Actueel
alle pijlers
Hond van brug gegooid - wat een monsters kunnen mensen zijn!
donderdag 19 november 2009 om 19:46
quote:titta schreef op 19 november 2009 @ 19:33:
Digi, je opmerkingen snijden hout en zijn intelligenter dan de meeste reacties. Maar: ik personificeer niet, ik stel alleen vast dat dieren op dezelfde manier pijn kunnen voelen (fysiek) als mensen en dat mijn gevoel daar op dezelfde manier op reageert (met walging). Dat betekent niet dat ik het verschil niet zie, een dier is inderdaad geen mens, maar dat ik het leed dat dieren wordt aangedaan niet minder erg vind dan als dat een mens zou worden aangedaan.Maar houdt jouw mening ook stand als er zich een incident in je directe omgeving voordoet? Als je op het nieuws hoort dat een hond van de brug af is gegooid, voel je dan hetzelfde als je moeder van een brug wordt gegooid (afhankelijk van de relatie met je moeder natuurlijk)? Ik kan mij daar zou weinig bij voorstellen, maar misschien begrijp ik je verkeerd.
Digi, je opmerkingen snijden hout en zijn intelligenter dan de meeste reacties. Maar: ik personificeer niet, ik stel alleen vast dat dieren op dezelfde manier pijn kunnen voelen (fysiek) als mensen en dat mijn gevoel daar op dezelfde manier op reageert (met walging). Dat betekent niet dat ik het verschil niet zie, een dier is inderdaad geen mens, maar dat ik het leed dat dieren wordt aangedaan niet minder erg vind dan als dat een mens zou worden aangedaan.Maar houdt jouw mening ook stand als er zich een incident in je directe omgeving voordoet? Als je op het nieuws hoort dat een hond van de brug af is gegooid, voel je dan hetzelfde als je moeder van een brug wordt gegooid (afhankelijk van de relatie met je moeder natuurlijk)? Ik kan mij daar zou weinig bij voorstellen, maar misschien begrijp ik je verkeerd.
donderdag 19 november 2009 om 20:34
quote:Digitalis schreef op 19 november 2009 @ 19:49:
De beste vergelijking is: je moeder of je hond. Evenveel verdriet? Een onbekende moeder en een bekende hond is natuurlijk anders. Een kutwijf van een moeder ook Maar uitgaande van normale relaties: hond en moeder gelijk?Inderdaad, dat 'een' moest ook eigenlijk een 'je' zijn. Ik ben benieuwd!
De beste vergelijking is: je moeder of je hond. Evenveel verdriet? Een onbekende moeder en een bekende hond is natuurlijk anders. Een kutwijf van een moeder ook Maar uitgaande van normale relaties: hond en moeder gelijk?Inderdaad, dat 'een' moest ook eigenlijk een 'je' zijn. Ik ben benieuwd!
donderdag 19 november 2009 om 21:17
quote:Liv schreef op 19 november 2009 @ 14:41:
Nah, ben wel weer uitgeluld hier. Als de dood van je eigen kind of moeder of wie dan ook net zo erg is als de dood van je hond ben je niet helemaal oké in je bovenkamer wat mij betreft.
@Liv
Ik denk ook niet dat dat wordt beweerd door sommige mensen hier. Natuurlijk is het (over)lijden van een familielid of partner om maar eens wat te noemen veel erger dan het overlijden van je kat of hond. Maar dat neemt niet weg dat het heel diep kan zitten als je afscheid moet nemen van je kat of van je hond, dat verdriet/gemis kan heel intens zijn voor sommige mensen. Sommige mensen zien dieren gewoon als een dier en anderen zien in dat dier weer een maatje, een trouwe viervoeter die op de bank mag liggen terwijl een ander vindt dat de gang de beste plek is voor een hond. Iedereen beleeft en ervaart dingen anders, de een is een rationeel mens en een ander is weer een gevoelsmens. Sommige mensen kunnen na een gebroken relatie zo weer in een andere relatie stappen, terwijl een ander voorlopig geen behoefte meer heeft aan een nieuwe liefde. De een kan na verlies van een kind het leven toch weer oppakken en een nieuw gezin stichten terwijl de ander wegzakt in een zware depressie waar hij/zij niet meer uit komt. Iedereen heeft zo zijn eigen bagage en zijn manier om met dingen om te gaan, als dat niet jouw manier is wil dat nog niet zeggen dat die ander niet spoort, niet goed is in zijn bovenkamer of sociaal gehandicapt is. Kijk dat mensen bijvoorbeeld roepen dat ze die vent van een brug af willen gooien vind ik minder erg dan degene die het daadwerkelijk doen. Gelukkig zullen de meeste mensen de daad niet bij het woord voegen, ze uiten slechts een emotie. Daar kun je tegen zijn, en je kunt het verachten maar het zijn slechts woorden. Het zijn juist de mensen die de daad wel bij het woord voegen waar ik me zorgen over maak. Die sporen niet, die zijn ziek in hun bovenkamer en daar is iets mis gegaan in hun socialicatieproces. Niet hen die begaan zijn met welk leed dan ook.
Nah, ben wel weer uitgeluld hier. Als de dood van je eigen kind of moeder of wie dan ook net zo erg is als de dood van je hond ben je niet helemaal oké in je bovenkamer wat mij betreft.
@Liv
Ik denk ook niet dat dat wordt beweerd door sommige mensen hier. Natuurlijk is het (over)lijden van een familielid of partner om maar eens wat te noemen veel erger dan het overlijden van je kat of hond. Maar dat neemt niet weg dat het heel diep kan zitten als je afscheid moet nemen van je kat of van je hond, dat verdriet/gemis kan heel intens zijn voor sommige mensen. Sommige mensen zien dieren gewoon als een dier en anderen zien in dat dier weer een maatje, een trouwe viervoeter die op de bank mag liggen terwijl een ander vindt dat de gang de beste plek is voor een hond. Iedereen beleeft en ervaart dingen anders, de een is een rationeel mens en een ander is weer een gevoelsmens. Sommige mensen kunnen na een gebroken relatie zo weer in een andere relatie stappen, terwijl een ander voorlopig geen behoefte meer heeft aan een nieuwe liefde. De een kan na verlies van een kind het leven toch weer oppakken en een nieuw gezin stichten terwijl de ander wegzakt in een zware depressie waar hij/zij niet meer uit komt. Iedereen heeft zo zijn eigen bagage en zijn manier om met dingen om te gaan, als dat niet jouw manier is wil dat nog niet zeggen dat die ander niet spoort, niet goed is in zijn bovenkamer of sociaal gehandicapt is. Kijk dat mensen bijvoorbeeld roepen dat ze die vent van een brug af willen gooien vind ik minder erg dan degene die het daadwerkelijk doen. Gelukkig zullen de meeste mensen de daad niet bij het woord voegen, ze uiten slechts een emotie. Daar kun je tegen zijn, en je kunt het verachten maar het zijn slechts woorden. Het zijn juist de mensen die de daad wel bij het woord voegen waar ik me zorgen over maak. Die sporen niet, die zijn ziek in hun bovenkamer en daar is iets mis gegaan in hun socialicatieproces. Niet hen die begaan zijn met welk leed dan ook.
donderdag 19 november 2009 om 21:25
Dit was niet de discussie. TO spreekt haar walging uit, dan relativeren sommigen dat door erop te wijzen dat het MAAR een hond is. En dat onderschrijf ik dus niet. Kind of hond, evenveel walging.
Mijn moeder of mijn hond? Ik zal eerlijk blijven: mijn moeder meer verdriet. Als je daarmee vindt dat je de argumentatie gewonnen hebt, prima.
(Ga nu bij vrienden op bezoek, post dus niet meer omdat ik er gewoon niet meer ben.)
Mijn moeder of mijn hond? Ik zal eerlijk blijven: mijn moeder meer verdriet. Als je daarmee vindt dat je de argumentatie gewonnen hebt, prima.
(Ga nu bij vrienden op bezoek, post dus niet meer omdat ik er gewoon niet meer ben.)
donderdag 19 november 2009 om 21:50
quote:Astarte schreef op 19 november 2009 @ 14:31:
Dat een wet tegen je gevoel ingaat is nou juist waarom er wetten zijn. Gevoelens en wetten gaan bijzonder slecht samen, wetten zijn uitgevonden zodat we het niet met gevoel af hoeven te handelen, want dat gaat mis.
Ik begrijp je punt.
Maar ook wetten zijn automatisch verbonden aan gevoelens. Als iemand bijvoorbeeld 4 jaar krijgt voor het stelselmatig verkrachten van kinderen, of voor een gruwelijke moord o.i.d dan vind ik het logisch dat mensen daar gefrustreerd van raken. Zoals laatst, iemand komt na 4 jaar vrij wegens goed gedrag terwijl hij een moeder voor de ogen van haar kinderen beestachtig om het leven heeft gebracht, dan wordt je daar als kind van die moeder niet vrolijk van. Dan kan je wel gaan roepen dat die wetten een nut hebben en dat we moeten oppassen dat niemand voor eigen rechter gaat lopen spelen, maar maak dat dan het slachtofffer maar eens wijs. Een straf moet dan ook daadwerkelijk een straf zijn en geen tik op de vingers.
Dat een wet tegen je gevoel ingaat is nou juist waarom er wetten zijn. Gevoelens en wetten gaan bijzonder slecht samen, wetten zijn uitgevonden zodat we het niet met gevoel af hoeven te handelen, want dat gaat mis.
Ik begrijp je punt.
Maar ook wetten zijn automatisch verbonden aan gevoelens. Als iemand bijvoorbeeld 4 jaar krijgt voor het stelselmatig verkrachten van kinderen, of voor een gruwelijke moord o.i.d dan vind ik het logisch dat mensen daar gefrustreerd van raken. Zoals laatst, iemand komt na 4 jaar vrij wegens goed gedrag terwijl hij een moeder voor de ogen van haar kinderen beestachtig om het leven heeft gebracht, dan wordt je daar als kind van die moeder niet vrolijk van. Dan kan je wel gaan roepen dat die wetten een nut hebben en dat we moeten oppassen dat niemand voor eigen rechter gaat lopen spelen, maar maak dat dan het slachtofffer maar eens wijs. Een straf moet dan ook daadwerkelijk een straf zijn en geen tik op de vingers.
donderdag 19 november 2009 om 22:21
quote:Astarte schreef op 19 november 2009 @ 19:31:
Digi, ik ben zo blij dat je er bent, heb hier de hele dag met smart op zitten wachten
Zat mij namelijk ook al af te vragen of mensen óók zoveel terugkrijgen van hun huisspinnen, muggen en rupsen in de kroppen sla. Ik verwacht van niet. Het gaat kennelijk alleen om dieren die het waard zijn om te worden verheven tot huisdier en waar allerlei ongepaste affectie op losgelaten wordt onder het mom van 'je krijgt er zóveel voor terúg'.
@Asarte
Zo hé...wat een arrogantie zeg.
Digi, ik ben zo blij dat je er bent, heb hier de hele dag met smart op zitten wachten
Zat mij namelijk ook al af te vragen of mensen óók zoveel terugkrijgen van hun huisspinnen, muggen en rupsen in de kroppen sla. Ik verwacht van niet. Het gaat kennelijk alleen om dieren die het waard zijn om te worden verheven tot huisdier en waar allerlei ongepaste affectie op losgelaten wordt onder het mom van 'je krijgt er zóveel voor terúg'.
@Asarte
Zo hé...wat een arrogantie zeg.
vrijdag 20 november 2009 om 12:20
quote:Arcade schreef op 19 november 2009 @ 22:21:
[...]
@Asarte
Zo hé...wat een arrogantie zeg.
. Jackie 23
Ik had mij als bruggengooister van dat tuig, nog even willen mengen id discussie, echter het ontbreekt mij ad tijd.
Nl.
Ik zit te borduren, het is wel 70x80.
Komt boven de manden van mijn schatten te hangen.
Ze zijn bijna jarig, zodoende.......(of ik wacht tot Sinterklaas,optie)
Mijn originele borduurtekst was, : Hippocrates zei reeds in de oudheid, "Wie het dier niet liefheeft, haat de mens".
Ben bang dat mijn snuitjes dat niet snappen.
Borduur nu, " Toen ik de mensen leerde kennen, kreeg ik de dieren lief".
Strookt niet helemaal met de waarheid, want ik had de dieren al lief, voordat ik de mensen leerde kennen.
Dat redt ik niet op 70x80.Das te veel tekst.
Ach als de lieverds maar weten, hoe goed ik het bedoel.
Wat zullen ze blij zijn.! . N.B.Patroon op aanvraag verkrijgbaar.
[...]
@Asarte
Zo hé...wat een arrogantie zeg.
. Jackie 23
Ik had mij als bruggengooister van dat tuig, nog even willen mengen id discussie, echter het ontbreekt mij ad tijd.
Nl.
Ik zit te borduren, het is wel 70x80.
Komt boven de manden van mijn schatten te hangen.
Ze zijn bijna jarig, zodoende.......(of ik wacht tot Sinterklaas,optie)
Mijn originele borduurtekst was, : Hippocrates zei reeds in de oudheid, "Wie het dier niet liefheeft, haat de mens".
Ben bang dat mijn snuitjes dat niet snappen.
Borduur nu, " Toen ik de mensen leerde kennen, kreeg ik de dieren lief".
Strookt niet helemaal met de waarheid, want ik had de dieren al lief, voordat ik de mensen leerde kennen.
Dat redt ik niet op 70x80.Das te veel tekst.
Ach als de lieverds maar weten, hoe goed ik het bedoel.
Wat zullen ze blij zijn.! . N.B.Patroon op aanvraag verkrijgbaar.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
vrijdag 20 november 2009 om 15:38
quote:titta schreef op 19 november 2009 @ 21:25:
Dit was niet de discussie. TO spreekt haar walging uit, dan relativeren sommigen dat door erop te wijzen dat het MAAR een hond is. En dat onderschrijf ik dus niet. Kind of hond, evenveel walging.
Mijn moeder of mijn hond? Ik zal eerlijk blijven: mijn moeder meer verdriet. Als je daarmee vindt dat je de argumentatie gewonnen hebt, prima.
(Ga nu bij vrienden op bezoek, post dus niet meer omdat ik er gewoon niet meer ben.)Maar dan stel je toch dat de mishandeling van een kind en een hond bij jou een gelijke mate van walging oproept? Want daar ging het mij om. En is dat voor jou dan hetzelfde als het even erg vinden? Volgens mij zit daar nog iets tussen namelijk. Dat het walgelijk is staat verder buiten kijf.
Dit was niet de discussie. TO spreekt haar walging uit, dan relativeren sommigen dat door erop te wijzen dat het MAAR een hond is. En dat onderschrijf ik dus niet. Kind of hond, evenveel walging.
Mijn moeder of mijn hond? Ik zal eerlijk blijven: mijn moeder meer verdriet. Als je daarmee vindt dat je de argumentatie gewonnen hebt, prima.
(Ga nu bij vrienden op bezoek, post dus niet meer omdat ik er gewoon niet meer ben.)Maar dan stel je toch dat de mishandeling van een kind en een hond bij jou een gelijke mate van walging oproept? Want daar ging het mij om. En is dat voor jou dan hetzelfde als het even erg vinden? Volgens mij zit daar nog iets tussen namelijk. Dat het walgelijk is staat verder buiten kijf.
vrijdag 20 november 2009 om 19:26
quote:Digitalis schreef op 19 november 2009 @ 19:26:
Als wetenschappelijk onderzoeker leer je argumenteren. Sorry, maar dat lukt niet bijster goed. Niemand zegt dat als een wezen geen frontale cortex heeft, je het van de brug af mag gooien. Dat is geen logische conclusie.
Nog een keer dan, want wie kan hier nou niet argumenteren? Mijn stelling was: ik kan evenveel compassie opbrengen voor een mens als voor een dier.
Dan slaat er iemand even het biologieboek van de middelbare school op na en komt met de opmerking: mens en dier zijn niet gelijk, want dieren hebben geen frontale cortex. Ehh? Ja, en? Heb ik dan ergens gezegd dat dieren en mensen precies gelijk zijn?
Natuurlijk snap ik dat degene met dat biologieboek (weet even niet meer wie) niet vindt dat je wezens zonder fc van een brug mag kieperen, daar zijn we het echt wel over eens.
Ik snap gewoon de toegevoegde waarde van zo'n opmerking niet. Juist als je dan strak doorredeneert kom je wel degelijk op mijn conclusie uit, hoewel ik dus gevoelsmatig best snap dat dat niet is wat wordt bedoeld.
Als wetenschappelijk onderzoeker leer je argumenteren. Sorry, maar dat lukt niet bijster goed. Niemand zegt dat als een wezen geen frontale cortex heeft, je het van de brug af mag gooien. Dat is geen logische conclusie.
Nog een keer dan, want wie kan hier nou niet argumenteren? Mijn stelling was: ik kan evenveel compassie opbrengen voor een mens als voor een dier.
Dan slaat er iemand even het biologieboek van de middelbare school op na en komt met de opmerking: mens en dier zijn niet gelijk, want dieren hebben geen frontale cortex. Ehh? Ja, en? Heb ik dan ergens gezegd dat dieren en mensen precies gelijk zijn?
Natuurlijk snap ik dat degene met dat biologieboek (weet even niet meer wie) niet vindt dat je wezens zonder fc van een brug mag kieperen, daar zijn we het echt wel over eens.
Ik snap gewoon de toegevoegde waarde van zo'n opmerking niet. Juist als je dan strak doorredeneert kom je wel degelijk op mijn conclusie uit, hoewel ik dus gevoelsmatig best snap dat dat niet is wat wordt bedoeld.
zaterdag 21 november 2009 om 00:27
quote:titta schreef op 20 november 2009 @ 19:26:
[...]
Nog een keer dan, want wie kan hier nou niet argumenteren? Mijn stelling was: ik kan evenveel compassie opbrengen voor een mens als voor een dier.
Dan slaat er iemand even het biologieboek van de middelbare school op na en komt met de opmerking: mens en dier zijn niet gelijk, want dieren hebben geen frontale cortex. Ehh? Ja, en? Heb ik dan ergens gezegd dat dieren en mensen precies gelijk zijn?
Natuurlijk snap ik dat degene met dat biologieboek (weet even niet meer wie) niet vindt dat je wezens zonder fc van een brug mag kieperen, daar zijn we het echt wel over eens.
Ik snap gewoon de toegevoegde waarde van zo'n opmerking niet. Juist als je dan strak doorredeneert kom je wel degelijk op mijn conclusie uit, hoewel ik dus gevoelsmatig best snap dat dat niet is wat wordt bedoeld.Een biologie boek openslaan? Gelukkig kan ik dat onderdeel van het menselijk brein benoemen zonder in een boek te kijken. Anders wordt ik per direct uit mijn ambt ontzet denk ik. Ik schreef dat omdat ik het verschil tussen mens en dier wilde illustreren. Hoewel wel pijn primair gelijk is bij mensen en dieren (thalaal) kun je de pijnbeleving niet met elkaar vergelijken. Bij een dier gaat pijn via de lage route, bij mensen wordt vaak ook een cognitief-emotionele respons geactiveerd. En daarom vind ik mishandeling bij een kind erger dan bij een hond. Voor een mens zou zo'n brugincident zeer waarschijnlijk meer negatieve consequenties tot gevolg hebben dan voor een hond. Dus vanuit mijn optiek is het aanwezig zijn van een frontale cortex wel een cruciaal verschil tussen mens en dier. En vanuit het darwinistisch perspectief gezien is het ook helemaal niet zo vreemd om je eigen diersoort te verkiezen boven die van een ander. Dat doen dieren ook.
[...]
Nog een keer dan, want wie kan hier nou niet argumenteren? Mijn stelling was: ik kan evenveel compassie opbrengen voor een mens als voor een dier.
Dan slaat er iemand even het biologieboek van de middelbare school op na en komt met de opmerking: mens en dier zijn niet gelijk, want dieren hebben geen frontale cortex. Ehh? Ja, en? Heb ik dan ergens gezegd dat dieren en mensen precies gelijk zijn?
Natuurlijk snap ik dat degene met dat biologieboek (weet even niet meer wie) niet vindt dat je wezens zonder fc van een brug mag kieperen, daar zijn we het echt wel over eens.
Ik snap gewoon de toegevoegde waarde van zo'n opmerking niet. Juist als je dan strak doorredeneert kom je wel degelijk op mijn conclusie uit, hoewel ik dus gevoelsmatig best snap dat dat niet is wat wordt bedoeld.Een biologie boek openslaan? Gelukkig kan ik dat onderdeel van het menselijk brein benoemen zonder in een boek te kijken. Anders wordt ik per direct uit mijn ambt ontzet denk ik. Ik schreef dat omdat ik het verschil tussen mens en dier wilde illustreren. Hoewel wel pijn primair gelijk is bij mensen en dieren (thalaal) kun je de pijnbeleving niet met elkaar vergelijken. Bij een dier gaat pijn via de lage route, bij mensen wordt vaak ook een cognitief-emotionele respons geactiveerd. En daarom vind ik mishandeling bij een kind erger dan bij een hond. Voor een mens zou zo'n brugincident zeer waarschijnlijk meer negatieve consequenties tot gevolg hebben dan voor een hond. Dus vanuit mijn optiek is het aanwezig zijn van een frontale cortex wel een cruciaal verschil tussen mens en dier. En vanuit het darwinistisch perspectief gezien is het ook helemaal niet zo vreemd om je eigen diersoort te verkiezen boven die van een ander. Dat doen dieren ook.
zaterdag 21 november 2009 om 16:31
Dat van dat biologieboek was maar een grapje, hoor.
Bedankt voor je uitleg, ik ben zelf helemaal niet geschoold in jouw richting, maar ik snap wat je zegt. Sterker, het stelt mij enigszins gerust. Hoewel ik gevoelsmatig nog steeds niet kan denken, het was MAAR een hond (maar dat is ook geen uitspraak van jou, werd al eerder gezegd).
Beetje off-topic, maar als je hier nog leest, heb ik daar nog een vraag over. Ik heb zelf een verwaarloosd (en ik denk zelfs mishandeld) poesje in huis, inmiddels al twee jaar. Ik ben zelf hartstikke lief voor dat beestje (op een normale manier hoor, geen jasjes of liflafjes ed.), maar als ik per ongeluk een onverwachte beweging maakt, schrikt ze zich dood, duikt ineen en zie ik een bange blik in die ogen. Ik weet dat ik geen menselijke eigenschappen aan een dier mag toeschrijven, maar ik krijg wel de indruk dat er vanuit een soort instinct toch een soort angst bovenkomt. Kan dat dan wel?
Bedankt voor je uitleg, ik ben zelf helemaal niet geschoold in jouw richting, maar ik snap wat je zegt. Sterker, het stelt mij enigszins gerust. Hoewel ik gevoelsmatig nog steeds niet kan denken, het was MAAR een hond (maar dat is ook geen uitspraak van jou, werd al eerder gezegd).
Beetje off-topic, maar als je hier nog leest, heb ik daar nog een vraag over. Ik heb zelf een verwaarloosd (en ik denk zelfs mishandeld) poesje in huis, inmiddels al twee jaar. Ik ben zelf hartstikke lief voor dat beestje (op een normale manier hoor, geen jasjes of liflafjes ed.), maar als ik per ongeluk een onverwachte beweging maakt, schrikt ze zich dood, duikt ineen en zie ik een bange blik in die ogen. Ik weet dat ik geen menselijke eigenschappen aan een dier mag toeschrijven, maar ik krijg wel de indruk dat er vanuit een soort instinct toch een soort angst bovenkomt. Kan dat dan wel?
zondag 22 november 2009 om 00:06
waarom is de OP nu weer weg????
Ik kreeg op mijn hyves een berichtje over deze man, met al zijn gegevens erbij tot aan IP adres.
de tekst was ook niet echt koosjer geformuleerd, ik bedoel als je het doorstuurbericht met een aanhef gepaard laat gaan dat het een kankerlijer is, excuse me.
vind die doorstuurberichtjes sowieso vervelend worden en die openbaring van persoonsgegevens wel heel erg raar.
desalnietemin is een hond de brug afgooien not done, maar de reacties erop vaak ook niet.
Ik kreeg op mijn hyves een berichtje over deze man, met al zijn gegevens erbij tot aan IP adres.
de tekst was ook niet echt koosjer geformuleerd, ik bedoel als je het doorstuurbericht met een aanhef gepaard laat gaan dat het een kankerlijer is, excuse me.
vind die doorstuurberichtjes sowieso vervelend worden en die openbaring van persoonsgegevens wel heel erg raar.
desalnietemin is een hond de brug afgooien not done, maar de reacties erop vaak ook niet.
zondag 22 november 2009 om 02:07
Ach, het is en was actueel, dus we vissen het nieuws gewoon even weer op. Wel van een andere bron, dat dan wel weer:
Schokkend: Vent gooit hond van brug.
Kijk, zo'n gozer moeten ze dus gewoon doodschoppen. Van een brug gooien. Verbranden met vuur. Oplossen in zoutzuur. Aan zijn voeten ophangen en laten sterven. Een houten pin door zijn hart slaan. De tering slaan in een donker steegje en laten doodbloeden. Verdrinken in een ondiepe sloot.
Want die gooide just for fun een hondje van de brug. De schoft. Inmiddels heeft de schoft het halve internet achter zich aan. Op Facebook is een groep opgericht om de sucker te pakken. Ook de politie van Litouwen is hem op het spoor.
Bron: www.endandit.nl
Schokkend: Vent gooit hond van brug.
Kijk, zo'n gozer moeten ze dus gewoon doodschoppen. Van een brug gooien. Verbranden met vuur. Oplossen in zoutzuur. Aan zijn voeten ophangen en laten sterven. Een houten pin door zijn hart slaan. De tering slaan in een donker steegje en laten doodbloeden. Verdrinken in een ondiepe sloot.
Want die gooide just for fun een hondje van de brug. De schoft. Inmiddels heeft de schoft het halve internet achter zich aan. Op Facebook is een groep opgericht om de sucker te pakken. Ook de politie van Litouwen is hem op het spoor.
Bron: www.endandit.nl
zondag 22 november 2009 om 02:32
quote:Jaschenca schreef op 22 november 2009 @ 02:07:
Ach, het is en was actueel, dus we vissen het nieuws gewoon even weer op. Wel van een andere bron, dat dan wel weer:
Schokkend: Vent gooit hond van brug.
Kijk, zo'n gozer moeten ze dus gewoon doodschoppen. Van een brug gooien. Verbranden met vuur. Oplossen in zoutzuur. Aan zijn voeten ophangen en laten sterven. Een houten pin door zijn hart slaan. De tering slaan in een donker steegje en laten doodbloeden. Verdrinken in een ondiepe sloot.
Want die gooide just for fun een hondje van de brug. De schoft. Inmiddels heeft de schoft het halve internet achter zich aan. Op Facebook is een groep opgericht om de sucker te pakken. Ook de politie van Litouwen is hem op het spoor.
Bron: www.endandit.nlnou ja, bij de beesten af.
Ach, het is en was actueel, dus we vissen het nieuws gewoon even weer op. Wel van een andere bron, dat dan wel weer:
Schokkend: Vent gooit hond van brug.
Kijk, zo'n gozer moeten ze dus gewoon doodschoppen. Van een brug gooien. Verbranden met vuur. Oplossen in zoutzuur. Aan zijn voeten ophangen en laten sterven. Een houten pin door zijn hart slaan. De tering slaan in een donker steegje en laten doodbloeden. Verdrinken in een ondiepe sloot.
Want die gooide just for fun een hondje van de brug. De schoft. Inmiddels heeft de schoft het halve internet achter zich aan. Op Facebook is een groep opgericht om de sucker te pakken. Ook de politie van Litouwen is hem op het spoor.
Bron: www.endandit.nlnou ja, bij de beesten af.
zondag 22 november 2009 om 14:19
quote:sarah2ndlife schreef op 22 november 2009 @ 00:08:
waarom wordt een discussie niet gewoon verwijderd als de op is weggehaald, dit heeft toch geen zin zo, waar moet je nu over discussieren dan???
raar fenomeen zo hoorTja, en je mag de OP niet kopieren.... Beetje belachelijk om de OP weg te halen, met welk doel enzo??
waarom wordt een discussie niet gewoon verwijderd als de op is weggehaald, dit heeft toch geen zin zo, waar moet je nu over discussieren dan???
raar fenomeen zo hoorTja, en je mag de OP niet kopieren.... Beetje belachelijk om de OP weg te halen, met welk doel enzo??
zondag 22 november 2009 om 17:12
quote:titta schreef op 21 november 2009 @ 16:31:
Dat van dat biologieboek was maar een grapje, hoor.
Bedankt voor je uitleg, ik ben zelf helemaal niet geschoold in jouw richting, maar ik snap wat je zegt. Sterker, het stelt mij enigszins gerust. Hoewel ik gevoelsmatig nog steeds niet kan denken, het was MAAR een hond (maar dat is ook geen uitspraak van jou, werd al eerder gezegd).
Beetje off-topic, maar als je hier nog leest, heb ik daar nog een vraag over. Ik heb zelf een verwaarloosd (en ik denk zelfs mishandeld) poesje in huis, inmiddels al twee jaar. Ik ben zelf hartstikke lief voor dat beestje (op een normale manier hoor, geen jasjes of liflafjes ed.), maar als ik per ongeluk een onverwachte beweging maakt, schrikt ze zich dood, duikt ineen en zie ik een bange blik in die ogen. Ik weet dat ik geen menselijke eigenschappen aan een dier mag toeschrijven, maar ik krijg wel de indruk dat er vanuit een soort instinct toch een soort angst bovenkomt. Kan dat dan wel?
Sorry, ik had hier niet meer gelezen inderdaad, dus vandaar dat ik nu pas reageer.
Het kan heel goed dat jouw katje angst ervaart, zeker als het toen het klein was is mishandeld. Dan treedt er toch een soort van imprinting effect op, dat er soms maar moeilijk uit te krijgen is. Angst gaat ook via lage routes en een bekend voorbeeld is de fright, fight en flight respons. Deze hebben mensen ook, maar omdat in onze leefomgeving de kans klein is dat we worden opgegeten, is deze respons minder functioneel. Een kat kan niet redenaties maken over dat jij hem geen pijn wilt doen bijvoorbeeld. Basale reacties als angst hebben dieren dus net zo goed, en het gedrag van een dier is voor een groot deel ook gewoon aangeleerd. Als het diertje nog jong is kan het zo zijn dat het disfunctionele angstgedrag (zolang hij niet wordt mishandeld natuurlijk) uitdoofd. Maar soms houdt een dier probleemgedrag over helaas.
Ik ben trouwen geen dierenarts hoor Maar hoe het ongeveer werkt bij dieren valt wel vrij eenvoudig af te leiden vanuit mijn studie/werk.
Dat van dat biologieboek was maar een grapje, hoor.
Bedankt voor je uitleg, ik ben zelf helemaal niet geschoold in jouw richting, maar ik snap wat je zegt. Sterker, het stelt mij enigszins gerust. Hoewel ik gevoelsmatig nog steeds niet kan denken, het was MAAR een hond (maar dat is ook geen uitspraak van jou, werd al eerder gezegd).
Beetje off-topic, maar als je hier nog leest, heb ik daar nog een vraag over. Ik heb zelf een verwaarloosd (en ik denk zelfs mishandeld) poesje in huis, inmiddels al twee jaar. Ik ben zelf hartstikke lief voor dat beestje (op een normale manier hoor, geen jasjes of liflafjes ed.), maar als ik per ongeluk een onverwachte beweging maakt, schrikt ze zich dood, duikt ineen en zie ik een bange blik in die ogen. Ik weet dat ik geen menselijke eigenschappen aan een dier mag toeschrijven, maar ik krijg wel de indruk dat er vanuit een soort instinct toch een soort angst bovenkomt. Kan dat dan wel?
Sorry, ik had hier niet meer gelezen inderdaad, dus vandaar dat ik nu pas reageer.
Het kan heel goed dat jouw katje angst ervaart, zeker als het toen het klein was is mishandeld. Dan treedt er toch een soort van imprinting effect op, dat er soms maar moeilijk uit te krijgen is. Angst gaat ook via lage routes en een bekend voorbeeld is de fright, fight en flight respons. Deze hebben mensen ook, maar omdat in onze leefomgeving de kans klein is dat we worden opgegeten, is deze respons minder functioneel. Een kat kan niet redenaties maken over dat jij hem geen pijn wilt doen bijvoorbeeld. Basale reacties als angst hebben dieren dus net zo goed, en het gedrag van een dier is voor een groot deel ook gewoon aangeleerd. Als het diertje nog jong is kan het zo zijn dat het disfunctionele angstgedrag (zolang hij niet wordt mishandeld natuurlijk) uitdoofd. Maar soms houdt een dier probleemgedrag over helaas.
Ik ben trouwen geen dierenarts hoor Maar hoe het ongeveer werkt bij dieren valt wel vrij eenvoudig af te leiden vanuit mijn studie/werk.
