Hebben wij het zo slecht in Nederland?

benmamma schreef: ↑

06-12-2018 22:37

Wel ff mijn hele motivatie gebruiken.

Bijstand is een vangnet. Een tijdelijk vangnet. Daarom is deze ook niet hoger dan de bijstand nu is. En voor tijdelijk is dat goed te doen. Een aantal dingen kunnen ff niet. Soit. Volgend jaar beter.

Als je langdurig ( wat langdurig is kun je het nog over hebben) zeg eens langer dan 8 jaar dan loop je tegen dingen aan.
Dingen zijn aan vervanging toe, vloeren, apparaten, bedden.
Daarvoor sparen is een hele kunst/ uitdaging.
Uitkomen elke maand al. En voor deze groep zou ik graag een aanvulling/ regeling/ andere soort uitkering zien.

Je mag het oneens zijn met mijn motivatie maar wel graag het hele stuk en niet alleen dat ik vind dat ik meer geld wil.

Naast een jaarlijkse langdurigheidstoeslag kun je ook bijzondere bijstand aanvragen voor onvoorziene kosten

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... e-bijstand

In mijn gemeente zijn ze strenger geworden helaas maar in de rest van nederland valt het minder tegen.

Hoeveel extra heb je nodig naast de langdurigheidstoeslag en eventueel bijzonder bijstand voor de onvoorziene kosten ?

Wij hebben volledig zelf ons vermogen opgebouwd. Ik ben met 700 euro per maand met een 40-urige werkweek in Oost-Duitsland begonnen en daarna opgeklommen. Daarom is die vermogensrendementbelasting een oneerlijke constructie om belasting te innen op spaargeld. Kortom, sparen wordt gestraft. Maar he, als we weer wat uitkeringen daarvan kunnen betalen, be my guest. Maar ik ben dan toch wel zo asociaal om te zeggen dat ik mijn gespaarde geld gewoon liever voor mezelf en mijn kinderen hou.

liubi schreef: ↑

06-12-2018 23:26

Wij hebben volledig zelf ons vermogen opgebouwd. Ik ben met 700 euro per maand met een 40-urige werkweek in Oost-Duitsland begonnen en daarna opgeklommen. Daarom is die vermogensrendementbelasting een oneerlijke constructie om belasting te innen op spaargeld. Kortom, sparen wordt gestraft. Maar he, als we weer wat uitkeringen daarvan kunnen betalen, be my guest. Maar ik ben dan toch wel zo asociaal om te zeggen dat ik mijn gespaarde geld gewoon liever voor mezelf en mijn kinderen hou.

Tuurlijk hou je het liever voor jezelf. Denk bijna iedereen zou dat liever doen.

Het kwam bijna hilarisch over..
Discussie over armoede in NL en de rest van de wereld en dan komt er vermogensbelasting als onderwerp, dat je daar tegenop ziet.

benmamma schreef: ↑

06-12-2018 23:35

Tuurlijk hou je het liever voor jezelf. Denk bijna iedereen zou dat liever doen.

Het kwam bijna hilarisch over..
Discussie over armoede in NL en de rest van de wereld en dan komt er vermogensbelasting als onderwerp, dat je daar tegenop ziet.

Waarom niet, spaargeld kan bij jou ook invloed hebben.

Toen ik mijn vrouw tegenkwam 10 jaar terug zat ze ook in de bijstand met zoon en geen kinderalimentatie betalende ex partner.
Ze kon er prima van rondkomen en had zelfs wat spaargeld wat er opneer kwam dat ze toen geen kwijtschelding van gemeentelijke belastingen kreeg.

Nu heeft ze trouwens een mooie baan in de zorg, wat toen ik haar tegenwkam door omstandigheden niet wou lukken.

Kukita-Del-Barrio schreef: ↑

06-12-2018 22:50

Naast een jaarlijkse langdurigheidstoeslag kun je ook bijzondere bijstand aanvragen voor onvoorziene kosten

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... e-bijstand

In mijn gemeente zijn ze strenger geworden helaas maar in de rest van nederland valt het minder tegen.

Hoeveel extra heb je nodig naast de langdurigheidstoeslag en eventueel bijzonder bijstand voor de onvoorziene kosten ?

Bijzondere bijstand is behoorlijk uitgekleed en iig niet voor een fiets, koelkast, vloer, bed,

Niet in mijn gemeente iig.
Ook de langdurigheidstoeslag is flink naar beneden gegaan.

Sinds gemeente jeugdzorg zelf moet regelen en financieren is op deze voorzieningen gekort.

Geld moet ergens vandaan komen. En jeugdzorg is dan nog best een post waar ik dan wel begrip voor kan opbrengen.

Maar ik heb niet de indruk dat je wilt aannemen dat het pittig is als je langdurig afhankelijk bent van bijstand
Laat staan dat je vind dat dit wat ruimer zo mogen en dat 7 % minder best veel is terwijl het xo goed gaat in Nederland.

Ik ben wel klaar met mezelf blootgeven.

Voor een aantal was het een fijne discussie en ook een open. Voor een aantal was het tribunaal viva.

Ik ga naar bed.

zeefietser1 schreef: ↑

06-12-2018 23:46

Waarom niet, spaargeld kan bij jou ook invloed hebben.

Toen ik mijn vrouw tegenkwam 10 jaar terug zat ze ook in de bijstand met zoon en geen kinderalimentatie betalende ex partner.
Ze kon er prima van rondkomen en had zelfs wat spaargeld wat er opneer kwam dat ze toen geen kwijtschelding van gemeentelijke belastingen kreeg.

Nu heeft ze trouwens een mooie baan in de zorg, wat toen ik haar tegenwkam door omstandigheden niet wou lukken.

Spaargeld heb ik gehad, 500-1000 euro voor noodgevallen.
Dat is op en nu lukt het al een paar jaar niet meer om het jaar met spaarpotje te eindigen.

Soms wel ff 100- 200 maar einde van het jaar is het op.

Spaarpotje zou best lekker zijn geeft rust.
Dus werk eraan. Maar lukt maar beperkt.

Mooi dat het je partner gelukt is!
Lijkt me voor alle partijen fijn.

Mijn schoonouders wonen trouwens in een 3e wereldland en we ondersteunen hen met een bijdrage dus ik weet wel wat echte armoede is trouwens en tegelijkertijd hebben we ook een aantal jaar in luxe geleefd in het MO maar elk land heeft zijn eigen typische problemen. Waarbij problemen in Nederland van andere aard zijn als in een land als Kyrgyzstan en er zijn in Nederland ook echt wel groepen die het slecht hebben.

Ikigai schreef: ↑

06-12-2018 21:51

Ik ben niet helemaal gezond nee, aangeboren afwijking. Maar ik heb daar prima mee leren leven. Sommige dingen kan ik niet, maar ik heb al jong besloten dat ik die kant niet opga en dat er wel andere wegen zijn die voor mij openliggen.

In de 35 jaar dat ik nu leef heb ik altijd mijn eigen geld verdiend. Daar ben ik trots op. Het is het bewijs dat je niet per definitie niks kan als je iets mankeert.

In Nederland krijg je te snel een labeltje, sommige mensen gaan zich daarnaar gedragen. Als ik morgen aangeef dat ik met mijn aandoening niet meer kan werken, dan krijg ik gelijk een uitkering, maar ik weiger dat pertinent. Ik hou te veel van mijn baan

Ik heb een kwartet aan aandoeningen inmiddels. Ik kan zo de WIA in. Dat ik een fijne boterham verdien, dank ik echter niet aan inzet of een positieve mindset. Ik dank dat vooral aan het feit dat mijn ouders al vroeg in mijn leven wisten dat veel banen geen haalbare kaart zouden zijn en dus de nadruk op andere zaken gingen leggen. Daarnaast verdienden zij beiden een royale boterham dus ik kom uit een gezin waar twee royale boterhammen per maand naar binnen werden gehaald. Hulpmiddelen, nieuwe state of the art therapieën, operaties, you name it en Lemoos kreeg het. Daarnaast had ik geen benedengemiddeld IQ, wat inhield dat het vermijden van ‘fysieke’ beroepen ook een optie was. En als dat allemaal niet was gelukt ondanks onderzoeken, studieadviseurs en weet ik veel welke hulptroepen mijn ouders nog meer hebben ingehuurd, dan had mijn pa mij zeker weten wel via zijn netwerk aan een baan geholpen. Voor iedere opgeworpen drempel had mijn pa wel een advocaat onder speed dial. Als mijn moeder er niet eerst als een bulldozer overheen was gegaan. Ja, sommige dingen heb ik op eigen kracht gedaan. Maar eerlijk? De basis voor dat vertrouwen/gevoel van ‘ik kan dit’, is natuurlijk door mijn afkomst gegrond. Ik kon die grote bek opzetten omdat ik rugdekking had. Ik kan die sprongen in het diepe wagen omdat er bij nood hulptroepen onderweg waren. Ik wist van jongs af aan wat haalbaar/verstandig was en wat ik beter kon vermijden. Ik kon die verantwoorde keuzes maken.

Was ik geboren in een gezin met een modaal inkomen met ouders zonder medische achtergrond, dan was ik pas veel later tegen de lamp gelopen qua aandoeningen. En was er geen geld geweest om mij van hot naar her te vliegen voor behandeling A of B (laat staan het bekostigen van de terugval in inkomen als een van de ouders 24/7 naast mij werd geacht) of was ik te laat geweest. Dan had ik nu in een scootmobiel gezeten of in het meest gunstige geval achter een rollator gelopen. Met een opleiding op zak waar ik wellicht geen drol drie meer aan had wegens totaal niet passend. Ga dan eens op 25-jarige leeftijd de hele boel omgooien en lopende verplichtingen opzeggen. Of erger, op je dertigste met twee kinderen en een hypotheek als de eerste uitvalsverschijnselen je erop wijzen dat je never nooit niet kan terugkeren in je huidige functie. Ga dan eens een lening afsluiten om je te laten omscholen...

Mijn zoon heeft specifieke begeleiding nodig. Dat kost ons 450,- per maand. Dat krijg je niet via een potje van de gemeente. Dus dan betaal je dat als ouders met een redelijk gevulde beurs en gaat 1 van de 2 over op een parttime baan om de logistiek te kunnen verzorgen. Hadden wij een dunne beurs gehad, dan had zoon een groot probleem gehad in de toekomst. Hadden wij drie kinderen gehad zoals ons beider ouders, dan was dat serieus bikkelen geweest voor onze ‘beursinhoud’. En mocht al die begeleiding zoon niet uiteindelijk financieel zelfstandig maken in de toekomst, dan is in zijn levensonderhoud voorzien door het potje van zijn grootouders en wat wij als ouders nu aanvullen.

Allicht dat hij dan in de toekomst sneller ‘een sprong durft te maken’ als je zeker weet dat er een familiaal vangnet onder je kont hangt. Dat experimenteert toch net wat makkelijker dan wanneer de Staat jouw vangnet is. De hele familie is gericht op het ‘in staat stellen van’. Alles staat al generaties lang in dienst van het ‘de kinderen’ mogelijk maken aan mijn kant (vader en moeder). Een heel andere achtergrond dan de familie van mijn man. Daar hadden ze niet de mogelijkheden die mijn ouders hadden. Een uitspraak van een reumatoloog betekende levenslang WAO. Het is niet dat je als verzorgende ineens de capaciteiten, financiën en mogelijkheden hebt om een universitaire studie te volgen die de mogelijkheid op thuiswerk kan bieden met een hypotheek om je nek en drie kleine kinderen. Dat is de tering naar de nering zetten en hopen dat je kinderen niet hetzelfde krijgen. Achtergrond maakt een groot verschil of je reactief of proactief kunt handelen. Daar heb ik zelf geen drol drie voor hoeven doen. Mijn hele huishouden is ingericht op 1 inkomen wat ik ben zelf maar één CVA verwijderd van een batterij aan hulpmiddelen en hulptroepen. Ik kan nog lopen, met enige inspanning zelfs rennen, iets wat veel leeftijdsgenoten met dezelfde aandoening niet meer kunnen zeggen. Letterlijk, omdat ze niet meer kunnen praten. Dankzij mijn afkomst, niet dankzij mijn geweldige karakter ofzo.

julius schreef: ↑

04-12-2018 21:52

Pech inderdaad. Maar verwacht je dat je door een basisinkomen beter uit bent, in de wetenschap dat alle subsidies die je nu nog krijgt dan worden afgeschaft?

Verwacht je nu trouwens van de overheid dat ze jouw welvaart op hetzelfde niveau zouden houden als voordat je je relatie verbrak en ziek werd?

Heb eigenlijk nooit over een basisinkomen nagedacht. Als ik weer een nieuwe relatie krijg, dan zou ik de hoge woonkosten niet meer alleen hoeven te betalen, dat zou enorm schelen, het leven met een WAO uitkering is een enorme uitdaging, als alleenstaande is het leven extra duur.

Verder begrijp ik niet zo goed wat je bedoelt met je vraag of ik verwacht dat de overheid mijn welvaart op hetzelfde niveau zou houden? Vraag je mij of ik een hogere uitkering zou willen?. Daar zou ik niet voor kiezen. Ik ken in mijn eigen kring verschillende mensen die misbruik van het systeem maken, die een uitkering opstrijken terwijl ze gewoon in staat zijn om te werken maar er voor kiezen om niet te werken of om zwart te werken. Ik ben chronisch ziek, mijn gezondheid gaat alleen maar achteruit, maar blijkbaar is het voor de instanties heel moeilijk om hier onderscheid in te maken.

Ik vind wel dat Nederland duur is, huren zijn hoog, verzekeringen zijn hoog, eigenlijk is alles duur. Verder gun ik mensen die geld hebben, het allerbeste. Die goedverdienende banen en die mooie woningen, en vakanties e.d. die ze zich daarmee kunnen veroorloven, daar hebben ze hard voor gewerkt. Ze hebben vaak jarenlang gestudeerd en offers moeten brengen, tegenover mensen (ook in mijn kennissenkring) die geen zin hadden om zich te ontwikkelen en zo snel mogelijk wildne gaan werken met als resultaat dat ze nu een of ander laagbetaald klote baantje hebben, pijn in hun lijf en veel minder te besteden.

Kukita-Del-Barrio schreef: ↑

06-12-2018 22:44

Toevallig weet ik dat er een langdurigheidstoeslag is voor mensen die lang van een minimuminkomen rond moeten komen. Het bedrag verschilt volgens mij per gemeente maar het is meestal enkele honderden euro. Daar kun je een koekast of fiets van kopen. Maar goed, ook dat bedrag zal weer niet altijd genoeg zijn voor sommigen.

https://financieel.infonu.nl/geld/91046 ... inima.html

Het is niet meestal enkele honderden euro's.
De bedragen die in jouw link genoemd worden zijn voorbeelden, dat staat erbij.
Mijn inkomen is te hoog, dus ik krijg die toeslag niet, maar ik zal es vragen hoe hoog ie in mijn gemeente is.

Mooi uitgelegd Lemoos.
Ik kom uit een gezin waarin eigenlijk het enige belangrijke was dat je een zo hoog mogelijke opleiding volgde en dan een baan vond. Werken was het enige dat telde.
En ik heb gestudeerd en gewerkt, en opnieuw, en opnieuw, net zo lang totdat ik er bijna letterlijk bij neerviel.
Want hoe je dat werken moest met mijn specifieke beperkingen (autisme wat nog niet onderkend werd en een spierziekte die ook alleen maar als aanstellerij bestempeld werd), dat werd er niet bij verteld.
Dat neem ik mijn ouders trouwens niet (meer) kwalijk, dat was destijds nu eenmaal de tijdgeest.
Maar ze waren hun tijd ver vooruit, want dat hele 'werken-is-het-enige-dat-telt' is inmiddels uitgegroeid tot algemeenheid.

Ik maak me wel zorgen. Alles wordt fors duurder, en dat terwijl je voorgespiegelt wordt dat we er bijna allemaal op vooruit gaan. Dat gelooft toch niemand meer???
Voor de dagelijkse boodschappen zijn we veel meer kwijt, de zorgverzekering stijgt als een gek, de energierekening idem...en ondertussen worden we opgezadeld met verplichtingen zoals het huis energie neutraal maken dmv dure investeringen. En als je toevallig nog een asbestdak op je schuur hebt liggen kan die er binnen afzienbare tijd ook nog af en vervangen worden, kijk wat dat kost! Bovendien betalen chronisch zieken p.p. ook nog 385 euro eigen risico bovenop hun toch al dure zorgverzekering, dat bedrag ben je gewoon ook jaarlijks nog kwijt. Alleen voor de zorgverzekering betalen wij al zeker 3000 euro volgend jaar, excl eigen risico.
Dus tja...zolang je nog werkt lukt het nog, maar mocht je bij huis komen te zitten...dan weet ik zeker dat we dik in de shit komen. Eerlijk gezegd snap ik niet dat we het allemaal pikken, want er hoeft op zich niet veel te gebeuren bij een hoop gezinnen om ze in de problemen te brengen, buiten hun schuld om. Ik weet dat we hier in elk geval hard moeten buffelen om aan onze verplichtingen te kunnen voldoen, en ik vraag me soms af waar dit op gaat uitdraaien.

Lemoos.

Indrukwekkend verhaal.
En het scheelt Idd uit welk nest je komt.
Is er wel/ geen geld, zijn er ambities, is er liefde, enz.

Ik kom uit een bovenmiddenklasse gezin. Ambitieuze vader. Presteren zal je.. En presteer je niet genoeg dan sla ik het erin en vernederd je elke dag tot je wel presteert.
Dat kan zo werken dat je Idd een goede baan krijgt, een huis kunt kopen enz enz.

Bij mij niet... Getraumatiseerd. En ja daar zijn therapieën voor. Alles gedaan.. Uitbehandeld.

Hierin kun je als kind gewoon pech hebben.

Toch vind ik dat jij jezelf wel te kort doet. Het is waar dat je in bepaalde opzichten mazzel hebt gehad maar als jij je niet ook had ingezet was het niet goed gekomen.

Ook nu neem jij een stuk karakter mee met jouw gezin. Het geld voor een behandeling hebben is een stukje mazzel maar de inzet is er ook!

Dus aanwaaien was en is het zeker niet voor jullie!

Dank voor je indrukwekkende verhaal!

@Lemoos2, jammer dat ik je verhaal niet kan liken. Want je legt het heel goed uit.

Snowkitty schreef: ↑

07-12-2018 08:19

@Lemoos2, jammer dat ik je verhaal niet kan liken. Want je legt het heel goed uit.

Dat zou een leuke functie zijn Idd!

benmamma schreef: ↑

06-12-2018 23:46

Bijzondere bijstand is behoorlijk uitgekleed en iig niet voor een fiets, koelkast, vloer, bed,

Niet in mijn gemeente iig.
Ook de langdurigheidstoeslag is flink naar beneden gegaan.

Sinds gemeente jeugdzorg zelf moet regelen en financieren is op deze voorzieningen gekort.

Geld moet ergens vandaan komen. En jeugdzorg is dan nog best een post waar ik dan wel begrip voor kan opbrengen.

Maar ik heb niet de indruk dat je wilt aannemen dat het pittig is als je langdurig afhankelijk bent van bijstand
Laat staan dat je vind dat dit wat ruimer zo mogen en dat 7 % minder best veel is terwijl het xo goed gaat in Nederland.

Ik ben wel klaar met mezelf blootgeven.

Voor een aantal was het een fijne discussie en ook een open. Voor een aantal was het tribunaal viva.

Ik ga naar bed.

het is helemaal geen tribunaal hoor. Maar omdat sommigen mensen onder de indruk waren dat er geen aanvullingen bestaan voor mensen die langdurig van een minimuminkomen moeten rondkomen heb ik die informatie gepost. Op mij kwam het over alsof jij daar ook nog nooit eerder van gehoord had aangezien je herhaaldelijk aangaf dat er geen tegenvallers mogen zijn. je word er wel degelijk geholpen met tegenvallers maar er is natuurlijk wel een grens. zoals ik al zei heb ik in het verleden vrijwilligerswerk gedaan en veel mensen wisten helemaal niet van die speciale potjes voor als je wasmachine of koelkast stuk gaat. Ik vind het belangrijk dat alles wordt meegenomen in de discussie en niet alleen de zielige verhalen.
je kan je vloer ook prima vervangen met die aanvulling, maar dan kun je inderdaad niet ook nog eens een koelkast en een bankstel vervangen. Maar dat kan ik met mijn salaris ook niet allemaal tegelijk.
Ik ben het er wel met je eens dat e de laatste jaren is bezuinigd op allerlei gebieden. in mijn gemeente is bijzondere bijstand bijvoorbeeld een lening geworden. dat vind ik schandalig eerlijk gezegd, maar goed dat geld voor andere bezuinigingen ook.

Veel mensen in armoede kennen de weg naar speciale gemeentepotjes ook niet.

Solomio schreef: ↑

07-12-2018 05:19

Het is niet meestal enkele honderden euro's.
De bedragen die in jouw link genoemd worden zijn voorbeelden, dat staat erbij.
Mijn inkomen is te hoog, dus ik krijg die toeslag niet, maar ik zal es vragen hoe hoog ie in mijn gemeente is.

In veel gemeentes krijg je honderden euro's. In den Haag kun je tot 800 euro krijgen, In Almere tot 540 euro, den bosch 530 en ga zo maar door. Hoe kom je erbij dat het niet zo is?
In sommigen gemeente is het een stuk lager. In Rotterdam tot 120, Amsterdam tot 170.

Snowkitty schreef: ↑

07-12-2018 08:46

Veel mensen in armoede kennen de weg naar speciale gemeentepotjes ook niet.

Dat zeker.

Maar bijv bijzondere bijstand is heel vaak in de vorm van een lening. Die je, ondanks de zeer lage rente, eigenlijk niet kunt aflossen met een minimum-uitkering.

Snowkitty schreef: ↑

07-12-2018 08:46

Veel mensen in armoede kennen de weg naar speciale gemeentepotjes ook niet.

Juist. en daarom post ik die links met info want voor hetzelfde geld leest er iemand mee die helemaal geen idee heeft dat er potjes zijn om hen even te helpen met een koelkast, vloer vervangen etc. Het is geen vetpot maar die hulp bestaat wel.

Lemoos wat een mooi verhaal en helemaal eens.
Ik ben mijn loopbaan begonnen met voor Nederlandse begrippen arme kinderen. Daarna door omstandigheden hetzelfde werk maar dan in een zeer sjieke buurt.
Wat mij inderdaad opviel was dat dezelfde problemen bij kinderen in het ene gezin het hele gezin sloopten, en bij het andere gezin bijna opgewekt werd aangepakt.
Pietje is megadruk en sloopt de hele boel is op een driekamerflat een ander verhaal dan in een sportief gezin met veel buitenruimte, vlakbij een bos.
Pietjes vader in de ene buurt was een hyperactieve crimineel, pietjes vader in de andere buurt was zelf ook lekker druk, dus was daarom als kind op iedere sport denkbaar en hield van kicks dus elke vakantie met de kinderen klimmen, skieen, net als zijn ouders vroeger.
Pietjes vader uit de sjieke buurt vertelde dat zijn vader hem had geleerd om bewegend te leren, dus huiswerk maken op de kop hangend, opdrukken. Bij een toets even je hoofd omkeren en je wist alles weer.
En dat alles gewoon zoals het was, geen probleem, pietje is ok en vader ook.
Ik kom zelf uit een gezin a en ik heb zoveel van de gezinnen b geleerd
En het is daarnaast zo dat over het algemeen de gezinnen b echt leuke fijne mensen zijn die net als lemoos ook zien dat ze gewoon mazzel hebben.
Het is zo complex en op vele zaken heb je gewoon geen invloed.
Besef je waar je invloed op heb en wat buiten je invloedssfeer ligt en laat je niet verlammen door zaken waar je nu niks mee kan.

Kukita-Del-Barrio schreef: ↑

07-12-2018 08:57

Juist. en daarom post ik die links met info want voor hetzelfde geld leest er iemand mee die helemaal geen idee heeft dat er potjes zijn om hen even te helpen met een koelkast, vloer vervangen etc. Het is geen vetpot maar die hulp bestaat wel.

Je goede bedoelingen worden onderuitgehaald door je toon.

Deze zin komt bij mij bijv zeer obsympathiek over.

Kukita-Del-Barrio schreef: ↑

06-12-2018 22:44

Maar goed, ook dat bedrag zal weer niet altijd genoeg zijn.

Daarnaast lees ik regelmatig dat jij ook heus financieel geen bokkensprongen kunt maken. Waarmee je de indruk wekt dat jouw situatie financieel niet zo veel verschilt van bij die van benmama.
En daarin vergis je je dus.

Ik vind het lastig dat ik toch de indruk krijg dat jij, en anderen, het veel erger vindt dat er werkenden zijn die nauwelijks rond kunnen komen, dan dat uitkeringsgerechtigden nauweijks rond kunnen komen.
Ik vind het allebei even erg.
Dat in zo'n rijk land een substantieel deel van de bevolking moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen.
Ongeacht of je werkt of niet.

Kukita-Del-Barrio schreef: ↑

07-12-2018 08:57

Juist. en daarom post ik die links met info want voor hetzelfde geld leest er iemand mee die helemaal geen idee heeft dat er potjes zijn om hen even te helpen met een koelkast, vloer vervangen etc. Het is geen vetpot maar die hulp bestaat wel.

Idd wie weet heeft iemand er wat aan!

In mijn gemeente bouwen ze de langdurigheidstoeslag af.
Het was ooit een kleine 600 geloof ik. Was voor mijn tijd.

Volgend jaar 175.
Per 2021 stopt het.

Ik heb deze toeslag ook gebruikt voor vervanging. Zoon heeft er 2 jaar terug een andere kamer van gekregen. Bed met buro en muren in New York thema.
Afgelopen jaar naar de dierenarts. Hond had tumor.

Bijzondere bijstand is er bij ons niet als lening.
Voor aantal zaken is het nog. Bv bijzondere medische kosten die niet onder verzekering vallen maar wel noodzakelijk zijn.
Ik ben verzekerd via de gemeente.
Voor mij gunstig.
165 euro maar dan wel je eigen risico gedekt.

Vind ik prettig. Geen verrassingen.
En maak de eigen risico altijd op met mijn alleen al controle bezoekjes met bijbehorende onderzoeken.

Andere vloer komt er wel. Tussen de 400 en 500 euro is niet een onmogelijk bedrag. Bij niet te veel tegenvallers ga ik uit van 2 jaar.

Langdurigheidstoeslag 2019 gaat naar meerdaagse excursie van zoon.

Waarmee ik alleen maar wil aangeven dat het steeds plannen en puzzelen is.

En dat moeten veel mensen. Ik weet prima dat er zat mensen zijn die werken die ook zo moeten.
Plannen en reserveren.

En jij blijft het maar zielig noemen.. Waarom?

Solomio schreef: ↑

07-12-2018 09:14

Je goede bedoelingen worden onderuitgehaald door je toon.

Deze zin komt bij mij bijv zeer obsympathiek over.


Daarnaast lees ik regelmatig dat jij ook heus financieel geen bokkensprongen kunt maken. Waarmee je de indruk wekt dat jouw situatie financieel niet zo veel verschilt van bij die van benmama.
En daarin vergis je je dus.

Ik vind het lastig dat ik toch de indruk krijg dat jij, en anderen, het veel erger vindt dat er werkenden zijn die nauwelijks rond kunnen komen, dan dat uitkeringsgerechtigden nauweijks rond kunnen komen.
Ik vind het allebei even erg.
Dat in zo'n rijk land een substantieel deel van de bevolking moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen.
Ongeacht of je werkt of niet.

Ik lees dezelfde toon als jij.
Verder ook eens. Het is niet of of.
Ik vertel mijn situatie omdat ik die het beste ken.
Waarmee ik dus niet wil zeggen dat er geen andere situaties zijn die lastig (er) zijn.

Als ik zeg ik heb honger. ( of trek als je het liever zo noemt) zeg ik daarmee niet dat ik daar alleen in ben.

En ook niet dat ik geen begrip heb voor mensen die ook honger hebben.

Het is alleen niet zo dat mijn honger dan plotsklaps verdwenen is.

Van mij mag diegene die meer honger heeft eerst eten krijgen.

Ik begrijp alleen nog steeds niet waarom ik niet mag zeggen dat ik honger heb.

Sterker nog. Als ik niet aangeef dat ik honger heb is de kans kleiner dat ik te eten krijg.

Iedereen die honger heeft mag, moet dit zeggen. Want wie weet veranderd er dan iets.

Solomio schreef: ↑

07-12-2018 09:14

Je goede bedoelingen worden onderuitgehaald door je toon.

Deze zin komt bij mij bijv zeer obsympathiek over.


Daarnaast lees ik regelmatig dat jij ook heus financieel geen bokkensprongen kunt maken. Waarmee je de indruk wekt dat jouw situatie financieel niet zo veel verschilt van bij die van benmama.
En daarin vergis je je dus.

Ik vind het lastig dat ik toch de indruk krijg dat jij, en anderen, het veel erger vindt dat er werkenden zijn die nauwelijks rond kunnen komen, dan dat uitkeringsgerechtigden nauweijks rond kunnen komen.
Ik vind het allebei even erg.
Dat in zo'n rijk land een substantieel deel van de bevolking moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen.
Ongeacht of je werkt of niet.

mijn toon word mede bepaald door de indruk die ik hier van jullie krijg. sorry solo, maar dat is hoe ik het ervaar.
dat het moeilijk rondkomen is van een bijstandsuitkering is mij meer als duidelijk. maar er worden ook wel dingen gezegd die niet kloppen, naar mijn idee om het erger te doen lijken dan het ook echt is en dat is niet nodig omdat we allemaal wel snappen dat het moeilijk is. bijvoorbeeld dat er een vloer niet vervangen kan worden omdat er geen geld ervoor zou zijn. dat is dus pertinent niet waar. daar zijn potjes voor gemaakt, bijvoorbeeld een langdurigheidstoeslag waar je elk jaar weer gebruik van kun maken. daar zit wel een maximum aan en als je in een gemeente als Rotterdam of Amsterdam woont krijg je een stuk minder. heb je onvoorzien kosten, zoals hoge zorgkosten dan kun je bijzondere bijstand aanvragen. Soms als (gedeeltelijke) lening en soms als een gift.

Ik vind het net zo erg voor werkenden als niet werkenden wanneer ze weinig hebben. wat ik met die vergelijkingen duidelijk probeer te maken is dat bezuinigingen ons allemaal treft. je mag erover klagen uiteraard maar besef wel dat je niet zomaar van alles vergoed kan krijgen en dat het niet realistisch is om altijd een spaarpot te willen hebben van enkele honderden of duizenden euro's. ik las dat daar ook al over geklaagd werd.