Zwanger
alle pijlers
Zwanger en niet blij.
woensdag 13 augustus 2014 om 07:42
Verdorie. Ik ben zwanger. En in plaats van blij te zijn, ben ik verdrietig. Heel erg. Ik moet een keuze gaan maken. Als ik de zwangerschap over mag slaan, dan kies ik onvoorwaardelijk voor ja. Helaas kan dit niet. Maar ik heb al twee keer een hel van een zwangerschap moeten doorstaan, maand in ziekenhuis gelegen, twee keer in de week naar het ziekenhuis, allebei de kinderen veel te vroeg geboren, en ben zelf doodziek geweest. Alles gaat weer goed. Met de kinderen, met mij. Ze zijn (bijna) schoolgaand.
Reden dat er geen sterilisatie heeft plaatsgevonden is vanwege het feit dat ik stiekem hoopte dat er een doorbraak zou plaatsvinden voor mijn medische probleem. En dat als het dan zover zou zijn, ik nog zwanger zou kunnen worden. Ik heb immers nog een aantal vruchtbare jaren.
Wat mij nu tegenhoud zijn de angsten, de hoe moet het met de kinderen als ik weer een tijd in het ziekenhuis moet liggen, hoe komt dit kindje uit de strijd, hoe kom ik uit de strijd....
Verdorie. Shit. K*t. Wat nu...
Reden dat er geen sterilisatie heeft plaatsgevonden is vanwege het feit dat ik stiekem hoopte dat er een doorbraak zou plaatsvinden voor mijn medische probleem. En dat als het dan zover zou zijn, ik nog zwanger zou kunnen worden. Ik heb immers nog een aantal vruchtbare jaren.
Wat mij nu tegenhoud zijn de angsten, de hoe moet het met de kinderen als ik weer een tijd in het ziekenhuis moet liggen, hoe komt dit kindje uit de strijd, hoe kom ik uit de strijd....
Verdorie. Shit. K*t. Wat nu...
vrijdag 15 augustus 2014 om 20:47
quote:dommetrien schreef op 15 augustus 2014 @ 20:44:
[...]
Ja het kan, maar naar mijn weten zijn het meestal de 'gevallen' waarbij het te laat ontdekt wordt. Het is een sluipende aandoening waar je zelf niets van merkt (ik had het de eerste keer iig niet door). Je moet je voorstellen dat ik twee keer in de week urine moet laten checken, thuis bloeddruk check en zodra het bij mij die kant neigt op te gaan, ik aan allerlei toeters en bellers kom te liggen. Ik word streng in de gaten gehouden. Zodra waardes veranderen komt men in actie. Het komt bij mij niet meer zover als bij de eerste keer. Dat weet ik heel zeker. Bij de eerste was ik al zover heen dat ze in eerste instantie helemaal niet meer konden ingrijpen bij mij en zodra de witte (of rode, geen idee) bloedlichaampjes iets beter werden er werd ingegrepen. Ik was doodziek, maar heb er zelf niets van meegekregen. Kind pas na paar dagen gezien omdat ik slapend werd gehouden.
Je kunt je afvragen waarom ik uberhaupt een tweede wilde. Na onderzoeken bleek dat ik wel een kans had op herhaling, maar dan zou het later in de zwangerschap zijn en milder. Ik vond het percentage kans dat ik had aan de hoge kant (25%), maar gyn durfde het aan. Vandaar ik ook. Later en milder klopte inderdaad.Het lijkt overigens of ik er al uit ben doordat ik aan het 'verdedigen' ben gegaan, maar ik ben het echt niet. Ik wil alleen even mijn volledige verhaal vertellen.
[...]
Ja het kan, maar naar mijn weten zijn het meestal de 'gevallen' waarbij het te laat ontdekt wordt. Het is een sluipende aandoening waar je zelf niets van merkt (ik had het de eerste keer iig niet door). Je moet je voorstellen dat ik twee keer in de week urine moet laten checken, thuis bloeddruk check en zodra het bij mij die kant neigt op te gaan, ik aan allerlei toeters en bellers kom te liggen. Ik word streng in de gaten gehouden. Zodra waardes veranderen komt men in actie. Het komt bij mij niet meer zover als bij de eerste keer. Dat weet ik heel zeker. Bij de eerste was ik al zover heen dat ze in eerste instantie helemaal niet meer konden ingrijpen bij mij en zodra de witte (of rode, geen idee) bloedlichaampjes iets beter werden er werd ingegrepen. Ik was doodziek, maar heb er zelf niets van meegekregen. Kind pas na paar dagen gezien omdat ik slapend werd gehouden.
Je kunt je afvragen waarom ik uberhaupt een tweede wilde. Na onderzoeken bleek dat ik wel een kans had op herhaling, maar dan zou het later in de zwangerschap zijn en milder. Ik vond het percentage kans dat ik had aan de hoge kant (25%), maar gyn durfde het aan. Vandaar ik ook. Later en milder klopte inderdaad.Het lijkt overigens of ik er al uit ben doordat ik aan het 'verdedigen' ben gegaan, maar ik ben het echt niet. Ik wil alleen even mijn volledige verhaal vertellen.
vrijdag 15 augustus 2014 om 20:58
Jeetje wat een moeilijke beslissing!
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap ook hellp ontwikkeld... Ook zelf niks van gemerkt...
Gelukkig pas bij 39 weken, dus kon ingeleid worden en klaar!
Ook onderzoek gehad idd, kans op herhaling was klein en zou dan idd later komen...
Bij de tweede ben ik met 37 weken ingeleid ivm niet goed groeien baby.
Goed in de gaten gehouden in het ziekenhuis, maar geen tekenen van hellp gehad, gelukkig!
Het is echt een nare aandoening!
Wens je heel veel sterkte en moed om de juiste beslissing te nemen...
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap ook hellp ontwikkeld... Ook zelf niks van gemerkt...
Gelukkig pas bij 39 weken, dus kon ingeleid worden en klaar!
Ook onderzoek gehad idd, kans op herhaling was klein en zou dan idd later komen...
Bij de tweede ben ik met 37 weken ingeleid ivm niet goed groeien baby.
Goed in de gaten gehouden in het ziekenhuis, maar geen tekenen van hellp gehad, gelukkig!
Het is echt een nare aandoening!
Wens je heel veel sterkte en moed om de juiste beslissing te nemen...
vrijdag 15 augustus 2014 om 21:11
vrijdag 15 augustus 2014 om 21:22
quote:lilalinda schreef op 15 augustus 2014 @ 16:48:
[...]
TO gebruikte anticonceptie, ze is niet ziek geweest oid. De ac faalde.
Moet zij nu, met alle riscio's vandien Dus maar een zwangerschap doorzetten?
Is dit haar straf? Zelf erg ziek worden? Is het een straf voor falende ac? Dat zij misschien wel dood gaat? Is het direct even een straf voor haar man en kinderen? Mama dood, omdat ze van jou geen abortus mag?
Abortus mag je van vinden, wat je wil, maar lijkt me juist bedoelt voor deze omstandigheden.
(persoonlijk mag abortus van mij onder elke omstandigheid, vrije keus)Precies, was ook een erg domme opmerking!
[...]
TO gebruikte anticonceptie, ze is niet ziek geweest oid. De ac faalde.
Moet zij nu, met alle riscio's vandien Dus maar een zwangerschap doorzetten?
Is dit haar straf? Zelf erg ziek worden? Is het een straf voor falende ac? Dat zij misschien wel dood gaat? Is het direct even een straf voor haar man en kinderen? Mama dood, omdat ze van jou geen abortus mag?
Abortus mag je van vinden, wat je wil, maar lijkt me juist bedoelt voor deze omstandigheden.
(persoonlijk mag abortus van mij onder elke omstandigheid, vrije keus)Precies, was ook een erg domme opmerking!
vrijdag 15 augustus 2014 om 23:29
quote:loisnvt schreef op 15 augustus 2014 @ 21:11:
[...]
Huh? Alsof jullie keus voor een kind zo'n geweldig idee was in jullie onstabiele situatie.....weet niet wat ik lees!!
Situaties kunnen helaas veranderen he.
Onze relatie was heel stabiel toen wij er voor gingen.
Daarnaast gebruik ik het woord eigenlijk. De situatie van TO is er nu eenmaal. Dus ik kan mij voorstellen dat de nadelen van het doorgaan met de zwangerschap zo groot zijn dat helaas het besluit genomen moet worden het toch af te breken.
[...]
Huh? Alsof jullie keus voor een kind zo'n geweldig idee was in jullie onstabiele situatie.....weet niet wat ik lees!!
Situaties kunnen helaas veranderen he.
Onze relatie was heel stabiel toen wij er voor gingen.
Daarnaast gebruik ik het woord eigenlijk. De situatie van TO is er nu eenmaal. Dus ik kan mij voorstellen dat de nadelen van het doorgaan met de zwangerschap zo groot zijn dat helaas het besluit genomen moet worden het toch af te breken.
dinsdag 19 augustus 2014 om 08:14
Ik ben gisteren naar de gyn geweest. Ik kreeg gisterochtend een telefoontje of wij aan het eind van de middag konden komen, er was iemand uitgevallen . En... we zijn er niets mee opgeschoten. Alleen maar meer verwarring. Ze raden het niet af. Ja, er is een kans dat ik het weer krijg, maar het kan ook heel goed wel goed gaan. Ze gaan altijd voor de moeder.
Moet ik nu 9 maanden even doorbikkelen en dan genieten van ons kind dat zeer gewenst is? Of moet ik nu zeggen, ik heb genoeg ellende meegemaakt het is klaar nu. Het is zo'n gok. Ergens 'hoop' ik op een miskraam, zodat de keuze voor mij gemaakt is. Het is zo enorm moeilijk.
Gisteren gesprek met vriendin hierover gehad. Zij gaf aan dat zij toen op het punt heeft gestaan om de afdeling te bellen, toen ik daar lag. Ik appte haar toen teksten: Ik spring liever uit het raam dan hier nog een dag langer te liggen. Ik weet inderdaad nog dat ik (denk mede door hormonen) hele dagen lag te huilen in het ziekenhuis vanwege de paniek. Maar achteraf ben je dat natuurlijk ook weer snel vergeten. Alleen nu komt het weer terug. Vooral toen ik daar weer in die gangen liep.
Dit is zooo moeilijk.
Moet ik nu 9 maanden even doorbikkelen en dan genieten van ons kind dat zeer gewenst is? Of moet ik nu zeggen, ik heb genoeg ellende meegemaakt het is klaar nu. Het is zo'n gok. Ergens 'hoop' ik op een miskraam, zodat de keuze voor mij gemaakt is. Het is zo enorm moeilijk.
Gisteren gesprek met vriendin hierover gehad. Zij gaf aan dat zij toen op het punt heeft gestaan om de afdeling te bellen, toen ik daar lag. Ik appte haar toen teksten: Ik spring liever uit het raam dan hier nog een dag langer te liggen. Ik weet inderdaad nog dat ik (denk mede door hormonen) hele dagen lag te huilen in het ziekenhuis vanwege de paniek. Maar achteraf ben je dat natuurlijk ook weer snel vergeten. Alleen nu komt het weer terug. Vooral toen ik daar weer in die gangen liep.
Dit is zooo moeilijk.
dinsdag 19 augustus 2014 om 09:09
quote:dommetrien schreef op 19 augustus 2014 @ 09:07:
Nee Masque, dan ga ik later niet nog voor een derde. Dat zou ik ook niet kunnen rechtvaardigen naar mijzelf. Waarom later hetzelfde risico lopen dan nu, en nu kiezen voor abortus.LATER, als de medische stand verbeterd is, dat waar je op wachtte en waarom je ac gebruikte
Nee Masque, dan ga ik later niet nog voor een derde. Dat zou ik ook niet kunnen rechtvaardigen naar mijzelf. Waarom later hetzelfde risico lopen dan nu, en nu kiezen voor abortus.LATER, als de medische stand verbeterd is, dat waar je op wachtte en waarom je ac gebruikte
dinsdag 19 augustus 2014 om 09:14
quote:lilalinda schreef op 19 augustus 2014 @ 09:09:
[...]
LATER, als de medische stand verbeterd is, dat waar je op wachtte en waarom je ac gebruikteNee, dan ook niet. Dat is mij nu wel duidelijk geworden. Niet omdat ik geen derde kind wil, maar omdat als ik er nu niet voor ga, ik er nooit meer voor ga.
[...]
LATER, als de medische stand verbeterd is, dat waar je op wachtte en waarom je ac gebruikteNee, dan ook niet. Dat is mij nu wel duidelijk geworden. Niet omdat ik geen derde kind wil, maar omdat als ik er nu niet voor ga, ik er nooit meer voor ga.
dinsdag 19 augustus 2014 om 09:34
quote:dommetrien schreef op 19 augustus 2014 @ 09:23:
Omdat ik dat dan niet verdien.
Jij gunt jezelf liever NU een risico, jij gunt jezelf je kinderen kans op een doodzieke (dooie?) moeder, jij gunt je ongeboren kind een zware zwangerschap?
Maar je gunt jezelf niet over een paar jaar een probleemloze zwangerschap en gezond kind?
hmmm
dan zijn we wel uitgepraat?
Omdat ik dat dan niet verdien.
Jij gunt jezelf liever NU een risico, jij gunt jezelf je kinderen kans op een doodzieke (dooie?) moeder, jij gunt je ongeboren kind een zware zwangerschap?
Maar je gunt jezelf niet over een paar jaar een probleemloze zwangerschap en gezond kind?
hmmm
dan zijn we wel uitgepraat?
dinsdag 19 augustus 2014 om 09:36
Nou, dat vind ik wel weer heel calvinistisch gedacht... kom, we hebben het hier toch niet over een abortus omdat het nou even slecht uitkomt. Je hebt er heel gegronde reden voor.
Anderzijds denk ik dat, mocht je nu abortus plegen en later toch nog een derde krijgen, daar altijd wel een moeilijk gevoel aan vastzit. Dat je altijd denkt: dit kind wél en die andere toen niet. Bovendien weet je ook niet óf die doorbraak voor jouw medische probleem er komt, en óf je dan wel zwanger wordt.
Ik zou heel goed helder proberen te krijgen hoe een zwangerschap eruit kan zien. Jammer dat er weinig duidelijks is gekomen uit het gesprek met de gyn, maar neem eens contact op met je huisarts, met een verloskundige, bedenk wie uit je netwerk je waarvoor kunt inschakelen, welke begeleiding je nodig zou hebben enz. om deze zwangerschap naar omstandigheden toch zo goed mogelijk door te komen. Probeer goed overzicht te krijgen, samen met je man. Praat erover, schrijf het op, bel iedereen voor informatie.
Mocht je er dan nog net zo tegenop zien, misschien moet je het dan niet doen. Maar dan heb je het wel aan alle kanten overwogen. Als je merkt dat je strijdvaardig en enthousiast wordt, dan wil je het kennelijk té graag om er nu een eind aan te maken.
Sterkte hoor, het lijkt mij een duivels dilemma!
Anderzijds denk ik dat, mocht je nu abortus plegen en later toch nog een derde krijgen, daar altijd wel een moeilijk gevoel aan vastzit. Dat je altijd denkt: dit kind wél en die andere toen niet. Bovendien weet je ook niet óf die doorbraak voor jouw medische probleem er komt, en óf je dan wel zwanger wordt.
Ik zou heel goed helder proberen te krijgen hoe een zwangerschap eruit kan zien. Jammer dat er weinig duidelijks is gekomen uit het gesprek met de gyn, maar neem eens contact op met je huisarts, met een verloskundige, bedenk wie uit je netwerk je waarvoor kunt inschakelen, welke begeleiding je nodig zou hebben enz. om deze zwangerschap naar omstandigheden toch zo goed mogelijk door te komen. Probeer goed overzicht te krijgen, samen met je man. Praat erover, schrijf het op, bel iedereen voor informatie.
Mocht je er dan nog net zo tegenop zien, misschien moet je het dan niet doen. Maar dan heb je het wel aan alle kanten overwogen. Als je merkt dat je strijdvaardig en enthousiast wordt, dan wil je het kennelijk té graag om er nu een eind aan te maken.
Sterkte hoor, het lijkt mij een duivels dilemma!
dinsdag 19 augustus 2014 om 09:43
Wat een naar en moeilijk proces. En jij voelt je zó schuldig, welke keus je ook maakt, dat blijkt wel uit je laatste opmerking.
Je wordt goed in de gaten gehouden, je overleeft het vast en het duurt max 8 maanden, dus opvang voor je kinderen etc. is allemaal vast wel te regelen. Maar: maandenlange paniek en de zorg of je kindje het overleeft (zonder heftige gevolgen) is slopend, dat heb je ook al eens ervaren.
Er is geen goede of foute keus, echt niet. Voor beide zijn de argumenten overtuigend. Dus probeer niet vanuit schuldgevoel te kiezen. En praat erover zoveel je kunt.
Je wordt goed in de gaten gehouden, je overleeft het vast en het duurt max 8 maanden, dus opvang voor je kinderen etc. is allemaal vast wel te regelen. Maar: maandenlange paniek en de zorg of je kindje het overleeft (zonder heftige gevolgen) is slopend, dat heb je ook al eens ervaren.
Er is geen goede of foute keus, echt niet. Voor beide zijn de argumenten overtuigend. Dus probeer niet vanuit schuldgevoel te kiezen. En praat erover zoveel je kunt.
Go green, fuck a vegetarian
dinsdag 19 augustus 2014 om 09:55
Er is Later voor to geen medicijn.. Dit duurt minstens 20 jaar als ze nu het perfecte middel vinden.
To ik vind dat je er voor moet gaan. 9 maanden wellicht zwaar afzien, maar 9 maanden (nu wellicht nog maar 8, 1/9e deel zit er al op) is echt te overzien. Je geeft het zelf al aan, je bent dat zo snel al weer vergeten! Ik vrees dat je spijt gaat krijgen als je het nu 'opgeeft'.
Doe wat je hard je ingeeft!
To ik vind dat je er voor moet gaan. 9 maanden wellicht zwaar afzien, maar 9 maanden (nu wellicht nog maar 8, 1/9e deel zit er al op) is echt te overzien. Je geeft het zelf al aan, je bent dat zo snel al weer vergeten! Ik vrees dat je spijt gaat krijgen als je het nu 'opgeeft'.
Doe wat je hard je ingeeft!
