Actueel
alle pijlers
Psychopatische samenleving?
vrijdag 31 juli 2015 om 09:33
Onderstaand is een lap tekst, maar geeft wel weer wat ik wil zeggen. Voor mijn scriptie kwam ik vorig jaar een artikel tegen getiteld: 'de psychopatische samenleving'. Het is te lang om helemaal weer te geven maar het kwam er op neer dat onze samenleving momenteel is gebouwd rondom individualisme, eigen ontplooiing, eigen verantwoordlijkheid, dat samenlevingsverbanden kleiner worden en er minder contact met anderen is, minder empathie is enz. Ongeveer wat onderstaand artikel ook weergeeft. Hetzelfde zie ik hier op het forum: ben je dik, rook je, ben je arm, ziek of mislukt, dat is allemaal je eigen schuld, je lost het zelf maar op. Alles is een keuze en alles is fe voorkomen als je maar de juiste keuze maakt.
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:32
quote:hipstercat schreef op 01 augustus 2015 @ 14:17:
[...]
Helemaal niet neerbuigend!
Als ze het begrip empathie niet begrijpt, en dat zie je aan haar reacties, dan zal ze mijn/onze reacties op haar reactie ook niet begrijpen. Ze zal dat pas begrijpen als ze begrijpt wat er met empathie wordt bedoelt, en niet anders. Dat heeft niets met neerbuigend te maken, dat lees jij er in!Ik vind deze reactie nog erger dan de vorige. Je doet betweterig en bent onvoorstelbaar neerbuigend.
[...]
Helemaal niet neerbuigend!
Als ze het begrip empathie niet begrijpt, en dat zie je aan haar reacties, dan zal ze mijn/onze reacties op haar reactie ook niet begrijpen. Ze zal dat pas begrijpen als ze begrijpt wat er met empathie wordt bedoelt, en niet anders. Dat heeft niets met neerbuigend te maken, dat lees jij er in!Ik vind deze reactie nog erger dan de vorige. Je doet betweterig en bent onvoorstelbaar neerbuigend.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:33
quote:rosanna08 schreef op 01 augustus 2015 @ 14:26:
[...]
doe op het forum dan zoals je irl zou reageren, dat komt al heel anders over. Je irl reactie laat wel empathie zien. En ik snap wel dat met oplossingen komen goed bedoeld is, maar het ging in mijn ogen in het verhaal van Cumulus juist om die arm om de schouder en om begrip, niet om oplossingen
tja eerlijk gezegd raakt het me wel dat het zo enorm wordt af gefikt (en nee ik hoef er geen empathie voor, dat kan me nl niet echt zo veel schelen op dit forum op dit topic). Want ik kan wel uit leggen hoe dat gaat bij mij hoor ten tijde van het verhaal van cumulus: ik dacht meteen aan X, een jongen die heel veel nood heeft aan structuur en de wereld totaal niet begreep, maar na dat hij een kans had gekregen bij een vorige werkgever van mij destijds enorm op bloeide, en dat slinger ik dan de ether in zonder er bij na te denken wat eerst nog wenselijk is.
En ja ik snap best dat een ander dat niet snapt of weet of er niks aan heeft he, maar dat het geen blijk is van empathie is dus niet altijd zo, al zullen er genoeg mensen zijn (die zijn er!) die alleen maar met oplossingen komen om dan zelf slimmer te lijken of zelfs zich daar door beter voelen.
bedenken dat een ander niet alles verkeerd bedoelt is ook empathie (niet naar jou gericht verder) en ja, als mensen anderen verwijten weinig empathisch te zijn en dat dan kennelijk ook niet altijd toe passen, dat vind ik opmerkelijk.
[...]
doe op het forum dan zoals je irl zou reageren, dat komt al heel anders over. Je irl reactie laat wel empathie zien. En ik snap wel dat met oplossingen komen goed bedoeld is, maar het ging in mijn ogen in het verhaal van Cumulus juist om die arm om de schouder en om begrip, niet om oplossingen
tja eerlijk gezegd raakt het me wel dat het zo enorm wordt af gefikt (en nee ik hoef er geen empathie voor, dat kan me nl niet echt zo veel schelen op dit forum op dit topic). Want ik kan wel uit leggen hoe dat gaat bij mij hoor ten tijde van het verhaal van cumulus: ik dacht meteen aan X, een jongen die heel veel nood heeft aan structuur en de wereld totaal niet begreep, maar na dat hij een kans had gekregen bij een vorige werkgever van mij destijds enorm op bloeide, en dat slinger ik dan de ether in zonder er bij na te denken wat eerst nog wenselijk is.
En ja ik snap best dat een ander dat niet snapt of weet of er niks aan heeft he, maar dat het geen blijk is van empathie is dus niet altijd zo, al zullen er genoeg mensen zijn (die zijn er!) die alleen maar met oplossingen komen om dan zelf slimmer te lijken of zelfs zich daar door beter voelen.
bedenken dat een ander niet alles verkeerd bedoelt is ook empathie (niet naar jou gericht verder) en ja, als mensen anderen verwijten weinig empathisch te zijn en dat dan kennelijk ook niet altijd toe passen, dat vind ik opmerkelijk.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:43
quote:Sidroht schreef op 01 augustus 2015 @ 14:36:
Empathie is ook een goedbedoelde reactie kunnen zien als een goedbedoelde reactie, ook als je het zelf anders zou willen zien of doen klopt en dat is iets wat ik me ook aan kan trekken
Empathie is ook een goedbedoelde reactie kunnen zien als een goedbedoelde reactie, ook als je het zelf anders zou willen zien of doen klopt en dat is iets wat ik me ook aan kan trekken
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:52
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 14:33:
[...]
tja eerlijk gezegd raakt het me wel dat het zo enorm wordt af gefikt (en nee ik hoef er geen empathie voor, dat kan me nl niet echt zo veel schelen op dit forum op dit topic). Want ik kan wel uit leggen hoe dat gaat bij mij hoor ten tijde van het verhaal van cumulus: ik dacht meteen aan X, een jongen die heel veel nood heeft aan structuur en de wereld totaal niet begreep, maar na dat hij een kans had gekregen bij een vorige werkgever van mij destijds enorm op bloeide, en dat slinger ik dan de ether in zonder er bij na te denken wat eerst nog wenselijk is.
En ja ik snap best dat een ander dat niet snapt of weet of er niks aan heeft he, maar dat het geen blijk is van empathie is dus niet altijd zo, al zullen er genoeg mensen zijn (die zijn er!) die alleen maar met oplossingen komen om dan zelf slimmer te lijken of zelfs zich daar door beter voelen.
bedenken dat een ander niet alles verkeerd bedoelt is ook empathie (niet naar jou gericht verder) en ja, als mensen anderen verwijten weinig empathisch te zijn en dat dan kennelijk ook niet altijd toe passen, dat vind ik opmerkelijk. ik kan wel uitleggen hoe dat in dit geval komt. Het heeft voor mij te maken met onze eerdere "aanvaring" op een ander topic waardoor ik je reactie gekleurd lees. Is mijn tekortkoming, maar het lukt me niet altijd om een nieuw topic in te gaan met een blanco blik
[...]
tja eerlijk gezegd raakt het me wel dat het zo enorm wordt af gefikt (en nee ik hoef er geen empathie voor, dat kan me nl niet echt zo veel schelen op dit forum op dit topic). Want ik kan wel uit leggen hoe dat gaat bij mij hoor ten tijde van het verhaal van cumulus: ik dacht meteen aan X, een jongen die heel veel nood heeft aan structuur en de wereld totaal niet begreep, maar na dat hij een kans had gekregen bij een vorige werkgever van mij destijds enorm op bloeide, en dat slinger ik dan de ether in zonder er bij na te denken wat eerst nog wenselijk is.
En ja ik snap best dat een ander dat niet snapt of weet of er niks aan heeft he, maar dat het geen blijk is van empathie is dus niet altijd zo, al zullen er genoeg mensen zijn (die zijn er!) die alleen maar met oplossingen komen om dan zelf slimmer te lijken of zelfs zich daar door beter voelen.
bedenken dat een ander niet alles verkeerd bedoelt is ook empathie (niet naar jou gericht verder) en ja, als mensen anderen verwijten weinig empathisch te zijn en dat dan kennelijk ook niet altijd toe passen, dat vind ik opmerkelijk. ik kan wel uitleggen hoe dat in dit geval komt. Het heeft voor mij te maken met onze eerdere "aanvaring" op een ander topic waardoor ik je reactie gekleurd lees. Is mijn tekortkoming, maar het lukt me niet altijd om een nieuw topic in te gaan met een blanco blik
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:56
quote:rosanna08 schreef op 01 augustus 2015 @ 14:43:
[...]
klopt en dat is iets wat ik me ook aan kan trekken Ik ook, maar volgens mij is de empathie op het moment heel ver te zoeken op dit topic. Iedereen in z'n waarde laten toch? Ik heb zeker begrip voor alle goedbedoelde oplossingen, super dat een ander zo meedenkt! Ik heb ook begrip voor het gevoel: sla nou gewoon een keer een arm om me heen, en luister gewoon naar me, zonder al die goedbedoelde adviezen. Iedereen denkt vanuit zijn eigen perspectief, ik ga er vanuit dat in principe iedereen naar beste vermogen reageert. En dat dat niet altijd is zoals je zelf graag zou willen, heeft alles te maken met je eigen verwachtingen, en doet niks af aan de goedbedoelde reacties van een ander. Maar dat is soms moeilijk te zien, in het heetst van de strijd.
[...]
klopt en dat is iets wat ik me ook aan kan trekken Ik ook, maar volgens mij is de empathie op het moment heel ver te zoeken op dit topic. Iedereen in z'n waarde laten toch? Ik heb zeker begrip voor alle goedbedoelde oplossingen, super dat een ander zo meedenkt! Ik heb ook begrip voor het gevoel: sla nou gewoon een keer een arm om me heen, en luister gewoon naar me, zonder al die goedbedoelde adviezen. Iedereen denkt vanuit zijn eigen perspectief, ik ga er vanuit dat in principe iedereen naar beste vermogen reageert. En dat dat niet altijd is zoals je zelf graag zou willen, heeft alles te maken met je eigen verwachtingen, en doet niks af aan de goedbedoelde reacties van een ander. Maar dat is soms moeilijk te zien, in het heetst van de strijd.
anoniem_240939 wijzigde dit bericht op 01-08-2015 14:57
Reden: typefout
Reden: typefout
% gewijzigd
zaterdag 1 augustus 2015 om 15:00
Hartmensen?
Hoofdmensen?
"Hoofdmensen" zijn per definitie gevoelloos? Wat is dat voor geleuter?
Als ik voor mezelf spreek, ik ben best emphatisch maar ook praktisch. Maakt mij dat gevoelloos? Omdat ik een "hoofdmens" ben, what on earth dat ook mag zijn
Hoofdmensen?
"Hoofdmensen" zijn per definitie gevoelloos? Wat is dat voor geleuter?
Als ik voor mezelf spreek, ik ben best emphatisch maar ook praktisch. Maakt mij dat gevoelloos? Omdat ik een "hoofdmens" ben, what on earth dat ook mag zijn
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 1 augustus 2015 om 15:16
quote:hollebollegijs schreef op 01 augustus 2015 @ 12:26:
[...]
Het beleid moet zijn en terugsturen en opvangen.
De opvang van asielzoekers In Europa kost 4 miljard Euro
Voor dat geld kan je in Afrika meer mensen beter opvangen en je ondersteund de locale economie.
Landen als Marokko hebben al lang aangeboden de opvang te verzorgen.
Dus van de Middellandse zee niet richting Italië maar naar een opvang in de regio.
Eventueel kan je vanuit daar kijken of er asiel in Europa mogelijk is.
4 miljard voor heel Europa, dat is alles? Waar heb je dit gelezen? Ik snap echt niet waarom we als Europa zo zitten te zeiken als het maar 4 miljard kost. Het idee dat het nu niets kost is ook onzin, met de economische en politieke consequenties voor de toekomst.
Jammer dat we denken media politiek te moeten bedrijven ipv gewoon met zijn allen om de tafel om dit op te lossen.
[...]
Het beleid moet zijn en terugsturen en opvangen.
De opvang van asielzoekers In Europa kost 4 miljard Euro
Voor dat geld kan je in Afrika meer mensen beter opvangen en je ondersteund de locale economie.
Landen als Marokko hebben al lang aangeboden de opvang te verzorgen.
Dus van de Middellandse zee niet richting Italië maar naar een opvang in de regio.
Eventueel kan je vanuit daar kijken of er asiel in Europa mogelijk is.
4 miljard voor heel Europa, dat is alles? Waar heb je dit gelezen? Ik snap echt niet waarom we als Europa zo zitten te zeiken als het maar 4 miljard kost. Het idee dat het nu niets kost is ook onzin, met de economische en politieke consequenties voor de toekomst.
Jammer dat we denken media politiek te moeten bedrijven ipv gewoon met zijn allen om de tafel om dit op te lossen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 1 augustus 2015 om 15:40
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 14:05:
[...]
ik vraag me gewoon wel eens af of mensen die kritiek hebben op 'de verruwing vd samenleving' niet ook te snel oordelen over anderen, precies dat wat ze die anderen verwijten zeg maar.Dat vraag ik me ook heel erg af.
[...]
ik vraag me gewoon wel eens af of mensen die kritiek hebben op 'de verruwing vd samenleving' niet ook te snel oordelen over anderen, precies dat wat ze die anderen verwijten zeg maar.Dat vraag ik me ook heel erg af.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:11
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 11:10:
Cumulus kan je zoon niet in een productie omgeving werken? Of iets anders met techniek? Veel dezelfde handelingen en zo sociaal hoef je niet te zijn.
Het klinkt misschien gek, maar dan werkt hij onder zijn niveau. Hij is intelligent, maar er worden meer eisen aan hem gesteld dan "goed kunnen leren". Zoals samenwerken. En sociaal is hij echt een ramp. Een geweldig creatieve jongen, een harde werker, kan goed leren - maar wel in zijn eigen wereldje.
Verder heeft hij een verschrikkelijke hekel aan techniek. Nou is het niet voor iedereen weggelegd om in je droombaan te werken, maar zou jij tot je 67e, of misschien wel langer, werk willen doen waar je echt heel veel hekel aan hebt? Hij wil ook geen smartphone en weigert een band te plakken en spaart liever zijn zakgeld om hem te laten plakken.
Cumulus kan je zoon niet in een productie omgeving werken? Of iets anders met techniek? Veel dezelfde handelingen en zo sociaal hoef je niet te zijn.
Het klinkt misschien gek, maar dan werkt hij onder zijn niveau. Hij is intelligent, maar er worden meer eisen aan hem gesteld dan "goed kunnen leren". Zoals samenwerken. En sociaal is hij echt een ramp. Een geweldig creatieve jongen, een harde werker, kan goed leren - maar wel in zijn eigen wereldje.
Verder heeft hij een verschrikkelijke hekel aan techniek. Nou is het niet voor iedereen weggelegd om in je droombaan te werken, maar zou jij tot je 67e, of misschien wel langer, werk willen doen waar je echt heel veel hekel aan hebt? Hij wil ook geen smartphone en weigert een band te plakken en spaart liever zijn zakgeld om hem te laten plakken.
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:14
quote:Chiefseattle schreef op 01 augustus 2015 @ 11:57:
@Cumulus: Dappere vrouw, mijn hart bloedt voor je. Maar wat MIJ frustreert: hoe kan ik jou helpen? Ik wilde juist naar Italie om mensen te redden die daar aan het verdrinken zijn. Lees ik hier dat er mensen zijn die erheen gaan om die mensen tegen te houden. (lees: met geweld naar Afrika terugrammen ofzo) Waar blijf ik dan met mijn empathie?
Ik word wel steeds bozer omdat mensen elkaar het licht in de ogen niet lijken te gunnen. Maar wat kan IK eraan doen? Oprechte vraag he. Ik wil echt iets doen namelijk. Dat geouwehoer altijd, mensen willen gewoon kunnen leven. Mag dat?
ps op de pijler psyche vind je meer warmte, cumulus, weet niet of je dat weet. Nogmaals
Dat vraag ik me zelf ook af: "Wat kan IK doen om de situatie te verbeteren?" Ik vind het niet fijn om het in andermans handen te leggen. Het kostte me al heel veel moeite de begeleiding over te geven omdat ik het niet meer kan, want dat is toch mijn taak als moeder?
Je kunt één ding doen: stem op de juiste partij. Niet de partijen voor wie geld en economie (die allang is ingestort maar er wordt steeds opnieuw lucht in gepompt) telt. Niet de partijen die de schuld bij buitenlanders, zieken en gehandicapten leggen. Niet bij de partijen die hun eigen falen goedpraten.
En ga vooral naar Italië, want de mensen die daar aan komen hebben nog veel meer meegemaakt en nog veel meer steun nodig, want die worden door alles en iedereen uitgekotst!
@Cumulus: Dappere vrouw, mijn hart bloedt voor je. Maar wat MIJ frustreert: hoe kan ik jou helpen? Ik wilde juist naar Italie om mensen te redden die daar aan het verdrinken zijn. Lees ik hier dat er mensen zijn die erheen gaan om die mensen tegen te houden. (lees: met geweld naar Afrika terugrammen ofzo) Waar blijf ik dan met mijn empathie?
Ik word wel steeds bozer omdat mensen elkaar het licht in de ogen niet lijken te gunnen. Maar wat kan IK eraan doen? Oprechte vraag he. Ik wil echt iets doen namelijk. Dat geouwehoer altijd, mensen willen gewoon kunnen leven. Mag dat?
ps op de pijler psyche vind je meer warmte, cumulus, weet niet of je dat weet. Nogmaals
Dat vraag ik me zelf ook af: "Wat kan IK doen om de situatie te verbeteren?" Ik vind het niet fijn om het in andermans handen te leggen. Het kostte me al heel veel moeite de begeleiding over te geven omdat ik het niet meer kan, want dat is toch mijn taak als moeder?
Je kunt één ding doen: stem op de juiste partij. Niet de partijen voor wie geld en economie (die allang is ingestort maar er wordt steeds opnieuw lucht in gepompt) telt. Niet de partijen die de schuld bij buitenlanders, zieken en gehandicapten leggen. Niet bij de partijen die hun eigen falen goedpraten.
En ga vooral naar Italië, want de mensen die daar aan komen hebben nog veel meer meegemaakt en nog veel meer steun nodig, want die worden door alles en iedereen uitgekotst!
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:26
quote:lolapaloeza schreef op 01 augustus 2015 @ 15:16:
[...]
4 miljard voor heel Europa, dat is alles? Waar heb je dit gelezen? Ik snap echt niet waarom we als Europa zo zitten te zeiken als het maar 4 miljard kost. Het idee dat het nu niets kost is ook onzin, met de economische en politieke consequenties voor de toekomst.
Jammer dat we denken media politiek te moeten bedrijven ipv gewoon met zijn allen om de tafel om dit op te lossen.
Kan goed zijn dat het bedrag hoger ligt, Arnold Karskens is met dit idee o.a. bij Pauw geweest.
Volgens mij is die 4 miljard de kostprijs van de taxi missies op de Middellandse zee.
Daar moet je dan de kosten van de individuele landen bij optellen.
Karskens heeft er over geschreven, ik zal eens kijken of ik het kan vinden.
[...]
4 miljard voor heel Europa, dat is alles? Waar heb je dit gelezen? Ik snap echt niet waarom we als Europa zo zitten te zeiken als het maar 4 miljard kost. Het idee dat het nu niets kost is ook onzin, met de economische en politieke consequenties voor de toekomst.
Jammer dat we denken media politiek te moeten bedrijven ipv gewoon met zijn allen om de tafel om dit op te lossen.
Kan goed zijn dat het bedrag hoger ligt, Arnold Karskens is met dit idee o.a. bij Pauw geweest.
Volgens mij is die 4 miljard de kostprijs van de taxi missies op de Middellandse zee.
Daar moet je dan de kosten van de individuele landen bij optellen.
Karskens heeft er over geschreven, ik zal eens kijken of ik het kan vinden.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:28
Sorry als ik eerder vandaag als een klagend zeurwijf overkwam die de schuld vooral buiten zichzelf zoekt.
Al jaren vecht ik om verder te kunnen, liefst zonder steun en mijn klauwen op te hoeven houden. Ik heb ook nooit partneralimentatie gewild, wilde niet afhankelijk zijn van mijn ex. Een paar jaar geleden is mijn ex, de vader van mijn kinderen, verdwenen nadat de boel bij hem vreselijk uit de hand liep. Hier zat helaas wel een stuk eigen schuld bij, geen hulp willen aanvaarden. Ik weet dat hij dakloos is geraakt, maar waar? Eerlijk gezegd zijn we blij, ook de kinderen, dat hij uit beeld is, hij was een probleem op zich. En een zorgweigeraar.
Ik wil blijven vechten voor mijn kinderen en mijzelf. Weer herstellen van de chronische oververmoeidheid, het vechten tegen de steeds belachelijker regels m.b.t. de zorg voor mijn autistische kinderen. Ik vind het al erg genoeg dat ik het niet meer alleen kan, maar alle fouten er omheen, de regels, het langs elkaar heen werken, het niet voor elkaar krijgen van opleiding en begeleid wonen maakt me alleen maar zieker.
"Wat heb ik nodig om verder te kunnen?" vraag ik mezelf altijd af als ik ergens tegenaan loop. Ik weet het niet meer, leef van dag tot dag en hou de mensen zoveel mogelijk buiten de deur. Aan oordelen en vooroordelen heb ik geen gebrek gehad, ik heb zogenaamde vrienden verloren die het allemaal beter dachten te weten.
Het bittere is dat ik heb gewerkt voor mensen met een zorgvraag, hen hielp zoeken naar mogelijkheden (thuiszorg, verpleging, begeleiding, dat soort dingen), dus ik ken het klappen van de zweep. Maar door de hervormingen (lees: het blind wegsnoeien) in de zorg zijn er zo ontzettend veel mensen, inclusief ik zelf, in de knoop gekomen. Er zijn zoveel mensen die in de zorg werkten hun baan kwijtgeraakt. Mensen die zorg nodig hebben hun zorg kwijtgeraakt. Dan woon ik nog in een relatief milde gemeente, maar mijn ouders zijn hoogbejaard en zorgbehoeftig, wonen ver van mij vandaan maar ik word wel verondersteld bij te springen.
En wat krijg ik te horen? Ik ben een labbekak. Mijn kinderen moeten gewoon wat beter opgevoed worden, want al die autistjes, het loopt de spuigaten uit. Ik zal wel meer geld hebben dan de hardwerkende Nederlander met al mijn toeslagen en extraatjes. Ik mag het vooral niet leuker hebben dan een ander want dat verdien ik niet, dus ook niet op mijn social media schrijven over een dagje uit. Ik mag ook niet mopperen als leerlingvervoer voor de zoveelste keer niet verschijnt of juist wel als het vakantie is, want ik moet dankbaar zijn dat ik er gebruik van mag maken.
Ik hou van halfvolle glazen, ik hou van mogelijkheden zien, ik hou van uitdagingen en ik hou van weer opstaan na het vallen. Ik haat klagen. Maar ik zit er doorheen. Vooral als ik wéér een verbale of virtuele oorvijg heb gehad omdat ik in de steun terecht ben gekomen en dus een labbekak ben, kinderen heb die zich niet ontwikkelen als andere kinderen en ik mijn ouders niet twee maal in de week kan helpen omdat het bijna 20 euro OV-kosten is en de reis zelf al bijna 2 uur in beslag neemt. En oh ja, al die fouten van het SVB en de gemeente zijn aanstellerij en komen door de massale fraude van mijn soortgenoten.
En vandaag liep mijn emmertje over. Sorry, morgen ben ik weer vrolijk.
Al jaren vecht ik om verder te kunnen, liefst zonder steun en mijn klauwen op te hoeven houden. Ik heb ook nooit partneralimentatie gewild, wilde niet afhankelijk zijn van mijn ex. Een paar jaar geleden is mijn ex, de vader van mijn kinderen, verdwenen nadat de boel bij hem vreselijk uit de hand liep. Hier zat helaas wel een stuk eigen schuld bij, geen hulp willen aanvaarden. Ik weet dat hij dakloos is geraakt, maar waar? Eerlijk gezegd zijn we blij, ook de kinderen, dat hij uit beeld is, hij was een probleem op zich. En een zorgweigeraar.
Ik wil blijven vechten voor mijn kinderen en mijzelf. Weer herstellen van de chronische oververmoeidheid, het vechten tegen de steeds belachelijker regels m.b.t. de zorg voor mijn autistische kinderen. Ik vind het al erg genoeg dat ik het niet meer alleen kan, maar alle fouten er omheen, de regels, het langs elkaar heen werken, het niet voor elkaar krijgen van opleiding en begeleid wonen maakt me alleen maar zieker.
"Wat heb ik nodig om verder te kunnen?" vraag ik mezelf altijd af als ik ergens tegenaan loop. Ik weet het niet meer, leef van dag tot dag en hou de mensen zoveel mogelijk buiten de deur. Aan oordelen en vooroordelen heb ik geen gebrek gehad, ik heb zogenaamde vrienden verloren die het allemaal beter dachten te weten.
Het bittere is dat ik heb gewerkt voor mensen met een zorgvraag, hen hielp zoeken naar mogelijkheden (thuiszorg, verpleging, begeleiding, dat soort dingen), dus ik ken het klappen van de zweep. Maar door de hervormingen (lees: het blind wegsnoeien) in de zorg zijn er zo ontzettend veel mensen, inclusief ik zelf, in de knoop gekomen. Er zijn zoveel mensen die in de zorg werkten hun baan kwijtgeraakt. Mensen die zorg nodig hebben hun zorg kwijtgeraakt. Dan woon ik nog in een relatief milde gemeente, maar mijn ouders zijn hoogbejaard en zorgbehoeftig, wonen ver van mij vandaan maar ik word wel verondersteld bij te springen.
En wat krijg ik te horen? Ik ben een labbekak. Mijn kinderen moeten gewoon wat beter opgevoed worden, want al die autistjes, het loopt de spuigaten uit. Ik zal wel meer geld hebben dan de hardwerkende Nederlander met al mijn toeslagen en extraatjes. Ik mag het vooral niet leuker hebben dan een ander want dat verdien ik niet, dus ook niet op mijn social media schrijven over een dagje uit. Ik mag ook niet mopperen als leerlingvervoer voor de zoveelste keer niet verschijnt of juist wel als het vakantie is, want ik moet dankbaar zijn dat ik er gebruik van mag maken.
Ik hou van halfvolle glazen, ik hou van mogelijkheden zien, ik hou van uitdagingen en ik hou van weer opstaan na het vallen. Ik haat klagen. Maar ik zit er doorheen. Vooral als ik wéér een verbale of virtuele oorvijg heb gehad omdat ik in de steun terecht ben gekomen en dus een labbekak ben, kinderen heb die zich niet ontwikkelen als andere kinderen en ik mijn ouders niet twee maal in de week kan helpen omdat het bijna 20 euro OV-kosten is en de reis zelf al bijna 2 uur in beslag neemt. En oh ja, al die fouten van het SVB en de gemeente zijn aanstellerij en komen door de massale fraude van mijn soortgenoten.
En vandaag liep mijn emmertje over. Sorry, morgen ben ik weer vrolijk.
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:31
quote:rosanna08 schreef op 01 augustus 2015 @ 13:29:
wat ik lees in het verhaal van Cumulus is idd het gebrek aan empathie. De woorden van haar zus over die rugzak, de manier waarop mensen het over mensen zoals zij en haar kinderen praten. Dat maakt het naast alle problemen die er al zijn, zoveel zwaarder. En wat is de eerste reactie? Waar is de vader. Niet wat rot en een en dan de vraag, nee gewoon: waar is de vader. En kan je zoon dan niet dit of dat.
Ik kan me die reactie wel voorstellen en heb dan ook antwoord gegeven: pa is pleite.
Ben benieuwd naar het beeld dat sommigen nu van me hebben (ik rook en drink niet, draag geen huispakken op straat en heb geen zichtbare tattoo, dat scheelt alweer
)
wat ik lees in het verhaal van Cumulus is idd het gebrek aan empathie. De woorden van haar zus over die rugzak, de manier waarop mensen het over mensen zoals zij en haar kinderen praten. Dat maakt het naast alle problemen die er al zijn, zoveel zwaarder. En wat is de eerste reactie? Waar is de vader. Niet wat rot en een en dan de vraag, nee gewoon: waar is de vader. En kan je zoon dan niet dit of dat.
Ik kan me die reactie wel voorstellen en heb dan ook antwoord gegeven: pa is pleite.
Ben benieuwd naar het beeld dat sommigen nu van me hebben (ik rook en drink niet, draag geen huispakken op straat en heb geen zichtbare tattoo, dat scheelt alweer
)
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:36
quote:lolapaloeza schreef op 01 augustus 2015 @ 15:16:
[...]
4 miljard voor heel Europa, dat is alles? Waar heb je dit gelezen? Ik snap echt niet waarom we als Europa zo zitten te zeiken als het maar 4 miljard kost. Het idee dat het nu niets kost is ook onzin, met de economische en politieke consequenties voor de toekomst.
Jammer dat we denken media politiek te moeten bedrijven ipv gewoon met zijn allen om de tafel om dit op te lossen.Omdat het niet alleen om de kosten gaat, maar ook om het verlies van leefbaarheid in het westen als we zoveel mensen van een niet compatable cultuur binnen laten komen. En als het de belastingbetaler dan toch geld moet kosten, dan graag gewoon met dat geld zorgen dat ze buiten Europa blijven.
[...]
4 miljard voor heel Europa, dat is alles? Waar heb je dit gelezen? Ik snap echt niet waarom we als Europa zo zitten te zeiken als het maar 4 miljard kost. Het idee dat het nu niets kost is ook onzin, met de economische en politieke consequenties voor de toekomst.
Jammer dat we denken media politiek te moeten bedrijven ipv gewoon met zijn allen om de tafel om dit op te lossen.Omdat het niet alleen om de kosten gaat, maar ook om het verlies van leefbaarheid in het westen als we zoveel mensen van een niet compatable cultuur binnen laten komen. En als het de belastingbetaler dan toch geld moet kosten, dan graag gewoon met dat geld zorgen dat ze buiten Europa blijven.
Shoot first, ask questions later!
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:37
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 14:02:
[...]
mensen worden hebberig als ze een folder van mensen smokkelaars in hun handen krijgen met hoe fijn het is in NL om dat je gratis geld krijgt (ja, dat gebeurt). En betalen die smokkelaars daar voor want dat is een kleine investering.
Het meest humaan is het die boten terug te slepen. Het helpt niet om mensen als slachtoffer te zien en te houden, en feitelijk is het ons probleem ook niet. er gaat overigens genoeg ontwikkelingshulp naar Afrika bij voorbeeld. Het is niet dat niemand hier iets doet, en het is wachten op de eerste dode vrachtwagen chauffeur.
niemand neemt die mensen iets kwalijk (nou ja, behalve dan misschien het vermoorden van christenen op boten...) want die krijgen door smokkelaars ook maar voor gespiegeld dat je hier je leven lang gratis geld krijgt (wat in veel gevallen ook wel weer zo is...iig voor 70% van de Somaliërs), maar beleid kan beter op realisme worden gebouwd dan op empathie.
Misschien kan je je dan in leven (= empathie) in de andere reacties die jij zo niet empathisch vindt adh dit verhaal.
Ik vind het verschrikkelijk wat er gebeurt met vreemdelingen. Wat ik via vreemdelingenwerk in mijn gemeente ervan weet is dat veel mensen zelf van redelijk goede komaf zijn. Ze worden inderdaad gelokt om naar Europa te komen, waar de straten van goud zijn. Verkopen hun bezit en betalen hun laatste cent om in Europa te komen.
Ik denk dat er ter plekke in Afrika mensen moeten gaan werken die heel goed duidelijk maken dat deze vluchtelingen misleid worden! Dat de straten niet van goud zijn, dat de Europeanen niet aardig zijn, dat je als vluchteling ontzettend wordt uitgemolken door de mensensmokkelaars en dat er zelfs doden vallen.
Dat het beter is je in te zetten om in je thuisland mogelijkheden te zoeken. En dat ze daarbij begeleid kunnen worden (ik denk zelf aan Oxfam).
Het is echt verschrikkelijk hoe deze mensen in de val worden gelokt met valse beloften!
Weet je trouwens dat al die asielzoekers gillend gek worden in de asielcentra? Dat er een aantal op hun knieën terug zouden willen, maar niet kunnen, omdat ze gevaar lopen? Niet eens vanwege een fout regime, maar vanwege die smokkelaarsbendes. Als zij terugkeren in hun vaderland en gaan vertellen dat die Europese straten niet van goud zijn, is dat in het nadeel van die smokkelaars. Ze staan werkelijk met hun rug tegen de muur.
Deze informatie heb ik via het plaatselijke vluchtelingenwerk.
[...]
mensen worden hebberig als ze een folder van mensen smokkelaars in hun handen krijgen met hoe fijn het is in NL om dat je gratis geld krijgt (ja, dat gebeurt). En betalen die smokkelaars daar voor want dat is een kleine investering.
Het meest humaan is het die boten terug te slepen. Het helpt niet om mensen als slachtoffer te zien en te houden, en feitelijk is het ons probleem ook niet. er gaat overigens genoeg ontwikkelingshulp naar Afrika bij voorbeeld. Het is niet dat niemand hier iets doet, en het is wachten op de eerste dode vrachtwagen chauffeur.
niemand neemt die mensen iets kwalijk (nou ja, behalve dan misschien het vermoorden van christenen op boten...) want die krijgen door smokkelaars ook maar voor gespiegeld dat je hier je leven lang gratis geld krijgt (wat in veel gevallen ook wel weer zo is...iig voor 70% van de Somaliërs), maar beleid kan beter op realisme worden gebouwd dan op empathie.
Misschien kan je je dan in leven (= empathie) in de andere reacties die jij zo niet empathisch vindt adh dit verhaal.
Ik vind het verschrikkelijk wat er gebeurt met vreemdelingen. Wat ik via vreemdelingenwerk in mijn gemeente ervan weet is dat veel mensen zelf van redelijk goede komaf zijn. Ze worden inderdaad gelokt om naar Europa te komen, waar de straten van goud zijn. Verkopen hun bezit en betalen hun laatste cent om in Europa te komen.
Ik denk dat er ter plekke in Afrika mensen moeten gaan werken die heel goed duidelijk maken dat deze vluchtelingen misleid worden! Dat de straten niet van goud zijn, dat de Europeanen niet aardig zijn, dat je als vluchteling ontzettend wordt uitgemolken door de mensensmokkelaars en dat er zelfs doden vallen.
Dat het beter is je in te zetten om in je thuisland mogelijkheden te zoeken. En dat ze daarbij begeleid kunnen worden (ik denk zelf aan Oxfam).
Het is echt verschrikkelijk hoe deze mensen in de val worden gelokt met valse beloften!
Weet je trouwens dat al die asielzoekers gillend gek worden in de asielcentra? Dat er een aantal op hun knieën terug zouden willen, maar niet kunnen, omdat ze gevaar lopen? Niet eens vanwege een fout regime, maar vanwege die smokkelaarsbendes. Als zij terugkeren in hun vaderland en gaan vertellen dat die Europese straten niet van goud zijn, is dat in het nadeel van die smokkelaars. Ze staan werkelijk met hun rug tegen de muur.
Deze informatie heb ik via het plaatselijke vluchtelingenwerk.
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:40
quote:hipstercat schreef op 01 augustus 2015 @ 14:08:
[...]
Deze reactie geeft exact aan dat je er helemaal niets van begrijpt.
In plaats van "goh meid, wat een narigheid begrijpelijk dat je het ff niet meer ziet zitten" ga je meteen ff "meedenken". Begin nu eerst eens met een beetje empathie en aardigheid dan komt dat meedenken ook een stuk leuker over.
Maar dat zul je waarschijnlijk ook niet begrijpen.
Ik kan elk goedbedoeld advies gebruiken, zelfs als ik het allang heb uitgezocht en weet dat het voor ons niet werkt.
Wat ik lastiger vind is het uitleggen dat het voor ons niet werkt. Je wordt dan al snel beschuldigd van een slachtofferrol of "alleen maar in problemen denken". Terwijl ik gvd al jaren keihard werk en vecht om nieuwe mogelijkheden te zoeken als er wéér een deur is dichtgevallen (zoals nu met begeleid/beschermd wonen omdat ik niet meer de zorg kan geven die nodig is).
Ik ervaar de reacties overigens niet als negatief of "gebrek aan empathie". Aan meehuilen heb ik niks, ik besef goed dat de situatie waanzinnig lastig is en vooral: dat er een sterk groeiende groep is met dezelfde problemen of zelfs nog lastiger problemen. Niet alleen gezinnen met autisten. Het is veel groter en uitgebreider.
[...]
Deze reactie geeft exact aan dat je er helemaal niets van begrijpt.
In plaats van "goh meid, wat een narigheid begrijpelijk dat je het ff niet meer ziet zitten" ga je meteen ff "meedenken". Begin nu eerst eens met een beetje empathie en aardigheid dan komt dat meedenken ook een stuk leuker over.
Maar dat zul je waarschijnlijk ook niet begrijpen.
Ik kan elk goedbedoeld advies gebruiken, zelfs als ik het allang heb uitgezocht en weet dat het voor ons niet werkt.
Wat ik lastiger vind is het uitleggen dat het voor ons niet werkt. Je wordt dan al snel beschuldigd van een slachtofferrol of "alleen maar in problemen denken". Terwijl ik gvd al jaren keihard werk en vecht om nieuwe mogelijkheden te zoeken als er wéér een deur is dichtgevallen (zoals nu met begeleid/beschermd wonen omdat ik niet meer de zorg kan geven die nodig is).
Ik ervaar de reacties overigens niet als negatief of "gebrek aan empathie". Aan meehuilen heb ik niks, ik besef goed dat de situatie waanzinnig lastig is en vooral: dat er een sterk groeiende groep is met dezelfde problemen of zelfs nog lastiger problemen. Niet alleen gezinnen met autisten. Het is veel groter en uitgebreider.
zaterdag 1 augustus 2015 om 16:47
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 14:33:
[...]
tja eerlijk gezegd raakt het me wel dat het zo enorm wordt af gefikt (en nee ik hoef er geen empathie voor, dat kan me nl niet echt zo veel schelen op dit forum op dit topic). Want ik kan wel uit leggen hoe dat gaat bij mij hoor ten tijde van het verhaal van cumulus: ik dacht meteen aan X, een jongen die heel veel nood heeft aan structuur en de wereld totaal niet begreep, maar na dat hij een kans had gekregen bij een vorige werkgever van mij destijds enorm op bloeide, en dat slinger ik dan de ether in zonder er bij na te denken wat eerst nog wenselijk is.
En ja ik snap best dat een ander dat niet snapt of weet of er niks aan heeft he, maar dat het geen blijk is van empathie is dus niet altijd zo, al zullen er genoeg mensen zijn (die zijn er!) die alleen maar met oplossingen komen om dan zelf slimmer te lijken of zelfs zich daar door beter voelen.
bedenken dat een ander niet alles verkeerd bedoelt is ook empathie (niet naar jou gericht verder) en ja, als mensen anderen verwijten weinig empathisch te zijn en dat dan kennelijk ook niet altijd toe passen, dat vind ik opmerkelijk.
Ik begrijp je reactie goed en heb het absoluut niet opgevat als "gebrek aan empathie".
Ik had vroeger op school, dat is echt al 40 jaar geleden, een klasgenoot die ook problemen had met omgaan met anderen, erg teruggetrokken was. Hij werd echt gepushed mee te doen met anderen en dan kreeg hij driftbuien. Op zijn 14e zat hij nog in de 6e (het tegenwoordige groep 8), zijn oom haalde hem van school om bij hem op de boerderij te gaan werken. Jongen gelukkig, oom gelukkig. Ik weet niet hoe dat tegenwoordig gaat, maar anno 2015 krijg je meteen de leerplichtambtenaar aan de deur als jij een kind van school haalt omdat die het niet redt.
Ik weet niet of dat psychopathisch is, maar het leven is zo vol "dit moet" en "dat mag niet" geworden, dat denken in mogelijkheden godsonmogelijk aan het worden is.
Een ander voorbeeld is die walgelijke uitspraak van Rutte, die kritiek had op mensen die ontslagen werden en meteen naar het UWV renden ipv werk zoeken. Ik heb tot voor kort mensen begeleid, de moeder van één van hen werkte in de thuiszorg en werd ontslagen. Zij dacht: ik ga eerst kijken of ik ander werk kan vinden, ik kan eventueel nog even van mijn spaargeld leven. Ze ging alle winkels in de buurt af, zette advertenties als huishoudelijke hulp, maar het lukte niet.
Dus ze ging alsnog naar het UWV. En wat gebeurt er? Als ik het niet van dichtbij had zien gebeuren had ik het nooit geloofd, maar ze werd gekort in haar WW omdat ze niet binnen een paar dagen na haar ontslag naar het UWV was gegaan!
Toen ik Rutte zijn onzin hoorde uitbraken werd ik echt verdrietig. Om die vrouw, die zelf met een autistisch kind zit (ook in dit geval: pa pleite), zo haar best deed zo lang mogelijk zónder WW te zijn en daar voor gestraft werd.
Welkom in het leger der labbekakken...
[...]
tja eerlijk gezegd raakt het me wel dat het zo enorm wordt af gefikt (en nee ik hoef er geen empathie voor, dat kan me nl niet echt zo veel schelen op dit forum op dit topic). Want ik kan wel uit leggen hoe dat gaat bij mij hoor ten tijde van het verhaal van cumulus: ik dacht meteen aan X, een jongen die heel veel nood heeft aan structuur en de wereld totaal niet begreep, maar na dat hij een kans had gekregen bij een vorige werkgever van mij destijds enorm op bloeide, en dat slinger ik dan de ether in zonder er bij na te denken wat eerst nog wenselijk is.
En ja ik snap best dat een ander dat niet snapt of weet of er niks aan heeft he, maar dat het geen blijk is van empathie is dus niet altijd zo, al zullen er genoeg mensen zijn (die zijn er!) die alleen maar met oplossingen komen om dan zelf slimmer te lijken of zelfs zich daar door beter voelen.
bedenken dat een ander niet alles verkeerd bedoelt is ook empathie (niet naar jou gericht verder) en ja, als mensen anderen verwijten weinig empathisch te zijn en dat dan kennelijk ook niet altijd toe passen, dat vind ik opmerkelijk.
Ik begrijp je reactie goed en heb het absoluut niet opgevat als "gebrek aan empathie".
Ik had vroeger op school, dat is echt al 40 jaar geleden, een klasgenoot die ook problemen had met omgaan met anderen, erg teruggetrokken was. Hij werd echt gepushed mee te doen met anderen en dan kreeg hij driftbuien. Op zijn 14e zat hij nog in de 6e (het tegenwoordige groep 8), zijn oom haalde hem van school om bij hem op de boerderij te gaan werken. Jongen gelukkig, oom gelukkig. Ik weet niet hoe dat tegenwoordig gaat, maar anno 2015 krijg je meteen de leerplichtambtenaar aan de deur als jij een kind van school haalt omdat die het niet redt.
Ik weet niet of dat psychopathisch is, maar het leven is zo vol "dit moet" en "dat mag niet" geworden, dat denken in mogelijkheden godsonmogelijk aan het worden is.
Een ander voorbeeld is die walgelijke uitspraak van Rutte, die kritiek had op mensen die ontslagen werden en meteen naar het UWV renden ipv werk zoeken. Ik heb tot voor kort mensen begeleid, de moeder van één van hen werkte in de thuiszorg en werd ontslagen. Zij dacht: ik ga eerst kijken of ik ander werk kan vinden, ik kan eventueel nog even van mijn spaargeld leven. Ze ging alle winkels in de buurt af, zette advertenties als huishoudelijke hulp, maar het lukte niet.
Dus ze ging alsnog naar het UWV. En wat gebeurt er? Als ik het niet van dichtbij had zien gebeuren had ik het nooit geloofd, maar ze werd gekort in haar WW omdat ze niet binnen een paar dagen na haar ontslag naar het UWV was gegaan!
Toen ik Rutte zijn onzin hoorde uitbraken werd ik echt verdrietig. Om die vrouw, die zelf met een autistisch kind zit (ook in dit geval: pa pleite), zo haar best deed zo lang mogelijk zónder WW te zijn en daar voor gestraft werd.
Welkom in het leger der labbekakken...
