Actueel
alle pijlers
Psychopatische samenleving?
vrijdag 31 juli 2015 om 09:33
Onderstaand is een lap tekst, maar geeft wel weer wat ik wil zeggen. Voor mijn scriptie kwam ik vorig jaar een artikel tegen getiteld: 'de psychopatische samenleving'. Het is te lang om helemaal weer te geven maar het kwam er op neer dat onze samenleving momenteel is gebouwd rondom individualisme, eigen ontplooiing, eigen verantwoordlijkheid, dat samenlevingsverbanden kleiner worden en er minder contact met anderen is, minder empathie is enz. Ongeveer wat onderstaand artikel ook weergeeft. Hetzelfde zie ik hier op het forum: ben je dik, rook je, ben je arm, ziek of mislukt, dat is allemaal je eigen schuld, je lost het zelf maar op. Alles is een keuze en alles is fe voorkomen als je maar de juiste keuze maakt.
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
zaterdag 1 augustus 2015 om 17:10
quote:Als ik het niet van dichtbij had zien gebeuren had ik het nooit geloofd, maar ze werd gekort in haar WW omdat ze niet binnen een paar dagen na haar ontslag naar het UWV was gegaan!Huh? Wat raar! Als ze recht heeft op bijv. 6 maanden ww dan boeit het toch niet of ze dat in mei begint op te souperen of in juni? Tenminste, zo zou ik redeneren.
Shoot first, ask questions later!
zaterdag 1 augustus 2015 om 18:01
quote:redbuIIetje schreef op 01 augustus 2015 @ 17:10:
[...]
Huh? Wat raar! Als ze recht heeft op bijv. 6 maanden ww dan boeit het toch niet of ze dat in mei begint op te souperen of in juni? Tenminste, zo zou ik redeneren.
ja dit kan, stond ook een verhaal op Geenstijl over (een man met een ingezonden stuk die dit ook aan de hand had).
Ik vind dat dus dikke onzin want je hebt premie betaald en bij een ander soort verzekering mag je ook nog na jaren claimen. Ik vraag mij erg af of het wettelijk wel in orde is, maar de staat lapt wel vaker regels aan de laars (inclusief belastingdienst, dat zijn ook smerige varkens).
[...]
Huh? Wat raar! Als ze recht heeft op bijv. 6 maanden ww dan boeit het toch niet of ze dat in mei begint op te souperen of in juni? Tenminste, zo zou ik redeneren.
ja dit kan, stond ook een verhaal op Geenstijl over (een man met een ingezonden stuk die dit ook aan de hand had).
Ik vind dat dus dikke onzin want je hebt premie betaald en bij een ander soort verzekering mag je ook nog na jaren claimen. Ik vraag mij erg af of het wettelijk wel in orde is, maar de staat lapt wel vaker regels aan de laars (inclusief belastingdienst, dat zijn ook smerige varkens).
zaterdag 1 augustus 2015 om 18:05
quote:cumulus schreef op 01 augustus 2015 @ 16:11:
[...]
Het klinkt misschien gek, maar dan werkt hij onder zijn niveau. Hij is intelligent, maar er worden meer eisen aan hem gesteld dan "goed kunnen leren". Zoals samenwerken. En sociaal is hij echt een ramp. Een geweldig creatieve jongen, een harde werker, kan goed leren - maar wel in zijn eigen wereldje.
Verder heeft hij een verschrikkelijke hekel aan techniek. Nou is het niet voor iedereen weggelegd om in je droombaan te werken, maar zou jij tot je 67e, of misschien wel langer, werk willen doen waar je echt heel veel hekel aan hebt? Hij wil ook geen smartphone en weigert een band te plakken en spaart liever zijn zakgeld om hem te laten plakken.
Ja sociaal moeten zijn heb ik ook een hekel aan...ik ben dat ook niet zo. Vandaar dat ik wel in de techniek zit waar je wel moet samen werken maar iedereen een beetje een tik heeft van de asociale molen
Wat zou hij zelf willen? heeft hij zelf ideeën?
[...]
Het klinkt misschien gek, maar dan werkt hij onder zijn niveau. Hij is intelligent, maar er worden meer eisen aan hem gesteld dan "goed kunnen leren". Zoals samenwerken. En sociaal is hij echt een ramp. Een geweldig creatieve jongen, een harde werker, kan goed leren - maar wel in zijn eigen wereldje.
Verder heeft hij een verschrikkelijke hekel aan techniek. Nou is het niet voor iedereen weggelegd om in je droombaan te werken, maar zou jij tot je 67e, of misschien wel langer, werk willen doen waar je echt heel veel hekel aan hebt? Hij wil ook geen smartphone en weigert een band te plakken en spaart liever zijn zakgeld om hem te laten plakken.
Ja sociaal moeten zijn heb ik ook een hekel aan...ik ben dat ook niet zo. Vandaar dat ik wel in de techniek zit waar je wel moet samen werken maar iedereen een beetje een tik heeft van de asociale molen
Wat zou hij zelf willen? heeft hij zelf ideeën?
zaterdag 1 augustus 2015 om 18:44
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 11:10:
Cumulus kan je zoon niet in een productie omgeving werken? Of iets anders met techniek? Veel dezelfde handelingen en zo sociaal hoef je niet te zijn.
Omdat het een utopie is om te denken dat je nog ergens kan werken zonder ervaring, kennis of opleiding.
Zoals ik al eerder schreef zijn er zelfs voor productiebanen strakke eisen. Haar zoon kan dit zonder begeleiding dus ook niet zomaar doen. En voor die begeleiding moet je nóg slechter af zijn dan zij, haar zoon of ik. Of, zoals de arbeidsdeskundige mij doodleuk vertelde, net geluk hebben met wie je treft binnen de UWV (of betreffende zorginstelling).
Cumulus kan je zoon niet in een productie omgeving werken? Of iets anders met techniek? Veel dezelfde handelingen en zo sociaal hoef je niet te zijn.
Omdat het een utopie is om te denken dat je nog ergens kan werken zonder ervaring, kennis of opleiding.
Zoals ik al eerder schreef zijn er zelfs voor productiebanen strakke eisen. Haar zoon kan dit zonder begeleiding dus ook niet zomaar doen. En voor die begeleiding moet je nóg slechter af zijn dan zij, haar zoon of ik. Of, zoals de arbeidsdeskundige mij doodleuk vertelde, net geluk hebben met wie je treft binnen de UWV (of betreffende zorginstelling).
Interviewer: And you see an equivalence between the idea of god and the idea of a fairy or a Leprechaun??? Dawkins: The evidence of both is equally poor! 
zaterdag 1 augustus 2015 om 18:49
quote:cumulus schreef op 01 augustus 2015 @ 16:47:
[...]Welkom in het leger der labbekakken...Toen ik voor het eerst het woord labbekak hoorde kende ik het woord niet en al helemaal de context niet waarin het gezegd is. Dacht nog, ik ken wel ergere scheldwoorden. Ironisch genoeg besef ik mij nu dat ik zelf zo labbekak ben en met de context raakt het mij meer dan alle andere scheldwoorden die mijn richting op zijn gekomen.
[...]Welkom in het leger der labbekakken...Toen ik voor het eerst het woord labbekak hoorde kende ik het woord niet en al helemaal de context niet waarin het gezegd is. Dacht nog, ik ken wel ergere scheldwoorden. Ironisch genoeg besef ik mij nu dat ik zelf zo labbekak ben en met de context raakt het mij meer dan alle andere scheldwoorden die mijn richting op zijn gekomen.
Interviewer: And you see an equivalence between the idea of god and the idea of a fairy or a Leprechaun??? Dawkins: The evidence of both is equally poor!
zaterdag 1 augustus 2015 om 18:54
Herkenbare woorden Cumulus. Ik herken vooral de wanhoop uit je woorden. Eruit willen komen, verder willen, maar toch telkens hindernissen die steeds hoger lijken te worden.
Interviewer: And you see an equivalence between the idea of god and the idea of a fairy or a Leprechaun??? Dawkins: The evidence of both is equally poor!
zaterdag 1 augustus 2015 om 19:37
zaterdag 1 augustus 2015 om 20:03
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 18:05:
[...]
Ja sociaal moeten zijn heb ik ook een hekel aan...ik ben dat ook niet zo. Vandaar dat ik wel in de techniek zit waar je wel moet samen werken maar iedereen een beetje een tik heeft van de asociale molen
Wat zou hij zelf willen? heeft hij zelf ideeën?
Ja, hij heeft zeer zeker ideeën! Omdat zijn wensen vrij specifiek zijn schrijf ik dat hier niet neer, ivm mogelijke herkenning. Mijn directe omgeving weet niet dat ik een uitkering heb en dat wil ik graag zo houden. Van sommige familie en wannabe-vrienden kan ik afstand nemen, van mijn buren niet
Het is net wat je zegt: bij alles wordt een mate van zelfstandigheid verwacht. Sociale werkplaatsen zijn wegbezuinigd. Hij is te slecht voor begeleid wonen maar tegoed voor de wajong. Maar hij moet toch die startkwalificatie hebben.
De wil is er, de begeleiding ook (nog), maar denken in mogelijkheden wordt telkens opnieuw de nek om gedraaid.
De situatie is nogal complex, en ik weet dat er veel mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten.
[...]
Ja sociaal moeten zijn heb ik ook een hekel aan...ik ben dat ook niet zo. Vandaar dat ik wel in de techniek zit waar je wel moet samen werken maar iedereen een beetje een tik heeft van de asociale molen
Wat zou hij zelf willen? heeft hij zelf ideeën?
Ja, hij heeft zeer zeker ideeën! Omdat zijn wensen vrij specifiek zijn schrijf ik dat hier niet neer, ivm mogelijke herkenning. Mijn directe omgeving weet niet dat ik een uitkering heb en dat wil ik graag zo houden. Van sommige familie en wannabe-vrienden kan ik afstand nemen, van mijn buren niet
Het is net wat je zegt: bij alles wordt een mate van zelfstandigheid verwacht. Sociale werkplaatsen zijn wegbezuinigd. Hij is te slecht voor begeleid wonen maar tegoed voor de wajong. Maar hij moet toch die startkwalificatie hebben.
De wil is er, de begeleiding ook (nog), maar denken in mogelijkheden wordt telkens opnieuw de nek om gedraaid.
De situatie is nogal complex, en ik weet dat er veel mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten.
zaterdag 1 augustus 2015 om 20:13
quote:redbuIIetje schreef op 01 augustus 2015 @ 17:10:
[...]
Huh? Wat raar! Als ze recht heeft op bijv. 6 maanden ww dan boeit het toch niet of ze dat in mei begint op te souperen of in juni? Tenminste, zo zou ik redeneren.
Ik was ook verbijsterd en dacht dat er een fout was gemaakt, maar toen ik dat voor haar ging uitzoeken bleek het te kloppen. Precies weet ik het aantal dagen niet meer, ik geloof dat je het binnen een week moet melden.
Ik weet niet hoe ze zich moet hebben gevoeld toen Rutte zijn "dikke ikke"-speech hield, maar ik werd er plaatsvervangend misselijk van.
[...]
Huh? Wat raar! Als ze recht heeft op bijv. 6 maanden ww dan boeit het toch niet of ze dat in mei begint op te souperen of in juni? Tenminste, zo zou ik redeneren.
Ik was ook verbijsterd en dacht dat er een fout was gemaakt, maar toen ik dat voor haar ging uitzoeken bleek het te kloppen. Precies weet ik het aantal dagen niet meer, ik geloof dat je het binnen een week moet melden.
Ik weet niet hoe ze zich moet hebben gevoeld toen Rutte zijn "dikke ikke"-speech hield, maar ik werd er plaatsvervangend misselijk van.
zaterdag 1 augustus 2015 om 21:17
Kijk, wat er gewoonweg is gebeurd, is dat we de afgelopen 20 jaar hard bezig zijn geweest iedere vorm van solidariteit uit de samenleving te verbannen. Nutsvoorzieningen zijn geprivatiseerd en ons is voorgehouden dat dat geweldig leuk was voor ons, want dan konden we voortaan "zelf kiezen" en dankzij de concurrentie zouden we daar mega voordeel bij hebben. Nou, niet dus. Ziektekostenverzekering idem dito. Louter voordeel, want je kon zelf kiezen. Maar het enige dat we gemerkt hebben, is dat het basispakket bij aanvang al 100% duurder was dan het voormalige ziekenfonds, en dat het daarna elk jaar verder is uitgekleed (ofwel: steeds minder dingen werden gedekt in het basispakket). Maar we maken onszelf wijs dat we er beter van zijn geworden, want "we kunnen zelf kiezen". Maar denk nou eens na, wat heb je liever, een centraal geregelde voorziening die goed van kwaliteit is, die je stroom, water, gas, ziektekostenverzekering, telecom, enz. biedt, tegen een betaalbaar tarief, óf zelf kunnen kiezen, maar dan meer moeten betalen en daar niet méér kwaliteit voor terugkrijgen?
En zo is langzamerhand een "ieder voor zich en hopelijk god voor ons allen" mentaliteit ontstaan. Niet meer samen bijdragen aan de gemeenschappelijke voorzieningen die iedereen nodig heeft, als vanzelfsprekend, maar als IK maar de beste deal heb, dan moet die ander het maar uitzoeken. Waarbij we vergeten dan ONZE "beste deal" vaak nog duurder is dan toen het gemeenschappelijk en mét solidariteit geregeld was....
En zo is langzamerhand een "ieder voor zich en hopelijk god voor ons allen" mentaliteit ontstaan. Niet meer samen bijdragen aan de gemeenschappelijke voorzieningen die iedereen nodig heeft, als vanzelfsprekend, maar als IK maar de beste deal heb, dan moet die ander het maar uitzoeken. Waarbij we vergeten dan ONZE "beste deal" vaak nog duurder is dan toen het gemeenschappelijk en mét solidariteit geregeld was....
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 1 augustus 2015 om 23:12
quote:pejeka schreef op 01 augustus 2015 @ 21:17:
Maar denk nou eens na, wat heb je liever, een centraal geregelde voorziening die goed van kwaliteit is, die je stroom, water, gas, ziektekostenverzekering, telecom, enz. biedt, tegen een betaalbaar tarief, óf zelf kunnen kiezen, maar dan meer moeten betalen en daar niet méér kwaliteit voor terugkrijgen?
.
Overheidsbedrijven zijn log en niet efficiënt zo was dat ook bij het ziekenfonds, nutsbedrijven en de PTT
Kijk naar een Venezuela die hebben het weer geprobeerd de staatsbedrijven en het land is bijna bankroet.
Ben blij dat we er vanaf zijn.
Maar denk nou eens na, wat heb je liever, een centraal geregelde voorziening die goed van kwaliteit is, die je stroom, water, gas, ziektekostenverzekering, telecom, enz. biedt, tegen een betaalbaar tarief, óf zelf kunnen kiezen, maar dan meer moeten betalen en daar niet méér kwaliteit voor terugkrijgen?
.
Overheidsbedrijven zijn log en niet efficiënt zo was dat ook bij het ziekenfonds, nutsbedrijven en de PTT
Kijk naar een Venezuela die hebben het weer geprobeerd de staatsbedrijven en het land is bijna bankroet.
Ben blij dat we er vanaf zijn.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 2 augustus 2015 om 00:49
quote:IBAOHI schreef op 01 augustus 2015 @ 18:54:
Herkenbare woorden Cumulus. Ik herken vooral de wanhoop uit je woorden. Eruit willen komen, verder willen, maar toch telkens hindernissen die steeds hoger lijken te worden.
Dit is in mijn ogen het grootste probleem waar we op alle vlakken tegenaan lopen. Ieder mens maakt wel eens een foute keuze in zijn leven met grote gevolgen, die je van te voren niet had kunnen inschatten. Ook komen mensen voor dingen te staan, waar ze nooit een keus in hebben gehad. (zoals cumulus). En dan heb je hulp nodig, raad en daad, meedenkers. Omdat je het alleen niet kunt oplossen. En dan ondervind je pas hoeveel deuren er in je smoel worden dichtgeslagen. De mensen om je heen, instanties, noem maar op. Kritiek, tegenwerking, ronduit de rug toekeren.
Je moet dan stevig in je schoenen staan, wil je zelf niet verharden.
De maatschappij is in een neergaande spiraal terechtgekomen op die manier. Zo zie ik het. Veel mensen (ookal wordt dat hier vaak ontkent) die balanceren op het randje, krijgen te maken met de "zoek het zelf maar uit" mentaliteit. Daarom zijn veel van die mensen ook niet geneigd om zich te bekommeren om asielzoekers (om maar wat te noemen) Ze hebben het zelf veel te druk met vechten voor hun bestaan. En ze begrijpen ook niet (ik ook niet trouwens) waarom er wel zoveel gedaan wordt voor de ene groep mensen, en anderen in de stront kunnen zakken.
Ik ben daar één van, geef ik eerlijk toe. Vroeger was ik altijd "wie goed doet, goed ontmoet". Was nooit te beroerd om iemand uit de brand te helpen met geld of een tijdelijk verblijf in mijn huis. Ik was de Eerste Hulp bij wat voor soort problemen dan ook. Mopsie, de praatpaal. Toen ik zelf in een moeilijke situatie kwam, hoopte ik op een beetje steun. (Nee ik help geen mensen omdat ik er per sé wat voor terug wil, ja ik hoop wel op steun als ik het echt moeilijk heb) Vergeet het maar. Ik heb het aan den lijve ondervonden hoe mensen je laten barsten in een hele moeilijke situatie.
Harde leerschool. Ik help dus niemand meer, heb ook geen zin meer in het oeverloos aanhoren van problemen. Ik laat me niet meer verleiden om mijn nek voor iemand uit te steken, men doet dat immers ook niet voor mij. Misschien ben ik een eenling daarin, misschien ben ik een heel fout mens. So be it. Ieder voor zich, God voor ons allen.
Herkenbare woorden Cumulus. Ik herken vooral de wanhoop uit je woorden. Eruit willen komen, verder willen, maar toch telkens hindernissen die steeds hoger lijken te worden.
Dit is in mijn ogen het grootste probleem waar we op alle vlakken tegenaan lopen. Ieder mens maakt wel eens een foute keuze in zijn leven met grote gevolgen, die je van te voren niet had kunnen inschatten. Ook komen mensen voor dingen te staan, waar ze nooit een keus in hebben gehad. (zoals cumulus). En dan heb je hulp nodig, raad en daad, meedenkers. Omdat je het alleen niet kunt oplossen. En dan ondervind je pas hoeveel deuren er in je smoel worden dichtgeslagen. De mensen om je heen, instanties, noem maar op. Kritiek, tegenwerking, ronduit de rug toekeren.
Je moet dan stevig in je schoenen staan, wil je zelf niet verharden.
De maatschappij is in een neergaande spiraal terechtgekomen op die manier. Zo zie ik het. Veel mensen (ookal wordt dat hier vaak ontkent) die balanceren op het randje, krijgen te maken met de "zoek het zelf maar uit" mentaliteit. Daarom zijn veel van die mensen ook niet geneigd om zich te bekommeren om asielzoekers (om maar wat te noemen) Ze hebben het zelf veel te druk met vechten voor hun bestaan. En ze begrijpen ook niet (ik ook niet trouwens) waarom er wel zoveel gedaan wordt voor de ene groep mensen, en anderen in de stront kunnen zakken.
Ik ben daar één van, geef ik eerlijk toe. Vroeger was ik altijd "wie goed doet, goed ontmoet". Was nooit te beroerd om iemand uit de brand te helpen met geld of een tijdelijk verblijf in mijn huis. Ik was de Eerste Hulp bij wat voor soort problemen dan ook. Mopsie, de praatpaal. Toen ik zelf in een moeilijke situatie kwam, hoopte ik op een beetje steun. (Nee ik help geen mensen omdat ik er per sé wat voor terug wil, ja ik hoop wel op steun als ik het echt moeilijk heb) Vergeet het maar. Ik heb het aan den lijve ondervonden hoe mensen je laten barsten in een hele moeilijke situatie.
Harde leerschool. Ik help dus niemand meer, heb ook geen zin meer in het oeverloos aanhoren van problemen. Ik laat me niet meer verleiden om mijn nek voor iemand uit te steken, men doet dat immers ook niet voor mij. Misschien ben ik een eenling daarin, misschien ben ik een heel fout mens. So be it. Ieder voor zich, God voor ons allen.
zondag 2 augustus 2015 om 09:40
quote:hollebollegijs schreef op 01 augustus 2015 @ 16:26:
[...]
Kan goed zijn dat het bedrag hoger ligt, Arnold Karskens is met dit idee o.a. bij Pauw geweest.
Volgens mij is die 4 miljard de kostprijs van de taxi missies op de Middellandse zee.
Daar moet je dan de kosten van de individuele landen bij optellen.
Karskens heeft er over geschreven, ik zal eens kijken of ik het kan vinden.
Ik ben wel benieuwd.
Het gekke vindt ik gewoon dat door de problemen af te schuiven en ons te richten op simpel buiten houden niet werken aan een duurzame en betaalbare oplossing.
Daarbij houden we het beeld in stand dat hier iets te halen is. Werken we niet of nauwelijks mee aan voorlichting en oplossingen.
Terwijl wij dus heel goed weten hoeveel mensen er jaarlijks omkomen op hun tocht naar hier. Hoe er misbruik van gemaakt wordt door mensenhandelaren. Dat jonge kinderen in hun eentje ergens in een vrachtwagen gehesen worden om de familie van een betere toekomst te voorzien.
Door angst en mediapolitiek komen we gewoon niet tot een normale discussie. Terwijl het samen aanpakken van dit soort problemen juist de kracht van de EU zou moeten zijn. Maar de iedereen kijkt naar de eigen binnenlandse belangen om kiezers te behouden.
[...]
Kan goed zijn dat het bedrag hoger ligt, Arnold Karskens is met dit idee o.a. bij Pauw geweest.
Volgens mij is die 4 miljard de kostprijs van de taxi missies op de Middellandse zee.
Daar moet je dan de kosten van de individuele landen bij optellen.
Karskens heeft er over geschreven, ik zal eens kijken of ik het kan vinden.
Ik ben wel benieuwd.
Het gekke vindt ik gewoon dat door de problemen af te schuiven en ons te richten op simpel buiten houden niet werken aan een duurzame en betaalbare oplossing.
Daarbij houden we het beeld in stand dat hier iets te halen is. Werken we niet of nauwelijks mee aan voorlichting en oplossingen.
Terwijl wij dus heel goed weten hoeveel mensen er jaarlijks omkomen op hun tocht naar hier. Hoe er misbruik van gemaakt wordt door mensenhandelaren. Dat jonge kinderen in hun eentje ergens in een vrachtwagen gehesen worden om de familie van een betere toekomst te voorzien.
Door angst en mediapolitiek komen we gewoon niet tot een normale discussie. Terwijl het samen aanpakken van dit soort problemen juist de kracht van de EU zou moeten zijn. Maar de iedereen kijkt naar de eigen binnenlandse belangen om kiezers te behouden.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 2 augustus 2015 om 10:19
quote:lolapaloeza schreef op 02 augustus 2015 @ 09:40:
[...]
Ik ben wel benieuwd.
Het gekke vindt ik gewoon dat door de problemen af te schuiven en ons te richten op simpel buiten houden niet werken aan een duurzame en betaalbare oplossing.
Daarbij houden we het beeld in stand dat hier iets te halen is. Werken we niet of nauwelijks mee aan voorlichting en oplossingen.
Terwijl wij dus heel goed weten hoeveel mensen er jaarlijks omkomen op hun tocht naar hier. Hoe er misbruik van gemaakt wordt door mensenhandelaren. Dat jonge kinderen in hun eentje ergens in een vrachtwagen gehesen worden om de familie van een betere toekomst te voorzien.
Door angst en mediapolitiek komen we gewoon niet tot een normale discussie. Terwijl het samen aanpakken van dit soort problemen juist de kracht van de EU zou moeten zijn. Maar de iedereen kijkt naar de eigen binnenlandse belangen om kiezers te behouden.
Die jonge kinderen die in die vrachtwagen gehesen worden, zijn over het algemeen volwassen jonge mannen. Kijk maar wat er in Calais rondloopt. Als je de situatie op de lange termijn wil verbeteren, dan zul je eerst wat aan de ongebreidelde groei van de bevolking in o.a. Afrika moeten doen. In 2020 is de bevolking verdubbeld en in 2040 is de bevolking verviervoudigd.
Maar hoe wil je die bevolkingsgroei gaan remmen? Een éénkindspolitiek zoals in China ga je er nooit voor elkaar krijgen. Voorlichting blijkt al decennia niet te helpen. Het heeft ook met de cultuur te maken. Hoe meer kinderen hoe meer aanzien een man heeft. Daarnaast heeft de mentaliteit van de bevolking er ook mee te maken. In Afrika doen over het algemeen de vrouwen het meeste werk. Daar zal dus ook iets moeten veranderen. Je ziet het aan de boerderijen die in Zimbabwe afgepakt zijn van blanke boeren en waar nu zwarten eigenaar van zijn. De productie daalde vervolgens naar het nulpunt.
Ik vind dat we moeten beginnen om de grenzen hermetisch te sluiten en iedereen terug te sturen. Marokko wil tegen betaling meewerken aan die opvang. Lijkt mij een prima plan. Dan kun je vervolgens in Marokko een asielaanvraag indienen in het land waar je naar toe wilt. Desnoods laat je asielaanvragen via Brussel lopen en daar wordt vervolgens bepaald in welk land je je mag vestigen als je je al wordt toegelaten tot de EU.
[...]
Ik ben wel benieuwd.
Het gekke vindt ik gewoon dat door de problemen af te schuiven en ons te richten op simpel buiten houden niet werken aan een duurzame en betaalbare oplossing.
Daarbij houden we het beeld in stand dat hier iets te halen is. Werken we niet of nauwelijks mee aan voorlichting en oplossingen.
Terwijl wij dus heel goed weten hoeveel mensen er jaarlijks omkomen op hun tocht naar hier. Hoe er misbruik van gemaakt wordt door mensenhandelaren. Dat jonge kinderen in hun eentje ergens in een vrachtwagen gehesen worden om de familie van een betere toekomst te voorzien.
Door angst en mediapolitiek komen we gewoon niet tot een normale discussie. Terwijl het samen aanpakken van dit soort problemen juist de kracht van de EU zou moeten zijn. Maar de iedereen kijkt naar de eigen binnenlandse belangen om kiezers te behouden.
Die jonge kinderen die in die vrachtwagen gehesen worden, zijn over het algemeen volwassen jonge mannen. Kijk maar wat er in Calais rondloopt. Als je de situatie op de lange termijn wil verbeteren, dan zul je eerst wat aan de ongebreidelde groei van de bevolking in o.a. Afrika moeten doen. In 2020 is de bevolking verdubbeld en in 2040 is de bevolking verviervoudigd.
Maar hoe wil je die bevolkingsgroei gaan remmen? Een éénkindspolitiek zoals in China ga je er nooit voor elkaar krijgen. Voorlichting blijkt al decennia niet te helpen. Het heeft ook met de cultuur te maken. Hoe meer kinderen hoe meer aanzien een man heeft. Daarnaast heeft de mentaliteit van de bevolking er ook mee te maken. In Afrika doen over het algemeen de vrouwen het meeste werk. Daar zal dus ook iets moeten veranderen. Je ziet het aan de boerderijen die in Zimbabwe afgepakt zijn van blanke boeren en waar nu zwarten eigenaar van zijn. De productie daalde vervolgens naar het nulpunt.
Ik vind dat we moeten beginnen om de grenzen hermetisch te sluiten en iedereen terug te sturen. Marokko wil tegen betaling meewerken aan die opvang. Lijkt mij een prima plan. Dan kun je vervolgens in Marokko een asielaanvraag indienen in het land waar je naar toe wilt. Desnoods laat je asielaanvragen via Brussel lopen en daar wordt vervolgens bepaald in welk land je je mag vestigen als je je al wordt toegelaten tot de EU.
zondag 2 augustus 2015 om 11:25
quote:hollebollegijs schreef op 01 augustus 2015 @ 23:12:
[...]
Overheidsbedrijven zijn log en niet efficiënt zo was dat ook bij het ziekenfonds, nutsbedrijven en de PTT
Kijk naar een Venezuela die hebben het weer geprobeerd de staatsbedrijven en het land is bijna bankroet.
Ben blij dat we er vanaf zijn.
Ik doe dagelijks zaken met grote commerciële bedrijven en ik kan je vertellen dat de logheid en de bureaucratie daar soms nog erger is dan op een ingeslapen ministerie... Voor het bestellen van een onderdeel van 10 euro, moet daar eerst een interne bon worden gemaakt, de roze kopie moet worden getekend door Jantje, de blauwe kopie moet worden getekend door Pietje, de gele kopie door de inkoopafdeling, en dan gaan ze ál die bonnen verzamelen en owee als er een paraaf niet op de juiste bon in het juiste vakje staat... vervolgens moet er een orderbon uitgeschreven worden, die vervolgens weer ter controle door Jantje, Pietje én de inkoop moet worden goedgekeurd, en dán pas kan dat onderdeeltje van 10 euro officieel besteld worden...
Dit is de korte versie...
Dus praat me niet over "commerciële bedrijven zijn minder log en bureaucratisch dan de overheid"...
[...]
Overheidsbedrijven zijn log en niet efficiënt zo was dat ook bij het ziekenfonds, nutsbedrijven en de PTT
Kijk naar een Venezuela die hebben het weer geprobeerd de staatsbedrijven en het land is bijna bankroet.
Ben blij dat we er vanaf zijn.
Ik doe dagelijks zaken met grote commerciële bedrijven en ik kan je vertellen dat de logheid en de bureaucratie daar soms nog erger is dan op een ingeslapen ministerie... Voor het bestellen van een onderdeel van 10 euro, moet daar eerst een interne bon worden gemaakt, de roze kopie moet worden getekend door Jantje, de blauwe kopie moet worden getekend door Pietje, de gele kopie door de inkoopafdeling, en dan gaan ze ál die bonnen verzamelen en owee als er een paraaf niet op de juiste bon in het juiste vakje staat... vervolgens moet er een orderbon uitgeschreven worden, die vervolgens weer ter controle door Jantje, Pietje én de inkoop moet worden goedgekeurd, en dán pas kan dat onderdeeltje van 10 euro officieel besteld worden...
Dit is de korte versie...
Dus praat me niet over "commerciële bedrijven zijn minder log en bureaucratisch dan de overheid"...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 2 augustus 2015 om 11:58
quote:Mopsie41 schreef op 02 augustus 2015 @ 00:49:
[...]
Ik ben daar één van, geef ik eerlijk toe. Vroeger was ik altijd "wie goed doet, goed ontmoet". Was nooit te beroerd om iemand uit de brand te helpen met geld of een tijdelijk verblijf in mijn huis. Ik was de Eerste Hulp bij wat voor soort problemen dan ook. Mopsie, de praatpaal. Toen ik zelf in een moeilijke situatie kwam, hoopte ik op een beetje steun. (Nee ik help geen mensen omdat ik er per sé wat voor terug wil, ja ik hoop wel op steun als ik het echt moeilijk heb) Vergeet het maar. Ik heb het aan den lijve ondervonden hoe mensen je laten barsten in een hele moeilijke situatie.
Harde leerschool. Ik help dus niemand meer, heb ook geen zin meer in het oeverloos aanhoren van problemen. Ik laat me niet meer verleiden om mijn nek voor iemand uit te steken, men doet dat immers ook niet voor mij. Misschien ben ik een eenling daarin, misschien ben ik een heel fout mens. So be it. Ieder voor zich, God voor ons allen.
Bij jou lijkt het omgedraaid. Niet "wie goed doet, goed ontmoet" maar "hard ontmoet, hard doet".
En ook al begrijp ik je, en ook al ken ik je niet: ik vind het jammer dat je door harde reacties van anderen mooie eigenschappen van jezelf overboord gezet hebt.
[...]
Ik ben daar één van, geef ik eerlijk toe. Vroeger was ik altijd "wie goed doet, goed ontmoet". Was nooit te beroerd om iemand uit de brand te helpen met geld of een tijdelijk verblijf in mijn huis. Ik was de Eerste Hulp bij wat voor soort problemen dan ook. Mopsie, de praatpaal. Toen ik zelf in een moeilijke situatie kwam, hoopte ik op een beetje steun. (Nee ik help geen mensen omdat ik er per sé wat voor terug wil, ja ik hoop wel op steun als ik het echt moeilijk heb) Vergeet het maar. Ik heb het aan den lijve ondervonden hoe mensen je laten barsten in een hele moeilijke situatie.
Harde leerschool. Ik help dus niemand meer, heb ook geen zin meer in het oeverloos aanhoren van problemen. Ik laat me niet meer verleiden om mijn nek voor iemand uit te steken, men doet dat immers ook niet voor mij. Misschien ben ik een eenling daarin, misschien ben ik een heel fout mens. So be it. Ieder voor zich, God voor ons allen.
Bij jou lijkt het omgedraaid. Niet "wie goed doet, goed ontmoet" maar "hard ontmoet, hard doet".
En ook al begrijp ik je, en ook al ken ik je niet: ik vind het jammer dat je door harde reacties van anderen mooie eigenschappen van jezelf overboord gezet hebt.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 2 augustus 2015 om 12:47
quote:Pientjexxxx schreef op 02 augustus 2015 @ 10:19:
[...]
Maar hoe wil je die bevolkingsgroei gaan remmen? Een éénkindspolitiek zoals in China ga je er nooit voor elkaar krijgen. Voorlichting blijkt al decennia niet te helpen. Het heeft ook met de cultuur te maken. Hoe meer kinderen hoe meer aanzien een man heeft. Daarnaast heeft de mentaliteit van de bevolking er ook mee te maken. In Afrika doen over het algemeen de vrouwen het meeste werk. Daar zal dus ook iets moeten veranderen. Je ziet het aan de boerderijen die in Zimbabwe afgepakt zijn van blanke boeren en waar nu zwarten eigenaar van zijn. De productie daalde vervolgens naar het nulpunt.
Er gaat niks veranderen. Zij willen niet veranderen. En terecht. Wij willen ook niet dat een of andere alien uit een totaal andere cultuur ons even de les komt lezen.
Het geboortecijfer moet in verhouding staan tot het sterftecijfer. Bemoeizieke westerse psychopaten zijn al decennialang bezig om het sterftecijfer terug te dringen zodat de bevolkingsgroei overal explodeert en niemand meer een toekomst heeft.
De enige oplossing lijkt mij een flinke inhaalslag maken met de sterftecijfers. Ook hier. Mij maakt het niet zoveel uit of dat via oorlog, ebola, welvaartsziekten, verdrinken, onthoofden, suicide of anderszins gerealiseerd wordt. Waar we nu mee bezig zijn, een overschot aan vruchtbare mannen van een continent af lokken, is eigenlijk ook best een goed idee.
[...]
Maar hoe wil je die bevolkingsgroei gaan remmen? Een éénkindspolitiek zoals in China ga je er nooit voor elkaar krijgen. Voorlichting blijkt al decennia niet te helpen. Het heeft ook met de cultuur te maken. Hoe meer kinderen hoe meer aanzien een man heeft. Daarnaast heeft de mentaliteit van de bevolking er ook mee te maken. In Afrika doen over het algemeen de vrouwen het meeste werk. Daar zal dus ook iets moeten veranderen. Je ziet het aan de boerderijen die in Zimbabwe afgepakt zijn van blanke boeren en waar nu zwarten eigenaar van zijn. De productie daalde vervolgens naar het nulpunt.
Er gaat niks veranderen. Zij willen niet veranderen. En terecht. Wij willen ook niet dat een of andere alien uit een totaal andere cultuur ons even de les komt lezen.
Het geboortecijfer moet in verhouding staan tot het sterftecijfer. Bemoeizieke westerse psychopaten zijn al decennialang bezig om het sterftecijfer terug te dringen zodat de bevolkingsgroei overal explodeert en niemand meer een toekomst heeft.
De enige oplossing lijkt mij een flinke inhaalslag maken met de sterftecijfers. Ook hier. Mij maakt het niet zoveel uit of dat via oorlog, ebola, welvaartsziekten, verdrinken, onthoofden, suicide of anderszins gerealiseerd wordt. Waar we nu mee bezig zijn, een overschot aan vruchtbare mannen van een continent af lokken, is eigenlijk ook best een goed idee.
zondag 2 augustus 2015 om 12:52
quote:schattigheid schreef op 02 augustus 2015 @ 12:47:
[...]
Er gaat niks veranderen. Zij willen niet veranderen. En terecht. Wij willen ook niet dat een of andere alien uit een totaal andere cultuur ons even de les komt lezen.
Het geboortecijfer moet in verhouding staan tot het sterftecijfer. Bemoeizieke westerse psychopaten zijn al decennialang bezig om het sterftecijfer terug te dringen zodat de bevolkingsgroei overal explodeert en niemand meer een toekomst heeft.
De enige oplossing lijkt mij een flinke inhaalslag maken met de sterftecijfers. Ook hier. Mij maakt het niet zoveel uit of dat via oorlog, ebola, welvaartsziekten, verdrinken, onthoofden, suicide of anderszins gerealiseerd wordt.Begin bij je zelf misschien? Of dat dan weer niet...
[...]
Er gaat niks veranderen. Zij willen niet veranderen. En terecht. Wij willen ook niet dat een of andere alien uit een totaal andere cultuur ons even de les komt lezen.
Het geboortecijfer moet in verhouding staan tot het sterftecijfer. Bemoeizieke westerse psychopaten zijn al decennialang bezig om het sterftecijfer terug te dringen zodat de bevolkingsgroei overal explodeert en niemand meer een toekomst heeft.
De enige oplossing lijkt mij een flinke inhaalslag maken met de sterftecijfers. Ook hier. Mij maakt het niet zoveel uit of dat via oorlog, ebola, welvaartsziekten, verdrinken, onthoofden, suicide of anderszins gerealiseerd wordt.Begin bij je zelf misschien? Of dat dan weer niet...
zondag 2 augustus 2015 om 13:56
zondag 2 augustus 2015 om 17:26
quote:pejeka schreef op 02 augustus 2015 @ 11:25:
[...]
Ik doe dagelijks zaken met grote commerciële bedrijven en ik kan je vertellen dat de logheid en de bureaucratie daar soms nog erger is dan op een ingeslapen ministerie... Voor het bestellen van een onderdeel van 10 euro, moet daar eerst een interne bon worden gemaakt, de roze kopie moet worden getekend door Jantje, de blauwe kopie moet worden getekend door Pietje, de gele kopie door de inkoopafdeling, en dan gaan ze ál die bonnen verzamelen en owee als er een paraaf niet op de juiste bon in het juiste vakje staat... vervolgens moet er een orderbon uitgeschreven worden, die vervolgens weer ter controle door Jantje, Pietje én de inkoop moet worden goedgekeurd, en dán pas kan dat onderdeeltje van 10 euro officieel besteld worden...
Dit is de korte versie...
Dus praat me niet over "commerciële bedrijven zijn minder log en bureaucratisch dan de overheid"...
Ik heb bij de grootste commerciële bedrijven gewerkt en dit nooit meegemaakt.
Dit soort bedragen halen we uit de kas en doen er een bonnetje in.
Wat jij meemaakt is uitzonderlijk.
Maar in de commerciële sector heeft niemand er last van, zo'n log bedrijf gaat gewoon failliet als er voldoende concurrentie is, de overheid is belastinggeld.
[...]
Ik doe dagelijks zaken met grote commerciële bedrijven en ik kan je vertellen dat de logheid en de bureaucratie daar soms nog erger is dan op een ingeslapen ministerie... Voor het bestellen van een onderdeel van 10 euro, moet daar eerst een interne bon worden gemaakt, de roze kopie moet worden getekend door Jantje, de blauwe kopie moet worden getekend door Pietje, de gele kopie door de inkoopafdeling, en dan gaan ze ál die bonnen verzamelen en owee als er een paraaf niet op de juiste bon in het juiste vakje staat... vervolgens moet er een orderbon uitgeschreven worden, die vervolgens weer ter controle door Jantje, Pietje én de inkoop moet worden goedgekeurd, en dán pas kan dat onderdeeltje van 10 euro officieel besteld worden...
Dit is de korte versie...
Dus praat me niet over "commerciële bedrijven zijn minder log en bureaucratisch dan de overheid"...
Ik heb bij de grootste commerciële bedrijven gewerkt en dit nooit meegemaakt.
Dit soort bedragen halen we uit de kas en doen er een bonnetje in.
Wat jij meemaakt is uitzonderlijk.
Maar in de commerciële sector heeft niemand er last van, zo'n log bedrijf gaat gewoon failliet als er voldoende concurrentie is, de overheid is belastinggeld.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 2 augustus 2015 om 17:38
quote:rosemetijs schreef op 02 augustus 2015 @ 10:59:
Dit is het stukje van Karskens inc. filmpje:
klik
"Arnold Karskens, de bij TPO embedded oorlogsverslaggever, is van plan de Nederlandse asielmaffa keihard aan te klagen 'wegens schuldig aan nalatigheid de dood ten gevolgende hebbende'.
Volgens Arnold zijn politieke groeperingen en organisaties als Artsen zonder Grenzen en Amnesty International en vele anderen rechtstreeks verantwoordelijk voor de vele verzuipdoden in de Middellandse Zee. En Arnold heeft gelijk. Die Somali's, Syrio's en Sub-Saharanen stappen in wrakke bootjes omdat ze weten dat ze toch wel gered worden door EU-landen waar ze bedbadbrood en basisinkomen krijgen.
Medio mei start Karskens een crowdfund dinges om juridische poet bijeen te brengen tegen molenaars als Wil Eikelboom en hoe al die "gooi uw paspoort maar weg ik regel wel wat" asieladvocaatjes ook mogen heten. Volgens Karskens is er maar 1 manier om de tsunamisering van dode dobbernegers te stoppen. Grenzen dicht, en al die lekke rubberbootjes retour afzender naar de Noord-Afrikaanse costa. Het wordt in de EU tijd voor Australische toestanden."
Het is weliswaar wat cru gebracht maar toch vind ik er wel iets in zitten. Zoals ik eerder schreef: als we vinden dat iedere bootvluchteling recht heeft op opname in Europa - dan heeft dus élke inwoner van Syrië, Libië, Afghanistan of Eritrea recht op een plekje in Europa. Sterker nog: de mensen die achterblijven hebben soms niet de gezondheid of de $2000 om de overtocht te betalen die de bootvluchtelingen wel hebben - dus zijn ze in de meeste gevallen nog veel hulpbehoevender.
Dit is het stukje van Karskens inc. filmpje:
klik
"Arnold Karskens, de bij TPO embedded oorlogsverslaggever, is van plan de Nederlandse asielmaffa keihard aan te klagen 'wegens schuldig aan nalatigheid de dood ten gevolgende hebbende'.
Volgens Arnold zijn politieke groeperingen en organisaties als Artsen zonder Grenzen en Amnesty International en vele anderen rechtstreeks verantwoordelijk voor de vele verzuipdoden in de Middellandse Zee. En Arnold heeft gelijk. Die Somali's, Syrio's en Sub-Saharanen stappen in wrakke bootjes omdat ze weten dat ze toch wel gered worden door EU-landen waar ze bedbadbrood en basisinkomen krijgen.
Medio mei start Karskens een crowdfund dinges om juridische poet bijeen te brengen tegen molenaars als Wil Eikelboom en hoe al die "gooi uw paspoort maar weg ik regel wel wat" asieladvocaatjes ook mogen heten. Volgens Karskens is er maar 1 manier om de tsunamisering van dode dobbernegers te stoppen. Grenzen dicht, en al die lekke rubberbootjes retour afzender naar de Noord-Afrikaanse costa. Het wordt in de EU tijd voor Australische toestanden."
Het is weliswaar wat cru gebracht maar toch vind ik er wel iets in zitten. Zoals ik eerder schreef: als we vinden dat iedere bootvluchteling recht heeft op opname in Europa - dan heeft dus élke inwoner van Syrië, Libië, Afghanistan of Eritrea recht op een plekje in Europa. Sterker nog: de mensen die achterblijven hebben soms niet de gezondheid of de $2000 om de overtocht te betalen die de bootvluchtelingen wel hebben - dus zijn ze in de meeste gevallen nog veel hulpbehoevender.
zondag 2 augustus 2015 om 18:39
Niet gehinderd door enige kennis van gemeente-financieën durf ik te stellen dat het vooral de bijstandstrekkers zijn die het hardst getroffen worden door de toestroom van vreemdelingen. Aangezien we hier in NL liever baby-zeehondjes doodknuppelen dan de schijn van onderscheid maken (ook wel: discriminatie) willen wekken, zullen degenen die afhankelijk zijn van de gemeente met steeds strengere regels te maken krijgen, waarbij het me niet zou verbazen dat juist de vreemdelingen weer meer rechten krijgen dan de autochtonen, in het kader van wat zijn ze zielig positieve discriminatie.
zondag 2 augustus 2015 om 18:40
Ik wil nog even toevoegen dat ik helemaal niet van mening ben dat iedereen zomaar een land in zou moeten kunnen. Iedereen toelaten is geen oplossing. Dus als je het hebt over meer empathisch reageren hebt dan betekent dat niet automatisch iedereen binnenlaten, alles goedvinden en gratis geld uitdelen. Daar moeten mensen over nadenken, en ik heb te weinig kennis van zaken om dat goed onderbouwd te doen.
Het gaat mij om de manier waarop er gepraat wordt
Alsof men persóönlijk tekort gedaan wordt, alsof die 'gelukszoeksers' jou persoonlijk het brood van de tafel komen stelen, alsof het geen mensen zijn, een mindere diersoort. Gewoon vanuit de onderbuik húp reageren. Dát staat me tegen.
Het gaat mij om de manier waarop er gepraat wordt
Alsof men persóönlijk tekort gedaan wordt, alsof die 'gelukszoeksers' jou persoonlijk het brood van de tafel komen stelen, alsof het geen mensen zijn, een mindere diersoort. Gewoon vanuit de onderbuik húp reageren. Dát staat me tegen.
