Actueel
alle pijlers
Hoofd transplantatie
woensdag 15 april 2015 om 17:44
Ik heb net met open mond dit artikel gelezen. Ik weet echt niet wat ik er van moet vinden. Aan de ene kant is het natuurlijk geweldig als de zieke in kwestie hiermee gered zou zijn, aan de andere kant is het erg luguber.
Ik ben erg benieuwd hoe jullie hier tegenover staan.
http://www.telegraaf.nl/g ... ijgt_nieuw_lichaam__.html
Ik ben erg benieuwd hoe jullie hier tegenover staan.
http://www.telegraaf.nl/g ... ijgt_nieuw_lichaam__.html
donderdag 16 april 2015 om 21:34
quote:salinarosseno schreef op 16 april 2015 @ 21:08:
Er was een keer een aflevering bij Oprah met allemaal mensen die een transplantatie hadden gehad.
Daar zat bijvoorbeeld een vrouw tussen die altijd heel gezond at maar na de harttransplantatie van een
gestorven motorrijder ineens elke dag naar de Mac Donald moest. Ze kon zichzelf niet meer bedwingen
en bleek dat die motorrijder daar ook elke dag at. En zo zaten er nog meer mensen in de zaal met bizarre voorbeelden.
Een dokter vertelde tijdens de uitzending dat het geheugen in het hele lichaam zit.
Ik weet niet of dat ook zo is hoor maar dit schiet me ineens weer te binnen.
Ik weet niet of ik dat moet geloven
Als iemand een hartinfarct heeft gehad verandert diegene van karakter
Vraag is of jouw voorbeeld te maken heeft met de tranplantatie
Er was een keer een aflevering bij Oprah met allemaal mensen die een transplantatie hadden gehad.
Daar zat bijvoorbeeld een vrouw tussen die altijd heel gezond at maar na de harttransplantatie van een
gestorven motorrijder ineens elke dag naar de Mac Donald moest. Ze kon zichzelf niet meer bedwingen
en bleek dat die motorrijder daar ook elke dag at. En zo zaten er nog meer mensen in de zaal met bizarre voorbeelden.
Een dokter vertelde tijdens de uitzending dat het geheugen in het hele lichaam zit.
Ik weet niet of dat ook zo is hoor maar dit schiet me ineens weer te binnen.
Ik weet niet of ik dat moet geloven
Als iemand een hartinfarct heeft gehad verandert diegene van karakter
Vraag is of jouw voorbeeld te maken heeft met de tranplantatie
donderdag 16 april 2015 om 21:41
quote:Crimson schreef op 16 april 2015 @ 03:24:
Als dit gaat slagen opent het veel wegen naar echte SF-achtige scenario's.
Het simpelste is wel dat iedereen een paar hersenloze klonen van zichzelf als backup kan hebben liggen voor als er iets mis gaat met het origineel (ongeluk, ongeneeslijke ziekte). Zolang het hoofd intact is is er dus niets aan de hand. Kan de medische wetenschap zich verder richten op alle ziektes die met het hoofd te maken hebben en zich specialiseren op de hoofdtransplantatie. De rest is bijzaak.
Iedereen kan dan zo oud worden als het hoofd en de hersenen het toelaten.Ja! Cewl!
Als dit gaat slagen opent het veel wegen naar echte SF-achtige scenario's.
Het simpelste is wel dat iedereen een paar hersenloze klonen van zichzelf als backup kan hebben liggen voor als er iets mis gaat met het origineel (ongeluk, ongeneeslijke ziekte). Zolang het hoofd intact is is er dus niets aan de hand. Kan de medische wetenschap zich verder richten op alle ziektes die met het hoofd te maken hebben en zich specialiseren op de hoofdtransplantatie. De rest is bijzaak.
Iedereen kan dan zo oud worden als het hoofd en de hersenen het toelaten.Ja! Cewl!
donderdag 16 april 2015 om 22:24
quote:katha schreef op 16 april 2015 @ 22:17:
[...]
Ik denk ook dat er psychologische hulp aan vooraf gaat, ten minste, dat hoop ik maar. Uiteindelijk zal hij of een ander het gaan ondervinden. Maar zoals gezegd, je kan van tevoren praten totdat je een ons weegt, dat hoeft echt niet meer realisatie en bewust over de gevolgen van het slagen of misgaan van de operatie te kweken. Dit is gewoon een van die dingen waar de wereld gaat meekijken en nadien de ene helft zegt: goh je zie wel en de andere helft zegt goh, dat verbaast me toch weer.
Er is voor mij geen gelijk of ongelijk in de kwestie te behalen en ik kan een hoop gaan lopen 'wat als'en' maar ik weet net als genoeg mensen hoe de teruglopende levenskwaliteit van een geliefde voor de persoon zelf en de omgeving eruit zien en kan zijn. Wat ik daaruit geleerd heb is niet dat ik vind dat alles maar mogelijk moet zijn in de naam van wetenschap, maar dat er gewoon dingen zijn waar de mens nooit of voor zeer lange tijd geen invloed op zal hebben. En ik vind dat een geruststellende gedachte. Het klinkt hard, maar ik ben zonder keuze gekomen en kan ook weer zonder keuze weer gaan. Ik hoef niet over alles een hand in de pap te hebben, ook niet over leven en dood.
Ik hoef niet alles ok te vinden en ik hoef niet alles te accepteren, ook niet elke keuze die een geliefde maakt. Als ik met zo een beslissing gewoon niet door een deur kan, dan kan ik dat niet. Dan kan ik lopen doen alsof meegaan in de praat ja maar wat als het je geliefde is, en echte liefde is.... en houden zit 'm toch niet in het uiterlijk..enz. en eerlijk gezegd heb ik geen familie die tot die keuze bereidt zou zijn, omdat we daarin gelijkgestemd zijn. Net zoals dat ik waarschijnlijk geen partner zal hebben die graag van deze mogelijkheid gebruik zou willen maken. Ik meen het echt, dat zou voor mij een dealbreaker zijn. Net zoals roken.
Als het aftakelen van bijvoorbeeld je moeder je pijn kan doen, dat ze zichzelf niet meer mooi vindt of dat ze verouderd en je haar eigenlijk niet meer herkent. Waarom zou ik dan geen pijn mogen voelen over het feit dat mijn geliefde of partner per se een ander lichaam wilt dan dat dat ik jaren heb gekend.
Mijn ouders zijn al jaren dood en ik mis ze zo erg. Soms kom ik iemand tegen die me vertederd en waarbij ik datzelfde gevoel krijg als voor mijn ouders. Maar dat is voor mij geen reden om een surrogaat te gaan vinden. Ik heb maar een moeder en vader en ik heb maar 1 een lichaam. Daar moet ik het meedoen.
Ik vind deze vooruitgang 'no step voor mankind, and one giant leap' voor de wetenschap. Het afsteven op totale vervreemding van onszelf.
[...]
Ik denk ook dat er psychologische hulp aan vooraf gaat, ten minste, dat hoop ik maar. Uiteindelijk zal hij of een ander het gaan ondervinden. Maar zoals gezegd, je kan van tevoren praten totdat je een ons weegt, dat hoeft echt niet meer realisatie en bewust over de gevolgen van het slagen of misgaan van de operatie te kweken. Dit is gewoon een van die dingen waar de wereld gaat meekijken en nadien de ene helft zegt: goh je zie wel en de andere helft zegt goh, dat verbaast me toch weer.
Er is voor mij geen gelijk of ongelijk in de kwestie te behalen en ik kan een hoop gaan lopen 'wat als'en' maar ik weet net als genoeg mensen hoe de teruglopende levenskwaliteit van een geliefde voor de persoon zelf en de omgeving eruit zien en kan zijn. Wat ik daaruit geleerd heb is niet dat ik vind dat alles maar mogelijk moet zijn in de naam van wetenschap, maar dat er gewoon dingen zijn waar de mens nooit of voor zeer lange tijd geen invloed op zal hebben. En ik vind dat een geruststellende gedachte. Het klinkt hard, maar ik ben zonder keuze gekomen en kan ook weer zonder keuze weer gaan. Ik hoef niet over alles een hand in de pap te hebben, ook niet over leven en dood.
Ik hoef niet alles ok te vinden en ik hoef niet alles te accepteren, ook niet elke keuze die een geliefde maakt. Als ik met zo een beslissing gewoon niet door een deur kan, dan kan ik dat niet. Dan kan ik lopen doen alsof meegaan in de praat ja maar wat als het je geliefde is, en echte liefde is.... en houden zit 'm toch niet in het uiterlijk..enz. en eerlijk gezegd heb ik geen familie die tot die keuze bereidt zou zijn, omdat we daarin gelijkgestemd zijn. Net zoals dat ik waarschijnlijk geen partner zal hebben die graag van deze mogelijkheid gebruik zou willen maken. Ik meen het echt, dat zou voor mij een dealbreaker zijn. Net zoals roken.
Als het aftakelen van bijvoorbeeld je moeder je pijn kan doen, dat ze zichzelf niet meer mooi vindt of dat ze verouderd en je haar eigenlijk niet meer herkent. Waarom zou ik dan geen pijn mogen voelen over het feit dat mijn geliefde of partner per se een ander lichaam wilt dan dat dat ik jaren heb gekend.
Mijn ouders zijn al jaren dood en ik mis ze zo erg. Soms kom ik iemand tegen die me vertederd en waarbij ik datzelfde gevoel krijg als voor mijn ouders. Maar dat is voor mij geen reden om een surrogaat te gaan vinden. Ik heb maar een moeder en vader en ik heb maar 1 een lichaam. Daar moet ik het meedoen.
Ik vind deze vooruitgang 'no step voor mankind, and one giant leap' voor de wetenschap. Het afsteven op totale vervreemding van onszelf.
donderdag 16 april 2015 om 22:54
Overigens denk ik niet dat deze operatie meer toekomst zal bieden op het doel van de operatie.
Ik heb meer geloof in de ontwikkeling van zelfheling door het lichaam. Doormiddel van kunde en kennis het lichaam eraan herinneren wat het in eerste instantie behoort te doen. Het schijnt dat gaatjes in tanden met behulp van een bepaalde straling zelf weer 'helen'.
Ik heb meer geloof in de ontwikkeling van zelfheling door het lichaam. Doormiddel van kunde en kennis het lichaam eraan herinneren wat het in eerste instantie behoort te doen. Het schijnt dat gaatjes in tanden met behulp van een bepaalde straling zelf weer 'helen'.
donderdag 16 april 2015 om 23:22
quote:liebeskind schreef op 16 april 2015 @ 21:34:
[...]
Ik weet niet of ik dat moet geloven
Als iemand een hartinfarct heeft gehad verandert diegene van karakter
Vraag is of jouw voorbeeld te maken heeft met de tranplantatie
Ik vond het ook vreemd allemaal maar zo zaten er nog veel meer mensen met
allemaal zulke voorbeelden. De hele aflevering ging daarover maar misschien
was het wel in scene gezet. Geen idee of Oprah dat ook weleens deed net zoals
Jerry Springer.
[...]
Ik weet niet of ik dat moet geloven
Als iemand een hartinfarct heeft gehad verandert diegene van karakter
Vraag is of jouw voorbeeld te maken heeft met de tranplantatie
Ik vond het ook vreemd allemaal maar zo zaten er nog veel meer mensen met
allemaal zulke voorbeelden. De hele aflevering ging daarover maar misschien
was het wel in scene gezet. Geen idee of Oprah dat ook weleens deed net zoals
Jerry Springer.
zaterdag 18 april 2015 om 08:51
Wat ik me ook blijf afvragen: Hoe moet het zijn als je (het hoofd dus) wakker wordt na de operatie...
Ze houden je eerst een tijdje in coma zodat het lichaam kan 'helen', maar daarna wordt je toch wakker.
Hoe worden de spieren in je hoofd aangestuurd? Gaat dat rechtstreeks, en is dat dus nog intact? Of loopt dat via het doorgesneden-en-weer-geheelde ruggemerg?
Kan je dan direcht weer praten? Met je ogen knipperen? Of ligt dat allemaal 'lam'? In dat laatste geval zit je dus 'locked in' in je eigen hoofd. Misschien voel je je wel doodziek, heb je veel pijn, en kan je het niet aangeven.
Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik het afkeur. De zieke die dit vrijwillig kiest weet waarschijnlijk niet waar hij aan begint.
Meestal ben ik niet zo van het verbieden, maar ik neig toch naar dit moet verboden worden. Het is onmenselijk.
Ze houden je eerst een tijdje in coma zodat het lichaam kan 'helen', maar daarna wordt je toch wakker.
Hoe worden de spieren in je hoofd aangestuurd? Gaat dat rechtstreeks, en is dat dus nog intact? Of loopt dat via het doorgesneden-en-weer-geheelde ruggemerg?
Kan je dan direcht weer praten? Met je ogen knipperen? Of ligt dat allemaal 'lam'? In dat laatste geval zit je dus 'locked in' in je eigen hoofd. Misschien voel je je wel doodziek, heb je veel pijn, en kan je het niet aangeven.
Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik het afkeur. De zieke die dit vrijwillig kiest weet waarschijnlijk niet waar hij aan begint.
Meestal ben ik niet zo van het verbieden, maar ik neig toch naar dit moet verboden worden. Het is onmenselijk.
Zo erg is het nou ook weer niet
