Actueel
alle pijlers
Op kamers, makkelijk of onmogelijk?
woensdag 11 april 2007 om 12:24
Ik werd een beetje getriggerd door een aantal postings op een ander topic waarin werd gesteld dat het financieel onhaalbaar zou zijn om op jezelf te gaan wonen als student. Meisje in het verhaal heeft het niet naar haar zin bij de ouders, en wil dus weg.
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
woensdag 11 april 2007 om 12:33
Maar waarom geen lening dan? Vind je het niet belangrijker om de ervaring van het alleen wonen te hebben? Hoe leuk je ouders ook zijn?
Ik heb gemerkt dat het me heeft verrijkt. Ok, mijn eetpatroon is veel slechter dan toen ik nog thuiswoonde;) maar dat wijt ik maar aan het veel te strakke regime waarmee ik grootgebracht ben:P Ik kan me overigens in heel veel overtuigingen van de paps en de mams vinden, maar ik moet het toch eerst zelf doen om daar achter te komen.
Ik heb zelf geleend bij de IB, anders had ik het ook niet gered. Ik heb best een aardige studieschuld maar het is de beste lening die je kunt hebben. Leuker is natuurlijk om niks te hoeven afbetalen, maar de maandelijkse aflossing is geen hap uit je salaris.
woensdag 11 april 2007 om 12:38
't Hangt sowieso een beetje van je studie af. Als je rechten studeert heb je bijvoorbeeld veel tijd over om een goed aantal uren geld te verdienen, maar er zijn ook genoeg studies waarbij je 40 uur in de collegebanken zit en dan is het al veel moeilijker om er een leuk bedrag bij te verdienen.
Maar er wonen inderdaad wel veel studenten thuis. Ook studenten die ontzettend veel werken naast hun studie en zich toch gewoon laten onderhouden door pa en ma. Tja, die ouders laten dat natuurlijk ook maar gebeuren. Op kamers wonen is ook duur. Persoonlijk kan ik me goed voorstellen dat je niet in een studentenhuis zou willen wonen (wat ook al duur is), maar een huurflatje is ook amper te betalen. Je moet denk ik echt wel een behoorlijk aantal uren naast je studie gaan werken om dan je hoofd boven water te kunnen houden. Natuurlijk kan je er ook voor kiezen geld te lenen. Voor zover ik weet lenen meer dan genoeg studenten het maximale bedrag, terwijl ze nog gewoon thuis wonen. Dan is het ook niet zo gek dat ze niet het huis uitgaan, want met zo'n bestedingspatroon zal dat nooit goedkomen.
Ik woon niet meer thuis, maar ik heb de "mazzel" dat ik een oudere vriend heb, die al fulltime werkt. Voor ons dus een koophuis. Ik werk zelf trouwens ook genoeg uren naast mijn studie en hoef geen lening af te sluiten.
Maar er wonen inderdaad wel veel studenten thuis. Ook studenten die ontzettend veel werken naast hun studie en zich toch gewoon laten onderhouden door pa en ma. Tja, die ouders laten dat natuurlijk ook maar gebeuren. Op kamers wonen is ook duur. Persoonlijk kan ik me goed voorstellen dat je niet in een studentenhuis zou willen wonen (wat ook al duur is), maar een huurflatje is ook amper te betalen. Je moet denk ik echt wel een behoorlijk aantal uren naast je studie gaan werken om dan je hoofd boven water te kunnen houden. Natuurlijk kan je er ook voor kiezen geld te lenen. Voor zover ik weet lenen meer dan genoeg studenten het maximale bedrag, terwijl ze nog gewoon thuis wonen. Dan is het ook niet zo gek dat ze niet het huis uitgaan, want met zo'n bestedingspatroon zal dat nooit goedkomen.
Ik woon niet meer thuis, maar ik heb de "mazzel" dat ik een oudere vriend heb, die al fulltime werkt. Voor ons dus een koophuis. Ik werk zelf trouwens ook genoeg uren naast mijn studie en hoef geen lening af te sluiten.
woensdag 11 april 2007 om 12:39
ik weet iet hoe het er nu mee gesteld is, maar in mijn tijd was er een behoorlijke kamernood. Kon je voor 500 gulden bij een hospita in de bezemkast wonen ( waar je geen logees mocht hebben, kortom nog minder vrijheid dan thuis) of 4 jaar op een wachtlijst gaan staan. heb mezelf op mijn 18e ingeschreven als woningzoekende, maar ik zou pas op mijn 22e aan de beut zijn geweest. En dan de vernederende ervaring van het hospiteren... Ging in mijn geval dus eigenlijkniet zozeer omdat het te duur was, er waren gewoon te weinig kamers. Daarom ben ik ( best wel fout) direct van uit huis gaan samenwonen, omdat we met zijn tweeen wel in aanmerking kwamen voor een woning. Na een half jaar samenwonen ging die relatie uit, maar ben ik daar wel blijven wonen. Duur, ik moest erbij werken en erbij lenen, maar terug na pa en ma, no way.
woensdag 11 april 2007 om 12:40
Ik ben nu vijfdejaars student en woon voor het vierde jaar op kamers en het heeft mij veel meer opgeleverd dan alleen de vrijheid om niet bij je ouders te hoeven verantwoorden dat je op dinsdagavond tot 5.00 in de kroeg hangt ;) Ik heb het idee dat het verschil ook erg zit in HBO en WO, veel HBO'ers blijven langer thuiswonen dan WO'ers. Maar ik heb ook wel het idee dat het nu minder vanzelfsprekend is om gelijk op kamers te gaan, de meesten hebben niet meer zo'n haast om een kamer te vinden. Maar financieel onhaalbaar? Met studiefinanciering, evt. lening, bijbaantje en in de meeste gevallen dragen ouders ook nog wel bij hoor, is het misschien geen vetpot, maar prima te doen naar mijn idee!
woensdag 11 april 2007 om 12:40
Het ligt eraan waar je woont en wat je doet. Ik ben zelf op mijn 19e uit huis gegaan om te gaan studeren. Ik wilde dat graag, was het thuis zat en was toe aan op eigen benen staan. Of ik het alleen, zonder hulp van mijn ouders had gered weet ik niet. Een lening afsluiten vind ik niet verstandig als je zo jong bent.
Mijn broertje daarentegen, die woont nog steeds thuis en is bijna 22. Hij studeert niet, heeft een opleiding afgerond in dezelfde plaats als waar hij woont en gedeeltelijk 20 km verderop. Op kamers gaan zat er voor hem gewoon niet in. Ook niet omdat het fenomeen 'kamer' in dat stadje gewoonweg niet bestaat. Er zijn geen studenten, geen kamers of studentenhuizen, dus je hebt weinig keus.
Als je daar uit huis gaat en je wilt in dezelfde plaats blijven, moet je een complete flat of eengezinswoning huren, waar ook nog eens een jaar of 2, 3 wachttijd op zit. Je mag je pas inschrijven vanaf je 18e, dus voor je 21e kom je meestal niet aan woonruimte.
En zijn opleiding begon op zijn 16e, dus dat is te vroeg om op kamers te gaan. Inmiddels is hij klaar, heeft een baan en woont nog steeds thuis. Druk op zoek naar een huisje met zijn vriendin. (woont ook nog thuis, is 20)
Dus het is maar net hoe het loopt. De een wil graag zelfstandig wonen, de ander niet, en niet iedereen heeft de mogelijkheid.
Mijn broertje daarentegen, die woont nog steeds thuis en is bijna 22. Hij studeert niet, heeft een opleiding afgerond in dezelfde plaats als waar hij woont en gedeeltelijk 20 km verderop. Op kamers gaan zat er voor hem gewoon niet in. Ook niet omdat het fenomeen 'kamer' in dat stadje gewoonweg niet bestaat. Er zijn geen studenten, geen kamers of studentenhuizen, dus je hebt weinig keus.
Als je daar uit huis gaat en je wilt in dezelfde plaats blijven, moet je een complete flat of eengezinswoning huren, waar ook nog eens een jaar of 2, 3 wachttijd op zit. Je mag je pas inschrijven vanaf je 18e, dus voor je 21e kom je meestal niet aan woonruimte.
En zijn opleiding begon op zijn 16e, dus dat is te vroeg om op kamers te gaan. Inmiddels is hij klaar, heeft een baan en woont nog steeds thuis. Druk op zoek naar een huisje met zijn vriendin. (woont ook nog thuis, is 20)
Dus het is maar net hoe het loopt. De een wil graag zelfstandig wonen, de ander niet, en niet iedereen heeft de mogelijkheid.
woensdag 11 april 2007 om 12:42
Ik ben zelf toen ik op mijn achttiende ging studeren meteen op kamers gaan wonen. Mijn ouders betalen collegegeld en stoppen me nog wat toe, verder betaal ik alles zelf. Ik vind zelf dat het erg belangrijk is voor je ontwikkeling om op kamers te wonen. Je leert met geld omgaan (en vooral om met weinig geld omgaan) en dat het huis niet vanzelf schoon wordt en dingen zichzelf niet regelen.
Ik denk dat op kamers wonen goed mogelijk is. Als je zegt dat het niet kan, is dat meestal omdat je niet wilt volgens mij. Als het niet kon, waarom zouden er dan zoveel mensen op kamers wonen? Natuurlijk is het lekker om niks te betalen en alles voor je te laten doen, maar ik ben blij dat ik mezelf nu kan redden en als ik ooit kinderen krijg zal ik dat ook zeker bij hen stimuleren. Ik las laatst een interview met pubers waarin gevraagd werd wat zij verwachtten te gaan verdienen later. 'Uhm. Geen idee. 6.000 euro netto ofzo?' Gas en water vonden ze 'zo'n zonde van je geld.' Op een kamertje wonen en van 800 euro rondkomen lijkt me dan een prima les.
Ik denk dat op kamers wonen goed mogelijk is. Als je zegt dat het niet kan, is dat meestal omdat je niet wilt volgens mij. Als het niet kon, waarom zouden er dan zoveel mensen op kamers wonen? Natuurlijk is het lekker om niks te betalen en alles voor je te laten doen, maar ik ben blij dat ik mezelf nu kan redden en als ik ooit kinderen krijg zal ik dat ook zeker bij hen stimuleren. Ik las laatst een interview met pubers waarin gevraagd werd wat zij verwachtten te gaan verdienen later. 'Uhm. Geen idee. 6.000 euro netto ofzo?' Gas en water vonden ze 'zo'n zonde van je geld.' Op een kamertje wonen en van 800 euro rondkomen lijkt me dan een prima les.
woensdag 11 april 2007 om 12:44
Ik vind het trouwens onzin om te stellen dat je op kamers zelfstandiger bent dan thuis. Ik ken genoeg mensen die wel op kamers wonen, maar 2x per week thuis gaan eten, de weekenden thuis zijn, hun moeder de was laten doen, waarvan de huur wordt betaald door paps en mams, de studie wordt betaald door paps en mams enzovoorts. Niet erg zelfstandig dus.
En ik kan ook mensen die thuis wonen die gewoon heel zelfstandig zijn. Die gewoon meedraaien in het huishouden, financieel onafhankelijk zijn, voor zichzelf zorgen enzovoorts.
Als je het goed kunt vinden met je ouders, en er zijn duidelijke afspraken dan is op kamers wonen echt niet altijd nodig.
En ik kan ook mensen die thuis wonen die gewoon heel zelfstandig zijn. Die gewoon meedraaien in het huishouden, financieel onafhankelijk zijn, voor zichzelf zorgen enzovoorts.
Als je het goed kunt vinden met je ouders, en er zijn duidelijke afspraken dan is op kamers wonen echt niet altijd nodig.
woensdag 11 april 2007 om 12:46
Daar ging het mij ook om, Fille. Ik zie om me heen dat studenten geen flauw benul hebben van geld. Gaan ze eenmaal werken en eens hun éigen geld uitgeven, zijn ze opeens retegierig:D Vooral in Belgie, omdat hier niet iedereen stufi krijgt en ouders wttelijk gezien móeten betalen. Slechte zaak lijkt me, zo leer je pas op je 24ste ofzo je eigen geld uitgeven. Verzekerd zijn ze bij de ouders, geld krijgen ze van ouders, boeken en lesgeld van ouders, eten (in tupperwaredoosjes!) van ouders, alles dus van de ouders. Inschrijven bij de gemeente? Welnee, ze wonen namelijk parttime op 'kot'. Ze wonen officieel allemaal bij de ouders. Bizar.
woensdag 11 april 2007 om 12:51
Of iemand van 20 al dan niet benul heeft van geld heeft meer te maken met algehele opvoeding dan met het al dan niet op kamers wonen.
Zoals ik al zei, er zijn genoeg mensen die wel op kamers wonen maar die nog steeds geen benul hebben van geld, en genoeg mensen die thuis wonen die dat wél hebben.
Heb 4,5 jaar redelijk zelfstandig op kamers gewoond, maar ik leer pas nu ik echt helemaal mijn eigen huishouden heb, met een baan en een kind en een complete woning écht goed met geld omgaan. Als student boeit het nou eenmaal niet dat je nog maar 5 euro hebt om de komende twee weken door te komen. Nu boeit dat wél.
Zoals ik al zei, er zijn genoeg mensen die wel op kamers wonen maar die nog steeds geen benul hebben van geld, en genoeg mensen die thuis wonen die dat wél hebben.
Heb 4,5 jaar redelijk zelfstandig op kamers gewoond, maar ik leer pas nu ik echt helemaal mijn eigen huishouden heb, met een baan en een kind en een complete woning écht goed met geld omgaan. Als student boeit het nou eenmaal niet dat je nog maar 5 euro hebt om de komende twee weken door te komen. Nu boeit dat wél.
woensdag 11 april 2007 om 12:52
Hmm, nogal een verschil dus tussen Belgie en Nederland. Ik moet zeggen dat ik ze nauwelijks zie hoor, de studenten die de was nog door mams laten doen en tupperwarebakjes met prakjes voor de hele week meekrijgen...En veel jongeren hebben inderdaad geen flauw benul van de waarde van geld, maar dat verandert wel hoor, als je je boodschapjes wil afrekenen en je limiet bereikt is :P
woensdag 11 april 2007 om 12:54
Tsja... Als je echt iets wil, dan bereik je dat wel.
Ik ben op mijn 19de op kamers gaan wonen. 10 minuten fietsen bij mijn ouders vandaan. Ik deed een studie waar ik echt wel 40 uur per week aan kwijt was, daarnaast werkte ik 20 uur per week. Ik kon nooit op vakantie, woonde in een studentenhuis wat soms ook best wel lastig was, had niet eens geld om te gaan stappen, etc etc.
Maar wat een onzin dat ik het niet kon betalen. Ik wilde op mezelf woonde, en daar betaal je soms letterlijk een prijs voor. Oke, ik geef toe dat ik 200,- per maand van mijn ouders kreeg (dat 'bespaarden' zij dan weer als ik niet meer in huis woonde) dus wat dat betreft had ik een makkie.
Dat iemand niet in een studentehuis zou willen wonen vind ik zo'n ontzettende onzin. Het vooroordeel dat het er ontzettend smerig is, dat je geen privacy hebt omdat er als alsmaar huisgenoten binnenkomen, dat je er niet gezond eet... Allemaal dingen waar je zelf bij bent! Wanneer je met z'n allen in 1 huis woont moet je alles samen regelen. Kortom: schoonmaakroosters. Werkte prima, en ook al was het niet zo schoon als bij mijn ouders, vies was het absoluut niet! Dat er huisgenoten binnenliepen was dikke onzin: deur dicht is eerst kloppen, deur open betekende dat iedereen binnen kon lopen. En het eten... Nou geloof mij... Bij mijn ouders thuis at ik vaker friet en pizza dan toen ik op mezelf woonde.
Voor mij zijn de jaren op kamers onbetaalbaar. Het was een 4 jaar durend schoolreisje zonder begeleiding. :)
Watergevechten binnenshuis, vrouwenavonden met films en series, huiseten met een grote groep, huisfeesten die echt leuker waren dan menig ander feest waar je dure toegangskaarten voor moest kopen, etc etc.
Op een gegeven moment groei je er een beetje uit, maar laatst zijn we met 16 oud-huisgenoten (die er allemaal niet meer wonen) uit eten geweest, en het was ontzettend gezellig.
Overigens heb ik een vriendin, wiens ouders bijna geen geld hebben, die alles helemaal zelf moet zien te rooien, en die doet het prima. Zij heeft een tijdje antikraak gewoond, en heeft nu een gewone kamer. Ze moet er keihard voor werken, en ja, ze heeft een studieschuld.
Ik ook, maar ik heb nu een prima baan en moet maandelijks een niet al te groot bedrag terugbetalen. En van de rest van mijn salaris kan ik prima leven. Wat een luxe om ineens meer dan 25,- per week te hebben!
Ik ben op mijn 19de op kamers gaan wonen. 10 minuten fietsen bij mijn ouders vandaan. Ik deed een studie waar ik echt wel 40 uur per week aan kwijt was, daarnaast werkte ik 20 uur per week. Ik kon nooit op vakantie, woonde in een studentenhuis wat soms ook best wel lastig was, had niet eens geld om te gaan stappen, etc etc.
Maar wat een onzin dat ik het niet kon betalen. Ik wilde op mezelf woonde, en daar betaal je soms letterlijk een prijs voor. Oke, ik geef toe dat ik 200,- per maand van mijn ouders kreeg (dat 'bespaarden' zij dan weer als ik niet meer in huis woonde) dus wat dat betreft had ik een makkie.
Dat iemand niet in een studentehuis zou willen wonen vind ik zo'n ontzettende onzin. Het vooroordeel dat het er ontzettend smerig is, dat je geen privacy hebt omdat er als alsmaar huisgenoten binnenkomen, dat je er niet gezond eet... Allemaal dingen waar je zelf bij bent! Wanneer je met z'n allen in 1 huis woont moet je alles samen regelen. Kortom: schoonmaakroosters. Werkte prima, en ook al was het niet zo schoon als bij mijn ouders, vies was het absoluut niet! Dat er huisgenoten binnenliepen was dikke onzin: deur dicht is eerst kloppen, deur open betekende dat iedereen binnen kon lopen. En het eten... Nou geloof mij... Bij mijn ouders thuis at ik vaker friet en pizza dan toen ik op mezelf woonde.
Voor mij zijn de jaren op kamers onbetaalbaar. Het was een 4 jaar durend schoolreisje zonder begeleiding. :)
Watergevechten binnenshuis, vrouwenavonden met films en series, huiseten met een grote groep, huisfeesten die echt leuker waren dan menig ander feest waar je dure toegangskaarten voor moest kopen, etc etc.
Op een gegeven moment groei je er een beetje uit, maar laatst zijn we met 16 oud-huisgenoten (die er allemaal niet meer wonen) uit eten geweest, en het was ontzettend gezellig.
Overigens heb ik een vriendin, wiens ouders bijna geen geld hebben, die alles helemaal zelf moet zien te rooien, en die doet het prima. Zij heeft een tijdje antikraak gewoond, en heeft nu een gewone kamer. Ze moet er keihard voor werken, en ja, ze heeft een studieschuld.
Ik ook, maar ik heb nu een prima baan en moet maandelijks een niet al te groot bedrag terugbetalen. En van de rest van mijn salaris kan ik prima leven. Wat een luxe om ineens meer dan 25,- per week te hebben!
woensdag 11 april 2007 om 12:58
Waarom is dat onzin? Je kan er toch ook gewoon het type niet voor zijn? Ik ben graag alleen met mezelf en moet er niet aan denken om in zo'n huis te wonen. Ik hoef niet zo nodig mensen om me heen, ook al zitten ze dan niet constant op m'n lip. Ik wil geen schoonmaak - of kookroosters. Ik wil alles veel liever met mezelf regelen.
woensdag 11 april 2007 om 13:40
Ik denk dat dat afhankelijk is van een heleboel factoren. Ikzelf ben wel uit huis gegaan en kon dat makkelijk redden. Maar ik kreeg, omdat ik geen ouders heb die meegeteld werden, ruim 500 euro aan studiefinanciering. Kaal, gewoon cadeau dus. Klasgenoten van mij kregen maar 75 euro. Met uitwonende beurd erbij zou dat dan 275 worden (toen, ik weet niet precies hoe dat nu zit). Als je een beetje studie hebt die veel tijd kost, dan kun je weinig of zelfs helemaal niet werken. En wanneer je dan ook nog eens in Amsterdam, Utrecht, Arnhem, Leiden of andere (grote) stad wilt wonen omdat je daar studeert dan wordt het nog duurder. Studentenkamers zijn daar nu niet bepaald duur. Voor de mijne, in het dorp waar ik toch al woonde, heb ik 'maar' 220 euro pm hoeven te betalen. Inclusief en alles prive. Eigen ingang, eigen keuken, eigen badkamertje. Vergeleken met de gemiddelde student, dus behoorlijk luxe. Tja, willen ouders dan niet bijspringen, dan is het toch behoorlijk duur...
woensdag 11 april 2007 om 13:48
Volgens mij heb je wel gelijk dat er steeds meer (m.n. HBO-) studenten thuis blijven wonen. Jammer, want volgens mij mis je inderdaad iets op die manier. Zelf ben ik op mijn 17e een jaar weg gegaan en op mijn 18e op kamers gaan wonen. Iemand omschreef het perfect: een vierjarig schoolreisje zonder begleiding:D Feesten, samen eten, samen blokken in tentamenperiodes, 'huisuitjes' en eeuwig gezeur over schoonmaak- en inkooptaken!
Een studentenhuis is inderdaad niet altijd even schoon als je gewend bent bij je ouders thuis, maar daar ben je toch ook zelf bij? En je leert er volgens mij veel van om met veel verschillende mensen samen te wonen. (al is het alleen maar 's nachts dronken over stapels zooi naar je kamer te lopen:P). Na 5 jaar vond ik het trouwens ook wel leuk geweest en nu woon ik in een zelfstandig appartement in een soort studentenkolonie.
Financieel is het echt wel mogelijk, maar je moet er iets meer moeite voor doen dan braaf bij paps en mams blijven. Bij mij betaalden ze de eerste twee jaar wel wat als ondersteuning en ik heb er altijd minstens 15 uur per week bij gewerkt. Ik snap ook echt de ouders niet die hun kinderen tot hun 24ste thuis laten wonen en helemaal vrijhouden (en soms ook nog eens boeken,collegegeld etc. betalen). Lekkere voorbereiding op het echte leven.:oEen goed voorbeeld vond ik trouwens mijn eerste jaar op kamers. Ik zat toen in een werkgroep met alleen maar kerels (ok, jongetjes toen:)). De één na de ander wist me te vinden met vragen over de was, het koken van aardappels, hoe een acceptgiro te betalen etc. Blijkbaar hadden papa en mama dat altijd voor ze geregeld.
De belgische studenten die ik ken hebben trouwens altijd diep ontzag voor het feit dat ik gewoon zelf mijn zaken regel. Ik weet eigenlijk niet of het waar is, maar volgens hen is het in Belgie heel moeilijk om bijbaantjes te vinden voor studenten en kunnen ze eigenlijk niet zonder die hulp van hun ouders?
Een studentenhuis is inderdaad niet altijd even schoon als je gewend bent bij je ouders thuis, maar daar ben je toch ook zelf bij? En je leert er volgens mij veel van om met veel verschillende mensen samen te wonen. (al is het alleen maar 's nachts dronken over stapels zooi naar je kamer te lopen:P). Na 5 jaar vond ik het trouwens ook wel leuk geweest en nu woon ik in een zelfstandig appartement in een soort studentenkolonie.
Financieel is het echt wel mogelijk, maar je moet er iets meer moeite voor doen dan braaf bij paps en mams blijven. Bij mij betaalden ze de eerste twee jaar wel wat als ondersteuning en ik heb er altijd minstens 15 uur per week bij gewerkt. Ik snap ook echt de ouders niet die hun kinderen tot hun 24ste thuis laten wonen en helemaal vrijhouden (en soms ook nog eens boeken,collegegeld etc. betalen). Lekkere voorbereiding op het echte leven.:oEen goed voorbeeld vond ik trouwens mijn eerste jaar op kamers. Ik zat toen in een werkgroep met alleen maar kerels (ok, jongetjes toen:)). De één na de ander wist me te vinden met vragen over de was, het koken van aardappels, hoe een acceptgiro te betalen etc. Blijkbaar hadden papa en mama dat altijd voor ze geregeld.
De belgische studenten die ik ken hebben trouwens altijd diep ontzag voor het feit dat ik gewoon zelf mijn zaken regel. Ik weet eigenlijk niet of het waar is, maar volgens hen is het in Belgie heel moeilijk om bijbaantjes te vinden voor studenten en kunnen ze eigenlijk niet zonder die hulp van hun ouders?
Dat zeg ik....
woensdag 11 april 2007 om 13:53
Het is in Belgie anders geregeld qua werken. Als ze teveel werken, krijgen de ouders geen kindergeld meer. Als ze heel weinig werken, dan kmen ze in aanmerking voor een studentenstatuut. Wil zeggen dat je dan haast niets aan belasting betaalt. Dus het is met meer regels, maar in feite komt het gewoon op hetzelfde neer. Nee hoor, Belgische studenten zijn gewoon lui.
woensdag 11 april 2007 om 13:59
Ik ben wel benieuwd wat studenten van nu vinden dat ze minimaal nodig hebben. Krijg namelijk wel eens de indruk dat de verwachtingen/eisen van het alleen wonen nogal veranderd zijn in de afgelopen 20 jaar.
Moet je hele uitzet nieuw van Ikea komen, of mag het ook met het tweedehands servies en het afgedankte bankstel van oom en tante? Zijn studentenhuis of hospita acceptabel, of wil je direct een eigen appartement krijgen? Is nieuwe (merk)kleding een eerste levensbehoefte, of wacht je tot de kleren in rafels van je lichaam vallen (okee, ik was student in de punk-tijd en vlak daarna, dus toen mocht het... ). Ga je naar een kapper of knipt een vriendin je? Heb je een abonnement op de sportschool of de klimhal, of ga je een rondje hardlopen in het park? Wil je 's winters skieën en 's zomers naar Zuid-Amerika, of wordt er nog wel eens gewoon naar Frankrijk gelift, met een tentje in de rugzak? En de feestjes: kun je nog gewoon een biertje drinken of zijn het dure mixjes geworden?
Gewoon benieuwd...
Moet je hele uitzet nieuw van Ikea komen, of mag het ook met het tweedehands servies en het afgedankte bankstel van oom en tante? Zijn studentenhuis of hospita acceptabel, of wil je direct een eigen appartement krijgen? Is nieuwe (merk)kleding een eerste levensbehoefte, of wacht je tot de kleren in rafels van je lichaam vallen (okee, ik was student in de punk-tijd en vlak daarna, dus toen mocht het... ). Ga je naar een kapper of knipt een vriendin je? Heb je een abonnement op de sportschool of de klimhal, of ga je een rondje hardlopen in het park? Wil je 's winters skieën en 's zomers naar Zuid-Amerika, of wordt er nog wel eens gewoon naar Frankrijk gelift, met een tentje in de rugzak? En de feestjes: kun je nog gewoon een biertje drinken of zijn het dure mixjes geworden?
Gewoon benieuwd...
woensdag 11 april 2007 om 14:06
Dat ben ik met je eens Korenwolf. Drie vrienden van ons gaan binnenkort "uit huis". Twee van hen willen met elkaar gaan samenwonen, ze werken al jaren overigens. Waarom ze dan nog thuiswonen? Zij wilt niet in een rijtjeswoning, dat is haar te min. Ze komt van een boerderij af en wilt ruimte hebben. Dus nu gaat ze door paps een huis laten bouwen! Serieus, dan vallen de ogen uit mijn kassen. Ik heb zelfs de neiging gehad mijn oren uit te laten spuiten om te kijken of ik het goed verstaan had. Vriend nummer drie is net klaar met zijn opleiding, heeft net een baan en denkt direct een huis te kunnen kopen. Ja leuk, maar die zijn niet zo goedkoop natuurlijk. Naast de hypotheek heb je ook nog vaste lasten zoals gas, water, electriciteit, verzekeringen. En hij als computermens heeft internet nodig, dan krijg je kabeltv, een telefoonlijn, boodschappen et cetera er nog allemaal bij.
Mijn vriend en ik, wonen allebei al eeuwen zelfstandig (apart overigens) hebben hem geprobeert uit te leggen dat het niet zo simpel is als hij het stelt. Dat hij toch ook spaargeld nodig heeft als hij wilt kopen. En dat hij gewoon te hoge eisen stelt. Eerst is hij het met je eens, misschien moet hij toch maar eerst op zoek naar een huurwoning. En vervolgens roept zijn moeder dat "huren duur is" en hij is het hele gesprek alweer vergeten...
Mijn vriend en ik, wonen allebei al eeuwen zelfstandig (apart overigens) hebben hem geprobeert uit te leggen dat het niet zo simpel is als hij het stelt. Dat hij toch ook spaargeld nodig heeft als hij wilt kopen. En dat hij gewoon te hoge eisen stelt. Eerst is hij het met je eens, misschien moet hij toch maar eerst op zoek naar een huurwoning. En vervolgens roept zijn moeder dat "huren duur is" en hij is het hele gesprek alweer vergeten...
