Actueel
alle pijlers
Gemeente zwicht voor klacht moslims
dinsdag 20 mei 2008 om 16:19
Of de heren bouwvakkers even hun korte broek willen omwisselen voor een exemplaar met lange pijpen? Dat kregen werklieden afgelopen week van de uitvoerder van een groot renovatieproject in Almere te horen. Islamitische buurtbewoners hadden geklaagd over te blote kleding van de bouwers.
Wat vinden jullie, terrecht want we hebben lang genoeg in de bilspleet van de stratenmaker gekeken of gaat dit te ver de bouwvakkers hoeven hier echt niet in een djellaba!
Wat vinden jullie, terrecht want we hebben lang genoeg in de bilspleet van de stratenmaker gekeken of gaat dit te ver de bouwvakkers hoeven hier echt niet in een djellaba!
zondag 25 mei 2008 om 13:36
quote:Liv schreef op 25 mei 2008 @ 13:28:
[...]
Ach gos,kun je het weer niet laten om persoonlijk te worden Sarah? Wat ben je toch een klein kind zeg..............(en hou je nou es aan je woord: je voelde je toch te goed voor een discussie met mij?)Weet je wat ik het kuttige vind aan op de man spelen....? Dat het zo verleidelijk is om het dan zelf ook te gaan doen (heb jij dat ook Liv?). Laat ik het toch maar niet doen, want dan voel ik me straks weer zo stom dat ik het toch gedaan heb.
[...]
Ach gos,kun je het weer niet laten om persoonlijk te worden Sarah? Wat ben je toch een klein kind zeg..............(en hou je nou es aan je woord: je voelde je toch te goed voor een discussie met mij?)Weet je wat ik het kuttige vind aan op de man spelen....? Dat het zo verleidelijk is om het dan zelf ook te gaan doen (heb jij dat ook Liv?). Laat ik het toch maar niet doen, want dan voel ik me straks weer zo stom dat ik het toch gedaan heb.
zondag 25 mei 2008 om 13:37
zondag 25 mei 2008 om 14:01
zondag 25 mei 2008 om 14:02
zondag 25 mei 2008 om 14:04
zondag 25 mei 2008 om 14:06
quote:Feliciaatje schreef op 25 mei 2008 @ 13:55:
Psies...
On a happier note, de dag na al dat korte broekengeneuzel stond er een bouwvakker in een roze tule jurk in een bouwput in Rotterdam Centrum. Ik neem aan dat het hiermee te maken had. 't Stond 'm fenomenaal .Dat vind ik nou een geweldige actie!
Psies...
On a happier note, de dag na al dat korte broekengeneuzel stond er een bouwvakker in een roze tule jurk in een bouwput in Rotterdam Centrum. Ik neem aan dat het hiermee te maken had. 't Stond 'm fenomenaal .Dat vind ik nou een geweldige actie!
zondag 25 mei 2008 om 14:07
quote:Liv schreef op 25 mei 2008 @ 14:03:
De Wet van Murphy van Edward A. Murphy luidt "Als er meer dan één manier is om een taak te doen en één van die manieren zal in een ramp resulteren, dan zal iemand het zo doen"Geheel off topic maar dat gaat voor kinderen zeker op *zucht*. Ik geloof dat ouderschap oa het zo snel en accuraat mogelijk voorspellen waar en welke volgende ramp gaat plaatsvinden inhoudt.
De Wet van Murphy van Edward A. Murphy luidt "Als er meer dan één manier is om een taak te doen en één van die manieren zal in een ramp resulteren, dan zal iemand het zo doen"Geheel off topic maar dat gaat voor kinderen zeker op *zucht*. Ik geloof dat ouderschap oa het zo snel en accuraat mogelijk voorspellen waar en welke volgende ramp gaat plaatsvinden inhoudt.
zondag 25 mei 2008 om 14:09
zondag 25 mei 2008 om 15:04
quote:Liv schreef op 25 mei 2008 @ 14:03:
De Wet van Murphy van Edward A. Murphy luidt "Als er meer dan één manier is om een taak te doen en één van die manieren zal in een ramp resulteren, dan zal iemand het zo doen"
De wet van het PVV aanverwante smaldeel van het vivaforum:
"Als er meer dan één manier is om een gebeurtenis te duiden en één van die manieren wijst moslims aan als de schuldigen, dan zal iemand het zo doen"
De Wet van Murphy van Edward A. Murphy luidt "Als er meer dan één manier is om een taak te doen en één van die manieren zal in een ramp resulteren, dan zal iemand het zo doen"
De wet van het PVV aanverwante smaldeel van het vivaforum:
"Als er meer dan één manier is om een gebeurtenis te duiden en één van die manieren wijst moslims aan als de schuldigen, dan zal iemand het zo doen"
zondag 25 mei 2008 om 15:09
zondag 25 mei 2008 om 16:55
Ik vond dit wel een leuk stukje:
Het geduld is op
Nausicaa Marbe, 23-05-2008 10:32
reageer 146 reacties
‘Uiteindelijk leefden we nog lang en gelukkig’, schreef Pieter Hilhorst afgelopen dinsdag over de uitkomst van het multiculturele feelgood sprookje. In de politiek correcte cultus (mijn woorden) rond prinses Máxima, signaleerde hij een hartstochtelijk geloof dat alle moeilijkheden opgelost worden als mensen elkaar onbevooroordeeld tegemoet treden.
Maar de werkelijkheid is anders. Verschillende bevolkingsgroepen bind je niet door romantische idylles, maar door gezamenlijke belangen.
Goed dat Hilhorst multicultureel Nederland in relatietermen beziet: het zijn juist de emoties van een heftige liefdesbreuk die allochtonen en autochtonen nu parten spelen. De naïeve idylle rond Máxima is een relikwie uit een tijd waarin het héle land optimistisch nieuwkomers omhelsde.
Een prille liefde was dat. Natuurlijk waren er altijd xenofoben of mensen die niks op hadden met de linkse verheerlijking van ‘de vreemdeling’ als beter mens van wie de ‘saaie’ westerling veel kon leren. Maar zelfs de autochtonen die onverschillig waren ten opzichte van hun in soepjurken ronddarrende nieuwe buren, konden zich die desinteresse permitteren omdat de overheid automatisch garant stond voor zorg én gevoel.
Opkontje
Zonder in sentimentaliteit te vervallen, kan gesteld worden dat burger en politiek tot 2001 het hart wijd openstelden voor de vreemdeling. Daarom bleven de gastarbeiders in Nederland en konden hun gemeenschappen groeien met zwaar gesubsidieerd behoud of import van eigen cultuur. Daarom werd van sommigen gepikt wat je van je eigen kinderen niet zou pikken, omdat ze tot een sneu geachte minderheid behoorden die best een opkontje kon gebruiken om hier te aarden.
Los van alle berekenende politieke beslissingen rond de arbeidsmigratie, ontstond de consensus dat wie vreemde werknemers heeft binnengehaald, een leven lang voor ze moet zorgen, ook als ze economisch nutteloos geworden zijn. Dat verantwoordelijkheidsgevoel was diepgeworteld in de humane overtuiging dat je met mensen niet solt, ze niet verdrijft, ze alle tijd en hulp gunt zo ver van huis. Als dat geen liefde was, wat dan wel?
Vuile was
Helemaal vrij van eigenbelang was deze barmhartigheid natuurlijk niet.
Veel allochtonen voelen zich betutteld, gekleineerd, misleid of verwaarloosd en gediscrimineerd
Thomas van Aquino stelde achthonderd jaar geleden al: wie in de ander slechts het goede ziet, is zelf een goed mens. Ziedaar een kant en klaar aureool van heiligheid, te bemachtigen door verheerlijking van diversiteit en adhesie aan de huisregels van het multiculturele establishment.
Intussen blijkt het multiculturele drama een fors relatiedrama. Met alle vuile was die bij een scheiding hoort. Dat geldt niet voor iedereen, sommigen zijn nog smoorverliefd. Maar zij die teleurgesteld zijn in de liefde – en sinds ‘11 september’ en Pim Fortuyn blijkt hoe talrijk ze zijn - maken van hun gebroken hart geen moordkuil meer. De verlaten partij, de autochtonen, voelt zich bedrogen, gebruikt en afgedankt – en dat na alles wat zij investeerde.
Dat verklaart ook de verbittering en de heftigheid in het integratiedebat. Het geduld is op. De wanhoop om het verlies van de illusie is groot. Mensen hebben het gevoel dat ze te lang, te veel misstanden met de mantel der liefde hebben bedekt, in de hoop dat de onwillende en stuurse partner zou bijtrekken, meer empathie zou tonen. Misschien zelfs meer op hen zou gaan lijken, bereid zou zijn tot versmelting. In plaats daarvan kwam er afstand, soms haat of minachting. En toen knalde de boel uit elkaar.
Woede
In elk rouwproces om een verloren liefde komt een moment dat de verlaten partij in woede ontsteekt. Dan wordt de eigen onzekerheid overschreeuwd door een obsessief benoemen van alles wat bij de ander niet deugt. De som van de misstanden is groter dan wat liefde kan repareren.
Daarbij komt dat ook veel allochtonen zijn teleurgesteld. Zij voelden zich betutteld, gekleineerd, misleid of verwaarloosd en gediscrimineerd. Dat hun onbehagen in het uiterste geval tot een diepe, religieus geschoolde en georganiseerde haat jegens autochtonen leidt, brengt een verzoening niet dichterbij.
Objectief kan worden vastgesteld dat in deze relatie de verwachtingen van meet af aan haaks op elkaar stonden. De politiek heeft dat genegeerd. Waar twee ruziën, hebben twee schuld. Maar de overheid wees jarenlang maar één schuldige aan: de autochtoon. Die mocht niet eens z’n verhaal doen.
En nog steeds zoekt de overheid de oplossing vooral bij de roze bril van de goede bedoelingen. Maar liefdesdoctrines zijn waardeloos in een werkelijkheid waarin steeds meer autochtonen vergelding zullen eisen en het allochtone antwoord daarop steeds radicaler klinkt.
Het geduld is op
Nausicaa Marbe, 23-05-2008 10:32
reageer 146 reacties
‘Uiteindelijk leefden we nog lang en gelukkig’, schreef Pieter Hilhorst afgelopen dinsdag over de uitkomst van het multiculturele feelgood sprookje. In de politiek correcte cultus (mijn woorden) rond prinses Máxima, signaleerde hij een hartstochtelijk geloof dat alle moeilijkheden opgelost worden als mensen elkaar onbevooroordeeld tegemoet treden.
Maar de werkelijkheid is anders. Verschillende bevolkingsgroepen bind je niet door romantische idylles, maar door gezamenlijke belangen.
Goed dat Hilhorst multicultureel Nederland in relatietermen beziet: het zijn juist de emoties van een heftige liefdesbreuk die allochtonen en autochtonen nu parten spelen. De naïeve idylle rond Máxima is een relikwie uit een tijd waarin het héle land optimistisch nieuwkomers omhelsde.
Een prille liefde was dat. Natuurlijk waren er altijd xenofoben of mensen die niks op hadden met de linkse verheerlijking van ‘de vreemdeling’ als beter mens van wie de ‘saaie’ westerling veel kon leren. Maar zelfs de autochtonen die onverschillig waren ten opzichte van hun in soepjurken ronddarrende nieuwe buren, konden zich die desinteresse permitteren omdat de overheid automatisch garant stond voor zorg én gevoel.
Opkontje
Zonder in sentimentaliteit te vervallen, kan gesteld worden dat burger en politiek tot 2001 het hart wijd openstelden voor de vreemdeling. Daarom bleven de gastarbeiders in Nederland en konden hun gemeenschappen groeien met zwaar gesubsidieerd behoud of import van eigen cultuur. Daarom werd van sommigen gepikt wat je van je eigen kinderen niet zou pikken, omdat ze tot een sneu geachte minderheid behoorden die best een opkontje kon gebruiken om hier te aarden.
Los van alle berekenende politieke beslissingen rond de arbeidsmigratie, ontstond de consensus dat wie vreemde werknemers heeft binnengehaald, een leven lang voor ze moet zorgen, ook als ze economisch nutteloos geworden zijn. Dat verantwoordelijkheidsgevoel was diepgeworteld in de humane overtuiging dat je met mensen niet solt, ze niet verdrijft, ze alle tijd en hulp gunt zo ver van huis. Als dat geen liefde was, wat dan wel?
Vuile was
Helemaal vrij van eigenbelang was deze barmhartigheid natuurlijk niet.
Veel allochtonen voelen zich betutteld, gekleineerd, misleid of verwaarloosd en gediscrimineerd
Thomas van Aquino stelde achthonderd jaar geleden al: wie in de ander slechts het goede ziet, is zelf een goed mens. Ziedaar een kant en klaar aureool van heiligheid, te bemachtigen door verheerlijking van diversiteit en adhesie aan de huisregels van het multiculturele establishment.
Intussen blijkt het multiculturele drama een fors relatiedrama. Met alle vuile was die bij een scheiding hoort. Dat geldt niet voor iedereen, sommigen zijn nog smoorverliefd. Maar zij die teleurgesteld zijn in de liefde – en sinds ‘11 september’ en Pim Fortuyn blijkt hoe talrijk ze zijn - maken van hun gebroken hart geen moordkuil meer. De verlaten partij, de autochtonen, voelt zich bedrogen, gebruikt en afgedankt – en dat na alles wat zij investeerde.
Dat verklaart ook de verbittering en de heftigheid in het integratiedebat. Het geduld is op. De wanhoop om het verlies van de illusie is groot. Mensen hebben het gevoel dat ze te lang, te veel misstanden met de mantel der liefde hebben bedekt, in de hoop dat de onwillende en stuurse partner zou bijtrekken, meer empathie zou tonen. Misschien zelfs meer op hen zou gaan lijken, bereid zou zijn tot versmelting. In plaats daarvan kwam er afstand, soms haat of minachting. En toen knalde de boel uit elkaar.
Woede
In elk rouwproces om een verloren liefde komt een moment dat de verlaten partij in woede ontsteekt. Dan wordt de eigen onzekerheid overschreeuwd door een obsessief benoemen van alles wat bij de ander niet deugt. De som van de misstanden is groter dan wat liefde kan repareren.
Daarbij komt dat ook veel allochtonen zijn teleurgesteld. Zij voelden zich betutteld, gekleineerd, misleid of verwaarloosd en gediscrimineerd. Dat hun onbehagen in het uiterste geval tot een diepe, religieus geschoolde en georganiseerde haat jegens autochtonen leidt, brengt een verzoening niet dichterbij.
Objectief kan worden vastgesteld dat in deze relatie de verwachtingen van meet af aan haaks op elkaar stonden. De politiek heeft dat genegeerd. Waar twee ruziën, hebben twee schuld. Maar de overheid wees jarenlang maar één schuldige aan: de autochtoon. Die mocht niet eens z’n verhaal doen.
En nog steeds zoekt de overheid de oplossing vooral bij de roze bril van de goede bedoelingen. Maar liefdesdoctrines zijn waardeloos in een werkelijkheid waarin steeds meer autochtonen vergelding zullen eisen en het allochtone antwoord daarop steeds radicaler klinkt.
zondag 25 mei 2008 om 18:48
Eerlijk gezegd doet de autochtone kant van je verhaal Superstar me denken aan het topic van de vrouw die een klauwhamer naar haar hoofd kreeg. We zijn geen heilige boontjes die alles geweldig en met alleen maar goede intenties hebben gedaan.
Wat mij betreft een vals sentiment stukje tekst. Het was zo mooi. We waren zo zuiver. En zij hebben het verpest. Hoe bedoel je ver van realistisch?
Wat mij betreft een vals sentiment stukje tekst. Het was zo mooi. We waren zo zuiver. En zij hebben het verpest. Hoe bedoel je ver van realistisch?
zondag 25 mei 2008 om 20:37
Sjesus zeg... Zijn er ook een paar mensen die ergens over klagen, wordt het gelijk weer breeduit gezet in de media omdat het toevallig moslims zijn.
Net of die paar lui meteen gelijk staan aan de hele Islamitische gemeenschap in Nederland.
Echt weer Telegraaf kost dit. Wilders zit vast met een harde plasser op de bank als hij dit hoort, weer wat om over te zeiken.
Jammer hoor.
Net of die paar lui meteen gelijk staan aan de hele Islamitische gemeenschap in Nederland.
Echt weer Telegraaf kost dit. Wilders zit vast met een harde plasser op de bank als hij dit hoort, weer wat om over te zeiken.
Jammer hoor.
dinsdag 27 mei 2008 om 09:05
Het door SuSta geciteerde stukje van Nausicaa Marbe gaat vooral op voor een aanzienlijk deel van progressief Nederland, niet voor de gehele bevolking. Als je het zó leest is het een goed stuk. Onze progressieven zijn bezig wakker te worden, sadder and wiser zeg maar. Het minder ideologisch verblinde deel van de samenleving wist al langer dat de multiculti samenleving bezig was te ontsporen.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
dinsdag 27 mei 2008 om 21:47
Al is het mischien erg kinderachtig,hier moest ik toch wel erg om lachen..
di 27 mei 2008, 13:17 | 184 reacties
Borsten plakken in Huizen
AMSTERDAM - FILMPJE Uit protest tegen 'de censuur' in Huizen hebben vandalen afgelopen nacht het halve dorp volgeplakt met plaatjes van blote vrouwen.
De 'tieten terroristen' hebben de beelden bij Campus tv geparkeerd.
Actie voor vrijheid van meningsuiting, of is het gewoon vervuiling?
Oordeel zelf .
di 27 mei 2008, 13:17 | 184 reacties
Borsten plakken in Huizen
AMSTERDAM - FILMPJE Uit protest tegen 'de censuur' in Huizen hebben vandalen afgelopen nacht het halve dorp volgeplakt met plaatjes van blote vrouwen.
De 'tieten terroristen' hebben de beelden bij Campus tv geparkeerd.
Actie voor vrijheid van meningsuiting, of is het gewoon vervuiling?
Oordeel zelf .
dinsdag 27 mei 2008 om 23:12
Heeft niemand vandaag het bericht gehoord dat een clubje imams van marokaanse afkomst een persberichtje de wereld in heeft gestuurd?
Zij vinden het de grootst mogelijke kolder dat Gregorius Nekschot is opgepakt.
Kopietje uit de krant De Pers:
Het kabinet-Balkenende is banger voor kritiek op de islam dan de Nederlandse moslims. Voor de derde keer blijken die veel weerbaarder dan de overheid veronderstelt. Nu zet weer de Marokkaanse Imambond vraagtekens bij de aanhouding van Gregorius Nekschot, ondanks diens harde spotprenten over moslims.
‘Zeker als het echt alleen om die cartoons gaat, vind ik de arrestatie opvallend’, zegt voorzitter Yassin Elforkani vandaag in deze krant. ‘Debat is gezond, daarbij mag je alles zeggen.’ De jonge imam vindt dat de vrijheid van meningsuiting voorop moet staan. Hoever iedereen mag gaan in het debat is volgens Elforkani een kwestie van ‘fatsoen’, en niet iets voor de rechter.
Eerder al haalden moslims hun schouders op over de film Fitna en over een schilderij met blote borsten in een stadhuis. Daarmee is hun houding een stuk laconieker dan die van de overheid.
Minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin (CDA) steunde het besluit van het Openbaar Ministerie om Nekschot met tien man te arresteren, vanwege het beledigende en discriminerende – voor moslims en zwarten – karakter van diens cartoons. Dat besluit past in een trend. Zo probeerde het kabinet Geert Wilders ervan te weerhouden om diens anti-Koranfilm Fitna te maken, uit angst voor rellen en aanslagen. Moslims reageerden juist heel mild: er ging geen enkele auto de fik in.
Hetzelfde scenario is te vinden op lokaal niveau. Onlangs protesteerde de Turkse moskee Selimiye Camii in Huizen. Het gemeentehuis had een kunstwerk met blote borsten verwijderd omdat islamitische inwoners aanstoot namen. Onzin, aldus de moskee. ‘De moslims in Huizen is helemaal niets gevraagd, de moslims in Huizen hebben niet geklaagd en de moslims in Huizen zijn niet zo kleinzielig dat ze aanstoot nemen aan elke kunstuiting die ze thuis niet zelf zouden ophangen’, meldde een woordvoerder aan het plaatselijke nieuwsblad.
Voor Elforkani is zijn opvatting een logische zaak. ‘Je leeft in een bepaalde omgeving waar afspraken zijn gemaakt. Daar moet de Imambond een standpunt over innemen. Bijvoorbeeld dat de vrijheid van meningsuiting een kernwaarde is van de Nederlandse samenleving. Daar hebben eerdere generaties voor gestreden.’
Zij vinden het de grootst mogelijke kolder dat Gregorius Nekschot is opgepakt.
Kopietje uit de krant De Pers:
Het kabinet-Balkenende is banger voor kritiek op de islam dan de Nederlandse moslims. Voor de derde keer blijken die veel weerbaarder dan de overheid veronderstelt. Nu zet weer de Marokkaanse Imambond vraagtekens bij de aanhouding van Gregorius Nekschot, ondanks diens harde spotprenten over moslims.
‘Zeker als het echt alleen om die cartoons gaat, vind ik de arrestatie opvallend’, zegt voorzitter Yassin Elforkani vandaag in deze krant. ‘Debat is gezond, daarbij mag je alles zeggen.’ De jonge imam vindt dat de vrijheid van meningsuiting voorop moet staan. Hoever iedereen mag gaan in het debat is volgens Elforkani een kwestie van ‘fatsoen’, en niet iets voor de rechter.
Eerder al haalden moslims hun schouders op over de film Fitna en over een schilderij met blote borsten in een stadhuis. Daarmee is hun houding een stuk laconieker dan die van de overheid.
Minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin (CDA) steunde het besluit van het Openbaar Ministerie om Nekschot met tien man te arresteren, vanwege het beledigende en discriminerende – voor moslims en zwarten – karakter van diens cartoons. Dat besluit past in een trend. Zo probeerde het kabinet Geert Wilders ervan te weerhouden om diens anti-Koranfilm Fitna te maken, uit angst voor rellen en aanslagen. Moslims reageerden juist heel mild: er ging geen enkele auto de fik in.
Hetzelfde scenario is te vinden op lokaal niveau. Onlangs protesteerde de Turkse moskee Selimiye Camii in Huizen. Het gemeentehuis had een kunstwerk met blote borsten verwijderd omdat islamitische inwoners aanstoot namen. Onzin, aldus de moskee. ‘De moslims in Huizen is helemaal niets gevraagd, de moslims in Huizen hebben niet geklaagd en de moslims in Huizen zijn niet zo kleinzielig dat ze aanstoot nemen aan elke kunstuiting die ze thuis niet zelf zouden ophangen’, meldde een woordvoerder aan het plaatselijke nieuwsblad.
Voor Elforkani is zijn opvatting een logische zaak. ‘Je leeft in een bepaalde omgeving waar afspraken zijn gemaakt. Daar moet de Imambond een standpunt over innemen. Bijvoorbeeld dat de vrijheid van meningsuiting een kernwaarde is van de Nederlandse samenleving. Daar hebben eerdere generaties voor gestreden.’
