geen donor = asociaal?

tonkje schreef op 14 juni 2008 @ 18:16:

Onderhand krijg ik het gevoel een vreselijk asociaal iemand te zijn, haast crimineel misschien zelfs, want ik heb er zeer bewust en weloverwogen voor gekozen om geen donor te zijn.

Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.



Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.

Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.

Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?

Maartbaby schreef op 14 juni 2008 @ 18:20:

Mag je toch zeker zelf weten?

Ik had eerst optie 1 (toestemming dat alles gebruikt mag worden) en nu heb ik optie 3 (dus nabestaanden bepalen). Als ik er niet meer ben en anderen mijn begrafenis regelen (is allemaal al emotioneel genoeg) dan vind ik het cru als ze mijn lijf uit handen moeten geven voor de wetenschap omdat ik dat heb bepaald.

lieve1981 schreef op 24 juni 2008 @ 12:24:De laatste tijd twijfel ik wel aan mijn donorschap.....Wat als ik op de IC lig...De artsen weten dat ik donor ben en daardoor (sneller) de behandeling zouden staken. Zou dit gebeuren?

tjilla schreef op 05 juli 2008 @ 19:35:

[...]

Ik vind het juist cru wanneer nabestaanden na de dood van een geliefde moeten gaan bepalen wat er met het lichaam van die geliefde moet gaan gebeuren.

Mariska76 schreef op 05 juli 2008 @ 19:57:

[...]





Dit is ook mijn angst. Ik wil best alles geven, maar dan moeten ze wel zeker weten dat ik dood ben. Waarschijnlijk gaan ze daar wel goed mee om, maar je zal net een arts hebben wiens kind op een nier wacht. Et voila: twee supergezonde nieren voor zijn neus. Eigenlijk moet ik me gewoon registreren en er verder niet meer over nadenken, maar die (irrationele?) angst houdt me toch een beetje tegen.



Ik ben wel plasmadonor. Dankzij mij en heel veel andere bloed- en plasmadonoren hebben veel mensen nu al een beter leven.

meds schreef op 07 juli 2008 @ 01:25:Wie hou je nou voor de gek?

meds schreef op 17 juni 2008 @ 09:27:

Er volgt eerst een algemeen onderzoek en daarna een klinisch neurologisch onderzoek, vervolgens wordt er gemeten met de apparaten, die metingen worden beschreven in deze procedure, elke stap wordt uitvoerig beschreven. Er is het EEG wat laat zien dat er geen hersenactitiviteit meer is, er is de apneutest wat laat zien dat dat er geen zelfstandigen adem meer is, er is de doppler die laat zien dat er geen doorbloeding meer is en een CT die laat zien dat er geen circulatie meer is. Als je als patient deze procedure doorloopt en de conclusie is hersendood, dan ben je ook echt zo dood als een pier.



3.2 Elektro-encefalogram (EEG)

Het vervaardigen van een EEG dient te geschieden door, of onder toezicht van een (kinder)neuroloog met de

bevoegdheid ‘klinische neurofysiologie’.

Technische criteria

a Te gebruiken: alle oppervlakte-elektroden van het 10-20 systeem. Deze behoren een overgangsweerstand

≤ 5 kOhm te hebben. Naaldelektroden mogen slechts worden toegepast, indien tevoren is vastgesteld dat

deze de frequentiebandbreedte van het registratiesysteem niet nadelig beïnvloeden.

b Vereiste gevoeligheid: 20 microvolt/cm.

c Vereiste bandbreedte: 0,27 - 30 Hz (-3dB).

d Afleidingscombinaties: van belang is toepassing van een combinatie met grote interelektrode-afstand. Zo

mogelijk dienen alle elektroden van het 10-20 systeem in de gebruikte afleidingscombinatie continu voor te

komen. Dit impliceert registratie met een EEG-toestel van ten minste 16 kanalen.

e De (effectieve) registratieduur dient ten minste 30 minuten te bedragen.

f Reacties op prikkels dienen te worden nagegaan:

- geluidprikkels: aanbieden ter hoogte van beide oren

- lichtflitsprikkels: zowel hoge (bijvoorbeeld 18 Hz) als lage (1-3 Hz) frequenties toepassen.

Het verdient aanbeveling elektrocardiogram (ECG), ademhaling en bewegingsartefacten mee te registreren.

Een eventueel aanwezig retinogram is niet in strijd met de diagnose iso-elektrisch EEG.

g Tijdens de registratie mogen kortwerkende, spierverslappende middelen gebruikt worden om de eventueel

aanwezige, elektrisch waarneembare spieractiviteit (‘motor-unit’ activiteit) te onderdrukken.

h Brom- en ruisniveaus dienen kleiner dan 5 microvolt te zijn. Eventueel nog aanwezige artefacten dienen

tijdens de registratie als zodanig geduid te worden.

i Het EEG heet ‘iso-elektrisch’ wanneer geen elektrische activiteit van cerebrale oorsprong aanwezig is

j Beoordeling van het EEG via datatransmissie (telefoon, kabel, internet) is niet toegestaan vanwege het risico

van signaalverstoring.



3.3 Apneutest

Dit onderzoek dient te worden verricht door een anesthesioloog, een arts-intensivist, of een longarts, dan wel

een internist of neuroloog met expertise op het gebied van ademhalingsstoornissen.

Alvorens de test uit te voeren gelden de volgende voorwaarden:

a) aanwijzingen voor beademingsafhankelijkheid (zie 3.1)

b) uitsluiting van niet in de hersenen gelegen oorzaken van het ontbreken van spontane ademhaling; naast de

in de prealabele voorwaarden genoemde oorzaken (2.1) dienen uitgesloten te zijn: een hoge cervicale

ruggemerglesie en een dubbelzijdige lesie van de nervus phrenicus

Hersendoodprotocool

Modelprocotol postmortale orgaan- en weefseldonatie 2006/2007 33

c) een vooraf vervaardigd iso-elektrisch EEG (andere werkwijze volgen bij onuitvoerbaarheid elektroencefalografie,

zie 2.3)

Technische criteria

a) Voorbereiding: na 10 minuten kunstmatige beademing met 100 procent zuurstof wordt door aanpassing

van de kunstmatige beademing een paCO2 van 40 mm Hg (5,3 kPa) bereikt (uitgangswaarde), gemeten via

bloedgasanalyse, danwel een paCO2 van ten minste 45 mm Hg (6 kPa) bij personen met een chronische

luchtwegaandoening.

b) Tijdens de test dient:

• via een pulse-oximeter continue registratie te geschieden van de perifere zuurstofsaturatie, die steeds 90

procent of hoger moet zijn

• via een capnograaf, aangesloten op de endotracheale tube, continue registratie plaats te vinden van het

CO2-gehalte in de ademlucht

• een elektrocardiogram te worden vervaardigd ter registratie van hartfrequentie en eventuele hartritmestoornissen

• de bloeddruk - indien geen continue bewaking via een intra-arteriële ‘lijn’ plaatsvindt - met intervallen van

maximaal 3 minuten te worden gemeten; de systolische bloeddruk moet steeds ten minste 80 mmHg

(10,7 kPa) bedragen.

c) De apneutest begint - bij de vereiste paCO2-uitgangswaarde - met het stopzetten van de beademingsmachine,

waarna direct voorzien moet worden in zuurstoftoediening van 6 liter per minuut via een katheter, ingebracht

(bij volwassenen: 20 centimeter) in de endotracheale tube. Bij personen die wegens een verminderde

gaswisseling in de longen vooraf beademing met PEEP (‘positive end expiratory pressure’) ondergingen,

behoort de 100 procent zuurstof niet met een katheter maar via CPAP (‘continuous positive airway pressure’)

te worden toegediend (waarbij de apparatuur is ingesteld op druktriggering, in de gevoeligste stand:

gewoonlijk -2 cm H2O).

d) De apneutest kan worden beëindigd wanneer bij het bereiken van een, via een tweede bloedgasanalyse

gemeten, paCO2 van 50 mm Hg (6,65 kPa) of hoger (danwel 60 mm Hg, ofwel 8 kPa, bij personen met chronische

longaandoeningen) geen ademhalingsbewegingen zijn opgetreden.

Aan de hand van de in het begin gemeten uitgangswaarde kan worden geschat - uitgaande van een gemiddelde

stijging van de paCO2 van 2 mm Hg (0,27 kPa) per minuut - na hoeveel tijd de vereiste minimale

eindwaarde waarschijnlijk zal zijn bereikt (globaal 5 tot 10 minuten).

Ademhalingsbewegingen zijn soms moeilijk te onderscheiden van spierschokken van de borstkas. Wanneer

de capnograaf een tijdelijke stijging van het CO2-gehalte in de ademlucht laat zien, is er sprake van een

echte adembeweging.

e) Bij het optreden van complicaties moet de apneutest worden afgebroken en de beademing meteen worden

hervat; tevens dient de paCO2 te worden bepaald (bloedgasanalyse). De test is dan niet (verder) uitvoerbaar.

Dit geldt onder meer bij:

• daling van de systolische bloeddruk onder 80 mm Hg (10,7 kPa), c.q. bij kinderen meer dan twee standaarddeviaties

onder de gemiddelde waarde voor de desbetreffende kinderleeftijd (zie tabel 1)

• daling van de via de pulse-oxymeter gemeten zuurstofsaturatie onder 90 procent (bij personen met chronische

longaandoeningen is een daling tot 85 procent aanvaardbaar)

• het optreden van ernstige hartritmestoornissen.

f) Het afbreken van de apneutest houdt in, dat de hersendood (vooralsnog) niet met deze vorm van aanvullend

onderzoek kan worden aangetoond. De kans dat later, bij herhaling, de test wel uitvoerbaar zal blijken, is

klein. Er zijn dan twee mogelijkheden, namelijk:

• te besluiten dat de hersendood niet kan worden gediagnosticeerd

• alsnog trachten via TCD en CTA ter bevestiging, de hersendood definitief vast te stellen.

Hersendoodprotocool

Modelprocotol postmortale orgaan- en weefseldonatie 2006/2007 34



3.4 Transcranieel Doppleronderzoek (TCD)

Het vervaardigen van een TCD dient te geschieden door, of onder toezicht van een KNF-arts of

(kinder)neuroloog met specifieke expertise. Speciaal opgeleide laboranten mogen de test uitvoeren, maar bedoelde

arts dient ter plekke aanwezig te zijn voor de eindbeoordeling van het onderzoek.

Men kan volstaan met onderzoek van de intracraniële vaten (TCD). Onderzoek van de extracraniële vaten is

niet nodig. De test heeft een positieve respons als deze wijst op afwezigheid van hersendoorbloeding.

Technische criteria

a) Men dient eerst de aanwezigheid van een temporaal en suboccipitaal insonatievenster (window) na te gaan.

b) De test bestaat vervolgens uit twee na elkaar uitgevoerde series Dopplermetingen.

c) Te gebruiken apparatuur: pulsed wave machines met een insonatiefrequentie ≤ 2 MHz.

d) De te onderzoeken intracraniële vaten zijn:

• de arteria cerebri media beiderzijds (via het temporale venster) en

• de arteria basilaris (via het suboccipitale venster, waarbij de patiënt dan op de zij ligt).

e) Elke Dopplermeting geschiedt gedurende minimaal 10 hartslagen per bloedvat.

f) De tweede serie metingen dient niet eerder dan twintig minuten na het begin van de eerste serie te worden

gestart. Het gehele onderzoek zal dan circa een half uur in beslag nemen.

g) In beide series metingen dient men een zogenaamd hoge-weerstandsprofiel te registreren. Dit uit zich in de

aanwezigheid van een reverberating pattern of van systolic spikes en wijst op afwezigheid van cerebrale

circulatie.

Opmerkingen

De test is ongeschikt bij het ontbreken van een, voor ultrageluid goed toegankelijk, temporaal of suboccipitaal

venster vanwege een veranderde structuur van het schedelbot (bij 10 tot 15 procent van de patiënten), de

afwezigheid van een ‘starre’ schedel (flexibele schedel, open schedelnaden, schedelfracturen, schedeltrepanatie)

of de aanwezigheid van een ventrikeldrain. De test kan dan een fout-negatieve uitslag geven: cerebrale circulatiestilstand

wordt niet geregistreerd. TCD is ook ongeschikt bij bepaalde ongecorrigeerde cor-vitia, bijvoorbeeld

een ernstige aortoklepinsufficiëntie. Een flowpatroon dat lijkt op een reverberating pattern kan dan een fout-positieve

uitslag geven: ten onrechte wordt de testrespons als ‘cerebrale circulatiestilstand’ geïnterpreteerd.



3.5 CT-angiografie (CTA)

Dit onderzoek dient te worden verricht door een (neuro)radioloog met expertise op het gebied van CTAvaatdiagnostiek

in het hoofd-hals gebied.

Technische criteria

a) De toe te passen methode is cerebrale CT-angiografie (CTA) die kan worden uitgevoerd met een

multi-detector row CT-scanner.

b) De vereiste minimale systolische bloeddruk is 80 mm Hg (10,7 kPa), c.q. bij kinderen niet lager dan twee

standaarddeviaties onder de gemiddelde waarde voor de desbetreffende kinderleeftijd.

c) Als contraststof dient een niet-ionisch middel (bevattend ≥ 300 mg jodium per ml) te worden gebruikt.

d) 1 00 ml contrastmiddel wordt via mechanische injectie intraveneus (bijvoorbeeld in een armvene of in een

centrale veneuze ‘lijn’) toegediend met een flow-snelheid van ≥ 3 ml per seconde.

e) Er worden twee CTA scans vervaardigd. De start van de eerste CTA-scan is 25 seconden na de start van

de injectie van het contrastmiddel. De tweede CTA-scan wordt gestart 60 seconden na de start van injectie.

f) Scan-parameters: detectorcollimatie ≤1mm, pitch van ≤1.5 kV en mAs worden gebaseerd op, en komen

overeen met de instellingen van de lokale CTA-protocollen van het hoofd-hals gebied.

g) Scanrange: ongeanguleerde scan van C3 tot de vertex. Scanrichting: caudocraniaal.

h) Reconstructie met een slice-dikte van ≤1.25, met 50% overlap en een FOV waarbij de gehele schedel wordt

afgebeeld.

Hersendoodprotocool

Modelprocotol postmortale orgaan- en weefseldonatie 2006/2007 35

i) Er kan alleen een uitspraak worden gedaan over cerebrale cirulatiestilstand, en daarmee hersendood, als er

bewijs is dat het contrast daadwerkelijk in de bloedbaan is ingespoten. Dit is het geval indien er sprake is

van contrastvulling in de extracraniële vaten (zijtakken van de arteria carotis externa, zoals de arteria temporalis

superficialis).

j) Het onderzoek wordt bij voorkeur beoordeeld op een werkstation met de mogelijkheid om slab-MIPs in

diversie richtingen te reconstrueren. Intracranieel kan er contrastvulling zichtbaar zijn in de arteria carotis

interna t/m het M1-segment van de arteria cerebri media en het A1-segment van de arteria cerebri anterior,

en tot de basilaristop en het P1-segment van de arteria cerebri posterior.

k) Er is sprake van cerebrale circulatiestilstand, en daarmee hersendood, indien er geen aankleuring optreedt

in beide CTA’s van de arteria pericallosa, corticale arteriën en de diepe veneuze structuren (vena cerebri

interna, vene van Galen en sinus rectus).

4. Verslaglegging

De wijze waarop de hersendood is vastgesteld, dient te worden gedocumenteerd in een verklaring (zie Bijlage

IV ‘formulier vaststelling hersendood’), waarin gegevens worden vastgelegd over de verschillende diagnostische

fasen (prealabale voorwaarden, klinisch-neurologisch en aanvullend onderzoek) en het officiële tijdstip van overlijden,

te weten het moment waarop de definitieve diagnose ‘hersendood’ is vastgesteld. Deze verklaring dient

ondertekend te worden door de (kinder)neuroloog of neurochirurg die het klinisch-neurologisch onderzoek heeft

uitgevoerd.

Sapje schreef op 12 juli 2008 @ 18:16:

Ik vraag me al een tijd af he... stel: een dierbare van je die donor is ligt op sterven, hij/zij is thuis en iedereen wil dat hij/zij thuis sterft zodat ook iedereen nog afscheid kan nemen enzo. Móet diegene dan toch in het ziekenhuis overlijden omdat ze anders niks meer aan de organen hebben? Dat zou ik persoonlijk heel erg vinden als diegene dan thuis wordt weggehaald en in het ziekenhuis moet overlijden.

appeltjesgroen25 schreef op 12 juli 2008 @ 22:16:

@ sapje: "moeten" natuurlijk nooit! Die persoon kan gewoon thuis blijven als dat zijn/haar wens is, maar dan kunnen niet alle organen gebruikt worden.





Mijn oma heeft ooit een donor nier gekregen. Heeft hier 6 jaar van mogen 'genieten'. Toen ze overleed ( niet aan een nier-aandoening) hebben we aangegeven dat ze altijd heeft gezegd graag haar organen af te staan als ze zou overlijden. Maar dat gaat dus niet.

Iemand die een donor orgaan krijgt, slikt medicatie tegen afstoten en daardoor kun je zelf geen organen meer afstaan.



Wel begrijpelijk, maar toch beetje raar. Je bent zelf geholpen met een donor=orgaan en wilhier na je dood iets voor terug doen, en dat gaat dan dus niet...