Zwanger
alle pijlers
zwanger, misselijk, angst voor overgeven, tips?
donderdag 21 februari 2013 om 06:28
jippie, ik ben zwanger, en ik ben er natuurlijk super blij mee, dat mag wel eerst even gezegd worden
maar dan nu, ik kamp al vanaf dat ik een jaar of 6 ben met een hevige fobie voor overgeven, heel veel therapie gehad, het vermijdingsgedrag is verdwenen, maar als het op spugen aankomt....raak ik volledig hysterisch in paniek, en duurt het maanden voordat ik mezelf weer op kan pakken.
nu ben ik 7 weken zwanger en flink misselijk ( lees ik word er wakker van, vecht er de hele dag tegen en savonds ga ik er mee naar bed) tot nu toe heb ik heb nog tegen kunnen houden, maar ik mer dat het met de dag erger wordt, en dat het binnekort toch eens moet gaan gebeuren.
ja het hoort erbij, ik weet het, maar ik ben helaas niet 1 van de makkelijkste spugers, misschien ligt daar het probleem wel.
als ik moet spugen duurt het altijd heel lang voordat het zover is, en als het dan eindelijk gebeurd begin ik eerst een paar keer heel diep te kokhalsen totdat ik bijna geen lucht krijg, en vervolgens voelt het alsog het vanuit mn tenen eruit komt, opluchten doet het vaak ook niet, alleen heel heftig misselijk en pijnlijk( en voor mij traumatisch
nu heb ik misschien een vreemde vraag, maar wie weet kan iemand mij een tip geven hoe je makkelijker overgeeft zonder al te veel stress en drama.
is het misschien zo dat ik niet genoeg in mijn maag heb dat het zo moeizaam gaat?, gaat het misschien makkelijker als ik snel een glas water drink, of misschien wel cola?
ik wil er liever niet zo bang meer voor zijn als dat ik het constant krampachtig ga vermijden!
nogmaals, heel blij met mijn wondertje, alleen dit is voor mij echt een blokkade helaas, maar misschien als het makkelijker zou gaan en eens zou opluchten, dat het minder wordt.
wie kan mij wat advies geven?
gr. Floreat
maar dan nu, ik kamp al vanaf dat ik een jaar of 6 ben met een hevige fobie voor overgeven, heel veel therapie gehad, het vermijdingsgedrag is verdwenen, maar als het op spugen aankomt....raak ik volledig hysterisch in paniek, en duurt het maanden voordat ik mezelf weer op kan pakken.
nu ben ik 7 weken zwanger en flink misselijk ( lees ik word er wakker van, vecht er de hele dag tegen en savonds ga ik er mee naar bed) tot nu toe heb ik heb nog tegen kunnen houden, maar ik mer dat het met de dag erger wordt, en dat het binnekort toch eens moet gaan gebeuren.
ja het hoort erbij, ik weet het, maar ik ben helaas niet 1 van de makkelijkste spugers, misschien ligt daar het probleem wel.
als ik moet spugen duurt het altijd heel lang voordat het zover is, en als het dan eindelijk gebeurd begin ik eerst een paar keer heel diep te kokhalsen totdat ik bijna geen lucht krijg, en vervolgens voelt het alsog het vanuit mn tenen eruit komt, opluchten doet het vaak ook niet, alleen heel heftig misselijk en pijnlijk( en voor mij traumatisch
nu heb ik misschien een vreemde vraag, maar wie weet kan iemand mij een tip geven hoe je makkelijker overgeeft zonder al te veel stress en drama.
is het misschien zo dat ik niet genoeg in mijn maag heb dat het zo moeizaam gaat?, gaat het misschien makkelijker als ik snel een glas water drink, of misschien wel cola?
ik wil er liever niet zo bang meer voor zijn als dat ik het constant krampachtig ga vermijden!
nogmaals, heel blij met mijn wondertje, alleen dit is voor mij echt een blokkade helaas, maar misschien als het makkelijker zou gaan en eens zou opluchten, dat het minder wordt.
wie kan mij wat advies geven?
gr. Floreat
donderdag 21 februari 2013 om 06:36
Kotsen is nu eenmaal kut. Ga in ieder geval niks met koolzuur drinken van te voren, doet alleen maar meer pijn. Prikt lekker in je neus enzo. Heb tijdens m'n zwangerschap heel wat afgekotst ( 20-30 keer perdag) en het kwam ook altijd door m'n neus naar buiten..
Heb uiteindelijk een antibraakmiddel gekregen. Emesafene. Zetpillen.
Misselijkheid blijft, maar onderdrukt de kotsprikkel.
Succes!
Heb uiteindelijk een antibraakmiddel gekregen. Emesafene. Zetpillen.
Misselijkheid blijft, maar onderdrukt de kotsprikkel.
Succes!
donderdag 21 februari 2013 om 06:38
Allereerst: van harte!! Ik heb geen tips! Maar wat je zelf zegt misschien helpt t idd wel, eerst even een glas water naar binnen werken!!!
Ik ben ook zwanger en een fobie voor bloedprikken! Zoooo vervelend!! Verdovingspuit in mn mond bij tandarts: no problem, maar in mn arm?!? Whaaaa vorige week moest ik wel (prikten natuurlijk weer mis, die pech heb ik altijd).
Tis zo rot een fobie...ik zou zeggen probeer y uit met water, helpt denk ik echt!!
Ik ben ook zwanger en een fobie voor bloedprikken! Zoooo vervelend!! Verdovingspuit in mn mond bij tandarts: no problem, maar in mn arm?!? Whaaaa vorige week moest ik wel (prikten natuurlijk weer mis, die pech heb ik altijd).
Tis zo rot een fobie...ik zou zeggen probeer y uit met water, helpt denk ik echt!!
donderdag 21 februari 2013 om 06:44
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Je manier van overgeven is volgens mij heel normaal hoor! Ik heb net een buikgriep gehad en het overgeven ging net zo. Niet leuk, wel redelijk standaard.
In mijn zwangerschapppen ben ik ook vreselijk misselijk geweest maar en had ik tot 12 weken wel de hele tijd aandrang om over te geven maar is het nooit zover gekomen. Tijdens mijn tweede zwangerschap kreeg ik emesafene zetpillen van de huisarts, dat hielp wel iets tegen de misselijkheid, haalde het scherpe randje weg. Zou ik zeker om vragen.
Misschien ook een idee om juist nu weer een paar sessies te boeken bij een psycholoog? Wat adhoc begeleiding kan nu geen kwaad lijkt me!
Veel succes!
Je manier van overgeven is volgens mij heel normaal hoor! Ik heb net een buikgriep gehad en het overgeven ging net zo. Niet leuk, wel redelijk standaard.
In mijn zwangerschapppen ben ik ook vreselijk misselijk geweest maar en had ik tot 12 weken wel de hele tijd aandrang om over te geven maar is het nooit zover gekomen. Tijdens mijn tweede zwangerschap kreeg ik emesafene zetpillen van de huisarts, dat hielp wel iets tegen de misselijkheid, haalde het scherpe randje weg. Zou ik zeker om vragen.
Misschien ook een idee om juist nu weer een paar sessies te boeken bij een psycholoog? Wat adhoc begeleiding kan nu geen kwaad lijkt me!
Veel succes!
donderdag 21 februari 2013 om 06:49
Ik herken het, ben ook heel bang om over te geven (en ik probeer ook zwanger te worden).
De weinige keren dat ik moet overgeven sta ik trillend en huilend boven de wc .
Die tabletjes die je noemt zou je kunnen vragen aan de huisarts. Is speciaal voor een zwangerschap. En misschien helpt het inderdaad wel om water te drinken als het niet lukt.
Heel veel sterkte/succes en gefeliciteerd met je zwangerschap!!
De weinige keren dat ik moet overgeven sta ik trillend en huilend boven de wc .
Die tabletjes die je noemt zou je kunnen vragen aan de huisarts. Is speciaal voor een zwangerschap. En misschien helpt het inderdaad wel om water te drinken als het niet lukt.
Heel veel sterkte/succes en gefeliciteerd met je zwangerschap!!
donderdag 21 februari 2013 om 07:35
quote:emma77emma schreef op 21 februari 2013 @ 06:49:
De weinige keren dat ik moet overgeven sta ik trillend en huilend boven de wc .
Ik heb geen overgeeffobie, maar de weinige keren dát ik moet overgeven tril ik ook, en vaak moet ik er ook van huilen. Ook heb ik het idee dat het uit mijn tenen komt en doet mijn hele lijf pijn.
Dus ik denk niet dat dat iets is van alleen de mensen met een fobie, maar dat het 'gewoon' zo is.
De weinige keren dat ik moet overgeven sta ik trillend en huilend boven de wc .
Ik heb geen overgeeffobie, maar de weinige keren dát ik moet overgeven tril ik ook, en vaak moet ik er ook van huilen. Ook heb ik het idee dat het uit mijn tenen komt en doet mijn hele lijf pijn.
Dus ik denk niet dat dat iets is van alleen de mensen met een fobie, maar dat het 'gewoon' zo is.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 21 februari 2013 om 07:47
quote:himalaya schreef op 21 februari 2013 @ 07:35:
[...]
Ik heb geen overgeeffobie, maar de weinige keren dát ik moet overgeven tril ik ook, en vaak moet ik er ook van huilen. Ook heb ik het idee dat het uit mijn tenen komt en doet mijn hele lijf pijn.
Dus ik denk niet dat dat iets is van alleen de mensen met een fobie, maar dat het 'gewoon' zo is.
Dit dus. Overgeven is nooit leuk. Het lijkt me wel vreselijk om daar zo bang voor te zijn. Ik heb tijdens mijn zwangerschap veel overgegeven. Ik was ook geen makkelijke overgever, maar op een gegeven moment had ik de kracht niet meer om er tegen te vechten.
Mocht het toch zover komen dat je moet overgeven, pas je eten er dan op aan. Het ene retourvoer is het andere niet...
[...]
Ik heb geen overgeeffobie, maar de weinige keren dát ik moet overgeven tril ik ook, en vaak moet ik er ook van huilen. Ook heb ik het idee dat het uit mijn tenen komt en doet mijn hele lijf pijn.
Dus ik denk niet dat dat iets is van alleen de mensen met een fobie, maar dat het 'gewoon' zo is.
Dit dus. Overgeven is nooit leuk. Het lijkt me wel vreselijk om daar zo bang voor te zijn. Ik heb tijdens mijn zwangerschap veel overgegeven. Ik was ook geen makkelijke overgever, maar op een gegeven moment had ik de kracht niet meer om er tegen te vechten.
Mocht het toch zover komen dat je moet overgeven, pas je eten er dan op aan. Het ene retourvoer is het andere niet...
donderdag 21 februari 2013 om 07:52
Ik hoefde vroeger bijna nooit over te geven en als ik een keer misselijk was probeerde me er altijd ongelofelijk tegen te verzetten. Zo erg dat het er uiteindelijk niet van kwam.
Tot het moment dat ik opeens wel vaker moest overgeven. Er ging een soort knop om in mijn hoofd dat het nu eenmaal vies en onprettig is maar als je eraan toe geeft is het elke keer zo voorbij. Het duurt eigenlijk maar een paar seconden en kan vervolgens weer enige tijd opluchten. Hoewel ik niet weet hoe dat met zwangerschapsmisselijkheid werkt..
Ik voel met je mee, misselijk zijn is erg klote, maar probeer niet teveel aan het overgeven te denken. Als het komt dan komt het en verzet je er maar niet tegen, het is elke keer zo voorbij.
Tot het moment dat ik opeens wel vaker moest overgeven. Er ging een soort knop om in mijn hoofd dat het nu eenmaal vies en onprettig is maar als je eraan toe geeft is het elke keer zo voorbij. Het duurt eigenlijk maar een paar seconden en kan vervolgens weer enige tijd opluchten. Hoewel ik niet weet hoe dat met zwangerschapsmisselijkheid werkt..
Ik voel met je mee, misselijk zijn is erg klote, maar probeer niet teveel aan het overgeven te denken. Als het komt dan komt het en verzet je er maar niet tegen, het is elke keer zo voorbij.
donderdag 21 februari 2013 om 08:03
Ik ben bijna mijn hele zwangerschap misselijk geweest. 20x per dag spugen.
Wat hielp was in elke kamer een emmer zetten. Dan hoef je niet hard te lopen en ontspan je meer.
Leg boekjes bij het toilet en ergens een kussen. Koude vloer geeft spierpijn.
Wat retourvoer, Mac smaakt precies hetzelfde, zoete limo vaak ook. Broccolie en ei is echt heel vies op retour.
En eet voedsel dat makkelijk verteerbaar is, anders komt het vaak herkenbaar terug en die brokken zijn zo naar.
Voor de rest sterkte! Geef je er aan over zo is het sneller voorbij. En laat je tanden checken na de zwangerschap, spugen en glazuur zijn geen combi.
Wat hielp was in elke kamer een emmer zetten. Dan hoef je niet hard te lopen en ontspan je meer.
Leg boekjes bij het toilet en ergens een kussen. Koude vloer geeft spierpijn.
Wat retourvoer, Mac smaakt precies hetzelfde, zoete limo vaak ook. Broccolie en ei is echt heel vies op retour.
En eet voedsel dat makkelijk verteerbaar is, anders komt het vaak herkenbaar terug en die brokken zijn zo naar.
Voor de rest sterkte! Geef je er aan over zo is het sneller voorbij. En laat je tanden checken na de zwangerschap, spugen en glazuur zijn geen combi.
donderdag 21 februari 2013 om 08:09
Het kan ook nog dat je helemaal niet hoeft over te geven. Ik ben bij beide zwangerschappen behoorlijk misselijk geweest, maar heb nooit overgegeven. Rond week zeven vond ik het ook al zo heftig, die misselijkheid en was bang dat het een spuugfestijn zou worden, maar nee. Volgens mij zijn er meer zwangeren die nooit hoeven over te geven. Ik weet niet of je daar wat aan hebt, het komt een beetje over van, maak je niet zo druk. Denk dat je meer aan de andere tips hebt, maar wilde je ook maar een beetje geruststellen.
donderdag 21 februari 2013 om 08:13
donderdag 21 februari 2013 om 08:15
nee ik heb daar juist heel veel aan, dat het kut met peren voelt dat weet ik maar al te goed, maar ik zie het natuurlijk vanuit een extreem fobisch perspectief, een ander vindt het vervelend, maar als het een tweede keer gebeurd dan is dat zo en gaat het leven door, ik heb aan nuchtere maar toch begripvolle steunende reacties meer, ik wil het namelijk niet vermijden, vermijden is aanduiden dat het inderdaad iets is om bang voor te zijn, en dat wil ik niet voeden:)
donderdag 21 februari 2013 om 08:15
Hoe jij omschrijft hoe je gewoonlijk overgeeft klinkt mij ook heel bekend in de oren. Trillend op mn benen en erna huilen... Het lijkt soms net of je stikt...
Maar nu tijdens mijn zwangerschap geef ik heel anders over raar genoeg. Het komt er gewoon ineens uit. Erna wel wat tranerig gevoel, maar het voor traject is er niet zeg maar. Vaak naar het toilet moeten rennen... En inderdaad met een tandenborstel komt het helemaal vanzelf. Gelukkig gaat t meestal over na een aantal weken en anders een middeltje halen bij de huisarts.
Sterkte en gefeliciteerd natuurlijk!
Maar nu tijdens mijn zwangerschap geef ik heel anders over raar genoeg. Het komt er gewoon ineens uit. Erna wel wat tranerig gevoel, maar het voor traject is er niet zeg maar. Vaak naar het toilet moeten rennen... En inderdaad met een tandenborstel komt het helemaal vanzelf. Gelukkig gaat t meestal over na een aantal weken en anders een middeltje halen bij de huisarts.
Sterkte en gefeliciteerd natuurlijk!
donderdag 21 februari 2013 om 08:24
quote:himalaya schreef op 21 februari 2013 @ 07:35:
[...]
Ik heb geen overgeeffobie, maar de weinige keren dát ik moet overgeven tril ik ook, en vaak moet ik er ook van huilen. Ook heb ik het idee dat het uit mijn tenen komt en doet mijn hele lijf pijn.
Dus ik denk niet dat dat iets is van alleen de mensen met een fobie, maar dat het 'gewoon' zo is.
Ik ben het heel erg met je eens.
TO, het is niemands hobby om te moeten overgeven. Het naar lucht happen, het prikken in je neus, het huilen, het geen adem krijgen, het zuur in je neus en mond..... En het oneindige bittere slijmerige gal, als je maag leeg is maar je lijf blijkbaar nog niet klaar is met overgeven.... het is super-naar.
Maar laat het juk van je etiket toch niet zo zwaar op je drukken. Dat zorgt voor psychische weerstand, en dat heeft weer z'n invloed op je lijf, waardoor overgeven alleen maar moeilijker gaat.
[...]
Ik heb geen overgeeffobie, maar de weinige keren dát ik moet overgeven tril ik ook, en vaak moet ik er ook van huilen. Ook heb ik het idee dat het uit mijn tenen komt en doet mijn hele lijf pijn.
Dus ik denk niet dat dat iets is van alleen de mensen met een fobie, maar dat het 'gewoon' zo is.
Ik ben het heel erg met je eens.
TO, het is niemands hobby om te moeten overgeven. Het naar lucht happen, het prikken in je neus, het huilen, het geen adem krijgen, het zuur in je neus en mond..... En het oneindige bittere slijmerige gal, als je maag leeg is maar je lijf blijkbaar nog niet klaar is met overgeven.... het is super-naar.
Maar laat het juk van je etiket toch niet zo zwaar op je drukken. Dat zorgt voor psychische weerstand, en dat heeft weer z'n invloed op je lijf, waardoor overgeven alleen maar moeilijker gaat.
donderdag 21 februari 2013 om 08:34
Dat zeggen ze tegen mij ook altijd, dat niemand het leuk vindt om over te geven, maar als je er een fobie voor hebt dan ben je er wel op een andere manier mee bezig. Iemand zonder fobie staat er alleen bij stil op het moment dat het ook echt aan de orde is, iemand met fobie is buiten overgeefmomenten om ook continu bang voor overgeven en dat maakt het gewoon heel beladen. Ik heb vaak het idee dat mensen denken dat het een knop is die je even om kan zetten, maar net als met hoogtevrees, claustrofobie, pleinvrees, enzovoort, is dat dus niet het geval.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 21 februari 2013 om 08:39
quote:Susan schreef op 21 februari 2013 @ 08:34:
Dat zeggen ze tegen mij ook altijd, dat niemand het leuk vindt om over te geven, maar als je er een fobie voor hebt dan ben je er wel op een andere manier mee bezig. Iemand zonder fobie staat er alleen bij stil op het moment dat het ook echt aan de orde is, iemand met fobie is buiten overgeefmomenten om ook continu bang voor overgeven en dat maakt het gewoon heel beladen. Ik heb vaak het idee dat mensen denken dat het een knop is die je even om kan zetten, maar net als met hoogtevrees, claustrofobie, pleinvrees, enzovoort, is dat dus niet het geval.
klopt Susan, zodra het overgeven nabij is dan komt er een paniekaanval, het typische fight/flight gevoel wat je hebt wanneer iets je doodsbang maakt en je wilt vluchten voor je leven, alleen dit keer zit in je, en kan je nergens heen, wat zon machteloos beklemend gevoel geeft, ik voel me dan net een 10 jarig meisje wat doodgaat, het slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar op dat moment is mn hele rationele denkwijze de deur uit.
maar dat is ook heel lastig om te begrijpen voor een ander, dat kan ik niemand ook kwalijk nemen, het is niet voor niets iets irrationeels
Dat zeggen ze tegen mij ook altijd, dat niemand het leuk vindt om over te geven, maar als je er een fobie voor hebt dan ben je er wel op een andere manier mee bezig. Iemand zonder fobie staat er alleen bij stil op het moment dat het ook echt aan de orde is, iemand met fobie is buiten overgeefmomenten om ook continu bang voor overgeven en dat maakt het gewoon heel beladen. Ik heb vaak het idee dat mensen denken dat het een knop is die je even om kan zetten, maar net als met hoogtevrees, claustrofobie, pleinvrees, enzovoort, is dat dus niet het geval.
klopt Susan, zodra het overgeven nabij is dan komt er een paniekaanval, het typische fight/flight gevoel wat je hebt wanneer iets je doodsbang maakt en je wilt vluchten voor je leven, alleen dit keer zit in je, en kan je nergens heen, wat zon machteloos beklemend gevoel geeft, ik voel me dan net een 10 jarig meisje wat doodgaat, het slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar op dat moment is mn hele rationele denkwijze de deur uit.
maar dat is ook heel lastig om te begrijpen voor een ander, dat kan ik niemand ook kwalijk nemen, het is niet voor niets iets irrationeels
donderdag 21 februari 2013 om 09:03
quote:Suze02 schreef op 21 februari 2013 @ 08:59:
Ik ben er van overtuigd dat het kotsen en misselijk zijn tijdens een zwangerschap grotendeels aan psychische zaken te wijten is. Ik zou dus voor mijn hoofd op zoek gaan naar hulp. Dus om het los te laten. Acupunctuur bijvoorbeeld.Ik ben ervan overtuigd dat jij hele domme overtuigingen hebt.
Ik ben er van overtuigd dat het kotsen en misselijk zijn tijdens een zwangerschap grotendeels aan psychische zaken te wijten is. Ik zou dus voor mijn hoofd op zoek gaan naar hulp. Dus om het los te laten. Acupunctuur bijvoorbeeld.Ik ben ervan overtuigd dat jij hele domme overtuigingen hebt.
donderdag 21 februari 2013 om 09:09
Bespreek het met je verloskundige ze heeft vast wel tips voor je of een middeltje. Overgeven is echt heel rot maar je doet er niks aan. Je kunt alleen maar proberen rustig te blijven en je er letterlijk aan over te geven. Des te eerder is het voorbij. En eet crackertjes tegen de misselijkheid. Van die Lu cracketjes met zo'n breeklijntje zijn niet vet en helpen heel goed. Bij mij althans en ik heb tot 3 x toe tot 18 weken dagelijks gespuugd. Vanaf een week of 6.
donderdag 21 februari 2013 om 09:14
quote:4Hellokitty schreef op 21 februari 2013 @ 09:09:
Bespreek het met je verloskundige ze heeft vast wel tips voor je of een middeltje. Overgeven is echt heel rot maar je doet er niks aan. Je kunt alleen maar proberen rustig te blijven en je er letterlijk aan over te geven. Des te eerder is het voorbij. En eet crackertjes tegen de misselijkheid. Van die Lu cracketjes met zo'n breeklijntje zijn niet vet en helpen heel goed. Bij mij althans en ik heb tot 3 x toe tot 18 weken dagelijks gespuugd. Vanaf een week of 6.oh bah hellokitty hahahaa laten we hopen dat het allemaal meevalt bij mij, ja heb vandaag met moeite twee pakjes lu crackers op en een glaasje sap, zo maar eens een appeltje eten en straks aan de mango en de liga, we komen er wel
Bespreek het met je verloskundige ze heeft vast wel tips voor je of een middeltje. Overgeven is echt heel rot maar je doet er niks aan. Je kunt alleen maar proberen rustig te blijven en je er letterlijk aan over te geven. Des te eerder is het voorbij. En eet crackertjes tegen de misselijkheid. Van die Lu cracketjes met zo'n breeklijntje zijn niet vet en helpen heel goed. Bij mij althans en ik heb tot 3 x toe tot 18 weken dagelijks gespuugd. Vanaf een week of 6.oh bah hellokitty hahahaa laten we hopen dat het allemaal meevalt bij mij, ja heb vandaag met moeite twee pakjes lu crackers op en een glaasje sap, zo maar eens een appeltje eten en straks aan de mango en de liga, we komen er wel
donderdag 21 februari 2013 om 09:19
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Denk maar zo: als je zo misselijk bent, zit het allemaal nog steeds helemaal goed daarbinnen.
Hier ook een bangerd, maar nooit gekotst tijdens mijn zwangerschap. Maar oh, dan zijn die kinderen er, en worden ze weleens ziek.. en dan wou ik het liefst wegrennen, maar deed ik toch 'gewoon' wat er gedaan moest worden.
Het is een rotprobleem. Geen tips hier, maar wel sterkte gewenst. En onthoud waar je het voor doet!
Hier ook een bangerd, maar nooit gekotst tijdens mijn zwangerschap. Maar oh, dan zijn die kinderen er, en worden ze weleens ziek.. en dan wou ik het liefst wegrennen, maar deed ik toch 'gewoon' wat er gedaan moest worden.
Het is een rotprobleem. Geen tips hier, maar wel sterkte gewenst. En onthoud waar je het voor doet!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
