Actueel
alle pijlers
Babysterfte hoog door verloskundigen
woensdag 3 november 2010 om 08:04
Ik denk dat veel vrouwen die een kind hebben gehad al vermoeden dat het Nederlands systeem niet optimaal is. Ik zelf igg wel.
Maar dat de babysterfte een factor vier hoger is bij een thuisbevalling die in het ziekenhuis eindigt vind ik ronduit schokkend. Zeker daar uit het onderzoek blijkt dat de gecompliceerde bevallingen die al in het ziekenhuis beginnen succesvoller verlopen.
Wat mij betreft krijgt een zwangere vrouw per direct de keus of ze de controles wil doen bij de gynaecoloog of verloskundige en niet zo als nu dat ze is overgeleverd aan de verloskundige totdat ze medisch wordt.
wat vinden jullie?
Volkskrant
AMSTERDAM - Vrouwen die hun bevalling beginnen bij de verloskundige lopen ruim twee keer zo veel kans dat hun baby overlijdt als vrouwen die beginnen bij de gynaecoloog.
Als een vrouw tijdens een thuisbevalling naar het ziekenhuis moet, of wordt overgedragen aan de gynaecoloog, is de kans dat haar baby overlijdt zelfs bijna vier keer zo hoog.
Dat blijkt uit onderzoek van het UMC Utrecht, dat vandaag wordt gepubliceerd door het British Medical Journal. Nederland kampt al jaren met een relatief hoge babysterfte. Met de nieuwe cijfers worden de tekortkomingen van het systeem blootgelegd.
Vraagtekens
De onderzoekers zetten grote vraagtekens bij het huidige systeem, waarin verloskundigen en gynaecologen gescheiden werken.
'Op het moment dat er iets misgaat bij de verloskundige, heb je een langere weg te gaan dan wanneer het misgaat bij de gynaecoloog', zegt neonatoloog en onderzoeker Hens Brouwers van het UMC Utrecht. 'Als er maar één systeem was, zou het sneller gaan', zegt onderzoeker en gynaecoloog Anneke Kwee.
'Nu treedt er vertraging op.' Dat de kans op overlijden van de baby hoger is bij vrouwen die de bevalling beginnen bij de verloskundige, is opmerkelijk. Verloskundigen begeleiden in principe alleen bevallingen die worden beschouwd als relatief risicoloos. Bij de gynaecoloog komen de riskante bevallingen. 'Op basis daarvan hadden de cijfers eigenlijk omgekeerd moeten zijn', zegt Kwee.
Nederland heeft al jaren bijna de hoogste babysterfte van Europa: ongeveer 1 op de 100 baby's sterft rond de geboorte. Alleen Frankrijk en Letland zitten hoger.
Eén afdeling
De oplossing ligt volgens de onderzoekers niet in het laten bevallen van alle vrouwen bij de gynaecoloog. Kwee: 'Je zou moeten onderzoeken of het werkt om alle vrouwen in het ziekenhuis of in een geboortecentrum te laten bevallen. Met één afdeling waar elke bevalling plaatsvindt, ongeacht hoge of lage risico's. Op zo'n afdeling moeten zowel verloskundigen als gynaecologen rondlopen. Zodra er iets misgaat, is er geen afstand meer.'
Een andere mogelijkheid is om alle bevallingen van het eerste kind in het ziekenhuis te laten gebeuren, zegt Brouwers: 'Zoals de cijfers nu zijn, ben je geneigd om alle bevallingen van het eerste kind in te schatten als hoog-risico/bevallingen.'
Maar dat de babysterfte een factor vier hoger is bij een thuisbevalling die in het ziekenhuis eindigt vind ik ronduit schokkend. Zeker daar uit het onderzoek blijkt dat de gecompliceerde bevallingen die al in het ziekenhuis beginnen succesvoller verlopen.
Wat mij betreft krijgt een zwangere vrouw per direct de keus of ze de controles wil doen bij de gynaecoloog of verloskundige en niet zo als nu dat ze is overgeleverd aan de verloskundige totdat ze medisch wordt.
wat vinden jullie?
Volkskrant
AMSTERDAM - Vrouwen die hun bevalling beginnen bij de verloskundige lopen ruim twee keer zo veel kans dat hun baby overlijdt als vrouwen die beginnen bij de gynaecoloog.
Als een vrouw tijdens een thuisbevalling naar het ziekenhuis moet, of wordt overgedragen aan de gynaecoloog, is de kans dat haar baby overlijdt zelfs bijna vier keer zo hoog.
Dat blijkt uit onderzoek van het UMC Utrecht, dat vandaag wordt gepubliceerd door het British Medical Journal. Nederland kampt al jaren met een relatief hoge babysterfte. Met de nieuwe cijfers worden de tekortkomingen van het systeem blootgelegd.
Vraagtekens
De onderzoekers zetten grote vraagtekens bij het huidige systeem, waarin verloskundigen en gynaecologen gescheiden werken.
'Op het moment dat er iets misgaat bij de verloskundige, heb je een langere weg te gaan dan wanneer het misgaat bij de gynaecoloog', zegt neonatoloog en onderzoeker Hens Brouwers van het UMC Utrecht. 'Als er maar één systeem was, zou het sneller gaan', zegt onderzoeker en gynaecoloog Anneke Kwee.
'Nu treedt er vertraging op.' Dat de kans op overlijden van de baby hoger is bij vrouwen die de bevalling beginnen bij de verloskundige, is opmerkelijk. Verloskundigen begeleiden in principe alleen bevallingen die worden beschouwd als relatief risicoloos. Bij de gynaecoloog komen de riskante bevallingen. 'Op basis daarvan hadden de cijfers eigenlijk omgekeerd moeten zijn', zegt Kwee.
Nederland heeft al jaren bijna de hoogste babysterfte van Europa: ongeveer 1 op de 100 baby's sterft rond de geboorte. Alleen Frankrijk en Letland zitten hoger.
Eén afdeling
De oplossing ligt volgens de onderzoekers niet in het laten bevallen van alle vrouwen bij de gynaecoloog. Kwee: 'Je zou moeten onderzoeken of het werkt om alle vrouwen in het ziekenhuis of in een geboortecentrum te laten bevallen. Met één afdeling waar elke bevalling plaatsvindt, ongeacht hoge of lage risico's. Op zo'n afdeling moeten zowel verloskundigen als gynaecologen rondlopen. Zodra er iets misgaat, is er geen afstand meer.'
Een andere mogelijkheid is om alle bevallingen van het eerste kind in het ziekenhuis te laten gebeuren, zegt Brouwers: 'Zoals de cijfers nu zijn, ben je geneigd om alle bevallingen van het eerste kind in te schatten als hoog-risico/bevallingen.'
woensdag 3 november 2010 om 11:22
Ik heb net even nagekeken ik heb 22 contactmoment gehad, de laatste 2 weken elke 3 dagen zo'n beetje.
Nog 2 keer op extra echo gestuurd vanwege de groei, ze is 2 keer hier geweest vanwege extreme harde buiken en ik heb een keer of 6 telefonisch contact gehad.
Toch ben ik blij dat ik in het ziekenhuis bevallen ben. En mochten we ooit voor een tweede willen gaan, dan gaat mijn voorkeur ook weer naar het ziekenhuis uit. Want ook daar waren allemaal lieve mensen die luisterde naar mij/ons.
Nog 2 keer op extra echo gestuurd vanwege de groei, ze is 2 keer hier geweest vanwege extreme harde buiken en ik heb een keer of 6 telefonisch contact gehad.
Toch ben ik blij dat ik in het ziekenhuis bevallen ben. En mochten we ooit voor een tweede willen gaan, dan gaat mijn voorkeur ook weer naar het ziekenhuis uit. Want ook daar waren allemaal lieve mensen die luisterde naar mij/ons.
woensdag 3 november 2010 om 11:23
quote:Star schreef op 03 november 2010 @ 09:57:
[...]
De normale bevaltermijn is 37 - 42 weken.
Mijn verloskundige zei dus laatst: De normale bevaltermijn is 37 - 41 weken.
Ik zei dat ik altijd 42 weken had gedacht waarop zei reageerde dat ze vrouwen liever niet meer zolang door lieten lopen tenzij ze dat zelf wilden en er niets bijzonders aan de hand was. Als ik de 41 weken haal heb ik dan dus een gesprek met de gyn.
[...]
De normale bevaltermijn is 37 - 42 weken.
Mijn verloskundige zei dus laatst: De normale bevaltermijn is 37 - 41 weken.
Ik zei dat ik altijd 42 weken had gedacht waarop zei reageerde dat ze vrouwen liever niet meer zolang door lieten lopen tenzij ze dat zelf wilden en er niets bijzonders aan de hand was. Als ik de 41 weken haal heb ik dan dus een gesprek met de gyn.
woensdag 3 november 2010 om 11:26
quote:majeba schreef op 03 november 2010 @ 11:22:
Ik heb net even nagekeken ik heb 22 contactmoment gehad, de laatste 2 weken elke 3 dagen zo'n beetje.
Nog 2 keer op extra echo gestuurd vanwege de groei, ze is 2 keer hier geweest vanwege extreme harde buiken en ik heb een keer of 6 telefonisch contact gehad.Wauw, wat een geweldige begeleiding! Dat sterkt mij in mijn voornemen. De volgende zwangerschap doe ik zeer beslist bij een andere praktijk en dus in een andere woonplaats (geen keus hier namelijk). Tijd om te verhuizen
Ik heb net even nagekeken ik heb 22 contactmoment gehad, de laatste 2 weken elke 3 dagen zo'n beetje.
Nog 2 keer op extra echo gestuurd vanwege de groei, ze is 2 keer hier geweest vanwege extreme harde buiken en ik heb een keer of 6 telefonisch contact gehad.Wauw, wat een geweldige begeleiding! Dat sterkt mij in mijn voornemen. De volgende zwangerschap doe ik zeer beslist bij een andere praktijk en dus in een andere woonplaats (geen keus hier namelijk). Tijd om te verhuizen
woensdag 3 november 2010 om 11:27
quote:Melissamarco schreef op 03 november 2010 @ 11:14:
Op het moment van bevallen, stond er onbekende VK aan mijn bed... heel vreemd.
(...)
Maar wel heel vreemd, dat er dan een onbekende komt. Moest ze eerst alles weer doornemen met mij, en de VK boekje eerst doorlezen.
Ook al had ze gisteren nog je controle gedaan, had ze toch het VK boekje nog moeten doorlezen. Dat heet grondigheid en secuur werken.
In het ziekenhuis is het ook maar de vraag of je een bekend gezicht aan je bed ziet verschijnen. En ik denk dat dat niet zo erg boeit, op het moment supreme, als ze je maar helpen en zelfs als er een VK aan je bed had gestaan waar je wel een gesprek mee had gehad, had die ook niet meer alles geweten en je dingen moeten vragen en het boekje moeten doorlezen. Dat vind ik niet vreemd.
Op het moment van bevallen, stond er onbekende VK aan mijn bed... heel vreemd.
(...)
Maar wel heel vreemd, dat er dan een onbekende komt. Moest ze eerst alles weer doornemen met mij, en de VK boekje eerst doorlezen.
Ook al had ze gisteren nog je controle gedaan, had ze toch het VK boekje nog moeten doorlezen. Dat heet grondigheid en secuur werken.
In het ziekenhuis is het ook maar de vraag of je een bekend gezicht aan je bed ziet verschijnen. En ik denk dat dat niet zo erg boeit, op het moment supreme, als ze je maar helpen en zelfs als er een VK aan je bed had gestaan waar je wel een gesprek mee had gehad, had die ook niet meer alles geweten en je dingen moeten vragen en het boekje moeten doorlezen. Dat vind ik niet vreemd.
woensdag 3 november 2010 om 11:28
Volgens mij ben jij ongeveer net zo ver als ik kaetje, is er bij jou ook al gesproken over strippen? Ik ben morgen uitgerekend en heb volgende week weer een afspraak bij de vk, waar ik me eventueel kan laten strippen. Over een doorverwijzing naar de gyneacoloog heeft zij nog niks genoemd. Volgens mij hanteert mijn praktijk wel de 42 wekengrens, volgende week maar eens naar vragen.
Bij mij is de frequentie nog steeds eens per week trouwens.
Bij mij is de frequentie nog steeds eens per week trouwens.
woensdag 3 november 2010 om 11:40
quote:tilalia2 schreef op 03 november 2010 @ 11:27:
[...]
Ook al had ze gisteren nog je controle gedaan, had ze toch het VK boekje nog moeten doorlezen. Dat heet grondigheid en secuur werken.
In het ziekenhuis is het ook maar de vraag of je een bekend gezicht aan je bed ziet verschijnen. En ik denk dat dat niet zo erg boeit, op het moment supreme, als ze je maar helpen en zelfs als er een VK aan je bed had gestaan waar je wel een gesprek mee had gehad, had die ook niet meer alles geweten en je dingen moeten vragen en het boekje moeten doorlezen. Dat vind ik niet vreemd.
Ach, ik stond ooit met mijn zoon bij de specialist en die moest even in het operatieverslag kijken wat hij ook alweer gedaan had. Hij gaf het in ieder geval eerlijk toe. Het lijkt mij sowieso goed als je nog even kijkt, want je kan natuurlijk niet alle details van elke zwangere onthouden, en misschien verwar je er wel twee met elkaar, of zie je iets over het hoofd wat je wel opgeschreven hebt.
Ben twee keer in het ziekenhuis bevallen (met indicatie) en vond het wel prima. Kon me echt niets meer schelen wie er aan mijn bed stonden inderdaad.
[...]
Ook al had ze gisteren nog je controle gedaan, had ze toch het VK boekje nog moeten doorlezen. Dat heet grondigheid en secuur werken.
In het ziekenhuis is het ook maar de vraag of je een bekend gezicht aan je bed ziet verschijnen. En ik denk dat dat niet zo erg boeit, op het moment supreme, als ze je maar helpen en zelfs als er een VK aan je bed had gestaan waar je wel een gesprek mee had gehad, had die ook niet meer alles geweten en je dingen moeten vragen en het boekje moeten doorlezen. Dat vind ik niet vreemd.
Ach, ik stond ooit met mijn zoon bij de specialist en die moest even in het operatieverslag kijken wat hij ook alweer gedaan had. Hij gaf het in ieder geval eerlijk toe. Het lijkt mij sowieso goed als je nog even kijkt, want je kan natuurlijk niet alle details van elke zwangere onthouden, en misschien verwar je er wel twee met elkaar, of zie je iets over het hoofd wat je wel opgeschreven hebt.
Ben twee keer in het ziekenhuis bevallen (met indicatie) en vond het wel prima. Kon me echt niets meer schelen wie er aan mijn bed stonden inderdaad.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 3 november 2010 om 11:51
Keeprunning, ik ben 38 weken nu dus nog niet zo ver als jij. Ik moet toevallig vanmiddag weer naar de vlos toe.
Wat ik in mijn praktijk ook heel fijn vind (bij de vlos en ook bij de gyn) is dat ze lichamelijke klachten/signalen heel serieus nemen. Toen ik aan het begin ontzettend misselijk was is er niet 1 keer gezegd dat het er bij hoorde. En ook nu moet ik weer veel overgeven en maak ik me zorgen of ik wel genoeg vocht binnen krijg en dat wordt heel serieus genomen.
De duur van de afspraken wisselt. De ene keer 10 minuten, de andere keer wel een half uur. Ligt er aan wat er besproken wordt. De één na laatste keer kon ze het hartje niet goed vinden (de baby bewoog er ondertussen lustig op los dus ik maakte me geen zorgen). Zelf had ze het wel goed gehoord maar er zat nogal veel "ruis op de lijn". Ze heeft het echo-apparaat er bij gehaald zodat ik het ook nog goed kon horen en zien. Super vond ik dat!
Een nichtje van mij is in de zomer bevallen. Ze heeft epilepsie en moet elke 2 jaar een medische keuring ondergaan om haar rijbewijs te verlengen. Dit moet ze zelf betalen. Met nieuw rijbewijs en pasfoto's etc. komt dat op zo'n 250 euro terwijl ze al jaren geen aanval meer gehad heeft. Nu ze zwanger was wilde haar vlos haar doorverwijzen naar de gyn. Die heeft haar geweigerd omdat "iedere vrouw tijdens de bevalling wel een stuip kan krijgen". De poliklinische bevalling die ze persé wilde moest ze dus zelf betalen. Bij 38 weken zwangerchap mocht ze een nieuwe afspraak maken voor over 2 weken. Niks elke week! met 40 weken ook gewoon 1 1/2 week later terugkomen. Toen de bevalling begonnen was wilde vlos eerst niet komen. Mijn tante (werkzaam in de zorg en nogal doortastend) is naar haar toe gegaan. Zij heeft de verloskundige opnieuw gebeld en toen kwam ze wel. Eenmaal aangekomen zag ze aan mijn nichtje dat ze toch wel veel pijn had (ze was helemaal in paniek wat ze in het eerdere gesprek ook al aangegeven had) en het was dus toch tijd om naar het ziekenhuis te gaan voor pijnbestrijding. Op de drempel vroeg mijn tante of ze niet even moest checken of en hoe veel ontsluiting er was. "Oh ja.... dat kan ik wel even doen...." 8 centimeter! Hupsakee, 6 trappen af (ze wonen in een flatje zonder lift). Met een noodgang zijn ze naar het ziekenhuis gereden waar de bevalling gelukkig voorspoedig is verlopen.
Thuisgekomen kreeg ze maar de helft van de kraamzorg waar ze recht op had. Te druk... Dit wisten ze vantevoren dus mijn tante is komen helpen. Toch heb ik het gevoel dat alle zorg rondom deze bevalling wegbezuinigd is of wegens drukte ernstig beperkt is gebleven....
Wat ik in mijn praktijk ook heel fijn vind (bij de vlos en ook bij de gyn) is dat ze lichamelijke klachten/signalen heel serieus nemen. Toen ik aan het begin ontzettend misselijk was is er niet 1 keer gezegd dat het er bij hoorde. En ook nu moet ik weer veel overgeven en maak ik me zorgen of ik wel genoeg vocht binnen krijg en dat wordt heel serieus genomen.
De duur van de afspraken wisselt. De ene keer 10 minuten, de andere keer wel een half uur. Ligt er aan wat er besproken wordt. De één na laatste keer kon ze het hartje niet goed vinden (de baby bewoog er ondertussen lustig op los dus ik maakte me geen zorgen). Zelf had ze het wel goed gehoord maar er zat nogal veel "ruis op de lijn". Ze heeft het echo-apparaat er bij gehaald zodat ik het ook nog goed kon horen en zien. Super vond ik dat!
Een nichtje van mij is in de zomer bevallen. Ze heeft epilepsie en moet elke 2 jaar een medische keuring ondergaan om haar rijbewijs te verlengen. Dit moet ze zelf betalen. Met nieuw rijbewijs en pasfoto's etc. komt dat op zo'n 250 euro terwijl ze al jaren geen aanval meer gehad heeft. Nu ze zwanger was wilde haar vlos haar doorverwijzen naar de gyn. Die heeft haar geweigerd omdat "iedere vrouw tijdens de bevalling wel een stuip kan krijgen". De poliklinische bevalling die ze persé wilde moest ze dus zelf betalen. Bij 38 weken zwangerchap mocht ze een nieuwe afspraak maken voor over 2 weken. Niks elke week! met 40 weken ook gewoon 1 1/2 week later terugkomen. Toen de bevalling begonnen was wilde vlos eerst niet komen. Mijn tante (werkzaam in de zorg en nogal doortastend) is naar haar toe gegaan. Zij heeft de verloskundige opnieuw gebeld en toen kwam ze wel. Eenmaal aangekomen zag ze aan mijn nichtje dat ze toch wel veel pijn had (ze was helemaal in paniek wat ze in het eerdere gesprek ook al aangegeven had) en het was dus toch tijd om naar het ziekenhuis te gaan voor pijnbestrijding. Op de drempel vroeg mijn tante of ze niet even moest checken of en hoe veel ontsluiting er was. "Oh ja.... dat kan ik wel even doen...." 8 centimeter! Hupsakee, 6 trappen af (ze wonen in een flatje zonder lift). Met een noodgang zijn ze naar het ziekenhuis gereden waar de bevalling gelukkig voorspoedig is verlopen.
Thuisgekomen kreeg ze maar de helft van de kraamzorg waar ze recht op had. Te druk... Dit wisten ze vantevoren dus mijn tante is komen helpen. Toch heb ik het gevoel dat alle zorg rondom deze bevalling wegbezuinigd is of wegens drukte ernstig beperkt is gebleven....
woensdag 3 november 2010 om 11:56
Oh en de echoscopist in ons ziekenhuis krijgt van mij ook nog even een veer in zijn reet! Die man is zo enthousiast en rustig! Een echo is sowieso al heel bijzonder maar hij roept de hele tijd: "oooooh, wat een mooi kindje! Och kijk, het neusje! Ah, hier zie je de blaas. En dit is het piemeltje. Even het botje in het bovenbeen opmeten.... Prachtig! En oooooooooh, kijk! Haartjes!!!" Ongelofelijk dat die man dat op kan brengen elke keer! Hij neemt telkens rustig de tijd om alles uit te leggen. De laatste keer zette hij het apparaat even op 3D omdat mijn man er niet bij was (zo kreeg ik een mooi afdrukje voor hem) en omdat mijn moeder al 32 jaar geen echo had gezien. Echt super!
woensdag 3 november 2010 om 12:01
Ik ben zelf in het ziekenhuis bij de gynaecoloog bevallen en had daar niet zo'n goede ervaring. Vanaf 20wkn hebben ze gezegd dat mijn kindje wel erg groot was, met als gevolg veel echo's. Steeds werd er gezegd dat het goed was rond 37 wkn te gaan inleiden. Dit wilde ik niet, uit onderzoek blijkt namelijk dat een echo helemaal geen goed middel is om het gewicht te schatten en blijkt de gezondheid van moeder en kind gelijk te zijn na een inleiding (vergeten jullie niet dat de kans op complicaties bij een inleiding ook groot zijn?). Mijn kindje is uiteindelijk met 40wkn spontaan geboren en had het gewicht van een nette 8 pond...
Tevens was er tijdens mijn bevalling tijdgebrek waardoor mij pijnstilling werd geadviseerd (tijd voor goede begeleiding heeft een gynaecoloog niet), met als gevolg dat ik steeds stopte met ademhalen (vergeten jullie niet dat de kans op complicaties bij pijnstilling ook groot is?). Mijn man moest mij steeds aantikken en zeggen dat ik moest ademhalen. Dat is voor hem erg naar geweest en had ernstige gevolgen kunnen hebben voor mijn kindje en mij.
Mijn voorkeur gaat in het vervolg uit naar begeleiding door de VK ipv gynaecoloog!!!
Tevens was er tijdens mijn bevalling tijdgebrek waardoor mij pijnstilling werd geadviseerd (tijd voor goede begeleiding heeft een gynaecoloog niet), met als gevolg dat ik steeds stopte met ademhalen (vergeten jullie niet dat de kans op complicaties bij pijnstilling ook groot is?). Mijn man moest mij steeds aantikken en zeggen dat ik moest ademhalen. Dat is voor hem erg naar geweest en had ernstige gevolgen kunnen hebben voor mijn kindje en mij.
Mijn voorkeur gaat in het vervolg uit naar begeleiding door de VK ipv gynaecoloog!!!
woensdag 3 november 2010 om 12:22
Mijn afspraken bij de verloskundige duurden nooit langer dan tien minuten. Ik heb trouwens wel (ook door eerdere miskramen en inschattingsfouten van de verloskundige) om en om afspraken bij de gyneacoloog en verloskundige gehad.
Toen ik met 37 weken weinig leven voelde, heb ik de verloskundige gebeld. Ik mocht gelijk komen, werd onderzocht en direct doorgestuurd naar de gynaecoloog. Dat vond ik klasse, die verloskundige die ik toen was ook echt goed in haar werk, en empathie tonen. Zij was de positieve uitzondering.
Bij de gynaecoloog bleken mijn leverfuncties slecht te zijn en mijn bloeddruk te hoog. En werd ik opgenomen en ingeleid bij precies 38 weken.
Ik vind het echt slecht hoe ze bij jou hebben gehandeld, AlettaJacobs. Jij had dezelfde klacht immers!
Toen ik met 37 weken weinig leven voelde, heb ik de verloskundige gebeld. Ik mocht gelijk komen, werd onderzocht en direct doorgestuurd naar de gynaecoloog. Dat vond ik klasse, die verloskundige die ik toen was ook echt goed in haar werk, en empathie tonen. Zij was de positieve uitzondering.
Bij de gynaecoloog bleken mijn leverfuncties slecht te zijn en mijn bloeddruk te hoog. En werd ik opgenomen en ingeleid bij precies 38 weken.
Ik vind het echt slecht hoe ze bij jou hebben gehandeld, AlettaJacobs. Jij had dezelfde klacht immers!
woensdag 3 november 2010 om 12:33
eerder schreef ik in een post dat ik dacht dat er ook recent een artikel was verschenen dat het tegendeel beweerde, dat is dit artikel:
http://www.internationalm ... nds%20-%202009%20BJOG.pdf
in dit artikel vergelijken ze poliklinisch bevallen onder 1e lijns verloskundige zorg met thuis bevallen onder 1e lijns verloskundige zorg, er worden geen verschillen gezien in de uitkomst
dat is dus niet dezelfde onderzoeksvraag als het artikel waarin wordt gerefereerd in de kranten nu
http://www.internationalm ... nds%20-%202009%20BJOG.pdf
in dit artikel vergelijken ze poliklinisch bevallen onder 1e lijns verloskundige zorg met thuis bevallen onder 1e lijns verloskundige zorg, er worden geen verschillen gezien in de uitkomst
dat is dus niet dezelfde onderzoeksvraag als het artikel waarin wordt gerefereerd in de kranten nu
woensdag 3 november 2010 om 12:36
quote:Maleficent schreef op 03 november 2010 @ 11:58:
Ja, dat valt mij ook altijd op Kaetje, die mensen doen nog meer koetsjedoetsiedoetsie-rigger dan wij dat doen Ja! De laatste keer (met 31 weken) vond ik het wel weer heel leuk om te zien maar de andere keren (12 weken bijvoorbeeld) had ik zoiets van: "ja.... leuk....." Vond het maar een raar idee dat dat uit ging groeien tot ons kind. Zelfs bij 26 weken had ik dat nog! Maar toch wel heel leuk dat hij dan zo enthousiast is terwijl hij mischien wel 20 baby's per dag voorbij ziet komen...
Ja, dat valt mij ook altijd op Kaetje, die mensen doen nog meer koetsjedoetsiedoetsie-rigger dan wij dat doen Ja! De laatste keer (met 31 weken) vond ik het wel weer heel leuk om te zien maar de andere keren (12 weken bijvoorbeeld) had ik zoiets van: "ja.... leuk....." Vond het maar een raar idee dat dat uit ging groeien tot ons kind. Zelfs bij 26 weken had ik dat nog! Maar toch wel heel leuk dat hij dan zo enthousiast is terwijl hij mischien wel 20 baby's per dag voorbij ziet komen...
woensdag 3 november 2010 om 12:51
Wow! 30 contactmomenten..
Ik kon me niet voorstellen dat ik er zo veel had gehad en heb nu net even nageteld.. In totaal heb ik er maar 12 gehad, 12 contactmomenten, dat was het.
Tot 40+3 ging ik wekelijks op controle, daarna werd de freq opgeschroefd naar, let wel, om de 4 dagen. Zo zo. Nu begrijp ik trouwens ineens nog beter waarom ik me zo aan mijn lot overgelaten voelde, ik zag ze nooit.
Nu voelde ik me verder ook geweldig en had ik nergens last van, maar het verschil tussen 12 en 22 of 30 vind ik dan wel weer verbazingwekkend groot.
In principe is er niks mis met thuisbevallen, denk ik. Ik begrijp ook wel dat het voor veel vrouwen juist veel rustgevender werkt dan in een ziekenhuis. Maar het gevaar zit hem er wel in dat een verloskundige te lang vol blijft houden dat het wel goed gaat, omdat ze de bevalling liever niet uit handen wil geven.
Het is toch bizar dat - sorry, nick ben ik kwijt! - iemand hier schrijft dat de verloskundige heel trots gaat vertellen dat ze zo'n grote baby ter wereld heeft gebracht.. Wie weet wat er fout had kunnen gaan, ze heeft een ontzettend groot risico genomen. Dan mag het voor haar wel een prestatie zijn, maar wel over de rug van iemand anders en uiteindelijk mag ze wel heel dankbaar zijn dat het zo voorspoedig is gegaan.
Ik kon me niet voorstellen dat ik er zo veel had gehad en heb nu net even nageteld.. In totaal heb ik er maar 12 gehad, 12 contactmomenten, dat was het.
Tot 40+3 ging ik wekelijks op controle, daarna werd de freq opgeschroefd naar, let wel, om de 4 dagen. Zo zo. Nu begrijp ik trouwens ineens nog beter waarom ik me zo aan mijn lot overgelaten voelde, ik zag ze nooit.
Nu voelde ik me verder ook geweldig en had ik nergens last van, maar het verschil tussen 12 en 22 of 30 vind ik dan wel weer verbazingwekkend groot.
In principe is er niks mis met thuisbevallen, denk ik. Ik begrijp ook wel dat het voor veel vrouwen juist veel rustgevender werkt dan in een ziekenhuis. Maar het gevaar zit hem er wel in dat een verloskundige te lang vol blijft houden dat het wel goed gaat, omdat ze de bevalling liever niet uit handen wil geven.
Het is toch bizar dat - sorry, nick ben ik kwijt! - iemand hier schrijft dat de verloskundige heel trots gaat vertellen dat ze zo'n grote baby ter wereld heeft gebracht.. Wie weet wat er fout had kunnen gaan, ze heeft een ontzettend groot risico genomen. Dan mag het voor haar wel een prestatie zijn, maar wel over de rug van iemand anders en uiteindelijk mag ze wel heel dankbaar zijn dat het zo voorspoedig is gegaan.
woensdag 3 november 2010 om 12:57
quote:iene02 schreef op 03 november 2010 @ 12:51:
Het is toch bizar dat - sorry, nick ben ik kwijt! - iemand hier schrijft dat de verloskundige heel trots gaat vertellen dat ze zo'n grote baby ter wereld heeft gebracht.. Wie weet wat er fout had kunnen gaan, ze heeft een ontzettend groot risico genomen. Dan mag het voor haar wel een prestatie zijn, maar wel over de rug van iemand anders en uiteindelijk mag ze wel heel dankbaar zijn dat het zo voorspoedig is gegaan.bij mijn tweede had ik (poliklinisch) 2 verloskundigen, en die konden toch ook echt niet wachten deze - voor beiden unieke - halfbakken peuter op de weegschaal te leggen en het grote gewicht verder te verspreiden. Ik geloof ook echt wel dat als standaard tussen de 3 en 3,5 kilo is, en je weet zonder kleerscheuren (nou ja, forse knip, maar geen scheur aan het kind) meer dan 5,5 kilo op de wereld te zetten, dat je dat toch ook wel graag even deelt met je beroepsgenoten.
Het is toch bizar dat - sorry, nick ben ik kwijt! - iemand hier schrijft dat de verloskundige heel trots gaat vertellen dat ze zo'n grote baby ter wereld heeft gebracht.. Wie weet wat er fout had kunnen gaan, ze heeft een ontzettend groot risico genomen. Dan mag het voor haar wel een prestatie zijn, maar wel over de rug van iemand anders en uiteindelijk mag ze wel heel dankbaar zijn dat het zo voorspoedig is gegaan.bij mijn tweede had ik (poliklinisch) 2 verloskundigen, en die konden toch ook echt niet wachten deze - voor beiden unieke - halfbakken peuter op de weegschaal te leggen en het grote gewicht verder te verspreiden. Ik geloof ook echt wel dat als standaard tussen de 3 en 3,5 kilo is, en je weet zonder kleerscheuren (nou ja, forse knip, maar geen scheur aan het kind) meer dan 5,5 kilo op de wereld te zetten, dat je dat toch ook wel graag even deelt met je beroepsgenoten.
woensdag 3 november 2010 om 13:03
quote:vrouwtje15 schreef op 03 november 2010 @ 12:57:
[...]
bij mijn tweede had ik (poliklinisch) 2 verloskundigen, en die konden toch ook echt niet wachten deze - voor beiden unieke - halfbakken peuter op de weegschaal te leggen en het grote gewicht verder te verspreiden. Ik geloof ook echt wel dat als standaard tussen de 3 en 3,5 kilo is, en je weet zonder kleerscheuren (nou ja, forse knip, maar geen scheur aan het kind) meer dan 5,5 kilo op de wereld te zetten, dat je dat toch ook wel graag even deelt met je beroepsgenoten.
Nou, zoals de VK het mij uitlegde schijnt er een soort rivaliteit te zijn tussen VK's of verpleging van het VU Ziekenhuis en vrijgevestigde VKs. Het was dus eigenlijk een soort van lange neus gebaar die de VK maakte naar de mensen van het VU.
Ze was zich dus wel degelijk bewust van het risico (er van uitgaande dat een grote baby een gevaar kán zijn) en het was niet bedoeld als informatie uitwisselen tussen collegas.
[...]
bij mijn tweede had ik (poliklinisch) 2 verloskundigen, en die konden toch ook echt niet wachten deze - voor beiden unieke - halfbakken peuter op de weegschaal te leggen en het grote gewicht verder te verspreiden. Ik geloof ook echt wel dat als standaard tussen de 3 en 3,5 kilo is, en je weet zonder kleerscheuren (nou ja, forse knip, maar geen scheur aan het kind) meer dan 5,5 kilo op de wereld te zetten, dat je dat toch ook wel graag even deelt met je beroepsgenoten.
Nou, zoals de VK het mij uitlegde schijnt er een soort rivaliteit te zijn tussen VK's of verpleging van het VU Ziekenhuis en vrijgevestigde VKs. Het was dus eigenlijk een soort van lange neus gebaar die de VK maakte naar de mensen van het VU.
Ze was zich dus wel degelijk bewust van het risico (er van uitgaande dat een grote baby een gevaar kán zijn) en het was niet bedoeld als informatie uitwisselen tussen collegas.
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 3 november 2010 om 13:19
quote:louise1 schreef op 03 november 2010 @ 13:03:
[...]
Nou, zoals de VK het mij uitlegde schijnt er een soort rivaliteit te zijn tussen VK's of verpleging van het VU Ziekenhuis en vrijgevestigde VKs. Het was dus eigenlijk een soort van lange neus gebaar die de VK maakte naar de mensen van het VU.
Ze was zich dus wel degelijk bewust van het risico (er van uitgaande dat een grote baby een gevaar kán zijn) en het was niet bedoeld als informatie uitwisselen tussen collegas.
Ik kan er ook niet veel anders van maken dan dat het een 'wedstrijd' is - wat ik me ook ergens wel weer kan voorstellen. Maar ik krijg heel sterk de indruk dat de verloskundige het tot het uiterste wilde proberen, om maar zo'n grote baby ter wereld te kunnen brengen. Terwijl ze wist/had moeten weten dat het een groot kind was, met alle risico's vandien.
Moet ze daar dan zo trots op zijn? Ik persoonlijk zou daar echt niet blij van worden hoor, dat mijn verloskundige naast mijn kraambed staat te trappelen van ongeduld om dit heuglijke feit te delen met haar collega's, terwijl die hele geschiedenis ook anders uit had kunnen pakken.
[...]
Nou, zoals de VK het mij uitlegde schijnt er een soort rivaliteit te zijn tussen VK's of verpleging van het VU Ziekenhuis en vrijgevestigde VKs. Het was dus eigenlijk een soort van lange neus gebaar die de VK maakte naar de mensen van het VU.
Ze was zich dus wel degelijk bewust van het risico (er van uitgaande dat een grote baby een gevaar kán zijn) en het was niet bedoeld als informatie uitwisselen tussen collegas.
Ik kan er ook niet veel anders van maken dan dat het een 'wedstrijd' is - wat ik me ook ergens wel weer kan voorstellen. Maar ik krijg heel sterk de indruk dat de verloskundige het tot het uiterste wilde proberen, om maar zo'n grote baby ter wereld te kunnen brengen. Terwijl ze wist/had moeten weten dat het een groot kind was, met alle risico's vandien.
Moet ze daar dan zo trots op zijn? Ik persoonlijk zou daar echt niet blij van worden hoor, dat mijn verloskundige naast mijn kraambed staat te trappelen van ongeduld om dit heuglijke feit te delen met haar collega's, terwijl die hele geschiedenis ook anders uit had kunnen pakken.
woensdag 3 november 2010 om 13:29
achteraf gezien ben ik het helemaal met je eens, iene02. Maar dat heb je op dat moment niet in de gaten, blij als je bent met je baby-die-in-maat-62-mee-naar-huis gaat, maar bij de eerste was er toch wel sprake van een lichte schouderdystocie, die, behoorlijk ernstig had kunnen worden / zijn. Gelukkig nu alleen gekneusd geweest, maar ondanks die wetenschap was er voor de medische wereld nog geen reden mij de tweede keer medisch te laten bevallen. En dat vind ik wel slecht, want het risico neemt toch behoorlijk toe.
woensdag 3 november 2010 om 13:41
Ik denk dat er heel veel samenhangt met de mentaliteit van de verloskundigen.
Te veel verloskundigen zijn gewoon laks en ongeinteresseerd.
Pappen en nathouden.
tijdens mijn eerste zwangerschap had ik een verloskundige die anders was en zo zijn er veel te weinig denk ik.
Bij de eerst controle meteen bloedonderzoek op alles wat je maar kan bedenken. Vaginale kweek op zoek naar infecties in het geboortekanaal. Bloeddruk, suiker en eiwit in de urine.
Ze zei meteen dat ze niet deed aan thuisbevallingen met het eerste kind vanwege de risico's. Ze werkte alleen omdat ze niet met andere verloskundigen wilde samenwerken die haar visie niet deelden. Totaal niet afwachtend en bang voor de gyn.
Toen mijn bloeddruk een keer te hoog was regelde ze a la minute een afspraak bij een tegenstribblelende gyn voor controle.
Te veel verloskundigen zijn gewoon laks en ongeinteresseerd.
Pappen en nathouden.
tijdens mijn eerste zwangerschap had ik een verloskundige die anders was en zo zijn er veel te weinig denk ik.
Bij de eerst controle meteen bloedonderzoek op alles wat je maar kan bedenken. Vaginale kweek op zoek naar infecties in het geboortekanaal. Bloeddruk, suiker en eiwit in de urine.
Ze zei meteen dat ze niet deed aan thuisbevallingen met het eerste kind vanwege de risico's. Ze werkte alleen omdat ze niet met andere verloskundigen wilde samenwerken die haar visie niet deelden. Totaal niet afwachtend en bang voor de gyn.
Toen mijn bloeddruk een keer te hoog was regelde ze a la minute een afspraak bij een tegenstribblelende gyn voor controle.
woensdag 3 november 2010 om 13:45
Consulten van een half uur?!
Ik weet niet wat ik lees. Ik ben beide keren vanaf het begin onder controle geweest bij een gynaecoloog in een ziekenhuis. Dit vanwege een medische indicatie; er was bij mij dus daadwerkelijk reden voor extra zorg. Maar zelfs als ik veel vragen had dan duurden mijn consulten niet langer dan 15 minuten. En dat was inclusief echo (die kreeg ik standaard bij elk consult). Ik vraag me werkelijk af wat er in die 30 minuten dan allemaal gebeurt, wat kan er allemaal te bespreken zijn bij een "gewone" zwangerschap?
Ik weet niet wat ik lees. Ik ben beide keren vanaf het begin onder controle geweest bij een gynaecoloog in een ziekenhuis. Dit vanwege een medische indicatie; er was bij mij dus daadwerkelijk reden voor extra zorg. Maar zelfs als ik veel vragen had dan duurden mijn consulten niet langer dan 15 minuten. En dat was inclusief echo (die kreeg ik standaard bij elk consult). Ik vraag me werkelijk af wat er in die 30 minuten dan allemaal gebeurt, wat kan er allemaal te bespreken zijn bij een "gewone" zwangerschap?
woensdag 3 november 2010 om 13:51
Vrouwtje, misschien heb ik er overheen gelezen hoor maar hadden ze bij jouw eerste ook een vermoeden dat de baby zo groot zou zijn?
Cicely, een half uur was bij mij ook wel een uitzondering hoor. Toen het een keer heel slecht met me ging (door het vele overgeven) hebben we een keer wat langer bij de gyn gezeten omdat we veel vragen hadden en omdat hij uitgebreid antwoord gaf en bij de vlos heb ik 1 keer een half uurtje gezeten omdat ze me uit ging leggen wanneer ik moest bellen en ze het hartje niet kon vinden waarna ze een echo-apparaat ging ophalen. En ze wilde toen mijn urine nog even testen, daar kon ik meteen op wachten want dat deed ze gelijk zelf. Verder ook eerder richting de 5 minuten dan de 30 minuten hoor. Maar ik heb nooit het gevoel dat ze me snel weer buiten willen hebben en dat vind ik wel prettig. Als ik vragen heb nemen ze altijd alle tijd.
Cicely, een half uur was bij mij ook wel een uitzondering hoor. Toen het een keer heel slecht met me ging (door het vele overgeven) hebben we een keer wat langer bij de gyn gezeten omdat we veel vragen hadden en omdat hij uitgebreid antwoord gaf en bij de vlos heb ik 1 keer een half uurtje gezeten omdat ze me uit ging leggen wanneer ik moest bellen en ze het hartje niet kon vinden waarna ze een echo-apparaat ging ophalen. En ze wilde toen mijn urine nog even testen, daar kon ik meteen op wachten want dat deed ze gelijk zelf. Verder ook eerder richting de 5 minuten dan de 30 minuten hoor. Maar ik heb nooit het gevoel dat ze me snel weer buiten willen hebben en dat vind ik wel prettig. Als ik vragen heb nemen ze altijd alle tijd.
woensdag 3 november 2010 om 13:59
quote:vrouwtje15 schreef op 03 november 2010 @ 13:29:
achteraf gezien ben ik het helemaal met je eens, iene02. Maar dat heb je op dat moment niet in de gaten, blij als je bent met je baby-die-in-maat-62-mee-naar-huis gaat, maar bij de eerste was er toch wel sprake van een lichte schouderdystocie, die, behoorlijk ernstig had kunnen worden / zijn. Gelukkig nu alleen gekneusd geweest, maar ondanks die wetenschap was er voor de medische wereld nog geen reden mij de tweede keer medisch te laten bevallen. En dat vind ik wel slecht, want het risico neemt toch behoorlijk toe.
Ja, dat geloof ik meteen, dat je er op dat moment niet over nadenkt! En ik begrijp ook wel de 'trots', want het is natuurlijk ook super dat het allemaal goed is gelukt. En een gyn had het misschien niet eens heel anders aangepakt, want een gyn kan ook verkeerde keuzes maken.
Maar het is wel een beetje de verloskundigenhouding, denk ik. Het bij zich willen houden van een 'moeilijke' bevalling om te laten zien wat ze kunnen en te bewijzen dat ze echt wel wat in huis hebben. Dat hebben ze ook, maar misschien overschatten ze dat soms wel.
achteraf gezien ben ik het helemaal met je eens, iene02. Maar dat heb je op dat moment niet in de gaten, blij als je bent met je baby-die-in-maat-62-mee-naar-huis gaat, maar bij de eerste was er toch wel sprake van een lichte schouderdystocie, die, behoorlijk ernstig had kunnen worden / zijn. Gelukkig nu alleen gekneusd geweest, maar ondanks die wetenschap was er voor de medische wereld nog geen reden mij de tweede keer medisch te laten bevallen. En dat vind ik wel slecht, want het risico neemt toch behoorlijk toe.
Ja, dat geloof ik meteen, dat je er op dat moment niet over nadenkt! En ik begrijp ook wel de 'trots', want het is natuurlijk ook super dat het allemaal goed is gelukt. En een gyn had het misschien niet eens heel anders aangepakt, want een gyn kan ook verkeerde keuzes maken.
Maar het is wel een beetje de verloskundigenhouding, denk ik. Het bij zich willen houden van een 'moeilijke' bevalling om te laten zien wat ze kunnen en te bewijzen dat ze echt wel wat in huis hebben. Dat hebben ze ook, maar misschien overschatten ze dat soms wel.
