Actueel
alle pijlers
Elmervrouw"s kinderen bij haar terug: we gaan ervoor!
zondag 30 juli 2006 om 20:48
maandag 31 juli 2006 om 09:55
quote:
Ik ben het weekend in Scheveningen geweest met mijn man. We hebben wat gekletst met de hotel-eigenaresse en die vertelde dat morgen (of vandaag al, maar ik dacht morgen) een groep van 12 Irakezen in haar hotel aankomt. Ze komen vanuit Engeland en zijn op doorreis naar Irak, waar ze gezien de situatie niet rechtstreeks naartoe kunnen vliegen. Ze blijven een paar dagen in het hotel voor ze door kunnen.
Ik heb de hotel-mevrouw kort even verteld van jouw situatie. Ik zal haar, als je wilt, ook nog een mail sturen zodat ze in elk geval een adres heeft mócht er iets zinvols (zal wel niet maar je weet het nooit) ter sprake komen. Ze gaf wel aan dat ze geen dingen zomaar kan vragen, ze moet voorzichtig zijn. Het zijn geen diplomaten of militairen, aan wie ze misschien wél zou kunnen vragen inlichten te proberen te krijgen of iets dergelijks.
Maar je weet niet. Er zál supertoevallig maar eens iemand tussenzitten die activist is en zich met kinderontvoeringen bezighoudt, of die in Babylon familie heeft, of zelfs je ex IS... super, superkleine kansen, maar who knows...
Dus wil je hier iets mee, kún je er überhaupt iets mee, heb je ideeën, wil je die mensen zelfs spreken of wat dan ook, dan weet je in elk geval dat er in dat hotel maar liefst 12 mensen zitten die komende week naar Irak gaan.
xx lisa.
Lisa, dat vind ik prima. Ik wil hier wel iets mee. Je weet maar nooit! Als je mij haar mailadres zou geven, kan ik haar misschien zelf wel e.e.a. vertellen, en foto's van de kinderen e.d. mailen?
Ik wil nog eens, misschien ten overvloede, zeggen hoe geweldig ik het vind dat jullie zo meedenken. Heel hartelijk bedankt allemaal!! *;
Ik ben het weekend in Scheveningen geweest met mijn man. We hebben wat gekletst met de hotel-eigenaresse en die vertelde dat morgen (of vandaag al, maar ik dacht morgen) een groep van 12 Irakezen in haar hotel aankomt. Ze komen vanuit Engeland en zijn op doorreis naar Irak, waar ze gezien de situatie niet rechtstreeks naartoe kunnen vliegen. Ze blijven een paar dagen in het hotel voor ze door kunnen.
Ik heb de hotel-mevrouw kort even verteld van jouw situatie. Ik zal haar, als je wilt, ook nog een mail sturen zodat ze in elk geval een adres heeft mócht er iets zinvols (zal wel niet maar je weet het nooit) ter sprake komen. Ze gaf wel aan dat ze geen dingen zomaar kan vragen, ze moet voorzichtig zijn. Het zijn geen diplomaten of militairen, aan wie ze misschien wél zou kunnen vragen inlichten te proberen te krijgen of iets dergelijks.
Maar je weet niet. Er zál supertoevallig maar eens iemand tussenzitten die activist is en zich met kinderontvoeringen bezighoudt, of die in Babylon familie heeft, of zelfs je ex IS... super, superkleine kansen, maar who knows...
Dus wil je hier iets mee, kún je er überhaupt iets mee, heb je ideeën, wil je die mensen zelfs spreken of wat dan ook, dan weet je in elk geval dat er in dat hotel maar liefst 12 mensen zitten die komende week naar Irak gaan.
xx lisa.
Lisa, dat vind ik prima. Ik wil hier wel iets mee. Je weet maar nooit! Als je mij haar mailadres zou geven, kan ik haar misschien zelf wel e.e.a. vertellen, en foto's van de kinderen e.d. mailen?
Ik wil nog eens, misschien ten overvloede, zeggen hoe geweldig ik het vind dat jullie zo meedenken. Heel hartelijk bedankt allemaal!! *;
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 31 juli 2006 om 13:01
Elmervrouw, het hotel is Seabreeze, Gevers Deynootweg 23, kun je zo op internet vinden. Tel: 0031-70 352 41 45
Fax: 0031-70 351 48 30
Ik weet niet of je via de eigenaresse zelf zoveel zult bereiken. Misschien zou je haar kunnen vragen of je langs kunt komen op een moment dat ze er allemaal zijn, bij ontbijt of diner? Of dat je een pamflet mag sturen dat zij dan aan hen uitdeelt, zoiets? Waarin staat wat er aan de hand is, foto van de kinderen, namen.
Maar persoonlijk contact zou het beste werken denk ik.
Mail me anders even via de angel.
xx lisa.
Fax: 0031-70 351 48 30
Ik weet niet of je via de eigenaresse zelf zoveel zult bereiken. Misschien zou je haar kunnen vragen of je langs kunt komen op een moment dat ze er allemaal zijn, bij ontbijt of diner? Of dat je een pamflet mag sturen dat zij dan aan hen uitdeelt, zoiets? Waarin staat wat er aan de hand is, foto van de kinderen, namen.
Maar persoonlijk contact zou het beste werken denk ik.
Mail me anders even via de angel.
xx lisa.
maandag 31 juli 2006 om 13:02
Omdat je ex in Engeland is geweest voor het spoor doodliep, zóu het kunnen zijn dat hij daar gebleven is. Of dat andere Irakezen die daar wonen hem kennen. Ik zou die mensen echt opzoeken in dat hotel, Elmervrouw. Misschien kan die nieuwe stichting ook iets voor je betekenen daarbij? Contact leggen, advies geven hoe dit aan te pakken?
xx lisa.
xx lisa.
maandag 31 juli 2006 om 18:02
Lisa, ik wil je even een compliment geven omdat je zo je best doet voor Elmervrouw. Lief van je!
Elmervrouw, ik hoop zo dat je wat aan de tips hebt. Zoals ik al eerder schreef lijkt het me verschrikkelijk om in jouw situatie te zitten. Ik moet zo af en toe aan het programma denken en krijg er een brok in mijn keel van.
Als iemand hier ook maar iets kan doen dan hoop ik dat je het zegt.....
Elmervrouw, ik hoop zo dat je wat aan de tips hebt. Zoals ik al eerder schreef lijkt het me verschrikkelijk om in jouw situatie te zitten. Ik moet zo af en toe aan het programma denken en krijg er een brok in mijn keel van.
Als iemand hier ook maar iets kan doen dan hoop ik dat je het zegt.....
maandag 31 juli 2006 om 22:54
quote:
Elmervrouw, het hotel is Seabreeze, Gevers Deynootweg 23, kun je zo op internet vinden. Tel: 0031-70 352 41 45
Lisa, heel hartelijk bedankt!! Ik heb net een mailtje met foto gestuurd.
Je weet maar nooit!
En ik sluit me aan bij de voorgaande schrijfster (kan nu niet zien wie dat schreef en ik ben de naam even kwijt): een dik compliment voor jou, voor het meedenken. Doet me goed, en ik vind het heel lief dat iemand die mij niet eens kent, zoveel moeite doet. *;
Elmervrouw, het hotel is Seabreeze, Gevers Deynootweg 23, kun je zo op internet vinden. Tel: 0031-70 352 41 45
Lisa, heel hartelijk bedankt!! Ik heb net een mailtje met foto gestuurd.
Je weet maar nooit!
En ik sluit me aan bij de voorgaande schrijfster (kan nu niet zien wie dat schreef en ik ben de naam even kwijt): een dik compliment voor jou, voor het meedenken. Doet me goed, en ik vind het heel lief dat iemand die mij niet eens kent, zoveel moeite doet. *;
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 1 augustus 2006 om 00:30
Ik zou veel meer willen doen, alles wat in mijn vermogen ligt. Omdat ik het zulk verschrikkelijk ultiem onrecht vind wat je wordt aangedaan.
Ik zou nog wel even bellen morgen met het hotel, of ze de mail ontvangen heeft. Ik wilde vorige week mailen om te bevestigen, maar toen zei ze dat de mail eruit lag. Het lijkt me ook geen type dat dagelijks mail checkt. Gewoon even bellen, het is een zeer behulpzame vrouw volgens mij, als ze zich ertoe zet je in haar hart te laten.
Bellen!
xx lisa.
Ik zou nog wel even bellen morgen met het hotel, of ze de mail ontvangen heeft. Ik wilde vorige week mailen om te bevestigen, maar toen zei ze dat de mail eruit lag. Het lijkt me ook geen type dat dagelijks mail checkt. Gewoon even bellen, het is een zeer behulpzame vrouw volgens mij, als ze zich ertoe zet je in haar hart te laten.
Bellen!
xx lisa.
dinsdag 1 augustus 2006 om 10:03
Ik heb net naar het hotel gebeld en kom nu op het forum om dit te vertellen, zie jouw bericht, Lisa. We hadden hetzelfde idee. Ik dacht ook: mensen zullen vast niet zo vaak hun mail checken als ik dat doe, dus ik bel er nog even achteraan. Ze had de mail inderdaad ook nog niet gezien.
Ik heb het verhaal een beetje verteld, maar helaas.... die Irakezen waren vanmorgen vroeg alweer vertrokken, ze waren immers op doorreis. En ja, vanuit Londen.... Gegevens van hun mocht ze niet geven, logisch ook, dat is privacy natuurlijk. Wat ze wél wilde doen was mijn mailtje doorgeven aan een Irakees reisbureau, en dat zou ze persoonlijk geven, niet doorsturen dus.
Jammer!!
Is deze vrouw trouwens zelf ook buitenlandse (aan haar accent te horen)? Toen ik naar de eigenaresse vroeg, zei ze dat er geen eigenaresse was. Zij heeft zelf het telefoontje behandeld. Ze wenste me sterkte en dat was het dan. Maar goed, nee heb je, ja kun je krijgen. En wie weet komt er via dat Irakees reisbureau ooit nog iets uit.
Ik heb het verhaal een beetje verteld, maar helaas.... die Irakezen waren vanmorgen vroeg alweer vertrokken, ze waren immers op doorreis. En ja, vanuit Londen.... Gegevens van hun mocht ze niet geven, logisch ook, dat is privacy natuurlijk. Wat ze wél wilde doen was mijn mailtje doorgeven aan een Irakees reisbureau, en dat zou ze persoonlijk geven, niet doorsturen dus.
Jammer!!
Is deze vrouw trouwens zelf ook buitenlandse (aan haar accent te horen)? Toen ik naar de eigenaresse vroeg, zei ze dat er geen eigenaresse was. Zij heeft zelf het telefoontje behandeld. Ze wenste me sterkte en dat was het dan. Maar goed, nee heb je, ja kun je krijgen. En wie weet komt er via dat Irakees reisbureau ooit nog iets uit.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 1 augustus 2006 om 14:57
Elmervrouw, shit! Die vrouw had gezegd dat ze een paar dagen zouden blijven. Of ze daadwerkelijk eigenaresse is van het hotel weet ik niet, ze beheert het in elk geval met haar man en woont er ook. Ze is denk ik hindoestaanse.
Pff... beetje een domper. Maarja, veel zou het wellicht niet opgeleverd hebben. Misschien is dat reisbureau iets. Maarja, hoe?
xx lisa.
Pff... beetje een domper. Maarja, veel zou het wellicht niet opgeleverd hebben. Misschien is dat reisbureau iets. Maarja, hoe?
xx lisa.
dinsdag 1 augustus 2006 om 21:21
Wat is er weer veel gebeurd hier! Wat een ideeen voor Elmervrouw.
Heel goed van iedereen!
Ik ben blij dat jullie mijn gevoel ook niet raar vinden. Je mist gewoon iets...net of er een aputatie plaats heeft gevonden.
Poezewoes, wat lief van je dat je een kaarsje brandt, voor alle vermiste kinderen...
Lisa, wat goed van je dat je meedenkt met Elmervrouw, jammer dat ze net vertrokken zijn, maar ook al is deze wereld nog zo groot, hij is ook weer zo klein en wie weet wie we nog tegenkomen.Je ziet maar, jij bent toevallig in Scheveningen en hoort dat...
Je schreef aan Elmervrouw over die nieuwe stichting. Beste Lisa, ik ben namens Vemist bij de opening geweest en het is meer een zoethoudertje van Donner om eindelijk van het gezeur af te zijn. De directrice weet nergens van af...heeft zelf haar kind ontvoerd en is niet op de hoogte van de wetgeving e.d. Verder werken er onervaren mensen,ze weten er echt helemaal niks vanaf.Daarnaast kunnen ze helemaal niks voor ons doen, ze helpen niet ze geven alleen advies!En ze hopen dat ontvoerders contact met ze opnemen. Nou ja, dat geloof je toch niet? Ik heb daar die middag tijdens de opening zovéél gehoord, waarvan mijn bloed steeds meer richting kookpunt ging. Gelukkig was ik niet de enige die er zo over denkt, de anderen ook...dus dat scheelt weer. ik was bang dat ik niet objectief zou zijn. Nee, ook daar heeft Elmervrouw niks aan.
Het is jammer, want een goede stichting zou zeer welkom zijn. Op dit moment lopen er onderhandingen voor een stichting.
Maar toch lief dat je zo meedenkt.:R
Verder gaat het met mij niet zo lekker, ben gisteravond ingestort en heb gehuild en geschreeuwd. Was wel nodig, maar ik heb het gevoel dat het dit jaar moeilijker is voor mij dan de afgelopen jaren. Ik had het een plaatsje gegeven om toch te functioneren. Maar nu zou ik het liefst een deken over mijn hoofd trekken en de eerstkomende maanden niet mer uit mijn bedje komen...maar ik geef er niet aan toe!
Tja, dames, ik zou graag meer schrijven,maar dat is allemaal zo negatief dat ik jullie er niet mee wil lastig vallen.
Dus...
Allemaal bedankt voor het meedenken met Elmervrouw en ik hoop echt dat er een doorbraak komt , zodat ze in ieder geval wéét waar haar kinderen zijn.
Veel liefs,Ease.
Heel goed van iedereen!
Ik ben blij dat jullie mijn gevoel ook niet raar vinden. Je mist gewoon iets...net of er een aputatie plaats heeft gevonden.
Poezewoes, wat lief van je dat je een kaarsje brandt, voor alle vermiste kinderen...
Lisa, wat goed van je dat je meedenkt met Elmervrouw, jammer dat ze net vertrokken zijn, maar ook al is deze wereld nog zo groot, hij is ook weer zo klein en wie weet wie we nog tegenkomen.Je ziet maar, jij bent toevallig in Scheveningen en hoort dat...
Je schreef aan Elmervrouw over die nieuwe stichting. Beste Lisa, ik ben namens Vemist bij de opening geweest en het is meer een zoethoudertje van Donner om eindelijk van het gezeur af te zijn. De directrice weet nergens van af...heeft zelf haar kind ontvoerd en is niet op de hoogte van de wetgeving e.d. Verder werken er onervaren mensen,ze weten er echt helemaal niks vanaf.Daarnaast kunnen ze helemaal niks voor ons doen, ze helpen niet ze geven alleen advies!En ze hopen dat ontvoerders contact met ze opnemen. Nou ja, dat geloof je toch niet? Ik heb daar die middag tijdens de opening zovéél gehoord, waarvan mijn bloed steeds meer richting kookpunt ging. Gelukkig was ik niet de enige die er zo over denkt, de anderen ook...dus dat scheelt weer. ik was bang dat ik niet objectief zou zijn. Nee, ook daar heeft Elmervrouw niks aan.
Het is jammer, want een goede stichting zou zeer welkom zijn. Op dit moment lopen er onderhandingen voor een stichting.
Maar toch lief dat je zo meedenkt.:R
Verder gaat het met mij niet zo lekker, ben gisteravond ingestort en heb gehuild en geschreeuwd. Was wel nodig, maar ik heb het gevoel dat het dit jaar moeilijker is voor mij dan de afgelopen jaren. Ik had het een plaatsje gegeven om toch te functioneren. Maar nu zou ik het liefst een deken over mijn hoofd trekken en de eerstkomende maanden niet mer uit mijn bedje komen...maar ik geef er niet aan toe!
Tja, dames, ik zou graag meer schrijven,maar dat is allemaal zo negatief dat ik jullie er niet mee wil lastig vallen.
Dus...
Allemaal bedankt voor het meedenken met Elmervrouw en ik hoop echt dat er een doorbraak komt , zodat ze in ieder geval wéét waar haar kinderen zijn.
Veel liefs,Ease.
woensdag 2 augustus 2006 om 11:57
woensdag 2 augustus 2006 om 17:38
quote:
Ease... *;
Het zou eerder raar zijn als je je níet zou voelen zoals je je voelt.
Zouden jouw kinderen terug ontvoerd kunnen worden, theoretisch? Als er genoeg geld was bijvoorbeeld?
(misschien durf je daar hier niet op te antwoorden, respect dan natuurlijk, maar ik wil het wel graag weten)
xx lisa.
Hallo Lisa,
Ja, theoretisch is het mogelijk dat ik mijn kinderen terug ontvoer. Het kost veel geld als ik het zou "laten" doen, door een kidhunter.
Ik heb alles al overwogen en beide kidhunter die we in Nld hebben zijn niet te vertrouwen Dus zal ik het zelf moeten doen. Helaas kost dat iets te veel...
De reis en verblijf zijn niet zo duur. Maar wat het meeste kost zijn de steekpenningen.
Voor sommige mensen daar is bvb. € 150 een maandinkomen. En 1 of 2 personen kan ik nog wel bekostigen, maar in dit geval (terugontvoering) komt er heel wat meer kijken dan die € 150. Ik bedoel te zeggen; de mensen die kunnen helpen doen ook iets strafbaars waar ze natuurlijk ook voor gepakt kunnen worden.
Om je eerlijk te zeggen Lisa, heb ik plan A en B al klaar. Alleen plan C nog niet. Er kan zoveel misgaan.
Daarnaast speelt bij mij het volgende nog mee; stel dat ik mijn kinderen terug ontvoer...wat krijg ik dan terug? Ja, mijn allesjes...maar hoe zijn ze eraan toe? Zijn ze dan niet wéér beschadigt door een ontvoering?
Ik wil niet zeggen dat ik mijn kinderen niet terug wil!!! Absoluut niet...maar ik moet ook reeel nadenken. Ze zijn daar nu al wat gewend...Hebben hier veel moeten missen op school...zijn al beschadigd...
Tja om je eerlijk te zeggen weet ik eigenlijk niet goed wat ik moet doen. Maar uit liefde voor mijn kinderen moet ik hier wel over nadenken. Het is in ieder geval een heel groot dilemma waar ik heel erg mee bezig ben.
Dit is een heel moeilijke keuze voor mij.
Ik stel zo wie zo alles in het werk om ze terug te kunnen krijgen...het is alleen zo verdomd moeilijk hier in Nld.Niemand wil helpen, iedereen zegt/doet wat anders. Het is gewoon één bureaucratisch gedoe hier.
Mijn kinderen willen trouwens wel terug, maar hebben niet de kans om naar de ambassade te gaan...ze worden niet alleen gelaten er is 24/7 iemand bij ze.
Tja...het is ontzettend moeilijk en af en toe (zoals nu) weet ik het allemaal niet meer en stort ik in en kan dan weer niet meer reeel nadenken.
Groetjes Ease.xxx
Ease... *;
Het zou eerder raar zijn als je je níet zou voelen zoals je je voelt.
Zouden jouw kinderen terug ontvoerd kunnen worden, theoretisch? Als er genoeg geld was bijvoorbeeld?
(misschien durf je daar hier niet op te antwoorden, respect dan natuurlijk, maar ik wil het wel graag weten)
xx lisa.
Hallo Lisa,
Ja, theoretisch is het mogelijk dat ik mijn kinderen terug ontvoer. Het kost veel geld als ik het zou "laten" doen, door een kidhunter.
Ik heb alles al overwogen en beide kidhunter die we in Nld hebben zijn niet te vertrouwen Dus zal ik het zelf moeten doen. Helaas kost dat iets te veel...
De reis en verblijf zijn niet zo duur. Maar wat het meeste kost zijn de steekpenningen.
Voor sommige mensen daar is bvb. € 150 een maandinkomen. En 1 of 2 personen kan ik nog wel bekostigen, maar in dit geval (terugontvoering) komt er heel wat meer kijken dan die € 150. Ik bedoel te zeggen; de mensen die kunnen helpen doen ook iets strafbaars waar ze natuurlijk ook voor gepakt kunnen worden.
Om je eerlijk te zeggen Lisa, heb ik plan A en B al klaar. Alleen plan C nog niet. Er kan zoveel misgaan.
Daarnaast speelt bij mij het volgende nog mee; stel dat ik mijn kinderen terug ontvoer...wat krijg ik dan terug? Ja, mijn allesjes...maar hoe zijn ze eraan toe? Zijn ze dan niet wéér beschadigt door een ontvoering?
Ik wil niet zeggen dat ik mijn kinderen niet terug wil!!! Absoluut niet...maar ik moet ook reeel nadenken. Ze zijn daar nu al wat gewend...Hebben hier veel moeten missen op school...zijn al beschadigd...
Tja om je eerlijk te zeggen weet ik eigenlijk niet goed wat ik moet doen. Maar uit liefde voor mijn kinderen moet ik hier wel over nadenken. Het is in ieder geval een heel groot dilemma waar ik heel erg mee bezig ben.
Dit is een heel moeilijke keuze voor mij.
Ik stel zo wie zo alles in het werk om ze terug te kunnen krijgen...het is alleen zo verdomd moeilijk hier in Nld.Niemand wil helpen, iedereen zegt/doet wat anders. Het is gewoon één bureaucratisch gedoe hier.
Mijn kinderen willen trouwens wel terug, maar hebben niet de kans om naar de ambassade te gaan...ze worden niet alleen gelaten er is 24/7 iemand bij ze.
Tja...het is ontzettend moeilijk en af en toe (zoals nu) weet ik het allemaal niet meer en stort ik in en kan dan weer niet meer reeel nadenken.
Groetjes Ease.xxx
woensdag 2 augustus 2006 om 19:39
Ease, dat er in en door Nederland blijkbaar meer gedaan kan worden dan nu het geval is, vind ik heel verschrikkelijk. Weet niet wat ik moet zeggen, zo erg dat de mensen die iets zóuden kunnen doen, het blijkbaar niet (goed) doen...
Als je weet dat je kinderen terug zouden willen, zou ik zelf niet gaan twijfelen of je wel het goede besluit neemt, Ease. Ja, natuurlijk wel i.v.m. mogelijke gevaren, maar niet i.v.m. weer ontwortelen van de kinderen. Hier hebben ze alle kansen om weer zichzelf te worden.
Maar als ze altijd iemand bij zich hebben, zou er dan enige kans van slagen zijn om ze terug te ontvoeren?
Hoe dan ook, als er geld ingezameld moet worden, kunnen we dat hier wel doen.
xx lisa.
Als je weet dat je kinderen terug zouden willen, zou ik zelf niet gaan twijfelen of je wel het goede besluit neemt, Ease. Ja, natuurlijk wel i.v.m. mogelijke gevaren, maar niet i.v.m. weer ontwortelen van de kinderen. Hier hebben ze alle kansen om weer zichzelf te worden.
Maar als ze altijd iemand bij zich hebben, zou er dan enige kans van slagen zijn om ze terug te ontvoeren?
Hoe dan ook, als er geld ingezameld moet worden, kunnen we dat hier wel doen.
xx lisa.
woensdag 2 augustus 2006 om 19:42
Ease, dat er in en door Nederland blijkbaar meer gedaan kan worden dan nu het geval is, vind ik heel verschrikkelijk. Weet niet wat ik moet zeggen, zo erg dat de mensen die iets zóuden kunnen doen, het blijkbaar niet (goed) doen...
Als je weet dat je kinderen terug zouden willen, zou ik zelf niet gaan twijfelen of je wel het goede besluit neemt, Ease. Ja, natuurlijk wel i.v.m. mogelijke gevaren, maar niet i.v.m. weer ontwortelen van de kinderen. Hier hebben ze alle kansen om weer zichzelf te worden.
Maar als ze altijd iemand bij zich hebben, zou er dan enige kans van slagen zijn om ze terug te ontvoeren?
Hoe dan ook, als er geld ingezameld moet worden, kunnen we dat hier wel doen.
xx lisa.
Als je weet dat je kinderen terug zouden willen, zou ik zelf niet gaan twijfelen of je wel het goede besluit neemt, Ease. Ja, natuurlijk wel i.v.m. mogelijke gevaren, maar niet i.v.m. weer ontwortelen van de kinderen. Hier hebben ze alle kansen om weer zichzelf te worden.
Maar als ze altijd iemand bij zich hebben, zou er dan enige kans van slagen zijn om ze terug te ontvoeren?
Hoe dan ook, als er geld ingezameld moet worden, kunnen we dat hier wel doen.
xx lisa.
woensdag 2 augustus 2006 om 21:08
quote:
Ease, dat er in en door Nederland blijkbaar meer gedaan kan worden dan nu het geval is, vind ik heel verschrikkelijk. Weet niet wat ik moet zeggen, zo erg dat de mensen die iets zóuden kunnen doen, het blijkbaar niet (goed) doen...
Als je weet dat je kinderen terug zouden willen, zou ik zelf niet gaan twijfelen of je wel het goede besluit neemt, Ease. Ja, natuurlijk wel i.v.m. mogelijke gevaren, maar niet i.v.m. weer ontwortelen van de kinderen. Hier hebben ze alle kansen om weer zichzelf te worden.
Maar als ze altijd iemand bij zich hebben, zou er dan enige kans van slagen zijn om ze terug te ontvoeren?
Hoe dan ook, als er geld ingezameld moet worden, kunnen we dat hier wel doen.
xx lisa. Ja Lisa, helaas is het zo dat er meer gedaan kan worden...als je er niet mee te maken hebt , dan weet je dat allemaal niet. Maar wij als "slachtoffers" lopen overal tegen aan...en dat is écht heel erg frustrerend! Meid, ik kan je heel veel vertellen waar wij allemaal tegen aan lopen en ik garandeer je dat je broek dan spontaan afzakt!
Ik wéét dat de kids terug willen. Tot voor een paar maanden geleden mocht ik ze nog spreken...en ik ben me ervan bewust dat ze hier weer zichzelf (kunnen) worden.Tenminste ; in hoeverre kun je spreken van zichzelf weer worden?
Ja er is een manier om ze te ontvoeren...namelijk als ze naar school gaan. Want ze worden met een busje opgehaald en weer thuisgebracht...ik weet waar hun school is, dus in principe zou het kunnen. Er zijn nog een paar andere mogelijkheden, maar daar kan ik helaas niet over uitwijden (de meelezers..snap je?)
Ik vind het heel erg lief van je dat je wel geld wilt inzamelen via dit forum...maar dat kan ik niet van je verwachten...vind het echt heel lief en het ontroert me. Ik bedoel; je kent me niet en dan doe je zo'n voorstel.
Ik hoop snel weer iets te horen.
Oh ja, je mag me ook privé mailen ( ook anderen hoor).
Mijn emailadres; edibemily@hotmail.com
Groetjes Ease.xxx
Ease, dat er in en door Nederland blijkbaar meer gedaan kan worden dan nu het geval is, vind ik heel verschrikkelijk. Weet niet wat ik moet zeggen, zo erg dat de mensen die iets zóuden kunnen doen, het blijkbaar niet (goed) doen...
Als je weet dat je kinderen terug zouden willen, zou ik zelf niet gaan twijfelen of je wel het goede besluit neemt, Ease. Ja, natuurlijk wel i.v.m. mogelijke gevaren, maar niet i.v.m. weer ontwortelen van de kinderen. Hier hebben ze alle kansen om weer zichzelf te worden.
Maar als ze altijd iemand bij zich hebben, zou er dan enige kans van slagen zijn om ze terug te ontvoeren?
Hoe dan ook, als er geld ingezameld moet worden, kunnen we dat hier wel doen.
xx lisa. Ja Lisa, helaas is het zo dat er meer gedaan kan worden...als je er niet mee te maken hebt , dan weet je dat allemaal niet. Maar wij als "slachtoffers" lopen overal tegen aan...en dat is écht heel erg frustrerend! Meid, ik kan je heel veel vertellen waar wij allemaal tegen aan lopen en ik garandeer je dat je broek dan spontaan afzakt!
Ik wéét dat de kids terug willen. Tot voor een paar maanden geleden mocht ik ze nog spreken...en ik ben me ervan bewust dat ze hier weer zichzelf (kunnen) worden.Tenminste ; in hoeverre kun je spreken van zichzelf weer worden?
Ja er is een manier om ze te ontvoeren...namelijk als ze naar school gaan. Want ze worden met een busje opgehaald en weer thuisgebracht...ik weet waar hun school is, dus in principe zou het kunnen. Er zijn nog een paar andere mogelijkheden, maar daar kan ik helaas niet over uitwijden (de meelezers..snap je?)
Ik vind het heel erg lief van je dat je wel geld wilt inzamelen via dit forum...maar dat kan ik niet van je verwachten...vind het echt heel lief en het ontroert me. Ik bedoel; je kent me niet en dan doe je zo'n voorstel.
Ik hoop snel weer iets te horen.
Oh ja, je mag me ook privé mailen ( ook anderen hoor).
Mijn emailadres; edibemily@hotmail.com
Groetjes Ease.xxx
woensdag 2 augustus 2006 om 23:47
Ease, er zijn verschillende mogelijkheden om geld in te zamelen. Dus als jij serieus bent in je plannen de kinderen hierheen te halen, dan weet ik zeker dat er hier een aantal mensen serieus mee zullen denken hoe we met zijn allen de benodigde financien bij elkaar zouden kunnen halen. Laat je daardoor vooralsnog niet weerhouden! Maak je plannen. Reken uit wat het ongeveer gaat kosten. Laat ons meedenken en wie weet lukt het.
donderdag 3 augustus 2006 om 11:13
quote:
quote: lisa reageerde
Daarnaast speelt bij mij het volgende nog mee; stel dat ik mijn kinderen terug ontvoer...wat krijg ik dan terug? Ja, mijn allesjes...maar hoe zijn ze eraan toe? Zijn ze dan niet wéér beschadigt door een ontvoering?
Ik wil niet zeggen dat ik mijn kinderen niet terug wil!!! Absoluut niet...maar ik moet ook reeel nadenken. Ze zijn daar nu al wat gewend...Hebben hier veel moeten missen op school...zijn al beschadigd...
Dit is iets waar ik ook al heel veel over nagedacht heb. Mensen in mijn omgeving zeiden eerst weleens zo gemakkelijk: gewoon terugontvoeren, zeker als ze horen over bepaalde boeken waarin dat wordt beschreven. Maar als ik las hoe gevaarlijk dat kon zijn (en hoeveel er ook misgaat) dacht ik altijd: dan krijgen ze er nog een trauma bij. Ik neem aan, dat ze op een normale manier met hun vader zijn meegegaan, maar dit terugbrengen gaat bepaald niet 'normaal' in zijn werk. Laat staan dát het lukt, want het schijnt ook nog heel vaak te mislukken, alleen hoor je dat dan niet.
Hoe krijg je ze terug, inderdaad?
En als ze terug zijn, hoe leef je dan? Moet je dan onderduiken, je naam veranderen? En dan nog.. lijkt mij een kwestie van tijd voordat je toch weer ontdekt wordt. Hoe rustig leef je dan, met je kinderen?
Dit alles doet mij heel terughoudend staan tegenover terugontvoeren. Maar ik weet niet hoe ik erover denk als ik echt iets concreets te weten zou komen. Misschien ben ik dan wel niet te houden, ik weet niet hoe ik zou reageren als ik ze bijv. aan de telefoon zou horen of concreet nieuws over hun verblijfplaats zou weten. Zij zijn nu al meer dan 3,5 jaar weg........ hebben een heel ander leven. Moet ik ze dan, omdat ik dat wil, wéér ontwortelen?.... ook dat speelt mee in mijn gedachten.
Zoals Ease al zegt: er zit heel veel aan vast, het is niet zo simpel.
quote: lisa reageerde
Daarnaast speelt bij mij het volgende nog mee; stel dat ik mijn kinderen terug ontvoer...wat krijg ik dan terug? Ja, mijn allesjes...maar hoe zijn ze eraan toe? Zijn ze dan niet wéér beschadigt door een ontvoering?
Ik wil niet zeggen dat ik mijn kinderen niet terug wil!!! Absoluut niet...maar ik moet ook reeel nadenken. Ze zijn daar nu al wat gewend...Hebben hier veel moeten missen op school...zijn al beschadigd...
Dit is iets waar ik ook al heel veel over nagedacht heb. Mensen in mijn omgeving zeiden eerst weleens zo gemakkelijk: gewoon terugontvoeren, zeker als ze horen over bepaalde boeken waarin dat wordt beschreven. Maar als ik las hoe gevaarlijk dat kon zijn (en hoeveel er ook misgaat) dacht ik altijd: dan krijgen ze er nog een trauma bij. Ik neem aan, dat ze op een normale manier met hun vader zijn meegegaan, maar dit terugbrengen gaat bepaald niet 'normaal' in zijn werk. Laat staan dát het lukt, want het schijnt ook nog heel vaak te mislukken, alleen hoor je dat dan niet.
Hoe krijg je ze terug, inderdaad?
En als ze terug zijn, hoe leef je dan? Moet je dan onderduiken, je naam veranderen? En dan nog.. lijkt mij een kwestie van tijd voordat je toch weer ontdekt wordt. Hoe rustig leef je dan, met je kinderen?
Dit alles doet mij heel terughoudend staan tegenover terugontvoeren. Maar ik weet niet hoe ik erover denk als ik echt iets concreets te weten zou komen. Misschien ben ik dan wel niet te houden, ik weet niet hoe ik zou reageren als ik ze bijv. aan de telefoon zou horen of concreet nieuws over hun verblijfplaats zou weten. Zij zijn nu al meer dan 3,5 jaar weg........ hebben een heel ander leven. Moet ik ze dan, omdat ik dat wil, wéér ontwortelen?.... ook dat speelt mee in mijn gedachten.
Zoals Ease al zegt: er zit heel veel aan vast, het is niet zo simpel.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 3 augustus 2006 om 11:44
quote:
quote: lisa reageerde
Ik heb alles al overwogen en beide kidhunter die we in Nld hebben zijn niet te vertrouwen Dus zal ik het zelf moeten doen. Helaas kost dat iets te veel...Dit wist ik niet. Dat we er in Nederland twee hebben, én dat ze niet te vertrouwen zijn.
quote: lisa reageerde
Ik heb alles al overwogen en beide kidhunter die we in Nld hebben zijn niet te vertrouwen Dus zal ik het zelf moeten doen. Helaas kost dat iets te veel...Dit wist ik niet. Dat we er in Nederland twee hebben, én dat ze niet te vertrouwen zijn.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 3 augustus 2006 om 11:46
Nee, het is niet simpel. Het is een van de moeilijkste dingen die er zijn, lijkt mij. Het moet tot in de puntjes worden voorbereid door mensen die alle ins and outs van het land en de omgeving kennen.
En ja, misschien zul je moeten onderduiken. Dat hangt van de man in kwestie af en zijn intenties. Acht je hem in staat tot moord, wraak op vreselijke manieren, dan heb je weinig keus. En aangezien deze mannen zelf al kinderen ontvoerd hebben, zullen het meestal niet de makkelijkste types zijn natuurlijk.
Maar goed, als je een andere naam en identiteit aanneemt, zal het voor zo'n man toch best lastig zijn je te vinden. Hij woont per slot van rekening in een ander land en kent hier de wegen ook niet helemaal.
Stel dat dat allemaal lukt, je bent iemand anders geworden van naam, je kinderen ook, je hebt een geheime modus om toch met je familie te kunnen communiceren. Dan nog hebben de kinderen geen vader meer, althans geen die ze kunnen ontmoeten als ze dat zouden willen. Een heel moeilijk punt, maar onvermijdelijk. Zeker als je weet dat ze liever bij hun moeder zijn, dan zijn dat kwesties die je kunt bespreken. Dat ze, zodra ze volwassen zijn, daar een eigen keuze in kunnen krijgen.
Mijn gevoel kiest hier voor de moeders. Ook omdat wij in een vrij land leven en de landen waar de kinderen zitten dat allesbehalve zijn. Ik vind dat een belangrijke factor. Zouden kinderen naar laten we zeggen de VS ontvoerd zijn en daar een 'normaal' leven leiden, naar school gaan enzovoort, dan is het toch een andere zaak. Ik denk dat je er dan als moeder ook net iets beter, hoewel 'beter' een raar woord is in dit verband, mee zou kunnen dealen. En zelf natuurlijk makkelijker zou kunnen overwegen er ook naartoe te gaan. Enfin, het is wel duidelijk wat ik bedoel neem ik aan.
Ease, vergis je niet in de solidariteit van andere mensen. Dit is iets dat je toch niemand gunt, wat jou en Elmervrouw en zoveel anderen overkomt.
Hoe zit dat met die andere stichting waar je het over had, die er misschien komt? Het is van het uiterste belang dat de juiste mensen op de juiste plekken zitten natuurlijk.
Hoe dan ook, zoals Meave ook al aangeeft, wij kunnen hier best het een en ander bewerkstelligen. We zijn allemaal ook gewoon vrouwen met harten in hun lijf die graag willen helpen het onrecht dat anderen wordt aangedaan te bestrijden.
Daarom geef ik nogmaals aan: ik wil méér doen dan hier op het forum mijn medeleven betuigen. En ik heb begrepen dat dat voor meer mensen geldt. Als we daadwerkelijk iets willen bereiken, moeten we misschien een keer bijeenkomen. Wellicht moeten we een aparte stichting in het leven roepen die zich specifiek inzet voor Elmervrouw en Ease.
Laten we afwachten wat het bezoek van die man aan Irak voor Elmervrouw brengt in september.
En ik wil ook nogmaals aandringen Elmervrouw, ga naar de politie over dat telefoontje, alsjeblieft...
Ease, zitten jouw kinderen ook in de hoofdstad van Syrië, zodat ze misschien vanuit school in korte tijd naar de ambassade ontvoerd kunnen worden? Dan heb je ze nog niet in Nederland (zoals wel blijkt bij die twee die er zitten), maar zijn ze in elk geval dáár weg en van daaruit kun je verder, misschien?
Pff, ik zou zo graag alles NU voor jullie willen oplossen!!!!!!!
xx lisa.
En ja, misschien zul je moeten onderduiken. Dat hangt van de man in kwestie af en zijn intenties. Acht je hem in staat tot moord, wraak op vreselijke manieren, dan heb je weinig keus. En aangezien deze mannen zelf al kinderen ontvoerd hebben, zullen het meestal niet de makkelijkste types zijn natuurlijk.
Maar goed, als je een andere naam en identiteit aanneemt, zal het voor zo'n man toch best lastig zijn je te vinden. Hij woont per slot van rekening in een ander land en kent hier de wegen ook niet helemaal.
Stel dat dat allemaal lukt, je bent iemand anders geworden van naam, je kinderen ook, je hebt een geheime modus om toch met je familie te kunnen communiceren. Dan nog hebben de kinderen geen vader meer, althans geen die ze kunnen ontmoeten als ze dat zouden willen. Een heel moeilijk punt, maar onvermijdelijk. Zeker als je weet dat ze liever bij hun moeder zijn, dan zijn dat kwesties die je kunt bespreken. Dat ze, zodra ze volwassen zijn, daar een eigen keuze in kunnen krijgen.
Mijn gevoel kiest hier voor de moeders. Ook omdat wij in een vrij land leven en de landen waar de kinderen zitten dat allesbehalve zijn. Ik vind dat een belangrijke factor. Zouden kinderen naar laten we zeggen de VS ontvoerd zijn en daar een 'normaal' leven leiden, naar school gaan enzovoort, dan is het toch een andere zaak. Ik denk dat je er dan als moeder ook net iets beter, hoewel 'beter' een raar woord is in dit verband, mee zou kunnen dealen. En zelf natuurlijk makkelijker zou kunnen overwegen er ook naartoe te gaan. Enfin, het is wel duidelijk wat ik bedoel neem ik aan.
Ease, vergis je niet in de solidariteit van andere mensen. Dit is iets dat je toch niemand gunt, wat jou en Elmervrouw en zoveel anderen overkomt.
Hoe zit dat met die andere stichting waar je het over had, die er misschien komt? Het is van het uiterste belang dat de juiste mensen op de juiste plekken zitten natuurlijk.
Hoe dan ook, zoals Meave ook al aangeeft, wij kunnen hier best het een en ander bewerkstelligen. We zijn allemaal ook gewoon vrouwen met harten in hun lijf die graag willen helpen het onrecht dat anderen wordt aangedaan te bestrijden.
Daarom geef ik nogmaals aan: ik wil méér doen dan hier op het forum mijn medeleven betuigen. En ik heb begrepen dat dat voor meer mensen geldt. Als we daadwerkelijk iets willen bereiken, moeten we misschien een keer bijeenkomen. Wellicht moeten we een aparte stichting in het leven roepen die zich specifiek inzet voor Elmervrouw en Ease.
Laten we afwachten wat het bezoek van die man aan Irak voor Elmervrouw brengt in september.
En ik wil ook nogmaals aandringen Elmervrouw, ga naar de politie over dat telefoontje, alsjeblieft...
Ease, zitten jouw kinderen ook in de hoofdstad van Syrië, zodat ze misschien vanuit school in korte tijd naar de ambassade ontvoerd kunnen worden? Dan heb je ze nog niet in Nederland (zoals wel blijkt bij die twee die er zitten), maar zijn ze in elk geval dáár weg en van daaruit kun je verder, misschien?
Pff, ik zou zo graag alles NU voor jullie willen oplossen!!!!!!!
xx lisa.
donderdag 3 augustus 2006 om 12:13
Lisa, vergis je niet in de impact van onderduiken. Vergis je ook niet in dat de kinderen herkenbaarder zijn dan Nederlandse kinderen en daarmee wordt onderduiken moeilijker.
Ik heb me een paar maanden geleden afgevraagd hoe het zou zijn om in een blijfvanmijnlijf huis te zitten en onvindbaar te zijn, mijn kinderen naar school te sturen waar ze, zodra ze hun identiteit kenbaar maken, gevonden kunnen worden door hun vader en zijn landgenoten. Gruwelijk voor de kinderen.
Onderduiken betekent ook afscheid nemen van de identiteit die de kinderen ontlenen aan hun vader en zijn land. Terwijl wanneer je de kinderen kreeg ging je er toch van uit dat dat land een deel van hun identiteit zou zijn, neem ik aan.
Ik zeg hiermee niet dat ik tégen terugontvoeren ben. Maar het is zeker iets waar niet lichtvaardig over gedacht hoeft te worden.
Ik heb me een paar maanden geleden afgevraagd hoe het zou zijn om in een blijfvanmijnlijf huis te zitten en onvindbaar te zijn, mijn kinderen naar school te sturen waar ze, zodra ze hun identiteit kenbaar maken, gevonden kunnen worden door hun vader en zijn landgenoten. Gruwelijk voor de kinderen.
Onderduiken betekent ook afscheid nemen van de identiteit die de kinderen ontlenen aan hun vader en zijn land. Terwijl wanneer je de kinderen kreeg ging je er toch van uit dat dat land een deel van hun identiteit zou zijn, neem ik aan.
Ik zeg hiermee niet dat ik tégen terugontvoeren ben. Maar het is zeker iets waar niet lichtvaardig over gedacht hoeft te worden.
donderdag 3 augustus 2006 om 12:27
Het is zéker niet simpel, het is ongelofelijk zwaar en moeilijk, een andere identiteit aannemen. Daarom vind ik dat reclamespotje zo belachelijk, ken je dat, van iemand die in Amerika aan het 'withness protection programme' meedoet en waar dan een fanfare voor zijn nieuw te betrekken huis staat. Gatverdamme, zo spotten met iets dat zo afschuwelijk is.
Terug ontvoeren en het leven daarna is altijd een keuze uit kwade zaken. Dat is helaas zo. We hebben het al eerder vastgesteld; hier bestaat nauwelijks iets van 'en ze leefden nog lang en gelukkig'. Het is geen sprookje, óók niet als het lukt de kinderen terug te krijgen.
Is kinderontvoering.nl een van die onbetrouwbare 'terugontvoerders', Ease? Ik heb net hun site gezien. Ze pretenderen nogal wat moet ik zeggen, het komt een beetje over alsof het altijd maar lukt. Hoe zit het met hen?
xx lisa.
Terug ontvoeren en het leven daarna is altijd een keuze uit kwade zaken. Dat is helaas zo. We hebben het al eerder vastgesteld; hier bestaat nauwelijks iets van 'en ze leefden nog lang en gelukkig'. Het is geen sprookje, óók niet als het lukt de kinderen terug te krijgen.
Is kinderontvoering.nl een van die onbetrouwbare 'terugontvoerders', Ease? Ik heb net hun site gezien. Ze pretenderen nogal wat moet ik zeggen, het komt een beetje over alsof het altijd maar lukt. Hoe zit het met hen?
xx lisa.
donderdag 3 augustus 2006 om 13:40
Zolang de kinderen zelf aangeven terug te willen en ze idd niet goed verzorgd worden, is terugontvoeren altijd een optie denk ik, met alle consequenties van dien. Maar ik zou toch echt naar de kinderen kijken en zeker als ze al jaren weg zijn en in principe goed verzorgd worden (dus veilig zijn, niet mishandeld worden, naar school kunnen, genoeg te eten krijgen) dan is het voor de kinderen wellicht het beste ze daar te laten en wel steeds contact te zoeken en te houden en zet te laten weten dat je er altijd voor ze zult zijn en dat ze altijd welkom zijn.
Maar ja, dit kan ik nu vanachter mijn veilige pc in Nederland wel mooi beredeneren. Ik weet natuurlijk niets over de omstandigheden waarin de kinderen leven en kan het mij waarschijnlijk ook niet echt goed voorstellen. Zeker bij Elmervrouw, die helemaal niets weet.
Volgens mij praat ik mijzelf vast, dus ik stop maar. Het blijft zo een moeilijke situatie waar het heel erg moeilijk is te beslissen wat het beste is.
Maar ja, dit kan ik nu vanachter mijn veilige pc in Nederland wel mooi beredeneren. Ik weet natuurlijk niets over de omstandigheden waarin de kinderen leven en kan het mij waarschijnlijk ook niet echt goed voorstellen. Zeker bij Elmervrouw, die helemaal niets weet.
Volgens mij praat ik mijzelf vast, dus ik stop maar. Het blijft zo een moeilijke situatie waar het heel erg moeilijk is te beslissen wat het beste is.
