Zwanger
alle pijlers
zwangerschap vriendin
vrijdag 8 februari 2013 om 10:57
Een goede vriendin van mij is in verwachting van haar eerste kindje. Zij is daar vanzelfsprekend heel erg blij mee.
Ik heb zelf veel moeite met haar zwangerschap maar laat dit niet merken.
Vroeger ben ik als kind mishandeld door mijn moeder. Nu als volwassene heb ik ook geen directie familie meer om op terug te vallen. Ik heb al jaren moeite met kraamvisites e.d. Gelukkig heb ik die niet vaak. Maar als ik dan wel op kraamvisite ben gaat het bijna niet. Als ik een blije moeder met pasgeboren kind zie denk ik aan mijn eigen moeder en hoe ontzettend niet blij zij met mij was. Dat doet me veel verdriet. Ik had zelf wel kinderen gewild maar door dingen die in het verleden gebeurd zijn denk ik dat ik beter niet aan kinderen kan beginnen. Een sterk gevoel hierin is het gevoel je zwangerschap niet te kunnen delen met familie. Ik heb geen opa of oma die blij zijn bijvoorbeeld. Ik heb geen broer of zus die meeleeft.
Telkens als ik nu mijn vriendin zie vertelt zij wel al die verhalen. Hoe blij haar ouders zijn, hoe zij kan vergelijken met haar zusje. Enz. Ik merk dat als ik weer naar huis ga dat ik daarna best nog een paar uur van slag en verdrietig ben. Bij mij overheerst dat het gevoel er alleen voor te staan en daar word ik zo verdrietig van.
Binnenkort heb ik een babyfeestje van haar. Ik zie er ontzettend tegenop. Ik weet nu al dat ik na afloop weer verdrietig zal zijn. Ook tegen het kraambezoek zie ik nu al op. Ik heb weleens meegemaakt dat ik moest huilen tijdens een kraambezoek en dat wil ik niet nog een keer meemaken.
Zal ik bij mijn vriendin eerlijk zijn hoe het zit of zal ik een smoesje verzinnen dat ik niet kan en afstand nemen van haar?
Ik heb zelf veel moeite met haar zwangerschap maar laat dit niet merken.
Vroeger ben ik als kind mishandeld door mijn moeder. Nu als volwassene heb ik ook geen directie familie meer om op terug te vallen. Ik heb al jaren moeite met kraamvisites e.d. Gelukkig heb ik die niet vaak. Maar als ik dan wel op kraamvisite ben gaat het bijna niet. Als ik een blije moeder met pasgeboren kind zie denk ik aan mijn eigen moeder en hoe ontzettend niet blij zij met mij was. Dat doet me veel verdriet. Ik had zelf wel kinderen gewild maar door dingen die in het verleden gebeurd zijn denk ik dat ik beter niet aan kinderen kan beginnen. Een sterk gevoel hierin is het gevoel je zwangerschap niet te kunnen delen met familie. Ik heb geen opa of oma die blij zijn bijvoorbeeld. Ik heb geen broer of zus die meeleeft.
Telkens als ik nu mijn vriendin zie vertelt zij wel al die verhalen. Hoe blij haar ouders zijn, hoe zij kan vergelijken met haar zusje. Enz. Ik merk dat als ik weer naar huis ga dat ik daarna best nog een paar uur van slag en verdrietig ben. Bij mij overheerst dat het gevoel er alleen voor te staan en daar word ik zo verdrietig van.
Binnenkort heb ik een babyfeestje van haar. Ik zie er ontzettend tegenop. Ik weet nu al dat ik na afloop weer verdrietig zal zijn. Ook tegen het kraambezoek zie ik nu al op. Ik heb weleens meegemaakt dat ik moest huilen tijdens een kraambezoek en dat wil ik niet nog een keer meemaken.
Zal ik bij mijn vriendin eerlijk zijn hoe het zit of zal ik een smoesje verzinnen dat ik niet kan en afstand nemen van haar?
vrijdag 8 februari 2013 om 10:59
vrijdag 8 februari 2013 om 11:00
Wat heftig dat je dat vroeger allemaal hebt moeten meemaken!
Ik zou er wel eerlijk over zijn tegen je vriendin, anders zal ze nooit begrijpen waarom je misschien niet komt en op andere momenten misschien wat minder blij reageert, terwijl je het haar wel gunt.
Wat ik me ook afvroeg; heb je voor je verleden ooit hulp gehad om een en ander te verwerken? Of misschien is dat alsnog een optie? Het lijkt me niet dat je straks al de mensen om je heen wilt afstoten als zij een kind krijgen, toch?
Sterkte!
Ik zou er wel eerlijk over zijn tegen je vriendin, anders zal ze nooit begrijpen waarom je misschien niet komt en op andere momenten misschien wat minder blij reageert, terwijl je het haar wel gunt.
Wat ik me ook afvroeg; heb je voor je verleden ooit hulp gehad om een en ander te verwerken? Of misschien is dat alsnog een optie? Het lijkt me niet dat je straks al de mensen om je heen wilt afstoten als zij een kind krijgen, toch?
Sterkte!
vrijdag 8 februari 2013 om 11:02
quote:smuisje schreef op 08 februari 2013 @ 10:59:
Ik zou eerlijk zeggen dat je er moeite mee hebt om die redenen. Als het echt een goede vriendin is moet ze dat kunnen begrijpen toch?
Maar ook zou ik er niet voor weglopen. Je vriendin is zwanger en is er natuurlijk blij mee. Als vriendin zal ze van jou dan ook wat steun mogen verwachten toch?
Helemaal mee eens!
En ik zou een professional gaan zien voor je problemen of doe je dat al? Veel vrouwen die geen ouders/broers en zussen hebben om hun zwangerschap mee te delen, jouw probleem gaat veel verder dan dat namelijk (denk ik) de verstoorde moeder-dochter relatie tussen jou en je moeder die je onzeker maakt over de band die je met je eigen kind misschien ooit gaat hebben.
Ik zou eerlijk zeggen dat je er moeite mee hebt om die redenen. Als het echt een goede vriendin is moet ze dat kunnen begrijpen toch?
Maar ook zou ik er niet voor weglopen. Je vriendin is zwanger en is er natuurlijk blij mee. Als vriendin zal ze van jou dan ook wat steun mogen verwachten toch?
Helemaal mee eens!
En ik zou een professional gaan zien voor je problemen of doe je dat al? Veel vrouwen die geen ouders/broers en zussen hebben om hun zwangerschap mee te delen, jouw probleem gaat veel verder dan dat namelijk (denk ik) de verstoorde moeder-dochter relatie tussen jou en je moeder die je onzeker maakt over de band die je met je eigen kind misschien ooit gaat hebben.
vrijdag 8 februari 2013 om 11:04
Je kunt het beste eerlijk zijn als je er zo verschrikkelijk veel last van hebt.
Maar verwacht ook dat ze misschien ietwat gekwetst zal zijn omdat haar zwangerschap gewoon niks met jouw situatie te maken heeft. Echt een mes dat 2 kanten op snijdt.
Verder denk ik dat het voor jou een heel goed idee is om zsm professionele hulp te zoeken. Je belemmerd jezelf nu in alledaagse situaties. Zeker omdat deze situaties in de toekomst nog veel vaker voor gaan komen. Je kunt er niet voor blijven weglopen.
Maar verwacht ook dat ze misschien ietwat gekwetst zal zijn omdat haar zwangerschap gewoon niks met jouw situatie te maken heeft. Echt een mes dat 2 kanten op snijdt.
Verder denk ik dat het voor jou een heel goed idee is om zsm professionele hulp te zoeken. Je belemmerd jezelf nu in alledaagse situaties. Zeker omdat deze situaties in de toekomst nog veel vaker voor gaan komen. Je kunt er niet voor blijven weglopen.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
vrijdag 8 februari 2013 om 11:04
vrijdag 8 februari 2013 om 11:08
Als een kindje wat ouder is dan gaat het wel. Ik heb het echt bij baby's.
Het is ook niet zo dat ik het haar niet gun. Ik gun het haar wel. Denk dat zij ook aan leuke/lieve moeder is.
Ik vraag me alleen af of ik het zelf elke keer moet opzoeken dat verdriet. Daarom dacht ik dat ik nu al meer afstand kan nemen dan komt het misschien niet zo hard aan dan in 1 keer niet meer langskomen. Maar dat zou dan elke keer moeten als iemand zwanger is en dat is ook niet de bedoeling.
Ik weet niet zo goed wat ik zou zeggen als ik eerlijk zou zijn. Ik praat er liever niet over.
Het is ook niet zo dat ik het haar niet gun. Ik gun het haar wel. Denk dat zij ook aan leuke/lieve moeder is.
Ik vraag me alleen af of ik het zelf elke keer moet opzoeken dat verdriet. Daarom dacht ik dat ik nu al meer afstand kan nemen dan komt het misschien niet zo hard aan dan in 1 keer niet meer langskomen. Maar dat zou dan elke keer moeten als iemand zwanger is en dat is ook niet de bedoeling.
Ik weet niet zo goed wat ik zou zeggen als ik eerlijk zou zijn. Ik praat er liever niet over.
vrijdag 8 februari 2013 om 11:09
quote:meryan schreef op 08 februari 2013 @ 11:04:
[...]
Het staat er wat bot, maar ik ben het hier wel mee eens.Ja, het was niet bot bedoeld, maar het is toch jammer dat een vriendschap straks stuk loopt zonder dat vriendin daar iets aan kan doen. EN ook jammer voor TO, daarmee verkleint ze haar eigen wereld.
[...]
Het staat er wat bot, maar ik ben het hier wel mee eens.Ja, het was niet bot bedoeld, maar het is toch jammer dat een vriendschap straks stuk loopt zonder dat vriendin daar iets aan kan doen. EN ook jammer voor TO, daarmee verkleint ze haar eigen wereld.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
vrijdag 8 februari 2013 om 11:10
vrijdag 8 februari 2013 om 11:10
Ik heb zelf door mijn jeugd heel lang "geen kinderwens" gehad. Of achteraf gezien kinder-angst. Ik had angst hetzelfde te zijn als mijn moeder, en vooral angst om mijn dochter zo'n rotjeugd te bezorgen als ik had gehad.
Het ging me steeds meer in de weg staan. Anderen hadden geen angst, waren gelukkig. Hadden geen hangups.
Ik ben in therapie gegaan en het heeft me enorm geholpen het grootste deel van mijn jeugd onder ogen te zien en te verwerken.
Inmiddels heb ik ook een kindje, toen ik mijn jeugd begon te verwerken, ontstond ook een twijfel aan mijn gebrek aan kinderwens.
Inmiddels heb ik alweer 3 jaar een dochter. Het ergste dat ik me 10 jaar geleden had kunnen wensen. Een zoon dacht ik nog wel te kunnen behappen, maar een dochter leek me veel te dichtbij, doodeng.
Het gaat fantastisch. Ik ben inmiddels een gelukkig mens.
Ik wens jou dat ook toe. Probeer hulp in te roepen. Ik sta er soms nog bij stil dat ik de eerste helft van mijn leven dan misschien geluk had, maar dan iig de tweede helft het kan waarschijnlijk kan compenseren door dolgelukkig te zijn.
Sterkte.
Het ging me steeds meer in de weg staan. Anderen hadden geen angst, waren gelukkig. Hadden geen hangups.
Ik ben in therapie gegaan en het heeft me enorm geholpen het grootste deel van mijn jeugd onder ogen te zien en te verwerken.
Inmiddels heb ik ook een kindje, toen ik mijn jeugd begon te verwerken, ontstond ook een twijfel aan mijn gebrek aan kinderwens.
Inmiddels heb ik alweer 3 jaar een dochter. Het ergste dat ik me 10 jaar geleden had kunnen wensen. Een zoon dacht ik nog wel te kunnen behappen, maar een dochter leek me veel te dichtbij, doodeng.
Het gaat fantastisch. Ik ben inmiddels een gelukkig mens.
Ik wens jou dat ook toe. Probeer hulp in te roepen. Ik sta er soms nog bij stil dat ik de eerste helft van mijn leven dan misschien geluk had, maar dan iig de tweede helft het kan waarschijnlijk kan compenseren door dolgelukkig te zijn.
Sterkte.
Computer says nooooo
vrijdag 8 februari 2013 om 11:12
quote:appeltaart02 schreef op 08 februari 2013 @ 10:57:
Ik had zelf wel kinderen gewild maar door dingen die in het verleden gebeurd zijn denk ik dat ik beter niet aan kinderen kan beginnen. Een sterk gevoel hierin is het gevoel je zwangerschap niet te kunnen delen met familie. Ik heb geen opa of oma die blij zijn bijvoorbeeld. Ik heb geen broer of zus die meeleeft.
Dit valt me nog op. Het zou jammer zijn als je hierom geen kinderen wilt.
Wie weet vind je een surrogaatfamilie aan je partners kant bijvoorbeeld. Dat hebben wel meer mensen.
Ik had zelf wel kinderen gewild maar door dingen die in het verleden gebeurd zijn denk ik dat ik beter niet aan kinderen kan beginnen. Een sterk gevoel hierin is het gevoel je zwangerschap niet te kunnen delen met familie. Ik heb geen opa of oma die blij zijn bijvoorbeeld. Ik heb geen broer of zus die meeleeft.
Dit valt me nog op. Het zou jammer zijn als je hierom geen kinderen wilt.
Wie weet vind je een surrogaatfamilie aan je partners kant bijvoorbeeld. Dat hebben wel meer mensen.
vrijdag 8 februari 2013 om 11:12
quote:appeltaart02 schreef op 08 februari 2013 @ 11:10:
Wat saar zegt. Ik wil haar ook niet tot last zijn en haar kwetsen of zo. Mijn ding is niet haar ding. Daarom heb ik tot nu toe niets gezegd en gewoon mee gedaan/gepraat/interesse getoond. Maar ik merk na afloop dat ik erg verdrietig/van slag ben dan.Niet goed meid.
Wat saar zegt. Ik wil haar ook niet tot last zijn en haar kwetsen of zo. Mijn ding is niet haar ding. Daarom heb ik tot nu toe niets gezegd en gewoon mee gedaan/gepraat/interesse getoond. Maar ik merk na afloop dat ik erg verdrietig/van slag ben dan.Niet goed meid.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
vrijdag 8 februari 2013 om 11:13
vrijdag 8 februari 2013 om 11:16
Oei, ik zou me hierdoor echt gekwetst voelen als je me daarom links liet liggen. Ik zou het wel fijner vinden als je het me vertelde, maar alsnog erg gekwetst als je niet meer bij me komt of dat ik zo'n belangrijk iets niet met je kan delen.
Heb je hiervoor al hulp gezocht? Heb je verder niemand anders die belangrijk voor je is, die je als familie kan zien. Ik heb ook een vriendin ze komt ook uit een rot gezin, waardoor ze van jongs af aan veel bij ons was. Ik zie haar als familie.
Heb je hiervoor al hulp gezocht? Heb je verder niemand anders die belangrijk voor je is, die je als familie kan zien. Ik heb ook een vriendin ze komt ook uit een rot gezin, waardoor ze van jongs af aan veel bij ons was. Ik zie haar als familie.
vrijdag 8 februari 2013 om 11:18
Tja, ik had een hele lieve maar vooral goede therapeute. Zij zei me bij dit soort dingen juist ernaar toe te gaan en het gevoel toe te laten. "laat het maar in je haken, en ervaar je gevoel, pas dan kun je het ook los laten, het hoort nu eenmaal bij je. Hoe harder je het probeert te ontkennen, hoe harder het bij je terug zal komen" .. Ik zie/hoor het haar nog zeggen.
Bespreek het maar gewoon hoor, met je vriendin. Je kunt toch gewoon zeggen dat je hun liefde zo mooi vind om te zien dat het jou pijn doet? Begrijpt zij wel, hoor, als het vriendin is. Zolang jij je interesse in anderen niet verliest, kunnen vrienden/-innen een hoop hebben!
Bespreek het maar gewoon hoor, met je vriendin. Je kunt toch gewoon zeggen dat je hun liefde zo mooi vind om te zien dat het jou pijn doet? Begrijpt zij wel, hoor, als het vriendin is. Zolang jij je interesse in anderen niet verliest, kunnen vrienden/-innen een hoop hebben!
Computer says nooooo
vrijdag 8 februari 2013 om 11:20
quote:saaaaar81 schreef op 08 februari 2013 @ 11:15:
Waarom zoek jij geen hulp?Soms, als je zo'n groot verdriet kent, ben je bang dat het niet te behappen gaat zijn als je het eenmaal echt onder ogen moet gaan zien. dan lijkt ontkennen/ontlopen veiliger. Maar dan spreek ik voor mijzelf, niet voor TO.
Waarom zoek jij geen hulp?Soms, als je zo'n groot verdriet kent, ben je bang dat het niet te behappen gaat zijn als je het eenmaal echt onder ogen moet gaan zien. dan lijkt ontkennen/ontlopen veiliger. Maar dan spreek ik voor mijzelf, niet voor TO.
Computer says nooooo
vrijdag 8 februari 2013 om 11:23
