Actueel
alle pijlers
De cirkel van huiselijk geweld
woensdag 8 juli 2009 om 10:47
Gebaseerd op de dubieuze theorie dat het gebruik van geweld wordt 'geleerd', hebben de grote steden besloten een grootscheeps onderzoek te starten.
Het ultieme doel is dat de 'cirkel van geweld' wordt doorbroken. Maar sinds die theorie in brede kring voor 'waar' is aangenomen, en de gepropageerde opvoedingstechnieken en het toezicht van school en politie sinds de jaren zeventig daarop zijn aangepast, leven we met een ware explosie van geweld in de samenleving.
Wat denken jullie?
Weggegooid geld? Hobbyisme? Verkapte subsidie voor werkloze menswetenschappers? Een dwaalspoor? Wegbereiding voor het grootschalig drogeren van 'gewelddadige' types?
Of komt die explosie van geweld in de samenleving juist omdat dit soort 'flower-power' theorie niet consequent is doorgevoerd? Of is die perceptie van een gewelddadiger samenleving onjuist?
Het ultieme doel is dat de 'cirkel van geweld' wordt doorbroken. Maar sinds die theorie in brede kring voor 'waar' is aangenomen, en de gepropageerde opvoedingstechnieken en het toezicht van school en politie sinds de jaren zeventig daarop zijn aangepast, leven we met een ware explosie van geweld in de samenleving.
Wat denken jullie?
Weggegooid geld? Hobbyisme? Verkapte subsidie voor werkloze menswetenschappers? Een dwaalspoor? Wegbereiding voor het grootschalig drogeren van 'gewelddadige' types?
Of komt die explosie van geweld in de samenleving juist omdat dit soort 'flower-power' theorie niet consequent is doorgevoerd? Of is die perceptie van een gewelddadiger samenleving onjuist?
donderdag 23 juli 2009 om 12:21
quote:Dhelia schreef op 23 juli 2009 @ 09:57:
Hm, Shahla, dat klinkt inderdaad bepaald niet als de 'aanpak uit het boekje'! Zo blijf je wel behoorlijk in de kou staan... Mag ik vragen hoe lang geleden dit is?
Over 3 weken is het precies twaalf jaar geleden.
quote:De aanpak zoals ik 'm gewend ben, is dat er standaard na een dag of zo nog contact op wordt genomen met het slachtoffer, of deze aangifte wil doen.
Ik heb dezelfde dag, paar uren later, aangifte gedaan. Dat zal verklaren waarom ze niet een dag later contact hebben opgenomen.
quote:En ook zonder aangifte wordt in beginsel vervolgd als een zaak anderszins haalbaar is. Volgens het protocol huiselijk geweld wordt zelfs indien enigszins mogelijk, de verdachte direct voorgeleid bij justitie. En voor kinderen hoort Kindspoor ingeschakeld te worden, een hulpverleningstraject speciaal gericht op kinderen.
Natuurlijk hebben ik en de kinderen hier niks meer aan maar ik ben wel heel blij dat dit maatschappelijke probleem tegenwoordig veel serieuzer wordt benaderd. Dat was destijds gewoon niet zo.
In mijn beleving moest je dan praktisch afgevoerd worden in een ambulance (mij niet overkomen) of (uit ervaring bij een ander incident waar ik niet geslagen ben maar waarin wel andere heftige dingen gebeurden en waarbij ik met mijn oudste en op dat moment nog enige kind, toen een baby, gevlucht ben) de dader moest de politie een grote bek geven c.q. agressief tegen de politie zelf gaan doen. Toen ging hij wél mee naar het bureau.
quote:(Overigens: dat ze medicijnen komen ophalen is niet omdat ze loopjongens zijn, maar omdat ze op dat moment de verantwoordelijkheid hebben over iemand die van zijn vrijheid is beroofd. Maar goed, kan me indenken dat het nogal krom overkomt zeker als je zelf verder geen enkele steun ondervindt)Rationeel begrijp ik dat zíj het kwamen halen en hebben voorkomen dat hij het kwam halen. Gevoelsmatig kon ik niet begrijpen dat ze wel voor hem in touw waren maar dat mij niet eens werd gevraagd of ik aangifte wilde doen of überhaupt wat hebben gevraagd. Het was echter niet zo dat hij van zijn vrijheid was beroofd. Ze hebben hem naar een vriend of kennis gebracht en dat was dat. Daarna kwamen ze de medicatie halen en hebben dat dus waarschijnlijk meteen weer bij hem gebracht.
Hm, Shahla, dat klinkt inderdaad bepaald niet als de 'aanpak uit het boekje'! Zo blijf je wel behoorlijk in de kou staan... Mag ik vragen hoe lang geleden dit is?
Over 3 weken is het precies twaalf jaar geleden.
quote:De aanpak zoals ik 'm gewend ben, is dat er standaard na een dag of zo nog contact op wordt genomen met het slachtoffer, of deze aangifte wil doen.
Ik heb dezelfde dag, paar uren later, aangifte gedaan. Dat zal verklaren waarom ze niet een dag later contact hebben opgenomen.
quote:En ook zonder aangifte wordt in beginsel vervolgd als een zaak anderszins haalbaar is. Volgens het protocol huiselijk geweld wordt zelfs indien enigszins mogelijk, de verdachte direct voorgeleid bij justitie. En voor kinderen hoort Kindspoor ingeschakeld te worden, een hulpverleningstraject speciaal gericht op kinderen.
Natuurlijk hebben ik en de kinderen hier niks meer aan maar ik ben wel heel blij dat dit maatschappelijke probleem tegenwoordig veel serieuzer wordt benaderd. Dat was destijds gewoon niet zo.
In mijn beleving moest je dan praktisch afgevoerd worden in een ambulance (mij niet overkomen) of (uit ervaring bij een ander incident waar ik niet geslagen ben maar waarin wel andere heftige dingen gebeurden en waarbij ik met mijn oudste en op dat moment nog enige kind, toen een baby, gevlucht ben) de dader moest de politie een grote bek geven c.q. agressief tegen de politie zelf gaan doen. Toen ging hij wél mee naar het bureau.
quote:(Overigens: dat ze medicijnen komen ophalen is niet omdat ze loopjongens zijn, maar omdat ze op dat moment de verantwoordelijkheid hebben over iemand die van zijn vrijheid is beroofd. Maar goed, kan me indenken dat het nogal krom overkomt zeker als je zelf verder geen enkele steun ondervindt)Rationeel begrijp ik dat zíj het kwamen halen en hebben voorkomen dat hij het kwam halen. Gevoelsmatig kon ik niet begrijpen dat ze wel voor hem in touw waren maar dat mij niet eens werd gevraagd of ik aangifte wilde doen of überhaupt wat hebben gevraagd. Het was echter niet zo dat hij van zijn vrijheid was beroofd. Ze hebben hem naar een vriend of kennis gebracht en dat was dat. Daarna kwamen ze de medicatie halen en hebben dat dus waarschijnlijk meteen weer bij hem gebracht.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 23 juli 2009 om 12:30
quote:Omen schreef op 23 juli 2009 @ 10:59:
Toch vraag ik mij ook af hoe men wil komen tot het voorkomen van huiselijk geweld.
Ik denk dat ze dit nog heel lang niet gaan weten zolang de onderzoeken hiernaar in de kinderschoenen staan. Pas als ze echt alles onderzocht hebben, kunnen ze gaan bepalen hoe hiermee om te gaan en om de meer risico gezinnen in de pijler te krijgen.
quote:Is er onderzocht hoe vaak het daadwerkelijk voorkomt dat geweld wordt overgedragen van opvoeders tot opgevoeden, en hoe vaak geweld niet wordt overgenomen door opvoeders?
Daar heb ik geen antwoord op maar ik hoop wel dat ze het gaan onderzoeken, als dit nog niet gaande is.
Wat je verder schreef, denk ik dat als het inderdaad de bedoeling is dat dit soort mensen, daders of slachtoffers, gevolgd zouden kunnen gaan worden je dergelijke dingen kan gaan verwachten als die je beschreef. Misschien eerst het nazaat van gezinnen waarvan ze al weten dat die ook weer in dergelijke situaties beland zijn door meldingen of aangiften e.d.
Misschien krijgen die dan een huisbezoek om hen methodes en middelen aan te reiken om anders met conflicten om te gaan.
En wie weet hardere maatregelen als ze weigeren mee te werken en/of er weer nieuwe meldingen binnen komen.
Daar ben ik op zich wel voor. Ze moeten echter niet gaan wroeten in gezinnen waarin niks aan de hand is.
Toch vraag ik mij ook af hoe men wil komen tot het voorkomen van huiselijk geweld.
Ik denk dat ze dit nog heel lang niet gaan weten zolang de onderzoeken hiernaar in de kinderschoenen staan. Pas als ze echt alles onderzocht hebben, kunnen ze gaan bepalen hoe hiermee om te gaan en om de meer risico gezinnen in de pijler te krijgen.
quote:Is er onderzocht hoe vaak het daadwerkelijk voorkomt dat geweld wordt overgedragen van opvoeders tot opgevoeden, en hoe vaak geweld niet wordt overgenomen door opvoeders?
Daar heb ik geen antwoord op maar ik hoop wel dat ze het gaan onderzoeken, als dit nog niet gaande is.
Wat je verder schreef, denk ik dat als het inderdaad de bedoeling is dat dit soort mensen, daders of slachtoffers, gevolgd zouden kunnen gaan worden je dergelijke dingen kan gaan verwachten als die je beschreef. Misschien eerst het nazaat van gezinnen waarvan ze al weten dat die ook weer in dergelijke situaties beland zijn door meldingen of aangiften e.d.
Misschien krijgen die dan een huisbezoek om hen methodes en middelen aan te reiken om anders met conflicten om te gaan.
En wie weet hardere maatregelen als ze weigeren mee te werken en/of er weer nieuwe meldingen binnen komen.
Daar ben ik op zich wel voor. Ze moeten echter niet gaan wroeten in gezinnen waarin niks aan de hand is.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 23 juli 2009 om 12:32
quote:Omen schreef op 23 juli 2009 @ 11:04:
[...]
Dhelia legt iets uit, n.a.v. mijn vraag.Dank voor je interventie, maar ik ben wel zo'n beetje klaar met Jaap. Discussiëren met Jaap komt erop neer dat je geacht wordt je in aanbidding voor zijn "mulitidisciplinaire" wijsheid aan zijn voeten te werpen terwijl hij op zijn zeepkist à la Castro ellenlang staat te oreren. Beren op de weg naar zijn eigen gelijk denkt hij te kunnen omzeilen door willekeurige zijpaden in te slaan in de hoop dat zijn 'volgers' niet doorhebben dat ze inmiddels het oorspronkelijke pad hebben verlaten. Correcties van feitelijke onjuistheden worden op z'n Jaaps weggezet als verwerpelijke autoriteitsargumenten. Tja. Valt geen normaal gesprek mee te voeren, laat staan een discussie.
[...]
Dhelia legt iets uit, n.a.v. mijn vraag.Dank voor je interventie, maar ik ben wel zo'n beetje klaar met Jaap. Discussiëren met Jaap komt erop neer dat je geacht wordt je in aanbidding voor zijn "mulitidisciplinaire" wijsheid aan zijn voeten te werpen terwijl hij op zijn zeepkist à la Castro ellenlang staat te oreren. Beren op de weg naar zijn eigen gelijk denkt hij te kunnen omzeilen door willekeurige zijpaden in te slaan in de hoop dat zijn 'volgers' niet doorhebben dat ze inmiddels het oorspronkelijke pad hebben verlaten. Correcties van feitelijke onjuistheden worden op z'n Jaaps weggezet als verwerpelijke autoriteitsargumenten. Tja. Valt geen normaal gesprek mee te voeren, laat staan een discussie.
donderdag 23 juli 2009 om 12:41
Klopt, Shahla, twaalf jaar geleden was het inderdaad bepaald geen speerpunt. Ik zat toen bij een politieregio waar het absoluut niet van de grond kwam. De meesten wílden niet eens, gedemotiveerd als ze waren doordat in de meeste gevallen de aangeefster de volgende dag weer op het bureau stond om de aangifte 'in te trekken' "want hij had beloofd het nóóit meer te doen dus ze waren weer bij elkaar". Ik kan me nog herinneren dat er iemand van een andere regio kwam, en die was daar een andere werkwijze gewend (beetje zoals nu) en die heeft toen één "probleemgezin" eens op die manier aangepakt. Dus zaak doorzetten desnoods zonder aangifte, verdachte voorgeleiden, contactverbod, slachtoffer gezegd dat ze nu de politie er zoveel energie in stak ze dat zelf ook moest doen dus naar de hulpverlening. En dat had zowaar succes. Volgens mij kwam 't stel uiteindelijk wel weer bij elkaar, maar in ieder geval met veel hulp en begeleiding voor zowel haar als hem en zonder nieuwe geweldsincidenten. Dat is toen een keerpunt geweest maar dat hing dus echt af van dat ene individu dat tegen ieders advies in dat probleemgezin ging aanpakken.
donderdag 23 juli 2009 om 12:47
quote:Dhelia schreef op 23 juli 2009 @ 12:00:
Omen, is dat nou juist niet het doel van dit hele onderzoek? Om te kijken wat het ene mishandelde kind tot een mishandelende ouder maakt, terwijl het andere mishandelde kind tot een 'gezonde' volwassene opgroeit? Wat de factoren zijn die eraan bijdragen dat een kind in die situatie zich de ene dan wel de andere kant op ontwikkelt? En te bezien in hoeverre en op welke wijze je dat zo snel mogelijk kunt bijsturen, zou je zien dat een kind zich in de verkeerde richting ontwikkelt?
Nu, wat ik ervan begrijp is de doelstelling niet dat er gezocht wordt naar hoe huiselijk geweld ontstaat, maar is er al bedacht dat dit voortvloeit uit het overbrengen van geweld van generatie op generatie. En gebaseerd op dat idee wil men zoeken naar de mogelijkheid om een preventieve aanpak te gaan bedenken.
Dat is naar mijn idee iets anders dan onderzoeken hoe geweld in huiselijke kring veroorzaakt wordt.
Maar dan nog: preventief beleid? Hoe ingrijpend is dit dan in het leven van een ieder lid van de samenleving? In hoeverre betekent dit een volmacht om ieder gezin te controleren? Het gevaar loert dat er van overheidswege rechten komen om in te grijpen in ieders leven, al of niet terecht. Ik zie daar ook de nadelen wel van en hoop in godesnaam maar dat dit niet uit de hand zal lopen en inderdaad een stigmatiserende werking gaat hebben.
Omen, is dat nou juist niet het doel van dit hele onderzoek? Om te kijken wat het ene mishandelde kind tot een mishandelende ouder maakt, terwijl het andere mishandelde kind tot een 'gezonde' volwassene opgroeit? Wat de factoren zijn die eraan bijdragen dat een kind in die situatie zich de ene dan wel de andere kant op ontwikkelt? En te bezien in hoeverre en op welke wijze je dat zo snel mogelijk kunt bijsturen, zou je zien dat een kind zich in de verkeerde richting ontwikkelt?
Nu, wat ik ervan begrijp is de doelstelling niet dat er gezocht wordt naar hoe huiselijk geweld ontstaat, maar is er al bedacht dat dit voortvloeit uit het overbrengen van geweld van generatie op generatie. En gebaseerd op dat idee wil men zoeken naar de mogelijkheid om een preventieve aanpak te gaan bedenken.
Dat is naar mijn idee iets anders dan onderzoeken hoe geweld in huiselijke kring veroorzaakt wordt.
Maar dan nog: preventief beleid? Hoe ingrijpend is dit dan in het leven van een ieder lid van de samenleving? In hoeverre betekent dit een volmacht om ieder gezin te controleren? Het gevaar loert dat er van overheidswege rechten komen om in te grijpen in ieders leven, al of niet terecht. Ik zie daar ook de nadelen wel van en hoop in godesnaam maar dat dit niet uit de hand zal lopen en inderdaad een stigmatiserende werking gaat hebben.
donderdag 23 juli 2009 om 12:56
quote:Dhelia schreef op 23 juli 2009 @ 12:32:
[...]
Dank voor je interventie, maar ik ben wel zo'n beetje klaar met Jaap. [..]
Mijn antwoord aan Jaap was geen interventie : )
Wanneer jullie over en weer bezwaren hebben tegen elkaars manier van schrijven, kunnen jullie daar beiden heel goed uitdrukking aan geven, voorzover ik kan zien. Daar hebben jullie geen van beiden een interventie mijnerzijds voor nodig. Dat zou een onderschatting van jullie verstandelijke vermogens betekenen, daar waar ik jullie beiden juist hoog acht in kennis, intelligentie en inbreng.
Ik leef in de veronderstelling dat ik Jaap prima volgen kan en zijn bezwaren tegen e.e.a. met betrekking tot het voorgenomen onderzoek deel.
Ook kan ik de inbreng van andere forummers begrijpen. Al denk ik dat Jaap de discussie bedoelde te voeren over andere zaken dan de hulpverlening aan getroffenen door geweld in huiselijke kring.
Naar mijn idee is het belangrijk dat er eerst eens wordt uitgezocht hoe geweld in huiselijke kring ontstaat. En dan onbevangen, dus niet vanuit de vooronderstelling dat geweld wordt aangeleerd door ouders. En het lijkt er nu op dat het onderzoek daar wel vanuit gaat, terwijl het m.i. beter is om zo'n vooronderstelling nog niet te hanteren.
[...]
Dank voor je interventie, maar ik ben wel zo'n beetje klaar met Jaap. [..]
Mijn antwoord aan Jaap was geen interventie : )
Wanneer jullie over en weer bezwaren hebben tegen elkaars manier van schrijven, kunnen jullie daar beiden heel goed uitdrukking aan geven, voorzover ik kan zien. Daar hebben jullie geen van beiden een interventie mijnerzijds voor nodig. Dat zou een onderschatting van jullie verstandelijke vermogens betekenen, daar waar ik jullie beiden juist hoog acht in kennis, intelligentie en inbreng.
Ik leef in de veronderstelling dat ik Jaap prima volgen kan en zijn bezwaren tegen e.e.a. met betrekking tot het voorgenomen onderzoek deel.
Ook kan ik de inbreng van andere forummers begrijpen. Al denk ik dat Jaap de discussie bedoelde te voeren over andere zaken dan de hulpverlening aan getroffenen door geweld in huiselijke kring.
Naar mijn idee is het belangrijk dat er eerst eens wordt uitgezocht hoe geweld in huiselijke kring ontstaat. En dan onbevangen, dus niet vanuit de vooronderstelling dat geweld wordt aangeleerd door ouders. En het lijkt er nu op dat het onderzoek daar wel vanuit gaat, terwijl het m.i. beter is om zo'n vooronderstelling nog niet te hanteren.
donderdag 23 juli 2009 om 13:03
Omen, kinderen worden ook nu al verwezen naar Kindspoor, als ze betrokken zijn bij relationeel geweld, dus er wordt al ingegrepen. Uit de info van het Verwey-Jonkerinstituut: Dit deelonderzoek heeft tot hoofddoel de behoeften aan ondersteuning, hulpverlening en zorg in kaart te brengen van kinderen en hun opvoeders die betrokken waren bij geweld in het gezin. Lijkt me niets op tegen. En voorafgaand vindt een literatuurstudie plaats naar de aard en achtergrond van partnergeweld in gezinnen met kinderen, met specifieke aandacht voor intergenerationele aspecten, etnische overeenkomsten en verschillen, dus wel degelijk óók een toets van de gestelde intergenerationele aspecten
Dat er daarna misschien stigmatiserende maatregelen zouden kunnen volgen, kan toch geen reden zijn om het niet te willen weten? Kennis wordt vaker misbruikt, maar dat kan m.i. nooit een reden zijn om dan maar geen kennis te willen opdoen.
Dat er daarna misschien stigmatiserende maatregelen zouden kunnen volgen, kan toch geen reden zijn om het niet te willen weten? Kennis wordt vaker misbruikt, maar dat kan m.i. nooit een reden zijn om dan maar geen kennis te willen opdoen.
donderdag 23 juli 2009 om 13:05
donderdag 23 juli 2009 om 13:13
Wat ik ervan begrijp, wordt er gezocht naar een manier om een preventief beleid te gaan voeren. Niet alleen naar hulpverlening op het moment dat er sprake is van huiselijk geweld.
Preventief beleid betekent dat er bemoeienis komt nog voordat er geweld plaatsvindt.
Stel dat er uitgegaan wordt van de stelling dat gewelddadig gedrag wordt overgebracht van generatie op generatie. Dan ontstaat wellicht monitoring vanuit de overheid bij een ieder die uit een familiekring komt waarin huiselijk geweld is voorgekomen.
Enerzijds zie ik daar wel grote nadelen in, zoals ik al eerder had beschreven. Anderzijds mis je dan nog steeds die groep mensen die te maken krijgen met huiselijk geweld omdat die statistisch gezien minder kans zouden lopen op dat geweld, omdat ze niet voldoen aan het plaatje van potentiële daders en getroffenen.
Maar goed, ik denk dan ook dat geweld niet per se wordt overgebracht van generatie op generatie, maar meerdere redenen kan hebben. Zoals iets ongrijpbaars als karakter en eigenschappen van ieder individu.
Ik heb er niets op tegen dat getracht wordt kennis op te doen over het onderwerp. Maar het is zeer ingewikkelde materie en er kleven ook zeer beslist nadelen aan wanneer men preventief te werk wil gaan.
Preventief beleid betekent dat er bemoeienis komt nog voordat er geweld plaatsvindt.
Stel dat er uitgegaan wordt van de stelling dat gewelddadig gedrag wordt overgebracht van generatie op generatie. Dan ontstaat wellicht monitoring vanuit de overheid bij een ieder die uit een familiekring komt waarin huiselijk geweld is voorgekomen.
Enerzijds zie ik daar wel grote nadelen in, zoals ik al eerder had beschreven. Anderzijds mis je dan nog steeds die groep mensen die te maken krijgen met huiselijk geweld omdat die statistisch gezien minder kans zouden lopen op dat geweld, omdat ze niet voldoen aan het plaatje van potentiële daders en getroffenen.
Maar goed, ik denk dan ook dat geweld niet per se wordt overgebracht van generatie op generatie, maar meerdere redenen kan hebben. Zoals iets ongrijpbaars als karakter en eigenschappen van ieder individu.
Ik heb er niets op tegen dat getracht wordt kennis op te doen over het onderwerp. Maar het is zeer ingewikkelde materie en er kleven ook zeer beslist nadelen aan wanneer men preventief te werk wil gaan.
donderdag 23 juli 2009 om 13:24
Zelfde stuk: Dit kwalitatieve onderzoek richt zich op de ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, in autochtone en allochtone gezinnen, na huiselijk geweld, mede met het oog op de preventie van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld. Er is nog weinig aanbod gericht op het versterken van het ouderschap en de opvoedingssituatie bij en na huiselijk geweld Het gaat dus volgens mij om het voorkomen dat een mishandelde uitgroeit tot een mishandelende, en niet zozeer preventie van geweld an sich. Het richt zich op het kind dat opgroeit, niet op de inmiddels opgegroeide die zelf een relatie/gezin heeft om te kijken of het daar misschien fout gaat.
donderdag 23 juli 2009 om 13:43
donderdag 23 juli 2009 om 13:52
quote:Dhelia schreef op 23 juli 2009 @ 12:00:
Omen, is dat nou juist niet het doel van dit hele onderzoek? Om te kijken wat het ene mishandelde kind tot een mishandelende ouder maakt, terwijl het andere mishandelde kind tot een 'gezonde' volwassene opgroeit? Wat de factoren zijn die eraan bijdragen dat een kind in die situatie zich de ene dan wel de andere kant op ontwikkelt? En te bezien in hoeverre en op welke wijze je dat zo snel mogelijk kunt bijsturen, zou je zien dat een kind zich in de verkeerde richting ontwikkelt?Nee. Dat is wellicht het onderzoek dat jij zou willen zien. Maar dat is niet DIT onderzoek.
Omen, is dat nou juist niet het doel van dit hele onderzoek? Om te kijken wat het ene mishandelde kind tot een mishandelende ouder maakt, terwijl het andere mishandelde kind tot een 'gezonde' volwassene opgroeit? Wat de factoren zijn die eraan bijdragen dat een kind in die situatie zich de ene dan wel de andere kant op ontwikkelt? En te bezien in hoeverre en op welke wijze je dat zo snel mogelijk kunt bijsturen, zou je zien dat een kind zich in de verkeerde richting ontwikkelt?Nee. Dat is wellicht het onderzoek dat jij zou willen zien. Maar dat is niet DIT onderzoek.
donderdag 23 juli 2009 om 13:57
quote:Dhelia schreef op 23 juli 2009 @ 13:43:
[...]
Wáát, wil je zeggen dat wat wij hier bespreken, er helemaal niet toe doet? Dat het besluit allang genomen is? Zitten we hier dan soms een soort bezigheidstherapietje te doen? Nou moe
Nee. Degenen die niet klakkeloos op de wagen springen, maar kritiek hebben, doen dat omdat dit 'besluit' op ondeugdelijke gronden in genomen (de fantasie van een lobby met een agenda gericht op het 'bevorderen' van werkgelegenheid voor henzelf en vakgenoten), wat ten koste gaat van miljoenen overheidsgeld, waarbij het vermoeden bestaat dat het ook nog eens contra-productief zal zijn.
[...]
Wáát, wil je zeggen dat wat wij hier bespreken, er helemaal niet toe doet? Dat het besluit allang genomen is? Zitten we hier dan soms een soort bezigheidstherapietje te doen? Nou moe
Nee. Degenen die niet klakkeloos op de wagen springen, maar kritiek hebben, doen dat omdat dit 'besluit' op ondeugdelijke gronden in genomen (de fantasie van een lobby met een agenda gericht op het 'bevorderen' van werkgelegenheid voor henzelf en vakgenoten), wat ten koste gaat van miljoenen overheidsgeld, waarbij het vermoeden bestaat dat het ook nog eens contra-productief zal zijn.
donderdag 23 juli 2009 om 14:13
De redenatie die in kringen van menswetenschappers (en juristen die blind op hen vertrouwen) 'en vogue' is, is ongeveer als volgt:
Wie te maken krijgt met fysiek geweld als kind, loopt als gevolg daarvan (per definitie) een trauma op. Bovendien komt het veelvuldig voor dat iemand die slachtoffer was tijdens de kinderjaren, zich ontwikkelt tot dader, of ook slachtoffer wordt in een volwassen relatie.
Iedereen met Basisschool kan zien dat in deze dubbele bewering een flink aantal woorden voorkomen die voor verschillende personen verschillende dingen betekenen.
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'fysiek geweld'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'trauma'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'slachtoffer'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'dader'?
En wat is dan precies die relatie die hier wordt aangenomen? Temeer daar het onderzoeksbureau rept van een ontwikkeling tot slachtoffer OF dader als gevolg van blootstelling aan fysiek geweld tijdens de jeugd. Is dat eigenlijk synoniem?
Wat is het concrete bewijs voor de stelling? Welke delen van de hersenen zijn hierbij betrokken, en op welke wijze?
Zijn er andere gedragscomponenten die tot trauma kunnen leiden, en hoe onderscheidt men het effect van de fysieke interventie versus deze andere componenten?
Welke invloed heeft de cultuur van de betrokkene? Zowel op het gedrag, als op het ontstaan van een trauma?
Is er daadwerkelijk sprake van een wetmatigheid? Of hebben we het over 'een groot aantal gevallen'? En hoe groot is dat aantal gevallen dan PRECIES?
Er is nog geen begin van een antwoord op deze vragen.
Wie te maken krijgt met fysiek geweld als kind, loopt als gevolg daarvan (per definitie) een trauma op. Bovendien komt het veelvuldig voor dat iemand die slachtoffer was tijdens de kinderjaren, zich ontwikkelt tot dader, of ook slachtoffer wordt in een volwassen relatie.
Iedereen met Basisschool kan zien dat in deze dubbele bewering een flink aantal woorden voorkomen die voor verschillende personen verschillende dingen betekenen.
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'fysiek geweld'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'trauma'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'slachtoffer'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'dader'?
En wat is dan precies die relatie die hier wordt aangenomen? Temeer daar het onderzoeksbureau rept van een ontwikkeling tot slachtoffer OF dader als gevolg van blootstelling aan fysiek geweld tijdens de jeugd. Is dat eigenlijk synoniem?
Wat is het concrete bewijs voor de stelling? Welke delen van de hersenen zijn hierbij betrokken, en op welke wijze?
Zijn er andere gedragscomponenten die tot trauma kunnen leiden, en hoe onderscheidt men het effect van de fysieke interventie versus deze andere componenten?
Welke invloed heeft de cultuur van de betrokkene? Zowel op het gedrag, als op het ontstaan van een trauma?
Is er daadwerkelijk sprake van een wetmatigheid? Of hebben we het over 'een groot aantal gevallen'? En hoe groot is dat aantal gevallen dan PRECIES?
Er is nog geen begin van een antwoord op deze vragen.
donderdag 23 juli 2009 om 15:04
Ik las een interessante tekst van RoSa (informatie- en documentatie centrum in Vlaanderen).
Eerst volgt een opsomming en uitleg van wetenschappelijke verklaringen voor partnergeweld (sociologische benaderingen, sociale leertheorie, pathologische benaderingen, feministische benaderingen, sociobiologische benadering).
Vervolgend met:
[..]
"Niet enkel wetenschappers formuleren mogelijke verklaring voor huiselijk geweld, ook slachtoffers en daders proberen het geweld te duiden. In een Nederlandse steekproef in dienst van de Dienst preventie, jeugdbescherming en reclassering van het Ministerie van Justitie worden de volgende aanleidingen genoemd als oorzaak van geweld:
- 31% - eigen aan het karakter van de dader
- 19% - conflict
- 16% - geen duidelijke reden
- 16% - alcohol of drugs
- 15% - psychische problemen
- 14% - hij of zij dacht dat het normaal was
- 5% - onbekend
- 17% - overige"
[..]
Om te besluiten met:
"Uit dit overzicht blijkt dat partnergeweld niet vlug vlug verklaard kan worden. Eenzijdige verklaringen benaderen het probleem te eenvoudig en voldoen niet. Wanneer er pogingen worden ondernomen om partnergeweld te verklaren (in de hulpverlening bijvoorbeeld) moet men rekening houden met verschillende aspecten: zowel individuele, relationele als maatschappelijke factoren spelen hun rol. Bij de preventie van partnergeweld en in de hulpverlening moet er met andere woorden een gedegen analyse van het probleem doorgevoerd worden." bron
In het onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut wordt er uitgegaan van intergenerationele overdracht als oorzaak van geweld. Het gaat dus niet om beter begrip te krijgen van oorzaken van huiselijk geweld. Het uitgangspunt is dat dit intergenerationeel wordt overgedragen.
Het onderzoek zal dus deels bij voorbaat gedoemd zijn te mislukken in de opzet om huiselijk geweld te voorkomen, daar waar het andere oorzaken bij voorbaat uitsluit.
Eerst volgt een opsomming en uitleg van wetenschappelijke verklaringen voor partnergeweld (sociologische benaderingen, sociale leertheorie, pathologische benaderingen, feministische benaderingen, sociobiologische benadering).
Vervolgend met:
[..]
"Niet enkel wetenschappers formuleren mogelijke verklaring voor huiselijk geweld, ook slachtoffers en daders proberen het geweld te duiden. In een Nederlandse steekproef in dienst van de Dienst preventie, jeugdbescherming en reclassering van het Ministerie van Justitie worden de volgende aanleidingen genoemd als oorzaak van geweld:
- 31% - eigen aan het karakter van de dader
- 19% - conflict
- 16% - geen duidelijke reden
- 16% - alcohol of drugs
- 15% - psychische problemen
- 14% - hij of zij dacht dat het normaal was
- 5% - onbekend
- 17% - overige"
[..]
Om te besluiten met:
"Uit dit overzicht blijkt dat partnergeweld niet vlug vlug verklaard kan worden. Eenzijdige verklaringen benaderen het probleem te eenvoudig en voldoen niet. Wanneer er pogingen worden ondernomen om partnergeweld te verklaren (in de hulpverlening bijvoorbeeld) moet men rekening houden met verschillende aspecten: zowel individuele, relationele als maatschappelijke factoren spelen hun rol. Bij de preventie van partnergeweld en in de hulpverlening moet er met andere woorden een gedegen analyse van het probleem doorgevoerd worden." bron
In het onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut wordt er uitgegaan van intergenerationele overdracht als oorzaak van geweld. Het gaat dus niet om beter begrip te krijgen van oorzaken van huiselijk geweld. Het uitgangspunt is dat dit intergenerationeel wordt overgedragen.
Het onderzoek zal dus deels bij voorbaat gedoemd zijn te mislukken in de opzet om huiselijk geweld te voorkomen, daar waar het andere oorzaken bij voorbaat uitsluit.
donderdag 23 juli 2009 om 15:39
quote:Omen schreef op 23 juli 2009 @ 15:04:
Het onderzoek zal dus deels bij voorbaat gedoemd zijn te mislukken in de opzet om huiselijk geweld te voorkomen, daar waar het andere oorzaken bij voorbaat uitsluit.Maar waar lees jij dat het andere oorzaken uitsluit? Natuurlijk zijn er ook andere oorzaken. Die andere bestrijdingen vergen. Maar er kan onmogelijk een onderzoek te doen zijn dat tegelijkertijd álle oorzaken omvat, al was het alleen maar omdat een oorzaak als alcoholgebruik een heel andere aanpak zal vergen dan een oorzaak als 'wordt normaal gevonden'. Dat neemt niet weg dat het heel zinvol kan zijn om per (mogelijke) oorzaak na te gaan hoe oorzaak-gevolg in elkaar steekt en wat er aan te doen valt.
En dan zal de ene instantie zich richten op het voorkomen van drugsverslaving, weer een andere op schuldenproblematiek, de psychiatrie richt zich op de psychiatrische kant en het Verwey-Jonker richt zich nu op het 'denken dat het normaal is'aspect. Dan kan dat onderzoek binnen dat deelaspect heel succesvol zijn. Volgens mij heeft niemand geclaimd dat met dit onderzoek álle oorzaken in beeld zijn en ook álle relationeel geweld voorkomen wordt.
Vergelijk het met longkanker bijvoorbeeld: dat kan meerdere oorzaken hebben. Roken is denk ik de meest bekende, maar asbest, luchtvervuiling, werken in de metaalindustrie en het hebben van een longaandoening zijn bijvoorbeeld ook risicofactoren.
Is een onderzoek naar de effecten van luchtvervuiling op het ontstaan van longkanker dan bij voorbaat mislukt omdat het niet ook de metaalindustrie, het roken en het hebben van een longaandoening 'meeneemt'? Het is toch al "mooi meegenomen" als alleen al op basis van het onderzoek naar luchtvervuiling er maatregelen genomen kunnen worden die de kans op longkanker verminderen?
Het onderzoek zal dus deels bij voorbaat gedoemd zijn te mislukken in de opzet om huiselijk geweld te voorkomen, daar waar het andere oorzaken bij voorbaat uitsluit.Maar waar lees jij dat het andere oorzaken uitsluit? Natuurlijk zijn er ook andere oorzaken. Die andere bestrijdingen vergen. Maar er kan onmogelijk een onderzoek te doen zijn dat tegelijkertijd álle oorzaken omvat, al was het alleen maar omdat een oorzaak als alcoholgebruik een heel andere aanpak zal vergen dan een oorzaak als 'wordt normaal gevonden'. Dat neemt niet weg dat het heel zinvol kan zijn om per (mogelijke) oorzaak na te gaan hoe oorzaak-gevolg in elkaar steekt en wat er aan te doen valt.
En dan zal de ene instantie zich richten op het voorkomen van drugsverslaving, weer een andere op schuldenproblematiek, de psychiatrie richt zich op de psychiatrische kant en het Verwey-Jonker richt zich nu op het 'denken dat het normaal is'aspect. Dan kan dat onderzoek binnen dat deelaspect heel succesvol zijn. Volgens mij heeft niemand geclaimd dat met dit onderzoek álle oorzaken in beeld zijn en ook álle relationeel geweld voorkomen wordt.
Vergelijk het met longkanker bijvoorbeeld: dat kan meerdere oorzaken hebben. Roken is denk ik de meest bekende, maar asbest, luchtvervuiling, werken in de metaalindustrie en het hebben van een longaandoening zijn bijvoorbeeld ook risicofactoren.
Is een onderzoek naar de effecten van luchtvervuiling op het ontstaan van longkanker dan bij voorbaat mislukt omdat het niet ook de metaalindustrie, het roken en het hebben van een longaandoening 'meeneemt'? Het is toch al "mooi meegenomen" als alleen al op basis van het onderzoek naar luchtvervuiling er maatregelen genomen kunnen worden die de kans op longkanker verminderen?
donderdag 23 juli 2009 om 16:15
Nu, dat is waar, het mislukt niet bij voorbaat. Er wordt inderdaad in dat onderzoek niet gestreefd naar een beter begrip van diverse oorzaken van huiselijk geweld. Het zal een percentage van huiselijk geweld wellicht leren kennen en daaruit zal een voorstel tot aanpak voor dat deel van huiselijk geweld volgen.
donderdag 23 juli 2009 om 16:18
quote:mamzelle schreef op 22 juli 2009 @ 22:19:
Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik ook maar beginnen met 'de enquete' invullen:
Mijn eigen behoefte bij inschakeling van de politie drie jaar geleden was een gevoel van veiligheid te ervaren. Hieraan is onvoldoende voldaan. De aanleiding van politieinschakeling was intimidatie van ex partner, geen feitelijk geweld. Politie heeft hem naar buiten gebracht onder de mededeling dat dit eruit zag als een draaideurgevalletje en ik de deur maar dicht moest houden. Politie was ook erg laat ter plekke. Pas nadat ik iets meer vertelde over het geweld in het verleden en nadat ex zich verweerde tegen de politie werd hij afgevoerd en werd er huisvredebreuk als aangifte ingevoerd.
Ik krijg de indruk dat er pas ingegrepen wordt op het moment dat er geweld is en dat is in huiselijk geweld situaties dus te laat. Een potentieel slachtoffer vragen om de glazen deur dicht te houden tegen iemand die in het verleden al glas heeft doorgeslagen en dan 112 te bellen en dan wachten hoe snel de politie komt vind ik niet beantwoorden aan veiligheid bieden.
Mijn kinderen zouden op dat moment iets van nazorg hebben kunnen gebruiken. Mij is wel slachtofferhulp geboden, hen niets. Pas onlangs hoorde ik van een van hen dat die dacht dat zijn vader van boven uit het raam was gevallen tijdens dat incident. Of ik zou hulp hebben kunnen gebruiken bij het kindvriendelijk bieden van nazorg, ik heb natuurlijk wel geprobeerd om de situatie uit te leggen, maar ik heb mss niet voldoende oog gehad voor de vragen die bij hen leefden.
Kindspoor? Tot nu toe nooit van gehoord!
Omen, ik ben niet bang voor stigmatisatie of preventief screenen van risicogevallen. Op het moment dat een kind uit een geweldsrelatie er blijk van geeft problemen te hebben met agressieregulatie of sociale vaardigheden lijkt het me vroeg genoeg om dat kind/die volwassene hulp aan te bieden. Op dit moment is die hulp er nog onvoldoende, blijkt uit mijn praktijk. De ouders wordt hulp aangeboden (en mogen dus verder knoeien binnen de grenzen van het betamelijke), de kinderen krijgen pas na heeel lang praten en soebatten hopelijk ooit hulp. Hulpaanbod blijft onbekend zolang de kinderen niet psychiatrisch worden gediagnosticeerd of lang en breed binnen Jeugdzorg zitten. Dit terwijl er al lang signalen kunnen zijn van onvermogen bij het desbetreffende kind.
Ik ben het overigens aan de hand van de ingebrachte verhalen van Omen en Jaap eens met de stelling dat de cirkel van geweld niet alle geweld hoeft te verklaren. Heb alleen het idee dat die premisse dit onderzoek niet bemoeilijkt.
Welke ondersteuningsbehoeften leven onder kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld, in gezinnen van nieuwe en autochtone Nederlanders?
Welke interventies/programmas zijn gericht op ondersteuning van kinderen en hun opvoeders, mede met het oog op het voorkomen van intergenerationele overdracht van huiselijk geweld?
Tot welke conclusies en aanbevelingen voor de ondersteuning van kinderen en opvoeders bij en na huiselijk geweld en voor de preventie van intergenerationele overdracht ervan leidt de confrontatie tussen de bevindingen onder 1 en 2?
Ik ook maar beginnen met 'de enquete' invullen:
Mijn eigen behoefte bij inschakeling van de politie drie jaar geleden was een gevoel van veiligheid te ervaren. Hieraan is onvoldoende voldaan. De aanleiding van politieinschakeling was intimidatie van ex partner, geen feitelijk geweld. Politie heeft hem naar buiten gebracht onder de mededeling dat dit eruit zag als een draaideurgevalletje en ik de deur maar dicht moest houden. Politie was ook erg laat ter plekke. Pas nadat ik iets meer vertelde over het geweld in het verleden en nadat ex zich verweerde tegen de politie werd hij afgevoerd en werd er huisvredebreuk als aangifte ingevoerd.
Ik krijg de indruk dat er pas ingegrepen wordt op het moment dat er geweld is en dat is in huiselijk geweld situaties dus te laat. Een potentieel slachtoffer vragen om de glazen deur dicht te houden tegen iemand die in het verleden al glas heeft doorgeslagen en dan 112 te bellen en dan wachten hoe snel de politie komt vind ik niet beantwoorden aan veiligheid bieden.
Mijn kinderen zouden op dat moment iets van nazorg hebben kunnen gebruiken. Mij is wel slachtofferhulp geboden, hen niets. Pas onlangs hoorde ik van een van hen dat die dacht dat zijn vader van boven uit het raam was gevallen tijdens dat incident. Of ik zou hulp hebben kunnen gebruiken bij het kindvriendelijk bieden van nazorg, ik heb natuurlijk wel geprobeerd om de situatie uit te leggen, maar ik heb mss niet voldoende oog gehad voor de vragen die bij hen leefden.
Kindspoor? Tot nu toe nooit van gehoord!
Omen, ik ben niet bang voor stigmatisatie of preventief screenen van risicogevallen. Op het moment dat een kind uit een geweldsrelatie er blijk van geeft problemen te hebben met agressieregulatie of sociale vaardigheden lijkt het me vroeg genoeg om dat kind/die volwassene hulp aan te bieden. Op dit moment is die hulp er nog onvoldoende, blijkt uit mijn praktijk. De ouders wordt hulp aangeboden (en mogen dus verder knoeien binnen de grenzen van het betamelijke), de kinderen krijgen pas na heeel lang praten en soebatten hopelijk ooit hulp. Hulpaanbod blijft onbekend zolang de kinderen niet psychiatrisch worden gediagnosticeerd of lang en breed binnen Jeugdzorg zitten. Dit terwijl er al lang signalen kunnen zijn van onvermogen bij het desbetreffende kind.
Ik ben het overigens aan de hand van de ingebrachte verhalen van Omen en Jaap eens met de stelling dat de cirkel van geweld niet alle geweld hoeft te verklaren. Heb alleen het idee dat die premisse dit onderzoek niet bemoeilijkt.
donderdag 23 juli 2009 om 17:55
quote:jaap schreef op 23 juli 2009 @ 14:13:
De redenatie die in kringen van menswetenschappers (en juristen die blind op hen vertrouwen) 'en vogue' is, is ongeveer als volgt:
Wie te maken krijgt met fysiek geweld als kind, loopt als gevolg daarvan (per definitie) een trauma op. Bovendien komt het veelvuldig voor dat iemand die slachtoffer was tijdens de kinderjaren, zich ontwikkelt tot dader, of ook slachtoffer wordt in een volwassen relatie.
Iedereen met Basisschool kan zien dat in deze dubbele bewering een flink aantal woorden voorkomen die voor verschillende personenen verschillende dingen betekenen.
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'fysiek geweld'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'trauma'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'slachtoffer'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'dader'?
En wat is dan precies die relatie die hier wordt aangenomen? Temeer daar het onderzoeksbureau rept van een ontwikkeling tot slachtoffer OF dader als gevolg van blootstelling aan fysiek geweld tijdens de jeugd. Is dat eigenlijk synoniem?
Wat is het concrete bewijs voor de stelling? Welke delen van de hersenen zijn hierbij betrokken, en op welke wijze?
Zijn er andere gedragscomponenten die tot trauma kunnen leiden, en hoe onderscheidt men het effect van de fysieke interventie versus deze andere componenten?
Welke invloed heeft de cultuur van de betrokkene? Zowel op het gedrag, als op het ontstaan van een trauma?
Is er daadwerkelijk sprake van een wetmatigheid? Of hebben we het over 'een groot aantal gevallen'? En hoe groot is dat aantal gevallen dan PRECIES?
Er is nog geen begin van een antwoord op deze vragen.Is dat de redenatie of jouw samenvatting van de redenatie? In welk onderzoek kan ik deze redenatie(s) vinden?
De redenatie die in kringen van menswetenschappers (en juristen die blind op hen vertrouwen) 'en vogue' is, is ongeveer als volgt:
Wie te maken krijgt met fysiek geweld als kind, loopt als gevolg daarvan (per definitie) een trauma op. Bovendien komt het veelvuldig voor dat iemand die slachtoffer was tijdens de kinderjaren, zich ontwikkelt tot dader, of ook slachtoffer wordt in een volwassen relatie.
Iedereen met Basisschool kan zien dat in deze dubbele bewering een flink aantal woorden voorkomen die voor verschillende personenen verschillende dingen betekenen.
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'fysiek geweld'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'trauma'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'slachtoffer'?
- Wat dienen we concreet te verstaan onder 'dader'?
En wat is dan precies die relatie die hier wordt aangenomen? Temeer daar het onderzoeksbureau rept van een ontwikkeling tot slachtoffer OF dader als gevolg van blootstelling aan fysiek geweld tijdens de jeugd. Is dat eigenlijk synoniem?
Wat is het concrete bewijs voor de stelling? Welke delen van de hersenen zijn hierbij betrokken, en op welke wijze?
Zijn er andere gedragscomponenten die tot trauma kunnen leiden, en hoe onderscheidt men het effect van de fysieke interventie versus deze andere componenten?
Welke invloed heeft de cultuur van de betrokkene? Zowel op het gedrag, als op het ontstaan van een trauma?
Is er daadwerkelijk sprake van een wetmatigheid? Of hebben we het over 'een groot aantal gevallen'? En hoe groot is dat aantal gevallen dan PRECIES?
Er is nog geen begin van een antwoord op deze vragen.Is dat de redenatie of jouw samenvatting van de redenatie? In welk onderzoek kan ik deze redenatie(s) vinden?
donderdag 23 juli 2009 om 18:51
quote:Dhelia schreef op 23 juli 2009 @ 12:41:
Klopt, Shahla, twaalf jaar geleden was het inderdaad bepaald geen speerpunt. Ik zat toen bij een politieregio waar het absoluut niet van de grond kwam. De meesten wílden niet eens, gedemotiveerd als ze waren doordat in de meeste gevallen de aangeefster de volgende dag weer op het bureau stond om de aangifte 'in te trekken' "want hij had beloofd het nóóit meer te doen dus ze waren weer bij elkaar". Ik kan me nog herinneren dat er iemand van een andere regio kwam, en die was daar een andere werkwijze gewend (beetje zoals nu) en die heeft toen één "probleemgezin" eens op die manier aangepakt. Dus zaak doorzetten desnoods zonder aangifte, verdachte voorgeleiden, contactverbod, slachtoffer gezegd dat ze nu de politie er zoveel energie in stak ze dat zelf ook moest doen dus naar de hulpverlening. En dat had zowaar succes. Volgens mij kwam 't stel uiteindelijk wel weer bij elkaar, maar in ieder geval met veel hulp en begeleiding voor zowel haar als hem en zonder nieuwe geweldsincidenten. Dat is toen een keerpunt geweest maar dat hing dus echt af van dat ene individu dat tegen ieders advies in dat probleemgezin ging aanpakken.
Dat geval wat je aanhaalde, klinkt inderdaad heel goed. Hulde voor degene die daar echt werk van maakte. Gelukkig pakte het slachtoffer dit ook goed op zodat er ook weer (iets?) vertrouwen kwam van de kant van de politie.
Jammer dat, omdat ze dachten dat mensen toch wel weer hun aangifte in zouden trekken, ze dan meteen zo goed als alle gevallen daarvan verdachten. Als iemand na weken nog niet de aangifte heeft ingetrokken en af en toe blijft bellen om er werk van te laten maken dit in destijds mijn regio nul en generlei effect had.
Nou ja, pech voor mij. Laten we gewoon hopen en/of eraan werken dat het voortaan alleen nog maar beter wordt.
Klopt, Shahla, twaalf jaar geleden was het inderdaad bepaald geen speerpunt. Ik zat toen bij een politieregio waar het absoluut niet van de grond kwam. De meesten wílden niet eens, gedemotiveerd als ze waren doordat in de meeste gevallen de aangeefster de volgende dag weer op het bureau stond om de aangifte 'in te trekken' "want hij had beloofd het nóóit meer te doen dus ze waren weer bij elkaar". Ik kan me nog herinneren dat er iemand van een andere regio kwam, en die was daar een andere werkwijze gewend (beetje zoals nu) en die heeft toen één "probleemgezin" eens op die manier aangepakt. Dus zaak doorzetten desnoods zonder aangifte, verdachte voorgeleiden, contactverbod, slachtoffer gezegd dat ze nu de politie er zoveel energie in stak ze dat zelf ook moest doen dus naar de hulpverlening. En dat had zowaar succes. Volgens mij kwam 't stel uiteindelijk wel weer bij elkaar, maar in ieder geval met veel hulp en begeleiding voor zowel haar als hem en zonder nieuwe geweldsincidenten. Dat is toen een keerpunt geweest maar dat hing dus echt af van dat ene individu dat tegen ieders advies in dat probleemgezin ging aanpakken.
Dat geval wat je aanhaalde, klinkt inderdaad heel goed. Hulde voor degene die daar echt werk van maakte. Gelukkig pakte het slachtoffer dit ook goed op zodat er ook weer (iets?) vertrouwen kwam van de kant van de politie.
Jammer dat, omdat ze dachten dat mensen toch wel weer hun aangifte in zouden trekken, ze dan meteen zo goed als alle gevallen daarvan verdachten. Als iemand na weken nog niet de aangifte heeft ingetrokken en af en toe blijft bellen om er werk van te laten maken dit in destijds mijn regio nul en generlei effect had.
Nou ja, pech voor mij. Laten we gewoon hopen en/of eraan werken dat het voortaan alleen nog maar beter wordt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 25 juli 2009 om 11:53
Ik zou de doctoraalscriptie van Annemiek Nieuwenhuis in deze wel interessant vinden om te lezen maar om het nu speciaal voor dit topic te gaan bestellen, hm, nee.
Het kleine artikel daarentegen geeft wel aan dat er toch al meer gekeken is naar het effect van huiselijk geweld bij kinderen.
Het ging om het effect van 'toekijken', gezien de titel en inhoud van 'Huiselijk geweld op het netvlies gebrand'.
Wat het voor mij 'interessant' maakte is dat kinderen door toekijken ook gedrag of emotionele problemen kunnen ontwikkelen. Zou dat werkelijk zo zijn of is daar meer voor nodig. Bijvoorbeeld in combinatie met overerven van een psychiatrische aandoening zoals PDD-NOS die als gevolg ook agressie met zich meebrengt en in dat soort kinderen dus ook eerder die agressie oproept c.q. naar buiten brengt.
De vraag of er dan ook sprake kan zijn van het gevolg van overdracht, denk ik dat het heel wel mogelijk is.
Mijn kinderen zíjn getuige geweest van huiselijk geweld. In elk geval twee keer waaronder de laatste keer het incident wat ik hier heb verteld, waarbij ook fysiek geweld naar mij toe is gebruikt.
Gaandeweg is er tussen mijn kinderen wat scheef gegroeid waardoor ze onderling ook huiselijk geweld zijn gaan toepassen. Gezien de omstandigheden die ik persoonlijk heb doorgemaakt met alles er om heen, stel ik eigenlijk zelf dat er meer meespeelt dan slechts 'toegekeken' hebben. Wat denken jullie?
Het kleine artikel daarentegen geeft wel aan dat er toch al meer gekeken is naar het effect van huiselijk geweld bij kinderen.
Het ging om het effect van 'toekijken', gezien de titel en inhoud van 'Huiselijk geweld op het netvlies gebrand'.
Wat het voor mij 'interessant' maakte is dat kinderen door toekijken ook gedrag of emotionele problemen kunnen ontwikkelen. Zou dat werkelijk zo zijn of is daar meer voor nodig. Bijvoorbeeld in combinatie met overerven van een psychiatrische aandoening zoals PDD-NOS die als gevolg ook agressie met zich meebrengt en in dat soort kinderen dus ook eerder die agressie oproept c.q. naar buiten brengt.
De vraag of er dan ook sprake kan zijn van het gevolg van overdracht, denk ik dat het heel wel mogelijk is.
Mijn kinderen zíjn getuige geweest van huiselijk geweld. In elk geval twee keer waaronder de laatste keer het incident wat ik hier heb verteld, waarbij ook fysiek geweld naar mij toe is gebruikt.
Gaandeweg is er tussen mijn kinderen wat scheef gegroeid waardoor ze onderling ook huiselijk geweld zijn gaan toepassen. Gezien de omstandigheden die ik persoonlijk heb doorgemaakt met alles er om heen, stel ik eigenlijk zelf dat er meer meespeelt dan slechts 'toegekeken' hebben. Wat denken jullie?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
