Actueel
alle pijlers
Op kamers, makkelijk of onmogelijk?
woensdag 11 april 2007 om 12:24
Ik werd een beetje getriggerd door een aantal postings op een ander topic waarin werd gesteld dat het financieel onhaalbaar zou zijn om op jezelf te gaan wonen als student. Meisje in het verhaal heeft het niet naar haar zin bij de ouders, en wil dus weg.
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
zaterdag 19 mei 2007 om 13:33
@Soesa: het gaat niet alleen om financieën en huishouden. Dat denkt iedereen die nooit op kamers is gaan wonen, maar je leert er veel meer van. Het is net zoals alleen op reis gaan. Voordat ik dat deed kon ik me ook niet voorstellen hoe je daar ongemerkt zoveel van leert. Met op kamers wonen leer je ook veel meer dan verstandig met (weinig) geld omgaan en dat de keukenvloer zichzelf niet dweilt. Je leert jezelf redden, alleen zijn, op dingen afstappen. Als ik in de bus naar universiteit zit, kan ik meestal zo eruit pikken wie nog thuis woont en wie niet. Een paar uitzonderingen daar gelaten. Jij zou nu ook nog met man en kind bij je ouders kunnen wonen, kostgeld kunnen betalen en zelf je troep op moeten ruimen. Maar het is toch niet hetzelfde als je eigen huis hebben, of wel?
zaterdag 19 mei 2007 om 20:59
Nee, dat zou inderdaad niet hetzelfde zijn. Maar moet dat dan? Ik vind dat er teveel waarde gehecht wordt aan het op kamers wonen. Tuurlijk leer je andere dingen dan wanneer je thuis woont, maar is dat per definitie beter? En ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat het niet thuis geleerd kan worden. Ik ben van mening dat het vooral aan de ouders ligt hoe wat een kind leert als hij/zij wat langer thuis woont.
Wat me vooral tegenstaat is de vanzelfsprekendheid dat wanneer iemand 18 is, gelijk maar op kamers moet wat anders hou de ontwikkeling tegen van een kind. Ik geloof daar niet in. Zoals ik al zei ben ik er helemaal niet voor dat kinderen tot in den treure thuis wonen, maar de leeftijd van 18 die een aantal aangaven, vind ik onzin. Als mijn zoon op zijn 18de op kamers wil, prima, wil hij nog een paar jaartjes thuis wonen ook prima. En als je als ouders daar bewuster mee omgaat, dus geen schijntje vragen als kostgeld (of helemaal niet) en hem zijn eigen boontjes laat doppen, zie ik het probleem niet.
