezen ouders ervoor een kindje wel te laten komen en blijkt de zorg toch zwaar tegen te vallen. Soms denk je een gezond kind te krijgen en blijkt het zwaar autistisch te zijn.
Je kunt het nu eenmaal niet voorspellen. En dingen zijn sneu ja. Maar ik vind niet dat je kosten wat kost ervoor moet willen zorgen dat het beperkte kind thuis kan blijven of alles kan krijgen en doen wat zijn/haar hartje begeert. Alleen maar omdat het anders zielig is en het kind er zelf niet voor gekozen heeft om geboren te worden. Helaas is het leven zo simpel niet.
Je kunt het nu eenmaal niet voorspellen. En dingen zijn sneu ja. Maar ik vind niet dat je kosten wat kost ervoor moet willen zorgen dat het beperkte kind thuis kan blijven of alles kan krijgen en doen wat zijn/haar hartje begeert. Alleen maar omdat het anders zielig is en het kind er zelf niet voor gekozen heeft om geboren te worden. Helaas is het leven zo simpel niet.
zondag 11 mei 2014 om 15:43
En heel eerlijk gezegd weet ik dus niet of ik ervoor gemaakt ben jarenlang voor een gehandicapt kind te zorgen. Ik hoop nooit daarmee te maken te krijgen en als ik er wel mee te maken zou krijgen weet ik ook niet hoe ik er op dat moment in zou staan.
Maar een instelling zou zeker een van de opties zijn. Afhankelijk van de ernst van de beperking en de verdere gezinsomstandigheden.
Maar een instelling zou zeker een van de opties zijn. Afhankelijk van de ernst van de beperking en de verdere gezinsomstandigheden.
zondag 11 mei 2014 om 16:09
quote:Siepeltje schreef op 11 mei 2014 @ 15:01:
[...]
Daarom is het ook mooi dat deze plekken er zijn, dat mensen daar terecht kunnen.
Iedereen verdient geluk maar ik hoop dat je het met me eens bent (nou weet ik niet wat je schoonmoeder heeft) dat mensen met een handicap/gedragsstoornis vaak een limiet op geluk hebben, klein voorbeeldje, de broer van een oude vriendin, syndroom van down en meerdere andere gedragsstoornissen, begeleid wonen samen met zijn vriendin (zelfde handicap) zijn volwassen en willen dolgraag een kindje en trouwen en van alles zelf doen.. Alleen kunnen ze dat niet, mogen ze dat niet omdat ze zelf niet in staat zijn om dit te doen.
Ze worden dus beperkt in hun geluk.Iedereen heeft een limiet op geluk. En mensen met een handicap worden bij voorkeur niet beperkt in hun geluk, maar wel in hun keuzevrijheid.
[...]
Daarom is het ook mooi dat deze plekken er zijn, dat mensen daar terecht kunnen.
Iedereen verdient geluk maar ik hoop dat je het met me eens bent (nou weet ik niet wat je schoonmoeder heeft) dat mensen met een handicap/gedragsstoornis vaak een limiet op geluk hebben, klein voorbeeldje, de broer van een oude vriendin, syndroom van down en meerdere andere gedragsstoornissen, begeleid wonen samen met zijn vriendin (zelfde handicap) zijn volwassen en willen dolgraag een kindje en trouwen en van alles zelf doen.. Alleen kunnen ze dat niet, mogen ze dat niet omdat ze zelf niet in staat zijn om dit te doen.
Ze worden dus beperkt in hun geluk.Iedereen heeft een limiet op geluk. En mensen met een handicap worden bij voorkeur niet beperkt in hun geluk, maar wel in hun keuzevrijheid.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 11 mei 2014 om 16:17
zondag 11 mei 2014 om 17:11
Ik krijg een heel naar gevoel bij dit artikel. Ik heb het helemaal gelezen en vind het vooral erg dat de auteurs zichzelf de 'macht' toe-eigenen om te mogen beslissen over leven en dood.
Wie bepaalt of een kind recht op leven heeft? Het schokt me niet eens zo zeer dat ze pleiten voor postnatale abortus: ik vind zelf dat er weinig verschil zit tussen het prenataal aborteren van een foetus en het doden van een pasgeboren baby. De baby zelf verandert niet door geboren te worden, die blijf hetzelfde. Het zijn de mensen eromheen die het kind voor het eerst zien/in de armen hebben en het daarom ineens als 'persoon' ervaren.
Maar uit het artikel proef ik heel sterk de wens om een soort ideale samenleving te creëren, waar alleen plek is voor gezonde mensen. Alles moet maar maakbaar zijn en de gezonde, weldenkende intellectuelen beslissen dan als een soort god over de zwakkeren. Gewoon eng.
Ik vind het vooral erg dat ouders zich niet meer vrij kunnen voelen om hun kindje geboren te laten worden als ze weten dat het gehandicapt is. Omdat ze bang zijn voor de mening van anderen, zoals de auteurs van het artikel, die vinden dat het de samenleving teveel geld kost, dat zo'n kind er dus beter niet had moeten zijn, omdat het niet aan de eisen (van wie??) voldoet.
Terwijl je niet weet hoe een kind zich ontwikkeld. Een kind met Down bijvoorbeeld (zoals in dit topic al genoemd is). Daar zijn zoveel gradaties in: een kind kan zwaar gehandicapt zijn, zowel lichamelijk als geestelijk, maar het kan ook gewoon lichamelijk gezond zijn en alleen licht verstandelijk beperkt. Maar een bij de geboorte gezond lijkend kind kan later ernstig ziek worden, of alcoholist, of zwaar depressief, of crimineel. Dat kost de samenleving ook handenvol geld.
En als het om geluk gaat, is een gehandicapt kind niet bij voorbaat minder gelukkig dan een gezond kind. Dat heeft namelijk weinig met elkaar te maken. Het zijn de sociale factoren die het verschil maken.
Ik ben in principe niet tegen abortus trouwens, als een foetus erg gehandicapt is of de moeder verkracht is oid kan ik begrijpen dat ouders/moeder de beslissing nemen om het kind weg te laten halen.
Wie bepaalt of een kind recht op leven heeft? Het schokt me niet eens zo zeer dat ze pleiten voor postnatale abortus: ik vind zelf dat er weinig verschil zit tussen het prenataal aborteren van een foetus en het doden van een pasgeboren baby. De baby zelf verandert niet door geboren te worden, die blijf hetzelfde. Het zijn de mensen eromheen die het kind voor het eerst zien/in de armen hebben en het daarom ineens als 'persoon' ervaren.
Maar uit het artikel proef ik heel sterk de wens om een soort ideale samenleving te creëren, waar alleen plek is voor gezonde mensen. Alles moet maar maakbaar zijn en de gezonde, weldenkende intellectuelen beslissen dan als een soort god over de zwakkeren. Gewoon eng.
Ik vind het vooral erg dat ouders zich niet meer vrij kunnen voelen om hun kindje geboren te laten worden als ze weten dat het gehandicapt is. Omdat ze bang zijn voor de mening van anderen, zoals de auteurs van het artikel, die vinden dat het de samenleving teveel geld kost, dat zo'n kind er dus beter niet had moeten zijn, omdat het niet aan de eisen (van wie??) voldoet.
Terwijl je niet weet hoe een kind zich ontwikkeld. Een kind met Down bijvoorbeeld (zoals in dit topic al genoemd is). Daar zijn zoveel gradaties in: een kind kan zwaar gehandicapt zijn, zowel lichamelijk als geestelijk, maar het kan ook gewoon lichamelijk gezond zijn en alleen licht verstandelijk beperkt. Maar een bij de geboorte gezond lijkend kind kan later ernstig ziek worden, of alcoholist, of zwaar depressief, of crimineel. Dat kost de samenleving ook handenvol geld.
En als het om geluk gaat, is een gehandicapt kind niet bij voorbaat minder gelukkig dan een gezond kind. Dat heeft namelijk weinig met elkaar te maken. Het zijn de sociale factoren die het verschil maken.
Ik ben in principe niet tegen abortus trouwens, als een foetus erg gehandicapt is of de moeder verkracht is oid kan ik begrijpen dat ouders/moeder de beslissing nemen om het kind weg te laten halen.
zondag 11 mei 2014 om 17:18
quote:LoiseauCoureur schreef op 11 mei 2014 @ 17:11:[
Ik ben in principe niet tegen abortus trouwens, als een foetus erg gehandicapt is of de moeder verkracht is oid kan ik begrijpen dat ouders/moeder de beslissing nemen om het kind weg te laten halen.
Wat jij wil, kan niet. Je kunt niet beperkt pro-abortus zijn, je bent voor of tegen.
Wie bepaalt wat 'erg gehandicapt' is? Daar zit een glijdende schaal.
Ik ben pro-abortus, wat voor mij inhoudt, dat als een vrouw (stel) kiest voor abortus omdat ze op vakantie wil, dat ik dat ook goedkeur.
Ik ben in principe niet tegen abortus trouwens, als een foetus erg gehandicapt is of de moeder verkracht is oid kan ik begrijpen dat ouders/moeder de beslissing nemen om het kind weg te laten halen.
Wat jij wil, kan niet. Je kunt niet beperkt pro-abortus zijn, je bent voor of tegen.
Wie bepaalt wat 'erg gehandicapt' is? Daar zit een glijdende schaal.
Ik ben pro-abortus, wat voor mij inhoudt, dat als een vrouw (stel) kiest voor abortus omdat ze op vakantie wil, dat ik dat ook goedkeur.
zondag 11 mei 2014 om 17:22
Je kunt wel beperkt pro-abortus zijn. Je kunt alleen niet verwachten dat er een wet komt die beperkt pro-abortus is, omdat dat in de praktijk niet zou werken, maar je mag voor jezelf best anders denken over een abortus in situatie A dan over een abortus in situatie B.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 17:25
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 17:22:
Je kunt wel beperkt pro-abortus zijn. Je kunt alleen niet verwachten dat er een wet komt die beperkt pro-abortus is, omdat dat in de praktijk niet zou werken, maar je mag voor jezelf best anders denken over een abortus in situatie A dan over een abortus in situatie B.Oke, das waar. Maar zo denken, heeft niet veel zin, ben denk ik te zakelijk
Je kunt wel beperkt pro-abortus zijn. Je kunt alleen niet verwachten dat er een wet komt die beperkt pro-abortus is, omdat dat in de praktijk niet zou werken, maar je mag voor jezelf best anders denken over een abortus in situatie A dan over een abortus in situatie B.Oke, das waar. Maar zo denken, heeft niet veel zin, ben denk ik te zakelijk
zondag 11 mei 2014 om 17:27
Wat ik ook een interessante kwestie vond:
In duitsland kreeg een echtpaar te horen dat hun kind het buiten de baarmoeder niet zou overleven. Ze kozen ervoor de bevalling in te leiden bij 23wk en een aantal dagen. Wat gebeurde? Kind bleef leven ondanks dat de artsen er vanuit gingen dat het niet levensvatbaar zou zijn.
Ondanks dat het kind leefde had het een hele lijst met gezondheidsproblemen die het leven niet bepaald leuk zouden maken. Maar euthanasie mocht dan weer niet, terwijl met die termijn abortus/bevalling inleiden wel nog mocht.
In duitsland kreeg een echtpaar te horen dat hun kind het buiten de baarmoeder niet zou overleven. Ze kozen ervoor de bevalling in te leiden bij 23wk en een aantal dagen. Wat gebeurde? Kind bleef leven ondanks dat de artsen er vanuit gingen dat het niet levensvatbaar zou zijn.
Ondanks dat het kind leefde had het een hele lijst met gezondheidsproblemen die het leven niet bepaald leuk zouden maken. Maar euthanasie mocht dan weer niet, terwijl met die termijn abortus/bevalling inleiden wel nog mocht.
zondag 11 mei 2014 om 17:28
Nou ja, ik heb er wel een mening over als ik hoor over een vrouw die een abortus wil omdat ze op vakantie wil, al weet ik dat ze wettelijk gezien het recht heeft om een abortus te laten plegen. Als ik zou horen over een vrouw die zou gaan scheiden omdat haar man een keer per ongeluk een scheet heeft gelaten aan de ontbijttafel dan zou ik daar ook het mijne van denken, al heeft ze wettelijk gezien evenveel recht om te gaan scheiden als iemand die twee jaar lang is belazerd met een ander.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 mei 2014 om 17:32
quote:lilalinda schreef op 11 mei 2014 @ 17:18:
[...]
Wat jij wil, kan niet. Je kunt niet beperkt pro-abortus zijn, je bent voor of tegen.
Wie bepaalt wat 'erg gehandicapt' is? Daar zit een glijdende schaal.
Ik ben pro-abortus, wat voor mij inhoudt, dat als een vrouw (stel) kiest voor abortus omdat ze op vakantie wil, dat ik dat ook goedkeur.
Wat ik bedoel is dat ik het niet veroordeel als een vrouw kiest voor abortus en dat ik het ook begrijp in de bovengenoemde situaties. En ja, dan zijn het toch de ouders met artsen die bepalen of ze een kind té gehandicapt vinden om geboren te laten worden.
In geval van een gezond kind op het verkeerde moment ("net een andere baan" oid) kan (en wil) ik het niet begrijpen. Want dat is voor mij hetzelfde als het doden van een gezond pasgeboren kind.
[...]
Wat jij wil, kan niet. Je kunt niet beperkt pro-abortus zijn, je bent voor of tegen.
Wie bepaalt wat 'erg gehandicapt' is? Daar zit een glijdende schaal.
Ik ben pro-abortus, wat voor mij inhoudt, dat als een vrouw (stel) kiest voor abortus omdat ze op vakantie wil, dat ik dat ook goedkeur.
Wat ik bedoel is dat ik het niet veroordeel als een vrouw kiest voor abortus en dat ik het ook begrijp in de bovengenoemde situaties. En ja, dan zijn het toch de ouders met artsen die bepalen of ze een kind té gehandicapt vinden om geboren te laten worden.
In geval van een gezond kind op het verkeerde moment ("net een andere baan" oid) kan (en wil) ik het niet begrijpen. Want dat is voor mij hetzelfde als het doden van een gezond pasgeboren kind.
zondag 11 mei 2014 om 17:33
Oh, ik veroordeel sommige abortussen absoluut! Neemt niet weg dat ik vind dat abortus absoluut een recht moet zijn. Ook als ik het er niet mee eens ben. Ik hoef het kind niet te dragen en te baren dus het is niet aan mij om een ander te vertellen of ze het wel of niet moeten doen.
Dus hou ik wijselijk mijn mond en veroordeel ik het stilletjes. Een mening heb je toch wel.
Dus hou ik wijselijk mijn mond en veroordeel ik het stilletjes. Een mening heb je toch wel.
zondag 11 mei 2014 om 17:34
quote:Susan schreef op 11 mei 2014 @ 17:28:
Nou ja, ik heb er wel een mening over als ik hoor over een vrouw die een abortus wil omdat ze op vakantie wil, al weet ik dat ze wettelijk gezien het recht heeft om een abortus te laten plegen. Als ik zou horen over een vrouw die zou gaan scheiden omdat haar man een keer per ongeluk een scheet heeft gelaten aan de ontbijttafel dan zou ik daar ook het mijne van denken, al heeft ze wettelijk gezien evenveel recht om te gaan scheiden als iemand die twee jaar lang is belazerd met een ander.Dit bedoel ik inderdaad ook
Nou ja, ik heb er wel een mening over als ik hoor over een vrouw die een abortus wil omdat ze op vakantie wil, al weet ik dat ze wettelijk gezien het recht heeft om een abortus te laten plegen. Als ik zou horen over een vrouw die zou gaan scheiden omdat haar man een keer per ongeluk een scheet heeft gelaten aan de ontbijttafel dan zou ik daar ook het mijne van denken, al heeft ze wettelijk gezien evenveel recht om te gaan scheiden als iemand die twee jaar lang is belazerd met een ander.Dit bedoel ik inderdaad ook
