Actueel
alle pijlers
De cirkel van huiselijk geweld
woensdag 8 juli 2009 om 10:47
Gebaseerd op de dubieuze theorie dat het gebruik van geweld wordt 'geleerd', hebben de grote steden besloten een grootscheeps onderzoek te starten.
Het ultieme doel is dat de 'cirkel van geweld' wordt doorbroken. Maar sinds die theorie in brede kring voor 'waar' is aangenomen, en de gepropageerde opvoedingstechnieken en het toezicht van school en politie sinds de jaren zeventig daarop zijn aangepast, leven we met een ware explosie van geweld in de samenleving.
Wat denken jullie?
Weggegooid geld? Hobbyisme? Verkapte subsidie voor werkloze menswetenschappers? Een dwaalspoor? Wegbereiding voor het grootschalig drogeren van 'gewelddadige' types?
Of komt die explosie van geweld in de samenleving juist omdat dit soort 'flower-power' theorie niet consequent is doorgevoerd? Of is die perceptie van een gewelddadiger samenleving onjuist?
Het ultieme doel is dat de 'cirkel van geweld' wordt doorbroken. Maar sinds die theorie in brede kring voor 'waar' is aangenomen, en de gepropageerde opvoedingstechnieken en het toezicht van school en politie sinds de jaren zeventig daarop zijn aangepast, leven we met een ware explosie van geweld in de samenleving.
Wat denken jullie?
Weggegooid geld? Hobbyisme? Verkapte subsidie voor werkloze menswetenschappers? Een dwaalspoor? Wegbereiding voor het grootschalig drogeren van 'gewelddadige' types?
Of komt die explosie van geweld in de samenleving juist omdat dit soort 'flower-power' theorie niet consequent is doorgevoerd? Of is die perceptie van een gewelddadiger samenleving onjuist?
woensdag 22 juli 2009 om 12:00
quote:jaap schreef op 22 juli 2009 @ 11:41:
[...]
Ik heb dat al uitgelegd. .
Je hebt helemaal niets 'uitgelegd', je hebt alles 'afgekeurd'. Geen onderzoek is fout, dit onderzoek is fout, taboe is fout. Maar wat is nou eigenlijk goed?
Okee, laat het dan geen volledig beeld zijn, maar het is toch beter dan niets?? Je moet toch érgens beginnen om het uit de taboesfeer te krijgen? Of denk je dat het te verhelpen is met een toespraak van Balkenende of zo? Het vrijdaggesprek met de minister-president: "vanaf vandaag is - normen en waarden enzo - relationeel geweld tegen mannen niet langer taboe" en voilà, exit taboe?
[...]
Ik heb dat al uitgelegd. .
Je hebt helemaal niets 'uitgelegd', je hebt alles 'afgekeurd'. Geen onderzoek is fout, dit onderzoek is fout, taboe is fout. Maar wat is nou eigenlijk goed?
Okee, laat het dan geen volledig beeld zijn, maar het is toch beter dan niets?? Je moet toch érgens beginnen om het uit de taboesfeer te krijgen? Of denk je dat het te verhelpen is met een toespraak van Balkenende of zo? Het vrijdaggesprek met de minister-president: "vanaf vandaag is - normen en waarden enzo - relationeel geweld tegen mannen niet langer taboe" en voilà, exit taboe?
woensdag 22 juli 2009 om 12:06
quote:jaap schreef op 22 juli 2009 @ 11:52:
Dat het desondanks vaker de vrouw is die als dader van kindermoord wordt aangemerkt onderstreept mijn argument juist.
Je zal het ongetwijfeld goed bedoelen, maar ga nou niet over iets zitten praten waar je geen r**t verstand van hebt. Natuurlijk wordt De Vrouw vaker als dader van kindermoord aangemerkt. Sterker: er is nog nooit een man veroordeeld voor kindermoord en er zal ook nooit een man worden veroordeeld voor kindermoord. Simpelweg omdat alleen de moeder kindermoord kán plegen en de moeder is per definitie een vrouw... Kwestie van de wetstekst even lezen.
En waarom sleep je er voortdurend zaken bij die met het hoofdonderwerp geen b*l te maken hebben? Het ging toch om onderzoek naar in hoeverre kinderen die in geweld opgroeien, zelf gewelddadig worden? Daar ben je toch op tegen? Wat maakt het dan uit of er meer vaders/moeders/stiefouders/tieners in de Bijenkorf gewelddadig zijn?
Blijft nog staan de vraag waarom je nou eigenlijk zo erop tegen bent dat een hypothese getoetst wordt?
Dat het desondanks vaker de vrouw is die als dader van kindermoord wordt aangemerkt onderstreept mijn argument juist.
Je zal het ongetwijfeld goed bedoelen, maar ga nou niet over iets zitten praten waar je geen r**t verstand van hebt. Natuurlijk wordt De Vrouw vaker als dader van kindermoord aangemerkt. Sterker: er is nog nooit een man veroordeeld voor kindermoord en er zal ook nooit een man worden veroordeeld voor kindermoord. Simpelweg omdat alleen de moeder kindermoord kán plegen en de moeder is per definitie een vrouw... Kwestie van de wetstekst even lezen.
En waarom sleep je er voortdurend zaken bij die met het hoofdonderwerp geen b*l te maken hebben? Het ging toch om onderzoek naar in hoeverre kinderen die in geweld opgroeien, zelf gewelddadig worden? Daar ben je toch op tegen? Wat maakt het dan uit of er meer vaders/moeders/stiefouders/tieners in de Bijenkorf gewelddadig zijn?
Blijft nog staan de vraag waarom je nou eigenlijk zo erop tegen bent dat een hypothese getoetst wordt?
woensdag 22 juli 2009 om 12:17
Waar doet jullie dit aan denken?
- strijkt mensen waar mogelijk tegen de haren in (bijv. door op een niet-rokers forum beginnen over hoe prettig roken is).
- geeft schijnargumenten, of probeert reacties of discussies over niet ter zake doende onderwerpen uit te lokken
- zegt iets alsof dat een feit is, terwijl het in werkelijkheid een mening betreft
- maakt bij voorkeur gebruik van argumenten die door anderen zijn gebruikt
- richt zich tegen een beperkt aantal personen
- discussiëert zonder inhoudelijk doel noch einde
- strijkt mensen waar mogelijk tegen de haren in (bijv. door op een niet-rokers forum beginnen over hoe prettig roken is).
- geeft schijnargumenten, of probeert reacties of discussies over niet ter zake doende onderwerpen uit te lokken
- zegt iets alsof dat een feit is, terwijl het in werkelijkheid een mening betreft
- maakt bij voorkeur gebruik van argumenten die door anderen zijn gebruikt
- richt zich tegen een beperkt aantal personen
- discussiëert zonder inhoudelijk doel noch einde
woensdag 22 juli 2009 om 14:34
quote:Dhelia schreef op 22 juli 2009 @ 12:06:
[...]
Sterker: er is nog nooit een man veroordeeld voor kindermoord en er zal ook nooit een man worden veroordeeld voor kindermoord. Simpelweg omdat alleen de moeder kindermoord kán plegen en de moeder is per definitie een vrouw... Kwestie van de wetstekst even lezen.
[..]Begrijp ik nu goed dat het plegen van een moord op een kind niet per se hetzelfde is als dat wordt verstaan onder de term 'kindermoord'?
[...]
Sterker: er is nog nooit een man veroordeeld voor kindermoord en er zal ook nooit een man worden veroordeeld voor kindermoord. Simpelweg omdat alleen de moeder kindermoord kán plegen en de moeder is per definitie een vrouw... Kwestie van de wetstekst even lezen.
[..]Begrijp ik nu goed dat het plegen van een moord op een kind niet per se hetzelfde is als dat wordt verstaan onder de term 'kindermoord'?
woensdag 22 juli 2009 om 15:34
quote:Omen schreef op 22 juli 2009 @ 14:34:
[...]
Begrijp ik nu goed dat het plegen van een moord op een kind niet per se hetzelfde is als dat wordt verstaan onder de term 'kindermoord'?Klopt. Althans: strafrechtelijk gezien. Kindermoord (art 291 Strafrecht) is een zogeheten specialis van moord (art 289), en kinderdoodslag (art 290) van doodslag (art 287). Het gaat dan specifiek om "de moeder die onder de werking van vrees voor ontdekking van haar bevalling haar kind bij of kort na de geboorte van het leven beroofd". Staat maximaal negen resp. zes jaar gevangenisstraf op tegen levenslang resp. vijftien jaar voor de reguliere variant.
Maar in het 'algemeen maatschappelijk verkeer' wordt al gauw iedere moord op een kind kindermoord genoemd. Er is zelfs een politieteam geweest dat Landelijk Team Kindermoorden heette. Maar dat ziet dus op de "gewone" moorden op kinderen, niet de strafrechtelijke kindermoord. (En om het helemaal ingewikkeld te maken, heet al gauw iets moord terwijl het eigenlijk geen moord is maar doodslag...)
[...]
Begrijp ik nu goed dat het plegen van een moord op een kind niet per se hetzelfde is als dat wordt verstaan onder de term 'kindermoord'?Klopt. Althans: strafrechtelijk gezien. Kindermoord (art 291 Strafrecht) is een zogeheten specialis van moord (art 289), en kinderdoodslag (art 290) van doodslag (art 287). Het gaat dan specifiek om "de moeder die onder de werking van vrees voor ontdekking van haar bevalling haar kind bij of kort na de geboorte van het leven beroofd". Staat maximaal negen resp. zes jaar gevangenisstraf op tegen levenslang resp. vijftien jaar voor de reguliere variant.
Maar in het 'algemeen maatschappelijk verkeer' wordt al gauw iedere moord op een kind kindermoord genoemd. Er is zelfs een politieteam geweest dat Landelijk Team Kindermoorden heette. Maar dat ziet dus op de "gewone" moorden op kinderen, niet de strafrechtelijke kindermoord. (En om het helemaal ingewikkeld te maken, heet al gauw iets moord terwijl het eigenlijk geen moord is maar doodslag...)
woensdag 22 juli 2009 om 21:51
quote:Dhelia schreef op 22 juli 2009 @ 12:06:
Je zal het ongetwijfeld goed bedoelen, maar ga nou niet over iets zitten praten waar je geen r**t verstand van hebt. Natuurlijk wordt De Vrouw vaker als dader van kindermoord aangemerkt. Sterker: er is nog nooit een man veroordeeld voor kindermoord en er zal ook nooit een man worden veroordeeld voor kindermoord. Simpelweg omdat alleen de moeder kindermoord kán plegen en de moeder is per definitie een vrouw... Kwestie van de wetstekst even lezen.(..)Voor een juriste is het allemaal heel simpel: De Wet is de werkelijkheid. Voor 'gewone' mensen ligt het toch anders, zoals je HIER kunt lezen. Schater maar rustig verder, en zeg maar weer dat het aan Wiki ligt.
Je zal het ongetwijfeld goed bedoelen, maar ga nou niet over iets zitten praten waar je geen r**t verstand van hebt. Natuurlijk wordt De Vrouw vaker als dader van kindermoord aangemerkt. Sterker: er is nog nooit een man veroordeeld voor kindermoord en er zal ook nooit een man worden veroordeeld voor kindermoord. Simpelweg omdat alleen de moeder kindermoord kán plegen en de moeder is per definitie een vrouw... Kwestie van de wetstekst even lezen.(..)Voor een juriste is het allemaal heel simpel: De Wet is de werkelijkheid. Voor 'gewone' mensen ligt het toch anders, zoals je HIER kunt lezen. Schater maar rustig verder, en zeg maar weer dat het aan Wiki ligt.
woensdag 22 juli 2009 om 21:56
quote:Dhelia schreef op 22 juli 2009 @ 12:00:
Je hebt helemaal niets 'uitgelegd', je hebt alles 'afgekeurd'. Geen onderzoek is fout, dit onderzoek is fout, taboe is fout. Maar wat is nou eigenlijk goed?
Okee, laat het dan geen volledig beeld zijn, maar het is toch beter dan niets?? Je moet toch érgens beginnen om het uit de taboesfeer te krijgen? Of denk je dat het te verhelpen is met een toespraak van Balkenende of zo? Het vrijdaggesprek met de minister-president: "vanaf vandaag is - normen en waarden enzo - relationeel geweld tegen mannen niet langer taboe" en voilà, exit taboe?Misschien is 'het' wel niet te verhelpen, omdat we niet eens een begin van zicht hebben op wat 'het' eigenlijk is? Maar wat erger is, door het voorgestelde onderzoek worden er mensen die zich in een 'cirkel' bevinden gestigmatiseerd. En dat allemaal op grond van een stel volkomen verkeerde aannames en de ambitie van een 'onderzoeksbureau' en 'de' politiek in enkele Grote Steden die er naar snakken om gezien te worden als onderzoekers/politici die iets 'doen'. En dat kost dan enige miljoenen in een tijd waarin die niet voor het oprapen liggen. Dan weet ik wel betere werkgelegenheidsprojecten.
Je hebt helemaal niets 'uitgelegd', je hebt alles 'afgekeurd'. Geen onderzoek is fout, dit onderzoek is fout, taboe is fout. Maar wat is nou eigenlijk goed?
Okee, laat het dan geen volledig beeld zijn, maar het is toch beter dan niets?? Je moet toch érgens beginnen om het uit de taboesfeer te krijgen? Of denk je dat het te verhelpen is met een toespraak van Balkenende of zo? Het vrijdaggesprek met de minister-president: "vanaf vandaag is - normen en waarden enzo - relationeel geweld tegen mannen niet langer taboe" en voilà, exit taboe?Misschien is 'het' wel niet te verhelpen, omdat we niet eens een begin van zicht hebben op wat 'het' eigenlijk is? Maar wat erger is, door het voorgestelde onderzoek worden er mensen die zich in een 'cirkel' bevinden gestigmatiseerd. En dat allemaal op grond van een stel volkomen verkeerde aannames en de ambitie van een 'onderzoeksbureau' en 'de' politiek in enkele Grote Steden die er naar snakken om gezien te worden als onderzoekers/politici die iets 'doen'. En dat kost dan enige miljoenen in een tijd waarin die niet voor het oprapen liggen. Dan weet ik wel betere werkgelegenheidsprojecten.
woensdag 22 juli 2009 om 22:09
quote:Omen schreef op 22 juli 2009 @ 16:05:
Ha, dank voor je uitleg Dhelia.
Het is geen uitleg. Het is de illustratie van blikvernauwing. Dat zou niet erg zijn, als de er niet bij werd gepresenteerd, en de opmerking dat iemand 'er' geen 'r..t' verstand van heeft.
Een groot probleem met mensen die zichzelf beschouwen als een 'autoriteit' op enig gebied, is dat ze in hun eigen jargon gaan denken, en het 'model' van de samenleving dat met dit jargon wordt gebouwd gaan beschouwen als een exacte replica van de échte samenleving.
Op zich is Dhelia best een intelligente vrouw die haar hart op de goede plaats heeft zitten, voorzover ik dat kan beoordelen uit haar bijdragen. Maar een stevige dosis beroepsdeformatie en de neiging haar (juridische) 'autoriteit' te doen gelden, mét een dosis 'afzeik-retoriek' voor het effect, doen afbreuk aan haar capaciteiten. Dat is jammer. En, inderdaad, tijdverspilling.
Ha, dank voor je uitleg Dhelia.
Het is geen uitleg. Het is de illustratie van blikvernauwing. Dat zou niet erg zijn, als de er niet bij werd gepresenteerd, en de opmerking dat iemand 'er' geen 'r..t' verstand van heeft.
Een groot probleem met mensen die zichzelf beschouwen als een 'autoriteit' op enig gebied, is dat ze in hun eigen jargon gaan denken, en het 'model' van de samenleving dat met dit jargon wordt gebouwd gaan beschouwen als een exacte replica van de échte samenleving.
Op zich is Dhelia best een intelligente vrouw die haar hart op de goede plaats heeft zitten, voorzover ik dat kan beoordelen uit haar bijdragen. Maar een stevige dosis beroepsdeformatie en de neiging haar (juridische) 'autoriteit' te doen gelden, mét een dosis 'afzeik-retoriek' voor het effect, doen afbreuk aan haar capaciteiten. Dat is jammer. En, inderdaad, tijdverspilling.
woensdag 22 juli 2009 om 22:19
Nog maar eens een keer: de onderzoeksvragen.
Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik blijf erbij dat zelfs al zou de premisse onjuist zijn (er is sprake van een cirkel van geweld), uit dit onderzoek concrete aanbevelingen zullen komen waar mensen verder mee kunnen. Hooguit jammer dat er alleen aanbevolen zal worden wat er al is maar dat is een probleem waar meer onderzoeken/beleidsmakers/etc. mee kampen.
Aan de deelnemers wordt gevraagd wat hun behoefte zou zijn en wie weet vindt iedereen net als jij dat er geen hulp nodig is. Klaar.
Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik blijf erbij dat zelfs al zou de premisse onjuist zijn (er is sprake van een cirkel van geweld), uit dit onderzoek concrete aanbevelingen zullen komen waar mensen verder mee kunnen. Hooguit jammer dat er alleen aanbevolen zal worden wat er al is maar dat is een probleem waar meer onderzoeken/beleidsmakers/etc. mee kampen.
Aan de deelnemers wordt gevraagd wat hun behoefte zou zijn en wie weet vindt iedereen net als jij dat er geen hulp nodig is. Klaar.
woensdag 22 juli 2009 om 22:33
quote:Dhelia schreef op 22 juli 2009 @ 12:06:
(..)Blijft nog staan de vraag waarom je nou eigenlijk zo erop tegen bent dat een hypothese getoetst wordt?
Ben ik helemaal niet op tegen. Maar je hebt kennelijk gemist dat het streven is om tot een 'modelmatige' aanpak te komen om die 'cirkel' te doorbreken. Ik haal, speciaal voor jou, nog maar een keer de relevante tekst aan van de website van Verwey en Jonker die het 'onderzoek' gaan doen:
De resultaten van het onderzoek moeten het mogelijk maken om gezinnen beter te ondersteunen om zo de cirkel van geweld te doorbreken.
Die hypothese wordt niet onderzocht. Die wordt op voorhand als 'juist' gezien. Dat men die hypothese niet onderzoekt heeft een heel goede reden: Het is BS! En wel om uiteenlopende redenen die ik hiervoor al uitvoerig heb aangereikt. Om te beginnen de definitie van (huiselijk) geweld, die dusdanig flexibel is dat je er echt van alles onder kunt verstaan (behalve als je de wereld bekijkt door een juristen-bril). Daarna de vermeende negatieve gevolgen. Kun je ook naar hartelust invullen zoals het je uitkomt. En ondanks deze extreem labiele basis gaan we straks PREVENTIEF ingrijpen, waarbij je een stigma krijgt aangemeten als 'slachtoffer', of je dat nou zelf zo ervaart of niet.
(..)Blijft nog staan de vraag waarom je nou eigenlijk zo erop tegen bent dat een hypothese getoetst wordt?
Ben ik helemaal niet op tegen. Maar je hebt kennelijk gemist dat het streven is om tot een 'modelmatige' aanpak te komen om die 'cirkel' te doorbreken. Ik haal, speciaal voor jou, nog maar een keer de relevante tekst aan van de website van Verwey en Jonker die het 'onderzoek' gaan doen:
De resultaten van het onderzoek moeten het mogelijk maken om gezinnen beter te ondersteunen om zo de cirkel van geweld te doorbreken.
Die hypothese wordt niet onderzocht. Die wordt op voorhand als 'juist' gezien. Dat men die hypothese niet onderzoekt heeft een heel goede reden: Het is BS! En wel om uiteenlopende redenen die ik hiervoor al uitvoerig heb aangereikt. Om te beginnen de definitie van (huiselijk) geweld, die dusdanig flexibel is dat je er echt van alles onder kunt verstaan (behalve als je de wereld bekijkt door een juristen-bril). Daarna de vermeende negatieve gevolgen. Kun je ook naar hartelust invullen zoals het je uitkomt. En ondanks deze extreem labiele basis gaan we straks PREVENTIEF ingrijpen, waarbij je een stigma krijgt aangemeten als 'slachtoffer', of je dat nou zelf zo ervaart of niet.
donderdag 23 juli 2009 om 01:50
quote:mamzelle schreef op 22 juli 2009 @ 22:19:
Nog maar eens een keer: de onderzoeksvragen.
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik blijf erbij dat zelfs al zou de premisse onjuist zijn (er is sprake van een cirkel van geweld), uit dit onderzoek concrete aanbevelingen zullen komen waar mensen verder mee kunnen. Hooguit jammer dat er alleen aanbevolen zal worden wat er al is maar dat is een probleem waar meer onderzoeken/beleidsmakers/etc. mee kampen.
Aan de deelnemers wordt gevraagd wat hun behoefte zou zijn en wie weet vindt iedereen net als jij dat er geen hulp nodig is. Klaar.
Doe ik even net of dit een enquete is die ik wil invullen.
quote:Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Ik haal hierbij even het laatste 'incident' aan. Het voert te lang en te ver om alles mee te nemen. Ik praat in dat geval over een periode van meer dan vijf jaar.
Bij mij leefde vooral de behoefte om:
1. Serieus genomen te worden als slachtoffer, door de politie. Nu had ik de indruk 'het vervelende wijf' te zijn waar ze voor moesten komen.
2. Te merken dat ze dit geval op zich serieus namen door tenminste de dader mee te nemen naar het bureau en hem hierover te horen.
3. Een gevolg voor de dader hiervan te zien ná mijn aangifte van later die dag. De politie heeft niet eens gevráágd of ik aangifte wilde doen. Vervolgens ben ik een jaar aan het lijntje gehouden en toen werd doodleuk meegedeeld dat het te lang geleden was en dat er niks meer mee gedaan zou worden.
4. Niet binnen een half uur weer de politie aan de deur te hebben omdat ze medicatie, die nog bij mij lag, voor de dader kwamen ophalen. Waren ze ineens zijn boodschappenjongens?
Het is voor mij lastig te bepalen wat nu echt de behoefte van mijn kinderen was. Misschien geruststelling door de politie. In mijn geval werden ze volkomen genegeerd. Iemand had moeten proberen hen hierover iets duidelijk te maken. Een dader of slachtoffer zal dat na zo'n incident niet doen of niet kunnen doen.
Buiten de actie van de politie om lagen mijn behoeften vooral op het kwijt kunnen van mijn verhaal. Met een gerust over straat kunnen zonder dat ik hem op elke hoek tegen kon komen of dat hij weer voor de deur zou staan.
Ter voorkoming van generationele overdracht was het leuk geweest als ik mijn kinderen, die alles hebben moeten zien en meemaken díe dag, later had kunnen meedelen dat zulke daden gevolgen hebben.
Later meer. Het is laat en een voor mij niet eenvoudig doch wel interessant onderwerp.
Nog maar eens een keer: de onderzoeksvragen.
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik blijf erbij dat zelfs al zou de premisse onjuist zijn (er is sprake van een cirkel van geweld), uit dit onderzoek concrete aanbevelingen zullen komen waar mensen verder mee kunnen. Hooguit jammer dat er alleen aanbevolen zal worden wat er al is maar dat is een probleem waar meer onderzoeken/beleidsmakers/etc. mee kampen.
Aan de deelnemers wordt gevraagd wat hun behoefte zou zijn en wie weet vindt iedereen net als jij dat er geen hulp nodig is. Klaar.
Doe ik even net of dit een enquete is die ik wil invullen.
quote:Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Ik haal hierbij even het laatste 'incident' aan. Het voert te lang en te ver om alles mee te nemen. Ik praat in dat geval over een periode van meer dan vijf jaar.
Bij mij leefde vooral de behoefte om:
1. Serieus genomen te worden als slachtoffer, door de politie. Nu had ik de indruk 'het vervelende wijf' te zijn waar ze voor moesten komen.
2. Te merken dat ze dit geval op zich serieus namen door tenminste de dader mee te nemen naar het bureau en hem hierover te horen.
3. Een gevolg voor de dader hiervan te zien ná mijn aangifte van later die dag. De politie heeft niet eens gevráágd of ik aangifte wilde doen. Vervolgens ben ik een jaar aan het lijntje gehouden en toen werd doodleuk meegedeeld dat het te lang geleden was en dat er niks meer mee gedaan zou worden.
4. Niet binnen een half uur weer de politie aan de deur te hebben omdat ze medicatie, die nog bij mij lag, voor de dader kwamen ophalen. Waren ze ineens zijn boodschappenjongens?
Het is voor mij lastig te bepalen wat nu echt de behoefte van mijn kinderen was. Misschien geruststelling door de politie. In mijn geval werden ze volkomen genegeerd. Iemand had moeten proberen hen hierover iets duidelijk te maken. Een dader of slachtoffer zal dat na zo'n incident niet doen of niet kunnen doen.
Buiten de actie van de politie om lagen mijn behoeften vooral op het kwijt kunnen van mijn verhaal. Met een gerust over straat kunnen zonder dat ik hem op elke hoek tegen kon komen of dat hij weer voor de deur zou staan.
Ter voorkoming van generationele overdracht was het leuk geweest als ik mijn kinderen, die alles hebben moeten zien en meemaken díe dag, later had kunnen meedelen dat zulke daden gevolgen hebben.
Later meer. Het is laat en een voor mij niet eenvoudig doch wel interessant onderwerp.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 23 juli 2009 om 09:22
quote:mamzelle schreef op 22 juli 2009 @ 22:22:
Tenminste ontleent Dhelia haar deformaties nog aan haar beroep, ben hoogst benieuwd waar de jouwe vandaan komen. En ja, dat is op de persoon.Die komen voort uit een multi-disciplinaire blik op de samenleving, als je het wetenschappelijk zou willen benoemen. Een natuurlijke behoefte om naar het HELE plaatje te kijken, en niet slechts naar het object in de voorgrond.
Tenminste ontleent Dhelia haar deformaties nog aan haar beroep, ben hoogst benieuwd waar de jouwe vandaan komen. En ja, dat is op de persoon.Die komen voort uit een multi-disciplinaire blik op de samenleving, als je het wetenschappelijk zou willen benoemen. Een natuurlijke behoefte om naar het HELE plaatje te kijken, en niet slechts naar het object in de voorgrond.
donderdag 23 juli 2009 om 09:48
quote:mamzelle schreef op 22 juli 2009 @ 22:19:
Nog maar eens een keer: de onderzoeksvragen.
Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik blijf erbij dat zelfs al zou de premisse onjuist zijn (er is sprake van een cirkel van geweld), uit dit onderzoek concrete aanbevelingen zullen komen waar mensen verder mee kunnen. Hooguit jammer dat er alleen aanbevolen zal worden wat er al is maar dat is een probleem waar meer onderzoeken/beleidsmakers/etc. mee kampen.
Aan de deelnemers wordt gevraagd wat hun behoefte zou zijn en wie weet vindt iedereen net als jij dat er geen hulp nodig is. Klaar.Op de één of andere manier is er een blokkade in het denken over deze materie bij sommigen hier (en bij de beleidsmakers?). Waar het hier nadrukkelijk over gaat, is PREVENTIE. Dit alles gebaseerd op de hypothese dat er een 'cirkel van geweld' zou zijn, waarvoor bewijs niet geleverd hoeft te worden. Deze benadering opent niet alleen een bodemloze put voor miljarden overheidsgeld, maar legitimeert dit soort gehobby van duurbetaalde lieden die er vooral in uitblinken elkaar de bal toe te spelen.
Tegen hulp waar behoefte aan is, of zorg achteraf, heb ik geen enkel bezwaar. Ook al vind ik dan nog steeds dat het zwaartepunt dient te liggen op het vinden van wegen die mensen in staat stellen zichzelf te helpen.
Het bedriegelijke hier is dat het de oogt alsof de zorgvraag op termijn kan worden teruggedrongen door preventieve maatregelen, op basis van een 'wishful thinking' premisse. Het is mijn zorg dat die vraag niet alleen sterk toe zal nemen door dit soort initiatieven, op grond van niet-bestaande of niet-traumatiserende ervaringen. Geheel conform aan de bevindingen van onderzoekers die vonden dat slachtoffers van een mijnwerkramp in Wales decennia later trauma's claimden na media-publicaties die er zoveel jaren later aandacht aan gaven, waarbij door studie van de ontwikkeling werd geconstateerd dat deze trauma's werden gebruikt om eigen falen een oorzaak buiten de eigen persoon te geven, waarmee een 'self-fulfilling prophesy' werd gegenereerd, terwijl er geen verband aantoonbaar was met de ramp, maar wel met de media-publicaties.
Dit naast de reeds opgevoerde objectieve, actuele bezwaren dat deze hypothese mensen stigmatiseert en het onjuist is om op basis van een onbewijsbare hypothese vele miljoenen te investeren. Bewijs eerst die hypothese maar eens (en dat is in dit geval een onbegonnen opdracht).
Nog maar eens een keer: de onderzoeksvragen.
Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik blijf erbij dat zelfs al zou de premisse onjuist zijn (er is sprake van een cirkel van geweld), uit dit onderzoek concrete aanbevelingen zullen komen waar mensen verder mee kunnen. Hooguit jammer dat er alleen aanbevolen zal worden wat er al is maar dat is een probleem waar meer onderzoeken/beleidsmakers/etc. mee kampen.
Aan de deelnemers wordt gevraagd wat hun behoefte zou zijn en wie weet vindt iedereen net als jij dat er geen hulp nodig is. Klaar.Op de één of andere manier is er een blokkade in het denken over deze materie bij sommigen hier (en bij de beleidsmakers?). Waar het hier nadrukkelijk over gaat, is PREVENTIE. Dit alles gebaseerd op de hypothese dat er een 'cirkel van geweld' zou zijn, waarvoor bewijs niet geleverd hoeft te worden. Deze benadering opent niet alleen een bodemloze put voor miljarden overheidsgeld, maar legitimeert dit soort gehobby van duurbetaalde lieden die er vooral in uitblinken elkaar de bal toe te spelen.
Tegen hulp waar behoefte aan is, of zorg achteraf, heb ik geen enkel bezwaar. Ook al vind ik dan nog steeds dat het zwaartepunt dient te liggen op het vinden van wegen die mensen in staat stellen zichzelf te helpen.
Het bedriegelijke hier is dat het de oogt alsof de zorgvraag op termijn kan worden teruggedrongen door preventieve maatregelen, op basis van een 'wishful thinking' premisse. Het is mijn zorg dat die vraag niet alleen sterk toe zal nemen door dit soort initiatieven, op grond van niet-bestaande of niet-traumatiserende ervaringen. Geheel conform aan de bevindingen van onderzoekers die vonden dat slachtoffers van een mijnwerkramp in Wales decennia later trauma's claimden na media-publicaties die er zoveel jaren later aandacht aan gaven, waarbij door studie van de ontwikkeling werd geconstateerd dat deze trauma's werden gebruikt om eigen falen een oorzaak buiten de eigen persoon te geven, waarmee een 'self-fulfilling prophesy' werd gegenereerd, terwijl er geen verband aantoonbaar was met de ramp, maar wel met de media-publicaties.
Dit naast de reeds opgevoerde objectieve, actuele bezwaren dat deze hypothese mensen stigmatiseert en het onjuist is om op basis van een onbewijsbare hypothese vele miljoenen te investeren. Bewijs eerst die hypothese maar eens (en dat is in dit geval een onbegonnen opdracht).
donderdag 23 juli 2009 om 09:57
Hm, Shahla, dat klinkt inderdaad bepaald niet als de 'aanpak uit het boekje'! Zo blijf je wel behoorlijk in de kou staan... Mag ik vragen hoe lang geleden dit is?
De aanpak zoals ik 'm gewend ben, is dat er standaard na een dag of zo nog contact op wordt genomen met het slachtoffer, of deze aangifte wil doen. En ook zonder aangifte wordt in beginsel vervolgd als een zaak anderszins haalbaar is. Volgens het protocol huiselijk geweld wordt zelfs indien enigszins mogelijk, de verdachte direct voorgeleid bij justitie. En voor kinderen hoort Kindspoor ingeschakeld te worden, een hulpverleningstraject speciaal gericht op kinderen.
(Overigens: dat ze medicijnen komen ophalen is niet omdat ze loopjongens zijn, maar omdat ze op dat moment de verantwoordelijkheid hebben over iemand die van zijn vrijheid is beroofd. Maar goed, kan me indenken dat het nogal krom overkomt zeker als je zelf verder geen enkele steun ondervindt)
De aanpak zoals ik 'm gewend ben, is dat er standaard na een dag of zo nog contact op wordt genomen met het slachtoffer, of deze aangifte wil doen. En ook zonder aangifte wordt in beginsel vervolgd als een zaak anderszins haalbaar is. Volgens het protocol huiselijk geweld wordt zelfs indien enigszins mogelijk, de verdachte direct voorgeleid bij justitie. En voor kinderen hoort Kindspoor ingeschakeld te worden, een hulpverleningstraject speciaal gericht op kinderen.
(Overigens: dat ze medicijnen komen ophalen is niet omdat ze loopjongens zijn, maar omdat ze op dat moment de verantwoordelijkheid hebben over iemand die van zijn vrijheid is beroofd. Maar goed, kan me indenken dat het nogal krom overkomt zeker als je zelf verder geen enkele steun ondervindt)
donderdag 23 juli 2009 om 10:59
Toch vraag ik mij ook af hoe men wil komen tot het voorkomen van huiselijk geweld.
Hoe wordt bepaald, aan welke criteria moet een vrouw/man/kind voldoen, dat iemand bestempeld gaat worden als 'in staat tot eventueel (dus nog niet voorgekomen) plegen van huiselijk geweld'? (Waarmee dus ook meteen anderen - kinderen, partner - als potentieel slachtoffer worden bestempeld.)
Stel dat voorgeschiedenis een belangrijke rol gaat innemen en dat het uitgangspunt blijft dat geweld wordt overgedragen van generatie op generatie ('getroffene wordt dader'). In dat geval zou ik bestempeld worden als potentiële dader.
Wat dan? Zouden mijn kinderen regelmatig zijn onderworpen aan vraaggesprekken over de thuissituatie? Zou ik zelf mee hebben moeten doen aan een verplichte overheidscursus over geweldloos opvoeden van kinderen, ook als ik zelf geen enkele neiging vertoon om geweld te plegen tegen anderen, om het even wie? Zou ik en zouden mijn kinderen en partner met regelmaat onderworpen worden aan een onderzoek naar de thuissituatie?
Zou ik daarmee niet nog meer last hebben gekregen van het geweld dat mijn moeder en haar familie over mij hebben uitgestort, dan ik al had? (Of, zou het daarmee niet langduriger gevolgen voor mij hebben dan mijn eigen oplossing van weglopen en nooit meer contact?) En zouden daarmee, met zo'n stigmatisering en extra toestanden rondom mijn kinderen, niet juist mijn kinderen bij voorbaat tot slachtoffer gemaakt zijn?
Is er onderzocht hoe vaak het daadwerkelijk voorkomt dat geweld wordt overgedragen van opvoeders tot opgevoeden, en hoe vaak geweld niet wordt overgenomen door opvoeders?
Hoe wordt bepaald, aan welke criteria moet een vrouw/man/kind voldoen, dat iemand bestempeld gaat worden als 'in staat tot eventueel (dus nog niet voorgekomen) plegen van huiselijk geweld'? (Waarmee dus ook meteen anderen - kinderen, partner - als potentieel slachtoffer worden bestempeld.)
Stel dat voorgeschiedenis een belangrijke rol gaat innemen en dat het uitgangspunt blijft dat geweld wordt overgedragen van generatie op generatie ('getroffene wordt dader'). In dat geval zou ik bestempeld worden als potentiële dader.
Wat dan? Zouden mijn kinderen regelmatig zijn onderworpen aan vraaggesprekken over de thuissituatie? Zou ik zelf mee hebben moeten doen aan een verplichte overheidscursus over geweldloos opvoeden van kinderen, ook als ik zelf geen enkele neiging vertoon om geweld te plegen tegen anderen, om het even wie? Zou ik en zouden mijn kinderen en partner met regelmaat onderworpen worden aan een onderzoek naar de thuissituatie?
Zou ik daarmee niet nog meer last hebben gekregen van het geweld dat mijn moeder en haar familie over mij hebben uitgestort, dan ik al had? (Of, zou het daarmee niet langduriger gevolgen voor mij hebben dan mijn eigen oplossing van weglopen en nooit meer contact?) En zouden daarmee, met zo'n stigmatisering en extra toestanden rondom mijn kinderen, niet juist mijn kinderen bij voorbaat tot slachtoffer gemaakt zijn?
Is er onderzocht hoe vaak het daadwerkelijk voorkomt dat geweld wordt overgedragen van opvoeders tot opgevoeden, en hoe vaak geweld niet wordt overgenomen door opvoeders?
donderdag 23 juli 2009 om 11:04
quote:jaap schreef op 22 juli 2009 @ 22:09:
[...]
Het is geen uitleg. Het is de illustratie van blikvernauwing. [..]
Dhelia legt iets uit, n.a.v. mijn vraag. Dat Dhelia vanuit juridisch oogpunt een andere definitie hanteert dan een leek als ikzelf (kindermoord is in mijn ogen simpelweg de moord op een kind) dat was mij duidelijk. Maar welke definitie er op juridisch vlak wordt gehanteerd bij de term 'kindermoord', dat was mij niet duidelijk.
Nu weet ik dat.
[...]
Het is geen uitleg. Het is de illustratie van blikvernauwing. [..]
Dhelia legt iets uit, n.a.v. mijn vraag. Dat Dhelia vanuit juridisch oogpunt een andere definitie hanteert dan een leek als ikzelf (kindermoord is in mijn ogen simpelweg de moord op een kind) dat was mij duidelijk. Maar welke definitie er op juridisch vlak wordt gehanteerd bij de term 'kindermoord', dat was mij niet duidelijk.
Nu weet ik dat.
donderdag 23 juli 2009 om 12:00
Omen, is dat nou juist niet het doel van dit hele onderzoek? Om te kijken wat het ene mishandelde kind tot een mishandelende ouder maakt, terwijl het andere mishandelde kind tot een 'gezonde' volwassene opgroeit? Wat de factoren zijn die eraan bijdragen dat een kind in die situatie zich de ene dan wel de andere kant op ontwikkelt? En te bezien in hoeverre en op welke wijze je dat zo snel mogelijk kunt bijsturen, zou je zien dat een kind zich in de verkeerde richting ontwikkelt?
