Worden voordelen borstvoeding overschat?

quote:-kaetje- schreef op 16 februari 2013 @ 23:21:

Ja. Ze deden het niet (altijd) maar omdat ze het certificaat van borstvoedingsvriendelijk ziekenhuis hadden of zoiets moesten ze dat doen. Bij controle zouden ze anders hun certificaat kwijt raken. Terwijl er gewoon een verpleegster was die Kaedootje in mijn borst duwde en aan zijn hoofdje zat terwijl ik probeerde aan te leggen. Vond ik vervelender dan kolven in flesjes van Nutricia Sjeez... ja, dat begrijp ik, dat je dat vervelender vond. En da's dus wat ik eerder bedoelde.

In mijn ziekenhuis waren alle flesjes van Medela. Ook die voor fv.



Het mislukte borstvoedingstopic vond ik erg emotioneel.

Ik wou dat ik van tevoren beter wist wat het écht inhield; bv geven aan een tweeling. Ze zijn een maand te vroeg geboren via een keizersnee. En wat doe je dan als kersverse mama: met veel moeite de boel op gang kolven voor die twee inimini's. Met veel moeite kwam het goed op gang. Zoon dronk al vrij snel goed, met dochter was het vaak frustrerend. Eigenlijk heeft zij nooit goed aangehapt. Dat resulteerde in kloven en na vijf weken in een borstontsteking. Daar zat ik dan ziek, ontzettend moe en nog herstellende van de keizersnee. Stoppen duurde uiteindelijk zes weken vanwege mijn goede productie. Achteraf gezien wou ik dat ik er niet aan begonnen was, alhoewel ik het soms ook wel mis. Maar bv idealiseren, dat doe ik niet meer.

Geen idee of iemand het nu al gelezen zou hebben, maar ik ga naar bed nu en wil het niet laten staan.

Je kunt geven zonder lief te hebben, maar niet liefhebben zonder te geven.



En het mag jullie ondertussen duidelijk zijn, dat ik daarmee moederliefde bedoel i.p.v. moedermelk.



Het wrange van mijn relaas is dat het zo 'end goed al goed' lijkt. Mijn jongste was vijf maanden toen ik dit schreef. Toen hij zes maanden was kreeg ik last van PTSS en met zeven maanden moest ik vanwege een dreigende psychose terug aan de antipsychotica. Ik heb een medicijnconsult gehad, met lactatiekundige en psychiater en daaruit bleek dat ik tot een bepaalde dosis antipsychotica veilig borstvoeding kon geven. Dit heb ik gedaan tot jongste bijna negen maanden was.

Calvijn: ik weet niet wat er bij jou bij de eerste allemaal fout gegaan is, maar ik begrijp dat je er bij de tweede bewust voor gekozen hebt om geen bv te gaan geven? Waarom heb je dan toch nog zo'n moeite met die keus, dat was dan voor jullie toch het beste? Ik snap dat het dan irritant is als steeds gevraagd wordt "of je toch niet...." maar het is dan toch een keus die jij zelf gemaakt hebt? Het komt over alsof die keus voor je gemaakt werd in plaats van dat jij zelf die keus maakte. Voelt het zo voor je?

Cellista, het is voor veel vrouwen een keus die je niet gemaakt zou hebben als het bij de eerste goed gegaan zou zijn. Je wordt "gedwongen" om die keus te maken uit zelfbescherming en zelfbehoud. Ondertussen probeert je lichaam wél om borstvoeding aan te maken. En dat in combinatie met alle hormonen die rond gieren is het niet een leuke "keuze" als je eigenlijk wel borstvoeding had wíllen geven maar het niet kan. Ik weet niet of dat in het geval van Calvijn ook zo is natuurlijk.



Het mislukte borstvoedingstopic was inderdaad heel emotioneel. Misschien via google of via de zoekfunctie nog terug te vinden. Ik ga er niet naar op zoek, ik heb mijn portie wel gehad.



Pulkaap, ik heb je stukje niet meer gelezen. Waar ging het over?



Frutje, dat ben ik wel met je eens. Borstvoeding geven is heel moeilijk. Je kan er erg onzeker van worden in een periode waarin je toch al onzeker en kwetsbaar bent. En dat wordt niet echt heel erg benadrukt heb ik het idee. Ik ken veel vrouwen die gestopt zijn omdat het allemaal tegenzat. Inclusief mijzelf. Ik ben op een gegeven moment gaan kolven en heb niet meer aangelegd. Achteraf kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan want misschien had ik dan nu nog wel gevoed als mijn zoontje goed had leren drinken.(14 maanden). Maar het lukte allemaal niet, het voeden duurde heel lang, de poep veranderde, buikkrampjes, ontevreden baby, slecht ervaring met lactatiekundige bij de eerste, niet erg geïnteresseerde lactatiekundige in het ziekenhuis bij de tweede, enorme overproductie, te vroeg geboren kindje, een sonde in het ziekenhuis en thuis en toen heb ik de knoop doorgehakt om te gaan kolven. Achteraf had ik het aanleggen vol moeten houden maar dat zag ik toen niet. Op dat moment gaf het kolven rust (ik kolf wel heel makkelijk moet ik zeggen) en dat heb ik toen gedaan.



Ach, al met al vind ik nu dat we het goed gedaan hebben, bij beide kinderen. Maar dat zeg ik vandaag. Als ik morgen een mama een kindje zie voeden voelt het toch op dat moment eventjes anders.

@cellista; ik wilde wil weer bv geven, maar door de ks, de vroeggeboorte en hoge risico op wéér een pnd is er vanaf gezien

AH....... Gezellig! Een borstvoedingtopic? Is er al ruzie?

Nee, helemaal niet zelfs



Jammer?

@Kaetje; het was een link naar een artikel dat ik heb geschreven op een borstvoedingssite. Het artikel is een ervaringsverhaal en het geeft heel mooi weer waarom borstvoeding geven voor mij zo belangrijk is geweest en tegelijk ook waarom ik zo ontzettend goed snap dat dit niet voor iedereen zo hoeft te zijn.



Kun je hier op viva persoonlijke berichten sturen? Ik wil je de link wel sturen als je wilt. Hoewel het niet voor niets is dat ik mijn verhaal op internet heb staan (ik hoop anderen te kunnen helpen doordat ze misschien een stukje herkenbaarheid vinden in mijn verhaal). Maar het is een artikel met namen en toenamen en persoonlijke foto's. Dat wil ik toch weer niet hier op Viva laten staan. Gek eigenlijk, maar toch...

quote:calvijn1 schreef op 17 februari 2013 @ 12:44:

@cellista; ik wilde wil weer bv geven, maar door de ks, de vroeggeboorte en hoge risico op wéér een pnd is er vanaf gezien



De combinatie keizersnede en vroeggeboorte kan inderdaad wel een trigger zijn voor een PND. Als daarbij de borstvoeding ook nog 's niet wil lukken, kan dat vervelende gevolgen hebben.



Maar an sich werkt borstvoeding geven (en daar heb je 'm weer; mits het goed gaat) een PND juist tegen. Dat komt omdat je hormoonspiegel meer geleidelijk verandert na de bevalling. Als je geen borstvoeding geeft, keldert deze opeens, wat PND kan triggeren. Bij mij is dat juist waarschijnlijk (is natuurlijk niet met zekerheid te zeggen) één van de factoren geweest waardoor ik een PND heb gekregen na de bevalling van de oudste. Niet de hoofdoorzaak hoor, een PND heeft maar heel zelden (vrijwel nooit) alleen een hormonale oorzaak. Het is een combinatie van veel factoren die er voor zorgt dat het uiteindelijk misgaat.



De PTSS klachten na de geboorte van de jongste kwamen daarom waarschijnlijk ook pas na een half jaar opzetten, dat was het moment waarop mijn kindje opeens een stuk minder ging drinken en dat veroorzaakt dan wel weer plotselinge schommelingen in de hormoonhuishouding. De kwetsbaarheid zat er natuurlijk al en op dat moment is het dus misgegaan.



Maar jij hebt dus ook een PND in je verleden. Heftig. Jij hebt het ondertussen ook al behoorlijk voor je kiezen gehad, Calvijn. Fijn dat het nu goed gaat.

Ik heb met heel veel gemak en plezier mijn eerste 6 maand BV gegeven.

Nummer 2 heb ik 10 weken BV gegeven waarvan onbewust ik 5 weken eigenlijk alleen maar mel water gaf. De hele dag had ik de baby aan de borst maar het was nooit tevreden totdat ik er dus achter kwam dat ik gewoon melkwater gaf. En toen zijn we naar de KV gegaan.

Bij nummer 3 heb ik het gewoon weer geprobeerd om BV te geven, 4 weken lang enorme borsten die zo pijn deden, geen bh kunnen verdragen, lekker als een gek en veel kloven en ontstekingen. Blij was ik met de KV.

Nu bij nummer 4 twijfel ik enorm....ik vind BV zo intiem om te geven, maar alle elende die ik ernaast had toch om die reden niet de moeite waard. Ik ben van mening dat KV tegenwoordig ook een heel goed alternatief is voor BV.