Actueel
alle pijlers
Op kamers, makkelijk of onmogelijk?
woensdag 11 april 2007 om 12:24
Ik werd een beetje getriggerd door een aantal postings op een ander topic waarin werd gesteld dat het financieel onhaalbaar zou zijn om op jezelf te gaan wonen als student. Meisje in het verhaal heeft het niet naar haar zin bij de ouders, en wil dus weg.
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
zaterdag 14 april 2007 om 21:25
Ik heb alleen de eerste pagina gelezen. In reactie op de oorspronkelijke vraag: tuurlijk is het haalbaar. Goed, een lening zal soms nodig zijn, als je niet in de gelegenheid bent veel naast je studie te werken. Maar niet op kamers kunnen is onzin. Het kan zeker. Ik heb, zonder bijdrage van m'n ouders (konden ze niet betalen) een aardige studieschuld overgehouden aan die periode, mijn zussen en mijn toenmalige vriend idem dito, maar het is het zeker waard en m.i. een ontzettend belangrijke stap.
Als ik alleen al naar mijn nichtje kijk, die nu angstvallig bij haar mishandelende vriend blijft, mede omdat ze nog nooit alleen heeft gewoond en daar onwijs tegenop ziet....
Je moet dat gewoon leren. En naast belangrijk is het ook gewoon nog eens ontzettend leuk. Je wereld wordt zoveel groter als je je studententijd op kamers doorbrengt. Er is zoveel te beleven, zoveel verschillende manieren om jezelf te ontwikkelen, en natuurlijk, dat kan in je middelbare school-wereldje ook maar daar HEB je het als het goed is al gedaan. Tijd om je horizon te verbreden.
Natuurlijk hou je aan het eind van je studie meer geld over als je al die tijd thuis hebt gewoond. Maar je hebt zoveel minder uit die jaren gehaald. Het is de prijs die je er financieel gezien voor betaalt wat mij betreft zeker waard!
Als ik alleen al naar mijn nichtje kijk, die nu angstvallig bij haar mishandelende vriend blijft, mede omdat ze nog nooit alleen heeft gewoond en daar onwijs tegenop ziet....
Je moet dat gewoon leren. En naast belangrijk is het ook gewoon nog eens ontzettend leuk. Je wereld wordt zoveel groter als je je studententijd op kamers doorbrengt. Er is zoveel te beleven, zoveel verschillende manieren om jezelf te ontwikkelen, en natuurlijk, dat kan in je middelbare school-wereldje ook maar daar HEB je het als het goed is al gedaan. Tijd om je horizon te verbreden.
Natuurlijk hou je aan het eind van je studie meer geld over als je al die tijd thuis hebt gewoond. Maar je hebt zoveel minder uit die jaren gehaald. Het is de prijs die je er financieel gezien voor betaalt wat mij betreft zeker waard!
maandag 16 april 2007 om 20:43
Wat ik altijd mis bij dit soort discussies is de bijdrage van de ouders. De stufi is berekend op een bijdrage (hoogte ervan is bij iedereen anders en is o.b.v. inkomen ouders) van de ouders.
Dan hoor je van die verhalen van een stufi van 211 euro (een paar jaar geleden) als uitwonende beurs. En oh ja de ouders betalen ook het eten,want dat deden ze voorheen ook! (En wat lief zon gift zeg!:P) Sorry hoor ouders, maar het is in zon geval de bedoeling dat jullie bijdragen, daarop is de stufi gebaseerd. En nu hoef je als ouder echt niet alles te batelen, maar eigenlijk wel een vast bedrag per maand.
Ik heb om me heen gezien dat zon bijdrage voor veel studenten een groot verschil zou maken (je over de kop werken of met plezier een bijbaan hebben).
Ik ben overigens een van de ex-studenten die niet heeft hoeven klagen over de bijdrage. Mijn ouders wisten dat ze moesten bijdragen en heb zelfs meer bijgedragen dan moest. Ik had nl. een studie (op een bep. moment zelfs 2) waarvoor je echt fulltime (en meer) aan het werk moest en bovendien had een ik kleine bijbaan. Gevolg: ik ben niets te kort gekomen (en het was ook geen vetpot) en ben heel zelfstandig.
Ik las op de eerste pagina dat studenten zoals ik (die erg gesponsord worden door de ouders) vaak minder zelfstandig zijn. Ik zou deze stelling graag willen verwerpen. Het ligt niet aan de bijdrage van de ouders dat een student wel/niet zelfstandig is, maar aan de student en de opvoeding zelf. Ik ben opgevoed volgens het principe dat je tot op zekere hoogte je eigen boontjes moet kunnen doppen. Hierdoor was het voor mij ook mogelijk om naar het buitenland te gaan studeren (studie overigens zelf betaald). Dit was een super ervaring op diverse punten (o.a. zelfstandigheid en ontwikkeling).
Waar mij haren overigens wel van omhoog gaan staan (ondanks dat ik toch een best verwende studente was) is dat er mensen zijn (studenten?) die menen dat ze per se in een appartementje moeten zitten, want een kamer is maar niks. Mij lijkt het wonen in een studentenhuis juist een goede sociale uitdaging vooral omdat je jezelf moet aanpassen aan anderen.
Bovendien weten deze personen niet wat ze missen. In het allergrootste studentenhuis had ik juist de grootste lol!
Dan hoor je van die verhalen van een stufi van 211 euro (een paar jaar geleden) als uitwonende beurs. En oh ja de ouders betalen ook het eten,want dat deden ze voorheen ook! (En wat lief zon gift zeg!:P) Sorry hoor ouders, maar het is in zon geval de bedoeling dat jullie bijdragen, daarop is de stufi gebaseerd. En nu hoef je als ouder echt niet alles te batelen, maar eigenlijk wel een vast bedrag per maand.
Ik heb om me heen gezien dat zon bijdrage voor veel studenten een groot verschil zou maken (je over de kop werken of met plezier een bijbaan hebben).
Ik ben overigens een van de ex-studenten die niet heeft hoeven klagen over de bijdrage. Mijn ouders wisten dat ze moesten bijdragen en heb zelfs meer bijgedragen dan moest. Ik had nl. een studie (op een bep. moment zelfs 2) waarvoor je echt fulltime (en meer) aan het werk moest en bovendien had een ik kleine bijbaan. Gevolg: ik ben niets te kort gekomen (en het was ook geen vetpot) en ben heel zelfstandig.
Ik las op de eerste pagina dat studenten zoals ik (die erg gesponsord worden door de ouders) vaak minder zelfstandig zijn. Ik zou deze stelling graag willen verwerpen. Het ligt niet aan de bijdrage van de ouders dat een student wel/niet zelfstandig is, maar aan de student en de opvoeding zelf. Ik ben opgevoed volgens het principe dat je tot op zekere hoogte je eigen boontjes moet kunnen doppen. Hierdoor was het voor mij ook mogelijk om naar het buitenland te gaan studeren (studie overigens zelf betaald). Dit was een super ervaring op diverse punten (o.a. zelfstandigheid en ontwikkeling).
Waar mij haren overigens wel van omhoog gaan staan (ondanks dat ik toch een best verwende studente was) is dat er mensen zijn (studenten?) die menen dat ze per se in een appartementje moeten zitten, want een kamer is maar niks. Mij lijkt het wonen in een studentenhuis juist een goede sociale uitdaging vooral omdat je jezelf moet aanpassen aan anderen.
Bovendien weten deze personen niet wat ze missen. In het allergrootste studentenhuis had ik juist de grootste lol!
woensdag 18 april 2007 om 19:42
Ik woon nu gelukkig samen maar op kamers kan ik niet betalen.
Ik krijg 230 euro uitwonende beurs. Mn ouders verdienen teveel dus die aanvullende beurs kan ik op mijn buik schrijven. Mijn zorgverzekering is al 130 euro per maand en ik kan 34 euro zorgtoeslag krijgen. Een bijbaan kan ik op mijn buik schrijven want ik ben ouder dan 21 en mijn ouders zijn dus ook niet meer financieel verantwoordelijk voor me. Hoe krom dat er wel naar hun inkomen wordt gekeken bij hoeveel ik moet krijgen. Ik kan bijlenen bij de IB groep maar dan heb ik iets van 700 euro. Daar moet ik alles van doen. Huur eten drinken... een lullig kamertje kost zo'n 300 euro. Zorgverzekering, inboedel verzekering, eten, drinken, persoonlijke verzorging als kleding schoenen tandpasta etc, school (collegegeld is al iets van 1100 euro) readers, boeken, telefoonrekening.... het kán maar dan moet er dus niks raars gebeuren want je kan totaal geen reserves opbouwen op die manier. Dus ik ervaar het als erg moeilijk om als studente rond te komen en ik doe totaal geen gekke dingen met mijn geld. Nu ik samenwoon heb ik het ietsje beter gelukkig maar ook nu is het nog geen vetpot.
Ik krijg 230 euro uitwonende beurs. Mn ouders verdienen teveel dus die aanvullende beurs kan ik op mijn buik schrijven. Mijn zorgverzekering is al 130 euro per maand en ik kan 34 euro zorgtoeslag krijgen. Een bijbaan kan ik op mijn buik schrijven want ik ben ouder dan 21 en mijn ouders zijn dus ook niet meer financieel verantwoordelijk voor me. Hoe krom dat er wel naar hun inkomen wordt gekeken bij hoeveel ik moet krijgen. Ik kan bijlenen bij de IB groep maar dan heb ik iets van 700 euro. Daar moet ik alles van doen. Huur eten drinken... een lullig kamertje kost zo'n 300 euro. Zorgverzekering, inboedel verzekering, eten, drinken, persoonlijke verzorging als kleding schoenen tandpasta etc, school (collegegeld is al iets van 1100 euro) readers, boeken, telefoonrekening.... het kán maar dan moet er dus niks raars gebeuren want je kan totaal geen reserves opbouwen op die manier. Dus ik ervaar het als erg moeilijk om als studente rond te komen en ik doe totaal geen gekke dingen met mijn geld. Nu ik samenwoon heb ik het ietsje beter gelukkig maar ook nu is het nog geen vetpot.
woensdag 18 april 2007 om 19:48
En de kamers die ik heb gezien zijn vaak vrij klein, studentenhuizen hebben vaak achterstallig onderhoud. Er wordt geen moer aan die panden gedaan. Zo lekte het dak van kamer 1 en waaide het in kamer 2 vaak harder binnen als buiten. Aftandse oude keukens, rotte kozijnen... Je wordt dus eigenlijk zwaaar getild door die huisbazen als je ziet wat voor bedragen je betaalt.
Ikzelf moest uit mijn kamer omdat er door een administratieve fout en niet aangekomen post van de IB gedacht werd dat ik thuiswonend was en ik 6 maanden uitwonende beurs mocht terugbetalen. Ook al had ik afschriften en een huurcontract. Lang verhaal, ben in beroep gegaan, is afgewezen. Jaar later heerft iemand een rechtzaak gewonnen en vanaf dat jaar kregen die mensen wél gelijk maar daar had ik op dat moment dus niks meer aan. Ze laten je dan gewoon zakken dus ben ik tijdelijk bij een vriend in getrokken die zo aardig was om een kamer in zn flat beschikbaar te stellen.
Ikzelf moest uit mijn kamer omdat er door een administratieve fout en niet aangekomen post van de IB gedacht werd dat ik thuiswonend was en ik 6 maanden uitwonende beurs mocht terugbetalen. Ook al had ik afschriften en een huurcontract. Lang verhaal, ben in beroep gegaan, is afgewezen. Jaar later heerft iemand een rechtzaak gewonnen en vanaf dat jaar kregen die mensen wél gelijk maar daar had ik op dat moment dus niks meer aan. Ze laten je dan gewoon zakken dus ben ik tijdelijk bij een vriend in getrokken die zo aardig was om een kamer in zn flat beschikbaar te stellen.
woensdag 18 april 2007 om 21:37
woensdag 18 april 2007 om 21:40
Een bijbaan kan ik op mijn buik schrijven want ik ben ouder dan 21 en mijn ouders zijn dus ook niet meer financieel verantwoordelijk voor me
Je ouders hoeven toch ook geen bijbaan voor je te zoeken? Ben zelf trouwens 26 en studeer nog (nog heel eventjes). Zonder bijdrage ouders en met bijbaantje dus.
Je ouders hoeven toch ook geen bijbaan voor je te zoeken? Ben zelf trouwens 26 en studeer nog (nog heel eventjes). Zonder bijdrage ouders en met bijbaantje dus.
Dat zeg ik....
woensdag 18 april 2007 om 22:05
Geen bijbaan omdat je ouder dan 21 bent?! Dit is een grapje zeker? Het grootste gedeelte van de universiteit is ouder dan 21, en toch hebben de meeste studenten wel een bijbaan(tje). Rarara hoe kan dat?
Je kunt de dingen ook moeilijker maken dan ze in werkelijkheid zijn. Hoe kan het dat er zoveel studenten zonder ouderlijke bijdrage wél op kamers kunnen wonen?
Je kunt de dingen ook moeilijker maken dan ze in werkelijkheid zijn. Hoe kan het dat er zoveel studenten zonder ouderlijke bijdrage wél op kamers kunnen wonen?
woensdag 18 april 2007 om 22:17
De IB-groep gaat er vanuit dat je ouders meebetalen. Omdat je ouders
daar genoeg voor verdienen, moeten ze meebetalen. Hoeveel precies, dat
staat precies in de brieven die ze van de IB-groep krijgen. Overleg nog
eens met ze, het is niet de bedoeling dat je alleen voor alles moet
opdraaien.
Ik heb twee jaar lang volledige aanvullende beurs gekregen. Toen ging
m'n moeder meer werken, en kreeg ik geen aanvullend meer. Voor mij
maakte dat niet uit; m'n ouders legden het verschil uiteraard bij.
Ik vind het bijbaan-verhaal een beetje raar. Heb je echt naar bijbanen
gezocht, of denk je alleen dat je daar te oud voor bent? Okay,
misschien wordt je in de supermarkt niet meer aangenomen, maar denk
eens aan student-assistentschap, thuiszorg, kinderopvang, postbode,
callcenter, oppascentrale etc. Ik ben nu 23, en heb de meest
uiteenlopende bijbanen gehad. Het klinkt hier inderdaad meer als een
excuus...
woensdag 18 april 2007 om 22:19
Tja, daar moet ik me toch bij aansluiten. Alle studenten die ik ken zijn ouder dan 21 en je raadt 't al... ze hebben allemaal een bijbaan. Maar goed, als je bij Albert Heijn wilt werken of ergens in een restaurantje, dan is de kans inderdaad groot dat ze iemand zullen aannemen die jonger is dan jij...
donderdag 19 april 2007 om 18:55
Ik zie net pas dat dit topic bestaat en heb het niet helemaal gelezen. Bij deze dus mijn excuses als ik iets zeg dat al eens gezegd. :)
De regeling in Nederland is er op gericht dat iedereen kan studeren (en ook op kamers kan wonen).
Als je ouders genoeg verdienen krijg je van de IB-groep alleen een basisbeurs. Je ouders zijn verplicht bij te dragen in je kosten tot je 21e levensjaar. Dit kun je evt. ook afdwingen via de rechter.
Als je ouders niet genoeg verdienen krijg je naast je basisbeurs ook nog een aanvullende beurs en dit is in beginsel voldoende om van rond te komen. Ik ken verschillende mensen die op de manier rond moeten komen en het is niet makkelijk, maar het kan wel.
Daarnaast kun je natuurlijk gaan lenen of werken. In Nederland zijn studenten nog steeds huiverig om te lenen, zelf begrijp ik hier niet zoveel van. Je betaalt bijna geen rente en het maakt het leven toch makkelijker. Later als je een baan hebt kun je het dan gaan aflossen ( over een lange periode).
Al met al vind ik dat mensen die zeggen dat studeren veel te duur is en het onmogelijk is om op kamers te gaan zich niet genoeg verdiepen in de regels. Het gaat wel om je eigen toekomst en ik denk zeker dat op kamers wonen het 'volwassen worden proces' bevorderd.
De regeling in Nederland is er op gericht dat iedereen kan studeren (en ook op kamers kan wonen).
Als je ouders genoeg verdienen krijg je van de IB-groep alleen een basisbeurs. Je ouders zijn verplicht bij te dragen in je kosten tot je 21e levensjaar. Dit kun je evt. ook afdwingen via de rechter.
Als je ouders niet genoeg verdienen krijg je naast je basisbeurs ook nog een aanvullende beurs en dit is in beginsel voldoende om van rond te komen. Ik ken verschillende mensen die op de manier rond moeten komen en het is niet makkelijk, maar het kan wel.
Daarnaast kun je natuurlijk gaan lenen of werken. In Nederland zijn studenten nog steeds huiverig om te lenen, zelf begrijp ik hier niet zoveel van. Je betaalt bijna geen rente en het maakt het leven toch makkelijker. Later als je een baan hebt kun je het dan gaan aflossen ( over een lange periode).
Al met al vind ik dat mensen die zeggen dat studeren veel te duur is en het onmogelijk is om op kamers te gaan zich niet genoeg verdiepen in de regels. Het gaat wel om je eigen toekomst en ik denk zeker dat op kamers wonen het 'volwassen worden proces' bevorderd.
vrijdag 20 april 2007 om 12:21
Ik denk dat je wel geluk moet hebben om een kamertje te vinden, maar toch wel iedereen die ik ken heeft op kamers gewoond, soms moet je een jaar zoeken voor woonruimte, en dan zit je weer bij je ouders. Dat is wel vervelend.
En daarnaast is het best duur. Rond de 250-400 euro per maand moet je wel op rekenen in de grote steden. En Stufi is niet genoeg voor huur en verzekeringen, booschappen, kleding, uitgaan, etc. Dus of je hebt een bijbaantje of je ouders betalen mee.
En daarnaast is het best duur. Rond de 250-400 euro per maand moet je wel op rekenen in de grote steden. En Stufi is niet genoeg voor huur en verzekeringen, booschappen, kleding, uitgaan, etc. Dus of je hebt een bijbaantje of je ouders betalen mee.
vrijdag 20 april 2007 om 13:06
Het gaat ook zeker niet vanzelf als je rond moet komen van een beurs en je ouders niet meebetalen, maar het KAN wel. Een betaalbare kamer vinden kan lang duren inderdaad. Maar ik vind nog steeds dat lenen een goede optie is. Na je studie kun je dat makkelijk terug betalen. Maar veel studenten hebben nog steeds een leen-fobie. Mijn ouders betalen mee aan mijn studie, maar zelf leen ik ook bij de ib-groep. Voor de leuke dingen naast m'n studie. Natuurlijk is het niet fijn om straks met een schuld te zitten, maar ik heb geen zin om de leuke dingen te laten omdat ik geen geld heb. Je moet ook een leven tijdens je studententijd, nu heb je nog de tijd om leuke dingen te doen, na je studie ben je voornamelijk aan het werk.
Een uiterste remedie als je ouders weigeren te betalen is om ze voor de rechter te dagen, maar dat zal de band met de ouders niet ten goede komen.
Een uiterste remedie als je ouders weigeren te betalen is om ze voor de rechter te dagen, maar dat zal de band met de ouders niet ten goede komen.
vrijdag 20 april 2007 om 16:26
Als ik dit zo allemaal lees, krijg ik het gevoel dat ik me zowat moet gaan schamen omdat ik tot mijn 25e thuis ben blijven wonen. Ik zie zelf echt niet in wat daar mis mee is.:D
Ben toen ik ging studeren niet op kamers gegaan omdat mijn opleiding slechts een half uurtje met de trein was. Dan kon ik tenminste van mijn bijverdienste allemaal leuke dingen doen dan daarmee de huur van een kamer te moeten betalen. Ik heb het altijd super fijn gevonden om thuis te blijven wonen. Het was gezellig en ja ook makkelijk. Vrienden woonden ook nog allemaal thuis, dus dat was leuk.
Mijn ouders waren makkelijk. had geen verplichtingen naar hen toe en hoefde ook geen verantwoording af te leggen als ik tot 6 uur 's ohtends was wezen stappen. het enige van wat ze zeiden: was het gezellig? En, gelijk heb je! Ging ik een keertje niet naar college, ook geen bemoeienis. Hun insteek was, je bent volwassen en je moet het zelf allemaal maar regelen. Dat waren ze gewend, aangezien mijn broer al wel op kamers ging met zijn 18e. Dus dat was altijd leuk. Bleef ook regelmatig bij vrienden slapen
Ik was 23 toen ik klaar was en ging werken. En toen nog 1,5 jaar thuis gewoond. Heb toen een huis gekocht met mijn vriend en wonen nu 1,5 jaar samen. Ook hij is net als mij thuis blijven wonen. We hebben toen we gingen werken flink kunnen sparen voor ons huis en dus alles in 1x nieuw gekocht. Dat is dan weer het voordeel ervan.
Maar of ik nou zelfstandiger was als ik meteen op mijn 18e het huis was uitgegaan? Nee, dat lijkt me niet. Heb alles altijd zelf geregeld. En toen we gingen samenwonen konden we ook meteen zonder moeite een huishouding draaien. Dus het een hoeft echt niet beter te zijn dan een ander.
Hoor ook vaak van mijn broer dat ik meteen op kamers moest gaan om zelfstandig te worden. Hij heeft nu ook een eigen huis, maar een huishouding draaien, nee dat kan hij niet. Zijn belastingzaken regel ik ook voor hem. Heeft ie gewoon geen overzicht in. Dus ja. Denk dat het allemaal meer ligt aan je persoonlijkheid dan aan het wel of niet vroeg uit huis gaan.
Ben toen ik ging studeren niet op kamers gegaan omdat mijn opleiding slechts een half uurtje met de trein was. Dan kon ik tenminste van mijn bijverdienste allemaal leuke dingen doen dan daarmee de huur van een kamer te moeten betalen. Ik heb het altijd super fijn gevonden om thuis te blijven wonen. Het was gezellig en ja ook makkelijk. Vrienden woonden ook nog allemaal thuis, dus dat was leuk.
Mijn ouders waren makkelijk. had geen verplichtingen naar hen toe en hoefde ook geen verantwoording af te leggen als ik tot 6 uur 's ohtends was wezen stappen. het enige van wat ze zeiden: was het gezellig? En, gelijk heb je! Ging ik een keertje niet naar college, ook geen bemoeienis. Hun insteek was, je bent volwassen en je moet het zelf allemaal maar regelen. Dat waren ze gewend, aangezien mijn broer al wel op kamers ging met zijn 18e. Dus dat was altijd leuk. Bleef ook regelmatig bij vrienden slapen
Ik was 23 toen ik klaar was en ging werken. En toen nog 1,5 jaar thuis gewoond. Heb toen een huis gekocht met mijn vriend en wonen nu 1,5 jaar samen. Ook hij is net als mij thuis blijven wonen. We hebben toen we gingen werken flink kunnen sparen voor ons huis en dus alles in 1x nieuw gekocht. Dat is dan weer het voordeel ervan.
Maar of ik nou zelfstandiger was als ik meteen op mijn 18e het huis was uitgegaan? Nee, dat lijkt me niet. Heb alles altijd zelf geregeld. En toen we gingen samenwonen konden we ook meteen zonder moeite een huishouding draaien. Dus het een hoeft echt niet beter te zijn dan een ander.
Hoor ook vaak van mijn broer dat ik meteen op kamers moest gaan om zelfstandig te worden. Hij heeft nu ook een eigen huis, maar een huishouding draaien, nee dat kan hij niet. Zijn belastingzaken regel ik ook voor hem. Heeft ie gewoon geen overzicht in. Dus ja. Denk dat het allemaal meer ligt aan je persoonlijkheid dan aan het wel of niet vroeg uit huis gaan.
vrijdag 20 april 2007 om 17:42
Hoi, ik zit zelf op kamers en ik vind het goed te betalen. Okee, je kan er geen al te luxe leefstijl op na houden maar volgens mij kan iedereen in nl (iig hbo en wo, weet niet hoe t zit met mbo) een kamer wel betalen. Ik zelf krijg geen aanvullende beurs omdat mijn vader teveel betaald, maar hij wil ook niet het volle bedrag voor mij te betalen, dus ik heb alleen uitwonende basisbeurs en een lening. In heb ongeveer 700 euro per maand en iedereen in nl kan dat dus gewoon aanvragen. Daar lukt 't allemaal best van. Ik heb 'n kamer van 250 en betaal 150 euro collegegeld per maand. Dan is er dus nog 300 euro per maand over voor schoolboeken, kleding, uitgaan en eten. Okee, je zit na je studie wel met een schuld, maar die is het dubbel en dwars waard, want studententijd is nou eenmaal een mooie tijd, waar je naar mijn mening als je thuiswoont te weinig van mee krijgt!
maandag 23 april 2007 om 17:01
Nou ik kom dus écht niet aan het werk en ik houd nooooit mijn hand op bij mijn ouders . Ik krijg geen cent van mijn ouders nooit gekregen ook. Ik heb altijd gewerkt sinds mn 14e maar mijn contract werd niet meer verlengd en ik krijg de meest rare afwijs brieven sindsdien. Ik wil vanalles doen op 1 ding na en dat is telemarketing. Dat vind ik het meest afschuwelijke werk dat er is. Zomerbaantjes lukt meestal wel. Dus werk ik in de vakantie voor mijn college geld. alle baantjes die ze me aanbieden is zoveel uur dat ik dat echt niet trek. Ik loop 40 uur in de week stage dus als ik daarnaast nog 20 uur moet gaan werken dan kan ik alleen maar slapen en werken en dat houdt een mens ook geen eeuwen vol. en nee ik krijg geen stagevergoeding sinds dat niet meer verplicht is.
quote: Nefertete reageerde
Een bijbaan kan ik op mijn buik schrijven want ik ben ouder dan 21
Grapjas. Ik had m'n laatste bijbaantje (postbode) toen ik 25 was. Vriendin van me data-entryde bij een bank op haar 28e. Vriend telemarketeerde op z'n 30e.
Zeg dan gewoon dat je geen trek hebt om te werken en liever je hand ophoudt bij je ouders
maandag 23 april 2007 om 17:07
Postbode heb ik ook geprobeerd maar daar werd ik afgewezen omdat ze minimaal 2 dagen in de week willen dat je komt. En op zondag doen ze geen post bezorgen dus dat kan alleen op zaterdag. In de horeca ben je niet vroeg op de avond klaar en moet om 8 uur sochtends weer op stage zijn...
Klantenservice ergens kon niet omdat de cursus 1,5 week was en ik kan niet zomaar 1,5 week van mijn stage wegblijven. Bij de benzinepomp beginnen de diensten om 14.00 smiddags en ik loop stage tot 17.00
Tja als jullie het als excuses zien het zal wel, maar ik heb het echt wel geprobeerd hoor! Zoals ik al zei ik heb altijd gewerkt. Nu woon ik samen dus het probleem is weg, maar toen ik nog op kamers zat heb ik dus echt weken op de spreekwoordelijke boterham met pindakaas gezeten.
Klantenservice ergens kon niet omdat de cursus 1,5 week was en ik kan niet zomaar 1,5 week van mijn stage wegblijven. Bij de benzinepomp beginnen de diensten om 14.00 smiddags en ik loop stage tot 17.00
Tja als jullie het als excuses zien het zal wel, maar ik heb het echt wel geprobeerd hoor! Zoals ik al zei ik heb altijd gewerkt. Nu woon ik samen dus het probleem is weg, maar toen ik nog op kamers zat heb ik dus echt weken op de spreekwoordelijke boterham met pindakaas gezeten.
maandag 23 april 2007 om 18:02
Lees het alsjeblieft niet als een (persoonlijke) aanval, maar je loopt toch niet je hele studie lang fulltime stage? Zelf heb ik net een half jaar stage achter de rug in het buitenland zonder vergoeding. Daar heb ik voor die periode (en naast mijn studie) voor gewerkt en gespaard.
Er werkten altijd legers studenten om me heen bij de post als zaterdagbaantje en er zijn ook restaurants waar je echt voor 12u wel thuis bent na het werken. Telemarketing is verschrikkelijk!!! Daar ben ik het helemaal mee eens, maar toen ik geld nodig had heb ik ook dat gedaan (en zo gauw het kon ben ik er dus weer mee opgehouden). Verder een greep uit mijn hele lange waslijst aan studentenbijbaantjes: -vakantiehuisjes schoonmaken, data-entry, telemarketing, thuiszorg, serveerster in een restaurant, achter de bar in een kroeg, werk nu in een verpleeghuis, student-assistente etc.etc.
Nogmaals: zeker niet bedoeld om je aan te vallen, maar ik denk dat als je het echt wilt je ook werk kunt vinden. (al is het bij wijze van spreken schoonmaken of de McDonalds).
Er werkten altijd legers studenten om me heen bij de post als zaterdagbaantje en er zijn ook restaurants waar je echt voor 12u wel thuis bent na het werken. Telemarketing is verschrikkelijk!!! Daar ben ik het helemaal mee eens, maar toen ik geld nodig had heb ik ook dat gedaan (en zo gauw het kon ben ik er dus weer mee opgehouden). Verder een greep uit mijn hele lange waslijst aan studentenbijbaantjes: -vakantiehuisjes schoonmaken, data-entry, telemarketing, thuiszorg, serveerster in een restaurant, achter de bar in een kroeg, werk nu in een verpleeghuis, student-assistente etc.etc.
Nogmaals: zeker niet bedoeld om je aan te vallen, maar ik denk dat als je het echt wilt je ook werk kunt vinden. (al is het bij wijze van spreken schoonmaken of de McDonalds).
Dat zeg ik....
dinsdag 24 april 2007 om 20:08
ik merk dat het niet makkelijk is om op kamers te gaan als je studeerd... ook vrienden van mij moeten echt aanpoten.
ik doe een opleiding waarbij ik 3 dagen naar school ga en 2 dagen werk. ik krijg geen stage vergoeding maar moet wel mn schoolgeld en boeken enz. betalen. ik heb de avonduren echt nodig om te studeren en zaterdags werk ik in de thuiszorg om wat bij te verdiennen en zo nu en dan probeer ik nog wat op te passen in de buurt.
ik krijg wel studie financering maar dat is al op voordat het er is aan schoolgeld, huur, auto, vaste lasten enz. enz.
ik heb dus alleen de zondag voor mijzelf (dat probeer ik ook zo te houden)
ik kan een lening aanvragen bij de ib group... maar dat loopt heel snel op.
als ik niet in nood terug zou kunnen vallen op mn ouders(wat ik wel terug betaal op langer termijn) was t echt niet haalbaar om op kamers te zitten
huur, internet (voor studie) boodschappen zijn allemaal niet goedkoop! en daarbij heb ik het ontzettend druk
ik doe een opleiding waarbij ik 3 dagen naar school ga en 2 dagen werk. ik krijg geen stage vergoeding maar moet wel mn schoolgeld en boeken enz. betalen. ik heb de avonduren echt nodig om te studeren en zaterdags werk ik in de thuiszorg om wat bij te verdiennen en zo nu en dan probeer ik nog wat op te passen in de buurt.
ik krijg wel studie financering maar dat is al op voordat het er is aan schoolgeld, huur, auto, vaste lasten enz. enz.
ik heb dus alleen de zondag voor mijzelf (dat probeer ik ook zo te houden)
ik kan een lening aanvragen bij de ib group... maar dat loopt heel snel op.
als ik niet in nood terug zou kunnen vallen op mn ouders(wat ik wel terug betaal op langer termijn) was t echt niet haalbaar om op kamers te zitten
huur, internet (voor studie) boodschappen zijn allemaal niet goedkoop! en daarbij heb ik het ontzettend druk
dinsdag 24 april 2007 om 22:31
tjongejonge, al m'n vrienden (studenten) en ikzelf (ook student) :P wonen op kamers. je kan/wil toch niet totdat je werkt bij je ouders thuis blijven wonen! je krijgt sowieso studiefinaciering en bijlenen kan ook altijd. baantje erbij en klaar ben je!! gewoon doen......zo krijg je ook veel meer van het studentenleven mee
woensdag 25 april 2007 om 13:03
Op mijn twintigste ben ik het huis uitgegaan. Op kamers wonen zagen mijn ouders niet zo zitten, in een studentenhuis wilde ik zelf niet. Een echt appartement huren is in mijn regio vrijwel onmogelijk, met wachtlijsten van 6 jaar of langer.
Ik heb geld geleend van mijn ouders en zelf een klein huisje gekocht. Echt super, een huisje met 2 slaapkamers, en zelfs een tuintje!
Dat was naar verhouding niet eens zo heel veel duurder dan iets huren. Ik betaalde mijn ouders 6% rente, een half jaar later kreeg ik een lening bij een bank, waar ik maar 5% hoefde te betalen.
Mijn ouders betaalden alleen mijn collegegeld. Boeken en levensonderhoud heb ik zelf betaald.
Met de stufi voor uitwonenden en een bijbaan voor 3 dagen in de week redde ik het net. Het was wel een drukke tijd, een vrij zware studie, gecombineerd met een parttime baan.
Vlak daarna studeerde mijn man af en kwam hij erbij wonen. Hij werkte toen, weliswaar voor rond het minimumloon, maar toch hadden we het toen ineens superruim voor ons idee.
Nou kan natuurlijk niet iedereen zomaar 90.000 euro van zijn ouders lenen, maar bij de Rabobank kun je bijv. een hypotheek krijgen waarbij je ouders borg staan en dat scheelt ook behoorlijk in rente. Volgens mij kun je dan vaak nog goedkoper wonen dan in een huurflat.
Ik heb geld geleend van mijn ouders en zelf een klein huisje gekocht. Echt super, een huisje met 2 slaapkamers, en zelfs een tuintje!
Dat was naar verhouding niet eens zo heel veel duurder dan iets huren. Ik betaalde mijn ouders 6% rente, een half jaar later kreeg ik een lening bij een bank, waar ik maar 5% hoefde te betalen.
Mijn ouders betaalden alleen mijn collegegeld. Boeken en levensonderhoud heb ik zelf betaald.
Met de stufi voor uitwonenden en een bijbaan voor 3 dagen in de week redde ik het net. Het was wel een drukke tijd, een vrij zware studie, gecombineerd met een parttime baan.
Vlak daarna studeerde mijn man af en kwam hij erbij wonen. Hij werkte toen, weliswaar voor rond het minimumloon, maar toch hadden we het toen ineens superruim voor ons idee.
Nou kan natuurlijk niet iedereen zomaar 90.000 euro van zijn ouders lenen, maar bij de Rabobank kun je bijv. een hypotheek krijgen waarbij je ouders borg staan en dat scheelt ook behoorlijk in rente. Volgens mij kun je dan vaak nog goedkoper wonen dan in een huurflat.
..
woensdag 25 april 2007 om 18:39
Het is trouwens sowieso onzin dat het "onmogelijk" zou zijn. Dat zeggen alleen studenten die de keuze hebben om thuis te blijven wonen. Mijn klasgenoten en ik hadden die keuze helemaal niet, we woonden in een TE afgelegen dorp. We moesten wel naar onze studiestad verhuizen. En niemand van ons is omgekomen van de honger, dus het kan allemaal ECHT wel
