Zwanger
alle pijlers
Schoonzus vindt contact moeilijk..ervaringen?
donderdag 19 juli 2012 om 08:51
Hoi,
Ik weet niet of ik hier in de goede pijler zit.. maar goed! Ik ben momenteel 16 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn schoonzus zit momenteel in een traject van zwanger worden en dit gaat erg moeizaam wat ik begreep. Nu is het zo dat zij het contact met mij vermijdt. Ik vind dit heel lastig, helemaal omdat ze met mijn man normaal contact heeft. Komt ook bij hem langs en spreekt met hem af. Ik daarentegen met mijn zwangere buik ben blijkbaar teveel van het goede voor haar.
Ik probeer het te begrijpen maar het maakt me voornamelijk soms best boos.. iemand ervaring hiermee? En tips hoe hiermee om te gaan?
Ik weet niet of ik hier in de goede pijler zit.. maar goed! Ik ben momenteel 16 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn schoonzus zit momenteel in een traject van zwanger worden en dit gaat erg moeizaam wat ik begreep. Nu is het zo dat zij het contact met mij vermijdt. Ik vind dit heel lastig, helemaal omdat ze met mijn man normaal contact heeft. Komt ook bij hem langs en spreekt met hem af. Ik daarentegen met mijn zwangere buik ben blijkbaar teveel van het goede voor haar.
Ik probeer het te begrijpen maar het maakt me voornamelijk soms best boos.. iemand ervaring hiermee? En tips hoe hiermee om te gaan?
donderdag 19 juli 2012 om 09:40
quote:kuukelesaan schreef op 19 juli 2012 @ 09:23:
Misschien moet TO een lief kaartje sturen naar schoonzus (of bellen) en uitleggen dat ze het op zich wel begrijpt maar dat ze zich nu haast 'schuldig' voelt om wél zwanger te zijn.. Vraag daarbij ook hoe het met haar gaat, hoe ver zee nu in het traject staan.. wat de verwachtingen van de artsen zijn.. Dat soort dingen zijn namelijk zó ontzettend belangrijk!
Dat laatste ben ik met je eens. Ik denk dat dat vaak vergeten wordt. MAar zou je het probleem van dat TO zich schuldig voelt neer moeten leggen bij iemand die (misschien) geen kinderen kan krijgen? Ik vind dat gevoel van TO marginaal t.o. de leegheid van ongewilde kinderloosheid. Daar zou ik de schoonzus in kwestie in ieder geval niet mee opzadelen, wat moet zij ermee? Het is een proces en je kan haar niet dwingen om interesse te tonen als ze daar nog niet aan toe is.
Misschien moet TO een lief kaartje sturen naar schoonzus (of bellen) en uitleggen dat ze het op zich wel begrijpt maar dat ze zich nu haast 'schuldig' voelt om wél zwanger te zijn.. Vraag daarbij ook hoe het met haar gaat, hoe ver zee nu in het traject staan.. wat de verwachtingen van de artsen zijn.. Dat soort dingen zijn namelijk zó ontzettend belangrijk!
Dat laatste ben ik met je eens. Ik denk dat dat vaak vergeten wordt. MAar zou je het probleem van dat TO zich schuldig voelt neer moeten leggen bij iemand die (misschien) geen kinderen kan krijgen? Ik vind dat gevoel van TO marginaal t.o. de leegheid van ongewilde kinderloosheid. Daar zou ik de schoonzus in kwestie in ieder geval niet mee opzadelen, wat moet zij ermee? Het is een proces en je kan haar niet dwingen om interesse te tonen als ze daar nog niet aan toe is.
donderdag 19 juli 2012 om 09:41
quote:Susan schreef op 19 juli 2012 @ 09:31:
Elninjoo, de kinderwens van een ander weegt even zwaar als jouw niet-kinderwens. Stel je maar eens voor hoe het zou zijn als je niet de keuze zou hebben om vrijwillig kinderloos te blijven, als de natuur gewoon zou bepalen dat je een kind moet krijgen en opvoeden en dat er niets is wat je daartegen kunt doen. Als, met andere woorden, jouw kinderloze leven je van hogerhand wordt ontzegd. Dat komt denk ik een stuk dichter in de buurt bij hoe iemand met een onvervulde kinderwens zich voelt.Dat er in 'n andere tijd/cultuur gewoon 'n kind kwam omdat je je daar niet tegen kon beschermen, wil niet zeggen dat je het ook moet houden. In China overleven ook veel meisjesbabies het niet.
Elninjoo, de kinderwens van een ander weegt even zwaar als jouw niet-kinderwens. Stel je maar eens voor hoe het zou zijn als je niet de keuze zou hebben om vrijwillig kinderloos te blijven, als de natuur gewoon zou bepalen dat je een kind moet krijgen en opvoeden en dat er niets is wat je daartegen kunt doen. Als, met andere woorden, jouw kinderloze leven je van hogerhand wordt ontzegd. Dat komt denk ik een stuk dichter in de buurt bij hoe iemand met een onvervulde kinderwens zich voelt.Dat er in 'n andere tijd/cultuur gewoon 'n kind kwam omdat je je daar niet tegen kon beschermen, wil niet zeggen dat je het ook moet houden. In China overleven ook veel meisjesbabies het niet.
donderdag 19 juli 2012 om 09:42
quote:elninjoo schreef op 19 juli 2012 @ 09:25:
[...]
Echt onzin. Voor jou (en vele anderen) is 'n kinderwens wat anders, maar bewust kindvrijen hebben andere net zo belangrijke levenswensen.
Vind het zoooo arrogant om de ene levenswens boven de andere te durven zetten.
Accepteer dat voor ieder zijn/haar levenswens net zo belangrijk is als de jouwe voor jou.Een reis is voor de meeste mensen altijd haalbaar, niet op de korte dan wel op de lange termijn. Een kind krijgen niet. Je hebt je punt weer eens gemaakt. Doei!
[...]
Echt onzin. Voor jou (en vele anderen) is 'n kinderwens wat anders, maar bewust kindvrijen hebben andere net zo belangrijke levenswensen.
Vind het zoooo arrogant om de ene levenswens boven de andere te durven zetten.
Accepteer dat voor ieder zijn/haar levenswens net zo belangrijk is als de jouwe voor jou.Een reis is voor de meeste mensen altijd haalbaar, niet op de korte dan wel op de lange termijn. Een kind krijgen niet. Je hebt je punt weer eens gemaakt. Doei!
donderdag 19 juli 2012 om 09:44
donderdag 19 juli 2012 om 09:44
quote:kuukelesaan schreef op 19 juli 2012 @ 09:39:
BTW, het lukt mij nog steeds wél om blij te zijn voor de mensen in mijn omgeving die vertellen dat ze zwanger zijn. Ben ook altijd blij dat zij niet in de MM hoeven om hun droom werkelijkheid te zien worden.
Het doet alleen diep van binnen wél verrekte zeer en ik kan er oprecht tegenop zien om naar de bewuste verjaardag of visite te gaan... Maar ik gá wel. En ik neem het liefst nog een cadeautje mee ook voor de zwangere (ook als het niet haar verjaardag is)... Ik laat mijn verdriet niet merken.
Laatst heb ik een keer mijn verdriet laten te merken. Toen we met een groep vriendinnen en bekenden zaten te praten en het onderwerp 'we denken na over een derde kind' kwam. Want toen werd er opgesomd wat daar de 'nadelen' van waren (grotere auto..) Toen moest ik effe heel hard slikken en heb ik in tranen verteld dat de doktoren voor ons aan het beslissen waren dat er voor ons waarschijnlijk nooit een kindje komt...Oh shit, zit echt met tranen. En weet ook even niet wat ik moet schrijven.
BTW, het lukt mij nog steeds wél om blij te zijn voor de mensen in mijn omgeving die vertellen dat ze zwanger zijn. Ben ook altijd blij dat zij niet in de MM hoeven om hun droom werkelijkheid te zien worden.
Het doet alleen diep van binnen wél verrekte zeer en ik kan er oprecht tegenop zien om naar de bewuste verjaardag of visite te gaan... Maar ik gá wel. En ik neem het liefst nog een cadeautje mee ook voor de zwangere (ook als het niet haar verjaardag is)... Ik laat mijn verdriet niet merken.
Laatst heb ik een keer mijn verdriet laten te merken. Toen we met een groep vriendinnen en bekenden zaten te praten en het onderwerp 'we denken na over een derde kind' kwam. Want toen werd er opgesomd wat daar de 'nadelen' van waren (grotere auto..) Toen moest ik effe heel hard slikken en heb ik in tranen verteld dat de doktoren voor ons aan het beslissen waren dat er voor ons waarschijnlijk nooit een kindje komt...Oh shit, zit echt met tranen. En weet ook even niet wat ik moet schrijven.
donderdag 19 juli 2012 om 09:45
quote:elninjoo schreef op 19 juli 2012 @ 09:41:
Dat er in 'n andere tijd/cultuur gewoon 'n kind kwam omdat je je daar niet tegen kon beschermen, wil niet zeggen dat je het ook moet houden. In China overleven ook veel meisjesbabies het niet.Jeetje, elninjoo, ga het niet zo uit zitten kauwen en probeer je gewoon eens in te leven in een ander. De kinderwens van een ander weegt net zo zwaar als jouw niet-kinderwens, zó moeilijk is dat toch niet te begrijpen? En ja, jij zit in de luxe positie dat jij jouw niet-kinderwens zonder meer kunt vervullen omdat we nou eenmaal niet automatisch kinderen krijgen, maar ik probeer ook geen realistisch beeld te schetsen, ik probeer een scenario te schetsen waarin jij je wel zou kunnen verplaatsen, als je een beetje je best zou doen.
Dat er in 'n andere tijd/cultuur gewoon 'n kind kwam omdat je je daar niet tegen kon beschermen, wil niet zeggen dat je het ook moet houden. In China overleven ook veel meisjesbabies het niet.Jeetje, elninjoo, ga het niet zo uit zitten kauwen en probeer je gewoon eens in te leven in een ander. De kinderwens van een ander weegt net zo zwaar als jouw niet-kinderwens, zó moeilijk is dat toch niet te begrijpen? En ja, jij zit in de luxe positie dat jij jouw niet-kinderwens zonder meer kunt vervullen omdat we nou eenmaal niet automatisch kinderen krijgen, maar ik probeer ook geen realistisch beeld te schetsen, ik probeer een scenario te schetsen waarin jij je wel zou kunnen verplaatsen, als je een beetje je best zou doen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 19 juli 2012 om 09:45
quote:kuukelesaan schreef op 19 juli 2012 @ 09:44:
Mirremara, denk dat het vooral belangrijk is dat ze van elkaar weten wat er precies speelt.. althans, het gevoel erbij. Daarbij moet TO natuurlijk niet haar 'schuldgevoel' op schoonzus overbrengen... (misschien had ik het niet goed geformuleerd) want zelf zou ik dan ook balen als ze dat zou doen...Ja precies, ik begrijp nu wat je bedoelt. Het is wel een vervelende situatie.
Mirremara, denk dat het vooral belangrijk is dat ze van elkaar weten wat er precies speelt.. althans, het gevoel erbij. Daarbij moet TO natuurlijk niet haar 'schuldgevoel' op schoonzus overbrengen... (misschien had ik het niet goed geformuleerd) want zelf zou ik dan ook balen als ze dat zou doen...Ja precies, ik begrijp nu wat je bedoelt. Het is wel een vervelende situatie.
donderdag 19 juli 2012 om 09:47
Het lijkt me heerlijk om zo weinig inlevingsvermogen en empathie te hebben. De wereld moet toch een stuk eenvoudiger zijn als je alleen jezelf belangrijk vindt. Nooit last van andermans mening, nooit last van andermans verdriet. Misschien word je er een beetje een misantrope hedonistische kluizenaar van, met een hoeveelheid sociale contacten die op één hand te tellen is, maar on the bright side: dat interesseert je dan geen moer! Heerlijk ontspannend
donderdag 19 juli 2012 om 09:49
Toen ik zwanger was van onze tweede werdt mijn zwangerschap door mijn schoonzusje ook volledig genegeerd.
Omdat mijn schoonmoeder haar mond voorbij had gepraat wisten wij dat zij al een hele tijd bezig was om voor de eerste keer zwanger te worden maar zelf heeft ze ons dat niet verteld.
Was ze natuurlijk ook absoluut niet verplicht, maar leverde wel een bepaald spanningsveld als we met zijn allen bij elkaar waren.
Uiteindelijk heeft ze huilend toch een keer verteld waarom ze zo slecht in haar vel zat en waarom ze zo afstandelijk op deze zwangerschap had gereageerd. Daardoor was de sfeer daarna vanuit allebei de kanten veel relaxter.
Maar het blijft iets moeilijks. Toen ik haar met ruim 39 weken zwangerschap bij mijn schoonouders zag en het buiten ruim 30 graden was en ze nog niet aan me vroeg of het goed met me ging, ging er toch wel even een wenkbrouw omhoog bij mij.
En zelf weet ik heel goed hoe het is. Mijn eerste kindje nam ook nogal de tijd om zich aan te dienen en mijn vriendinnen leken wel besmet met het zwangerschapvirus. Dat vond ik ook heel moeilijk en heb daar bij mijn man mebnig traan om gelaten. Maar ik heb wel af en toe mijn interesse getoont tijdens de zwangerschappen en ben op kraamvisites gegaan.
Uit respect voor de (aankomende) ouders, maar ook omdat ik niet wist hoelang deze hele situatie ging duren. Ik wilde niet mijn sociale contacten ook nog verliezen in een toch al moeilijke tijd.
Maar zo zal het voor iedereen anders zijn en voelen.
Omdat mijn schoonmoeder haar mond voorbij had gepraat wisten wij dat zij al een hele tijd bezig was om voor de eerste keer zwanger te worden maar zelf heeft ze ons dat niet verteld.
Was ze natuurlijk ook absoluut niet verplicht, maar leverde wel een bepaald spanningsveld als we met zijn allen bij elkaar waren.
Uiteindelijk heeft ze huilend toch een keer verteld waarom ze zo slecht in haar vel zat en waarom ze zo afstandelijk op deze zwangerschap had gereageerd. Daardoor was de sfeer daarna vanuit allebei de kanten veel relaxter.
Maar het blijft iets moeilijks. Toen ik haar met ruim 39 weken zwangerschap bij mijn schoonouders zag en het buiten ruim 30 graden was en ze nog niet aan me vroeg of het goed met me ging, ging er toch wel even een wenkbrouw omhoog bij mij.
En zelf weet ik heel goed hoe het is. Mijn eerste kindje nam ook nogal de tijd om zich aan te dienen en mijn vriendinnen leken wel besmet met het zwangerschapvirus. Dat vond ik ook heel moeilijk en heb daar bij mijn man mebnig traan om gelaten. Maar ik heb wel af en toe mijn interesse getoont tijdens de zwangerschappen en ben op kraamvisites gegaan.
Uit respect voor de (aankomende) ouders, maar ook omdat ik niet wist hoelang deze hele situatie ging duren. Ik wilde niet mijn sociale contacten ook nog verliezen in een toch al moeilijke tijd.
Maar zo zal het voor iedereen anders zijn en voelen.
Follow your heart, but take your brain with you....
donderdag 19 juli 2012 om 09:50
quote:Mirremara schreef op 19 juli 2012 @ 09:42:
[...]
Een reis is voor de meeste mensen altijd haalbaar, niet op de korte dan wel op de lange termijn. Een kind krijgen niet. Je hebt je punt weer eens gemaakt. Doei!Er zijn ook mensen die wegens chronische gezondheidsproblemen nooit (meer) kunnen reizen (terwijl ze dat wel heel graag zouden willen) maar die toch enthousiast kunnen meeleven met hen die het nog wel kunnen.
[...]
Een reis is voor de meeste mensen altijd haalbaar, niet op de korte dan wel op de lange termijn. Een kind krijgen niet. Je hebt je punt weer eens gemaakt. Doei!Er zijn ook mensen die wegens chronische gezondheidsproblemen nooit (meer) kunnen reizen (terwijl ze dat wel heel graag zouden willen) maar die toch enthousiast kunnen meeleven met hen die het nog wel kunnen.
donderdag 19 juli 2012 om 09:51
quote:natonco schreef op 19 juli 2012 @ 09:47:
Het lijkt me heerlijk om zo weinig inlevingsvermogen en empathie te hebben. De wereld moet toch een stuk eenvoudiger zijn als je alleen jezelf belangrijk vindt. Nooit last van andermans mening, nooit last van andermans verdriet. Misschien word je er een beetje een misantrope hedonistische kluizenaar van, met een hoeveelheid sociale contacten die op één hand te tellen is, maar on the bright side: dat interesseert je dan geen moer! Heerlijk ontspannend Zie je dan 't gebrek aan inlevingsvermogen bij de kinderwensers niet? Die vinden alle andere zaken minderwaardig aan hun heilige kinderwens. Over gebrek aan empathie gesproken....
Het lijkt me heerlijk om zo weinig inlevingsvermogen en empathie te hebben. De wereld moet toch een stuk eenvoudiger zijn als je alleen jezelf belangrijk vindt. Nooit last van andermans mening, nooit last van andermans verdriet. Misschien word je er een beetje een misantrope hedonistische kluizenaar van, met een hoeveelheid sociale contacten die op één hand te tellen is, maar on the bright side: dat interesseert je dan geen moer! Heerlijk ontspannend Zie je dan 't gebrek aan inlevingsvermogen bij de kinderwensers niet? Die vinden alle andere zaken minderwaardig aan hun heilige kinderwens. Over gebrek aan empathie gesproken....
donderdag 19 juli 2012 om 09:53
Ik heb al jaren geen relatie gehad omdat het met het vinden van de leuke man niet zo wil vlotten terwijl ik graag juist iemand ben die het fijn vindt om mijn leven samen met een partner te kunnen delen. Ik ben op een leeftijd waarop kinderen krijgen niet zo makkelijk meer zal gaan terwijl ik graag kinderen zou willen en bij tijd en wijle ook daar mee bezig ben geweest om te bekijken of ik ze ook in mijn eentje zou willen en kunnen krijgen. Ik heb gezondheidsproblemen waardoor ik vaak dingen moet laten schieten... en ja dat is soms erg pijnlijk als je met Kerst tussen de stelletjes zit, mensen hun kinderen onbesuisd nemen zelfs in allerlei vervelende omstandigheden en ik allerlei verhalen hoor over wat anderen nu weer hebben meegemaakt en ze soms mij daarbij vergeten terwijl ik bijvoorbeeld wél eens had meegekund en ik vervolgens nog eens krijg ingepeperd dat ik zoiets vast toch niet wil.
Maar... daar probeer ik wel mijn weg in te zoeken, probeer ik blij voor anderen te zijn en toch mee te leven en vind ik dat ik toch op kraamvisite moet gaan en daar zelfs blij van wordt. Blij dat mensen wél geluk vinden, passie vinden, dat het mogelijk is, dan wel niet voor mij altijd en zal ik het ergens anders in moeten zoeken maar toch voor anderen. Ben ik er bij als het kind zijn eerste stapjes zet, kook ik een maaltijd voor mijn stelletjes vrienden die dat waarderen en kijk ik met plezier naar hun vakantiefoto's.
Ja, dan voel ik mij weleens bedroefd, heb periodes gehad dat ik het met elk van deze zaken zeer moeilijk heb gehad, maar ik vind niet dat je het kan maken een ander mens dan maar te negeren juist omdat de ander op dat moment bezig is met leven, met blij zijn, zo'n ander buiten te sluiten omdat je dan met sommige dingen wel erg geconfronteerd wordt. Je hoeft echt niet kirrekirrekirre elke dag zometeen boven de babybox te hangen en alles aan te moeten horen en iemand mag het er zeer logisch niet altijd even makkelijk mee hebben maar het is nogal wat als je mensen dan maar helemaal niet meer wil zien omdat zij volgens jou wel gelukkig zijn.
Iedereen heeft bepaalde dingen waar men mee zit. Elk huisje heeft vaak zijn kruisje. Het hoort bij het leven dat aan te kunnen, mee om te gaan en persoonlijk is het zo net alsof je een ander zijn of haar geluk niet gunt als je dat soort dingen zo blijft doen.
Dit klinkt als echt compleet negeren maar wel leuk doen met broer. Dat heeft ook nog eens twee kanten. Namelijk de één negeren en bij de ander wel langskomen terwijl ze in het zelfde gezin zitten. Die broer krijgt toch ook nog een tweede kindje. Waarom is het bij hem dan anders, dat ze het makkelijker naar de achter grond kan drukken?
Zo voelt TO zich zelfs bijna bezwaard en meeleven en enig begrip hebben is wel goed maar beetje jammer als je ergens blij mee bent en een ander valt daar zo over. Als je er mee probeert om te gaan, is dat ook gelijk de manier om te kijken hoe je er anders tegenaan kan kijken en is het ook voor jezelf weer een veel prettiger gevoel uiteindelijk.
Ik vind iemand compleet negeren als deze zwanger is toch wel respectloos, zeker omdat die broer toch ook een tweede kind krijgt en daar dan wel naar toe gegaan wordt.
Hoe moet ik dat trouwens voor me zien. Neem aan dat jullie bij elkaar wonen? Komt ze juist langs als jij zelf niet thuis bent? En spreekt ze met hem af zodat jij alleen thuis moet blijven terwijl je anders samen met je man op pad ging?
Maar... daar probeer ik wel mijn weg in te zoeken, probeer ik blij voor anderen te zijn en toch mee te leven en vind ik dat ik toch op kraamvisite moet gaan en daar zelfs blij van wordt. Blij dat mensen wél geluk vinden, passie vinden, dat het mogelijk is, dan wel niet voor mij altijd en zal ik het ergens anders in moeten zoeken maar toch voor anderen. Ben ik er bij als het kind zijn eerste stapjes zet, kook ik een maaltijd voor mijn stelletjes vrienden die dat waarderen en kijk ik met plezier naar hun vakantiefoto's.
Ja, dan voel ik mij weleens bedroefd, heb periodes gehad dat ik het met elk van deze zaken zeer moeilijk heb gehad, maar ik vind niet dat je het kan maken een ander mens dan maar te negeren juist omdat de ander op dat moment bezig is met leven, met blij zijn, zo'n ander buiten te sluiten omdat je dan met sommige dingen wel erg geconfronteerd wordt. Je hoeft echt niet kirrekirrekirre elke dag zometeen boven de babybox te hangen en alles aan te moeten horen en iemand mag het er zeer logisch niet altijd even makkelijk mee hebben maar het is nogal wat als je mensen dan maar helemaal niet meer wil zien omdat zij volgens jou wel gelukkig zijn.
Iedereen heeft bepaalde dingen waar men mee zit. Elk huisje heeft vaak zijn kruisje. Het hoort bij het leven dat aan te kunnen, mee om te gaan en persoonlijk is het zo net alsof je een ander zijn of haar geluk niet gunt als je dat soort dingen zo blijft doen.
Dit klinkt als echt compleet negeren maar wel leuk doen met broer. Dat heeft ook nog eens twee kanten. Namelijk de één negeren en bij de ander wel langskomen terwijl ze in het zelfde gezin zitten. Die broer krijgt toch ook nog een tweede kindje. Waarom is het bij hem dan anders, dat ze het makkelijker naar de achter grond kan drukken?
Zo voelt TO zich zelfs bijna bezwaard en meeleven en enig begrip hebben is wel goed maar beetje jammer als je ergens blij mee bent en een ander valt daar zo over. Als je er mee probeert om te gaan, is dat ook gelijk de manier om te kijken hoe je er anders tegenaan kan kijken en is het ook voor jezelf weer een veel prettiger gevoel uiteindelijk.
Ik vind iemand compleet negeren als deze zwanger is toch wel respectloos, zeker omdat die broer toch ook een tweede kind krijgt en daar dan wel naar toe gegaan wordt.
Hoe moet ik dat trouwens voor me zien. Neem aan dat jullie bij elkaar wonen? Komt ze juist langs als jij zelf niet thuis bent? En spreekt ze met hem af zodat jij alleen thuis moet blijven terwijl je anders samen met je man op pad ging?
donderdag 19 juli 2012 om 09:55
quote:elninjoo schreef op 19 juli 2012 @ 09:51:
[...]
Zie je dan 't gebrek aan inlevingsvermogen bij de kinderwensers niet? Die vinden alle andere zaken minderwaardig aan hun heilige kinderwens. Over gebrek aan empathie gesproken....Meid, ik ga niet met je in discussie. Dat je hier een volledig overtrokken generalisatie uit, interesseert je niet, en je zal ook niet de moeite willen doen om ooit zover te komen. Sterkte met je diepe reisverdriet, ik hoop dat er ooit een lichtpuntje aan de horizon gloort.
[...]
Zie je dan 't gebrek aan inlevingsvermogen bij de kinderwensers niet? Die vinden alle andere zaken minderwaardig aan hun heilige kinderwens. Over gebrek aan empathie gesproken....Meid, ik ga niet met je in discussie. Dat je hier een volledig overtrokken generalisatie uit, interesseert je niet, en je zal ook niet de moeite willen doen om ooit zover te komen. Sterkte met je diepe reisverdriet, ik hoop dat er ooit een lichtpuntje aan de horizon gloort.
donderdag 19 juli 2012 om 09:57
quote:elninjoo schreef op 19 juli 2012 @ 09:50:
[...]
Er zijn ook mensen die wegens chronische gezondheidsproblemen nooit (meer) kunnen reizen (terwijl ze dat wel heel graag zouden willen) maar die toch enthousiast kunnen meeleven met hen die het nog wel kunnen.
Kap nou es met dat gezeik. Ik vind je vaak wel charmant in je (voorspelbare) reacties, maar ik begrijp werkelijk waar niet waarom je continue een onderwerp opzoekt waar je een hekel aan hebt(kinderen), en vervolgens dan in zo'n topic gaat zitten meuren dat mensen die niet kunnen reizen ook zielig zijn.
@TO: als je haar wel ziet op familiefeestjes en ze doet dan gewoon gezellig, zou ik het daar even bij laten. Vond de post van (mstanleywalker dacht ik?) "Ze ontwijkt niet jou, maar haar verdriet" erg mooi.
[...]
Er zijn ook mensen die wegens chronische gezondheidsproblemen nooit (meer) kunnen reizen (terwijl ze dat wel heel graag zouden willen) maar die toch enthousiast kunnen meeleven met hen die het nog wel kunnen.
Kap nou es met dat gezeik. Ik vind je vaak wel charmant in je (voorspelbare) reacties, maar ik begrijp werkelijk waar niet waarom je continue een onderwerp opzoekt waar je een hekel aan hebt(kinderen), en vervolgens dan in zo'n topic gaat zitten meuren dat mensen die niet kunnen reizen ook zielig zijn.
@TO: als je haar wel ziet op familiefeestjes en ze doet dan gewoon gezellig, zou ik het daar even bij laten. Vond de post van (mstanleywalker dacht ik?) "Ze ontwijkt niet jou, maar haar verdriet" erg mooi.
donderdag 19 juli 2012 om 10:01
"Ze ontwijkt niet jou, maar haar verdriet", blijft toch neerkomen op TO ontwijken.
Ik vind persoonlijk het behoorlijk erg om ontweken te worden omdat anderen niet met bepaalde zaken van mij om kunnen gaan. Jaloers op mijn huis, verdrietig dat hun naaste (ik) ziek was etc.
Ontweken worden is voor mij een zeer gevoelig puntje omdat veel mensen als je ziek bent, ook al geen zin hebben om langs te komen. En als je dan eindelijk weer bent opgeknapt, ergens blij mee bent, dan zijn ze weer jaloers.
Zo doe je het nooit goed.
Ik vind persoonlijk het behoorlijk erg om ontweken te worden omdat anderen niet met bepaalde zaken van mij om kunnen gaan. Jaloers op mijn huis, verdrietig dat hun naaste (ik) ziek was etc.
Ontweken worden is voor mij een zeer gevoelig puntje omdat veel mensen als je ziek bent, ook al geen zin hebben om langs te komen. En als je dan eindelijk weer bent opgeknapt, ergens blij mee bent, dan zijn ze weer jaloers.
Zo doe je het nooit goed.
donderdag 19 juli 2012 om 10:05
quote:natonco schreef op 19 juli 2012 @ 09:47:
Het lijkt me heerlijk om zo weinig inlevingsvermogen en empathie te hebben. De wereld moet toch een stuk eenvoudiger zijn als je alleen jezelf belangrijk vindt. Nooit last van andermans mening, nooit last van andermans verdriet. Misschien word je er een beetje een misantrope hedonistische kluizenaar van, met een hoeveelheid sociale contacten die op één hand te tellen is, maar on the bright side: dat interesseert je dan geen moer! Heerlijk ontspannend LOL!!
Het lijkt me heerlijk om zo weinig inlevingsvermogen en empathie te hebben. De wereld moet toch een stuk eenvoudiger zijn als je alleen jezelf belangrijk vindt. Nooit last van andermans mening, nooit last van andermans verdriet. Misschien word je er een beetje een misantrope hedonistische kluizenaar van, met een hoeveelheid sociale contacten die op één hand te tellen is, maar on the bright side: dat interesseert je dan geen moer! Heerlijk ontspannend LOL!!
donderdag 19 juli 2012 om 10:08
quote:Paekzwart schreef op 19 juli 2012 @ 10:01:
"Ze ontwijkt niet jou, maar haar verdriet", blijft toch neerkomen op TO ontwijken.
Ik vind persoonlijk het behoorlijk erg om ontweken te worden omdat anderen niet met bepaalde zaken van mij om kunnen gaan. Jaloers op mijn huis, verdrietig dat hun naaste (ik) ziek was etc.
Ontweken worden is voor mij een zeer gevoelig puntje omdat veel mensen als je ziek bent, ook al geen zin hebben om langs te komen. En als je dan eindelijk weer bent opgeknapt, ergens blij mee bent, dan zijn ze weer jaloers.
Zo doe je het nooit goed.
Dat is waar. In tijden van ziekte vind ik het trouwens absoluut niet kunnen, je zou moeten begrijpen dat de ander je dan juist nodig heeft.
Ik ga er ook een beetje van uit dat dit tijdelijk is, uiteindelijk moet je er ook mee kunnen dealen natuurlijk. Daar mag dan ook best over gesproken worden. Stel dat het haar nooit lukt, ze zal later toch ook de kinderen zien, wat gaat ze dan doen. Maar nu zo.. midden in dat hormonale traject... ik zou het nog een poos aankijken.
Maar ik moet zeggen, ik vind wel dat je gelijk hebt. Ontwijken is geen oplossing en ook geen teken van kracht.
"Ze ontwijkt niet jou, maar haar verdriet", blijft toch neerkomen op TO ontwijken.
Ik vind persoonlijk het behoorlijk erg om ontweken te worden omdat anderen niet met bepaalde zaken van mij om kunnen gaan. Jaloers op mijn huis, verdrietig dat hun naaste (ik) ziek was etc.
Ontweken worden is voor mij een zeer gevoelig puntje omdat veel mensen als je ziek bent, ook al geen zin hebben om langs te komen. En als je dan eindelijk weer bent opgeknapt, ergens blij mee bent, dan zijn ze weer jaloers.
Zo doe je het nooit goed.
Dat is waar. In tijden van ziekte vind ik het trouwens absoluut niet kunnen, je zou moeten begrijpen dat de ander je dan juist nodig heeft.
Ik ga er ook een beetje van uit dat dit tijdelijk is, uiteindelijk moet je er ook mee kunnen dealen natuurlijk. Daar mag dan ook best over gesproken worden. Stel dat het haar nooit lukt, ze zal later toch ook de kinderen zien, wat gaat ze dan doen. Maar nu zo.. midden in dat hormonale traject... ik zou het nog een poos aankijken.
Maar ik moet zeggen, ik vind wel dat je gelijk hebt. Ontwijken is geen oplossing en ook geen teken van kracht.
donderdag 19 juli 2012 om 10:08
Ik heb al geen partner (en ook geen kinderen) als je dan ook al jaren nauwelijks de deur uitkomt, je krijgt eindelijk de kans op een leuke vakantiereis waarbij de zon altijd goed is voor je gezondheid, met je toenmalig net nieuwe vriend en die vriend gaat dan liever met zijn eigen vrienden en vervolgens lukt het niet meer op vakantie te gaan dan is dat ook behoorlijk pijnlijk. Voor mij waren dat de dingen die nog net mijn leven af en toe een beetje sjeu en plezier konden geven en waarbij lekker relaxen in het zonnetje iets was geweest om eindelijk op dat moment weer eens mijn zinnen te verzetten. Zeker na alle gezondheidsperikelen van jaren en een toen wel erg moeilijk jaar.
Er zijn veel dingen voor mensen die voor hen erg belangrijk zijn. En waarbij als het één wegvalt, bijvoorbeeld dat je al geen relatie hebt, dat dan het andere toch juist extra pijn kan veroorzaken.
Ik vind niet dat een kinderwens, waar ik echt jarenlang mee geworsteld heb, nou zoveel erger is dan bijvoorbeeld geen partner hebben of niet een keer lekker er op uit kunnen vanwege je gezondheid. Ieder huisje heeft zijn kruisje. En ik vind niet dat iemand die moeite heeft met andermans kinderwens dús het recht heeft om maar helemaal nooit langs te komen en de ander helemaal te negeren. Wie weet wat de ander juist voor haar weer over heeft gehad waar ze geen weet van heeft.
Er zijn veel dingen voor mensen die voor hen erg belangrijk zijn. En waarbij als het één wegvalt, bijvoorbeeld dat je al geen relatie hebt, dat dan het andere toch juist extra pijn kan veroorzaken.
Ik vind niet dat een kinderwens, waar ik echt jarenlang mee geworsteld heb, nou zoveel erger is dan bijvoorbeeld geen partner hebben of niet een keer lekker er op uit kunnen vanwege je gezondheid. Ieder huisje heeft zijn kruisje. En ik vind niet dat iemand die moeite heeft met andermans kinderwens dús het recht heeft om maar helemaal nooit langs te komen en de ander helemaal te negeren. Wie weet wat de ander juist voor haar weer over heeft gehad waar ze geen weet van heeft.
donderdag 19 juli 2012 om 10:09
quote:Liezebetje schreef op 19 juli 2012 @ 09:57:
[...]
Kap nou es met dat gezeik. Ik vind je vaak wel charmant in je (voorspelbare) reacties, maar ik begrijp werkelijk waar niet waarom je continue een onderwerp opzoekt waar je een hekel aan hebt(kinderen), en vervolgens dan in zo'n topic gaat zitten meuren dat mensen die niet kunnen reizen ook zielig zijn.
Kan aan de titel toch niet ruiken dat dit topic over kinderen zou gaan? Ik klik altijd op laatste nieuwe, nooit op pijlers.
[...]
Kap nou es met dat gezeik. Ik vind je vaak wel charmant in je (voorspelbare) reacties, maar ik begrijp werkelijk waar niet waarom je continue een onderwerp opzoekt waar je een hekel aan hebt(kinderen), en vervolgens dan in zo'n topic gaat zitten meuren dat mensen die niet kunnen reizen ook zielig zijn.
Kan aan de titel toch niet ruiken dat dit topic over kinderen zou gaan? Ik klik altijd op laatste nieuwe, nooit op pijlers.
donderdag 19 juli 2012 om 10:10
quote:elninjoo schreef op 19 juli 2012 @ 10:05:
[...]
dat moet je 'ns tegen 'n kinderwenser zeggen die d'r zin niet krijgt, dan is het kot te klein
Inderdaad. Maar daarom zitten wij ook niet in een reis-topic van iemand, die niet kan reizen maar desperaat graag wil, die persoon te kwetsen.
Door bijvoorbeeld dingen te zeggen als: lekker belangrijk, ik wil ook wel eens wat.
[...]
dat moet je 'ns tegen 'n kinderwenser zeggen die d'r zin niet krijgt, dan is het kot te klein
Inderdaad. Maar daarom zitten wij ook niet in een reis-topic van iemand, die niet kan reizen maar desperaat graag wil, die persoon te kwetsen.
Door bijvoorbeeld dingen te zeggen als: lekker belangrijk, ik wil ook wel eens wat.
