Zwanger
alle pijlers
Zelfgemaakte baby- wat is er zo leuk aan?
zondag 17 juni 2012 om 16:16
Mijn vriend en ik hebben een kinderwens. We zijn 5 jaar samen, hebben een huis, vast inkomen, en een massa nichtjes die tzt wel op willen passen als we eens een avondje uit willen, en de leeftijd ervoor (begin 30). Zodoende hebben we besloten om na de vakantie te stoppen met anticonceptie (koperspiraal, dus het zou snel kunnen gaan). Ik sta/stond helemaal achter deze keuze, tot ik me deze week besefte dat ik dan onderhand naar de winkel kan voor een pot foliumzuur, en het allemaal wel erg dichtbij kwam.. En bah wat opeens een twijfel.
Het zit namelijk zo: ik heb wel een grote kinderwens, maar geen babywens. Ik vind babies geen hol aan eigenlijk, ook niet die van goede vriendinnen die ik vast 'mag' houden. Als het alleen aan mij lag had ik liever kinderen geadopteerd of via pleegzorg in huis gehaald, dan om zo'n smurf zelf te maken. Dit gevoel heb ik altijd al gehad. Mijn poppen kwamen ook 'uit kindertehuizen' in plaats van 'uit mijn buik'. Toen ik jaren geleden in het buitenland werkte heb gekeken naar de mogelijkheid om een kind wat ik daar had leren kennen te adopteren, maar dat was door Nederlandse wetgeving niet mogelijk.
Mijn vriend daarentegen wil niets liever dan zijn genen doorgeven, en samen een kind maken waarin je zowel hem als mij terugziet. Ik herken dit gevoel helemaal niet, maar gezien de problemen die adoptiekinderen (kunnnen) hebben, het geld en de tijd die het proces kost, en dat ik toch ook graag een kind wil hebben dat niet van iemand anders blijft (zoals bij pleegzorg), heeft er toe geleid dat we toch besloten hebben om er een 'zelf te maken' (als dat lukt, dat vooropgesteld).
Maar nu het zo dichtbij komt zie ik zo op tegen zwanger zijn! Ik vind het ergens oneerlijk dat ik mijn lijf moet delen met iemand, mijn sport op een gegeven moment niet meer kan doen, leuke projecten op m'n werk moet laten lopen omdat ik er 4 maand uit ben, terwijl mijn vriend zo graag zijn genen wil doorgeven. Die bevalling zie ik nog niet eens zo tegenop, want dat betekent weer einde zwangerschap, maar de gevolgen die het op lange termijn op je lijf kan hebben, het gevoel dat er iets in je zit wat beweegt (Sigourney Weaver - Aliens flashback) maar vooral dat je niet meer kan doen met je lijf wat je wil staan me zo tegen!
Aan de andere kant wil ik echt graag kinderen, met hem, en is adoptie ook niet zaligmakend. Misschien is het gewoon even 9 maanden doorbijten. Bij antibiotica mag je ook geen wijntje bij het eten, en met een langdurige blessure heb ik ook wel eens een half jaar niet gesport... Maar toch: ik kan me niet voorstellen dat je van een zelfgemaakt kind, dat 'voorgeprogrammeerd' is om je te vertrouwen net zoveel kan houden als van een kind wiens vertrouwen je hebt moeten winnen. Klinkt gek waarschijnlijk, maar het maakt me zo onzeker hierover!
Wat wil ik nou met dit (toch best lange, sorry) topic? Vooral even van me afschrijven. En misschien zijn er wel mensen die het herkennen en toch een positieve ervaring hebben. Misschien wordt het hormonaal wel gecorrigeerd door je lijf om ook enthousiast te worden van een ongeboren kind of baby.. ik weet het niet. Kortom: stort hier al uw verhalen van 'ik kon nog tot de 8e maand sporten, kamperen, vrijen', 'ik stond een half uur na de bevalling al weer te koken', en 'zwanger zijn is fantastisch verhalen' Dank u!
Het zit namelijk zo: ik heb wel een grote kinderwens, maar geen babywens. Ik vind babies geen hol aan eigenlijk, ook niet die van goede vriendinnen die ik vast 'mag' houden. Als het alleen aan mij lag had ik liever kinderen geadopteerd of via pleegzorg in huis gehaald, dan om zo'n smurf zelf te maken. Dit gevoel heb ik altijd al gehad. Mijn poppen kwamen ook 'uit kindertehuizen' in plaats van 'uit mijn buik'. Toen ik jaren geleden in het buitenland werkte heb gekeken naar de mogelijkheid om een kind wat ik daar had leren kennen te adopteren, maar dat was door Nederlandse wetgeving niet mogelijk.
Mijn vriend daarentegen wil niets liever dan zijn genen doorgeven, en samen een kind maken waarin je zowel hem als mij terugziet. Ik herken dit gevoel helemaal niet, maar gezien de problemen die adoptiekinderen (kunnnen) hebben, het geld en de tijd die het proces kost, en dat ik toch ook graag een kind wil hebben dat niet van iemand anders blijft (zoals bij pleegzorg), heeft er toe geleid dat we toch besloten hebben om er een 'zelf te maken' (als dat lukt, dat vooropgesteld).
Maar nu het zo dichtbij komt zie ik zo op tegen zwanger zijn! Ik vind het ergens oneerlijk dat ik mijn lijf moet delen met iemand, mijn sport op een gegeven moment niet meer kan doen, leuke projecten op m'n werk moet laten lopen omdat ik er 4 maand uit ben, terwijl mijn vriend zo graag zijn genen wil doorgeven. Die bevalling zie ik nog niet eens zo tegenop, want dat betekent weer einde zwangerschap, maar de gevolgen die het op lange termijn op je lijf kan hebben, het gevoel dat er iets in je zit wat beweegt (Sigourney Weaver - Aliens flashback) maar vooral dat je niet meer kan doen met je lijf wat je wil staan me zo tegen!
Aan de andere kant wil ik echt graag kinderen, met hem, en is adoptie ook niet zaligmakend. Misschien is het gewoon even 9 maanden doorbijten. Bij antibiotica mag je ook geen wijntje bij het eten, en met een langdurige blessure heb ik ook wel eens een half jaar niet gesport... Maar toch: ik kan me niet voorstellen dat je van een zelfgemaakt kind, dat 'voorgeprogrammeerd' is om je te vertrouwen net zoveel kan houden als van een kind wiens vertrouwen je hebt moeten winnen. Klinkt gek waarschijnlijk, maar het maakt me zo onzeker hierover!
Wat wil ik nou met dit (toch best lange, sorry) topic? Vooral even van me afschrijven. En misschien zijn er wel mensen die het herkennen en toch een positieve ervaring hebben. Misschien wordt het hormonaal wel gecorrigeerd door je lijf om ook enthousiast te worden van een ongeboren kind of baby.. ik weet het niet. Kortom: stort hier al uw verhalen van 'ik kon nog tot de 8e maand sporten, kamperen, vrijen', 'ik stond een half uur na de bevalling al weer te koken', en 'zwanger zijn is fantastisch verhalen' Dank u!
woensdag 2 januari 2013 om 21:19
Dank jullie wel Nee het was echt een zwangerschapstest ( en nog één, en nog één - die teststreep hoeft niet net zo donker te worden als die controlestreep toch?)
Ik was niet zo'n goede zwangerwordster: zeg maar gerust een hopeloze neuroot (pyridine, sorry voor m'n geneuzel op het maandtopic ), maar ik hoop dat ik een redelijk tot goede zwangerblijfster en dan dus zwangere blijk te zijn!
Het was wel ideaal dat we beiden vakantie hebben, geen reden om een vangrail in te rijden of iets creatiefs te verzinnen om het aan vriend te vertellen. Ik heb wel geoefend op hardop "ik ben zwanger" te zeggen, maar het komt er op zo'n kalkoen-achtige manier uit dat ik het nog maar niet aan anderen vertel
Ik was niet zo'n goede zwangerwordster: zeg maar gerust een hopeloze neuroot (pyridine, sorry voor m'n geneuzel op het maandtopic ), maar ik hoop dat ik een redelijk tot goede zwangerblijfster en dan dus zwangere blijk te zijn!
Het was wel ideaal dat we beiden vakantie hebben, geen reden om een vangrail in te rijden of iets creatiefs te verzinnen om het aan vriend te vertellen. Ik heb wel geoefend op hardop "ik ben zwanger" te zeggen, maar het komt er op zo'n kalkoen-achtige manier uit dat ik het nog maar niet aan anderen vertel
woensdag 9 januari 2013 om 13:26
Hey Elein, het kwartje valt vandaag ineens, dat ik joú gisteren wel/geen verhuisadvies heb gegeven! Leuk dat je zwanger bent geworden, met dit verhaal erbij zeg maar.
Hoe bevalt het zwanger zijn tot nu toe? Nu vind ik het bijna jammer dat ik niet al zwanger van de tweede ben, ik denk dat wij een heel fijn eensgezind topic vol zouden kunnen schrijven...
Hoe bevalt het zwanger zijn tot nu toe? Nu vind ik het bijna jammer dat ik niet al zwanger van de tweede ben, ik denk dat wij een heel fijn eensgezind topic vol zouden kunnen schrijven...
woensdag 9 januari 2013 om 15:59
Nou, schiet op dan!
Ik vind het stom. Ik heb al drie avonden een klein zwembad volgejankt om niks, en de 1 1/2 week sinds de test lijkt 1 1/2 maand. Afgelopen weekend was schrikken met wat bloedverlies, maar daar maak ik me vreemd genoeg nauwelijks zorgen om. Ik heb wel de fout gemaakt om naar '9 months in 3 minutes' achtige groeifilmpjes van zwangere vrouwen te kijken op youtube.. Bij 20 weken denk ik al
Maar goed, ik ben wel blij dat het redelijk snel gelukt is hoor, en het komt vast goed. Gisteren mijn ouders verteld dus dat maakt het wat echter.
Ik vind het stom. Ik heb al drie avonden een klein zwembad volgejankt om niks, en de 1 1/2 week sinds de test lijkt 1 1/2 maand. Afgelopen weekend was schrikken met wat bloedverlies, maar daar maak ik me vreemd genoeg nauwelijks zorgen om. Ik heb wel de fout gemaakt om naar '9 months in 3 minutes' achtige groeifilmpjes van zwangere vrouwen te kijken op youtube.. Bij 20 weken denk ik al
Maar goed, ik ben wel blij dat het redelijk snel gelukt is hoor, en het komt vast goed. Gisteren mijn ouders verteld dus dat maakt het wat echter.
woensdag 9 januari 2013 om 16:26
quote:Kastanjez schreef op 09 januari 2013 @ 16:23:
Hey rustig aan dame, wij moeten wél eerst nog verhuizen ja?!
Haha, filmpjes kijken op Youtube, dat heb ik nooit gedaan. Wel het topic over gruwelijke bevallingsverhalen (of hoe heette het ook weer). Ik zat daar echt van te genieten in mijn zwangerschapsverlof... Bedoel je deze, Kastanjez? Wat riep jij in baringsnood?
Hey rustig aan dame, wij moeten wél eerst nog verhuizen ja?!
Haha, filmpjes kijken op Youtube, dat heb ik nooit gedaan. Wel het topic over gruwelijke bevallingsverhalen (of hoe heette het ook weer). Ik zat daar echt van te genieten in mijn zwangerschapsverlof... Bedoel je deze, Kastanjez? Wat riep jij in baringsnood?
donderdag 10 januari 2013 om 13:15
Dank jullie wel
Ik ben er eigenlijk vrij nuchter onder. Misschien was het voor mij meer een 'wanneer' dan een 'of' (mijn moeder heeft (+/-) 8 miskramen gehad, dus ik was mentaal voorbereid). Ik schrok er van hoe verdrietig mijn vriend is, dat is eigenlijk erger.
Maarr.. ik klik net even die link van kaz aan, en lees op de eerste pagina van alettajacobs dat november een goede bevalmaand is (licht dubieus, als ik het me goed herinner was haar bevalling niet zonder kleerscheuren), dus dan 'doen' we dat maar. Kaz... ?
Ik ben er eigenlijk vrij nuchter onder. Misschien was het voor mij meer een 'wanneer' dan een 'of' (mijn moeder heeft (+/-) 8 miskramen gehad, dus ik was mentaal voorbereid). Ik schrok er van hoe verdrietig mijn vriend is, dat is eigenlijk erger.
Maarr.. ik klik net even die link van kaz aan, en lees op de eerste pagina van alettajacobs dat november een goede bevalmaand is (licht dubieus, als ik het me goed herinner was haar bevalling niet zonder kleerscheuren), dus dan 'doen' we dat maar. Kaz... ?
donderdag 10 januari 2013 om 13:39
Hm... wij hebben afgesproken tot april geen beslissing hierover te nemen. Ik begin volgende week op een nieuwe werkplek waar ik eerst eea op de rails wil hebben en we 'moeten' nog verhuizen he?! Maar ik zal je op de hoogte houden, hahaha.
Wel naar als je er van uit moet gaan dat je misschien/waarschijnlijk nog wel een paar miskramen kunt krijgen voordat het blijft zitten. Ik herinner me trouwens de opmerking van een andere forumster die zei: de eerste pannenkoek mislukt ook altijd voor de tweede extra lekker is....
Wel naar als je er van uit moet gaan dat je misschien/waarschijnlijk nog wel een paar miskramen kunt krijgen voordat het blijft zitten. Ik herinner me trouwens de opmerking van een andere forumster die zei: de eerste pannenkoek mislukt ook altijd voor de tweede extra lekker is....
donderdag 10 januari 2013 om 13:55
ik heb nu twee wondertjes 1 van 2 en 1 die is geboren 2-12-2012
er zijn inderdaad wel dingen die even niet meer kunnen zoals alcohol maar bij de eerste ben ik toen ik 32 weken zwanger was nog gewoon de discotheek ingeweest. niet zo lang want op gegeven moment trilde mijn buik helemaal van de muziek.
de bevalling is ook heel snel gegaan gelukkig, ca 8 uurtjes in totaal vanaf de eerste weeën. ik ben 's ochtends bevallen om 11 uur en 's avonds om 11 uur liep ik alweer met de hond buiten. Ik was al heel snel weer hersteld en voelde me goed.
Ik heb ook geen striae en was na 6 weken alweer op mijn oude gewicht terug.
Een baby van een ander is nooit zo leuk als een ander. Je eigen kun je echt uren naar kijken welke sprongen vooruit ze maken en op wie ze lijkt enzo.
En het is hoe je er zelf mee om gaat maar ik doe hetzelfde als toen ik geen kinderen had , je moet alleen rekening houden als je weg wil.
maar ik snap je gedachte voor adoptie ook, als het je echt helemaal niks lijkt dan snap ik wel dat je liever een kindje adopteert die geen baby meer is.
Het is alleen wel zo dat het al heel gauw geluidjes en bewegingen gaat maken dus het is niet saai ofzo.
Bij de tweede had ik het alleen de eerste 3 weken dat ik dacht goh wat saai het ligt en het slaapt maar nu maakt ze echt geluidjes en maakt ze contact en wil veel bewegen.
ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je een goede keuze kan maken:D succes in ieder geval!!
er zijn inderdaad wel dingen die even niet meer kunnen zoals alcohol maar bij de eerste ben ik toen ik 32 weken zwanger was nog gewoon de discotheek ingeweest. niet zo lang want op gegeven moment trilde mijn buik helemaal van de muziek.
de bevalling is ook heel snel gegaan gelukkig, ca 8 uurtjes in totaal vanaf de eerste weeën. ik ben 's ochtends bevallen om 11 uur en 's avonds om 11 uur liep ik alweer met de hond buiten. Ik was al heel snel weer hersteld en voelde me goed.
Ik heb ook geen striae en was na 6 weken alweer op mijn oude gewicht terug.
Een baby van een ander is nooit zo leuk als een ander. Je eigen kun je echt uren naar kijken welke sprongen vooruit ze maken en op wie ze lijkt enzo.
En het is hoe je er zelf mee om gaat maar ik doe hetzelfde als toen ik geen kinderen had , je moet alleen rekening houden als je weg wil.
maar ik snap je gedachte voor adoptie ook, als het je echt helemaal niks lijkt dan snap ik wel dat je liever een kindje adopteert die geen baby meer is.
Het is alleen wel zo dat het al heel gauw geluidjes en bewegingen gaat maken dus het is niet saai ofzo.
Bij de tweede had ik het alleen de eerste 3 weken dat ik dacht goh wat saai het ligt en het slaapt maar nu maakt ze echt geluidjes en maakt ze contact en wil veel bewegen.
ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je een goede keuze kan maken:D succes in ieder geval!!
donderdag 10 januari 2013 om 14:02
Dank je voor je bijdrage lisjuh, maar ik had mijn keuze voor een zelfgemaakte baby al gemaakt. Heb helaas op dit moment een 'zelfgemaakte' miskraam, maar daarna ga ik weer proberen een baby te maken (ondanks twijfels die nog steeds blijven, maar da's niet erg).
Maar kinkt alsof je een relaxte zwangerschap hebt gehad, dus dat is een positief idee, gefeliciteerd met je nieuwe baby!
Maar kinkt alsof je een relaxte zwangerschap hebt gehad, dus dat is een positief idee, gefeliciteerd met je nieuwe baby!
donderdag 10 januari 2013 om 15:26
donderdag 10 januari 2013 om 22:56
Voel me op dit moment top! Vriend en ik hebben elk een fles wijn op! (en krijg er spijt van als ik morgenochtend naar m'n werk moet om 7:15)
Maar meer serieus: het gaat wel goed, dank jullie wel voor alle lieve woorden. Dit was geen goede poging, ik baal van de miskraam, maar ik kan zwanger worden, heb op veel bloedverlies en dat irritante maandverband na geen buikpijn o.i.d. en heb de liefste vriend ter wereld dus da's een goed begin toch?
Lieve grabit, als je hier wil komen kletsen over dat zwanger zijn helemaal niet zo fantastisch is: wees welkom, ik kom hier als ik eenmaal weer succesvol bevrucht ben heus nog wel weer klagen. En als je wil dat ik nog af en toe kom buurten op het september topic, dan kom ik dat (misschien over een tijdje, het kletsen over zwangerschapsdagboekjes is ook weer even niet nodig voor mij) weer doen
Ik tik best goed voor een vrouw die na 5 nuchtere weken een fles wijn op heeft, toch?
Maar meer serieus: het gaat wel goed, dank jullie wel voor alle lieve woorden. Dit was geen goede poging, ik baal van de miskraam, maar ik kan zwanger worden, heb op veel bloedverlies en dat irritante maandverband na geen buikpijn o.i.d. en heb de liefste vriend ter wereld dus da's een goed begin toch?
Lieve grabit, als je hier wil komen kletsen over dat zwanger zijn helemaal niet zo fantastisch is: wees welkom, ik kom hier als ik eenmaal weer succesvol bevrucht ben heus nog wel weer klagen. En als je wil dat ik nog af en toe kom buurten op het september topic, dan kom ik dat (misschien over een tijdje, het kletsen over zwangerschapsdagboekjes is ook weer even niet nodig voor mij) weer doen
Ik tik best goed voor een vrouw die na 5 nuchtere weken een fles wijn op heeft, toch?
