Zwanger
alle pijlers
Schoonzus vindt contact moeilijk..ervaringen?
donderdag 19 juli 2012 om 08:51
Hoi,
Ik weet niet of ik hier in de goede pijler zit.. maar goed! Ik ben momenteel 16 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn schoonzus zit momenteel in een traject van zwanger worden en dit gaat erg moeizaam wat ik begreep. Nu is het zo dat zij het contact met mij vermijdt. Ik vind dit heel lastig, helemaal omdat ze met mijn man normaal contact heeft. Komt ook bij hem langs en spreekt met hem af. Ik daarentegen met mijn zwangere buik ben blijkbaar teveel van het goede voor haar.
Ik probeer het te begrijpen maar het maakt me voornamelijk soms best boos.. iemand ervaring hiermee? En tips hoe hiermee om te gaan?
Ik weet niet of ik hier in de goede pijler zit.. maar goed! Ik ben momenteel 16 weken zwanger van mijn tweede kindje. Mijn schoonzus zit momenteel in een traject van zwanger worden en dit gaat erg moeizaam wat ik begreep. Nu is het zo dat zij het contact met mij vermijdt. Ik vind dit heel lastig, helemaal omdat ze met mijn man normaal contact heeft. Komt ook bij hem langs en spreekt met hem af. Ik daarentegen met mijn zwangere buik ben blijkbaar teveel van het goede voor haar.
Ik probeer het te begrijpen maar het maakt me voornamelijk soms best boos.. iemand ervaring hiermee? En tips hoe hiermee om te gaan?
donderdag 19 juli 2012 om 12:37
quote:sitha schreef op 19 juli 2012 @ 12:31:
[...]
Mensen moeten eens beseffen dat er ook weleens tegenslagen zijn.
Ja, dat beseffen mensen inderdaad nooit hè, dat er wel eens tegenslagen zijn. Je zou toch verwachten dat omdat mensen wéten dat er nu eenmaal onvruchtbare mensen zijn, dat ze niet verdrietig zijn als ze zelf onvruchtbaar blijken. Ze wèten verdorie toch dat het kan?
Net als met de dood eigenlijk. We weten verdorie toch dat we allemaal doodgaan? Waarom dan in hemelsnaam verdrietig als er eens eentje het loodje legt?
Ik vond mijn rijbewijs overigens ook zo'n dikke tegenslag. Gelukkig wist ik dat er nu eenmaal mensen zijn die het niet halen. Kon ik toch nog grijnzend zakken.
[...]
Mensen moeten eens beseffen dat er ook weleens tegenslagen zijn.
Ja, dat beseffen mensen inderdaad nooit hè, dat er wel eens tegenslagen zijn. Je zou toch verwachten dat omdat mensen wéten dat er nu eenmaal onvruchtbare mensen zijn, dat ze niet verdrietig zijn als ze zelf onvruchtbaar blijken. Ze wèten verdorie toch dat het kan?
Net als met de dood eigenlijk. We weten verdorie toch dat we allemaal doodgaan? Waarom dan in hemelsnaam verdrietig als er eens eentje het loodje legt?
Ik vond mijn rijbewijs overigens ook zo'n dikke tegenslag. Gelukkig wist ik dat er nu eenmaal mensen zijn die het niet halen. Kon ik toch nog grijnzend zakken.
donderdag 19 juli 2012 om 12:39
Kuukelesaam, dat is heel rot. Ik ging in dat soort situaties na afloop het gesprek 1 op 1 aan. Om een voorbeeld te noemen: na mijn miskraam klaagde zus over haar kinderen. Toen ik daar op reageerde, zei ze: als je geen moeder bent, kun je dat niet weten. Ik ben daar later op teruggekomen, was op dat moment te overrompeld. Maar heb toen heel duidelijk aangegeven wat dit met mij deed.
donderdag 19 juli 2012 om 12:40
Natuurlijk moet TO genieten van haar zwangerschap en de vreugde openlijk met de familie kunnen delen.
Maar ik snap de kant van de schoonzus ook heel goed.
Ik ben namelijk ook zo een schoonzus, jarenlang proberen zwanger te worden. Miskramen, spuiten, ziekenhuisbezoeken, onzekerheden, hoop, vrees, teleurstellingen en de hormonen van de behandelingen helpen ook niet echt mee.
Het is gewoon heel pijnlijk als je midden in zit.
Ik heb mijn schoonzus ook haar hele zwangerschap door geprobeerd uit de weg te gaan, vond het veel te confronterend.
Misschieen een idee om het eerst bespreekbaar te maken met jouw broer?
Denk namelijk echt niet dat er kwaad opzet in het spel is, jouw schoonzus heeft het gewoon heel erg moeilijk.
Maar ik snap de kant van de schoonzus ook heel goed.
Ik ben namelijk ook zo een schoonzus, jarenlang proberen zwanger te worden. Miskramen, spuiten, ziekenhuisbezoeken, onzekerheden, hoop, vrees, teleurstellingen en de hormonen van de behandelingen helpen ook niet echt mee.
Het is gewoon heel pijnlijk als je midden in zit.
Ik heb mijn schoonzus ook haar hele zwangerschap door geprobeerd uit de weg te gaan, vond het veel te confronterend.
Misschieen een idee om het eerst bespreekbaar te maken met jouw broer?
Denk namelijk echt niet dat er kwaad opzet in het spel is, jouw schoonzus heeft het gewoon heel erg moeilijk.
donderdag 19 juli 2012 om 12:44
@Kuukelensaan, ja, ik begrijp misschien wel wat je bedoeld. Ik heb 2 dochters en ik heb een paar vriendinnen en collega's die alleen nog maar kunnen praten over hun kinderen. Ik heb daar zelf ook niets mee. Ik vind mijn kinderen de geweldigste kinderen van de wereld,maar heb gelukkig ook nog een leven.
Voor mij lastig, maar voor jullie natuurlijk erg verdrietig als er alleen over kinderen (krijgen) wordt gepraat.
Eva82, sorry dat had ik niet begrepen (dat je op een post van iemand anders reageerde).
Voor mij lastig, maar voor jullie natuurlijk erg verdrietig als er alleen over kinderen (krijgen) wordt gepraat.
Eva82, sorry dat had ik niet begrepen (dat je op een post van iemand anders reageerde).
donderdag 19 juli 2012 om 12:45
quote:natonco schreef op 19 juli 2012 @ 12:20:
Schoonzus heeft verdriet. Veel verdriet. En de enige manier om dat verdriet niet steeds te voelen, is situaties ontwijken waarin ze ermee geconfronteerd wordt. Ze verwijt haar schoonzus niets, legt haar geen zwijgverbod op, maakt geen knallende ruzie, nee, ze doet wat ze kan om zichzelf te beschermen en dat is even wat minder contact.
Dat is natuurlijk jammer voor de zwangere en in zekere zin ook verdrietig. Maar verdorie zeg, onbeschoft is héél iets anders. Gun iemand zijn copingsstrategie, gun iemand even wat afstand omdat het verdriet te groot is. Wat moet schoonzus anders? Tranen wegslikken, zichzelf vergeten en maar blij doen? Dat is een keus die een ander niet voor haar hoeft te maken. volledig mee eens!
Schoonzus heeft verdriet. Veel verdriet. En de enige manier om dat verdriet niet steeds te voelen, is situaties ontwijken waarin ze ermee geconfronteerd wordt. Ze verwijt haar schoonzus niets, legt haar geen zwijgverbod op, maakt geen knallende ruzie, nee, ze doet wat ze kan om zichzelf te beschermen en dat is even wat minder contact.
Dat is natuurlijk jammer voor de zwangere en in zekere zin ook verdrietig. Maar verdorie zeg, onbeschoft is héél iets anders. Gun iemand zijn copingsstrategie, gun iemand even wat afstand omdat het verdriet te groot is. Wat moet schoonzus anders? Tranen wegslikken, zichzelf vergeten en maar blij doen? Dat is een keus die een ander niet voor haar hoeft te maken. volledig mee eens!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 19 juli 2012 om 12:47
Op sommige momenten in je leven heb je wat minder contact met die of wat meer contact met een ander. Net hoe het een beetje past.
Eigenlijk -nu ik er heel goed over nadenk- probeer ik momenteel ook iemand te ontwijken... En het is ook iemand uit mijn familie. Deze persoon sprak naar ons uit dat hij ivf-icsi-of andere fertiliteitsbehandelingen afkeurt. Iets met geloofsovertuiging.
Oké, dat kan. Respect naar hem. Maar dan liever ook respect naar ons. En dat doet ie dan niet. Gaat vervolgens vertellen dat het hun wel zelfstandig zal gaan lukken (de kinderwens is er wel, maar pas voor over een aantal jaar, als ze getrouwd zijn) Als ik dan zeg "ik hoop het van harte voor jullie" verwacht ik dat dan het belletje bij hem weer gaat rinkelen dat het niet vanzelfsprekend is en dat ie dus niet verder moet gaan met zijn 'ik vind-opmerkingen'.
Maar ondertussen praat hij alsof hij de oppas voor die avond al aan het regelen is. En had hij het er laatst over wie de voogdij voor zijn kinderen zou krijgen..... Kijk, dan breekt mijn klomp een beetje...
Die persoon probeer ik nu zoveel mogelijk te mijden. Op feestjes zal ik ook absoluut niet naast hem gaan zitten.
Zijn uitspraken liggen een beetje gevoelig. Dus hij heeft het 'er zelf naar gemaakt' dat ik hem ontwijk.. ben gewoon bang om wéér gekwetst te worden.
Dat is natuurlijk heel anders dan TO, dat snap ik. Maar ik denk echt dat de situatie met schoonzus weer bijtrekt.
Misschien kan je man hierin helpen 'bemiddelen'??
Eigenlijk -nu ik er heel goed over nadenk- probeer ik momenteel ook iemand te ontwijken... En het is ook iemand uit mijn familie. Deze persoon sprak naar ons uit dat hij ivf-icsi-of andere fertiliteitsbehandelingen afkeurt. Iets met geloofsovertuiging.
Oké, dat kan. Respect naar hem. Maar dan liever ook respect naar ons. En dat doet ie dan niet. Gaat vervolgens vertellen dat het hun wel zelfstandig zal gaan lukken (de kinderwens is er wel, maar pas voor over een aantal jaar, als ze getrouwd zijn) Als ik dan zeg "ik hoop het van harte voor jullie" verwacht ik dat dan het belletje bij hem weer gaat rinkelen dat het niet vanzelfsprekend is en dat ie dus niet verder moet gaan met zijn 'ik vind-opmerkingen'.
Maar ondertussen praat hij alsof hij de oppas voor die avond al aan het regelen is. En had hij het er laatst over wie de voogdij voor zijn kinderen zou krijgen..... Kijk, dan breekt mijn klomp een beetje...
Die persoon probeer ik nu zoveel mogelijk te mijden. Op feestjes zal ik ook absoluut niet naast hem gaan zitten.
Zijn uitspraken liggen een beetje gevoelig. Dus hij heeft het 'er zelf naar gemaakt' dat ik hem ontwijk.. ben gewoon bang om wéér gekwetst te worden.
Dat is natuurlijk heel anders dan TO, dat snap ik. Maar ik denk echt dat de situatie met schoonzus weer bijtrekt.
Misschien kan je man hierin helpen 'bemiddelen'??
donderdag 19 juli 2012 om 13:05
quote:rosanna08 schreef op 19 juli 2012 @ 11:55:
En schoonzus kan dat nu even niet naar TO, is dat zo erg? In plaats van boos te worden, zou TO ook het gesprek aan kunnen gaan met schoonzus of schoonzus even met rust kunnen laten. Ik snap die boosheid gewoon niet. Schoonzus maakt toch geen verwijten?
Anderom, schoonzus had ook gewoon aan TO kunnen zeggen dat ze het moeilijk vind om hun blijdschap te zien. Zeggen dat ze even contact wil minderen ipv van TO negeren.... misschien zou schoonzus ook naar TO een kaartje kunnen sturen, ik noem maar wat.
Ik heb zelf een moeder die ernstig ziek is. Doet me gruwelijk veel pijn, door die k*tkanker weten we niet hoelang ik nog een moeder heb. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij kan zijn voor vriendinnen die met hun moeder een weekendje weg gaan/ dagje winkelen.... etc.
En schoonzus kan dat nu even niet naar TO, is dat zo erg? In plaats van boos te worden, zou TO ook het gesprek aan kunnen gaan met schoonzus of schoonzus even met rust kunnen laten. Ik snap die boosheid gewoon niet. Schoonzus maakt toch geen verwijten?
Anderom, schoonzus had ook gewoon aan TO kunnen zeggen dat ze het moeilijk vind om hun blijdschap te zien. Zeggen dat ze even contact wil minderen ipv van TO negeren.... misschien zou schoonzus ook naar TO een kaartje kunnen sturen, ik noem maar wat.
Ik heb zelf een moeder die ernstig ziek is. Doet me gruwelijk veel pijn, door die k*tkanker weten we niet hoelang ik nog een moeder heb. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij kan zijn voor vriendinnen die met hun moeder een weekendje weg gaan/ dagje winkelen.... etc.
donderdag 19 juli 2012 om 13:14
We gaan hier toch niet met droge ogen verkondigen dat een ongewenste kinderloosheid vergelijkbaar is met een vakantiereis of een paar nieuwe schoenen?
Het wezenlijke verschil daar tussen is, dat de mens gedreven wordt door hormonen (100.000.000 wetenschappelijke onderzoeken naar mannen, vrouwen, aantrekkingskracht, ovulatiegedrag etc), die hormonen zijn gericht op voortplanting.
De mens is gericht op voortplanting, als dat niet lukt voelt dat anders.
(ik ben trouwens niet ongewenst kinderloos)
Het wezenlijke verschil daar tussen is, dat de mens gedreven wordt door hormonen (100.000.000 wetenschappelijke onderzoeken naar mannen, vrouwen, aantrekkingskracht, ovulatiegedrag etc), die hormonen zijn gericht op voortplanting.
De mens is gericht op voortplanting, als dat niet lukt voelt dat anders.
(ik ben trouwens niet ongewenst kinderloos)
donderdag 19 juli 2012 om 13:17
Ik heb twee vriendinnen die al vier en vijf jaar bezig zijn. In die tijd heb ik al twee kinderen gekregen. Ik heb ze gevraagd tijdens de zwangerschap of ze het vervelend vonden het er over te hebben. Ja, was het antwoord. Het was soms confronterend, maar ze wilden wel alles weten. Gelukkig maar, want zonder hun steun had ik niet gekund tijdens mijn horrorzwangerschappen en ziekenhuisopnames.
donderdag 19 juli 2012 om 13:17
wat voor TO kan helpen is het gesprek aan gaan met schoonzus. Aangeven, dat je denkt dat ze het misschien moelijk heeft met de zwangerschap.
In mijn vriendinnenkring hebben we alles meegemaakt. De ene vriendin was bezig met ivf-poging nummero-zoveel, terwijl de andere een abortus onderging.
En het helpt om tegen elkaar uit te spreken, dat je het lastig hebt. Of dat je je voor kunt stellen, dat de ander het moeilijk heeft. En als schoonzus het even niet op kan brengen, kan TO even de 'verstandigste-zijn' en het gesprek openen.
In mijn vriendinnenkring hebben we alles meegemaakt. De ene vriendin was bezig met ivf-poging nummero-zoveel, terwijl de andere een abortus onderging.
En het helpt om tegen elkaar uit te spreken, dat je het lastig hebt. Of dat je je voor kunt stellen, dat de ander het moeilijk heeft. En als schoonzus het even niet op kan brengen, kan TO even de 'verstandigste-zijn' en het gesprek openen.
donderdag 19 juli 2012 om 14:17
Poeh heftige reacties hier vind ik.
Het punt van Elninjoo begrijp ik eigenlijk wel. Wat voor de een een kinderwens is kan voor de ander een ander soort wens zijn.
Een kind is inderdaad niet te koop maar misschien is voor iemand anders een andere diepe wens niet haalbaar. Het gevoel van jaloezie/verdriet is dan wel vergelijkbaar vind ik.
Even ter info: ik heb zelf ook moeten wachten op een zwangerschap (nu ruim 33 weken zwanger) en heb ook in spanning gezeten of het ziekenhuis de medische molen met mij in wilden gaan. Ik heb dus beide kanten van het verhaal van TO ervaren.
TO allereerst van harte met je zwangerschap en geniet ervan. Laat het verdriet van je schoonzus dit niet overschaduwen. Misschien is het inderdaad een goed idee om een kaartje te sturen en je gevoel te omschrijven. Medeleven en begrip tonen om haar situatie maar ook aangeven dat je zelf wil en mag genieten van deze zwangerschap. Het moeilijk vindt hoe dit te combineren maar het wel heel graag wil combineren omdat je nu eenmaal familie bent en elkaar niet kunt negeren.
Dat jouw schoonzus dit nog niet mag meemaken wil echt niet zeggen dat jij hiervan niet mag genieten.
Persoonlijk vind ik het heel erg als je iemand iets wat je zelf vurig graag wil, een ander niet gunt. Maar wie weet is het geen kwestie van niet gunnen maar zelfbescherming. In dat geval loopt ze toch echt vast aangezien de wereld vol loopt met zwangeren en je niet alle zwangeren kunt ontwijken. Misschien wil en kan jij haar een ingangetje geven om er over te praten en zal dat beide erg opluchten.
Ik heb met mijn nichtje een dergelijke situatie gehad alleen heeft zij al 2 kindjes en wil de 3e niet lukken. Toen was ik eindelijk zwanger van onze eerste en deed zij heel jaloers. Ik ben daar ook echt boos op geweest en kan dit eerlijk gezegd heel moeilijk begrijpen. Zij heeft er al 2 en gun mij dan deze ene die eigenlijk niet zou kunnen komen volgens de medische mensen. Heb geprobeerd dit met haar te bespreken. Ze geeft aan dat zij het mij van harte gunt. Heb alleen helaas na dat gesprek bij 8 weken zwangerschap niets meer van haar vernomen. Ik heb het los gelaten. Vind het echt heel naar voor haar en wil heel graag begrip tonen maar wil ook genieten van mijn zwangerschap. Zelf kon ik een zwangere gelukkig altijd los blijven zien van mijn prive situatie. Heb zelfs extra genoten van de zwangerschap van een vriendin met het idee mocht het mij niet lukken heb ik het toch van heel dichtbij kunnen meemaken. Maar ja iedereen is anders. Succes met je schoonzus. Hopleijk loopt het wel los.
Het punt van Elninjoo begrijp ik eigenlijk wel. Wat voor de een een kinderwens is kan voor de ander een ander soort wens zijn.
Een kind is inderdaad niet te koop maar misschien is voor iemand anders een andere diepe wens niet haalbaar. Het gevoel van jaloezie/verdriet is dan wel vergelijkbaar vind ik.
Even ter info: ik heb zelf ook moeten wachten op een zwangerschap (nu ruim 33 weken zwanger) en heb ook in spanning gezeten of het ziekenhuis de medische molen met mij in wilden gaan. Ik heb dus beide kanten van het verhaal van TO ervaren.
TO allereerst van harte met je zwangerschap en geniet ervan. Laat het verdriet van je schoonzus dit niet overschaduwen. Misschien is het inderdaad een goed idee om een kaartje te sturen en je gevoel te omschrijven. Medeleven en begrip tonen om haar situatie maar ook aangeven dat je zelf wil en mag genieten van deze zwangerschap. Het moeilijk vindt hoe dit te combineren maar het wel heel graag wil combineren omdat je nu eenmaal familie bent en elkaar niet kunt negeren.
Dat jouw schoonzus dit nog niet mag meemaken wil echt niet zeggen dat jij hiervan niet mag genieten.
Persoonlijk vind ik het heel erg als je iemand iets wat je zelf vurig graag wil, een ander niet gunt. Maar wie weet is het geen kwestie van niet gunnen maar zelfbescherming. In dat geval loopt ze toch echt vast aangezien de wereld vol loopt met zwangeren en je niet alle zwangeren kunt ontwijken. Misschien wil en kan jij haar een ingangetje geven om er over te praten en zal dat beide erg opluchten.
Ik heb met mijn nichtje een dergelijke situatie gehad alleen heeft zij al 2 kindjes en wil de 3e niet lukken. Toen was ik eindelijk zwanger van onze eerste en deed zij heel jaloers. Ik ben daar ook echt boos op geweest en kan dit eerlijk gezegd heel moeilijk begrijpen. Zij heeft er al 2 en gun mij dan deze ene die eigenlijk niet zou kunnen komen volgens de medische mensen. Heb geprobeerd dit met haar te bespreken. Ze geeft aan dat zij het mij van harte gunt. Heb alleen helaas na dat gesprek bij 8 weken zwangerschap niets meer van haar vernomen. Ik heb het los gelaten. Vind het echt heel naar voor haar en wil heel graag begrip tonen maar wil ook genieten van mijn zwangerschap. Zelf kon ik een zwangere gelukkig altijd los blijven zien van mijn prive situatie. Heb zelfs extra genoten van de zwangerschap van een vriendin met het idee mocht het mij niet lukken heb ik het toch van heel dichtbij kunnen meemaken. Maar ja iedereen is anders. Succes met je schoonzus. Hopleijk loopt het wel los.
donderdag 19 juli 2012 om 15:02
* Nog één keer een onvervulde kinderwens is niet te vergelijken met een reis die niet doorgaat. een onvervulde kinderwens blijft je hele leven en dat als iedereen om je heen kleinkinderen krijgt, komt het verdriet nogmaals 'naar boven' als het al ergens anders was.
* Een ander een eerste kind misgunnen omdat jij geen derde kan krijgen (ben nu zelf bezig voor een derde) vind ik van de zotte. Hoe wenselijk een derde kind ook kan zijn, je bent al moeder.
Het blijven gevoelens van mensen en daar kan je eigenlijk niets over zeggen, wel over de reactie naar anderen toe.
En inderdaad TO: gefeliciteerd met je zwangerschap!
* Een ander een eerste kind misgunnen omdat jij geen derde kan krijgen (ben nu zelf bezig voor een derde) vind ik van de zotte. Hoe wenselijk een derde kind ook kan zijn, je bent al moeder.
Het blijven gevoelens van mensen en daar kan je eigenlijk niets over zeggen, wel over de reactie naar anderen toe.
En inderdaad TO: gefeliciteerd met je zwangerschap!
donderdag 19 juli 2012 om 15:17
Mirremara: Dat kan voor jou zo zijn maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen zo is. Het gevoel kan wel degelijk hetzelfde zijn. Het is het iets willen krijgen waar je geen grip op heb. Dat kan een eigen kindje, schoonheid, financiele middelen etc. zijn. Alleen een eigen kindje krijgen is echter voor niemand te koop. Vele andere dingen zijn voor vele mensen ook niet te koop.
Hoe hard het ook klinkt (zo is het niet bedoeld, en geloof me ik spreek echt uit ervaring hoe het voelt) het gros kan wel kinderen krijgen een deel niet. Ik denk dat je als je onverhoopt bij dat deel hoort dat geen kinderen kan krijgen zelf een manier moet vinden om hier mee om te gaan en niet moet verwachten dat het gros zich aanpast aan jou. Medeleven en rekening houden met zou natuurlijk heel prettig en gepast zijn. Negeren van zwangeren kan een manier zijn maar lijkt mij niet DE manier. Je beperkt je zelf op den duur steeds meer aangezien de wereld niet stopt met draaien.
Hoe hard het ook klinkt (zo is het niet bedoeld, en geloof me ik spreek echt uit ervaring hoe het voelt) het gros kan wel kinderen krijgen een deel niet. Ik denk dat je als je onverhoopt bij dat deel hoort dat geen kinderen kan krijgen zelf een manier moet vinden om hier mee om te gaan en niet moet verwachten dat het gros zich aanpast aan jou. Medeleven en rekening houden met zou natuurlijk heel prettig en gepast zijn. Negeren van zwangeren kan een manier zijn maar lijkt mij niet DE manier. Je beperkt je zelf op den duur steeds meer aangezien de wereld niet stopt met draaien.
donderdag 19 juli 2012 om 17:51
quote:Mirremara schreef op 19 juli 2012 @ 15:02:
* Nog één keer een onvervulde kinderwens is niet te vergelijken met een reis die niet doorgaat. een onvervulde kinderwens blijft je hele leven en dat als iedereen om je heen kleinkinderen krijgt, komt het verdriet nogmaals 'naar boven' als het al ergens anders was.
Nog1 keer... als jij graag naar een bepaald land op reis wil maar dat kan niet omdat je gezondheid dat beperkt, dan is dat ook een onvervulde wens die je je hele leven bij je draagt. Omdat je ook iedereen om je heen hoort kletsen over de geboekte zomervakanties.
Het ene is niet erger dan het andere. Ieder mens heeft zijn eigen problemen en verschillende soorten verdriet kun je niet met elkaar vergelijken.
* Nog één keer een onvervulde kinderwens is niet te vergelijken met een reis die niet doorgaat. een onvervulde kinderwens blijft je hele leven en dat als iedereen om je heen kleinkinderen krijgt, komt het verdriet nogmaals 'naar boven' als het al ergens anders was.
Nog1 keer... als jij graag naar een bepaald land op reis wil maar dat kan niet omdat je gezondheid dat beperkt, dan is dat ook een onvervulde wens die je je hele leven bij je draagt. Omdat je ook iedereen om je heen hoort kletsen over de geboekte zomervakanties.
Het ene is niet erger dan het andere. Ieder mens heeft zijn eigen problemen en verschillende soorten verdriet kun je niet met elkaar vergelijken.
donderdag 19 juli 2012 om 17:53
quote:Mirremara schreef op 19 juli 2012 @ 15:02:
* Een ander een eerste kind misgunnen omdat jij geen derde kan krijgen (ben nu zelf bezig voor een derde) vind ik van de zotte. Hoe wenselijk een derde kind ook kan zijn, je bent al moeder.
En dit net zo.... "van de zotte" ?? Dit kun je toch niet menen
Een moeder die er al 2 heeft en een miskraam krijgt,
is ook super verdrietig. Je kan toch niet zomaar zeggen: joh stel je niet aan, je hebt er toch 2....
* Een ander een eerste kind misgunnen omdat jij geen derde kan krijgen (ben nu zelf bezig voor een derde) vind ik van de zotte. Hoe wenselijk een derde kind ook kan zijn, je bent al moeder.
En dit net zo.... "van de zotte" ?? Dit kun je toch niet menen
Een moeder die er al 2 heeft en een miskraam krijgt,
is ook super verdrietig. Je kan toch niet zomaar zeggen: joh stel je niet aan, je hebt er toch 2....
donderdag 19 juli 2012 om 22:51
Ik zou contact met haar zoeken en proberen het bespreekbaar te maken. Uitleggen dat je het vervelend vindt dat ze je mijdt en graag normaal contact wilt (en dan ook uitleggen dat je wel rekening met haar wilt houden en echt niet telkens over je zwangerschap gaat praten).
Indien zij op dit moment echt liever geen contact wil omdat ze het te confronterend vindt, accepteer dat dan ook en probeer je in te leven in haar. Probeer je voor te stellen hoe het is als je graag kinderen wilt maar het kan/lukt niet. Persoonlijk zou ik dan echt niet boos kunnen zijn op iemand. Besef ook dat ze niets tegen jou persoonlijk heeft, maar het gewoon moeilijk heeft met het feit dat jij wel krijgt, wat zij ook zo graag wil. Het betekent niet dat ze het jou niet gunt ofzo.
Indien zij op dit moment echt liever geen contact wil omdat ze het te confronterend vindt, accepteer dat dan ook en probeer je in te leven in haar. Probeer je voor te stellen hoe het is als je graag kinderen wilt maar het kan/lukt niet. Persoonlijk zou ik dan echt niet boos kunnen zijn op iemand. Besef ook dat ze niets tegen jou persoonlijk heeft, maar het gewoon moeilijk heeft met het feit dat jij wel krijgt, wat zij ook zo graag wil. Het betekent niet dat ze het jou niet gunt ofzo.
donderdag 19 juli 2012 om 23:01
quote:Mirremara schreef op 19 juli 2012 @ 15:02:
*................
* Een ander een eerste kind misgunnen omdat jij geen derde kan krijgen (ben nu zelf bezig voor een derde) vind ik van de zotte. Hoe wenselijk een derde kind ook kan zijn, je bent al moeder.
Het blijven gevoelens van mensen en daar kan je eigenlijk niets over zeggen, wel over de reactie naar anderen toe.
............!
Een ander een kind misgunnen is natuurlijk van de zotte, maar dat is het sowieso. Ook al zou je zelf nog géén kinderen hebben en het met de eerste al niet wil lukken.
Maar beoordelen hoe het voor iemand is om een volgend kind niet te kunnen krijgen, kun je ook niet doen.
Ik dacht zelf ook altijd: als een tweede of derde niet lukt, dan is dat minder erg dan als je helemaal geen kinderen kunt krijgen. Je hebt er immers al 1.
Maar ik ken iemand die mij dus vertelde dat zij die opmerking ook van veel mensen had gehad en dat ze dat ontzettend pijnlijk vond. En dat zij het gemis van een 2e kind veel pijnlijker vond, juist omdat ze wíst wat ze miste. Toen ze voor de 1e gingen en het lukte niet, had ze nog veel meer zoiets van: ach het is ook goed. We zijn samen ook gelukkig. Gelukkig is het later alsnog wel gelukt en hebben ze een kindje gekregen.
Toen ze niet zwanger mócht worden van een tweede (medische reden), vond ze dat juist veel pijnlijker. Juist omdat ze door haar eerste kindje wist wat het betekent om zelf een kindje te krijgen en wat ze mist als dit niet meer mocht lukken.
Besef ook dat jij niet kunt oordelen over hoe iemand anders dingen voelt. Er zijn ook mensen die zich er vrij ´makkelijk´ bij neer kunnen leggen als ze geen kinderen kunnen krijgen. Terwijl er ook zijn die het verdriet nooit te boven komen. Iedereen is anders en ervaart dingen anders.
*................
* Een ander een eerste kind misgunnen omdat jij geen derde kan krijgen (ben nu zelf bezig voor een derde) vind ik van de zotte. Hoe wenselijk een derde kind ook kan zijn, je bent al moeder.
Het blijven gevoelens van mensen en daar kan je eigenlijk niets over zeggen, wel over de reactie naar anderen toe.
............!
Een ander een kind misgunnen is natuurlijk van de zotte, maar dat is het sowieso. Ook al zou je zelf nog géén kinderen hebben en het met de eerste al niet wil lukken.
Maar beoordelen hoe het voor iemand is om een volgend kind niet te kunnen krijgen, kun je ook niet doen.
Ik dacht zelf ook altijd: als een tweede of derde niet lukt, dan is dat minder erg dan als je helemaal geen kinderen kunt krijgen. Je hebt er immers al 1.
Maar ik ken iemand die mij dus vertelde dat zij die opmerking ook van veel mensen had gehad en dat ze dat ontzettend pijnlijk vond. En dat zij het gemis van een 2e kind veel pijnlijker vond, juist omdat ze wíst wat ze miste. Toen ze voor de 1e gingen en het lukte niet, had ze nog veel meer zoiets van: ach het is ook goed. We zijn samen ook gelukkig. Gelukkig is het later alsnog wel gelukt en hebben ze een kindje gekregen.
Toen ze niet zwanger mócht worden van een tweede (medische reden), vond ze dat juist veel pijnlijker. Juist omdat ze door haar eerste kindje wist wat het betekent om zelf een kindje te krijgen en wat ze mist als dit niet meer mocht lukken.
Besef ook dat jij niet kunt oordelen over hoe iemand anders dingen voelt. Er zijn ook mensen die zich er vrij ´makkelijk´ bij neer kunnen leggen als ze geen kinderen kunnen krijgen. Terwijl er ook zijn die het verdriet nooit te boven komen. Iedereen is anders en ervaart dingen anders.
vrijdag 20 juli 2012 om 19:15
quote:koekie1980 schreef op 19 juli 2012 @ 17:53:
[...]
En dit net zo.... "van de zotte" ?? Dit kun je toch niet menen
Een moeder die er al 2 heeft en een miskraam krijgt,
is ook super verdrietig. Je kan toch niet zomaar zeggen: joh stel je niet aan, je hebt er toch 2....Ik reageerde op het voorbeeld dat iemand een ander haar eerste kind misgunt terwijl zij bezig is voor de derde en dat gaat niet zoals gepland.
[...]
En dit net zo.... "van de zotte" ?? Dit kun je toch niet menen
Een moeder die er al 2 heeft en een miskraam krijgt,
is ook super verdrietig. Je kan toch niet zomaar zeggen: joh stel je niet aan, je hebt er toch 2....Ik reageerde op het voorbeeld dat iemand een ander haar eerste kind misgunt terwijl zij bezig is voor de derde en dat gaat niet zoals gepland.
vrijdag 20 juli 2012 om 19:22
quote:koekie1980 schreef op 19 juli 2012 @ 17:51:
[...]
Nog1 keer... als jij graag naar een bepaald land op reis wil maar dat kan niet omdat je gezondheid dat beperkt, dan is dat ook een onvervulde wens die je je hele leven bij je draagt. Omdat je ook iedereen om je heen hoort kletsen over de geboekte zomervakanties.
Het ene is niet erger dan het andere. Ieder mens heeft zijn eigen problemen en verschillende soorten verdriet kun je niet met elkaar vergelijken.Dat ben ik niet met je eens. Ik vind het een vergelijking die meer dan mank gaat. Verdriet kan je niet vergelijken maar mensen zijn niet uniek en de psychische reacties die mensen ervaren zijn in bepaalde situaties (bijvoorbeeld een scheiding, verlies van een dierbare maar óók ongewilde kinderloosheid) zijn vaak heftiger en langduriger dan bijvoorbeeld een reis die om wat voor reden dan ook geen doorgang kan vinden. Alhoewel ik me afvraag of de laatste groep ooit onderzocht is.
[...]
Nog1 keer... als jij graag naar een bepaald land op reis wil maar dat kan niet omdat je gezondheid dat beperkt, dan is dat ook een onvervulde wens die je je hele leven bij je draagt. Omdat je ook iedereen om je heen hoort kletsen over de geboekte zomervakanties.
Het ene is niet erger dan het andere. Ieder mens heeft zijn eigen problemen en verschillende soorten verdriet kun je niet met elkaar vergelijken.Dat ben ik niet met je eens. Ik vind het een vergelijking die meer dan mank gaat. Verdriet kan je niet vergelijken maar mensen zijn niet uniek en de psychische reacties die mensen ervaren zijn in bepaalde situaties (bijvoorbeeld een scheiding, verlies van een dierbare maar óók ongewilde kinderloosheid) zijn vaak heftiger en langduriger dan bijvoorbeeld een reis die om wat voor reden dan ook geen doorgang kan vinden. Alhoewel ik me afvraag of de laatste groep ooit onderzocht is.
vrijdag 20 juli 2012 om 19:24
quote:DTJ schreef op 19 juli 2012 @ 23:01:
[...]
Een ander een kind misgunnen is natuurlijk van de zotte, maar dat is het sowieso. Ook al zou je zelf nog géén kinderen hebben en het met de eerste al niet wil lukken.
Maar beoordelen hoe het voor iemand is om een volgend kind niet te kunnen krijgen, kun je ook niet doen.
Ik dacht zelf ook altijd: als een tweede of derde niet lukt, dan is dat minder erg dan als je helemaal geen kinderen kunt krijgen. Je hebt er immers al 1.
Maar ik ken iemand die mij dus vertelde dat zij die opmerking ook van veel mensen had gehad en dat ze dat ontzettend pijnlijk vond. En dat zij het gemis van een 2e kind veel pijnlijker vond, juist omdat ze wíst wat ze miste. Toen ze voor de 1e gingen en het lukte niet, had ze nog veel meer zoiets van: ach het is ook goed. We zijn samen ook gelukkig. Gelukkig is het later alsnog wel gelukt en hebben ze een kindje gekregen.
Toen ze niet zwanger mócht worden van een tweede (medische reden), vond ze dat juist veel pijnlijker. Juist omdat ze door haar eerste kindje wist wat het betekent om zelf een kindje te krijgen en wat ze mist als dit niet meer mocht lukken.
Besef ook dat jij niet kunt oordelen over hoe iemand anders dingen voelt. Er zijn ook mensen die zich er vrij ´makkelijk´ bij neer kunnen leggen als ze geen kinderen kunnen krijgen. Terwijl er ook zijn die het verdriet nooit te boven komen. Iedereen is anders en ervaart dingen anders.
Precies.
Ik heb nergens geschreven dat het verdriet of het gemis minder erg is. Maar een ander een kind misgunnen zoals in het specifieke voorbeeld vind ik van de zotte.
[...]
Een ander een kind misgunnen is natuurlijk van de zotte, maar dat is het sowieso. Ook al zou je zelf nog géén kinderen hebben en het met de eerste al niet wil lukken.
Maar beoordelen hoe het voor iemand is om een volgend kind niet te kunnen krijgen, kun je ook niet doen.
Ik dacht zelf ook altijd: als een tweede of derde niet lukt, dan is dat minder erg dan als je helemaal geen kinderen kunt krijgen. Je hebt er immers al 1.
Maar ik ken iemand die mij dus vertelde dat zij die opmerking ook van veel mensen had gehad en dat ze dat ontzettend pijnlijk vond. En dat zij het gemis van een 2e kind veel pijnlijker vond, juist omdat ze wíst wat ze miste. Toen ze voor de 1e gingen en het lukte niet, had ze nog veel meer zoiets van: ach het is ook goed. We zijn samen ook gelukkig. Gelukkig is het later alsnog wel gelukt en hebben ze een kindje gekregen.
Toen ze niet zwanger mócht worden van een tweede (medische reden), vond ze dat juist veel pijnlijker. Juist omdat ze door haar eerste kindje wist wat het betekent om zelf een kindje te krijgen en wat ze mist als dit niet meer mocht lukken.
Besef ook dat jij niet kunt oordelen over hoe iemand anders dingen voelt. Er zijn ook mensen die zich er vrij ´makkelijk´ bij neer kunnen leggen als ze geen kinderen kunnen krijgen. Terwijl er ook zijn die het verdriet nooit te boven komen. Iedereen is anders en ervaart dingen anders.
Precies.
Ik heb nergens geschreven dat het verdriet of het gemis minder erg is. Maar een ander een kind misgunnen zoals in het specifieke voorbeeld vind ik van de zotte.
vrijdag 20 juli 2012 om 19:27
Ik oordeel ook niet over het gevoel van een ander. Maar ik vind de vergelijking van het verdriet ongewilde kinderloosheid waar het in dit topic overging en dát verdriet werd door Elninjo gebagatelliseerd door het te vergelijken met een reis die niet doorgaat. Open daar dan een topic over en zoek gelijkgestemden maar ga niet hier lopen zieken waar allemaal vrouwen schrijven die zelf ook moeilijk of geen kinderen kunnen krijgen.
vrijdag 20 juli 2012 om 19:58
quote:Mirremara schreef op 20 juli 2012 @ 19:27:
Ik oordeel ook niet over het gevoel van een ander. Maar ik vind de vergelijking van het verdriet ongewilde kinderloosheid waar het in dit topic overging en dát verdriet werd door Elninjo gebagatelliseerd door het te vergelijken met een reis die niet doorgaat. Open daar dan een topic over en zoek gelijkgestemden maar ga niet hier lopen zieken waar allemaal vrouwen schrijven die zelf ook moeilijk of geen kinderen kunnen krijgen.Ik vind dat het gedramatiseerd wordt. Okee, reizen is misschien geen herkenbaar voorbeeld in dit gezelschap. Maar wat als je gezondheid/lichaam je in de steek laat waardoor je niet meer kunt doen wat je liefste wens was? Mijn vriendin kan dubbel zoveel als mij naar binnen proppen, maar blijft maat 36 terwijl ik alleen nog maar aan 'n frikandel hoef te denken of hij zit er weer aan. Zou er ook 'n moord voor doen 'n slank lichaam te hebben én lekker te kunnen blijven eten, maar dat gaat niet gebeuren, tenzij ze ooit nog 'ns het wondermiddel uitvinden. Hoe kut ik dat ook vind, ik leg me erbij neer en richt me op alle zaken die ik wel kan ipv te blijven jammeren over wat ik niet heb. Ik zie mijn niet vervulde slankheidswens zeker zo legitiem als andermans niet vervulde kinderwens. Je kunt wel blijven jammeren over wat je allemaal niet kunt/hebt in 't leven, maar je kunt je ook op andere dingen gaan richten die ook de moeite waard zijn.
Ik oordeel ook niet over het gevoel van een ander. Maar ik vind de vergelijking van het verdriet ongewilde kinderloosheid waar het in dit topic overging en dát verdriet werd door Elninjo gebagatelliseerd door het te vergelijken met een reis die niet doorgaat. Open daar dan een topic over en zoek gelijkgestemden maar ga niet hier lopen zieken waar allemaal vrouwen schrijven die zelf ook moeilijk of geen kinderen kunnen krijgen.Ik vind dat het gedramatiseerd wordt. Okee, reizen is misschien geen herkenbaar voorbeeld in dit gezelschap. Maar wat als je gezondheid/lichaam je in de steek laat waardoor je niet meer kunt doen wat je liefste wens was? Mijn vriendin kan dubbel zoveel als mij naar binnen proppen, maar blijft maat 36 terwijl ik alleen nog maar aan 'n frikandel hoef te denken of hij zit er weer aan. Zou er ook 'n moord voor doen 'n slank lichaam te hebben én lekker te kunnen blijven eten, maar dat gaat niet gebeuren, tenzij ze ooit nog 'ns het wondermiddel uitvinden. Hoe kut ik dat ook vind, ik leg me erbij neer en richt me op alle zaken die ik wel kan ipv te blijven jammeren over wat ik niet heb. Ik zie mijn niet vervulde slankheidswens zeker zo legitiem als andermans niet vervulde kinderwens. Je kunt wel blijven jammeren over wat je allemaal niet kunt/hebt in 't leven, maar je kunt je ook op andere dingen gaan richten die ook de moeite waard zijn.
vrijdag 20 juli 2012 om 20:35
Ik heb het al eens eerder geschreven, maar ik vind het behoorlijk arrogant om te zeggen dat je wens om zwanger te worden veel belangrijker/groter is dan een ander haar wens om bijvoorbeeld te reizen. Wat voor de één een grote wens is, is voor de ander een nachtmerrie.
Ik zou niets liever willen dan zwanger zijn en moeder worden. Maar ik kan me héél goed voorstellen dat andere mensen een andere grote wens hebben. Prima toch, laten we elkaar daar niet op aanvallen.
Ik zou niets liever willen dan zwanger zijn en moeder worden. Maar ik kan me héél goed voorstellen dat andere mensen een andere grote wens hebben. Prima toch, laten we elkaar daar niet op aanvallen.
