Actueel
alle pijlers
Psychopatische samenleving?
vrijdag 31 juli 2015 om 09:33
Onderstaand is een lap tekst, maar geeft wel weer wat ik wil zeggen. Voor mijn scriptie kwam ik vorig jaar een artikel tegen getiteld: 'de psychopatische samenleving'. Het is te lang om helemaal weer te geven maar het kwam er op neer dat onze samenleving momenteel is gebouwd rondom individualisme, eigen ontplooiing, eigen verantwoordlijkheid, dat samenlevingsverbanden kleiner worden en er minder contact met anderen is, minder empathie is enz. Ongeveer wat onderstaand artikel ook weergeeft. Hetzelfde zie ik hier op het forum: ben je dik, rook je, ben je arm, ziek of mislukt, dat is allemaal je eigen schuld, je lost het zelf maar op. Alles is een keuze en alles is fe voorkomen als je maar de juiste keuze maakt.
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
Natuurlijk kun je je leven sturen, voor een deel. Maar ook alleen maar met de vemogens die je hebt meegekregen en dat is voor de één nou eenmaal meer dan voor de ander. Neem alsjeblieft de moeite om onderstaande te lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dat zien? Hoe valt dit te rijmen met alle 'eigen volk eerst' en 'gelukszoekers moeten terug' op deze pijler? Met kreten die eisen dat dikke mensen meer premie moeten gaan betalen en rokers bijkans gefusilleerd moeten worden? En als je maar écht wilt dat er dan áltijd werk is?
Hoe empathie uit onze samenleving verdwijnt
MIEKE VAN STIGT 28 JULI 2015
Mieke-van-Stigt
Ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet altijd even vrolijk ben, maar als ik naar het nieuws kijk neemt mijn vertrouwen in de mensheid zienderogen af. Zo bereikte me het nieuws dat ruim veertig procent van de artsen de behandeling wil kunnen weigeren aan patiënten met een ongezonde leefstijl, zeker als die leefstijl bijdraagt aan de aandoening waarvoor behandeling gevraagd wordt.
Zonder empathie is de zorg mank
Blijkbaar zien, in navolging van politici, nu ook artsen de leefstijl als volstrekt vrije keuze. In deze visie zijn niet alleen het leven en het lichaam maakbaar, maar zijn de burger of de patiënt er ook persoonlijk verantwoordelijk voor en dus schuldig aan als het niet goed gaat.
Om te beginnen is dit wetenschappelijk aanvechtbaar: keuzes worden grotendeels onbewust gemaakt. Omgeving, marketing en persoonlijke omstandigheden zoals stress spelen een zeer grote rol in het keuzenproces. Keuzes worden altijd gemaakt in een context en de mate waarin mensen deze kunnen beïnvloeden is maar heel beperkt. Daarbij kan er weliswaar een statistisch verband zijn tussen leefstijl en aandoening, maar op individueel niveau is dit niet altijd bewijsbaar, laat staan dat er van een echte vrije keuze en dus schuld sprake is. Statistische gegevens mogen nooit naar individueel niveau worden vertaald. Maar los daarvan: een arts die zijn patiënt veroordeelt, kan niet meer helpen en kijkt niet meer naar de mens achter de ziekte.
Dobbernegers, labbekakken en lillende vleeshompen
Maar hier blijft het niet bij. Helaas. Want wat te denken van de term “dobbernegers” voor wanhopige vluchtelingen die omkomen op hun tocht naar een toekomst? En Hans de Boer met zijn labbekakken, die, niet gehinderd door enige kennis van cijfers en feiten, vond dat mensen met een bijstandsuitkering maar asperges moesten gaan steken in plaats van thuis zitten en geld vangen. Je zult maar wanhopig je honderdste sollicitatiebrief hebben weggestuurd.
En net toen ik dacht dat we alles gehad hadden, kwam Pro-Rail voorman Eringa met het verwijt dat zelfmoordplegers geen rekening houden met vertragingen van zijn schema. Hoe komen mensen zo kil, zo wreed, zo dom? Sinds wanneer is het treinenschema belangrijker dan het leed van de achterblijvende familie, of van de machinisten, treinpersoneel en inzittenden die zoiets gruwelijks meemaken?
Het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat we volstrekt gevoelloos reageren op mensen die het moeilijk hebben. En dat geldt niet alleen voor de Grieken, de vluchtelingen en mensen in conflictgebieden. Want sinds wanneer is het oké om openlijk te spreken van de vreselijke aanblik van wit lillend vlees, waar het iemand betreft die net als ieder ander van het zonnetje wil genieten? En hoezo vindt 55% van de Nederlanders dat mensen met longkanker het aan zichzelf te danken hebben en is het nodig dat de Stichting Longkanker daar een campagne tegen moet opstarten? En gaat dat helpen?
Een nieuwe golf wreedheid en domheid
Het lijkt me goed om eerst eens te kijken wat er aan de hand is. De geschiedenis laat ons zien dat wreedheid, domheid en een gebrek aan empathie beslist niet alleen kenmerkend is voor onze tijd. Toch lijkt me dat er sprake is van een patroon. Een samenloop van krachten die alles te maken hebben met onze neoliberale, meritocratische samenleving: hierin staan de waarden eigen keus, eigen verantwoordelijkheid en eigen verdienste centraal. Dit betekent dat de invloed van sekse, kleur en klasse het liefst ontkend worden, want iedereen heeft immers gelijke kansen, toch?
Dat niet iedereen evenveel mazzel heeft gehad in het leven is dan een spelbreker van jewelste, dus dat zien we liever niet. Roken en overgewicht worden liever niet gezien als een gevolg van lagere sociale klasse, armoede en stress, of van een op totale verslaving uit zijnde voedings- en tabaksindustrie. Mensen hebben geen pech meer, omstandigheden zijn geen excuus en wie nog durft te mekkeren over een slechte jeugd neemt zijn eigen verantwoordelijkheid niet serieus. Nee: deze mensen zijn zelf schuldig en kosten de samenleving, óns, alleen maar geld.
Welk probleem lossen we hiermee op?
Want wat gebeurt hier? Als je goed kijkt, zie je dat elke keer dat een bepaalde groep mensen worden uitgesloten van onze empathie, ons medegevoel, door hun situatie te herdefiniëren als verwijtbaar, eigen schuld, een gebrek aan moraal. Die luie Grieken verdienen onze steun niet, ze moeten maar eens werken in plaats van in de schaduw hangen. Dat de werkloosheid daar oploopt tot vijftig procent, dat kinderen in armoede opgroeien, dat hypotheken onder water staan, ach, tja. Het lijkt heel prettig om je af te sluiten van anderman’s (vrouws) leed. We hoeven niet meer mee te lijden én we kunnen geloven dat ons geluk te danken is aan onze eigen superioriteit, je weet wel: meritocratie, eigen verdienste, eigen keus, eigen verantwoordelijkheid. Het leven is toch maakbaar? Een vriend van me heeft alvleesklierkanker en vertelde dat sommige mensen bijna teleurgesteld reageren als hij zegt dat hij nooit heeft gerookt. Dat zo’n ziekte je ook zomaar kan overkomen, past niet in hun maakbaarheidsdenken.
Als mens zijn we sociale dieren. We worden geboren met empathie, die nodig is om sociaal te kunnen leren en functioneren. Daarbij maken we voortdurend onderscheid: wie hoort bij ons en wie is de vijand, de ander? Sociale uitsluiting, via de definities van de situaties uit de voorbeelden hierboven, is een actief proces van ont-empatisering. Zo hoeven we de pijn van anderen niet te voelen: ze verdienen het, hebben er zelf om gevraagd. We kunnen opgelucht verder met leven.
Het ont-empatiseren lost wel degelijk een conflict op, namelijk de spanning tussen je eigen neiging tot empathie en een wereld waarin pech en geluk ongelijk verdeeld zijn. Met het uitbannen van dat gevoel is de orde hersteld: de pech is eigen schuld, daar hoeven we geen medelijden voor te voelen.
De definities zijn niet bedoeld om problemen op te lossen, maar als excuus om juist onze handen ervan af te trekken. Het gaat niet meer om helpen, maar om het legitimeren van onze eigen houding van uitsluiting. De afwijzende arts zal zijn handen van de patiënt willen aftrekken, mensen met overgewicht durven nauwelijks meer op het strand te zitten, zieken krijgen verwijten in plaats van compassie, en Hans de Boer hoeft zijn achterban, de werkgevers, niet tot de orde te roepen.
Een pleidooi voor empathie
Wie is gebaat bij dit gedrag? Je zou zeggen: wijzelf, maar dat is schijn. De keerzijde van deze houding is dat daarmee de druk in de samenleving toeneemt. De onveiligheid, de dreiging om zelf ook uitgesloten te worden, raakt ook jezelf. We moéten presteren, slank zijn, gezond leven, hard werken, succesvol zijn, want de afwijzing zit ons op de hielen. Steeds meer mensen bezwijken onder de hoge druk en zitten thuis met burn-out of psychische klachten. En denken vervolgens dat het aan hun eigen falen ligt.
We lossen dus niets op. Voor onszelf niet, en zeker niet voor de buitengesloten ander. Dus, mochten jullie iets over Griekenland willen zeggen (of in alle andere bovengenoemde voorbeelden): verplaats je eerst eens in de situatie van de ander en vraag je af of je zou willen ruilen. Als het antwoord nee is, dan weet je waar het fout gegaan is en wat je te doen staat. Mededogen is zoveel fijner voor de gever en de ontvanger. Probeer het, je kunt het!
Fijne vakantie!
Mieke van Stigt
zaterdag 1 augustus 2015 om 13:45
quote:redbuIIetje schreef op 01 augustus 2015 @ 12:42:
[...]
Inderdaad. Als je nu ook weer ziet hoe een bepaalde groep mensen vrachtwagens overvalt terwijl Europa verdomt om er gewapende militairen/politie op te zetten om dat soort praktijken te stoppen, hou ik m'n hart vast als dat tuig zometeen massaal Nederland overspoelt. Geniet nog maar even van de relatieve veiligheid hier, het zal snel gedaan zijn ben ik bang.
Relatieve veiligheid? We wonen in een ontzettend veilig land. Nooit in de geschiedenis is het hier veiliger geweest dan nu. En hoe je zo over andere mensen kunt praten is me een raadsel.
Ik geloof dat ik zonder pardon wetten en regels zou overtreden als mijn omstandigheden dusdanig slecht waren en dit de enige manier was om dat te verbeteren. Zeggen dat het de schuld van die landen zelf is is natuurlijk mooi makkelijk, maar daar kunnen al die individuen niets mee en niets aan doen. Mensen wórden tuig als ze het slecht hebben, of had jij de illussie dat jij je wel netjes zou gedragen als je weinig keuzes had? Je bent nu al weinig meelevend met anderen, dus zo groot is dat verschil niet, en jou gaat het goed.
[...]
Inderdaad. Als je nu ook weer ziet hoe een bepaalde groep mensen vrachtwagens overvalt terwijl Europa verdomt om er gewapende militairen/politie op te zetten om dat soort praktijken te stoppen, hou ik m'n hart vast als dat tuig zometeen massaal Nederland overspoelt. Geniet nog maar even van de relatieve veiligheid hier, het zal snel gedaan zijn ben ik bang.
Relatieve veiligheid? We wonen in een ontzettend veilig land. Nooit in de geschiedenis is het hier veiliger geweest dan nu. En hoe je zo over andere mensen kunt praten is me een raadsel.
Ik geloof dat ik zonder pardon wetten en regels zou overtreden als mijn omstandigheden dusdanig slecht waren en dit de enige manier was om dat te verbeteren. Zeggen dat het de schuld van die landen zelf is is natuurlijk mooi makkelijk, maar daar kunnen al die individuen niets mee en niets aan doen. Mensen wórden tuig als ze het slecht hebben, of had jij de illussie dat jij je wel netjes zou gedragen als je weinig keuzes had? Je bent nu al weinig meelevend met anderen, dus zo groot is dat verschil niet, en jou gaat het goed.
zaterdag 1 augustus 2015 om 13:55
quote:rosanna08 schreef op 01 augustus 2015 @ 13:29:
wat ik lees in het verhaal van Cumulus is idd het gebrek aan empathie. De woorden van haar zus over die rugzak, de manier waarop mensen het over mensen zoals zij en haar kinderen praten. Dat maakt het naast alle problemen die er al zijn, zoveel zwaarder. En wat is de eerste reactie? Waar is de vader. Niet wat rot en een en dan de vraag, nee gewoon: waar is de vader. En kan je zoon dan niet dit of dat.
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet.
wat ik lees in het verhaal van Cumulus is idd het gebrek aan empathie. De woorden van haar zus over die rugzak, de manier waarop mensen het over mensen zoals zij en haar kinderen praten. Dat maakt het naast alle problemen die er al zijn, zoveel zwaarder. En wat is de eerste reactie? Waar is de vader. Niet wat rot en een en dan de vraag, nee gewoon: waar is de vader. En kan je zoon dan niet dit of dat.
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet.
zaterdag 1 augustus 2015 om 13:57
quote:feow schreef op 01 augustus 2015 @ 13:10:
[...]
Dit vind ik een uitspraak waarmee je op een omslachtige manier zegt dat het je gewoon geen donder kan schelen, maar dat zogenaamd uit zelfbescherming moet doen.
Als je je wél elk leed dat je ziet/hoort/leest aantrekt stop je niet met ademhalen hoor.Je wordt er niet gelukkiger van om je elk leed dat je ziet, hoort, leest aan te trekken. Ik vraag mij af wat je onder dat aantrekken verstaat. Lees je het en denk je :"Jee, wat erg", of lig je er 's nachts wakker van?
[...]
Dit vind ik een uitspraak waarmee je op een omslachtige manier zegt dat het je gewoon geen donder kan schelen, maar dat zogenaamd uit zelfbescherming moet doen.
Als je je wél elk leed dat je ziet/hoort/leest aantrekt stop je niet met ademhalen hoor.Je wordt er niet gelukkiger van om je elk leed dat je ziet, hoort, leest aan te trekken. Ik vraag mij af wat je onder dat aantrekken verstaat. Lees je het en denk je :"Jee, wat erg", of lig je er 's nachts wakker van?
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:02
quote:Sidroht schreef op 01 augustus 2015 @ 13:45:
[...]
Relatieve veiligheid? We wonen in een ontzettend veilig land. Nooit in de geschiedenis is het hier veiliger geweest dan nu. En hoe je zo over andere mensen kunt praten is me een raadsel.
Ik geloof dat ik zonder pardon wetten en regels zou overtreden als mijn omstandigheden dusdanig slecht waren en dit de enige manier was om dat te verbeteren. Zeggen dat het de schuld van die landen zelf is is natuurlijk mooi makkelijk, maar daar kunnen al die individuen niets mee en niets aan doen. Mensen wórden tuig als ze het slecht hebben, of had jij de illussie dat jij je wel netjes zou gedragen als je weinig keuzes had? Je bent nu al weinig meelevend met anderen, dus zo groot is dat verschil niet, en jou gaat het goed.
mensen worden hebberig als ze een folder van mensen smokkelaars in hun handen krijgen met hoe fijn het is in NL om dat je gratis geld krijgt (ja, dat gebeurt). En betalen die smokkelaars daar voor want dat is een kleine investering.
Het meest humaan is het die boten terug te slepen. Het helpt niet om mensen als slachtoffer te zien en te houden, en feitelijk is het ons probleem ook niet. er gaat overigens genoeg ontwikkelingshulp naar Afrika bij voorbeeld. Het is niet dat niemand hier iets doet, en het is wachten op de eerste dode vrachtwagen chauffeur.
niemand neemt die mensen iets kwalijk (nou ja, behalve dan misschien het vermoorden van christenen op boten...) want die krijgen door smokkelaars ook maar voor gespiegeld dat je hier je leven lang gratis geld krijgt (wat in veel gevallen ook wel weer zo is...iig voor 70% van de Somaliërs), maar beleid kan beter op realisme worden gebouwd dan op empathie.
Misschien kan je je dan in leven (= empathie) in de andere reacties die jij zo niet empathisch vindt adh dit verhaal.
[...]
Relatieve veiligheid? We wonen in een ontzettend veilig land. Nooit in de geschiedenis is het hier veiliger geweest dan nu. En hoe je zo over andere mensen kunt praten is me een raadsel.
Ik geloof dat ik zonder pardon wetten en regels zou overtreden als mijn omstandigheden dusdanig slecht waren en dit de enige manier was om dat te verbeteren. Zeggen dat het de schuld van die landen zelf is is natuurlijk mooi makkelijk, maar daar kunnen al die individuen niets mee en niets aan doen. Mensen wórden tuig als ze het slecht hebben, of had jij de illussie dat jij je wel netjes zou gedragen als je weinig keuzes had? Je bent nu al weinig meelevend met anderen, dus zo groot is dat verschil niet, en jou gaat het goed.
mensen worden hebberig als ze een folder van mensen smokkelaars in hun handen krijgen met hoe fijn het is in NL om dat je gratis geld krijgt (ja, dat gebeurt). En betalen die smokkelaars daar voor want dat is een kleine investering.
Het meest humaan is het die boten terug te slepen. Het helpt niet om mensen als slachtoffer te zien en te houden, en feitelijk is het ons probleem ook niet. er gaat overigens genoeg ontwikkelingshulp naar Afrika bij voorbeeld. Het is niet dat niemand hier iets doet, en het is wachten op de eerste dode vrachtwagen chauffeur.
niemand neemt die mensen iets kwalijk (nou ja, behalve dan misschien het vermoorden van christenen op boten...) want die krijgen door smokkelaars ook maar voor gespiegeld dat je hier je leven lang gratis geld krijgt (wat in veel gevallen ook wel weer zo is...iig voor 70% van de Somaliërs), maar beleid kan beter op realisme worden gebouwd dan op empathie.
Misschien kan je je dan in leven (= empathie) in de andere reacties die jij zo niet empathisch vindt adh dit verhaal.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:02
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 13:55:
[...]
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet. je moet helemaal niks, je zou ook eerst na kunnen denken over wat ik schrijf ipv gelijk op de hoogste kast te gaan zitten, maar dat dat is geen verplichting hoor. Ik schrijf hoe iets op mij over komt, dat wil niet zeggen dat dat ook dé waarheid is
[...]
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet. je moet helemaal niks, je zou ook eerst na kunnen denken over wat ik schrijf ipv gelijk op de hoogste kast te gaan zitten, maar dat dat is geen verplichting hoor. Ik schrijf hoe iets op mij over komt, dat wil niet zeggen dat dat ook dé waarheid is
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:05
quote:rosanna08 schreef op 01 augustus 2015 @ 14:02:
[...]
je moet helemaal niks, je zou ook eerst na kunnen denken over wat ik schrijf ipv gelijk op de hoogste kast te gaan zitten, maar dat dat is geen verplichting hoor. Ik schrijf hoe iets op mij over komt, dat wil niet zeggen dat dat ook dé waarheid is
dat is ook niet de waarheid, want het was met de beste bedoelingen gericht aan cumulus om dat ik autistische jongens heel blij heb zien worden van productie werk en werk in de techniek. Zeker jongens die een te hoog IQ hadden voor sociale werkplaats.
ik vraag me gewoon wel eens af of mensen die kritiek hebben op 'de verruwing vd samenleving' niet ook te snel oordelen over anderen, precies dat wat ze die anderen verwijten zeg maar.
[...]
je moet helemaal niks, je zou ook eerst na kunnen denken over wat ik schrijf ipv gelijk op de hoogste kast te gaan zitten, maar dat dat is geen verplichting hoor. Ik schrijf hoe iets op mij over komt, dat wil niet zeggen dat dat ook dé waarheid is
dat is ook niet de waarheid, want het was met de beste bedoelingen gericht aan cumulus om dat ik autistische jongens heel blij heb zien worden van productie werk en werk in de techniek. Zeker jongens die een te hoog IQ hadden voor sociale werkplaats.
ik vraag me gewoon wel eens af of mensen die kritiek hebben op 'de verruwing vd samenleving' niet ook te snel oordelen over anderen, precies dat wat ze die anderen verwijten zeg maar.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:05
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 13:55:
[...]
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet.
Wie is 'jullie'?
Vaak hoeven mensen niet per se een oplossing. Ze willen gewoon gehoord en gezien worden. Die oplossingen heeft ze waarschijnlijk zelf allemaal al 100x bedacht. Of er hulp bij gehad. Dus als je direct gaat meedenken loop je het risico dat de ander zich totaal niet gezien voelt, of dat je dingen roept die iemand zelf al bedacht had.
De kern van het verhaal is hier volgens mij meer 'het is een kutsituatie en ik baal ervan dat het me nog aangerekend wordt ook' en niet 'wat kan ik verzinnen voor mijn zoon'
Al ben ik met je eens dat oplossingen vaak met de beste bedoelingen bedacht worden, dus het is niet terecht om dat terzijde te schuiven.
[...]
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet.
Wie is 'jullie'?
Vaak hoeven mensen niet per se een oplossing. Ze willen gewoon gehoord en gezien worden. Die oplossingen heeft ze waarschijnlijk zelf allemaal al 100x bedacht. Of er hulp bij gehad. Dus als je direct gaat meedenken loop je het risico dat de ander zich totaal niet gezien voelt, of dat je dingen roept die iemand zelf al bedacht had.
De kern van het verhaal is hier volgens mij meer 'het is een kutsituatie en ik baal ervan dat het me nog aangerekend wordt ook' en niet 'wat kan ik verzinnen voor mijn zoon'
Al ben ik met je eens dat oplossingen vaak met de beste bedoelingen bedacht worden, dus het is niet terecht om dat terzijde te schuiven.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:08
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 13:55:
[...]
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet.
Deze reactie geeft exact aan dat je er helemaal niets van begrijpt.
In plaats van "goh meid, wat een narigheid begrijpelijk dat je het ff niet meer ziet zitten" ga je meteen ff "meedenken". Begin nu eerst eens met een beetje empathie en aardigheid dan komt dat meedenken ook een stuk leuker over.
Maar dat zul je waarschijnlijk ook niet begrijpen.
[...]
pardon? Dus dat is een gebrek aan empathie?! Dat is mee proberen te denken hoe haar zoon toch ergens gelukkig kan zijn en kan werken, ze geeft immers aan dat haar zoon nergens terecht kan maar toch een opleiding moet doen.
Ik vind jullie echt enorm door slaan, je moet niet alleen empathie tonen, je schrijft ook nog voor met welke woorden dat dan moet.
Deze reactie geeft exact aan dat je er helemaal niets van begrijpt.
In plaats van "goh meid, wat een narigheid begrijpelijk dat je het ff niet meer ziet zitten" ga je meteen ff "meedenken". Begin nu eerst eens met een beetje empathie en aardigheid dan komt dat meedenken ook een stuk leuker over.
Maar dat zul je waarschijnlijk ook niet begrijpen.
It's hip(ster) to be square!
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:13
quote:Sidroht schreef op 01 augustus 2015 @ 14:05:
[...]
Wie is 'jullie'?
Vaak hoeven mensen niet per se een oplossing. Ze willen gewoon gehoord en gezien worden. Die oplossingen heeft ze waarschijnlijk zelf allemaal al 100x bedacht. Of er hulp bij gehad. Dus als je direct gaat meedenken loop je het risico dat de ander zich totaal niet gezien voelt, of dat je dingen roept die iemand zelf al bedacht had.
De kern van het verhaal is hier volgens mij meer 'het is een kutsituatie en ik baal ervan dat het me nog aangerekend wordt ook' en niet 'wat kan ik verzinnen voor mijn zoon'
Al ben ik met je eens dat oplossingen vaak met de beste bedoelingen bedacht worden, dus het is niet terecht om dat terzijde te schuiven.
sja ik ga er van uit dat iemand niet mee denkt als iemand het niet rot voor die gene vindt, ik althans niet hoor, waar om moeite doen voor iemand die je het niet gunt he.
Maar ja het is een kut situatie, en die opmerking van haar zus idioot. Dat spreekt voor zich.
[...]
Wie is 'jullie'?
Vaak hoeven mensen niet per se een oplossing. Ze willen gewoon gehoord en gezien worden. Die oplossingen heeft ze waarschijnlijk zelf allemaal al 100x bedacht. Of er hulp bij gehad. Dus als je direct gaat meedenken loop je het risico dat de ander zich totaal niet gezien voelt, of dat je dingen roept die iemand zelf al bedacht had.
De kern van het verhaal is hier volgens mij meer 'het is een kutsituatie en ik baal ervan dat het me nog aangerekend wordt ook' en niet 'wat kan ik verzinnen voor mijn zoon'
Al ben ik met je eens dat oplossingen vaak met de beste bedoelingen bedacht worden, dus het is niet terecht om dat terzijde te schuiven.
sja ik ga er van uit dat iemand niet mee denkt als iemand het niet rot voor die gene vindt, ik althans niet hoor, waar om moeite doen voor iemand die je het niet gunt he.
Maar ja het is een kut situatie, en die opmerking van haar zus idioot. Dat spreekt voor zich.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:14
Dat goedbedoelde meedenken is over het algemeen de grote frustratie voor mensen die met sores zitten. Je voelt je inderdaad onbegrepen, want al die 'oplossingen' zijn inderdaad al aan de orde geweest, en hebben niks opgelost. Hoe goed het meedenken ook bedoeld is, je voelt je inderdaad onbegrepen en ongezien. Empathie is in zo'n situatie van onschatbare waarde!
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:14
quote:hipstercat schreef op 01 augustus 2015 @ 14:08:
[...]
Deze reactie geeft exact aan dat je er helemaal niets van begrijpt.
In plaats van "goh meid, wat een narigheid begrijpelijk dat je het ff niet meer ziet zitten" ga je meteen ff "meedenken". Begin nu eerst eens met een beetje empathie en aardigheid dan komt dat meedenken ook een stuk leuker over.
Maar dat zul je waarschijnlijk ook niet begrijpen. en jij begrijpt denk ik niet dat je je zelf hier mee dan meteen diskwalificeert. Als of jij dan leuk overkomt op zo'n manier.
[...]
Deze reactie geeft exact aan dat je er helemaal niets van begrijpt.
In plaats van "goh meid, wat een narigheid begrijpelijk dat je het ff niet meer ziet zitten" ga je meteen ff "meedenken". Begin nu eerst eens met een beetje empathie en aardigheid dan komt dat meedenken ook een stuk leuker over.
Maar dat zul je waarschijnlijk ook niet begrijpen. en jij begrijpt denk ik niet dat je je zelf hier mee dan meteen diskwalificeert. Als of jij dan leuk overkomt op zo'n manier.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:14
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 14:13:
[...]
sja ik ga er van uit dat iemand niet mee denkt als iemand het niet rot voor die gene vindt, ik althans niet hoor, waar om moeite doen voor iemand die je het niet gunt he.
Maar ja het is een kut situatie, en die opmerking van haar zus idioot. Dat spreekt voor zich.Ik snap je. Ven nature ben ik ook geneigd direct mee te denken, alleen werkt dat niet zo goed vaak, ben ik achter.
[...]
sja ik ga er van uit dat iemand niet mee denkt als iemand het niet rot voor die gene vindt, ik althans niet hoor, waar om moeite doen voor iemand die je het niet gunt he.
Maar ja het is een kut situatie, en die opmerking van haar zus idioot. Dat spreekt voor zich.Ik snap je. Ven nature ben ik ook geneigd direct mee te denken, alleen werkt dat niet zo goed vaak, ben ik achter.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:17
quote:Sidroht schreef op 01 augustus 2015 @ 14:13:
Nou Hipstercat, jouw neerbuigende reactie verdient ook geen schoonheidsprijs.
Helemaal niet neerbuigend!
Als ze het begrip empathie niet begrijpt, en dat zie je aan haar reacties, dan zal ze mijn/onze reacties op haar reactie ook niet begrijpen. Ze zal dat pas begrijpen als ze begrijpt wat er met empathie wordt bedoelt, en niet anders. Dat heeft niets met neerbuigend te maken, dat lees jij er in!
Nou Hipstercat, jouw neerbuigende reactie verdient ook geen schoonheidsprijs.
Helemaal niet neerbuigend!
Als ze het begrip empathie niet begrijpt, en dat zie je aan haar reacties, dan zal ze mijn/onze reacties op haar reactie ook niet begrijpen. Ze zal dat pas begrijpen als ze begrijpt wat er met empathie wordt bedoelt, en niet anders. Dat heeft niets met neerbuigend te maken, dat lees jij er in!
It's hip(ster) to be square!
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:18
quote:Sidroht schreef op 01 augustus 2015 @ 14:14:
[...]
Ik snap je. Ven nature ben ik ook geneigd direct mee te denken, alleen werkt dat niet zo goed vaak, ben ik achter.
O ik moet zeggen dat ik in het 'echt', dus met mensen persoonlijk, wel meteen zeg wat vervelend en zo, en als het iets is waar ik zelf mee te maken heb gehad dan mijn ervaringen deel en wat voor mij de oplossing was. Ik heb nooit een vervelende reactie gehad er op, integendeel zelfs. Dus het zal wel goed zitten met mijn empathische vermogens Ik heb een collega die depressief is, dan ga ik echt niet zeggen 'wat mij helpt als ik een dipje heb...' want ja, dat dat bot is en ontkennend, dat spreekt voor zich.
op een forum is het voor mij althans vaak erg lastig om te begrijpen hoe iets bedoeld wordt, en ben zelf ook niet zo sterk in over brengen van wat ik nu exact bedoel.
[...]
Ik snap je. Ven nature ben ik ook geneigd direct mee te denken, alleen werkt dat niet zo goed vaak, ben ik achter.
O ik moet zeggen dat ik in het 'echt', dus met mensen persoonlijk, wel meteen zeg wat vervelend en zo, en als het iets is waar ik zelf mee te maken heb gehad dan mijn ervaringen deel en wat voor mij de oplossing was. Ik heb nooit een vervelende reactie gehad er op, integendeel zelfs. Dus het zal wel goed zitten met mijn empathische vermogens Ik heb een collega die depressief is, dan ga ik echt niet zeggen 'wat mij helpt als ik een dipje heb...' want ja, dat dat bot is en ontkennend, dat spreekt voor zich.
op een forum is het voor mij althans vaak erg lastig om te begrijpen hoe iets bedoeld wordt, en ben zelf ook niet zo sterk in over brengen van wat ik nu exact bedoel.
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:18
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 14:14:
[...]
en jij begrijpt denk ik niet dat je je zelf hier mee dan meteen diskwalificeert. Als of jij dan leuk overkomt op zo'n manier.Zie mijn reactie op TO en nee, ik hoef niet leuk over te komen. Ik reageer op jouw niet leuke reactie, dat is het enige!
[...]
en jij begrijpt denk ik niet dat je je zelf hier mee dan meteen diskwalificeert. Als of jij dan leuk overkomt op zo'n manier.Zie mijn reactie op TO en nee, ik hoef niet leuk over te komen. Ik reageer op jouw niet leuke reactie, dat is het enige!
It's hip(ster) to be square!
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:19
quote:Huppakip schreef op 01 augustus 2015 @ 14:14:
Dat goedbedoelde meedenken is over het algemeen de grote frustratie voor mensen die met sores zitten. Je voelt je inderdaad onbegrepen, want al die 'oplossingen' zijn inderdaad al aan de orde geweest, en hebben niks opgelost. Hoe goed het meedenken ook bedoeld is, je voelt je inderdaad onbegrepen en ongezien. Empathie is in zo'n situatie van onschatbare waarde!Dit dus!!
Dat goedbedoelde meedenken is over het algemeen de grote frustratie voor mensen die met sores zitten. Je voelt je inderdaad onbegrepen, want al die 'oplossingen' zijn inderdaad al aan de orde geweest, en hebben niks opgelost. Hoe goed het meedenken ook bedoeld is, je voelt je inderdaad onbegrepen en ongezien. Empathie is in zo'n situatie van onschatbare waarde!Dit dus!!
It's hip(ster) to be square!
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:20
quote:hipstercat schreef op 01 augustus 2015 @ 14:17:
[...]
Helemaal niet neerbuigend!
Als ze het begrip empathie niet begrijpt, en dat zie je aan haar reacties, dan zal ze mijn/onze reacties op haar reactie ook niet begrijpen. Ze zal dat pas begrijpen als ze begrijpt wat er met empathie wordt bedoelt, en niet anders. Dat heeft niets met neerbuigend te maken, dat lees jij er in!
ah ja, Team Empathie met hipstercat als voorzitter, en Team Psychopathie, met strikjemetstippels als lid.
lol, je hebt het niet tegen een zwakzinnige hoor..
[...]
Helemaal niet neerbuigend!
Als ze het begrip empathie niet begrijpt, en dat zie je aan haar reacties, dan zal ze mijn/onze reacties op haar reactie ook niet begrijpen. Ze zal dat pas begrijpen als ze begrijpt wat er met empathie wordt bedoelt, en niet anders. Dat heeft niets met neerbuigend te maken, dat lees jij er in!
ah ja, Team Empathie met hipstercat als voorzitter, en Team Psychopathie, met strikjemetstippels als lid.
lol, je hebt het niet tegen een zwakzinnige hoor..
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:23
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:25
Goh hipstercat, waar om begrijpt Thordis wel hoe ik het bedoel, en jij niet? Gebrek aan empathie?
Empathie is namelijk niets meer dan je kunnen in leven in iemand, kunnen denken 'hoe zou ik dat vinden', spiegelen van de emotie dus en daar een gevoel bij krijgen en dit naar die gene uiten (of niet, volgens mij is dat niet echt een voorwaarde vd definitie).
Empathie is namelijk niets meer dan je kunnen in leven in iemand, kunnen denken 'hoe zou ik dat vinden', spiegelen van de emotie dus en daar een gevoel bij krijgen en dit naar die gene uiten (of niet, volgens mij is dat niet echt een voorwaarde vd definitie).
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:26
quote:strikjemetstippels schreef op 01 augustus 2015 @ 14:18:
[...]
O ik moet zeggen dat ik in het 'echt', dus met mensen persoonlijk, wel meteen zeg wat vervelend en zo, en als het iets is waar ik zelf mee te maken heb gehad dan mijn ervaringen deel en wat voor mij de oplossing was. Ik heb nooit een vervelende reactie gehad er op, integendeel zelfs. Dus het zal wel goed zitten met mijn empathische vermogens Ik heb een collega die depressief is, dan ga ik echt niet zeggen 'wat mij helpt als ik een dipje heb...' want ja, dat dat bot is en ontkennend, dat spreekt voor zich.
op een forum is het voor mij althans vaak erg lastig om te begrijpen hoe iets bedoeld wordt, en ben zelf ook niet zo sterk in over brengen van wat ik nu exact bedoel. doe op het forum dan zoals je irl zou reageren, dat komt al heel anders over. Je irl reactie laat wel empathie zien. En ik snap wel dat met oplossingen komen goed bedoeld is, maar het ging in mijn ogen in het verhaal van Cumulus juist om die arm om de schouder en om begrip, niet om oplossingen
[...]
O ik moet zeggen dat ik in het 'echt', dus met mensen persoonlijk, wel meteen zeg wat vervelend en zo, en als het iets is waar ik zelf mee te maken heb gehad dan mijn ervaringen deel en wat voor mij de oplossing was. Ik heb nooit een vervelende reactie gehad er op, integendeel zelfs. Dus het zal wel goed zitten met mijn empathische vermogens Ik heb een collega die depressief is, dan ga ik echt niet zeggen 'wat mij helpt als ik een dipje heb...' want ja, dat dat bot is en ontkennend, dat spreekt voor zich.
op een forum is het voor mij althans vaak erg lastig om te begrijpen hoe iets bedoeld wordt, en ben zelf ook niet zo sterk in over brengen van wat ik nu exact bedoel. doe op het forum dan zoals je irl zou reageren, dat komt al heel anders over. Je irl reactie laat wel empathie zien. En ik snap wel dat met oplossingen komen goed bedoeld is, maar het ging in mijn ogen in het verhaal van Cumulus juist om die arm om de schouder en om begrip, niet om oplossingen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 1 augustus 2015 om 14:30
Ik kan er niet voor kiezen om het me niks aan te trekken. Die gedachtes en emoties komen vanzelf bij me op. Hoe hou je emoties en gedachtes tegen dan? Dan stel ik me voor, of probeer dat, hoe die situatie voor die persoon kan zijn/voelen. Ik ben en blijf een hartmens en dat kan ik niet veranderen omdat ik zo ben. Hoofdmensen kunnen ook niet hartmensen worden omdat ze dat graag willen. En eerlijk, ik wil gewoon mezelf blijven. Moet ik nu echt naar een therapeut om gevoellozer te worden? Vind je dat realistisch?
Een gedachte bekroop me net, is de apocalypse een soort self fulfilling prophecy? Dat mensen denken, we gaan er toch allemaal aan. En dat ze daardoor in monsters veranderen en de mensheid zichzelf opvreet. Er zijn veel gelovige mensen die denken dat de apocalypse echt gaat gebeuren tegenwoordig. Vroeger noemde je dat apocalyptofobie. Nu heb je de Preppers.
Misschien dat de mensheid steeds vaker denkt: eten of gegeten worden. De effecten van het fenomeen fin de siecle zijn misschien ook verlengd door 9-11. Voor zover uw salonfilosoof.
Een gedachte bekroop me net, is de apocalypse een soort self fulfilling prophecy? Dat mensen denken, we gaan er toch allemaal aan. En dat ze daardoor in monsters veranderen en de mensheid zichzelf opvreet. Er zijn veel gelovige mensen die denken dat de apocalypse echt gaat gebeuren tegenwoordig. Vroeger noemde je dat apocalyptofobie. Nu heb je de Preppers.
Misschien dat de mensheid steeds vaker denkt: eten of gegeten worden. De effecten van het fenomeen fin de siecle zijn misschien ook verlengd door 9-11. Voor zover uw salonfilosoof.
