Actueel
alle pijlers
Psychopatische samenleving?
vrijdag 31 juli 2015 om 09:33
Onderstaand is een lap tekst, maar geeft wel weer wat ik wil zeggen. Voor mijn scriptie kwam ik vorig jaar een artikel tegen getiteld: 'de psychopatische samenleving'. Het is te lang om helemaal weer te geven maar het kwam er op neer dat onze samenleving momenteel is gebouwd rondom individualisme, eigen ontplooiing, eigen verantwoordlijkheid, dat samenlevingsverbanden kleiner worden en er minder contact met anderen is, minder empathie is enz. Ongeveer wat onderstaand artikel ook weergeeft. Hetzelfde zie ik hier op het forum: ben je dik, rook je, ben je arm, ziek of mislukt, dat is allemaal je eigen schuld, je lost het zelf maar op. Alles is een keuze en alles is fe voorkomen als je maar de juiste keuze maakt.
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
zondag 2 augustus 2015 om 23:26
Als je nu nog niets van mezelf ziet dan ga ik je teleurstellen. Beter dan dit wordt het niet. Maar het staat je vrij om het topic verder te negeren hoor. Ik heb de oplossingen ook niet paraat. Als ik hoor hoe zwaar iemand het heeft met zo'n eigen WMO bijdrage dan gaat me dat aan het hart, als ik lees over Somaliërs die gevlucht zijn gaat me dat ook aan het hart. Ik snap dat de eerste wil dat de laatste verdwijnt, maar mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit of de eerste of de laatste geholpen wordt, ik hoop degene waar de nood het hoogst is, en dat is niet afhankelijk van waar de wieg stond.
zondag 2 augustus 2015 om 23:27
quote:Sidroht schreef op 02 augustus 2015 @ 23:22:
http://www.volkskrant.nl/ ... -in-de-bijstand~a4016408/
Het is dus wel iets genuanceerder dan niet willen.Iets recentere link, van het CBS: 70% van de volwassen Somaliërs.
http://www.cbs.nl/nl-NL/m ... aliers-in-de-bijstand.htm
En ja, ik vind dat er actief werk gemaakt moet worden van een remigratiebeleid. Bij twee paspoorten en crimineel gedrag of langdurige periode van uitkering: inname van het Nederlandse paspoort. Maar goed, dit is slechts 1 voorbeeld. Het gaat erom dat dit soort free-rider gedrag juist funest is voor de solidariteit. Het is niet zo dat we, omdat we minder solidair worden, ineens een probleem krijgen met dit soort berichten. Het is andersom.
http://www.volkskrant.nl/ ... -in-de-bijstand~a4016408/
Het is dus wel iets genuanceerder dan niet willen.Iets recentere link, van het CBS: 70% van de volwassen Somaliërs.
http://www.cbs.nl/nl-NL/m ... aliers-in-de-bijstand.htm
En ja, ik vind dat er actief werk gemaakt moet worden van een remigratiebeleid. Bij twee paspoorten en crimineel gedrag of langdurige periode van uitkering: inname van het Nederlandse paspoort. Maar goed, dit is slechts 1 voorbeeld. Het gaat erom dat dit soort free-rider gedrag juist funest is voor de solidariteit. Het is niet zo dat we, omdat we minder solidair worden, ineens een probleem krijgen met dit soort berichten. Het is andersom.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
zondag 2 augustus 2015 om 23:28
quote:Sidroht schreef op 02 augustus 2015 @ 23:26:
Als je nu nog niets van mezelf ziet dan ga ik je teleurstellen. Beter dan dit wordt het niet. Maar het staat je vrij om het topic verder te negeren hoor. Ik heb de oplossingen ook niet paraat. Als ik hoor hoe zwaar iemand het heeft met zo'n eigen WMO bijdrage dan gaat me dat aan het hart, als ik lees over Somaliërs die gevlucht zijn gaat me dat ook aan het hart. Ik snap dat de eerste wil dat de laatste verdwijnt, maar mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit of de eerste of de laatste geholpen wordt, ik hoop degene waar de nood het hoogst is, en dat is niet afhankelijk van waar de wieg stond.Degene die altijd heeft bijgedragen uit de pot zou voor moeten gaan op iemand die hier zomaar komt aanwaaien en zijn hand ophoudt. Waarom zou je anders nog aan die pot willen bijdragen? Dan spaar ik liever voor mijn eigen potje.
Als je nu nog niets van mezelf ziet dan ga ik je teleurstellen. Beter dan dit wordt het niet. Maar het staat je vrij om het topic verder te negeren hoor. Ik heb de oplossingen ook niet paraat. Als ik hoor hoe zwaar iemand het heeft met zo'n eigen WMO bijdrage dan gaat me dat aan het hart, als ik lees over Somaliërs die gevlucht zijn gaat me dat ook aan het hart. Ik snap dat de eerste wil dat de laatste verdwijnt, maar mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit of de eerste of de laatste geholpen wordt, ik hoop degene waar de nood het hoogst is, en dat is niet afhankelijk van waar de wieg stond.Degene die altijd heeft bijgedragen uit de pot zou voor moeten gaan op iemand die hier zomaar komt aanwaaien en zijn hand ophoudt. Waarom zou je anders nog aan die pot willen bijdragen? Dan spaar ik liever voor mijn eigen potje.
zondag 2 augustus 2015 om 23:30
Al te goed is buurmans gek.
Ik geef er voor het gemak even de betekenis bij:
Spreekwoorden: (1914) Al te goed is buurmans (of allemans) gek
d.w.z. iemand die al te goed is, wordt het slachtoffer van zijn eigen goedheid. Zie Smetius, 67: Die alte goet is, is sijner nabuyren gek; Tuinman I, 228: Al te goed is zyn nabuurs gek; Harreb. I, 104 b. In het fri.: Al to goed is in oarmans gek; Taalgids IV, ...
Ik geef er voor het gemak even de betekenis bij:
Spreekwoorden: (1914) Al te goed is buurmans (of allemans) gek
d.w.z. iemand die al te goed is, wordt het slachtoffer van zijn eigen goedheid. Zie Smetius, 67: Die alte goet is, is sijner nabuyren gek; Tuinman I, 228: Al te goed is zyn nabuurs gek; Harreb. I, 104 b. In het fri.: Al to goed is in oarmans gek; Taalgids IV, ...
zondag 2 augustus 2015 om 23:39
quote:Sidroht schreef op 02 augustus 2015 @ 23:26:
Als ik hoor hoe zwaar iemand het heeft met zo'n eigen WMO bijdrage dan gaat me dat aan het hart, als ik lees over Somaliërs die gevlucht zijn gaat me dat ook aan het hart. Ik snap dat de eerste wil dat de laatste verdwijnt, maar mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit of de eerste of de laatste geholpen wordt, ik hoop degene waar de nood het hoogst is, en dat is niet afhankelijk van waar de wieg stond.Ik verlang wel eens terug naar de tijd waarin ik zo heerlijk naïef tegen de wereld kon aankijken.
Als ik hoor hoe zwaar iemand het heeft met zo'n eigen WMO bijdrage dan gaat me dat aan het hart, als ik lees over Somaliërs die gevlucht zijn gaat me dat ook aan het hart. Ik snap dat de eerste wil dat de laatste verdwijnt, maar mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit of de eerste of de laatste geholpen wordt, ik hoop degene waar de nood het hoogst is, en dat is niet afhankelijk van waar de wieg stond.Ik verlang wel eens terug naar de tijd waarin ik zo heerlijk naïef tegen de wereld kon aankijken.
zondag 2 augustus 2015 om 23:50
quote:Sidroht schreef op 02 augustus 2015 @ 23:42:
[...]
Ik verzeker je dat daar weinig naïefs aan is, mensen kunnen er ook gewoon anders over denken dan jij.
Het is naïef om te denken dat je iedereen op de wereld kunt helpen en dat je iedereen die hierheen wil komen financieel kunt ondersteunen. Dan heb je geen enkele realiteitszin.
Mensen kunnen inderdaad zoals jij denken. Totdat ze zelf een keer geconfronteerd worden met het feit dat er voor hun of voor hun dierbaren niets mogelijk is, omdat er geen geld meer beschikbaar is.
[...]
Ik verzeker je dat daar weinig naïefs aan is, mensen kunnen er ook gewoon anders over denken dan jij.
Het is naïef om te denken dat je iedereen op de wereld kunt helpen en dat je iedereen die hierheen wil komen financieel kunt ondersteunen. Dan heb je geen enkele realiteitszin.
Mensen kunnen inderdaad zoals jij denken. Totdat ze zelf een keer geconfronteerd worden met het feit dat er voor hun of voor hun dierbaren niets mogelijk is, omdat er geen geld meer beschikbaar is.
maandag 3 augustus 2015 om 00:02
Zelfmoord plegen kan ook op andere manieren waarbij je niet een machinist een trauma bezorgt of mensen de schrik op het lijf jaagt. Begrijp me niet verkeerd. Als iemand echt dood wil is het eerste waar ik aan denk hoe diep iemand moet zitten. Maar dan nog kun je een overdosis slaappillen nemen en een brief op de post doen.
Verder ben ik het ermee eens dat de samenleving verhardt. Er wordt voornamelijk in het eigen straatje gedacht en niet verder gekeken dan de neus lang is.
Verder ben ik het ermee eens dat de samenleving verhardt. Er wordt voornamelijk in het eigen straatje gedacht en niet verder gekeken dan de neus lang is.
maandag 3 augustus 2015 om 00:06
Ik vind het eerlijk gezegd een heel onsamenhangende OP. Het voorbeeld over mensen die boos worden over een dienstregeling die van slag is door een ongeluk is totaal iets anders dan het in stand willen houden van de verzorgingsstaat Nederland. Die Mieke haalt allerlei zaken door elkaar.
De kern van alles is dat er beperkte middelen zijn die je dus ook maar beperkt kunt aanwenden. Naarmate de middelen beperkter zijn en er tegelijk steeds meer aanspraak op die middelen gemaakt gaat worden, dan heb je een groot probleem. Daar wordt dus in de OP volledig aan voorbij gegaan.
De kern van alles is dat er beperkte middelen zijn die je dus ook maar beperkt kunt aanwenden. Naarmate de middelen beperkter zijn en er tegelijk steeds meer aanspraak op die middelen gemaakt gaat worden, dan heb je een groot probleem. Daar wordt dus in de OP volledig aan voorbij gegaan.
maandag 3 augustus 2015 om 00:37
quote:thorsson schreef op 02 augustus 2015 @ 17:38: Volgens Karskens is er maar 1 manier om de tsunamisering van dode dobbernegers testoppen.
.
Zijn dit echt de woorden van Karstens?
Dan kan ik echt alleen maar een brok gal wegslikken en nooit aan zo'n persoon denken als iemand met goede argumenten.
.
Zijn dit echt de woorden van Karstens?
Dan kan ik echt alleen maar een brok gal wegslikken en nooit aan zo'n persoon denken als iemand met goede argumenten.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 3 augustus 2015 om 04:16
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal.
Wat staat hier? Dit is toch geen lopende zin?
Het verhaaltje klinkt me bekend in de oren. Vergelijkbare teksten elders gezien. Het zal wel bij een stroming in gedachtengoed horen. Ach ja, hypes en trends.
Ik veeg er mijn gat mee af.
Wat staat hier? Dit is toch geen lopende zin?
Het verhaaltje klinkt me bekend in de oren. Vergelijkbare teksten elders gezien. Het zal wel bij een stroming in gedachtengoed horen. Ach ja, hypes en trends.
Ik veeg er mijn gat mee af.
Djeezus! Deze is heel moeilijk blijkbaar. 'Andere mogen mij berichten sturen?!'
maandag 3 augustus 2015 om 06:51
quote:Pientjexxxx schreef op 02 augustus 2015 @ 23:25:
[...]
70% Heeft een bijstandsuitkering, maar dat wil niet zeggen dat die overige 30% werkt. Een groot deel daarvan heeft WIA, Wajong, studiefinanciering enz.
Somalië is tegenwoordig veilig genoeg, dus je zou de regel kunnen instellen dat als een land veilig is je verblijfsvergunning wordt ingetrokken en je terug gaat naar het land van herkomst. Sowieso retour als ook nog eens blijkt dat je geen enkele bijdrage levert aan de samenleving hier. Dat je dan kinderen hebt die in Nederland gewend zijn, is jammer. Dat is dan je eigen verantwoordelijkheid en niet die van Nederland. Had je maar beter je best moeten doen. Waarom krijgen mensen eigenlijk het Nederlanderschap als je helemaal niet meedoet hier?
Precies! En zelf zijn ze ook niet te beroerd hun kinderen mee te slepen naar Nederland, dus geen enkel probleem als ze hun hier geboren kinderen gewoon weer mee naar Afrika moeten nemen. Met zulke klaplopers als ouders komt er tenslotte ook niet vaak iets terecht van hun nazaten, dus beter kwijt dan rijk.
Ze zouden echt met spoed de Australische immigratie wetten moeten aannemen hier, zodat import eerst 10 jaar moet bijdragen voordat ze van uitkeringen e.d. gebruik mogen maken. Denk dat er nog maar 'n héél klein percentage door komt in zo'n geval.
[...]
70% Heeft een bijstandsuitkering, maar dat wil niet zeggen dat die overige 30% werkt. Een groot deel daarvan heeft WIA, Wajong, studiefinanciering enz.
Somalië is tegenwoordig veilig genoeg, dus je zou de regel kunnen instellen dat als een land veilig is je verblijfsvergunning wordt ingetrokken en je terug gaat naar het land van herkomst. Sowieso retour als ook nog eens blijkt dat je geen enkele bijdrage levert aan de samenleving hier. Dat je dan kinderen hebt die in Nederland gewend zijn, is jammer. Dat is dan je eigen verantwoordelijkheid en niet die van Nederland. Had je maar beter je best moeten doen. Waarom krijgen mensen eigenlijk het Nederlanderschap als je helemaal niet meedoet hier?
Precies! En zelf zijn ze ook niet te beroerd hun kinderen mee te slepen naar Nederland, dus geen enkel probleem als ze hun hier geboren kinderen gewoon weer mee naar Afrika moeten nemen. Met zulke klaplopers als ouders komt er tenslotte ook niet vaak iets terecht van hun nazaten, dus beter kwijt dan rijk.
Ze zouden echt met spoed de Australische immigratie wetten moeten aannemen hier, zodat import eerst 10 jaar moet bijdragen voordat ze van uitkeringen e.d. gebruik mogen maken. Denk dat er nog maar 'n héél klein percentage door komt in zo'n geval.
Shoot first, ask questions later!
maandag 3 augustus 2015 om 07:42
quote:cumulus schreef op 01 augustus 2015 @ 16:47:
[...]
Dus ze ging alsnog naar het UWV. En wat gebeurt er? Als ik het niet van dichtbij had zien gebeuren had ik het nooit geloofd, maar ze werd gekort in haar WW omdat ze niet binnen een paar dagen na haar ontslag naar het UWV was gegaan!
Er staat letterlijk in de Werkloosheidswet dat je je binnen een week moet melden:
Artikel 26
1. De werknemer is verplicht:
(...)
b. binnen één week na het intreden van zijn werkloosheid bij het UWV een aanvraag om een uitkering in te dienen;
(...)
En er staat letterlijk op de sites www.werk.nl en www.uwv.nl dat je je binnen een week moet melden.
Dus zo'n grote verrassing hoeft het nou ook weer niet te zijn dat je je binnen een week moet melden.
[...]
Dus ze ging alsnog naar het UWV. En wat gebeurt er? Als ik het niet van dichtbij had zien gebeuren had ik het nooit geloofd, maar ze werd gekort in haar WW omdat ze niet binnen een paar dagen na haar ontslag naar het UWV was gegaan!
Er staat letterlijk in de Werkloosheidswet dat je je binnen een week moet melden:
Artikel 26
1. De werknemer is verplicht:
(...)
b. binnen één week na het intreden van zijn werkloosheid bij het UWV een aanvraag om een uitkering in te dienen;
(...)
En er staat letterlijk op de sites www.werk.nl en www.uwv.nl dat je je binnen een week moet melden.
Dus zo'n grote verrassing hoeft het nou ook weer niet te zijn dat je je binnen een week moet melden.
maandag 3 augustus 2015 om 07:48
quote:milna schreef op 03 augustus 2015 @ 07:42:
[...]
Er staat letterlijk in de Werkloosheidswet dat je je binnen een week moet melden:
Artikel 26
1. De werknemer is verplicht:
(...)
b. binnen één week na het intreden van zijn werkloosheid bij het UWV een aanvraag om een uitkering in te dienen;
(...)
En er staat letterlijk op de sites www.werk.nl en www.uwv.nl dat je je binnen een week moet melden.
Dus zo'n grote verrassing hoeft het nou ook weer niet te zijn dat je je binnen een week moet melden.Maar het blijft een kromme regel. Zolang iemand zich niet meldt maakt ie tenslotte ook nog geen gebruik van de uitkering. En aangezien je een x-aantal maanden uitkering mag ontvangen, doet het er toch niet toe van wanneer tot wanneer je die opneemt?
[...]
Er staat letterlijk in de Werkloosheidswet dat je je binnen een week moet melden:
Artikel 26
1. De werknemer is verplicht:
(...)
b. binnen één week na het intreden van zijn werkloosheid bij het UWV een aanvraag om een uitkering in te dienen;
(...)
En er staat letterlijk op de sites www.werk.nl en www.uwv.nl dat je je binnen een week moet melden.
Dus zo'n grote verrassing hoeft het nou ook weer niet te zijn dat je je binnen een week moet melden.Maar het blijft een kromme regel. Zolang iemand zich niet meldt maakt ie tenslotte ook nog geen gebruik van de uitkering. En aangezien je een x-aantal maanden uitkering mag ontvangen, doet het er toch niet toe van wanneer tot wanneer je die opneemt?
Shoot first, ask questions later!
maandag 3 augustus 2015 om 09:27
quote:Sidroht schreef op 02 augustus 2015 @ 18:40:
Ik wil nog even toevoegen dat ik helemaal niet van mening ben dat iedereen zomaar een land in zou moeten kunnen. Iedereen toelaten is geen oplossing. Dus als je het hebt over meer empathisch reageren hebt dan betekent dat niet automatisch iedereen binnenlaten, alles goedvinden en gratis geld uitdelen. Daar moeten mensen over nadenken, en ik heb te weinig kennis van zaken om dat goed onderbouwd te doen.
Het gaat mij om de manier waarop er gepraat wordt
Alsof men persóönlijk tekort gedaan wordt, alsof die 'gelukszoeksers' jou persoonlijk het brood van de tafel komen stelen, alsof het geen mensen zijn, een mindere diersoort. Gewoon vanuit de onderbuik húp reageren. Dát staat me tegen.
Maar heel kort door de bocht genomen doen ze dat ook: hier komen profiteren van voorzieningen waar jij en ik voor moeten betalen en er geen noemenswaardige bijdrage aan de samenleving tegenover stellen. Dus ja, ze halen ook bij jou een stuk brood van de tafel in figuurlijke zin. Want het geld dat moet worden besteed aan de opvang en het levensonderhoud van al die mensen, kan niet besteed worden aan dingen waar jij ook van kan profiteren. Gemeenschappelijke voorzieningen bijvoorbeeld. En mede door de grote hoeveelheden buitenlanders die hier van onze sociale voorzieningen profiteren, wordt de spoeling op een gegeven moment zo dun dat het tot een verschraling op alle terreinen leidt.
Om bij jouw voorbeeld te blijven: als je 10 mensen hebt die moeten eten en die brengen allemaal 5 boterhammen mee, is het niet erg als er dan een 11e bijkomt die niks meeneemt, die kan dan echt wel meeëten en daar hoef jij niks minder om te eten. Maar als er 10 mensen 5 boterhammen meenemen en er moeten er vervolgens nóg eens 10 meeëten die niks meenemen, dan kan het zomaar gebeuren dat er eigenlijk niet genoeg is en dat dus ook jij je buikriem een gaatje strakker moet aanhalen.
Ik wil nog even toevoegen dat ik helemaal niet van mening ben dat iedereen zomaar een land in zou moeten kunnen. Iedereen toelaten is geen oplossing. Dus als je het hebt over meer empathisch reageren hebt dan betekent dat niet automatisch iedereen binnenlaten, alles goedvinden en gratis geld uitdelen. Daar moeten mensen over nadenken, en ik heb te weinig kennis van zaken om dat goed onderbouwd te doen.
Het gaat mij om de manier waarop er gepraat wordt
Alsof men persóönlijk tekort gedaan wordt, alsof die 'gelukszoeksers' jou persoonlijk het brood van de tafel komen stelen, alsof het geen mensen zijn, een mindere diersoort. Gewoon vanuit de onderbuik húp reageren. Dát staat me tegen.
Maar heel kort door de bocht genomen doen ze dat ook: hier komen profiteren van voorzieningen waar jij en ik voor moeten betalen en er geen noemenswaardige bijdrage aan de samenleving tegenover stellen. Dus ja, ze halen ook bij jou een stuk brood van de tafel in figuurlijke zin. Want het geld dat moet worden besteed aan de opvang en het levensonderhoud van al die mensen, kan niet besteed worden aan dingen waar jij ook van kan profiteren. Gemeenschappelijke voorzieningen bijvoorbeeld. En mede door de grote hoeveelheden buitenlanders die hier van onze sociale voorzieningen profiteren, wordt de spoeling op een gegeven moment zo dun dat het tot een verschraling op alle terreinen leidt.
Om bij jouw voorbeeld te blijven: als je 10 mensen hebt die moeten eten en die brengen allemaal 5 boterhammen mee, is het niet erg als er dan een 11e bijkomt die niks meeneemt, die kan dan echt wel meeëten en daar hoef jij niks minder om te eten. Maar als er 10 mensen 5 boterhammen meenemen en er moeten er vervolgens nóg eens 10 meeëten die niks meenemen, dan kan het zomaar gebeuren dat er eigenlijk niet genoeg is en dat dus ook jij je buikriem een gaatje strakker moet aanhalen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 3 augustus 2015 om 10:10
quote:Sidroht schreef op 02 augustus 2015 @ 22:28:
Ik kan me daar wel iets bij indenken. In elke maatschappij heb je een groep mensen die niet mee willen doen. Dan kun je daar 100 bijstandsconsulenten op zetten, maar werken gaat het niet. Daar kun je ook beter geen energie in steken. De winst zit hem meer in de mensen die wel willen maar niet kunnen. Dat niet op komen dagen kan ook onkunde zijn, niet alleen onwil. Ik ken genoeg gevallen van mensen die domweg niet in staat zijn om een baan te kunnen hebben, dan ga je een Wajong aanvragen met iemand, moet van de gemeente, want iemand van 22 in de bijstand, dat hebben ze liever niet. Zit je met die persoon bij de Wajong, kijken ze naar alle klachten, alle diagnoses, en dan is het oordeel:
Ja, je hebt klachten. Maar Aals jij je eigen tempo kunt bepalen, geen druk ervaart op je werk, niet werkt met collega's en niet de hele dag hetzelfde hoeft te doen kun jij prima je eigen inkomen verdienen, dus je krijgt geen Wajong. Kennen jullie dergelijke banen voor een begin 20er zonder oplediing? Ik niet.
Dan ben je weer terug bij de bijstand, met iemand die oprecht niet kán werken, paniekaanvallen krijgt als hij iets moet presteren, zware therapieën volgt om zijn situatie iets te verbeteren, zelf ook weinig schuld heeft aan zijn situatie, want die is buiten zijn schuld ontstaan en veroorzaakt door een ander, medicatie slikt om te kunnen functioneren, enz.
Wat doet de gemeente dan? Hem verplicht laten werken in een programma voor mensen onder de 27
Eigenlijk moet er scholing komen, die heeft hij nooit gehad, maar hij kan niet naar school want door zijn ziekte heeft hij geen concentratievermogen en in een klas zitten gaat hem niet worden. Plus dat er geen geld is voor scholing.
Dus dan moet je verplicht gaan werken. Wat gebeurt er dan? Hij gaat, misschien 1 dag, misschien 2, want hij wil graag normaal zijn en meedraaien, hij wil een normaal inkomen en een normaal leven. Maar dan gaat het niet meer en blijft hij thuis.
En dan is het dossier weer dat iemand niet wil, want als hij ziek was geweest dan had hij wel Wajong gekregen en die kreeg hij niet dús is er niks aan de hand.Zo is het dus niet zo moeilijk om ruim 800K mensen bij elkaar te krijgen die 'arbeidsongeschikt' zijn. De meeste zijn prima in staat om te werken, maar ze worden afgekeurd omdat ze het aanpassingsvermogen van een hortensia in de woestijn hebben. Het probleem is niet dat zij zich niet aan kunnen passen aan normale arbeidsomstandigheden, maar dat ze de vinger rechtop in de kont gehouden moeten worden.
Ik kan me daar wel iets bij indenken. In elke maatschappij heb je een groep mensen die niet mee willen doen. Dan kun je daar 100 bijstandsconsulenten op zetten, maar werken gaat het niet. Daar kun je ook beter geen energie in steken. De winst zit hem meer in de mensen die wel willen maar niet kunnen. Dat niet op komen dagen kan ook onkunde zijn, niet alleen onwil. Ik ken genoeg gevallen van mensen die domweg niet in staat zijn om een baan te kunnen hebben, dan ga je een Wajong aanvragen met iemand, moet van de gemeente, want iemand van 22 in de bijstand, dat hebben ze liever niet. Zit je met die persoon bij de Wajong, kijken ze naar alle klachten, alle diagnoses, en dan is het oordeel:
Ja, je hebt klachten. Maar Aals jij je eigen tempo kunt bepalen, geen druk ervaart op je werk, niet werkt met collega's en niet de hele dag hetzelfde hoeft te doen kun jij prima je eigen inkomen verdienen, dus je krijgt geen Wajong. Kennen jullie dergelijke banen voor een begin 20er zonder oplediing? Ik niet.
Dan ben je weer terug bij de bijstand, met iemand die oprecht niet kán werken, paniekaanvallen krijgt als hij iets moet presteren, zware therapieën volgt om zijn situatie iets te verbeteren, zelf ook weinig schuld heeft aan zijn situatie, want die is buiten zijn schuld ontstaan en veroorzaakt door een ander, medicatie slikt om te kunnen functioneren, enz.
Wat doet de gemeente dan? Hem verplicht laten werken in een programma voor mensen onder de 27
Eigenlijk moet er scholing komen, die heeft hij nooit gehad, maar hij kan niet naar school want door zijn ziekte heeft hij geen concentratievermogen en in een klas zitten gaat hem niet worden. Plus dat er geen geld is voor scholing.
Dus dan moet je verplicht gaan werken. Wat gebeurt er dan? Hij gaat, misschien 1 dag, misschien 2, want hij wil graag normaal zijn en meedraaien, hij wil een normaal inkomen en een normaal leven. Maar dan gaat het niet meer en blijft hij thuis.
En dan is het dossier weer dat iemand niet wil, want als hij ziek was geweest dan had hij wel Wajong gekregen en die kreeg hij niet dús is er niks aan de hand.Zo is het dus niet zo moeilijk om ruim 800K mensen bij elkaar te krijgen die 'arbeidsongeschikt' zijn. De meeste zijn prima in staat om te werken, maar ze worden afgekeurd omdat ze het aanpassingsvermogen van een hortensia in de woestijn hebben. Het probleem is niet dat zij zich niet aan kunnen passen aan normale arbeidsomstandigheden, maar dat ze de vinger rechtop in de kont gehouden moeten worden.
Vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan!
maandag 3 augustus 2015 om 10:16
quote:sabbaticalmeds schreef op 02 augustus 2015 @ 23:54:
grappig om in dit topic het fenomeen te zien waar de blogster op doelt. Hopelijk kan je dat gebruiken Sidroht
hihihi
Ook grappig is dat het gebrek aan inlevingsvermogen beide kanten op werkt, nietwaar, hihihi.
grappig om in dit topic het fenomeen te zien waar de blogster op doelt. Hopelijk kan je dat gebruiken Sidroht
hihihi
Ook grappig is dat het gebrek aan inlevingsvermogen beide kanten op werkt, nietwaar, hihihi.
Vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan!
maandag 3 augustus 2015 om 10:18
quote:pejeka schreef op 03 augustus 2015 @ 09:27:
[...]
Maar heel kort door de bocht genomen doen ze dat ook: hier komen profiteren van voorzieningen waar jij en ik voor moeten betalen en er geen noemenswaardige bijdrage aan de samenleving tegenover stellen. Dus ja, ze halen ook bij jou een stuk brood van de tafel in figuurlijke zin. Want het geld dat moet worden besteed aan de opvang en het levensonderhoud van al die mensen, kan niet besteed worden aan dingen waar jij ook van kan profiteren. Gemeenschappelijke voorzieningen bijvoorbeeld. En mede door de grote hoeveelheden buitenlanders die hier van onze sociale voorzieningen profiteren, wordt de spoeling op een gegeven moment zo dun dat het tot een verschraling op alle terreinen leidt.
Om bij jouw voorbeeld te blijven: als je 10 mensen hebt die moeten eten en die brengen allemaal 5 boterhammen mee, is het niet erg als er dan een 11e bijkomt die niks meeneemt, die kan dan echt wel meeëten en daar hoef jij niks minder om te eten. Maar als er 10 mensen 5 boterhammen meenemen en er moeten er vervolgens nóg eens 10 meeëten die niks meenemen, dan kan het zomaar gebeuren dat er eigenlijk niet genoeg is en dat dus ook jij je buikriem een gaatje strakker moet aanhalen.Als dat zou kunnen... Nederlanders worden veel te dik. Staat bovendien in de top van meest welvarende landen.
[...]
Maar heel kort door de bocht genomen doen ze dat ook: hier komen profiteren van voorzieningen waar jij en ik voor moeten betalen en er geen noemenswaardige bijdrage aan de samenleving tegenover stellen. Dus ja, ze halen ook bij jou een stuk brood van de tafel in figuurlijke zin. Want het geld dat moet worden besteed aan de opvang en het levensonderhoud van al die mensen, kan niet besteed worden aan dingen waar jij ook van kan profiteren. Gemeenschappelijke voorzieningen bijvoorbeeld. En mede door de grote hoeveelheden buitenlanders die hier van onze sociale voorzieningen profiteren, wordt de spoeling op een gegeven moment zo dun dat het tot een verschraling op alle terreinen leidt.
Om bij jouw voorbeeld te blijven: als je 10 mensen hebt die moeten eten en die brengen allemaal 5 boterhammen mee, is het niet erg als er dan een 11e bijkomt die niks meeneemt, die kan dan echt wel meeëten en daar hoef jij niks minder om te eten. Maar als er 10 mensen 5 boterhammen meenemen en er moeten er vervolgens nóg eens 10 meeëten die niks meenemen, dan kan het zomaar gebeuren dat er eigenlijk niet genoeg is en dat dus ook jij je buikriem een gaatje strakker moet aanhalen.Als dat zou kunnen... Nederlanders worden veel te dik. Staat bovendien in de top van meest welvarende landen.
maandag 3 augustus 2015 om 10:20
quote:gewiekst schreef op 03 augustus 2015 @ 10:10:
[...]
Zo is het dus niet zo moeilijk om ruim 800K mensen bij elkaar te krijgen die 'arbeidsongeschikt' zijn. De meeste zijn prima in staat om te werken, maar ze worden afgekeurd omdat ze het aanpassingsvermogen van een hortensia in de woestijn hebben. Het probleem is niet dat zij zich niet aan kunnen passen aan normale arbeidsomstandigheden, maar dat ze de vinger rechtop in de kont gehouden moeten worden.Wat een woede en minachting voor je medemens. En ook onwaar
[...]
Zo is het dus niet zo moeilijk om ruim 800K mensen bij elkaar te krijgen die 'arbeidsongeschikt' zijn. De meeste zijn prima in staat om te werken, maar ze worden afgekeurd omdat ze het aanpassingsvermogen van een hortensia in de woestijn hebben. Het probleem is niet dat zij zich niet aan kunnen passen aan normale arbeidsomstandigheden, maar dat ze de vinger rechtop in de kont gehouden moeten worden.Wat een woede en minachting voor je medemens. En ook onwaar
maandag 3 augustus 2015 om 10:21
quote:redbuIIetje schreef op 03 augustus 2015 @ 07:48:
Maar het blijft een kromme regel. Zolang iemand zich niet meldt maakt ie tenslotte ook nog geen gebruik van de uitkering. En aangezien je een x-aantal maanden uitkering mag ontvangen, doet het er toch niet toe van wanneer tot wanneer je die opneemt?Vind ik ook. Sterker nog, was het niet onze premier, mr M. Rutte himself, die zei dat je op het moment dat je werkloos wordt (of dreigt te worden) niet direct naar het UWV moet rennen voor een uitkering, maar dat je je direct moet inzetten om een andere baan te vinden? En nu worden mensen die het in eerste instantie zonder WW-uitkering proberen op te lossen daarvoor gestraft? Bijzonder.
Maar het blijft een kromme regel. Zolang iemand zich niet meldt maakt ie tenslotte ook nog geen gebruik van de uitkering. En aangezien je een x-aantal maanden uitkering mag ontvangen, doet het er toch niet toe van wanneer tot wanneer je die opneemt?Vind ik ook. Sterker nog, was het niet onze premier, mr M. Rutte himself, die zei dat je op het moment dat je werkloos wordt (of dreigt te worden) niet direct naar het UWV moet rennen voor een uitkering, maar dat je je direct moet inzetten om een andere baan te vinden? En nu worden mensen die het in eerste instantie zonder WW-uitkering proberen op te lossen daarvoor gestraft? Bijzonder.
Vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan!
