Intergenerationele armoede

04-11-2023 10:17 365 berichten
Dit is mijn stokpaardje, excuus alvast.

Op dit forum lees je best vaak vrij stellige beweringen over wat arme mensen allemaal verkeerd doen en beter zouden moeten doen. Uit steeds meer onderzoek blijkt dat armoede niet zo'n eendimensionale kwestie is als veel mensen denken.
Maar ja, hoe lossen we dit probleem dan op? Of moeten we accepteren dat er een groep nooit uit de armoede ontsnapt?

Kijktip:
Deze documentaire uit de reeks Focus is ook interessant in dit kader https://ntr.nl/Focus/287/detail/Armoede ... ON_1344847
Voor mij waren veel dingen (teruggestuurd worden om te vechten bij conflicten, je kunt niemand vertrouwen behalve je familie) extreem herkenbaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Socks schreef:
04-11-2023 16:52
Dat is ook zo wat jij zegt. Eigenlijk heb je een enorme achterstand in ontwikkeling, je checkt veel later in en dat is soms nadelig in werksituaties maar ook voor je zelf, voor je eigen gevoel.
Ja en dat kan ook weer leiden tot psychische klachten, in therapie gaan daarvoor en dat kan dan ook weer gevolgen hebben. Cirkel weer rond. Sta je weer op achterstand, terwijl je er niks aan kunt doen.
lemoos2 schreef:
04-11-2023 17:46
Eens. Ik kom niet uit een elitaire omgeving maar op een ‘waar gaan jullie liever skiën?’ zou ik zonder blikken of blozen gewoon gezegd hebben dat mijn ouders een pesthekel aan sneeuw hebben. Ik zou daar niet eens bij hebben nagedacht of dit standaard zou zijn, wintersport.
Oh ik ook hoor. En ik zeg er ook gewoon bij dat het raar is daar zomaar vanuit te gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
nitflex schreef:
04-11-2023 17:52
Ja, dat geldt voor iedereen in een andere omgeving. Maar als dat verder geen gevolgen heeft voor je studie of werk, dan maakt die ongemakkelijkheid verder niet uit. Een keer ongemakkelijk op een verjaardag waar je de mores niet kent is wat anders dan naar een netwerkevent waar je de mores niet kent. En dat kunnen dingen zijn die samenhangen met je toekomst.
Of als je ineens in een parallelle wereld bent belandt waarin iedereen schijnbaar een heel ander leven heeft: studenten, studentenhuis, studie, stageplaatsen. Dat je dan steeds ‘moet’ nadenken i.p.v. gewoon jezelf te kunnen zijn zonder dat je dit gevoelens van schaamte of ‘gebrek’ oplevert.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
04-11-2023 17:18
De enige wijn die ik kende was Canei. Dat hielp ook niet :proud:
😋
Liters en liters
Abby schreef:
04-11-2023 17:55
😋
Liters en liters
Ik kan me zelfs het liedje van de reclame nog herinneren. Canei, Canei, da's de wijn voor mij. Canei, canei daar zet ik alles voor opzij!
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
04-11-2023 17:37
Ik heb ook wel colleges gehad van docenten die echt heel lelijke dingen zeiden over "paupers' (het woord tokkie bestond nog niet) in de overtuiging dat we dan samen konden lachen over domme arbeiders.
Docent op de middelbare school die lelijke vooroordelen deelde over de wijk waar mijn familie vandaan komt, omdat ze niet aannam dat iemand in v5 uit die buurt kon komen.
Of collega’s die opmerkingen maken over mensen die bij de plantsoenendienst werken. Altijd lachen als ik dan zeg dat mijn vader daar 40 jaar gewerkt heeft. Overigens durfde ik dat vroeger niet te zeggen, ik praatte nooit over zijn werk, maar nu wel gelukkig.
TinyTiny schreef:
04-11-2023 14:34
Ik zit hier altijd een beetje dubbel in. Met een armoede achtergrond is het moeilijker om eruit te komen, maar om jezelf dan alleen maar als slachtoffer te zien, vind ik ook weer niet ok.
Enige jaren geleden was er een programma op tv (weet de naam even niet meer) waar een rijke ondernemer gekoppeld werd aan mensen die het moeilijk hadden. Doel van het programma was dat die ondernemer zijn inzichten en netwerk gebruikte om degenen die het moeilijk hadden te helpen. In sommige gevallen was dit een succes. In andere gevallen zag je dat ondanks dat alle mogelijkheden werden aangereikt, er 0 moeite kwam uit degenen die het moeilijk hadden. Daar kon ik aardig boos op worden en in 1 aflevering was de ondernemer er ook mee gestopt.

Zelf kom ik niet uit echt een arm gezin, maar er zijn zeker periodes geweest waarin elk dubbeltje omgedraaid moest worden. Juist omdat mijn ouders dat voor mij niet wilden, is studeren enorm gestimuleerd. Tegen de tijd dat ik tiener was, waren de inkomsten gelukkig ook alweer een stuk beter. Inmiddels verdien ik veel meer dan mijn ouders ooit hebben gedaan en ben ik ook echt dankbaar dat ze mij gestimuleerd hebben.

Mijn man is juist veel minder gestimuleerd qua studeren. Zijn vader kwam echt uit een arm gezin (alleenstaande moeder in die tijd). Hij heeft zich met hard werken echt opgewekt en is inmiddels behoorlijk rijk (als je hem ziet, zal je dat nooit zeggen. Zo gewoon ziet hij eruit). Ondanks dat hij pensioenleeftijd heeft bereikt, werkt hij nog steeds aan van alles. Bij zo iemand hoef je ook echt niet aan te komen dat armoede je overkomt en er niets aan kunt doen.


Ik denk niet dat deze groep zich als slachtoffer zíet, maar het feitelijk gewoon is. Zie de docu én de docu die ik eerder beschreef (inderdaad 'Klassen' geheten).

Je hebt het verder over je vader, dat hij met heel hard werken zichzelf opgewerkt heeft. Waarbij weer eens de (niet vanzelfsprekende!) link wordt gelegd tussen hard werken en rijk worden.

De buschauffeurs, schoonmakers en mensen in andere laagbetaalde banen werken net zo hard hoor! Zij hebben alleen vaak de capaciteiten niet om een beroep te hebben wat méér zou verdienen. Terwijl ze net zo hard nodig zijn als ieder ander beroep.

De maakbaarheid van je carrière is, zoals dit topic bedoeld was te illustreren, niet vanzelfsprekend.
lemoos2 schreef:
04-11-2023 17:54
Of als je ineens in een parallelle wereld bent belandt waarin iedereen schijnbaar een heel ander leven heeft: studenten, studentenhuis, studie, stageplaatsen. Dat je dan steeds ‘moet’ nadenken i.p.v. gewoon jezelf te kunnen zijn zonder dat je dit gevoelens van schaamte of ‘gebrek’ oplevert.
Klopt, en het is de som der delen. Er wordt nu hier een voorbeeldje genoemd. Maar het is natuurlijk een aaneenschakeling van situaties geweest. Niet een keertje als een vis op het droge, maar voortdurend op elk vlak moeten bijleren. Dat doet een mens wankelen en je gaat al sneller in de afkijkmodus, eerst even zien wat de anderen doen.

Het is al veelzeggend dat je al baalt dat je de eerste bent aan wie wordt gevraagd wat je wil drinken, daar al nerveus over wordt, dan maar het meest neutrale vraagt dat je kunt bedenken, en dan alsnog het deksel op je neus krijgt. Bij wat eigenlijk een niet noemenswaardige sociale interactie zou moeten zijn. Was ze de cuculus de tweede geweest, dan nam ze ook gewoon bitter lemon. Echt niet dat je daarna op diezelfde avond het hoogste woord voert en lekker vrijuit met iedereen staat te babbelen.
anoniem_65b76fd3af17f wijzigde dit bericht op 04-11-2023 18:02
7.28% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
lemoos2 schreef:
04-11-2023 17:54
Of als je ineens in een parallelle wereld bent belandt waarin iedereen schijnbaar een heel ander leven heeft: studenten, studentenhuis, studie, stageplaatsen. Dat je dan steeds ‘moet’ nadenken i.p.v. gewoon jezelf te kunnen zijn zonder dat je dit gevoelens van schaamte of ‘gebrek’ oplevert.
Dit is mijn achtergrond en dat verscheurt je. Je weet dan nooit of je het juiste zegt of doet .
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
04-11-2023 17:58
Ik kan me zelfs het liedje van de reclame nog herinneren. Canei, Canei, da's de wijn voor mij. Canei, canei daar zet ik alles voor opzij!
Dat weet ik geeneens meer :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
mevrouwn schreef:
04-11-2023 17:58
Of collega’s die opmerkingen maken over mensen die bij de plantsoenendienst werken. Altijd lachen als ik dan zeg dat mijn vader daar 40 jaar gewerkt heeft. Overigens durfde ik dat vroeger niet te zeggen, ik praatte nooit over zijn werk, maar nu wel gelukkig.
Weten niet beter moet je maar denken. Alhoewel ik heel goed snap dat zoiets pijn kan doen.
Nog even over die rijke man die op tv blijkbaar het armoedegezin niet kon helpen, omdat ze zogezegd zelf niets wilden doen aan het probleem.

Als je al decennialang in een situatie zit, het gaat al zo van generatie op generatie (precies waar dit topic over gaat) en je bent helemaal gevormd door je omgeving, dan is het niet in een paar maanden voor een tv-programma opgelost. Wat een snob als hij dacht het wel even gauw te fixen.

Dan heeft die rijke man zich totaal niet ingeleefd in de ander en zijn motieven. En Nederland maar smullen en veilig vanaf hun nieuwe bank roepen: 'Zie je wel, eigen schuld'.
In de OP wordt ook naar oplossingen gevraagd, iemand daar ideeën over?
turquasi schreef:
04-11-2023 14:05
Dit helpt om het probleem te zien.
Voeg er nog aan toe dat degene die maar 20 km hoeft te rennen dat mag doen met een opgeleide coach ernaast en een mooie tablet die de route heeft uitgestippeld voor je. Je hebt goed geslapen in je dure bed en goed gegeten. Degene die 60 km mocht rennen natuurlijk niet, die heeft hopelijk een beetje een idee van hoe je bij de bestemming komt maar niemand die je bij de hand neemt en het is maar erg de vraag of je buik vol was en waarmee....

Mooie metaforen die jullie noemen.

Ik ben de renner zonder coach en tablet. Gelukkig ben ik cognitief voldoende ontwikkeld en heb ik het vermogen om te knokken voor iets. Beide gewoon toeval en geen eigen verdiensten.

Door gezondheidsproblemen van jongs af aan, ben ik aangewezen op diverse overheidsinstanties en potjes. Ik heb zoals gezegd genoeg capaciteit om mijn weg te vinden, ik ben autochtoon en kom uit een eenvoudig plattelandsgezin met genoeg liefde en steun om me heen.

Maar zelfs in díe bevoorrechte positie is het haast niet te doen om je weg te vinden in regeltjesland. Hoe vaak ik niet bij een willekeurige aanvraag (of het nu thuiszorg, een toeslag of iets anders is) zeg: "Fijn dat deze mogelijkheid er is, maar wat is het toch ingewikkeld gemaakt. Hoe moeilijk zal dit niet zijn voor mensen die weinig scholing hebben gehad of allochtoon zijn?"

Je inleven in de ander, in diens situatie, is hierin van groot belang voordat je je mening uitspreekt. En dan écht weten van de hoed en de rand, niet het ingevulde bevooroordeelde 'weten'. Daar schort het bij veel mensen aan, merk ik.

Dus TO, dit topic is wel degelijk zinnig! Dat zien we wel aan diverse reacties. Dus dankjewel voor het openen.
Alle reacties Link kopieren Quote
LaFolie schreef:
04-11-2023 17:23
Herkenbaar topic. Het klinkt een beetje stom, maar de afgelopen maanden is dit een sterk thema bij mij en ik ervaar het een beetje als een stil verdriet dat niemand begrijpt. Maat hier dan toch mensen die het begrijpen :)
Zeker weten!
Inanna schreef:
04-11-2023 15:48
Ik denk dat je, als je in een kansarme omgeving opgroeit, je ook mensen mist die je kunnen inspireren. Je hebt geen voorbeelden aan wie je je kunt spiegelen.
Verder is er geen geld en geen interesse in activiteiten waar je iets aan kunt hebben. Geen kunst, cultuur etc.

Inderdaad. Bekend is ook dat je, om te groeien, het best kunt omgaan met mensen die zijn waar en hoe jij wilt zijn. Maar hoe weet je überhaupt dat dit een bekend gegeven is? Laat staan dat je er ook daadwerkelijk iets mee zou kunnen.
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
04-11-2023 17:58
Ik kan me zelfs het liedje van de reclame nog herinneren. Canei, Canei, da's de wijn voor mij. Canei, canei daar zet ik alles voor opzij!
Canei, drink Canei,
Lekkere wijn voor jou en mij,
Canei, drink Canei,
Het sprankelt en is heerlijk fris en hoort erbij!
merano wijzigde dit bericht op 04-11-2023 18:21
0.15% gewijzigd
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
Zenmomentje schreef:
04-11-2023 18:08
In de OP wordt ook naar oplossingen gevraagd, iemand daar ideeën over?
Het enige- zeer voor de hand liggende- waar ik op kan komen is om de cirkel te doorbreken. Zoals we hier kunnen lezen lukt het sommigen.
Maar het is hard werken. Voelt vaak als vechten in mijn ervaring.

Iemand kwam al met die mooie metafoor over het wedstrijd rennen en het aantal kilometers wat je daarbij moet afleggen. Het is vaak meer en harder rennen. Niet eenmalig, maar blijvend.
Goed onderwijs. Onderwijs dat niet zo kapotbezuinigd is dat de zwakkere leerlingen het alleen redden met externe hulp. Vroeg beginnen met school, hele dagen. Bevoegd, bekwaam en niet-overspannen personeel dat de tijd en de ruimte heeft. Dat kost veel geld, maar het loont.
Inzet van ervaringsdeskundigen bij het maken van beleid.
LaFolie schreef:
04-11-2023 17:23
Herkenbaar topic. Het klinkt een beetje stom, maar de afgelopen maanden is dit een sterk thema bij mij en ik ervaar het een beetje als een stil verdriet dat niemand begrijpt. Maat hier dan toch mensen die het begrijpen :)

:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Rabarber schreef:
04-11-2023 18:06
Nog even over die rijke man die op tv blijkbaar het armoedegezin niet kon helpen, omdat ze zogezegd zelf niets wilden doen aan het probleem.

Als je al decennialang in een situatie zit, het gaat al zo van generatie op generatie (precies waar dit topic over gaat) en je bent helemaal gevormd door je omgeving, dan is het niet in een paar maanden voor een tv-programma opgelost. Wat een snob als hij dacht het wel even gauw te fixen.

Dan heeft die rijke man zich totaal niet ingeleefd in de ander en zijn motieven. En Nederland maar smullen en veilig vanaf hun nieuwe bank roepen: 'Zie je wel, eigen schuld'.
Ik zag dus nogal een verschil in de verschillende afleveringen en hoe mensen ermee omgingen.

Daarnaast is dat van generatie op generatie dus niet altijd maar het geval. Ik ken velen voorbeelden waarin mensen eruit los komen. Is dat moeilijk? Jazeker! Gaat er ooit wat veranderen als je er omdat het moeilijk is, nooit iets aan doet? Nee. Hoe moet zo iemand dan geholpen worden? Durf ik het antwoord niet op te geven. Dat zal verschillen per persoon. In dat programma heb ik echter wel mooie voorbeelden gezien van hoe iemand geholpen kan worden door gekoppeld te worden aan iemand met een netwerk. Dit zal echter niet voor iedereen een oplossing zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
04-11-2023 18:24
Goed onderwijs. Onderwijs dat niet zo kapotbezuinigd is dat de zwakkere leerlingen het alleen redden met externe hulp. Vroeg beginnen met school, hele dagen. Bevoegd, bekwaam en niet-overspannen personeel dat de tijd en de ruimte heeft. Dat kost veel geld, maar het loont.
Inzet van ervaringsdeskundigen bij het maken van beleid.
En ook mensen hun eigen omgeving die ze wel een keer naar een museum mee nemen, of naar zee of gewoon naar een andere stad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zenmomentje schreef:
04-11-2023 18:08
In de OP wordt ook naar oplossingen gevraagd, iemand daar ideeën over?
Als maatschappij weer meer investeren in goed onderwijs.

Wetenschappelijk /HBO onderwijs toegankelijk houden voor iedereen. Dus geen basisbeurs of renteloze lening voor alle studenten, maar een beurs voor studenten met ouders die onder een bepaalde inkomensgrens zitten.

Op middelbare scholen meer aandacht voor kritisch denken en ook ruimte voor culturele uitjes. Samen naar een museum, samen naar een concert of toneelstuk in een andere taal.

Op lagere scholen de schoollunch invoeren. En segregatie tegengaan, dus streven naar gemengde scholen. Geen ruimte geven om te kiezen als ouders naar welke basisschool je kind gaat.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
Anyco schreef:
04-11-2023 12:34
Pietje zegt dat in iets andere woorden. Ik vond het ook al een rare opmerking.
Ik heb het zeker niet zo bedoeld hoor! Maar je leest veel over eerste generatie studenten en wat ik tegen kom is vaak jongeren van een andere afkomst. Ik gun iedereen alle hulp die hij/zij nodig heeft, ik heb dat zelf helaas niet gehad.
TinyTiny schreef:
04-11-2023 18:27
Ik zag dus nogal een verschil in de verschillende afleveringen en hoe mensen ermee omgingen.

Daarnaast is dat van generatie op generatie dus niet altijd maar het geval. Ik ken velen voorbeelden waarin mensen eruit los komen. Is dat moeilijk? Jazeker! Gaat er ooit wat veranderen als je er omdat het moeilijk is, nooit iets aan doet? Nee. Hoe moet zo iemand dan geholpen worden? Durf ik het antwoord niet op te geven. Dat zal verschillen per persoon. In dat programma heb ik echter wel mooie voorbeelden gezien van hoe iemand geholpen kan worden door gekoppeld te worden aan iemand met een netwerk. Dit zal echter niet voor iedereen een oplossing zijn.


Dat is het punt: we zijn niet allemaal hetzelfde en het ene arme gezin is het andere niet.

Er al veroordelend naar kijken en ze in één en hetzelfde hokje stoppen met dito verwachtingen, laat zien precies wat er misgaat.

Zenmomentje vroeg hierboven al wat de oplossing zoal zou kunnen zijn. Nou, ik denk dus dat die oplossing zou moeten beginnen met kijken naar het individu. Niet naar 'de groep armen'.

Ik heb mijn hoofd niet helder nu, dus ik verwoord het niet helemaal goed merk ik.
anoniem_65cb27049b5a8 wijzigde dit bericht op 04-11-2023 18:35
0.90% gewijzigd

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven