Actueel
alle pijlers
Op kamers, makkelijk of onmogelijk?
woensdag 11 april 2007 om 12:24
Ik werd een beetje getriggerd door een aantal postings op een ander topic waarin werd gesteld dat het financieel onhaalbaar zou zijn om op jezelf te gaan wonen als student. Meisje in het verhaal heeft het niet naar haar zin bij de ouders, en wil dus weg.
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
donderdag 26 april 2007 om 00:39
@Reizigster2004; als je ouders borg staan voor die 90.000 moeten ze het volgens mij in principe ook hebben toch?
Ik wil in september op kamers, word alleen moeilijk omdat ik bijna geen aanvullende beurs krijg - mijn ouders verdienen - teveel, maar ik niets van mijn ouders krijg. Dus ik ga waarschijnlijk bijlenen. Niet leuk, maar ik heb het er wel voor over. En verder een uurtje of 20 in de week werken.. denk dat ik het prima ga redden ;)
Ik wil in september op kamers, word alleen moeilijk omdat ik bijna geen aanvullende beurs krijg - mijn ouders verdienen - teveel, maar ik niets van mijn ouders krijg. Dus ik ga waarschijnlijk bijlenen. Niet leuk, maar ik heb het er wel voor over. En verder een uurtje of 20 in de week werken.. denk dat ik het prima ga redden ;)
donderdag 3 mei 2007 om 20:33
Hoi allemaal,
Ik ben ook meteen op mijn 18e uit huis gegaan en heb alles zelf betaald. Gelukkig kreeg ik een beurs voor uitwonenden. Mijn ouders konden niet beijdragen omdat ze erg weinig inkomen hadden, maar ik wilde echt heel graag studeren en dus werkte ik er naast en als ik wat minder kon werken door tentamens dan leende ik bij bij de IBG.
Het excuus ' te druk door stage' gaat er bij mij dan ook echt niet in: toen ik stage liep (4 dagen in de week van 9 tot 17.30) zorgde ik ervoor dat ik om 18.00 bij mijn bijbaan was die tot 22.00 duurde. Op zaterdag werkte ik vaak ook en alleen de zondag hield ik vrij om uit te slapen en te relaxen. Tuurlijk waren het lange weken, maar ik heb zo verschrikkelijk veel geleerd ( onder andere plannen, want dat moest wel omdat ik het zo druk had) Ik heb de meest uiteenlopende bijbanen gehad zoals bijvoorbeeld bij verschillende inbound call centres, horeca, marketing. Door goed te plannen had ik tijd voldoende tijd om te leren, naar school te gaan en te werken en ook mijn vrienden zag ik allemaal zeer regelmatig tijdens het uitgaan :) Het was een super tijd!! Het grappige is dat al mijn werkgevers die ik tijdens mijn studietijd heb gehad ( bijbaantjes) zagen dat ik bereid was om te investeren in mijn toekomst en die hebben mij allemaal, afzonderlijk een baan aangeboden nadat mijn studie was afgelopen ( ook al was ik bij sommigen geruime tijd uit dienst)
Oh ja, ik was al boven de 20 toen ik begon met mijn studie en ik heb echt nooit een probleem gehad met het vinden van een bijbaan; het ligt denk ik echt aan je instelling. Als je echt wilt, dan is er altijd een weg
groetjes MissyKay
Ik ben ook meteen op mijn 18e uit huis gegaan en heb alles zelf betaald. Gelukkig kreeg ik een beurs voor uitwonenden. Mijn ouders konden niet beijdragen omdat ze erg weinig inkomen hadden, maar ik wilde echt heel graag studeren en dus werkte ik er naast en als ik wat minder kon werken door tentamens dan leende ik bij bij de IBG.
Het excuus ' te druk door stage' gaat er bij mij dan ook echt niet in: toen ik stage liep (4 dagen in de week van 9 tot 17.30) zorgde ik ervoor dat ik om 18.00 bij mijn bijbaan was die tot 22.00 duurde. Op zaterdag werkte ik vaak ook en alleen de zondag hield ik vrij om uit te slapen en te relaxen. Tuurlijk waren het lange weken, maar ik heb zo verschrikkelijk veel geleerd ( onder andere plannen, want dat moest wel omdat ik het zo druk had) Ik heb de meest uiteenlopende bijbanen gehad zoals bijvoorbeeld bij verschillende inbound call centres, horeca, marketing. Door goed te plannen had ik tijd voldoende tijd om te leren, naar school te gaan en te werken en ook mijn vrienden zag ik allemaal zeer regelmatig tijdens het uitgaan :) Het was een super tijd!! Het grappige is dat al mijn werkgevers die ik tijdens mijn studietijd heb gehad ( bijbaantjes) zagen dat ik bereid was om te investeren in mijn toekomst en die hebben mij allemaal, afzonderlijk een baan aangeboden nadat mijn studie was afgelopen ( ook al was ik bij sommigen geruime tijd uit dienst)
Oh ja, ik was al boven de 20 toen ik begon met mijn studie en ik heb echt nooit een probleem gehad met het vinden van een bijbaan; het ligt denk ik echt aan je instelling. Als je echt wilt, dan is er altijd een weg
groetjes MissyKay
zaterdag 5 mei 2007 om 14:27
Ik zou uit huis willen. Ik heb ervoor gekozen om de komende jaren nog thuis te blijven wonen omdat voor mij op kamers wonen onbetaalbaar is. Of het onbetaalbaar is of niet, is geen feit, dat is voor iedereen verschillend. Ik snap ook niet zo goed waarom sommige mensen dan zo duidelijk voor of tegen zijn.
Maar goed. Ik doe een HBO-opleiding. Ik zit veel op school, daarnaast heb ik nog meer onbegeleide uren en loop ik ook nog stage. Daardoor heb ik niet veel tijd voor een bijbaantje en werk ik 12 uur in de week, want soms nog iets te veel is. Mijn vriendinnen zie ik niet vaak, mijn vriend zie ik maar 1x in de week. En dan nog heb ik weinig vrije tijd.
Ik betaal alles zelf, mijn dure opleiding, dure boeken voor school, de zorgverzekering, telefoonrekening (want ik bel niet op de kosten van mijn ouders), sommige boodschappen. Daarnaast hou ik bijvoorbeeld met gebruik van water bij het douchen en de lichten rekening met mijn ouders. Die hebben ook niet veel te besteden.
Ik hou mijn eigen kamer netjes, en help ook vaak mee met het huishouden thuis. Ik verzorg de hond mee en kook 9 van de 10 keer voor mezelf, en doe de afwas. Ik doe mee boodschappen, en ja ik haal de huismerken, de B merken hoef ik niet zo nodig. Ik betaal liever minder geld voor hetzelfde.
En over dat tweedehands spullen kopen of van ikea. Ik ben al een paar jaar bezig met spulletjes verzamelen voor mijn uitzet, en alles is tot nu toe tweedehands. Het servies, de meubels, stoelen, en weet ik wat nog meer. Ik ga niet bij ikea shoppen, als ik het ook tweedehands of misschien nog wel ouder ook kan krijgen. Ook kleding koop ik weinig, zeker als ik weinig geld heb ga ik niet shoppen. Ik hoef geen merk kleding. Ik ga nooit op vakantie. Ik ben zuinig.
En nee, ik wil niet in een studentenhuis wonen. Niet iedereen is daar het type voor. Ook weer zo'n voor of tegen discussie. Ik vind het niet fijn om daar te wonen. Ik ben er zo vaak blijven slapen na het stappen met vriendinnen en dergelijke en ik voel me er niet op mn gemak.
Vind iemand het nu nog raar dat het voor mij onmogelijk is om op mezelf te gaan wonen?
Maar goed. Ik doe een HBO-opleiding. Ik zit veel op school, daarnaast heb ik nog meer onbegeleide uren en loop ik ook nog stage. Daardoor heb ik niet veel tijd voor een bijbaantje en werk ik 12 uur in de week, want soms nog iets te veel is. Mijn vriendinnen zie ik niet vaak, mijn vriend zie ik maar 1x in de week. En dan nog heb ik weinig vrije tijd.
Ik betaal alles zelf, mijn dure opleiding, dure boeken voor school, de zorgverzekering, telefoonrekening (want ik bel niet op de kosten van mijn ouders), sommige boodschappen. Daarnaast hou ik bijvoorbeeld met gebruik van water bij het douchen en de lichten rekening met mijn ouders. Die hebben ook niet veel te besteden.
Ik hou mijn eigen kamer netjes, en help ook vaak mee met het huishouden thuis. Ik verzorg de hond mee en kook 9 van de 10 keer voor mezelf, en doe de afwas. Ik doe mee boodschappen, en ja ik haal de huismerken, de B merken hoef ik niet zo nodig. Ik betaal liever minder geld voor hetzelfde.
En over dat tweedehands spullen kopen of van ikea. Ik ben al een paar jaar bezig met spulletjes verzamelen voor mijn uitzet, en alles is tot nu toe tweedehands. Het servies, de meubels, stoelen, en weet ik wat nog meer. Ik ga niet bij ikea shoppen, als ik het ook tweedehands of misschien nog wel ouder ook kan krijgen. Ook kleding koop ik weinig, zeker als ik weinig geld heb ga ik niet shoppen. Ik hoef geen merk kleding. Ik ga nooit op vakantie. Ik ben zuinig.
En nee, ik wil niet in een studentenhuis wonen. Niet iedereen is daar het type voor. Ook weer zo'n voor of tegen discussie. Ik vind het niet fijn om daar te wonen. Ik ben er zo vaak blijven slapen na het stappen met vriendinnen en dergelijke en ik voel me er niet op mn gemak.
Vind iemand het nu nog raar dat het voor mij onmogelijk is om op mezelf te gaan wonen?
zaterdag 5 mei 2007 om 15:18
Ja, ik, want zoals ik al eerder schreef: mensen uit mijn geboortedorp hebben de keus helemaal niet. De universiteiten zitten op veel te grote reisafstand. En voor niemand van hen is het ONMOGELIJK gebleken op kamers te gaan.
Jij kunt het alleen maar onmogelijk noemen omdat je reisafstand blijkbaar kort genoeg is om de keuze te maken. Als je de keus helemaal niet, vanwege te grote reisafstand, zou jij het ook ineens niet meer onmogelijk vinden, en op kamers gaan, en daar gewoon op de een of andere manier een weg in vinden net zoals ieder ander
Jij kunt het alleen maar onmogelijk noemen omdat je reisafstand blijkbaar kort genoeg is om de keuze te maken. Als je de keus helemaal niet, vanwege te grote reisafstand, zou jij het ook ineens niet meer onmogelijk vinden, en op kamers gaan, en daar gewoon op de een of andere manier een weg in vinden net zoals ieder ander
zaterdag 5 mei 2007 om 15:36
Nee reisafstand is geen punt. Al rijden de treinen laatste tijd niet meer fatsoenlijk. Maar ik wil thuis weg vanwege mijn ouders. Die overbeschermend zijn. En als ik dan de keuze moet maken tussen overbeschermd worden of met een grote studieschuld mijn studie uit komen... Ik weet niet eens of ik deze studie haal, dus wie weet moet ik overnieuw beginnen. Dan komt er nog een 2 jaar schuld bij. Ik wil niet weten waar ik dan eindig.
zaterdag 5 mei 2007 om 16:21
Voor die gene met die enorme reistijden vind ik het ook veel noodzakelijker. Er is al vaak een kamer tekort.
Mijn dochter heeft het prima thuis, natuurlijk wil ze graag op zich zelf maar ze zit niet op de wip en kan dus nog even kijken tot ze iets vind dat zij en haar vriend wel leuk vinden.
Wat me dan meer stoort is dat kamers niet meer vrij komen omdat afgestudeerde in de stad blijven wonen. Die studentenkamers bezet houden. Er is geen doorstroming omdat in de stad wonen populair is.
En zo stagneert het wat betreft studentenhuizen en kamers en ook goedkopere kleine woningen.
Mijn dochter heeft het prima thuis, natuurlijk wil ze graag op zich zelf maar ze zit niet op de wip en kan dus nog even kijken tot ze iets vind dat zij en haar vriend wel leuk vinden.
Wat me dan meer stoort is dat kamers niet meer vrij komen omdat afgestudeerde in de stad blijven wonen. Die studentenkamers bezet houden. Er is geen doorstroming omdat in de stad wonen populair is.
En zo stagneert het wat betreft studentenhuizen en kamers en ook goedkopere kleine woningen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
zaterdag 5 mei 2007 om 19:51
Het is trouwens zeker niet altijd zo dat een kamer in een studentenhuis goedkoper is dan een woning van de woningbouwvereniging (mijn kamer van 18m2 was rond de €300 excl., mijn etage van 45m2 was €190 excl. gas/licht was bij beiden ongeveer hetzelfde). Maar ja, dan moet je wel ingeschreven (kunnen) staan.
dinsdag 8 mei 2007 om 19:13
Klopt ja, ik zit hier nu op een eenkamerstudiootje voor 270 euro, ik ken genoeg studenten die meer betalen voor hun kamer.
En die doorstroming......tsja, daar kunnen diegenen die niet doorstromen ook niets aan doen. Vrienden van me zaten tot boven hun dertigste in een studentenhuis en wilden heus wel iets voor zichzelf, maar kopen zit er op 1 inkomen vaak niet in, particulier iets zelfstandigs huren qua prijs ook niet, en voor een sociale huurwoning moet je hier minstens zes jaar ingeschreven staan en dan zit je nog in een afgelegen slechte wijk. Voor een flatje in een betere of centralere wijk heb je minstens negen jaar nodig.
Ik denk niet dat die afgestudeerden in de studentenkamers blijven zitten omdat ze dat zo dolgraag willen :) Maar het is wel een probleem ja, op de studentenflat waar ik woonde waren op een gegeven moment vijf van de acht gangbewoners al afgestudeerd en werkend.
Tegenwoordig staat er in je huurcontract dat je binnen een half jaar na je afstuderen je kamer uit moet en dat ze je er anders uit mogen schoppen. Maar dat geldt alleen voor de kamers van studentenhuisvesting. In de particuliere studentenhuizen blijven de afgestudeerden gewoon zitten.
En die doorstroming......tsja, daar kunnen diegenen die niet doorstromen ook niets aan doen. Vrienden van me zaten tot boven hun dertigste in een studentenhuis en wilden heus wel iets voor zichzelf, maar kopen zit er op 1 inkomen vaak niet in, particulier iets zelfstandigs huren qua prijs ook niet, en voor een sociale huurwoning moet je hier minstens zes jaar ingeschreven staan en dan zit je nog in een afgelegen slechte wijk. Voor een flatje in een betere of centralere wijk heb je minstens negen jaar nodig.
Ik denk niet dat die afgestudeerden in de studentenkamers blijven zitten omdat ze dat zo dolgraag willen :) Maar het is wel een probleem ja, op de studentenflat waar ik woonde waren op een gegeven moment vijf van de acht gangbewoners al afgestudeerd en werkend.
Tegenwoordig staat er in je huurcontract dat je binnen een half jaar na je afstuderen je kamer uit moet en dat ze je er anders uit mogen schoppen. Maar dat geldt alleen voor de kamers van studentenhuisvesting. In de particuliere studentenhuizen blijven de afgestudeerden gewoon zitten.
woensdag 16 mei 2007 om 23:21
Hier de andere kant van het verhaal. Tijdens mijn studententijd heb ik altijd op kamers gewoond en ben aldus zelfstandig geworden, inclusief bijbaantjes en studievrienden.
Helaas is de belofte van vet-betalende baan nooit waargemaakt en nu ben ik tot mijn veertigste aan het aflossen. Inmiddels begin ik er goed van te balen. Ook die "leuke" studievrienden zie je niet meer sinds ze aan de baby zijn.
Soms vraag ik me af wat het eindsaldo zou zijn geweest als ik tussentijd was geswitchd naar een beter betalende hbo-studie die ik op mijn sloffen had kunnen doen, en vervolgens eerder full-time was gaan werken. Misschien had ik dan wat vaker verre reizen kunnen maken wat ook erg goed is voor je ontwikkeling, in plaats van het houtje waar ik nu op zit te bijten. Een sabbatical zit er voor mijn vijftigste ook niet in.
Tegenwoordig denk ik daarom dat die mensen die thuis blijven wonen, snel afstuderen en dan gaan werken het nog niet eens zo slecht bekeken hebben.
Helaas is de belofte van vet-betalende baan nooit waargemaakt en nu ben ik tot mijn veertigste aan het aflossen. Inmiddels begin ik er goed van te balen. Ook die "leuke" studievrienden zie je niet meer sinds ze aan de baby zijn.
Soms vraag ik me af wat het eindsaldo zou zijn geweest als ik tussentijd was geswitchd naar een beter betalende hbo-studie die ik op mijn sloffen had kunnen doen, en vervolgens eerder full-time was gaan werken. Misschien had ik dan wat vaker verre reizen kunnen maken wat ook erg goed is voor je ontwikkeling, in plaats van het houtje waar ik nu op zit te bijten. Een sabbatical zit er voor mijn vijftigste ook niet in.
Tegenwoordig denk ik daarom dat die mensen die thuis blijven wonen, snel afstuderen en dan gaan werken het nog niet eens zo slecht bekeken hebben.
donderdag 17 mei 2007 om 10:50
Ja sorry hoor, maar hoeveel mensen, denk je, zal het (bij die fulltime baan) gegund zijn om verre reizen te maken? Voor hoeveel mensen zit er een sabbitical in voor hun 50e?! 't Is niet zo dat iedereen dat maar even doet hoor. 't Klinkt niet een beetje alsof je teveel wilt en denkt dat alles maar mogelijk moet zijn.
vrijdag 18 mei 2007 om 00:34
Ik zie meerdere mensen om mij heen die 1 of meer keer per jaar op vakantie gaan, naar diverse continenten. Ook heeft een kennis van mij net een jaar sabbatical achter de rug. Daarnaast worden er volop huizen gekocht en auto's. Verschil is wel dat die mensen uit rijkere families komen en dus minder geleend hebben, of wel een goedbetalende baan kregen.
De gemiddelde nederlander schijnt meerdere keren per jaar op vakantie te gaan. Ik niet, ben al een paar jaar niet op vakantie te gaan. Qua vervoermiddel heb ik een fiets.
Ik denk dus niet dat ik teveel wil. Ik denk juist dat je goed moet nadenken over een studieschuld, en hoe lang na afloop van je studie je daardoor minder te besteden kunt hebben.
vrijdag 18 mei 2007 om 00:48
Ik wil hier wel even op in haken. Ik ben zo'n afgestudeerd iemand die een studentenwoning bezet houdt omdat ik stompzinnig niet aan een andere woning kom, hoe graag ik ook weg wil. Kopen is geen optie, want niet genoeg inkomen om een hypotheek te krijgen. Particulier huren ook geen optie, want niet genoeg inkomen.
Blijft over huren via woningstichting en daarvoor heb ik nog niet genoeg inschrijftijd blijkbaar. Ik reageer me suf, maar kom deze flat niet uit.
Nu is deze flat in mijn opinie behoorlijk duur voor studenten, de kale huur is in feite niet zo hoog, maar de bijkomende servicekosten wel. Daardoor komt deze flat uit op 396 per maand, waar je door de lage kale huur niet zoveel huurtoeslag op krijgt.
vrijdag 18 mei 2007 om 09:25
Maar Tubbetje, je zegt het zelf al, die mensen komen uit rijke familie's of hebben een goed betaalde baan. Nogmaals, dat is toch niet voor iedereen weggelegd? Daar komt ook nog eens bij dat je beeld misschien vertekend wordt doordat je in kringen verkeert van rijke mensen en mensen met een goede opleiding. Je kent één iemand die met sabbatical is gegaan en vindt dat vervolgens voor jezelf ook een haalbaar doel? Je kent meerdere mensen die naar andere continenten op vakantie zijn gegaan, maar er gaat toch echt nog altijd maar een half miljoen mensen buiten Europa op vakantie... Ik denk echt dat je het allemaal iets rooskleuriger ziet dan het is.
vrijdag 18 mei 2007 om 09:56
quote: meisje85 reageerde
Ik denk echt dat je het allemaal iets rooskleuriger ziet dan het is.
En dan nog... Ik heb altijd zo rond het minimum gezeten, studie niet afgemaakt en studieschuld. Toch kon ik elk jaar buiten Europa op vakantie, als ik gewild had. Ik denk dat het ook een kwestie van prioriteiten stellen is.
Ik denk echt dat je het allemaal iets rooskleuriger ziet dan het is.
En dan nog... Ik heb altijd zo rond het minimum gezeten, studie niet afgemaakt en studieschuld. Toch kon ik elk jaar buiten Europa op vakantie, als ik gewild had. Ik denk dat het ook een kwestie van prioriteiten stellen is.
vrijdag 18 mei 2007 om 11:45
Ik had er geen idee van dat de geaccepteerde norm was om zo vroeg mogelijk uit huis te gaan. Persoonlijk vind ik het een hoop poeha om niets. Wat kinderen op kamers kunnen leren, kunnen ze ook thuis leren. Tenminste ik wel. Ik ben nooit student geweest. Mijn middelbare school niet eens afgemaakt, maar toch run ik mijn huishouden, financien etc. prima hoor, ook al was ik AL 23 toen ik een huurwoning vond.
Mijn zoon krijgt ook zeker geen schop onder zijn kont op zijn 18, mag best een aantal jaartjes langer duren als hij dat wilt. Zelf vind ik inderdaad het vinden van een betaalde baan een goede grens om zelfstandig te gaan wonen, maar dan kan je al heel goed midden 20 zitten.
Overigens komt mijn zoon er niet makkelijk vanaf als hij besluit om wat later uit huis te gaan. Hij is nu bijna vier (:P) en nu leren we al dat niets vanzelf gaat. Hij moet, met enige hulp, zijn eigen kamer opruimen, tafel dekken en afruimen, kleding in de wasmand doen, aan tafel zelf zijn boterham smeren en van zijn 'eigen centjes' snoepjes kopen (laats gooide hij express een glas van mijn vader kapot, die heeft hij dus ook vanuit zijn spaarpot zelf moeten betalen) en dat wordt alleen maar uitgebreid naar mate hij ouder wordt. Is hij 18 en woont nog thuis, regelt hij zijn eigen financien en bieden wij als ouders pas financiele hulp als hijzelf eerst alle andere mogelijkheden uitgezocht heeft, runt hij zijn eigen huishouden binnen die van ons, betaald hij kostgeld na rato. M.i. ligt het voornamelijk aan de ouders zelf als hun kinderen thuis wonen en niet zelfsstandig zijn.
Mijn zoon krijgt ook zeker geen schop onder zijn kont op zijn 18, mag best een aantal jaartjes langer duren als hij dat wilt. Zelf vind ik inderdaad het vinden van een betaalde baan een goede grens om zelfstandig te gaan wonen, maar dan kan je al heel goed midden 20 zitten.
Overigens komt mijn zoon er niet makkelijk vanaf als hij besluit om wat later uit huis te gaan. Hij is nu bijna vier (:P) en nu leren we al dat niets vanzelf gaat. Hij moet, met enige hulp, zijn eigen kamer opruimen, tafel dekken en afruimen, kleding in de wasmand doen, aan tafel zelf zijn boterham smeren en van zijn 'eigen centjes' snoepjes kopen (laats gooide hij express een glas van mijn vader kapot, die heeft hij dus ook vanuit zijn spaarpot zelf moeten betalen) en dat wordt alleen maar uitgebreid naar mate hij ouder wordt. Is hij 18 en woont nog thuis, regelt hij zijn eigen financien en bieden wij als ouders pas financiele hulp als hijzelf eerst alle andere mogelijkheden uitgezocht heeft, runt hij zijn eigen huishouden binnen die van ons, betaald hij kostgeld na rato. M.i. ligt het voornamelijk aan de ouders zelf als hun kinderen thuis wonen en niet zelfsstandig zijn.
vrijdag 18 mei 2007 om 12:17
Ik maak gewoon een heel simpel rekensommetje. Ik verdiende na mijn studie altijd benedenmodaal, dus hetzelfde salaris als wat veel mensen in Nederland verdienen die niet gestudeerd hebben. Echter per jaar is het bedrag wat ik aan mijn studieschuld moet aflossen gelijk aan een flinke vakantie in een ver oord! Als ik niet gestudeerd had, of thuis was blijven wonen en een snelle hbo-studie had gedaan of iets dergelijks, had ik waarschijnlijk hetzelfde verdiend. Ik ken namelijk meerdere mensen die werk op mbo-nivo doen die hetzelfde of iets meer verdienen. Dan had ik van dat geld wat ik nu aan de aflossing kwijt ben, lekker op vakantie kunnen gaan!
Met andere woorden, denk dus goed na voor je aan een studieschuld begint of het je wel meer op gaat leveren in de zin van een hoger salaris. Als je kunt besparen door bij je ouders te blijven wonen is dat zo gek nog niet. Dan mis je misschien het stuk ontwikkeling van op een kamer wonen, maar als je later een aantal keer kunt backpacken is dat ook een stuk ontwikkeling.
Je hebt wel gelijk als je zegt dat mijn beeld vertekend is door de mensen om je heen. Misschien dat een sabbatical heel onhaalbaar is voor veel mensen. Maar ik ken toch een aantal mensen met een mbo-opleiding die een jaar hebben rondgetrokken! Van het totaalbedrag van mijn studieschuld kan ik ook wel een jaar de wereld rondtrekken!
vrijdag 18 mei 2007 om 13:06
Dat zet ik liever niet op het internet. Nu ja, misschien is elk jaar een verre reis van dat geld overdreven maar toch zeker elke twee jaar. Je kunt wel een draagkrachtmeting aanvragen maar die krijg je alleen als je echt een minimuminkomen hebt. Bovendien moet je al het geld uiteindelijk toch aflossen, dus kun je het maar beter het normbedrag per maand doen als het even kan.
Toen ik twintig was doorzag ik dit allemaal niet, wist ik veel en bovendien dacht ik dat ik wel een goedbetaalde baan zou krijgen. Ik studeerde immers toch? Nu adviseer ik aan jongere mensen om er van tevoren goed over na te denken. Ik heb het gevoel dat er vaak vrij makkelijk wordt gedacht over het nemen van een studieschuld, terwijl het om best veel geld kan gaan.
vrijdag 18 mei 2007 om 15:34
Bwah, veel mensen die een jaar gaan reizen hebben geen cent op zak. Ik had ook geen geld maar ik werkte dan wel tijdens mijn reizen. Ik blijf erbij dat het gaat, ook al is het soms eventjes klote. Ouders hebben geen cent aan me gegeven en heb het toch uitgehouden. Gewoon geen hoge eisen stellen als je écht op jezelf wilt. Je leert prima van wat ranzigere omstandigheden en ik ben het zelfs leuk gaan vinden. Vantevoren kun je niet echt beoordelen of je het leuk of niet vindt, en jezelf testen en proberen vind ik ook een leerproces.
vrijdag 18 mei 2007 om 21:42
t Is een kwestie van prioriteiten stellen...
Ik zat drie jaar geleden in het vierde jaar van mijn hbo-opleiding (inmiddels in mijn zevende) :D
en bij mij in het jaar zag je twee groepen studenten.
Groep1 : thuiswonend, veel uitgaan, dure merkkleding, dure reizen,stagelopen
Groep2: uitwonend, hard werkend (vaak i.p.v. stage), af en toe uitgaan
Ik heb mezelf de poten uit mijn lijf gewerkt om mijn studie te betalen, woonde op kamers, moest dubbeltjes meerdere keren omdraaien, liep 1,5 jaar op dezelfde schoenen, kon bijna nooit nieuwe kleren kopen, ging 1 keer per maand naar de kroeg maar was zwaar gelukkig en ben nu nog steeds trots op mezelf... Vanaf mijn 17e heb ik volledig voor mezelf gezorgd. It feels good!
Ik zat drie jaar geleden in het vierde jaar van mijn hbo-opleiding (inmiddels in mijn zevende) :D
en bij mij in het jaar zag je twee groepen studenten.
Groep1 : thuiswonend, veel uitgaan, dure merkkleding, dure reizen,stagelopen
Groep2: uitwonend, hard werkend (vaak i.p.v. stage), af en toe uitgaan
Ik heb mezelf de poten uit mijn lijf gewerkt om mijn studie te betalen, woonde op kamers, moest dubbeltjes meerdere keren omdraaien, liep 1,5 jaar op dezelfde schoenen, kon bijna nooit nieuwe kleren kopen, ging 1 keer per maand naar de kroeg maar was zwaar gelukkig en ben nu nog steeds trots op mezelf... Vanaf mijn 17e heb ik volledig voor mezelf gezorgd. It feels good!
zaterdag 19 mei 2007 om 01:22
Het klinkt misschien suffig, maar je kunt echt trost op jezelf zijn, sosofie! Ik ben op mijn 17e uit huis gegaan, op kamers gaan wonen, simpelweg omdat ik de kans had en het gevoel had dat ik weg móest. Ik houd van mijn moeder, maar ik voelde dat ik op eigen benen moest gaan staan.
Vanaf mijn 9e werk ik, eerst krantenwijk daarna horeca, en daar heb ik heel veel van geleerd. Verdien zelf het geld dat je uitgeeft. Dan weet je pas hoeveel het waard is.
Nu woon ik samen, ben nu 20, in een appartementje waar ik simpelweg veel geluk mee heb gehad. Keihard werken, dat wel. Maar liever dat, dan niet weten waar het geld vandaan komt en het zomaar op je plastic pasje staat...
Vanaf mijn 9e werk ik, eerst krantenwijk daarna horeca, en daar heb ik heel veel van geleerd. Verdien zelf het geld dat je uitgeeft. Dan weet je pas hoeveel het waard is.
Nu woon ik samen, ben nu 20, in een appartementje waar ik simpelweg veel geluk mee heb gehad. Keihard werken, dat wel. Maar liever dat, dan niet weten waar het geld vandaan komt en het zomaar op je plastic pasje staat...
