Zwanger
alle pijlers
Schoonzus vindt contact moeilijk..ervaringen?
donderdag 19 juli 2012 om 08:51
Hoi,
Ik weet niet of ik hier in de goede pijler zit.. maar goed! Ik ben momenteel 16 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn schoonzus zit momenteel in een traject van zwanger worden en dit gaat erg moeizaam wat ik begreep. Nu is het zo dat zij het contact met mij vermijdt. Ik vind dit heel lastig, helemaal omdat ze met mijn man normaal contact heeft. Komt ook bij hem langs en spreekt met hem af. Ik daarentegen met mijn zwangere buik ben blijkbaar teveel van het goede voor haar.
Ik probeer het te begrijpen maar het maakt me voornamelijk soms best boos.. iemand ervaring hiermee? En tips hoe hiermee om te gaan?
Ik weet niet of ik hier in de goede pijler zit.. maar goed! Ik ben momenteel 16 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn schoonzus zit momenteel in een traject van zwanger worden en dit gaat erg moeizaam wat ik begreep. Nu is het zo dat zij het contact met mij vermijdt. Ik vind dit heel lastig, helemaal omdat ze met mijn man normaal contact heeft. Komt ook bij hem langs en spreekt met hem af. Ik daarentegen met mijn zwangere buik ben blijkbaar teveel van het goede voor haar.
Ik probeer het te begrijpen maar het maakt me voornamelijk soms best boos.. iemand ervaring hiermee? En tips hoe hiermee om te gaan?
donderdag 19 juli 2012 om 10:11
donderdag 19 juli 2012 om 10:11
Ik vind nooit iets leuks kunnen doen omdat je gezondheid het niet toelaat ook wel van een andere orde dan om financiële redenen even niet kunnen reizen, of een bepaalde reis niet kunnen betalen. Het ene beïnvloedt, net als een onvervulde kinderwens of het niet kunnen vinden van een leuke partner, de hele invulling van je leven, het andere is iets wat je gewoon even niet kunt hebben.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 19 juli 2012 om 10:15
quote:Liezebetje schreef op 19 juli 2012 @ 10:08:
[...]
Dat is waar. In tijden van ziekte vind ik het trouwens absoluut niet kunnen, je zou moeten begrijpen dat de ander je dan juist nodig heeft.
Ik ga er ook een beetje van uit dat dit tijdelijk is, uiteindelijk moet je er ook mee kunnen dealen natuurlijk. Daar mag dan ook best over gesproken worden. Stel dat het haar nooit lukt, ze zal later toch ook de kinderen zien, wat gaat ze dan doen. Maar nu zo.. midden in dat hormonale traject... ik zou het nog een poos aankijken.
Maar ik moet zeggen, ik vind wel dat je gelijk hebt. Ontwijken is geen oplossing en ook geen teken van kracht.
Ze zal er inderdaad een keer mee om moeten gaan. Dus nu af en toe toch wel proberen, vind ik. Ik weet niet of zoiets tijdelijks is. Vaak is het wel "minstens een jaartje" tijdelijk. Totdat kind misschien zelfs begint pas te lopen. Dat weten we niet. Nu bij 16 weken kan je het inderdaad nog even aanzien. Je hoeft niet altijd elke dag even sterk te zijn, maar wel proberen alles in het juiste perspectief te zien.
Als de schoonzus zelf niet veel kwijt wel over het feit dat het haar niet lukt om zwanger te worden, is dat haar eigen keuze en manier, maar een ander hoeft niet de problemen te krijgen omdat het met de één niet goed gaat. Dan gaat het lijken op afreageren omdat je een ander last laat hebben van jouw eigen problemen. Zeker als ze ook nog eens niets zou vertellen dan blijft het ook een beetje gissen naar de reden omdat de ander het niet tegen je zegt.
[...]
Dat is waar. In tijden van ziekte vind ik het trouwens absoluut niet kunnen, je zou moeten begrijpen dat de ander je dan juist nodig heeft.
Ik ga er ook een beetje van uit dat dit tijdelijk is, uiteindelijk moet je er ook mee kunnen dealen natuurlijk. Daar mag dan ook best over gesproken worden. Stel dat het haar nooit lukt, ze zal later toch ook de kinderen zien, wat gaat ze dan doen. Maar nu zo.. midden in dat hormonale traject... ik zou het nog een poos aankijken.
Maar ik moet zeggen, ik vind wel dat je gelijk hebt. Ontwijken is geen oplossing en ook geen teken van kracht.
Ze zal er inderdaad een keer mee om moeten gaan. Dus nu af en toe toch wel proberen, vind ik. Ik weet niet of zoiets tijdelijks is. Vaak is het wel "minstens een jaartje" tijdelijk. Totdat kind misschien zelfs begint pas te lopen. Dat weten we niet. Nu bij 16 weken kan je het inderdaad nog even aanzien. Je hoeft niet altijd elke dag even sterk te zijn, maar wel proberen alles in het juiste perspectief te zien.
Als de schoonzus zelf niet veel kwijt wel over het feit dat het haar niet lukt om zwanger te worden, is dat haar eigen keuze en manier, maar een ander hoeft niet de problemen te krijgen omdat het met de één niet goed gaat. Dan gaat het lijken op afreageren omdat je een ander last laat hebben van jouw eigen problemen. Zeker als ze ook nog eens niets zou vertellen dan blijft het ook een beetje gissen naar de reden omdat de ander het niet tegen je zegt.
donderdag 19 juli 2012 om 10:16
quote:elninjoo schreef op 19 juli 2012 @ 10:09:
[...]
Kan aan de titel toch niet ruiken dat dit topic over kinderen zou gaan? Ik klik altijd op laatste nieuwe, nooit op pijlers.
je kunt ook al lezende constateren dat dit onderwerp jouw interesse niet heeft en weg gaan zonder een kinderwens te gaan vergelijken met een vakantiereisje.
En ja, iedereen is vrij om te reageren hoe en waar hij wilt. Maar mogen en kunnen reageren is niet hetzelfde als moeten reageren. Je kunt ook uit fatsoen besluiten kwetsende opmerkingen voor je te houden.
[...]
Kan aan de titel toch niet ruiken dat dit topic over kinderen zou gaan? Ik klik altijd op laatste nieuwe, nooit op pijlers.
je kunt ook al lezende constateren dat dit onderwerp jouw interesse niet heeft en weg gaan zonder een kinderwens te gaan vergelijken met een vakantiereisje.
En ja, iedereen is vrij om te reageren hoe en waar hij wilt. Maar mogen en kunnen reageren is niet hetzelfde als moeten reageren. Je kunt ook uit fatsoen besluiten kwetsende opmerkingen voor je te houden.
donderdag 19 juli 2012 om 10:26
Ik ben nu zwanger en heb in de MM gezeten om dit te worden.
Voordat ik zwanger was, vond ik het erg moeilijk om met zwangere buiken geconfronteerd te worden. Tuurlijk wist ik wel dat de zwangerschap van de ander niks met mijn verdriet te maken heeft, maar die buik confronteerde me wel met datgene waarvan ik bang was dat ik het nooit zou hebben en dat was zó pijnlijk!
Ik heb wel altijd geprobeerd het niet uit de weg te gaan, omdat die ander geen schuld heeft aan 'ons probleem' en ik bij de meeste mensen merkte dat ze het zelf ook heel lastig vonden om met ons verdriet om te gaan.
Ik merk nu dat een vriendin die ook in de MM zit nu wat afstand van me neemt. Dat vind ik moeilijk, juist omdat we de afgelopen maanden zoveel steun aan elkaar hebben gehad. Omdat ik weet dat de stap voor haar te groot is, ben ik vaak degene die initiatief neemt tot het contact en dat werkt goed. Ik begin meestal niet zelf over mijn zwangerschap. De ene keer vraagt ze er niet naar en andere momenten wel.
Wat betreft je schoonzus zou ik je (als je goed met haar op kunt schieten) adviseren om haar te bellen en te vragen hoe het met haar gaat. Hopelijk wordt het daarna voor haar wat makkelijker om met je zwangerschap om te gaan. Hoe moeilijk het voor haar ook is, ze zal hier toch mee moeten dealen.
Voordat ik zwanger was, vond ik het erg moeilijk om met zwangere buiken geconfronteerd te worden. Tuurlijk wist ik wel dat de zwangerschap van de ander niks met mijn verdriet te maken heeft, maar die buik confronteerde me wel met datgene waarvan ik bang was dat ik het nooit zou hebben en dat was zó pijnlijk!
Ik heb wel altijd geprobeerd het niet uit de weg te gaan, omdat die ander geen schuld heeft aan 'ons probleem' en ik bij de meeste mensen merkte dat ze het zelf ook heel lastig vonden om met ons verdriet om te gaan.
Ik merk nu dat een vriendin die ook in de MM zit nu wat afstand van me neemt. Dat vind ik moeilijk, juist omdat we de afgelopen maanden zoveel steun aan elkaar hebben gehad. Omdat ik weet dat de stap voor haar te groot is, ben ik vaak degene die initiatief neemt tot het contact en dat werkt goed. Ik begin meestal niet zelf over mijn zwangerschap. De ene keer vraagt ze er niet naar en andere momenten wel.
Wat betreft je schoonzus zou ik je (als je goed met haar op kunt schieten) adviseren om haar te bellen en te vragen hoe het met haar gaat. Hopelijk wordt het daarna voor haar wat makkelijker om met je zwangerschap om te gaan. Hoe moeilijk het voor haar ook is, ze zal hier toch mee moeten dealen.
donderdag 19 juli 2012 om 10:29
Stefje, misschien dat je vriendin het nu bij jou extra pijnlijk vindt, omdat jij altijd haar lotgenote was en dat is nu niet meer zo, het voelt nu misschien voor haar alsof ze écht de allerlaatste is die maar niet zwanger wordt. Ik kan me voorstellen dat dat op de een of andere manier moeilijker is dan al die mensen die toch wel snel zwanger raken, van wie ze dat allang wist. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat ze het jou niet gunt, alleen dat het nog confronterender is dan bij andere vrouwen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 19 juli 2012 om 10:29
Waar ik ook aan moet denken is dat het niet daardoor hóeft te komen en dat je je dan teveel aanpast aan de ander, want het is toch zooo vervelend voor de ander terwijl je genaaid wordt waar je bij staat. Zo kende ik een meisje waar het erg slecht mee ging, grote problemen, duidelijk dat ze niet goed in haar vel zat. Dus als ze wat vervelend deed, niet zo gezellig was, of niet wilde afspreken dacht ik dat het daaraan zou kunnen liggen. Totdat bleek dat ze mij ineens gewoon helemaal niet meer mocht vanwege zaken waar ik toch echt niets aan kon doen. Terwijl we daarvoor juist prima contact hadden.
En of dat kwam doordat zij niet lekker in haar vel zat, daardoor jaloers op mij was of niet... dat doet dan niet meer ter zake.
Daarom zou ik liever bij mensen die dicht in mijn buurt staan wel wat meer informatie willen tegenwoordig. Want je kan wel gaan gissen maar ondertussen dóet de ander toch maar even vervelend tegen je met zaken waar je last van hebt en bij anderen uiteindelijk toch vrolijk en gezellig.
En of dat kwam doordat zij niet lekker in haar vel zat, daardoor jaloers op mij was of niet... dat doet dan niet meer ter zake.
Daarom zou ik liever bij mensen die dicht in mijn buurt staan wel wat meer informatie willen tegenwoordig. Want je kan wel gaan gissen maar ondertussen dóet de ander toch maar even vervelend tegen je met zaken waar je last van hebt en bij anderen uiteindelijk toch vrolijk en gezellig.
donderdag 19 juli 2012 om 10:34
quote:Starshine schreef op 19 juli 2012 @ 10:16:
[...]
je kunt ook al lezende constateren dat dit onderwerp jouw interesse niet heeft en weg gaan zonder een kinderwens te gaan vergelijken met een vakantiereisje.
En ja, iedereen is vrij om te reageren hoe en waar hij wilt. Maar mogen en kunnen reageren is niet hetzelfde als moeten reageren. Je kunt ook uit fatsoen besluiten kwetsende opmerkingen voor je te houden.
Het onderwerp had dus wél mijn interesse omdat ik die jaloersheid/afgunst niet kan vatten, zeker niet als 't een persoon betreft waar je het goed mee kunt vinden.
En wat lekker denigrerend weer: 'vakantiereisje' ....
[...]
je kunt ook al lezende constateren dat dit onderwerp jouw interesse niet heeft en weg gaan zonder een kinderwens te gaan vergelijken met een vakantiereisje.
En ja, iedereen is vrij om te reageren hoe en waar hij wilt. Maar mogen en kunnen reageren is niet hetzelfde als moeten reageren. Je kunt ook uit fatsoen besluiten kwetsende opmerkingen voor je te houden.
Het onderwerp had dus wél mijn interesse omdat ik die jaloersheid/afgunst niet kan vatten, zeker niet als 't een persoon betreft waar je het goed mee kunt vinden.
En wat lekker denigrerend weer: 'vakantiereisje' ....
donderdag 19 juli 2012 om 10:35
quote:Susan schreef op 19 juli 2012 @ 10:29:
Stefje, misschien dat je vriendin het nu bij jou extra pijnlijk vindt, omdat jij altijd haar lotgenote was en dat is nu niet meer zo, het voelt nu misschien voor haar alsof ze écht de allerlaatste is die maar niet zwanger wordt. Ik kan me voorstellen dat dat op de een of andere manier moeilijker is dan al die mensen die toch wel snel zwanger raken, van wie ze dat allang wist. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat ze het jou niet gunt, alleen dat het nog confronterender is dan bij andere vrouwen.Klopt hoor. Ik weet dat ze het me gunt, maar het is voor haar ontzettend confronterend. Ik heb van haar een pakketje met baby-spulletjes gekregen. Ik weet hoe moeilijk het voor haar geweest moet zijn om die winkel in te gaan en deze spullen uit te zoeken, dat vind ik zó lief en dapper!
Stefje, misschien dat je vriendin het nu bij jou extra pijnlijk vindt, omdat jij altijd haar lotgenote was en dat is nu niet meer zo, het voelt nu misschien voor haar alsof ze écht de allerlaatste is die maar niet zwanger wordt. Ik kan me voorstellen dat dat op de een of andere manier moeilijker is dan al die mensen die toch wel snel zwanger raken, van wie ze dat allang wist. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat ze het jou niet gunt, alleen dat het nog confronterender is dan bij andere vrouwen.Klopt hoor. Ik weet dat ze het me gunt, maar het is voor haar ontzettend confronterend. Ik heb van haar een pakketje met baby-spulletjes gekregen. Ik weet hoe moeilijk het voor haar geweest moet zijn om die winkel in te gaan en deze spullen uit te zoeken, dat vind ik zó lief en dapper!
donderdag 19 juli 2012 om 10:43
quote:elninjoo schreef op 19 juli 2012 @ 10:34:
[...]
Het onderwerp had dus wél mijn interesse omdat ik die jaloersheid/afgunst niet kan vatten, zeker niet als 't een persoon betreft waar je het goed mee kunt vinden.
En wat lekker denigrerend weer: 'vakantiereisje' ....
Het kwartje valt maar niet hè? Het ìs geen afgunst of jaloezie, het is continu geconfronteerd worden met je grootste verdriet, waardoor je dat verdriet steeds blijft beleven. Alsof je ouders net zijn overleden en het iedere dag papa-en-mama-dag op je werk is. Het is een pijn in jezelf, niet pijn om wat een ander heeft.
Ik begrijp dat je dat je een dergelijk ingewikkelde emotie gevoelsmatig niet kunt snappen, maar als je zo per se mee wil praten, doe dan in ieder geval je best om het cognitief te snappen. En denigrerend praten zou jou toch niet vreemd moeten zijn, je doet niet anders. Geniet er dan maar ten volle van als een ander het eens bij jou doet.
[...]
Het onderwerp had dus wél mijn interesse omdat ik die jaloersheid/afgunst niet kan vatten, zeker niet als 't een persoon betreft waar je het goed mee kunt vinden.
En wat lekker denigrerend weer: 'vakantiereisje' ....
Het kwartje valt maar niet hè? Het ìs geen afgunst of jaloezie, het is continu geconfronteerd worden met je grootste verdriet, waardoor je dat verdriet steeds blijft beleven. Alsof je ouders net zijn overleden en het iedere dag papa-en-mama-dag op je werk is. Het is een pijn in jezelf, niet pijn om wat een ander heeft.
Ik begrijp dat je dat je een dergelijk ingewikkelde emotie gevoelsmatig niet kunt snappen, maar als je zo per se mee wil praten, doe dan in ieder geval je best om het cognitief te snappen. En denigrerend praten zou jou toch niet vreemd moeten zijn, je doet niet anders. Geniet er dan maar ten volle van als een ander het eens bij jou doet.
donderdag 19 juli 2012 om 10:56
GEFELICITEERD
wat een geweldig nieuws vrouw!
Begrijp niet dat de meeste forummers hier dat niet even doen?
Wat fijn dat iedereen valt over jouw "gebrek aan medeleven"
en vergeten dat TO gewoon zwanger is en daarmee superblij!
TO ik geef je juist wel gelijk dat je af en toe boos kan worden.
Je leeft met haar mee, je gunt haar ook een kindje. Maar jij bent zwanger, en dat is geweldig nieuws voor jou!
Het is toch niet jouw schuld dat het bij schoonzus niet lukt.
Vervelend voor haar maar daar zal ze gewoon mee moeten
dealen net zoals je met andere problemen even moet leren leven.
Ze had met jou moeten bespreken dat ze er moeite mee heeft ipv langzaam aan je negeren en vermijden. Maar het is nog niet te laat, je hoeft toch niet het contact te verbreken? Dat is overdreven, het is toch je schoonzus.
wat een geweldig nieuws vrouw!
Begrijp niet dat de meeste forummers hier dat niet even doen?
Wat fijn dat iedereen valt over jouw "gebrek aan medeleven"
en vergeten dat TO gewoon zwanger is en daarmee superblij!
TO ik geef je juist wel gelijk dat je af en toe boos kan worden.
Je leeft met haar mee, je gunt haar ook een kindje. Maar jij bent zwanger, en dat is geweldig nieuws voor jou!
Het is toch niet jouw schuld dat het bij schoonzus niet lukt.
Vervelend voor haar maar daar zal ze gewoon mee moeten
dealen net zoals je met andere problemen even moet leren leven.
Ze had met jou moeten bespreken dat ze er moeite mee heeft ipv langzaam aan je negeren en vermijden. Maar het is nog niet te laat, je hoeft toch niet het contact te verbreken? Dat is overdreven, het is toch je schoonzus.
donderdag 19 juli 2012 om 10:57
Jaloezie ís het willen hebben wat een ander heeft omdát je zelf vindt dat je er gelukkiger door wordt, omdat het iets is wat jij zelf ook heel graag zou willen en dan het heel vervelend vindt dat de ánder het wel heeft. Als je het op die manier bekijkt zou afgunst juist helemaal niet zo vervelend zijn want het is iets wat ze zélf ervaren omdat ze geconfronteerd worden met wat de ander wel heeft.
Die scheidslijn ligt erg dicht bij elkaar. Verdriet om wat je zelf niet hebt of zien dat een ander wel iets heeft wat jij ook graag zou willen hebben. In dit geval vind ik het toch negatief omdat de ánder er last van heeft.
Ja, je wordt er heel erg mee geconfronteerd met je eigen verdriet als je ziet dat een ander wel zwanger is, wel op vakantie gaat, wel een partner heeft... maar als je dat probeert toch elke keer weer terug te brengen naar de realistische werkelijkheid dan zie je dat ook zij hun problemen hebben.
De vrouw die niet zwanger kon raken en vervolgens zag hoeveel verdriet de ouders hebben van het kindje dat altijd ziek is, díe zag het licht. Ze besefte dat haar eigen pijn, haar eigen diepe verdriet, misschien ook niet alles is toen ze zag hoe mis het vervolgens kan gaan als de wens wel uitkomt maar de gezondheid niet goed is. Dan zie je dat perspectief een belangrijke rol gaat spelen en daardoor je eigen verdriet om gebogen kan worden in iets wat minder beladen is.
Door de pijn in mijzelf te kunnen ombuigen naar wél blij kunnen zijn voor anderen, zie je dat het wel degelijk draait om een wisselwerking tussen je eigen pijn en niet blij kunnen zijn voor een ander omdat het jezelf te veel verdriet doet. Als je dat van elkaar kan scheiden, juist het scheiden van wat zij hebben confronteert me met wat ik niet heb, dan betrek je het meer op jezelf, alleen je eigen situatie.
En nee, dat is niet altijd even makkelijk en verdriet mag gevoeld worden maar het heeft zeker ook te maken met dat je ziet dat de ander het wél heeft. Het komt uit hetzelfde vat. Het is het willen hebben of nog kunnen ervaren van wat de ander heeft ook voor en bij jezelf en doordat je ziet dat een ander dat (nog) wel heeft besef je je eigen gemis meer. En je hoeft niet altijd gelijk helemaal blij voor een ander te kunnen zijn terwijl je zelf veel verdriet hebt vanwege gemis maar het is wel goed dat te beseffen.
Die scheidslijn ligt erg dicht bij elkaar. Verdriet om wat je zelf niet hebt of zien dat een ander wel iets heeft wat jij ook graag zou willen hebben. In dit geval vind ik het toch negatief omdat de ánder er last van heeft.
Ja, je wordt er heel erg mee geconfronteerd met je eigen verdriet als je ziet dat een ander wel zwanger is, wel op vakantie gaat, wel een partner heeft... maar als je dat probeert toch elke keer weer terug te brengen naar de realistische werkelijkheid dan zie je dat ook zij hun problemen hebben.
De vrouw die niet zwanger kon raken en vervolgens zag hoeveel verdriet de ouders hebben van het kindje dat altijd ziek is, díe zag het licht. Ze besefte dat haar eigen pijn, haar eigen diepe verdriet, misschien ook niet alles is toen ze zag hoe mis het vervolgens kan gaan als de wens wel uitkomt maar de gezondheid niet goed is. Dan zie je dat perspectief een belangrijke rol gaat spelen en daardoor je eigen verdriet om gebogen kan worden in iets wat minder beladen is.
Door de pijn in mijzelf te kunnen ombuigen naar wél blij kunnen zijn voor anderen, zie je dat het wel degelijk draait om een wisselwerking tussen je eigen pijn en niet blij kunnen zijn voor een ander omdat het jezelf te veel verdriet doet. Als je dat van elkaar kan scheiden, juist het scheiden van wat zij hebben confronteert me met wat ik niet heb, dan betrek je het meer op jezelf, alleen je eigen situatie.
En nee, dat is niet altijd even makkelijk en verdriet mag gevoeld worden maar het heeft zeker ook te maken met dat je ziet dat de ander het wél heeft. Het komt uit hetzelfde vat. Het is het willen hebben of nog kunnen ervaren van wat de ander heeft ook voor en bij jezelf en doordat je ziet dat een ander dat (nog) wel heeft besef je je eigen gemis meer. En je hoeft niet altijd gelijk helemaal blij voor een ander te kunnen zijn terwijl je zelf veel verdriet hebt vanwege gemis maar het is wel goed dat te beseffen.
donderdag 19 juli 2012 om 11:10
Eens met Paekzwart dat de scheidslijn tussen jaloezie en verdriet heel dicht bij elkaar ligt. Op dit moment ben ik na 2 jaar eindelijk zwanger. Ik ben altijd een belangstellende vriendin/(schoon)zus en collega geweest, omdat hun geluk mij ook een boost gaf. Tegelijkertijd maakte dit mij soms als ik thuis was heel verdrietig.
Ik ben niet heel uitbundig zwanger (de eerste reis na de geboorte staat al gepland ), omdat een collega van mij in de MM zit. Ik deel veel van haar verdriet, maar tegelijkertijd vind ik het net als TO dat in haar ogen mijn zwangerschap er niet toe doet. Terwijl ik haar verdriet na 2 jaar en een miskraam heel goed begrijp.
Iedereen reageert anders, maar ik snap ondanks mijn voorgeschiedenis niet dat je mensen van wie je houdt en die je nastaan iets misgunt/niet blij kan zijn.
Ik ben niet heel uitbundig zwanger (de eerste reis na de geboorte staat al gepland ), omdat een collega van mij in de MM zit. Ik deel veel van haar verdriet, maar tegelijkertijd vind ik het net als TO dat in haar ogen mijn zwangerschap er niet toe doet. Terwijl ik haar verdriet na 2 jaar en een miskraam heel goed begrijp.
Iedereen reageert anders, maar ik snap ondanks mijn voorgeschiedenis niet dat je mensen van wie je houdt en die je nastaan iets misgunt/niet blij kan zijn.
donderdag 19 juli 2012 om 11:12
TO, ik heb zelf helaas ook in de MM gezeten en merk dat mensen die daar nooit mee in aanraking zijn geweest gewoon niet begrijpen hoe zwaar dat is. Zelfs mensen die op de hoogte waren van de situatie konden het zich maar moeilijk voorstellen. Dat is ook logisch als je zelf "gewoon" zwanger kunt raken.
Probeer het niet persoonlijk op te vatten. Het heeft niets met jou of jouw zwangerschap te maken. Alleen een dikke buik is erg confronterend met het grote verdriet van je schoonzus. Geef haar de tijd en probeer niet boos te worden. Misschien kan je man met haar praten over deze situatie?
Probeer het niet persoonlijk op te vatten. Het heeft niets met jou of jouw zwangerschap te maken. Alleen een dikke buik is erg confronterend met het grote verdriet van je schoonzus. Geef haar de tijd en probeer niet boos te worden. Misschien kan je man met haar praten over deze situatie?
donderdag 19 juli 2012 om 11:17
quote:Flashy schreef op 19 juli 2012 @ 10:15:
Waarom wil een arts niet bij iedereen de molen ingaan? (lees ik hier een aantal keer)
Omdat een arts mag beslissen of een behandeling 'verstandig' is. In geval van twijfel (door eerdere ziekte, iets verminderde hartfunctie,rolstoel, diabetes, erfelijke aandoening) kan een arts zeggen dat ie er niet aan meewerkt wegens 'morele redenen'.
Er zijn zelfs artsen die zeggen "je mag zwanger worden, je lijf zal het aankunnen, maar ik máák je niet zwanger.."
(maar over het algemeen dus 'hoog-risico-patiënten)
Waarom wil een arts niet bij iedereen de molen ingaan? (lees ik hier een aantal keer)
Omdat een arts mag beslissen of een behandeling 'verstandig' is. In geval van twijfel (door eerdere ziekte, iets verminderde hartfunctie,rolstoel, diabetes, erfelijke aandoening) kan een arts zeggen dat ie er niet aan meewerkt wegens 'morele redenen'.
Er zijn zelfs artsen die zeggen "je mag zwanger worden, je lijf zal het aankunnen, maar ik máák je niet zwanger.."
(maar over het algemeen dus 'hoog-risico-patiënten)
donderdag 19 juli 2012 om 11:19
quote:Susan schreef op 19 juli 2012 @ 10:29:
Stefje, misschien dat je vriendin het nu bij jou extra pijnlijk vindt, omdat jij altijd haar lotgenote was en dat is nu niet meer zo, het voelt nu misschien voor haar alsof ze écht de allerlaatste is die maar niet zwanger wordt. Ik kan me voorstellen dat dat op de een of andere manier moeilijker is dan al die mensen die toch wel snel zwanger raken, van wie ze dat allang wist. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat ze het jou niet gunt, alleen dat het nog confronterender is dan bij andere vrouwen.Helemaal mee eens! Wat mooi beschreven!
Stefje, misschien dat je vriendin het nu bij jou extra pijnlijk vindt, omdat jij altijd haar lotgenote was en dat is nu niet meer zo, het voelt nu misschien voor haar alsof ze écht de allerlaatste is die maar niet zwanger wordt. Ik kan me voorstellen dat dat op de een of andere manier moeilijker is dan al die mensen die toch wel snel zwanger raken, van wie ze dat allang wist. Dat wil waarschijnlijk niet zeggen dat ze het jou niet gunt, alleen dat het nog confronterender is dan bij andere vrouwen.Helemaal mee eens! Wat mooi beschreven!
donderdag 19 juli 2012 om 11:22
Aan deze discussie wil ik toch ook even bijdragen. Mijn ervaring (na 2 jaar bezig, met ondertussen 4 neefjes en ontelbare kinderen bij vrienden en vriendinnen) in deze is dat het heel erg uitmaakt hoe de relatie met de zwangere is voor de zwangerschap en hoe de zwangere ermee omgaat.
Mensen en dus ook schoonfamilie die sowieso iets verder van me af staan, hoef ik niet zo nodig te zien. De buik is inderdaad confronterend. Af en toe gaat het wel, maar zo min mogelijk. Na de geboorte van de neefjes was dat over, ze zijn deel van de familie en hoe lastig het ook is, daar gaan we heen. Met liefde, cadeautjes en aandacht. Kinderen van kennissen hoef ik niet te zien tot ze wat groter zijn. Goede vrienden zijn belangrijk genoeg om gewoon de hele zwangerschap te blijven zien, ook als het lastig voelt.
Maar of dit lukt, hangt ook af van het tweede element, hoe gaat de zwangere om met haar zwangerschap en mijn gevoeligheden. In onze omgeving weet iedereen dat we bezig zijn en in de MM lopen. Dus als je me belt om me te feliciteren met mijn verjaardag en in 1 moeite door vertelt dat je net een goede 12-weken echo hebt, dan hoeft het contact even niet zo nodig voor mij. Als je het vertelt op een rustiger moment, mij tijd gunt om zowel te feliciteren als het een beetje te verwerken (of het via man aan me laat weten) dan kunnen we verder. En dan kan en wil ik weten over je zwangerschap, meeleven en verheugen op de geboorte. En dan kunnen we behandelingen en kwaaltjes allebei bespreken, zonder dat ik er verdrietig van word, dan kan ik meeleven en mee genieten.
Ik heb moeite met zeurende zwangeren, als het om onzin gaat, niet als ze het echt zwaar hebben. Ik heb ook moeite met mensen die boos worden of niet kunnen accepteren als ik afstand neem om mezelf bij elkaar te rapen of te beschermen.
Dus TO als je mijn schoonzusje was had ik veel moeite met je boosheid, en hoewel je denkt dat je het niet hebt laten merken, vergeet niet dat dit soort gevoelens vaak toch op de een of andere manier uitkomen. Ook zou ik het lastig vinden als je niet kan accepteren als ik je tijdelijk minder zie, je weet toch wat er speelt. Bellen of een kaartje sturen met dat je haar mist en hoopt dat er meer contact kan komen, is een superlief idee. Een afspraak forceren minder. En dat ze met je man wel afspreekt zie ik eerder als positief, ze is wel bij jullie gezin betrokken, op deze manier...
Succes en geniet van je zwangerschap en straks van je kindje.
Mensen en dus ook schoonfamilie die sowieso iets verder van me af staan, hoef ik niet zo nodig te zien. De buik is inderdaad confronterend. Af en toe gaat het wel, maar zo min mogelijk. Na de geboorte van de neefjes was dat over, ze zijn deel van de familie en hoe lastig het ook is, daar gaan we heen. Met liefde, cadeautjes en aandacht. Kinderen van kennissen hoef ik niet te zien tot ze wat groter zijn. Goede vrienden zijn belangrijk genoeg om gewoon de hele zwangerschap te blijven zien, ook als het lastig voelt.
Maar of dit lukt, hangt ook af van het tweede element, hoe gaat de zwangere om met haar zwangerschap en mijn gevoeligheden. In onze omgeving weet iedereen dat we bezig zijn en in de MM lopen. Dus als je me belt om me te feliciteren met mijn verjaardag en in 1 moeite door vertelt dat je net een goede 12-weken echo hebt, dan hoeft het contact even niet zo nodig voor mij. Als je het vertelt op een rustiger moment, mij tijd gunt om zowel te feliciteren als het een beetje te verwerken (of het via man aan me laat weten) dan kunnen we verder. En dan kan en wil ik weten over je zwangerschap, meeleven en verheugen op de geboorte. En dan kunnen we behandelingen en kwaaltjes allebei bespreken, zonder dat ik er verdrietig van word, dan kan ik meeleven en mee genieten.
Ik heb moeite met zeurende zwangeren, als het om onzin gaat, niet als ze het echt zwaar hebben. Ik heb ook moeite met mensen die boos worden of niet kunnen accepteren als ik afstand neem om mezelf bij elkaar te rapen of te beschermen.
Dus TO als je mijn schoonzusje was had ik veel moeite met je boosheid, en hoewel je denkt dat je het niet hebt laten merken, vergeet niet dat dit soort gevoelens vaak toch op de een of andere manier uitkomen. Ook zou ik het lastig vinden als je niet kan accepteren als ik je tijdelijk minder zie, je weet toch wat er speelt. Bellen of een kaartje sturen met dat je haar mist en hoopt dat er meer contact kan komen, is een superlief idee. Een afspraak forceren minder. En dat ze met je man wel afspreekt zie ik eerder als positief, ze is wel bij jullie gezin betrokken, op deze manier...
Succes en geniet van je zwangerschap en straks van je kindje.
donderdag 19 juli 2012 om 11:31
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik zelf heb ook moeite gehad met zwanger raken, duurde 6 jaar. Ik heb nooit jaloerse gevoelens gehad naar andere vrouwen die wel zwanger raakten. Misschien is dat voor jouw schoonzus niet zo, maar haar tijd komt nog wel. Ik heb ook tientallen keren gedacht dat is zwanger was, even een teleurstelling, maar wel verder gaan met leven. Gun haar wat tijd, dring je niet op, als het hierom fout zou gaan in de familie, is dat echt jouw schuld niet omdat je in verwachting bent van je mooie kindje.
donderdag 19 juli 2012 om 11:32
TO vraagt of iemand hier ervaring heeft met zelf zwanger zijn en dat geluk niet kunnen uitjuichen omdat iemand dichtbij haar toevallig niet zo snel kinderen kan krijgen. Ze vraagt niet om: wie kan er ook niet zwanger worden en staat aan de kant van schoonzus...
ze krijgt hier een stapel reacties van mensen die ook in de ivf-trajecten zitten. Ja wrijf het er maar in dat niet iedereen het geluk heeft om binnen korte tijd zwanger te worden, daar heeft TO toch niks aan? Jullie vallen haar allemaal aan zonder haar überhaupt te feliciteren dat ze zwanger is.....
ze krijgt hier een stapel reacties van mensen die ook in de ivf-trajecten zitten. Ja wrijf het er maar in dat niet iedereen het geluk heeft om binnen korte tijd zwanger te worden, daar heeft TO toch niks aan? Jullie vallen haar allemaal aan zonder haar überhaupt te feliciteren dat ze zwanger is.....
donderdag 19 juli 2012 om 11:41
quote:mazzle schreef op 19 juli 2012 @ 11:31:
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik zelf heb ook moeite gehad met zwanger raken, duurde 6 jaar. Ik heb nooit jaloerse gevoelens gehad naar andere vrouwen die wel zwanger raakten. Misschien is dat voor jouw schoonzus niet zo, maar haar tijd komt nog wel. Ik heb ook tientallen keren gedacht dat is zwanger was, even een teleurstelling, maar wel verder gaan met leven. Gun haar wat tijd, dring je niet op, als het hierom fout zou gaan in de familie, is dat echt jouw schuld niet omdat je in verwachting bent van je mooie kindje. en misschien ook wel niet.....
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik zelf heb ook moeite gehad met zwanger raken, duurde 6 jaar. Ik heb nooit jaloerse gevoelens gehad naar andere vrouwen die wel zwanger raakten. Misschien is dat voor jouw schoonzus niet zo, maar haar tijd komt nog wel. Ik heb ook tientallen keren gedacht dat is zwanger was, even een teleurstelling, maar wel verder gaan met leven. Gun haar wat tijd, dring je niet op, als het hierom fout zou gaan in de familie, is dat echt jouw schuld niet omdat je in verwachting bent van je mooie kindje. en misschien ook wel niet.....
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 19 juli 2012 om 11:42
Koekie, we vallen haar niet aan! Soms is het prettig (lijkt me) als de andere kant wordt toegelicht. Weet natuurlijk niet of TO hier behoefte aan heeft, maar het lijken mij minstens zo belangrijke reacties. Nogmaals, het is dus niet bedoeld als aanval!
En ja stom van mij, ik had haar moeten feliciteren! Dus daarom alsnog: TO, VAN HARTE GEFELICITEERD meid! *schaam* En ik hoop van harte dat je je niet 'schuldig' of 'bezwaard' gaat voelen omdat dit geluk jou makkelijker gegeven wordt dan je schoonzus. Ze zal -vroeg of laat- wel bijtrekken.
En zoals uit veel ervaringsdeskundigen-reacties hier al blijkt, zit de één anders in elkaar dan de ander.
De één kan het wel opbrengen, de ander niet.
Ik begrijp haar gevoel, maar ik begrijp het 'negeren' niet. De afstand die ze inbouwt overigens wel (een beetje) maar ik zou me daar zelf niet door laten leiden als ik haar was.
En ja stom van mij, ik had haar moeten feliciteren! Dus daarom alsnog: TO, VAN HARTE GEFELICITEERD meid! *schaam* En ik hoop van harte dat je je niet 'schuldig' of 'bezwaard' gaat voelen omdat dit geluk jou makkelijker gegeven wordt dan je schoonzus. Ze zal -vroeg of laat- wel bijtrekken.
En zoals uit veel ervaringsdeskundigen-reacties hier al blijkt, zit de één anders in elkaar dan de ander.
De één kan het wel opbrengen, de ander niet.
Ik begrijp haar gevoel, maar ik begrijp het 'negeren' niet. De afstand die ze inbouwt overigens wel (een beetje) maar ik zou me daar zelf niet door laten leiden als ik haar was.
donderdag 19 juli 2012 om 11:44
quote:koekie1980 schreef op 19 juli 2012 @ 11:32:
TO vraagt of iemand hier ervaring heeft met zelf zwanger zijn en dat geluk niet kunnen uitjuichen omdat iemand dichtbij haar toevallig niet zo snel kinderen kan krijgen. Ze vraagt niet om: wie kan er ook niet zwanger worden en staat aan de kant van schoonzus...
ze krijgt hier een stapel reacties van mensen die ook in de ivf-trajecten zitten. Ja wrijf het er maar in dat niet iedereen het geluk heeft om binnen korte tijd zwanger te worden, daar heeft TO toch niks aan? Jullie vallen haar allemaal aan zonder haar überhaupt te feliciteren dat ze zwanger is.....
Mensen vallen over het feit dat ze aangeeft boos te zijn dat schoonzus zo doet. Mensen geven aan dat ze afstand moet houden. En mensen wijzen haar erop dat het voor schoonzus nu lastig is, omdat ze telkens geconfronteerd wordt met haar 'falen'. Daar kan TO niets aan doen, maar een beetje begrip naar de niet-zwangere is niet teveel gevraagd lijkt mij. Er wordt hier volgens mij door veel mensen het advies gegeven het te laten rusten en op een later moment te kijken of schoonzus bijtrekt. Ja, het is geen leuke situatie voor TO, maar ook voor schoonzus is het lastig. Ik vind de reacties van de IVF dames juist heel goed aansluiten in dit topic. Het bekijken van een andere kant.
Maar inderdaad, TO, gefeliciteerd. Dat had ik direct moeten doen.
TO vraagt of iemand hier ervaring heeft met zelf zwanger zijn en dat geluk niet kunnen uitjuichen omdat iemand dichtbij haar toevallig niet zo snel kinderen kan krijgen. Ze vraagt niet om: wie kan er ook niet zwanger worden en staat aan de kant van schoonzus...
ze krijgt hier een stapel reacties van mensen die ook in de ivf-trajecten zitten. Ja wrijf het er maar in dat niet iedereen het geluk heeft om binnen korte tijd zwanger te worden, daar heeft TO toch niks aan? Jullie vallen haar allemaal aan zonder haar überhaupt te feliciteren dat ze zwanger is.....
Mensen vallen over het feit dat ze aangeeft boos te zijn dat schoonzus zo doet. Mensen geven aan dat ze afstand moet houden. En mensen wijzen haar erop dat het voor schoonzus nu lastig is, omdat ze telkens geconfronteerd wordt met haar 'falen'. Daar kan TO niets aan doen, maar een beetje begrip naar de niet-zwangere is niet teveel gevraagd lijkt mij. Er wordt hier volgens mij door veel mensen het advies gegeven het te laten rusten en op een later moment te kijken of schoonzus bijtrekt. Ja, het is geen leuke situatie voor TO, maar ook voor schoonzus is het lastig. Ik vind de reacties van de IVF dames juist heel goed aansluiten in dit topic. Het bekijken van een andere kant.
Maar inderdaad, TO, gefeliciteerd. Dat had ik direct moeten doen.
