Zwanger
alle pijlers
Zwanger en niet blij.
woensdag 13 augustus 2014 om 07:42
Verdorie. Ik ben zwanger. En in plaats van blij te zijn, ben ik verdrietig. Heel erg. Ik moet een keuze gaan maken. Als ik de zwangerschap over mag slaan, dan kies ik onvoorwaardelijk voor ja. Helaas kan dit niet. Maar ik heb al twee keer een hel van een zwangerschap moeten doorstaan, maand in ziekenhuis gelegen, twee keer in de week naar het ziekenhuis, allebei de kinderen veel te vroeg geboren, en ben zelf doodziek geweest. Alles gaat weer goed. Met de kinderen, met mij. Ze zijn (bijna) schoolgaand.
Reden dat er geen sterilisatie heeft plaatsgevonden is vanwege het feit dat ik stiekem hoopte dat er een doorbraak zou plaatsvinden voor mijn medische probleem. En dat als het dan zover zou zijn, ik nog zwanger zou kunnen worden. Ik heb immers nog een aantal vruchtbare jaren.
Wat mij nu tegenhoud zijn de angsten, de hoe moet het met de kinderen als ik weer een tijd in het ziekenhuis moet liggen, hoe komt dit kindje uit de strijd, hoe kom ik uit de strijd....
Verdorie. Shit. K*t. Wat nu...
Reden dat er geen sterilisatie heeft plaatsgevonden is vanwege het feit dat ik stiekem hoopte dat er een doorbraak zou plaatsvinden voor mijn medische probleem. En dat als het dan zover zou zijn, ik nog zwanger zou kunnen worden. Ik heb immers nog een aantal vruchtbare jaren.
Wat mij nu tegenhoud zijn de angsten, de hoe moet het met de kinderen als ik weer een tijd in het ziekenhuis moet liggen, hoe komt dit kindje uit de strijd, hoe kom ik uit de strijd....
Verdorie. Shit. K*t. Wat nu...
dinsdag 19 augustus 2014 om 21:35
quote:sabbaticalmeds schreef op 19 augustus 2014 @ 21:27:
aan de andere kant is een "volg je hart" advies ook niet zinvol, je hart wil misschien wel meer dingen die totaal onverantwoord of onverstandig zijn.
Dat lijkt me inderdaad ook niet heel verstandig inderdaad.
Mijn familielid van mij heeft zich om deze reden laten sterilliseren. Ook twee kindjes gehad, bij de eerste zwangerschapsvergiftiging en zelf heel slecht gelegen en bij de tweede een placenta loslating waardoor het kantje boord was voor haar kindje. Maar die was dan ook al 40, dat speelde ook mee.
aan de andere kant is een "volg je hart" advies ook niet zinvol, je hart wil misschien wel meer dingen die totaal onverantwoord of onverstandig zijn.
Dat lijkt me inderdaad ook niet heel verstandig inderdaad.
Mijn familielid van mij heeft zich om deze reden laten sterilliseren. Ook twee kindjes gehad, bij de eerste zwangerschapsvergiftiging en zelf heel slecht gelegen en bij de tweede een placenta loslating waardoor het kantje boord was voor haar kindje. Maar die was dan ook al 40, dat speelde ook mee.
woensdag 27 augustus 2014 om 13:06
Update. Vrijdag wordt de zwangerschap beëindigd. Ik sta er 70% achter en moet accepteren dat het nooit 100% zal worden. Ik voel me verdrietig, maar denk dat ik deze keuze moet maken omdat ik niet wil dat mijn kinderen hier de dupe van worden. De risico's blijven groot voor mij, maar het kindje is echt gewenst.
woensdag 27 augustus 2014 om 13:11
quote:dommetrien schreef op 27 augustus 2014 @ 13:06:
Update. Vrijdag wordt de zwangerschap beëindigd. Ik sta er 70% achter en moet accepteren dat het nooit 100% zal worden. Ik voel me verdrietig, maar denk dat ik deze keuze moet maken omdat ik niet wil dat mijn kinderen hier de dupe van worden. De risico's blijven groot voor mij, maar het kindje is echt gewenst.sterkte!
Update. Vrijdag wordt de zwangerschap beëindigd. Ik sta er 70% achter en moet accepteren dat het nooit 100% zal worden. Ik voel me verdrietig, maar denk dat ik deze keuze moet maken omdat ik niet wil dat mijn kinderen hier de dupe van worden. De risico's blijven groot voor mij, maar het kindje is echt gewenst.sterkte!
woensdag 27 augustus 2014 om 13:14
quote:dommetrien schreef op 27 augustus 2014 @ 13:06:
Update. Vrijdag wordt de zwangerschap beëindigd. Ik sta er 70% achter en moet accepteren dat het nooit 100% zal worden. Ik voel me verdrietig, maar denk dat ik deze keuze moet maken omdat ik niet wil dat mijn kinderen hier de dupe van worden. De risico's blijven groot voor mij, maar het kindje is echt gewenst.Wat een zware beslissing heb je moeten maken. Heel veel sterkte.
Update. Vrijdag wordt de zwangerschap beëindigd. Ik sta er 70% achter en moet accepteren dat het nooit 100% zal worden. Ik voel me verdrietig, maar denk dat ik deze keuze moet maken omdat ik niet wil dat mijn kinderen hier de dupe van worden. De risico's blijven groot voor mij, maar het kindje is echt gewenst.Wat een zware beslissing heb je moeten maken. Heel veel sterkte.
woensdag 27 augustus 2014 om 18:29
dinsdag 2 september 2014 om 13:55
Ik lees dit nu pas. Bedankt! Ik vond het reuze meevallen qua pijn, de curretage is goed te handelen. Het was gelukkig ook snel voorbij. Ik was uiteraard erg verdrietig toen het eenmaal was gebeurd, maar ze waren daar erg lief voor mij. Een dag later was ik al van de misselijkheid af, gelukkig. Het leek mij vooraf zo confronterend dat je misselijk zou zijn terwijl je je kindje het laten aborteren, maar het schijnt altijd zo snel te gaan. Ik ben die dag wel heel verdrietig geweest, maar nu niet meer en dat vind ik ergens wel gek. Ik heb zo'n verdriet gehad tijdens het nemen van de beslissing en nu het voorbij is heb ik dat niet meer. Ik denk dat het nog wel komt. Heb een gigantische blaasontsteking aan de ingreep overgehouden, en dat doet echt heel zeer, misschien als alles straks rustig wordt? De gyn belde zelfs op om te vragen hoe het met mij ging, vond ik ook erg aardig. Ze zei het niet,maar ergens door de woorden die ze koos, had ik het gevoel dat zij vond dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
dinsdag 2 september 2014 om 14:32
Sterkte, ik hoop dat je gauw herstelt!
Niemand kan ooit weten of je 'de juiste keuze hebt gemaakt', hoe zou je dat kunnen weten? Toch denk ik dat je een heel verstandige beslissing hebt genomen. Gun het jezelf en je gezin om daar vrede mee te hebben!! Je bent een heel goede moeder, en je verdrietig of schuldig voelen hoeft helemaal niet. Als je dat niet voelt, of straks niet meer voelt, is dat heel fijn voor alle betrokkenen.
Ik heb zelf twee heel zware zwangerschappen gehad, maar zonder de ernstige medische risico's die jij en je kinderen hebben gelopen. Toch bleek het psychisch ook heftig voor mij en mijn man. Vooral de tweede keer, toen ik tijdens de zwangerschap niet zelfstandig voor onze oudste kon zorgen. Dat wil ik niet meer meemaken. Daarom komt er bij ons geen derde. Als ik bedenk hoe erg ik in paniek zou raken als ik nu zwanger bleek -- en dat bij jou nog veel ernstigere dingen hebben gespeeld -- dan vind ik het heel knap dat jij en je man weloverwogen deze beslissing hebben genomen.
Sterkte
Niemand kan ooit weten of je 'de juiste keuze hebt gemaakt', hoe zou je dat kunnen weten? Toch denk ik dat je een heel verstandige beslissing hebt genomen. Gun het jezelf en je gezin om daar vrede mee te hebben!! Je bent een heel goede moeder, en je verdrietig of schuldig voelen hoeft helemaal niet. Als je dat niet voelt, of straks niet meer voelt, is dat heel fijn voor alle betrokkenen.
Ik heb zelf twee heel zware zwangerschappen gehad, maar zonder de ernstige medische risico's die jij en je kinderen hebben gelopen. Toch bleek het psychisch ook heftig voor mij en mijn man. Vooral de tweede keer, toen ik tijdens de zwangerschap niet zelfstandig voor onze oudste kon zorgen. Dat wil ik niet meer meemaken. Daarom komt er bij ons geen derde. Als ik bedenk hoe erg ik in paniek zou raken als ik nu zwanger bleek -- en dat bij jou nog veel ernstigere dingen hebben gespeeld -- dan vind ik het heel knap dat jij en je man weloverwogen deze beslissing hebben genomen.
Sterkte
