Actueel
alle pijlers
Ouders bang voor klasgenootjes met Aids.
woensdag 24 maart 2010 om 08:32
Iets meer dan 1 op de 3 ouders heeft liever geen kind met hiv in de klas van zijn of haar kind. En zelfs meer dan 10% van de docenten heeft liever geen collega met hiv. De nieuwste resultaten van een onderzoek dat TNS-NIPO uitvoerde in opdracht van het Aids Fonds geven aan dat er nog veel te winnen valt in de strijd tegen hiv en aids…
In de normale dagelijkse omgang is het risico op een hiv-infectie namelijk uitgesloten, stellen het Aids Fonds en de Hiv Vereniging Nederland. De angst dat kinderen geïnfecteerd worden door een medeleerling of een docent is dus niet nodig.
Vandaag gaat de nieuwe Aidsfondscampagne ‘Sluit hiv uit, niet de mensen met hiv’ van start. De 15-jarige seropositieve Brenda overhandigde gisteren de gids ‘Positief leert’ aan ex-minister van Onderwijs Ronald Plasterk. Zij heeft al sinds haar geboorte hiv en is daar ook altijd open en eerlijk over geweest.
Zo hoort het ook, vind ik. Hoe kun je allerlei misverstanden op het gebied van hiv uit de wereld helpen als je er niet open over praat met elkaar? Dat er nog veel misverstanden zijn, blijkt wel uit het onderzoek.
Zo denkt 1 op de 7 onderwijsmedewerkers en 1 op de 5 ouders dat een kind risico loopt op besmetting als het stoeit of wilde spelletjes speelt met een klasgenoot met hiv.
De meerderheid (86% van de ouders en 89% van de onderwijsmedewerkers) denkt dat er een risico op besmetting is wanneer ze in aanraking komen met het bloed van de klasgenoot met hiv. Infectie is echter alleen mogelijk bij intensief wond-op-wond contact, waarbij sprake is van veel bloedverlies.
Daarom vind ik het zo vreemd dat Atie van der Plas, hiv-consulente in het AMC in Amsterdam gisteren in dagblad Sp!ts zei dat zij kinderen vaak aanraadt om het maar niet te vertellen vanwege de schrijnende reacties. Ook de GGD adviseert terughoudend te zijn in het kenbaar maken van de ziekte.
Op zich begrijpelijk, maar het is ook een vorm van je kop n het zand steken. Je geeft kinderen daardoor de indruk dat ze inderdaad iets bij zich dragen waarvoor ze zich moeten schamen.
Uit privacyoverwegingen mag een school niet bekend maken of een kind of docent besmet is met het hiv-virus. Juist daarom zullen hiv-positieven zélf de stoute schoenen aan moeten trekken.
Als we de angst en het onbegrip rond hiv en aids uit de wereld willen helpen, zullen er toch openlijk met elkaar over moeten kunnen praten? Daarom petje af voor de seropositieve Brenda die voor de openheid heeft gekozen!
In de normale dagelijkse omgang is het risico op een hiv-infectie namelijk uitgesloten, stellen het Aids Fonds en de Hiv Vereniging Nederland. De angst dat kinderen geïnfecteerd worden door een medeleerling of een docent is dus niet nodig.
Vandaag gaat de nieuwe Aidsfondscampagne ‘Sluit hiv uit, niet de mensen met hiv’ van start. De 15-jarige seropositieve Brenda overhandigde gisteren de gids ‘Positief leert’ aan ex-minister van Onderwijs Ronald Plasterk. Zij heeft al sinds haar geboorte hiv en is daar ook altijd open en eerlijk over geweest.
Zo hoort het ook, vind ik. Hoe kun je allerlei misverstanden op het gebied van hiv uit de wereld helpen als je er niet open over praat met elkaar? Dat er nog veel misverstanden zijn, blijkt wel uit het onderzoek.
Zo denkt 1 op de 7 onderwijsmedewerkers en 1 op de 5 ouders dat een kind risico loopt op besmetting als het stoeit of wilde spelletjes speelt met een klasgenoot met hiv.
De meerderheid (86% van de ouders en 89% van de onderwijsmedewerkers) denkt dat er een risico op besmetting is wanneer ze in aanraking komen met het bloed van de klasgenoot met hiv. Infectie is echter alleen mogelijk bij intensief wond-op-wond contact, waarbij sprake is van veel bloedverlies.
Daarom vind ik het zo vreemd dat Atie van der Plas, hiv-consulente in het AMC in Amsterdam gisteren in dagblad Sp!ts zei dat zij kinderen vaak aanraadt om het maar niet te vertellen vanwege de schrijnende reacties. Ook de GGD adviseert terughoudend te zijn in het kenbaar maken van de ziekte.
Op zich begrijpelijk, maar het is ook een vorm van je kop n het zand steken. Je geeft kinderen daardoor de indruk dat ze inderdaad iets bij zich dragen waarvoor ze zich moeten schamen.
Uit privacyoverwegingen mag een school niet bekend maken of een kind of docent besmet is met het hiv-virus. Juist daarom zullen hiv-positieven zélf de stoute schoenen aan moeten trekken.
Als we de angst en het onbegrip rond hiv en aids uit de wereld willen helpen, zullen er toch openlijk met elkaar over moeten kunnen praten? Daarom petje af voor de seropositieve Brenda die voor de openheid heeft gekozen!
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 24 maart 2010 om 08:57
Zelfs met die naald is de kans heeeeel klein Suus.
En ook een normaal wondje is eigenlijk geen risico. Zoals de mevrouw in het item hierover op tv zei; als je allebei een wondje hebt en je houdt ze tegen elkaar is de kans nog heeeel klein, omdat jouw bloed naar buiten stroomt en niet naar binnen. Dus al ZOU je bloedcontact hebben met een kind met hiv, dan nóg is de kans echt echt echt minimaal dat je besmet raakt.
En ook een normaal wondje is eigenlijk geen risico. Zoals de mevrouw in het item hierover op tv zei; als je allebei een wondje hebt en je houdt ze tegen elkaar is de kans nog heeeel klein, omdat jouw bloed naar buiten stroomt en niet naar binnen. Dus al ZOU je bloedcontact hebben met een kind met hiv, dan nóg is de kans echt echt echt minimaal dat je besmet raakt.
668, the neighbour of the Beast
woensdag 24 maart 2010 om 08:58
Ik denk nioet dat ik er problemen mee zal hebben. (Mijn kinderen zitten ook nog niet op de basisschool.)
Ik zat net alleen te denken hoe gelukkig ik eigenlijk moet zijn dat wij allemaal gezond zijn. Hoe moeten die gene met HIV zich niet eens voelen? Vaak moeten ze uitkijken worden door mensen in een hokje geplaatst..... Bah, ik moet er niet aan denken.
Ik zat net alleen te denken hoe gelukkig ik eigenlijk moet zijn dat wij allemaal gezond zijn. Hoe moeten die gene met HIV zich niet eens voelen? Vaak moeten ze uitkijken worden door mensen in een hokje geplaatst..... Bah, ik moet er niet aan denken.
woensdag 24 maart 2010 om 08:58
Als je je prikt aan een besmette naald, wordt het besmette bloed meteen in je eigen bloedbaan geprikt, omdat de naald dieper doordringt. Maar als ik normaal de druppende bloedneus van een leerling dichtdruk, beschermt mijn huid mij tegen infectie. Er is namelijk geen bloed-bloed-contact.
Wat ik er van zou vinden? Ik geloof dat ik de voorlichting zou afwachten, want wat ik hier lees is dat de risico's tegenwoordig zoveel kleiner zijn. En waar moet zo'n kind anders heen dan? Wat voor mij denk ik moeilijker zou zijn is het feit dat de ziekte zo dicht bij je kind komt. En dan bedoel ik niet alleen Hiv, ik vind het ook vervelend als mijn kind al op jonge leeftijd geconfronteerd wordt met andere levensbedreigende ziektes. Het liefst wil je dat kinderen er nog niet over na hoeven te denken. Maar je ontkomt er niet aan, dus dan maar zo duidelijk mogelijk zijn, eerlijk praten over het hoe en wat. Onbekend maakt onbemind, dus ik denk dat er ook in dit geval met goede voorlichting heel veel gewonnen kan worden!
Wat ik er van zou vinden? Ik geloof dat ik de voorlichting zou afwachten, want wat ik hier lees is dat de risico's tegenwoordig zoveel kleiner zijn. En waar moet zo'n kind anders heen dan? Wat voor mij denk ik moeilijker zou zijn is het feit dat de ziekte zo dicht bij je kind komt. En dan bedoel ik niet alleen Hiv, ik vind het ook vervelend als mijn kind al op jonge leeftijd geconfronteerd wordt met andere levensbedreigende ziektes. Het liefst wil je dat kinderen er nog niet over na hoeven te denken. Maar je ontkomt er niet aan, dus dan maar zo duidelijk mogelijk zijn, eerlijk praten over het hoe en wat. Onbekend maakt onbemind, dus ik denk dat er ook in dit geval met goede voorlichting heel veel gewonnen kan worden!
...
woensdag 24 maart 2010 om 08:59
Ook zieke kinderen moeten naar school en liefst op een prettige manier, dus natuurlijk mag van mij een kindje met HIV gewoon bij mijn kind in de klas. Zelf zou ik het wel fijn vinden als er openheid over is, dan weet je tenminste waar je mee temaken hebt. Zo'n vage formulering als bij de dochter van borodini op school zou bij mij alleen maar heel veel nieuwsgierigheid opwekken.
Toch kan ik ook begrijpen dat ouders het liever niet vertellen, want in de praktijk blijkt dat veel mensen veel minder tolerant zijn dan hier in dit topic en ik snap dat je je kind daartegen wilt beschermen.
Toch kan ik ook begrijpen dat ouders het liever niet vertellen, want in de praktijk blijkt dat veel mensen veel minder tolerant zijn dan hier in dit topic en ik snap dat je je kind daartegen wilt beschermen.
Het is zoals het is
woensdag 24 maart 2010 om 09:08
Pure Discriminatie. Ik kan begrijpen dat als het om kleine kinderen gaat het wat enger is, omdat als er een klein kindje een wondje heeft opgelopen, andere kindjes dat interessant vinden en er nog wel eens aan willen komen. Voorlichting is daarom erg belangrijk. Dat is een taak van de school en van de ouders ,Ik heb mijn kinderen altijd geleerd dat bloed van een ander vies is en dat je daar vanaf moet blijven, omdat je er anders ziek van kunt worden. Ik ben 3 jaar lid geweest van het Rode kruis en heb mijn kinderen daarom veel geleerd over ziektes/handicaps, of het nu HIV is of iets anders. Dit ook omdat een kennis van mij Aids had
woensdag 24 maart 2010 om 09:11
quote:borodini schreef op 24 maart 2010 @ 08:44:
AE, bedoel je dat je liever geen zieke kindjes in de klas hebt omdat het zielig is voor het kind ( Alsin : Ik wens wereldvrede, geen honger ziektes en pijn meer ) ? Of omdat je het niet fijn voor je eigen kinderen zou vinden ?
Ik snap hem niet zo goed geloof ik.
Allebei. Ziek is niet fijn, leuk of gezellig. Niet voor het kind zelf en niet voor de kinderen in de klas. Dus als je kan kiezen, ja, dan liever niet.
Maar goed, dat soort dingen kun je niet kiezen.
Mensen worden ziek en soms zitten ze bij je in de klas.
Zo is het leven.
AE, bedoel je dat je liever geen zieke kindjes in de klas hebt omdat het zielig is voor het kind ( Alsin : Ik wens wereldvrede, geen honger ziektes en pijn meer ) ? Of omdat je het niet fijn voor je eigen kinderen zou vinden ?
Ik snap hem niet zo goed geloof ik.
Allebei. Ziek is niet fijn, leuk of gezellig. Niet voor het kind zelf en niet voor de kinderen in de klas. Dus als je kan kiezen, ja, dan liever niet.
Maar goed, dat soort dingen kun je niet kiezen.
Mensen worden ziek en soms zitten ze bij je in de klas.
Zo is het leven.
woensdag 24 maart 2010 om 09:11
quote:absoluteEinstein schreef op 24 maart 2010 @ 08:40:
Nou ja, ik vind het niet raar. Als je kan kiezen tussen wel een kind met aids in de klas, of geen kind met aids in de klas, dan heb je toch liever geen kind met aids in de klas?
Gewoon omdat het naar is. Je hebt ook liever niet dat er een kind met kanker bij je in de klas zit.
Als het gebeurt, ok, maar liever niet.
Het lijkt me niet iets om spastisch op te reageren. Bij mijn weten heeft er nog nooit iemand aids gekregen van samen in de klas zitten.
Werd dat jongetje echt buitengesloten?
Ach, veel mensen zijn onwetend. En uit onwetendheid komt angst. Niks aan te doen.HIV en aids is niet hetzelfde hoor!!
Nou ja, ik vind het niet raar. Als je kan kiezen tussen wel een kind met aids in de klas, of geen kind met aids in de klas, dan heb je toch liever geen kind met aids in de klas?
Gewoon omdat het naar is. Je hebt ook liever niet dat er een kind met kanker bij je in de klas zit.
Als het gebeurt, ok, maar liever niet.
Het lijkt me niet iets om spastisch op te reageren. Bij mijn weten heeft er nog nooit iemand aids gekregen van samen in de klas zitten.
Werd dat jongetje echt buitengesloten?
Ach, veel mensen zijn onwetend. En uit onwetendheid komt angst. Niks aan te doen.HIV en aids is niet hetzelfde hoor!!
woensdag 24 maart 2010 om 09:13
quote:AlettaJacobs schreef op 24 maart 2010 @ 08:56:
De kans op besmetting via bloed-bloed contact zonder naalden is minuscuul klein. Natuurlijk wil je je kind nooit enig risico laten lopen, maar de kans dat je hiv oploopt van een bloedneus tijdens gym is nagenoeg nul, tenzij je actief je best doet om bloed binnen te krijgen. En zelfs dan is de kans klein (0,03%).
Bron percentage: UMC Utrecht
Hum, zo klein vind ik die kans niet. Als er een staatslot was met 0,03% kans op een miljoen zou ik hem direct kopen.
En dit is niet een statistiek waar je ouders mee kan overtuigen denk ik. Die horen, "Zie je, toch een kans!". 0,03% is voor veel mensen een abstract getal.
Zoals ik al zei, mensen kopen een staatslot en denken serieus een kans te maken op de hoofdprijs.
De kans op besmetting via bloed-bloed contact zonder naalden is minuscuul klein. Natuurlijk wil je je kind nooit enig risico laten lopen, maar de kans dat je hiv oploopt van een bloedneus tijdens gym is nagenoeg nul, tenzij je actief je best doet om bloed binnen te krijgen. En zelfs dan is de kans klein (0,03%).
Bron percentage: UMC Utrecht
Hum, zo klein vind ik die kans niet. Als er een staatslot was met 0,03% kans op een miljoen zou ik hem direct kopen.
En dit is niet een statistiek waar je ouders mee kan overtuigen denk ik. Die horen, "Zie je, toch een kans!". 0,03% is voor veel mensen een abstract getal.
Zoals ik al zei, mensen kopen een staatslot en denken serieus een kans te maken op de hoofdprijs.
woensdag 24 maart 2010 om 09:16
woensdag 24 maart 2010 om 09:19
quote:absoluteEinstein schreef op 24 maart 2010 @ 09:13:
[...]
Hum, zo klein vind ik die kans niet. Als er een staatslot was met 0,03% kans op een miljoen zou ik hem direct kopen.Het betekent dat van de 3.300 kindertjes die hun polsen hebben doorgesneden om eens lekker in die bloedneus te gaan roeren er 1 besmet raakt. Ik vind dat wel meevallen.
[...]
Hum, zo klein vind ik die kans niet. Als er een staatslot was met 0,03% kans op een miljoen zou ik hem direct kopen.Het betekent dat van de 3.300 kindertjes die hun polsen hebben doorgesneden om eens lekker in die bloedneus te gaan roeren er 1 besmet raakt. Ik vind dat wel meevallen.
woensdag 24 maart 2010 om 09:20
woensdag 24 maart 2010 om 09:26
woensdag 24 maart 2010 om 09:26
Ik vind openheid alleen nuttig als je er iemand mee helpt.
Je zou je moeten afvragen of het kind begrip en steun nodig heeft en of je anderen in gevaar brengt als je het niet verteld.
Als een kind met HIV verder nergens last van heeft, mag je wat mij betreft besluiten om je mond te houden. De consequentie van openheid is namelijk dat je ook voor een goede voorlichting moet zorgen. Helaas bereik je met die voorlichting maar een bepaald aantal mensen, terwijl de openheid over een dergelijke diagnose een onoverzichtelijk grote groep zal bereiken. Het lukt je als school en ouders nooit om al die mensen goed voor te lichten, met als gevolg dat je te maken zal krijgen met roddels en oordelen van slecht voorgelichte mensen. Een dergelijke ontwikkeling is niet meer te stoppen. Op die manier maak je het voor het kind, zijn of haar ouders en de school alleen maar moeilijker.
Wat dat betreft ligt het makkelijker bij een kind met bijvoorbeeld pdd-nos. Als de voorlichting rond zo'n kind goed is, help je het kind èn de omgeving. Helaas denken nog steeds veel ouders van kinderen met een ziekte of aandoeningen dat ze door open te zijn hun kind een stempel bezorgen. Ze vergeten daarbij dat hun kind waarschijnlijk al het stempel 'lastig' heeft waar minder begrip en dus hulp uit voortkomt dan uit het stempel 'pdd-nos'.
Je zou je moeten afvragen of het kind begrip en steun nodig heeft en of je anderen in gevaar brengt als je het niet verteld.
Als een kind met HIV verder nergens last van heeft, mag je wat mij betreft besluiten om je mond te houden. De consequentie van openheid is namelijk dat je ook voor een goede voorlichting moet zorgen. Helaas bereik je met die voorlichting maar een bepaald aantal mensen, terwijl de openheid over een dergelijke diagnose een onoverzichtelijk grote groep zal bereiken. Het lukt je als school en ouders nooit om al die mensen goed voor te lichten, met als gevolg dat je te maken zal krijgen met roddels en oordelen van slecht voorgelichte mensen. Een dergelijke ontwikkeling is niet meer te stoppen. Op die manier maak je het voor het kind, zijn of haar ouders en de school alleen maar moeilijker.
Wat dat betreft ligt het makkelijker bij een kind met bijvoorbeeld pdd-nos. Als de voorlichting rond zo'n kind goed is, help je het kind èn de omgeving. Helaas denken nog steeds veel ouders van kinderen met een ziekte of aandoeningen dat ze door open te zijn hun kind een stempel bezorgen. Ze vergeten daarbij dat hun kind waarschijnlijk al het stempel 'lastig' heeft waar minder begrip en dus hulp uit voortkomt dan uit het stempel 'pdd-nos'.
woensdag 24 maart 2010 om 09:29
Ik denk dat het probleem zit bij de mensen die je sowieso niet overtuigt met getallen omdat ze nu eenmaal niet zo rationeel denken maar meer op hun gevoel afgaan.
Goede voorlichting kan dan helpen, maar je hebt altijd mensen die niet komen, de brief niet lezen of het helemaal niet willen weten.
Daarom kan ik me voorstellen dat mensen met een kind met HIV het niet willen vertellen, al zou ik het zelf fijner vinden als ze dat wel doen.
Goede voorlichting kan dan helpen, maar je hebt altijd mensen die niet komen, de brief niet lezen of het helemaal niet willen weten.
Daarom kan ik me voorstellen dat mensen met een kind met HIV het niet willen vertellen, al zou ik het zelf fijner vinden als ze dat wel doen.
Het is zoals het is
woensdag 24 maart 2010 om 10:00
Ik vind het maar raar dat men zich zo opwindt over een kind met HIV in de klas. Overspannen focus op één ziekte. Er zijn zat meer ziektes die door bloedcontact worden overgebracht, maar waar ik niemand over hoor, bijvoorbeeld hepatitis B.
Ik heb trouwens geen enkel probleem met klasgenoten met HIV (of HepB), in de normale dagelijkse omgang is er geen enkel besmettingsgevaar. Het gevaar dat je hersenvliesontseking oploopt is vele malen groter.
Interessant altijd trouwens, ouders die kinderen met een vlekje altijd maar willen uitsluiten en wegstoppen. Hoe zouden ze zelf reageren als hun kind ziek/gehandicapt raakt en ze zelf buitengesloten raken?
Ik heb trouwens geen enkel probleem met klasgenoten met HIV (of HepB), in de normale dagelijkse omgang is er geen enkel besmettingsgevaar. Het gevaar dat je hersenvliesontseking oploopt is vele malen groter.
Interessant altijd trouwens, ouders die kinderen met een vlekje altijd maar willen uitsluiten en wegstoppen. Hoe zouden ze zelf reageren als hun kind ziek/gehandicapt raakt en ze zelf buitengesloten raken?
woensdag 24 maart 2010 om 10:02
Ik zou het geen enkel probleem vinden als mijn kind later in de klas zit met een ander kind dat HIV/AIDS heeft. Dit komt misschien ook omdat ik dagelijk te maken heb met mensen die HIV/AIDS hebben, aangezien ik deze mensen hun medicatie verstrek, ook aan kinderen. En ik merk zelf als je intresse toont in de situatie je altijd een heel open gesprek met iemand kan hebben. Ik heb al heel wat verhalen gehoord over dat mensen vrienden en familie kwijt zijn geraakt door hun situatie.
Het is vooral ontwetendheid wat ouders en ook leraren bang maakt. Ik ben blij dat er nu eindelijk een campagne op gang komt, maar het zal nog jaren duren voordat het geaccepteerd is.
Kinderen accepteren veel sneller dingen dan hun ouders, maar worden later door hun ouders weer banggemaakt, waardoor een kind met HIV/AIDS alsnog buiten wordt gesloten.
Het is vooral ontwetendheid wat ouders en ook leraren bang maakt. Ik ben blij dat er nu eindelijk een campagne op gang komt, maar het zal nog jaren duren voordat het geaccepteerd is.
Kinderen accepteren veel sneller dingen dan hun ouders, maar worden later door hun ouders weer banggemaakt, waardoor een kind met HIV/AIDS alsnog buiten wordt gesloten.
woensdag 24 maart 2010 om 10:04
Maar dat van die mensen die geen collega met HIV willen vind ik schokkender hoor. Wat verwachten ze nu? Dat uit dezelfde beker per ongeluk drinken of naar hetzelfde toilet gaan een besmetting oplevert? Of neuken ze altijd elke collega ofzo?
Besmetting via bloed is ook niet zo snel gebeurd hoor. Dan moet je allebei een wond hebben, dat moet dan ook nog eens goed bloeden en je moet tegen elkaar aan staan voor langere tijd. Niet dat je niet voorzichtig hoeft te zijn, maar er wordt wel vaak erg spastisch op gereageerd.
Besmetting via bloed is ook niet zo snel gebeurd hoor. Dan moet je allebei een wond hebben, dat moet dan ook nog eens goed bloeden en je moet tegen elkaar aan staan voor langere tijd. Niet dat je niet voorzichtig hoeft te zijn, maar er wordt wel vaak erg spastisch op gereageerd.
