Actueel
alle pijlers
Kindermishandeling? Gewoon accepteren dat het bestaat?
donderdag 15 september 2011 om 00:46
Ik word er echt letterlijk misselijk van. Ik ben vanavond van het nieuws dat Robert V live kindermisbruik heeft aanschouwd, beland in het filmpje van DrPhil waar een pleegkind een heet drankje voor straf moet drinken om daarna te lezen in een blog van Nynke waar zij uitgebreid uit de doeken doet hoe een 1 jarig kind is omgebracht door zijn vader. En dit heb ik gelezen in nog geen 10 minuten tijd..
Al dat leed trek ik mij zeer aan, nu zeker omdat ik moeder ben. Ik weet niet precies waarom ik dit topic open, maar zijn dit nu allemaal 'incidenten' of worden kinderen steeds vaker en vaker misbruikt? En vinden jullie dat de pers terughoudend moet zijn of juist wel moeten berichten over dit soort gruwelijkheden.
Ik ben steeds meer en meer van mening dat iedereen vanaf een bepaalde leeftijd een soort cursus moet gaan volgen om te kijken of men wel geschikt is voor het ouderschap.
Al dat leed trek ik mij zeer aan, nu zeker omdat ik moeder ben. Ik weet niet precies waarom ik dit topic open, maar zijn dit nu allemaal 'incidenten' of worden kinderen steeds vaker en vaker misbruikt? En vinden jullie dat de pers terughoudend moet zijn of juist wel moeten berichten over dit soort gruwelijkheden.
Ik ben steeds meer en meer van mening dat iedereen vanaf een bepaalde leeftijd een soort cursus moet gaan volgen om te kijken of men wel geschikt is voor het ouderschap.
woensdag 21 september 2011 om 11:51
Er is weinig vaags aan beschadigen. Als ik je een foto van een tv met een enorme kras erop geef dan zul je oegeven dat die tv beschadigd is. Een mens dat van een ervaring dusdanig last heeft dat dat niet meer 'weg te poetsen' valt is eveneens beschadigd.
Een eenmalig goed pak rammel is m.i geen kindermishandeling. Een vader die bij het schef neerzetten van je beker een pollepel pakt en je daar keer op kee mee in elkaar timmert beschaigd wel degelijk ook al trekken blauwe plekken en bulten voor het oog wel weer weg.
Een eenmalig goed pak rammel is m.i geen kindermishandeling. Een vader die bij het schef neerzetten van je beker een pollepel pakt en je daar keer op kee mee in elkaar timmert beschaigd wel degelijk ook al trekken blauwe plekken en bulten voor het oog wel weer weg.
woensdag 21 september 2011 om 12:17
Sunemom, ik denk dat we het er vrij makkelijk over eens kunnen worden, dat anderen die hier schrijven een 'flink pak slaag' wel degelijk aan zouden merken als 'beschadigen'. En terecht! Want, in dat geval, neem ik aan, zijn zij er voor ZICHZELF van overtuigd dat het HEN zou hebben beschadigd. En dat is nou precies het enorme probleem.
woensdag 21 september 2011 om 19:59
quote:jaap schreef op 20 september 2011 @ 21:42:
[...]
Op welke wijze? Onder welke omstandigheden?
Mijn zoontje is met zijn vader op vakantie geweest, en daar heeft hij regelmatig klappen in zijn gezicht gehad, bij de keel gegrepen, en uitgescholden de hele tijd.
En dit is niet het enigste, want als mijn kinderen bij vader zijn een weekend, dan geveurd het ook..maar de kinderen durven niks meer te zeggen omdat ze dan weer op de kop krijgen.
Ironische is..AMK doet niks, BJZ doet niks, politie doet niks.
Ik probeer een advocaat in te schakelen, maar niemand die reageerd.
We praten hier over een turkse man, en ik krijg meer vermoeden dat instanties ook niet tegen hem iets durven te beginnen.
Aangezien hij ook al 2 andere kinderen van mij heeft mishandelt, en ook daar is nooit wat meegedaan.
[...]
Op welke wijze? Onder welke omstandigheden?
Mijn zoontje is met zijn vader op vakantie geweest, en daar heeft hij regelmatig klappen in zijn gezicht gehad, bij de keel gegrepen, en uitgescholden de hele tijd.
En dit is niet het enigste, want als mijn kinderen bij vader zijn een weekend, dan geveurd het ook..maar de kinderen durven niks meer te zeggen omdat ze dan weer op de kop krijgen.
Ironische is..AMK doet niks, BJZ doet niks, politie doet niks.
Ik probeer een advocaat in te schakelen, maar niemand die reageerd.
We praten hier over een turkse man, en ik krijg meer vermoeden dat instanties ook niet tegen hem iets durven te beginnen.
Aangezien hij ook al 2 andere kinderen van mij heeft mishandelt, en ook daar is nooit wat meegedaan.
woensdag 21 september 2011 om 20:39
quote:dubiootje schreef op 21 september 2011 @ 18:14:
Ik vind beschadiging ook geen duidelijk begrip. Hoe stel je vast dat iemand ergens 'niet weg te poetsen' last van heeft? En als dat niet aantoonbaar is, is het dan geen mishandeling?
Daarom is het ook oorverdovend stil. Het zou ideaal zijn, als wetenschappers hun fondsen aan zouden wenden voor beter fundamenteel onderzoek, ook al biedt dat geen uitzicht op 'modellen' die politici en de belanghebbende farmaceutische industrie kunnen gebruiken voor hun eigen behoeften. Maar de realiteit, anno 2011, is natuurlijk zo, dat die fondsen er dan helemaal niet meer zouden zijn.
Een groot probleem, is het gegeven dat er duidelijke morele restricties zijn aan de mogelijkheden. Hoe onderzoek je, op een zinvolle wijze, de verschillen in perceptie bij verschillende jongeren, onder vrijwel identieke omstandigheden? Je kunt toch lastig kinderen, ten behoeve van je experiment, onderwerpen aan uiteenlopende sancties, terwijl je weet dat tenminste een deel van hen daar een trauma aan overhoudt!
Ik was er, in mijn jeugd, getuige van dat twee jongens van mijn leeftijd een pak slaag kregen van een sportleraar. Dat was zelfs toen al in strijd met de letter van de wet. Maar zijn affiniteit met de Japanse culturele opvattingen, die de basis vormden voor de betreffende sport, maakten dat hij daar geen bezwaar in zag. In dat geval was ik dus observator, en was het verschil in respons tussen die twee jongens hetgeen mij bovenal opviel. Waar de een vrij gelaten accepteerde wat hem ten deel viel, reageerde de ander woedend. De eerste was de week daarna weer gewoon op les, en ontwikkelde zich tot een voorbeeld voor de rest, op sportief niveau, maar ook qua gedrag. Degene die woedend reageerde, keerde niet weer terug, en hem ben ik uit het oog verloren. Maar ik neem zonder meer aan dat het voor hem een traumatische ervaring was. Twee jongens, gelijke leeftijd. Gelijke omstandigheden. Volstrekt tegenovergestelde reactie. Als getuige confronteerde mij dat met de vraag wie van hen nou 'gelijk' had.
Kinderen van die leeftijd, opgegroeid in Nederland, zouden heden geen enkele moeite hebben met die vraag. Hun ouders, leraren en de media hadden hen allang verteld hoe ze daar over moeten denken. Maar ik had alleen mijn eigen morele kompas.
Dat die leraar het nodig vond in te grijpen, dat begreep ik. Een pak slaag was voor mij, persoonlijk, geen 'trauma-inducerende' ingreep. Waarbij opgemerkt moet worden dat een pak slaag, van de ouders, niet 'buiten de maatschappelijke orde' stond. Ik maak mij sterk, dat ik gereageerd zou hebben zoals die eerste jongen. Niet zoals die jongen die in woede uitbarstte. Die reactie verraste mij. Maar ik voelde wel, onmiddellijk, medelijden met hem.
Vanaf die tijd heb ik mij beziggehouden met dit thema. Niet altijd even intensief. En uiteraard niet altijd op hetzelfde 'niveau'. Ik ken de keuze voor het geweldloze ideaal uit dat traject. De passie om de wereld te bevrijden van pijn. En kinderen, met name, een leven te gunnen, gevuld met hedonistische bevrediging en louter liefde en begrip. En toen werd ik wakker.......
Ik vind beschadiging ook geen duidelijk begrip. Hoe stel je vast dat iemand ergens 'niet weg te poetsen' last van heeft? En als dat niet aantoonbaar is, is het dan geen mishandeling?
Daarom is het ook oorverdovend stil. Het zou ideaal zijn, als wetenschappers hun fondsen aan zouden wenden voor beter fundamenteel onderzoek, ook al biedt dat geen uitzicht op 'modellen' die politici en de belanghebbende farmaceutische industrie kunnen gebruiken voor hun eigen behoeften. Maar de realiteit, anno 2011, is natuurlijk zo, dat die fondsen er dan helemaal niet meer zouden zijn.
Een groot probleem, is het gegeven dat er duidelijke morele restricties zijn aan de mogelijkheden. Hoe onderzoek je, op een zinvolle wijze, de verschillen in perceptie bij verschillende jongeren, onder vrijwel identieke omstandigheden? Je kunt toch lastig kinderen, ten behoeve van je experiment, onderwerpen aan uiteenlopende sancties, terwijl je weet dat tenminste een deel van hen daar een trauma aan overhoudt!
Ik was er, in mijn jeugd, getuige van dat twee jongens van mijn leeftijd een pak slaag kregen van een sportleraar. Dat was zelfs toen al in strijd met de letter van de wet. Maar zijn affiniteit met de Japanse culturele opvattingen, die de basis vormden voor de betreffende sport, maakten dat hij daar geen bezwaar in zag. In dat geval was ik dus observator, en was het verschil in respons tussen die twee jongens hetgeen mij bovenal opviel. Waar de een vrij gelaten accepteerde wat hem ten deel viel, reageerde de ander woedend. De eerste was de week daarna weer gewoon op les, en ontwikkelde zich tot een voorbeeld voor de rest, op sportief niveau, maar ook qua gedrag. Degene die woedend reageerde, keerde niet weer terug, en hem ben ik uit het oog verloren. Maar ik neem zonder meer aan dat het voor hem een traumatische ervaring was. Twee jongens, gelijke leeftijd. Gelijke omstandigheden. Volstrekt tegenovergestelde reactie. Als getuige confronteerde mij dat met de vraag wie van hen nou 'gelijk' had.
Kinderen van die leeftijd, opgegroeid in Nederland, zouden heden geen enkele moeite hebben met die vraag. Hun ouders, leraren en de media hadden hen allang verteld hoe ze daar over moeten denken. Maar ik had alleen mijn eigen morele kompas.
Dat die leraar het nodig vond in te grijpen, dat begreep ik. Een pak slaag was voor mij, persoonlijk, geen 'trauma-inducerende' ingreep. Waarbij opgemerkt moet worden dat een pak slaag, van de ouders, niet 'buiten de maatschappelijke orde' stond. Ik maak mij sterk, dat ik gereageerd zou hebben zoals die eerste jongen. Niet zoals die jongen die in woede uitbarstte. Die reactie verraste mij. Maar ik voelde wel, onmiddellijk, medelijden met hem.
Vanaf die tijd heb ik mij beziggehouden met dit thema. Niet altijd even intensief. En uiteraard niet altijd op hetzelfde 'niveau'. Ik ken de keuze voor het geweldloze ideaal uit dat traject. De passie om de wereld te bevrijden van pijn. En kinderen, met name, een leven te gunnen, gevuld met hedonistische bevrediging en louter liefde en begrip. En toen werd ik wakker.......
woensdag 21 september 2011 om 21:02
quote:jaap schreef op 21 september 2011 @ 12:17:
Sunemom, ik denk dat we het er vrij makkelijk over eens kunnen worden, dat anderen die hier schrijven een 'flink pak slaag' wel degelijk aan zouden merken als 'beschadigen'. En terecht! Want, in dat geval, neem ik aan, zijn zij er voor ZICHZELF van overtuigd dat het HEN zou hebben beschadigd. En dat is nou precies het enorme probleem.Het blijft oorverdovend stil omdat ik geen zin èn geen tijd heb om het met jou eindeloos over een "pak slaag" te hebben.
Sunemom, ik denk dat we het er vrij makkelijk over eens kunnen worden, dat anderen die hier schrijven een 'flink pak slaag' wel degelijk aan zouden merken als 'beschadigen'. En terecht! Want, in dat geval, neem ik aan, zijn zij er voor ZICHZELF van overtuigd dat het HEN zou hebben beschadigd. En dat is nou precies het enorme probleem.Het blijft oorverdovend stil omdat ik geen zin èn geen tijd heb om het met jou eindeloos over een "pak slaag" te hebben.
woensdag 21 september 2011 om 21:08
quote:esther_twinmom schreef op 21 september 2011 @ 19:59:
Mijn zoontje is met zijn vader op vakantie geweest, en daar heeft hij regelmatig klappen in zijn gezicht gehad, bij de keel gegrepen, en uitgescholden de hele tijd.
En dit is niet het enigste, want als mijn kinderen bij vader zijn een weekend, dan geveurd het ook..maar de kinderen durven niks meer te zeggen omdat ze dan weer op de kop krijgen.
Ironische is..AMK doet niks, BJZ doet niks, politie doet niks.
Ik probeer een advocaat in te schakelen, maar niemand die reageerd.
We praten hier over een turkse man, en ik krijg meer vermoeden dat instanties ook niet tegen hem iets durven te beginnen.
Aangezien hij ook al 2 andere kinderen van mij heeft mishandelt, en ook daar is nooit wat meegedaan.
Esther, allereerst wens ik je sterkte, en succes met je strijd om voor je kinderen een veilige omgeving te garanderen! Er bestaat altijd de kans dat er, door de andere 'partij', een alternatieve 'lezing' wordt gegeven van wat er is voorgevallen. Maar ik ga even uit van jouw lezing, en dan moet mij van het hart, dat ik mij ook zorgen zou maken. Ernstig zorgen!
Het is niet gezegd dat de genoemde instanties niks doen. Het is ook mogelijk dat ze, achter de schermen, wel degelijk actie hebben ondernomen. Maar daarover niet willen communiceren, om redenen die te maken hebben met het juridische aspect. Danwel de wens om geen valse hoop te geven. Of jou de indruk te geven dat zij jouw rol, en verantwoordelijkheden, hebben overgenomen.
In bredere zin, vind ik het zelf tenenkrommend, dat er in het 'publieke debat', en bij 'experts' nog wel begrip is voor ouders die uiteindelijk gefrustreerd uithalen, maar niet voor ouders die bij volle bewustzijn, en gedecideerd, een 'opvoedkundige tik' uitdelen. Mijn probleem betreft het gegeven, dat mensen die 'op hun handen blijven zitten', en dan tenslotte uitbarsten, een AANZIENLIJK groter risico vormen voor het kind! Temeer daar ze publiekelijk juist, tot op het laatst, zullen volhouden tegen slaag als straf te zijn. En, als ze uiteindelijk 'knappen', ook nog eens, uit schaamte, de neiging zullen hebben om hun daad te verbergen. Met (dreiging met) nog meer geweld.
Slaan tegen het hoofd, of het dichtknijpen van de keel, KAN niet anders worden gezien, dan als bedreigend voor het leven van het betrokken kind. In mijn beleving.
Mijn zoontje is met zijn vader op vakantie geweest, en daar heeft hij regelmatig klappen in zijn gezicht gehad, bij de keel gegrepen, en uitgescholden de hele tijd.
En dit is niet het enigste, want als mijn kinderen bij vader zijn een weekend, dan geveurd het ook..maar de kinderen durven niks meer te zeggen omdat ze dan weer op de kop krijgen.
Ironische is..AMK doet niks, BJZ doet niks, politie doet niks.
Ik probeer een advocaat in te schakelen, maar niemand die reageerd.
We praten hier over een turkse man, en ik krijg meer vermoeden dat instanties ook niet tegen hem iets durven te beginnen.
Aangezien hij ook al 2 andere kinderen van mij heeft mishandelt, en ook daar is nooit wat meegedaan.
Esther, allereerst wens ik je sterkte, en succes met je strijd om voor je kinderen een veilige omgeving te garanderen! Er bestaat altijd de kans dat er, door de andere 'partij', een alternatieve 'lezing' wordt gegeven van wat er is voorgevallen. Maar ik ga even uit van jouw lezing, en dan moet mij van het hart, dat ik mij ook zorgen zou maken. Ernstig zorgen!
Het is niet gezegd dat de genoemde instanties niks doen. Het is ook mogelijk dat ze, achter de schermen, wel degelijk actie hebben ondernomen. Maar daarover niet willen communiceren, om redenen die te maken hebben met het juridische aspect. Danwel de wens om geen valse hoop te geven. Of jou de indruk te geven dat zij jouw rol, en verantwoordelijkheden, hebben overgenomen.
In bredere zin, vind ik het zelf tenenkrommend, dat er in het 'publieke debat', en bij 'experts' nog wel begrip is voor ouders die uiteindelijk gefrustreerd uithalen, maar niet voor ouders die bij volle bewustzijn, en gedecideerd, een 'opvoedkundige tik' uitdelen. Mijn probleem betreft het gegeven, dat mensen die 'op hun handen blijven zitten', en dan tenslotte uitbarsten, een AANZIENLIJK groter risico vormen voor het kind! Temeer daar ze publiekelijk juist, tot op het laatst, zullen volhouden tegen slaag als straf te zijn. En, als ze uiteindelijk 'knappen', ook nog eens, uit schaamte, de neiging zullen hebben om hun daad te verbergen. Met (dreiging met) nog meer geweld.
Slaan tegen het hoofd, of het dichtknijpen van de keel, KAN niet anders worden gezien, dan als bedreigend voor het leven van het betrokken kind. In mijn beleving.
woensdag 21 september 2011 om 21:11
quote:jaap schreef op 21 september 2011 @ 20:39:
[...]
Ik was er, in mijn jeugd, getuige van dat twee jongens van mijn leeftijd een pak slaag kregen van een sportleraar. ......... En kinderen, met name, een leven te gunnen, gevuld met hedonistische bevrediging en louter liefde en begrip. En toen werd ik wakker.......
En vermoordde een vader zijn 16 maanden oude zoontje en vermoordde een moeder haar 10-jarige dochter....
Slaap lekker Jaap!
[...]
Ik was er, in mijn jeugd, getuige van dat twee jongens van mijn leeftijd een pak slaag kregen van een sportleraar. ......... En kinderen, met name, een leven te gunnen, gevuld met hedonistische bevrediging en louter liefde en begrip. En toen werd ik wakker.......
En vermoordde een vader zijn 16 maanden oude zoontje en vermoordde een moeder haar 10-jarige dochter....
Slaap lekker Jaap!
woensdag 21 september 2011 om 21:16
quote:dubiootje schreef op 21 september 2011 @ 18:14:
Ik vind beschadiging ook geen duidelijk begrip. Hoe stel je vast dat iemand ergens 'niet weg te poetsen' last van heeft? En als dat niet aantoonbaar is, is het dan geen mishandeling?Dat is sowieso hoe het momenteel werkt als je naar mogelijkheden als het schadefonds gaat kijken.
Ik vind beschadiging ook geen duidelijk begrip. Hoe stel je vast dat iemand ergens 'niet weg te poetsen' last van heeft? En als dat niet aantoonbaar is, is het dan geen mishandeling?Dat is sowieso hoe het momenteel werkt als je naar mogelijkheden als het schadefonds gaat kijken.
woensdag 21 september 2011 om 21:18
woensdag 21 september 2011 om 21:19
quote:marianko schreef op 21 september 2011 @ 21:02:
Het blijft oorverdovend stil omdat ik geen zin èn geen tijd heb om het met jou eindeloos over een "pak slaag" te hebben.Je hoeft het helemaal niet met mij te hebben over een pak slaag. We kunnen het ook hebben over de straffen die jij zelf beter vindt. Maar ik blijf erbij, dat het geen enkele zin heeft om te praten over 'oplossingen' voor problemen die we niet eens concreet kunnen benoemen. Ik provoceer enigszins, met eigen ervaringen, om nog enig zicht te houden op iets wat je een zinvolle discussie zou kunnen noemen. Zoals ik eerder al schreef, ontmoedig ik, in het huidige tijdsgewricht, zelfs de ouders die zeker denken te weten dat hun kind er baat bij zou hebben, om hun kinderen met een pak slaag te straffen. De kans dat die kinderen, ergens in het traject van hun jeugd, tegen hun ouders worden opgezet, is domweg te groot. Maar ik blijf erbij, dat veel van de alternatieven veel erger zijn dan de 'kwaal' waarvoor ze het 'geneesmiddel' zouden zijn! Ook al geldt dat, zoals ook al eerder bij herhaling gezegd, niet voor ALLE kinderen.
Het blijft oorverdovend stil omdat ik geen zin èn geen tijd heb om het met jou eindeloos over een "pak slaag" te hebben.Je hoeft het helemaal niet met mij te hebben over een pak slaag. We kunnen het ook hebben over de straffen die jij zelf beter vindt. Maar ik blijf erbij, dat het geen enkele zin heeft om te praten over 'oplossingen' voor problemen die we niet eens concreet kunnen benoemen. Ik provoceer enigszins, met eigen ervaringen, om nog enig zicht te houden op iets wat je een zinvolle discussie zou kunnen noemen. Zoals ik eerder al schreef, ontmoedig ik, in het huidige tijdsgewricht, zelfs de ouders die zeker denken te weten dat hun kind er baat bij zou hebben, om hun kinderen met een pak slaag te straffen. De kans dat die kinderen, ergens in het traject van hun jeugd, tegen hun ouders worden opgezet, is domweg te groot. Maar ik blijf erbij, dat veel van de alternatieven veel erger zijn dan de 'kwaal' waarvoor ze het 'geneesmiddel' zouden zijn! Ook al geldt dat, zoals ook al eerder bij herhaling gezegd, niet voor ALLE kinderen.
woensdag 21 september 2011 om 21:26
quote:jaap schreef op 21 september 2011 @ 21:19:
[...]
Je hoeft het helemaal niet met mij te hebben over een pak slaag. We kunnen het ook hebben over de straffen die jij zelf beter vindt. Maar ik blijf erbij, dat het geen enkele zin heeft om te praten over 'oplossingen' voor problemen die we niet eens concreet kunnen benoemen. Ik provoceer enigszins, met eigen ervaringen, om nog enig zicht te houden op iets wat je een zinvolle discussie zou kunnen noemen. Zoals ik eerder al schreef, ontmoedig ik, in het huidige tijdsgewricht, zelfs de ouders die zeker denken te weten dat hun kind er baat bij zou hebben, om hun kinderen met een pak slaag te straffen. De kans dat die kinderen ergens in het traject van hun jeugd, tegen hun ouders worden opgezet, is domweg te groot. Maar ik blijf erbij, dat veel van de alternatieven veel erger zijn dan de 'kwaal' waarvoor ze het 'geneesmiddel' zouden zijn! Ook al geldt dat, zoals ook al eerder bij herhaling gezegd, niet voor ALLE kinderen.Ik heb het over kinderen die dusdanig worden toegetakeld(lichamelijk en/of geestelijk) dat het de dood tot gevolg heeft.
[...]
Je hoeft het helemaal niet met mij te hebben over een pak slaag. We kunnen het ook hebben over de straffen die jij zelf beter vindt. Maar ik blijf erbij, dat het geen enkele zin heeft om te praten over 'oplossingen' voor problemen die we niet eens concreet kunnen benoemen. Ik provoceer enigszins, met eigen ervaringen, om nog enig zicht te houden op iets wat je een zinvolle discussie zou kunnen noemen. Zoals ik eerder al schreef, ontmoedig ik, in het huidige tijdsgewricht, zelfs de ouders die zeker denken te weten dat hun kind er baat bij zou hebben, om hun kinderen met een pak slaag te straffen. De kans dat die kinderen ergens in het traject van hun jeugd, tegen hun ouders worden opgezet, is domweg te groot. Maar ik blijf erbij, dat veel van de alternatieven veel erger zijn dan de 'kwaal' waarvoor ze het 'geneesmiddel' zouden zijn! Ook al geldt dat, zoals ook al eerder bij herhaling gezegd, niet voor ALLE kinderen.Ik heb het over kinderen die dusdanig worden toegetakeld(lichamelijk en/of geestelijk) dat het de dood tot gevolg heeft.
woensdag 21 september 2011 om 21:28
quote:marianko schreef op 21 september 2011 @ 21:11:
En vermoordde een vader zijn 16 maanden oude zoontje en vermoordde een moeder haar 10-jarige dochter....
Slaap lekker Jaap!
Daar gaan we weer..........
Die vader strafte zijn zoontje niet. Hij strafte de moeder. Hij knoopte zijn zoontje op, maakte een foto, en stuurde die op naar de moeder. Daarna maakte hij een einde aan zijn eigen leven. Met iets wat je zelfs maar bij benadering 'opvoeding' zou kunnen noemen, heeft dat werkelijk hoegenaamd NIKS te maken.
Over die moeder en dat dochtertje van tien, is nog minder bekend. Iets met een vuurwapen, en een medeplichtige moeder. Ook daar zie ik niet dat die moeder haar dochter opvoedkundig trachtte te corrigeren. Dus hoe moet ik je 'slaap lekker' uitsmijter zien als een reactie op wat ik schreef?
En vermoordde een vader zijn 16 maanden oude zoontje en vermoordde een moeder haar 10-jarige dochter....
Slaap lekker Jaap!
Daar gaan we weer..........
Die vader strafte zijn zoontje niet. Hij strafte de moeder. Hij knoopte zijn zoontje op, maakte een foto, en stuurde die op naar de moeder. Daarna maakte hij een einde aan zijn eigen leven. Met iets wat je zelfs maar bij benadering 'opvoeding' zou kunnen noemen, heeft dat werkelijk hoegenaamd NIKS te maken.
Over die moeder en dat dochtertje van tien, is nog minder bekend. Iets met een vuurwapen, en een medeplichtige moeder. Ook daar zie ik niet dat die moeder haar dochter opvoedkundig trachtte te corrigeren. Dus hoe moet ik je 'slaap lekker' uitsmijter zien als een reactie op wat ik schreef?
woensdag 21 september 2011 om 21:40
Sunemom, ik beklaag mij niet over het gebrek aan voortgang in deze discussie. En ik klaag ook niemand aan. Ik zit zelf ook niet 24/7 achter mijn computer. Verre van, gelukkig. Dus ik zal dat ook nooit van anderen verwachten. Sterker nog: Ik vind het juist een prettige bijkomstigheid van dit medium dat een discussie niet gebonden is aan tijd, of plaats. Het moet mij alleen van het hart, dat ik nooit zal wennen aan het kennelijke gegeven, dat dit soort onderwerpen zo 'beladen' is, dat het feitelijk nooit verder komt dan 'vlakke', risicoloze steunbetuigingen. Terwijl uitgesproken 'non-issues' (vanuit mijn perceptie), zoals dat achterlijke gezeur over die boerka, jaar in, jaar uit, eindeloos veel pagina's tekst genereert. Dat een kinderleven minder tot de verbeelding spreekt, dan een lap stof, vind ik niet te verteren.
woensdag 21 september 2011 om 21:43
Ik ben een beetje moe van die lange postings, vandaar....en ik heb ook een gezin die aandacht verdient...en nu heb ik geen zin.
Wat mij dan wel weer enigszins verbaasd in je laatste posting waarin je beweert dat het ophangen van dat jongetje in feite geen kindermishandeling is omdat de vader de moeder wilde straffen?
Ik denk dat ik het verkeerd intepreteer? Vind jij kindermishandeling pas kindermishandeling als iets stelselmatig gebeurd? Daar ben ik het dan weer mee eens namelijk!
Wat mij dan wel weer enigszins verbaasd in je laatste posting waarin je beweert dat het ophangen van dat jongetje in feite geen kindermishandeling is omdat de vader de moeder wilde straffen?
Ik denk dat ik het verkeerd intepreteer? Vind jij kindermishandeling pas kindermishandeling als iets stelselmatig gebeurd? Daar ben ik het dan weer mee eens namelijk!
woensdag 21 september 2011 om 21:49
Ik ga me niet mengen in de discussie, maar ik las vandaag op NU dat de moeder van het meisje van 10 haar had gewurgd. Ik vind dat echt zo ontzettend schokkend en ik begrijp het gewoon niet. Heb je dan een moment waarin je helemaal niet weet wat je aan het doen bent.. Ik kan er gewoon niet bij met mn gedachten.
woensdag 21 september 2011 om 21:56
Maar al noem je dat geen kindermishandeling, maar wraak op de moeder, er is een kind mishandeld hoe je het ook went of keert. Maakt het dan wat uit dat de vader niet het kind wilde straffen?
Hetzelfde geldt voor die moeder die destijds haar kind vanaf de balustrade van de bikenkorf naar beneden gooide. Ook een eenmalige actie en over decredenen kunnen we twisten.
Maar mijn vraag blijft bestaan: had dit voorkomen kunnen worden?
Hetzelfde geldt voor kinderen die stelselmatig worden mishandeld omdat ze het kopje verkeerd op tafel zetten. Kan dit voorkomen worden?
Hetzelfde geldt voor die moeder die destijds haar kind vanaf de balustrade van de bikenkorf naar beneden gooide. Ook een eenmalige actie en over decredenen kunnen we twisten.
Maar mijn vraag blijft bestaan: had dit voorkomen kunnen worden?
Hetzelfde geldt voor kinderen die stelselmatig worden mishandeld omdat ze het kopje verkeerd op tafel zetten. Kan dit voorkomen worden?
woensdag 21 september 2011 om 21:56
Louise, de moord op dat kind van nog geen anderhalf jaar, was geen mishandeling. Het was moord, met voorbedachte rade, naar het zich laat aanzien. Een gruwelijke, onvoorstelbare daad. En voorzover ik daarover kan oordelen, vanuit mijn luie stoel, betrof het een 'klassiek' geval van het 'straffen' van een geliefde. Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe je dat soort risico's zou kunnen uitsluiten. Dit soort gruwelijke daden gaat bijna altijd gepaard met de geijkte interviews met buren, vrienden en kennissen in een keur aan sensatiebladen, waarin iedereen benadrukt dat het zulke leuke mensen waren. En dat iedereen geschokt is tot ver achter de komma.
woensdag 21 september 2011 om 21:57
quote:Esthervw schreef op woensdag 21 september 2011 21:49 Ik ga me niet mengen in de discussie, maar ik las vandaag op NU dat de moeder van het meisje van 10 haar had gewurgd. Ik vind dat echt zo ontzettend schokkend en ik begrijp het gewoon niet. Heb je dan een moment waarin je helemaal niet weet wat je aan het doen bent.. Ik kan er gewoon niet bij met mn gedachten.Wie wel?
woensdag 21 september 2011 om 22:50
Wanneer leidt mishandeling tot de dood van een kind?
Een 'klassiek' pak slaag, over de knie, op het achterwerk, KAN niet leiden tot doodslag. Tenzij het kind zich verzet, en er een worsteling ontstaat, waarbij de ouder de controle kwijt raakt. Maar dan ben je als ouder al verkeerd bezig als je doorzet. (Nogmaals: GEEN pleidooi voor slaag als straf! Louter even het een en ander benoemen).
Slaan op andere lichaamsdelen is duidelijk WEL riskant! Zelfs onbedoeld kan dit tot doodslag leiden.
Slaag wordt afgeschilderd als 'zwaktebod'. Maar ELKE sanctie is in die identieke zin een 'zwaktebod'. Kinderen zijn niet bij machte om te redeneren, en te begrijpen, als een volwassene. Ze komen niet ter wereld als 'mini-volwassene', maar als kind. Je kind uitleggen waarom iets niet kan, of mag, ben je je kind verplicht. Waarbij je de discussie over je eigen visie niet moet schuwen, naar mijn stellige overtuiging. Soms hebben ze gewoon gelijk!
Maar nadat de uitleg is geweest, en de discussie is afgerond, moet voor alle partijen duidelijk zijn wat er wordt verwacht. En wat de consequenties zijn als de 'wet' wordt overtreden. En, hoe onaangenaam voor kind en ouder het ook is: NIET meer praten! (Tenzij er bijzondere omstandigheden zijn).
Weer opnieuw praten wordt door velen juist geadverteerd. Het is mijn overtuiging, dat de smeulende frustratie onder de facade van rationaliteit de belangrijkste oorzaak is van het soort 'explosies' waar de kranten tegenwoordig vol van staan. Van ouders die de controle kwijtraken, en hun kind tot moes slaan. Over de ballustrade van de Bijenkorf gooien. De keel dichtknijpen. Of aan het mes rijgen. (En niet-dodelijke mishandeling).
Een 'klassiek' pak slaag, over de knie, op het achterwerk, KAN niet leiden tot doodslag. Tenzij het kind zich verzet, en er een worsteling ontstaat, waarbij de ouder de controle kwijt raakt. Maar dan ben je als ouder al verkeerd bezig als je doorzet. (Nogmaals: GEEN pleidooi voor slaag als straf! Louter even het een en ander benoemen).
Slaan op andere lichaamsdelen is duidelijk WEL riskant! Zelfs onbedoeld kan dit tot doodslag leiden.
Slaag wordt afgeschilderd als 'zwaktebod'. Maar ELKE sanctie is in die identieke zin een 'zwaktebod'. Kinderen zijn niet bij machte om te redeneren, en te begrijpen, als een volwassene. Ze komen niet ter wereld als 'mini-volwassene', maar als kind. Je kind uitleggen waarom iets niet kan, of mag, ben je je kind verplicht. Waarbij je de discussie over je eigen visie niet moet schuwen, naar mijn stellige overtuiging. Soms hebben ze gewoon gelijk!
Maar nadat de uitleg is geweest, en de discussie is afgerond, moet voor alle partijen duidelijk zijn wat er wordt verwacht. En wat de consequenties zijn als de 'wet' wordt overtreden. En, hoe onaangenaam voor kind en ouder het ook is: NIET meer praten! (Tenzij er bijzondere omstandigheden zijn).
Weer opnieuw praten wordt door velen juist geadverteerd. Het is mijn overtuiging, dat de smeulende frustratie onder de facade van rationaliteit de belangrijkste oorzaak is van het soort 'explosies' waar de kranten tegenwoordig vol van staan. Van ouders die de controle kwijtraken, en hun kind tot moes slaan. Over de ballustrade van de Bijenkorf gooien. De keel dichtknijpen. Of aan het mes rijgen. (En niet-dodelijke mishandeling).
woensdag 21 september 2011 om 23:39
Wanneer leidt mishandeling tot de dood van een kind?
Dat gebeurt als ouders dusdanig de weg kwijt zijn dat ze géén idee meer hebben wat ze doen. Deze ouders zijn vaak net zo goed slachtoffer als dader. Niet zelden lijden deze ouders aan een of andere persoonlijkheidsstoornis of psychische ziekte. Voordat ouders tot zo'n daad overgaan, is er al heel veel aan vooraf gegaan. Zoiets vreselijks gebeurt niet van de ene op de andere dag en meestal zijn er al duidelijke signalen dat het niet goed gaat in dat gezin. De kinderen hebben voor het 'ongeluk' zeer waarschijnlijk al héél véél doorstaan. En dan bedoel ik niet een 'klassiek pak slaag'.
Ik heb géén zin om op te gaan sommen wat ze zoal moeten doorstaan want dat haalt bij mij alleen maar oude wonden open.
En de gevallen die in de krant komen, zijn nog maar het topje van de ijsberg.
Dat gebeurt als ouders dusdanig de weg kwijt zijn dat ze géén idee meer hebben wat ze doen. Deze ouders zijn vaak net zo goed slachtoffer als dader. Niet zelden lijden deze ouders aan een of andere persoonlijkheidsstoornis of psychische ziekte. Voordat ouders tot zo'n daad overgaan, is er al heel veel aan vooraf gegaan. Zoiets vreselijks gebeurt niet van de ene op de andere dag en meestal zijn er al duidelijke signalen dat het niet goed gaat in dat gezin. De kinderen hebben voor het 'ongeluk' zeer waarschijnlijk al héél véél doorstaan. En dan bedoel ik niet een 'klassiek pak slaag'.
Ik heb géén zin om op te gaan sommen wat ze zoal moeten doorstaan want dat haalt bij mij alleen maar oude wonden open.
En de gevallen die in de krant komen, zijn nog maar het topje van de ijsberg.
woensdag 21 september 2011 om 23:57
Marianko, een systematische opbouw naar een 'climax' komt voor. Ik begrijp de neiging om er een 'stoornis'-draai aan te geven, en zelfs om hen neer te zetten als slachtoffer, omdat ze niet 'redelijk' handelen. Toch ben ik bang, dat die benadering contra-productief is. Dat die mensen niet weten wat ze doen, is in de meeste gevallen onjuist. Ze weten dondersgoed wat ze doen, maar niet wat ze aanrichten!
Dat brengt mij namelijk terug bij mijn eerdere observaties: noch de bedoelingen van de ouder, noch het waarde-oordeel van de waarnemer bepalen of een actie te beschouwen is als mishandeling. Afgezien van dood of blijvend letsel. En daarom is jouw particuliere focus 'lastig'. Ook waar het de identificatie van het voortraject betreft. Alhoewel ik uiteraard volledig respecteer dat je er niet over wilt praten hoe dat er bij jou uitzag! Zeker op een openbaar forum is dat buitengewoon lastig.
Toch zul je het met mij eens zijn, verwacht ik, dat het niet kristalhelder is welk voortraject nou leidt tot een fatale ontknoping. En ik hoop ook, dat je begrijpt dat de meeste mensen zich niet beperken tot dodelijk geweld als ze het hebben over kindermishandeling.
Dat brengt mij namelijk terug bij mijn eerdere observaties: noch de bedoelingen van de ouder, noch het waarde-oordeel van de waarnemer bepalen of een actie te beschouwen is als mishandeling. Afgezien van dood of blijvend letsel. En daarom is jouw particuliere focus 'lastig'. Ook waar het de identificatie van het voortraject betreft. Alhoewel ik uiteraard volledig respecteer dat je er niet over wilt praten hoe dat er bij jou uitzag! Zeker op een openbaar forum is dat buitengewoon lastig.
Toch zul je het met mij eens zijn, verwacht ik, dat het niet kristalhelder is welk voortraject nou leidt tot een fatale ontknoping. En ik hoop ook, dat je begrijpt dat de meeste mensen zich niet beperken tot dodelijk geweld als ze het hebben over kindermishandeling.
