Actueel
alle pijlers
Ouders soms hopeloos over gedrag kinderen
woensdag 7 oktober 2009 om 09:16
"Driekwart soms hopeloos over gedrag kinderen
Uitgegeven: 7 oktober 2009 07:42
Laatst gewijzigd: 7 oktober 2009 08:57
DEN HAAG - Bijna driekwart van de ouders weet zich soms geen raad met het gedrag van hun kroost. Dat blijkt uit onderzoek in opdracht van het ministerie van Jeugd en Gezin onder 1100 ouders dat woensdag werd bekendgemaakt.
De helft van de vaders en moeders heeft moeite om consequent te blijven tegenover hun kinderen.
Van de ondervraagden zei evenwel 90 procent te vinden dat ze hun kinderen goed opvoeden. Het onderzoek werd uitgevoerd door onderzoeksbureau Ruigrok/NedPanel.
''Af en toe met je handen in het haar zitten lijkt bij een normale opvoeding te horen'', reageert minister André Rouvoet (Jeugd en Gezin) die woensdag het startsein geeft voor een opvoedestafette, een serie debatten."
Wie zit er nog meer wel eens met zijn handen in het haar?
En wat vinden we eigenlijk van een "opvoedestafette" en Rouvoet?
Uitgegeven: 7 oktober 2009 07:42
Laatst gewijzigd: 7 oktober 2009 08:57
DEN HAAG - Bijna driekwart van de ouders weet zich soms geen raad met het gedrag van hun kroost. Dat blijkt uit onderzoek in opdracht van het ministerie van Jeugd en Gezin onder 1100 ouders dat woensdag werd bekendgemaakt.
De helft van de vaders en moeders heeft moeite om consequent te blijven tegenover hun kinderen.
Van de ondervraagden zei evenwel 90 procent te vinden dat ze hun kinderen goed opvoeden. Het onderzoek werd uitgevoerd door onderzoeksbureau Ruigrok/NedPanel.
''Af en toe met je handen in het haar zitten lijkt bij een normale opvoeding te horen'', reageert minister André Rouvoet (Jeugd en Gezin) die woensdag het startsein geeft voor een opvoedestafette, een serie debatten."
Wie zit er nog meer wel eens met zijn handen in het haar?
En wat vinden we eigenlijk van een "opvoedestafette" en Rouvoet?
dinsdag 13 oktober 2009 om 16:53
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:30
Ik snap zelf niet eens hoe het syndroom van Asperger nou precies in elkaar steekt. Het enige wat ik als ouder kan doen is mijn zoon genoeg structuur en regelmaat bieden en zorgen dat hij op sociaal vlak wat sterker wordt. Dit gaan we oplossen door middel van een sociale vaardigheidstraining en dan maar kijken hoe dat op termijn uitpakt voor hem. Meer kunnen we niet doen. En je hebt het steeds over behandelen, maar er valt niks te behandelen, want je kunt er verder niks aan doen. Het probleem zit hem voornamelijk op sociaal vlak en in de informatieverwerking van de hersenen.
woensdag 14 oktober 2009 om 05:34
Traincha, je kunt er in zoverre wat aan doen het kind te leren waarom ie bepaalde reacties krijgt van anderen, hij kan leren als ik het zo aanpak dan krijg ik geen fijne reacties, ik moet dus rekening daarmee gaan houden, een sociale vaardigheidstraining is hartstikke goed als ze klein zijn, de rolpatronen die ze gaan uitbeelden en oefenen is heel verhelderend en herkenbaar voor een kind, ik heb daar kinderen echt wel mee geholpen gezien.
Er kwam een stuk rust in zo een kind dat ie begreep hoe ie zich moet uiten/reageren om het leuk te hebben in de omgang met anderen.
de informatieverwerking vd hersenen is volgens mij ook heel indivudieel, later als ie moet, zal ie met zijn beperking moeten leren omgaan, leren structueel te zijn, planmatig leven, grenzen stellen voor zichzelf, er is heel veel mogelijk.
als je de pubertijd doorbent zie je je kind ook nog heel veel veranderen in positieve zin.
je bent goed bezig, voor een moeder vergt het veel energie aan uitleggen en zijn handleiding volgen en hem kennen van binnen en van buiten om alles goed te laten lopen.
Er kwam een stuk rust in zo een kind dat ie begreep hoe ie zich moet uiten/reageren om het leuk te hebben in de omgang met anderen.
de informatieverwerking vd hersenen is volgens mij ook heel indivudieel, later als ie moet, zal ie met zijn beperking moeten leren omgaan, leren structueel te zijn, planmatig leven, grenzen stellen voor zichzelf, er is heel veel mogelijk.
als je de pubertijd doorbent zie je je kind ook nog heel veel veranderen in positieve zin.
je bent goed bezig, voor een moeder vergt het veel energie aan uitleggen en zijn handleiding volgen en hem kennen van binnen en van buiten om alles goed te laten lopen.
woensdag 14 oktober 2009 om 09:45
quote:jaap schreef op 13 oktober 2009 @ 09:10:
Nou ja, laat ik het zo zeggen: Het was in het nieuws.
In de context van maatschappelijke ontwikkelingen, waarbij je ziet dat de overheid steeds meer greep op de opvoeding krijgt door uiteenlopende wetten en bestuurlijke maatregelen, en de indruk wekt het beter te kunnen dan de ouders, terwijl de praktijk uitwijst dat dit zeker niet het geval is, is het voor mij een interessant onderwerp.Die invalshoek vind ik ook interessant idd.
Nou ja, laat ik het zo zeggen: Het was in het nieuws.
In de context van maatschappelijke ontwikkelingen, waarbij je ziet dat de overheid steeds meer greep op de opvoeding krijgt door uiteenlopende wetten en bestuurlijke maatregelen, en de indruk wekt het beter te kunnen dan de ouders, terwijl de praktijk uitwijst dat dit zeker niet het geval is, is het voor mij een interessant onderwerp.Die invalshoek vind ik ook interessant idd.
woensdag 14 oktober 2009 om 10:14
quote:traincha2 schreef op 13 oktober 2009 @ 21:30:
Ik snap zelf niet eens hoe het syndroom van Asperger nou precies in elkaar steekt. Het enige wat ik als ouder kan doen is mijn zoon genoeg structuur en regelmaat bieden en zorgen dat hij op sociaal vlak wat sterker wordt. Dit gaan we oplossen door middel van een sociale vaardigheidstraining en dan maar kijken hoe dat op termijn uitpakt voor hem. Meer kunnen we niet doen. En je hebt het steeds over behandelen, maar er valt niks te behandelen, want je kunt er verder niks aan doen. Het probleem zit hem voornamelijk op sociaal vlak en in de informatieverwerking van de hersenen.
Dat is het probleem: Niemand die dat weet. Asperger zelf beschouwde de groep die hij beschreef als 'kleine professoren'. En ik schreef het eerder al: Bijna elke biografie van buitengewoon opvallende mensen begint met het verhaal over de jeugd, en hoe bijzonder ze toen al waren.
De centrale vraag is eigenlijk hoeveel 'consensus' we zo'n kind op willen dringen. En wat we daarmee mogelijk kapot maken aan potentieel.
Ik snap zelf niet eens hoe het syndroom van Asperger nou precies in elkaar steekt. Het enige wat ik als ouder kan doen is mijn zoon genoeg structuur en regelmaat bieden en zorgen dat hij op sociaal vlak wat sterker wordt. Dit gaan we oplossen door middel van een sociale vaardigheidstraining en dan maar kijken hoe dat op termijn uitpakt voor hem. Meer kunnen we niet doen. En je hebt het steeds over behandelen, maar er valt niks te behandelen, want je kunt er verder niks aan doen. Het probleem zit hem voornamelijk op sociaal vlak en in de informatieverwerking van de hersenen.
Dat is het probleem: Niemand die dat weet. Asperger zelf beschouwde de groep die hij beschreef als 'kleine professoren'. En ik schreef het eerder al: Bijna elke biografie van buitengewoon opvallende mensen begint met het verhaal over de jeugd, en hoe bijzonder ze toen al waren.
De centrale vraag is eigenlijk hoeveel 'consensus' we zo'n kind op willen dringen. En wat we daarmee mogelijk kapot maken aan potentieel.
woensdag 14 oktober 2009 om 10:30
woensdag 14 oktober 2009 om 10:48
quote:Liv schreef op 14 oktober 2009 @ 10:30:
Jaap, ik begrijp gewoon niet zo goed wat je wilt. En ik heb ook niet zoveel zin om al te veel in detail te treden over mijn zoon. Dat wordt me te persoonlijk. En sowieso vind ik de actueel pijler daar geen geschikte plek voor.
Niet alleen dat, maar het is ook nog eens niet relevant voor het eigenlijke onderwerp, zoals ik al pagina's achtereen betoog.
Waarom dan toch? Omdat je me bij herhaling voor 'rotte vis' uitmaakte, want ik schoffeerde ouders die met een 'gediagnostiseerd' kind worstelden door louter naar het 'Grote Plaatje' te kijken.
(O: 'rotte vis' niet letterlijk, dus. Zoiets als met dat 'dom'-gedoe, en 'schermstraf'. Dus niet gaan vragen waar je mij letterlijk voor 'rotte vis' hebt uitgemaakt).
Jaap, ik begrijp gewoon niet zo goed wat je wilt. En ik heb ook niet zoveel zin om al te veel in detail te treden over mijn zoon. Dat wordt me te persoonlijk. En sowieso vind ik de actueel pijler daar geen geschikte plek voor.
Niet alleen dat, maar het is ook nog eens niet relevant voor het eigenlijke onderwerp, zoals ik al pagina's achtereen betoog.
Waarom dan toch? Omdat je me bij herhaling voor 'rotte vis' uitmaakte, want ik schoffeerde ouders die met een 'gediagnostiseerd' kind worstelden door louter naar het 'Grote Plaatje' te kijken.
(O: 'rotte vis' niet letterlijk, dus. Zoiets als met dat 'dom'-gedoe, en 'schermstraf'. Dus niet gaan vragen waar je mij letterlijk voor 'rotte vis' hebt uitgemaakt).
woensdag 14 oktober 2009 om 10:55
woensdag 14 oktober 2009 om 13:09
quote:jaap schreef op 14 oktober 2009 @ 10:14:
[...]
Dat is het probleem: Niemand die dat weet. Asperger zelf beschouwde de groep die hij beschreef als 'kleine professoren'. En ik schreef het eerder al: Bijna elke biografie van buitengewoon opvallende mensen begint met het verhaal over de jeugd, en hoe bijzonder ze toen al waren.
De centrale vraag is eigenlijk hoeveel 'consensus' we zo'n kind op willen dringen. En wat we daarmee mogelijk kapot maken aan potentieel.Dat wil niet zeggen dat ik het moet gaan negeren. Als ik een signaal krijg dat er wellicht iets aan de hand is met een van mijn kinderen dan leg ik dat niet naast mij neer maar dan doe ik er wat mee. En als straks blijkt dat er inderdaad niks aan de hand is, dan is dat alleen maar prachtig.
[...]
Dat is het probleem: Niemand die dat weet. Asperger zelf beschouwde de groep die hij beschreef als 'kleine professoren'. En ik schreef het eerder al: Bijna elke biografie van buitengewoon opvallende mensen begint met het verhaal over de jeugd, en hoe bijzonder ze toen al waren.
De centrale vraag is eigenlijk hoeveel 'consensus' we zo'n kind op willen dringen. En wat we daarmee mogelijk kapot maken aan potentieel.Dat wil niet zeggen dat ik het moet gaan negeren. Als ik een signaal krijg dat er wellicht iets aan de hand is met een van mijn kinderen dan leg ik dat niet naast mij neer maar dan doe ik er wat mee. En als straks blijkt dat er inderdaad niks aan de hand is, dan is dat alleen maar prachtig.
woensdag 14 oktober 2009 om 14:41
quote:traincha2 schreef op 14 oktober 2009 @ 13:09:
Dat wil niet zeggen dat ik het moet gaan negeren. Als ik een signaal krijg dat er wellicht iets aan de hand is met een van mijn kinderen dan leg ik dat niet naast mij neer maar dan doe ik er wat mee. En als straks blijkt dat er inderdaad niks aan de hand is, dan is dat alleen maar prachtig.
Het probleem zit 'm in het 'aan de hand'. Wat is er dan met hem 'aan de hand'? Hij is anders dan andere kinderen. Andere kinderen en de leerkracht vinden hem 'vreemd'.
Het gevaar is dus dat het oordeel van de leerkracht, en de consensus in de maatschappij, ons gaan dicteren hoe een kind moet zijn (zich moet manifesteren), en dat we alle zeilen bijzetten om ervoor te zorgen dat het kind zich conformeert aan de norm. In de vooronderstelling dat het kind niet gelukkig kan zijn als het buiten de groep staat. Waarbij we de ingebouwde reflex dat we onmogelijk van de groep kunnen verwachten dat die zich 'aanpast' aan het buitenbeentje, tot leidraad nemen.
Als een kind zich misdraagt (dingen kapot maakt; onwelgevoegelijke taal uitslaat; anderen consequent, zonder aanleiding openlijk minacht of zelfs terroriseert; spullen van anderen steelt...........) dan is dat reden om je zorgen te maken als ouder. Dan nog hebben we het primair over een opvoedkundig probleem, waarbij het geen doel dient hem of haar in te delen in een groep met min of meer identiek gedrag, tenzij dit zonneklaar terugvoert naar een duidelijke oorzaak. Zoals een tumor, of een lichamelijk gebrek dat een defensieve reactie oproept.
Dat wil niet zeggen dat ik het moet gaan negeren. Als ik een signaal krijg dat er wellicht iets aan de hand is met een van mijn kinderen dan leg ik dat niet naast mij neer maar dan doe ik er wat mee. En als straks blijkt dat er inderdaad niks aan de hand is, dan is dat alleen maar prachtig.
Het probleem zit 'm in het 'aan de hand'. Wat is er dan met hem 'aan de hand'? Hij is anders dan andere kinderen. Andere kinderen en de leerkracht vinden hem 'vreemd'.
Het gevaar is dus dat het oordeel van de leerkracht, en de consensus in de maatschappij, ons gaan dicteren hoe een kind moet zijn (zich moet manifesteren), en dat we alle zeilen bijzetten om ervoor te zorgen dat het kind zich conformeert aan de norm. In de vooronderstelling dat het kind niet gelukkig kan zijn als het buiten de groep staat. Waarbij we de ingebouwde reflex dat we onmogelijk van de groep kunnen verwachten dat die zich 'aanpast' aan het buitenbeentje, tot leidraad nemen.
Als een kind zich misdraagt (dingen kapot maakt; onwelgevoegelijke taal uitslaat; anderen consequent, zonder aanleiding openlijk minacht of zelfs terroriseert; spullen van anderen steelt...........) dan is dat reden om je zorgen te maken als ouder. Dan nog hebben we het primair over een opvoedkundig probleem, waarbij het geen doel dient hem of haar in te delen in een groep met min of meer identiek gedrag, tenzij dit zonneklaar terugvoert naar een duidelijke oorzaak. Zoals een tumor, of een lichamelijk gebrek dat een defensieve reactie oproept.
woensdag 14 oktober 2009 om 15:09
woensdag 14 oktober 2009 om 20:28
quote:traincha2 schreef op 14 oktober 2009 @ 15:09:
Dat de leerkracht en andere kinderen hem vreemd vinden valt wel mee. Het oordeel kwam ook niet van de leraar maar van de orthopedagoog, die voor wat betreft dat oordeel ook nog eens een slag om de arm hield. Zij heeft slecht dat vermoeden uitgesproken.Maar wat brengt je er nou toe om naar een orthopedagoog te gaan, dan?
Dat de leerkracht en andere kinderen hem vreemd vinden valt wel mee. Het oordeel kwam ook niet van de leraar maar van de orthopedagoog, die voor wat betreft dat oordeel ook nog eens een slag om de arm hield. Zij heeft slecht dat vermoeden uitgesproken.Maar wat brengt je er nou toe om naar een orthopedagoog te gaan, dan?
woensdag 14 oktober 2009 om 23:42
donderdag 15 oktober 2009 om 01:17
Dat je moet gaan bewijzen dat je kind niks mankeert vind ik opzich een hele nare ontwikkeling.
Ik ben het wel met Jaap eens dat je je niet te snel zorgen moet maken, een kind is tegenwoordig wel heel erg snel anders, maar misschien verandert het globale gedrag ook wel een beetje he.
En dat heeft weer te maken dat gezinnen anders in elkaar steken tegenwoordig,
maar als jouw kind dan wat rustiger is dan de rest is dat ineens vreemd, dat vind ik dus wel een nare ontwikkeling.
ik moet altijd aan mijn neefje denken, dat was zo een raar kind vond iedereen, van die volwassen opmerkingen, wilde perse een stropdas aan naar school en werd natuurlijk uitgelachen en het deed hem helemaal niks, een einzelganger als een tierelier,zo scheel als wat, kortom heel vreemd ventje,vond iedereen, hij is nu wel professor en woont in Parijs en heeft een wereldbaan, echt een heel vreemd ventje.
als kinderen een heel erg rot leven hebben door hoe zichzelf bewegen in het leven,dat daardoor hun leerprestaties slecht zijn, dan is het tijd om in te grijpen, dromerige kinderen vind ik geen indicatie om in te grijpen, zouden er meer van moeten zijn.
wat is daar nou mis mee.
Ik vraag me dan ook af wat nou precies de aanleiding op school was om iets op te merken aan het kind???
Ik ben het wel met Jaap eens dat je je niet te snel zorgen moet maken, een kind is tegenwoordig wel heel erg snel anders, maar misschien verandert het globale gedrag ook wel een beetje he.
En dat heeft weer te maken dat gezinnen anders in elkaar steken tegenwoordig,
maar als jouw kind dan wat rustiger is dan de rest is dat ineens vreemd, dat vind ik dus wel een nare ontwikkeling.
ik moet altijd aan mijn neefje denken, dat was zo een raar kind vond iedereen, van die volwassen opmerkingen, wilde perse een stropdas aan naar school en werd natuurlijk uitgelachen en het deed hem helemaal niks, een einzelganger als een tierelier,zo scheel als wat, kortom heel vreemd ventje,vond iedereen, hij is nu wel professor en woont in Parijs en heeft een wereldbaan, echt een heel vreemd ventje.
als kinderen een heel erg rot leven hebben door hoe zichzelf bewegen in het leven,dat daardoor hun leerprestaties slecht zijn, dan is het tijd om in te grijpen, dromerige kinderen vind ik geen indicatie om in te grijpen, zouden er meer van moeten zijn.
wat is daar nou mis mee.
Ik vraag me dan ook af wat nou precies de aanleiding op school was om iets op te merken aan het kind???
donderdag 15 oktober 2009 om 01:24
ik moest ook eens bewijzen dat mijn kind een normaal IQ had, dat had ze,ik was 800 euro verder, uitgegeven aan onderzoeken en had inmiddels bewezen dat school gewoon verrot les geeft en dat er gewoon heel erg veel extra aandacht op moest.
die extra aandacht heeft me dus feitelijk 800 euro gekost, schandalig vind ik dat.
Ik had al vaker aangegeven dat ze enorm gepest werd en dat als een kind gepest wordt het hoofd te vol is om goed te kunnen leren, maar nee, niet luisteren, testen en bedankt.
als er gewoon een goed anti pest project op had gezet geweest had ze nooit achtergeraakt.
al met al , moet je als ouder er bovenop zitten.
nou ja, nu leert ze Japans,
die extra aandacht heeft me dus feitelijk 800 euro gekost, schandalig vind ik dat.
Ik had al vaker aangegeven dat ze enorm gepest werd en dat als een kind gepest wordt het hoofd te vol is om goed te kunnen leren, maar nee, niet luisteren, testen en bedankt.
als er gewoon een goed anti pest project op had gezet geweest had ze nooit achtergeraakt.
al met al , moet je als ouder er bovenop zitten.
nou ja, nu leert ze Japans,
donderdag 15 oktober 2009 om 08:48
quote:sarah2ndlife schreef op 15 oktober 2009 @ 01:17:
Dat je moet gaan bewijzen dat je kind niks mankeert vind ik opzich een hele nare ontwikkeling.
Ik ben het wel met Jaap eens dat je je niet te snel zorgen moet maken, een kind is tegenwoordig wel heel erg snel anders, maar misschien verandert het globale gedrag ook wel een beetje he.
En dat heeft weer te maken dat gezinnen anders in elkaar steken tegenwoordig,
maar als jouw kind dan wat rustiger is dan de rest is dat ineens vreemd, dat vind ik dus wel een nare ontwikkeling.
ik moet altijd aan mijn neefje denken, dat was zo een raar kind vond iedereen, van die volwassen opmerkingen, wilde perse een stropdas aan naar school en werd natuurlijk uitgelachen en het deed hem helemaal niks, een einzelganger als een tierelier,zo scheel als wat, kortom heel vreemd ventje,vond iedereen, hij is nu wel professor en woont in Parijs en heeft een wereldbaan, echt een heel vreemd ventje.
als kinderen een heel erg rot leven hebben door hoe zichzelf bewegen in het leven,dat daardoor hun leerprestaties slecht zijn, dan is het tijd om in te grijpen, dromerige kinderen vind ik geen indicatie om in te grijpen, zouden er meer van moeten zijn.
wat is daar nou mis mee.
Ik vraag me dan ook af wat nou precies de aanleiding op school was om iets op te merken aan het kind???Saar, het is niet alleen dat hij in zijn eigen wereldje zit hoor. Hij was bijvoorbeeld 'fysiek' naar andere kinderen toe. Niet dat hij pestte maar het was zijn onhandige manier van contact zoeken en als hij taakjes moest doen dan deed hij maar een deel van dat taakje. Als hij teveel informatie krijgt, dan kan hij het niet meer overzien. Net zoals hij de grootte van de klas aan het eind van het vorig school jaar niet meer kon overzien (30 kinderen in 1 klas). Dan wordt hij druk en begint hij te stuiteren. Nou zou je kunnen zeggen dat dat allemaal niet erg is, maar ik wil gewoon dat het goed gaat met mijn kind. Bovendien vind ik dat, als je signalen krijgt dat er misschien iets met je kind aan de hand is, dat niet moet negeren. En vooralsnog krijgt hij op school zijn taakjes nu in 'stukjes' aangeboden, zit hij binnen zijn eigen klas met een groepje kinderen wat ook meer aandacht nodig heeft en krijgt hij in januari een sociale vaardigheidstraining. En dat laatste is natuurlijk nooit verkeerd. En misschien is er inderdaad wel niks; ik weet het niet, maar dat moet uit de definitieve diagnose blijken.
Dat je moet gaan bewijzen dat je kind niks mankeert vind ik opzich een hele nare ontwikkeling.
Ik ben het wel met Jaap eens dat je je niet te snel zorgen moet maken, een kind is tegenwoordig wel heel erg snel anders, maar misschien verandert het globale gedrag ook wel een beetje he.
En dat heeft weer te maken dat gezinnen anders in elkaar steken tegenwoordig,
maar als jouw kind dan wat rustiger is dan de rest is dat ineens vreemd, dat vind ik dus wel een nare ontwikkeling.
ik moet altijd aan mijn neefje denken, dat was zo een raar kind vond iedereen, van die volwassen opmerkingen, wilde perse een stropdas aan naar school en werd natuurlijk uitgelachen en het deed hem helemaal niks, een einzelganger als een tierelier,zo scheel als wat, kortom heel vreemd ventje,vond iedereen, hij is nu wel professor en woont in Parijs en heeft een wereldbaan, echt een heel vreemd ventje.
als kinderen een heel erg rot leven hebben door hoe zichzelf bewegen in het leven,dat daardoor hun leerprestaties slecht zijn, dan is het tijd om in te grijpen, dromerige kinderen vind ik geen indicatie om in te grijpen, zouden er meer van moeten zijn.
wat is daar nou mis mee.
Ik vraag me dan ook af wat nou precies de aanleiding op school was om iets op te merken aan het kind???Saar, het is niet alleen dat hij in zijn eigen wereldje zit hoor. Hij was bijvoorbeeld 'fysiek' naar andere kinderen toe. Niet dat hij pestte maar het was zijn onhandige manier van contact zoeken en als hij taakjes moest doen dan deed hij maar een deel van dat taakje. Als hij teveel informatie krijgt, dan kan hij het niet meer overzien. Net zoals hij de grootte van de klas aan het eind van het vorig school jaar niet meer kon overzien (30 kinderen in 1 klas). Dan wordt hij druk en begint hij te stuiteren. Nou zou je kunnen zeggen dat dat allemaal niet erg is, maar ik wil gewoon dat het goed gaat met mijn kind. Bovendien vind ik dat, als je signalen krijgt dat er misschien iets met je kind aan de hand is, dat niet moet negeren. En vooralsnog krijgt hij op school zijn taakjes nu in 'stukjes' aangeboden, zit hij binnen zijn eigen klas met een groepje kinderen wat ook meer aandacht nodig heeft en krijgt hij in januari een sociale vaardigheidstraining. En dat laatste is natuurlijk nooit verkeerd. En misschien is er inderdaad wel niks; ik weet het niet, maar dat moet uit de definitieve diagnose blijken.
donderdag 15 oktober 2009 om 08:50
quote:sarah2ndlife schreef op 15 oktober 2009 @ 01:24:
ik moest ook eens bewijzen dat mijn kind een normaal IQ had, dat had ze,ik was 800 euro verder, uitgegeven aan onderzoeken en had inmiddels bewezen dat school gewoon verrot les geeft en dat er gewoon heel erg veel extra aandacht op moest.
die extra aandacht heeft me dus feitelijk 800 euro gekost, schandalig vind ik dat.
Ik had al vaker aangegeven dat ze enorm gepest werd en dat als een kind gepest wordt het hoofd te vol is om goed te kunnen leren, maar nee, niet luisteren, testen en bedankt.
als er gewoon een goed anti pest project op had gezet geweest had ze nooit achtergeraakt.
al met al , moet je als ouder er bovenop zitten.
nou ja, nu leert ze Japans,Nou, ik moest niks bewijzen hoor. Ik wilde dat zelf. Ik vraag me ook af wat de school had gedaan, als ik geen stappen had ondernomen. Over dat pesten: ik heb aan de juf gevraagd of hij pestte dan wel gepest werd. Is niet het geval. Het enige wat hij doet is dat hij vaak alleen speelt, maar dat vind ik niet zo spectaculair. Misschien vind hij dat wel fijn.
ik moest ook eens bewijzen dat mijn kind een normaal IQ had, dat had ze,ik was 800 euro verder, uitgegeven aan onderzoeken en had inmiddels bewezen dat school gewoon verrot les geeft en dat er gewoon heel erg veel extra aandacht op moest.
die extra aandacht heeft me dus feitelijk 800 euro gekost, schandalig vind ik dat.
Ik had al vaker aangegeven dat ze enorm gepest werd en dat als een kind gepest wordt het hoofd te vol is om goed te kunnen leren, maar nee, niet luisteren, testen en bedankt.
als er gewoon een goed anti pest project op had gezet geweest had ze nooit achtergeraakt.
al met al , moet je als ouder er bovenop zitten.
nou ja, nu leert ze Japans,Nou, ik moest niks bewijzen hoor. Ik wilde dat zelf. Ik vraag me ook af wat de school had gedaan, als ik geen stappen had ondernomen. Over dat pesten: ik heb aan de juf gevraagd of hij pestte dan wel gepest werd. Is niet het geval. Het enige wat hij doet is dat hij vaak alleen speelt, maar dat vind ik niet zo spectaculair. Misschien vind hij dat wel fijn.
