Actueel
alle pijlers
"Akkoord" recessiemaatregelen bereikt
dinsdag 24 maart 2009 om 18:26
Nou, ze zijn er uit hoor in Den Haag. Afgelopen nacht na drie weken zijn de onderhandelaars eruit.
Vooralsnog lijkt het erop dat er geen enkele maatregel is genomen waar een der partijen het bij voorbaat mee oneens was.
Geen aanpassing van de hypotheekrente aftrek (ook niet boven een miljoen!) geen aanpassing AWBZ, kinderbijslag inkomensafhankelijk, niks.
Wat dan wel?
De vliegtax gaat eraan "om de concurrentiepositie van Schiphol veilig te stellen" en verder wordt er gesproken over bezuinigingsmaatregelen na 2011. Deze zijn afhankelijk van de snelheid van economische groei (nieuwe verkiezingen nietwaar) en er wordt nog steeds gesproken over een verhoging van de AOW leeftijd.
Wat een slappe hap zeg, moet je daar 3 weken voor in een vergaderzaal zitten?
We polderen ons echt te pletter hier in Nederland, nu moeten de sociale partners nog geinformeerd (lees: gepolderd) worden en dan worden de fracties ingelicht, en daarna worden wij als burger met de gratie gods ook geinformeerd.... tjongejonge. Uiteindelijk is ieder akkoord door deze partners een soort waterig net niks akkoord....
Vooralsnog lijkt het erop dat er geen enkele maatregel is genomen waar een der partijen het bij voorbaat mee oneens was.
Geen aanpassing van de hypotheekrente aftrek (ook niet boven een miljoen!) geen aanpassing AWBZ, kinderbijslag inkomensafhankelijk, niks.
Wat dan wel?
De vliegtax gaat eraan "om de concurrentiepositie van Schiphol veilig te stellen" en verder wordt er gesproken over bezuinigingsmaatregelen na 2011. Deze zijn afhankelijk van de snelheid van economische groei (nieuwe verkiezingen nietwaar) en er wordt nog steeds gesproken over een verhoging van de AOW leeftijd.
Wat een slappe hap zeg, moet je daar 3 weken voor in een vergaderzaal zitten?
We polderen ons echt te pletter hier in Nederland, nu moeten de sociale partners nog geinformeerd (lees: gepolderd) worden en dan worden de fracties ingelicht, en daarna worden wij als burger met de gratie gods ook geinformeerd.... tjongejonge. Uiteindelijk is ieder akkoord door deze partners een soort waterig net niks akkoord....
zaterdag 28 maart 2009 om 10:10
quote:Dhelia schreef op 27 maart 2009 @ 21:20:
Een parlementaire democratie houdt precies dat in: parlementair. Het parlement is het hoogste orgaan. Niet het kabinet. Niet de 3 Musketiers. En al helemaal niet de vakbeweging. Dus dáár, in het parlement, dient de discussie plaats te vinden over wat er moet gebeuren.
En daarnaast hoort het dualistisch te gaan. Het parlement, incl. de coalitiepartijen, controleert het kabinet. Dus niet in een co-productie achter de schermen iets bekonkelen zoals de coalitiepartijen nu hebben gedaan door met de 3 Musketiers mee te "onderhandelen".
Daar is geen afbreuk aan gedaan. Het parlement krijgt volop de gelegenheid om de plannen te wijzigen of af te schieten. Maar als op voorhand een riante meerderheid de plannen onvoorwaardelijk steunt, staat al wel vast dat die plannen van het kabinet het gaan halen, tenzij..........
Tenzij een partij met andere plannen, of inzichten komt die de parlementariërs van de regeringspartijen de schellen van de ogen doet vallen. Een oplossing waar zij niet aan gedacht hadden.
Maar de praktijk is dat de oppositiepartijen ook volkomen voorspelbaar hun eigen liedje zingen, en zelden of nooit iets origineels inbrengen. Die liedjes zijn bovendien altijd vooraf al in partijprogramma's vastgelegd. GL begint over een kans voor meer milieuvriendelijk beleid. De VVD wil bezuinigen. De PVV brengt de discussie op Moslims die niet deugen, omvallende olifanten, of wat er verder nog maar de voorpagina van de Telegraaf heeft gehaald. Slaapverwekkend.
Het zou verfrissend zijn geweest als één van de partijen ineens een lans had gebroken voor het 'basisloon' als alternatief voor het vreselijke complexe, en peperdure sociale stelsel, gekoppeld aan een herziening van het belastingstelsel en bijbehorende wetgeving op het gebied van de arbeid, met inbegrip van het minimumloon. Om maar eens iets te noemen. Liefst keurig doorgerekend, waaruit bleek dat het de economie een enorme steun in de rug zou geven, de kansen voor werklozen op de arbeidsmarkt zou vergroten, en het ambtenarenleger (dus de kosten van de overheid) enorm zou verkleinen.
Maar in Nederland werken alle partijen met 'treiterwetgeving' die via het belastingstelsel de 'Maakbare Samenleving' vorm zou moeten geven, of ze streven naar een a-sociale samenleving waarin de overheid alleen maar de taak heeft om Moslims te meppen en dierentuinen op de vingers te tikken.
Een parlementaire democratie houdt precies dat in: parlementair. Het parlement is het hoogste orgaan. Niet het kabinet. Niet de 3 Musketiers. En al helemaal niet de vakbeweging. Dus dáár, in het parlement, dient de discussie plaats te vinden over wat er moet gebeuren.
En daarnaast hoort het dualistisch te gaan. Het parlement, incl. de coalitiepartijen, controleert het kabinet. Dus niet in een co-productie achter de schermen iets bekonkelen zoals de coalitiepartijen nu hebben gedaan door met de 3 Musketiers mee te "onderhandelen".
Daar is geen afbreuk aan gedaan. Het parlement krijgt volop de gelegenheid om de plannen te wijzigen of af te schieten. Maar als op voorhand een riante meerderheid de plannen onvoorwaardelijk steunt, staat al wel vast dat die plannen van het kabinet het gaan halen, tenzij..........
Tenzij een partij met andere plannen, of inzichten komt die de parlementariërs van de regeringspartijen de schellen van de ogen doet vallen. Een oplossing waar zij niet aan gedacht hadden.
Maar de praktijk is dat de oppositiepartijen ook volkomen voorspelbaar hun eigen liedje zingen, en zelden of nooit iets origineels inbrengen. Die liedjes zijn bovendien altijd vooraf al in partijprogramma's vastgelegd. GL begint over een kans voor meer milieuvriendelijk beleid. De VVD wil bezuinigen. De PVV brengt de discussie op Moslims die niet deugen, omvallende olifanten, of wat er verder nog maar de voorpagina van de Telegraaf heeft gehaald. Slaapverwekkend.
Het zou verfrissend zijn geweest als één van de partijen ineens een lans had gebroken voor het 'basisloon' als alternatief voor het vreselijke complexe, en peperdure sociale stelsel, gekoppeld aan een herziening van het belastingstelsel en bijbehorende wetgeving op het gebied van de arbeid, met inbegrip van het minimumloon. Om maar eens iets te noemen. Liefst keurig doorgerekend, waaruit bleek dat het de economie een enorme steun in de rug zou geven, de kansen voor werklozen op de arbeidsmarkt zou vergroten, en het ambtenarenleger (dus de kosten van de overheid) enorm zou verkleinen.
Maar in Nederland werken alle partijen met 'treiterwetgeving' die via het belastingstelsel de 'Maakbare Samenleving' vorm zou moeten geven, of ze streven naar een a-sociale samenleving waarin de overheid alleen maar de taak heeft om Moslims te meppen en dierentuinen op de vingers te tikken.
zaterdag 28 maart 2009 om 10:17
quote:IlikeFormentera schreef op 27 maart 2009 @ 23:34: (..) Ik neem dan ook aan dat je reactie hoofdzakelijk ingegeven is door het feit dat het horen van de naam "wilders" bij jou tot een automatische respons leidt op de wijze die je gegeven hebt.Nee. Wilders heeft niets op met democratie. Het ging over zijn actie in de Tweede Kamer. Ik probeer je uit te leggen waarom dat geen 'strakke' actie is, maar wel naadloos aansluit bij Wilders' opvattingen. Hij is uit op dictatoriale bevoegdheden voor hemzelf, en heeft geen enkele boodschap aan andere partijen. Hij schoffeert andere partijen zelfs als ze het voor hem opnemen in de Tweede Kamer, zoals bij het besluit hem te vervolgen.
zaterdag 28 maart 2009 om 10:28
quote:Antoinette1980 schreef op 28 maart 2009 @ 09:07:
Achterkamertjespolitiek is anders echt niet een uitvinding van Balkenende hoor!
Tot op zekere hoogte is 'achterkamertjes-politiek' nodig als je een zeer ingewikkelde problematiek probeert op te lossen, waar alle onderdelen van de besluitvorming zorgvuldig in elkaar dienen te grijpen, en draagvlak in de samenleving essentieel is. In de meeste landen, zeker in landen met een presidentiële bevoegdheid, is dit de norm. Het is frustrerend dat ook in Nederland in het verleden partijen zich tot dit soort voorgekookte besluitvorming lieten verleiden. Maar hier is het wel belangrijk dat het pakket coherent is, en niet een grabbelton met 'voor elk wat wils'.
Dat laat dus onverlet dat de oppositie ook hier met een goed doortimmerd alternatief had kunnen komen, inplaats van te putten uit het traditionele wensenlijstje zoals vastgelegd in het partijprogramma, dat geschreven werd toen er nog geen economische crisis was. Maar alle oppositiepartijen hebben het wat dat betreft grandioos laten afweten.
Achterkamertjespolitiek is anders echt niet een uitvinding van Balkenende hoor!
Tot op zekere hoogte is 'achterkamertjes-politiek' nodig als je een zeer ingewikkelde problematiek probeert op te lossen, waar alle onderdelen van de besluitvorming zorgvuldig in elkaar dienen te grijpen, en draagvlak in de samenleving essentieel is. In de meeste landen, zeker in landen met een presidentiële bevoegdheid, is dit de norm. Het is frustrerend dat ook in Nederland in het verleden partijen zich tot dit soort voorgekookte besluitvorming lieten verleiden. Maar hier is het wel belangrijk dat het pakket coherent is, en niet een grabbelton met 'voor elk wat wils'.
Dat laat dus onverlet dat de oppositie ook hier met een goed doortimmerd alternatief had kunnen komen, inplaats van te putten uit het traditionele wensenlijstje zoals vastgelegd in het partijprogramma, dat geschreven werd toen er nog geen economische crisis was. Maar alle oppositiepartijen hebben het wat dat betreft grandioos laten afweten.
zaterdag 28 maart 2009 om 10:43
Jaap, ik ben het met je eens hoor. Het crisisakkoord is echt zo'n punt waar het kabinet over zou kunnen vallen. Op een gegeven moment moet je inderdaad een plan presenteren waarin iedereen zich kan vinden, waarvan je dus van tevoren weet dat het draagvlak heeft.
Neemt inderdaad niet weg dat er gewoon democratisch over is gestemd, nadat de oppositie de mogelijkheid heeft gekregen om erover te oordelen.
Dat de speelruimte tot wijzigingen klein was is logisch n.a.v. de onderhandelingen in het kabinet. Ze waren het dusdanig oneens met elkaar dat dit voor hen het enig mogelijke akkoord leek te zijn.
Neemt inderdaad niet weg dat er gewoon democratisch over is gestemd, nadat de oppositie de mogelijkheid heeft gekregen om erover te oordelen.
Dat de speelruimte tot wijzigingen klein was is logisch n.a.v. de onderhandelingen in het kabinet. Ze waren het dusdanig oneens met elkaar dat dit voor hen het enig mogelijke akkoord leek te zijn.
zaterdag 28 maart 2009 om 16:46
IIikFormentera, volgens mij heb je het politieke spelletje nog niet helemaal door. De samenleving en de kamer wil een crisisakkoord zien, het kabinet ging daar dus mee aan de slag. Toen bleek dat er onontkoombare verschillen van mening bestonden over bepaalde onderwerpen, waarover eventueel een kabinetscrisis kan ontstaan. Wat doe je op zo'n moment als kabinet? Dan ga je net zolang puzzelen totdat je een akkoord hebt bereikt waarover je het allemaal eens bent en waarvan je weet dat het de steun van de meerderheid in de kamer heeft. Dat er volgens de partijen weinig speelruimte tot aanpassingen bestaan, geeft alleen maar aan hoe oneens de partijen het met elkaar zijn. En dit is ook niet onlogisch, aangezien zij natuurlijk ook op hun klompen aanvoelen dat het akkoord en de uitwerking daarvan een rol gaat spelen bij de volgende verkiezingen.
Denk je nou serieus dat een ander kabinet 'de klus' anders geklaard had? Dat wanneer er (van tevoren) een openlijk debat had plaatsgevonden dat er dan binnen no time een goed doorgerekend en dichtgetimmerd akkoord op tafel zou liggen?
Bovendien, de regering regeert en het parlement controleert. Je kunt van mening zijn dat het een controle van niets was, maar dit neemt niet weg dat de regering met een plan komt en dat de kamer daarover stemt. En op die manier is het gegaan.
Denk je nou serieus dat een ander kabinet 'de klus' anders geklaard had? Dat wanneer er (van tevoren) een openlijk debat had plaatsgevonden dat er dan binnen no time een goed doorgerekend en dichtgetimmerd akkoord op tafel zou liggen?
Bovendien, de regering regeert en het parlement controleert. Je kunt van mening zijn dat het een controle van niets was, maar dit neemt niet weg dat de regering met een plan komt en dat de kamer daarover stemt. En op die manier is het gegaan.
zaterdag 28 maart 2009 om 18:38
@ ILF
Laten we de VS er even bij nemen, als voorbeeld. Enig ander land kan ook.
Overal wordt, méér dan in ons land, beleid 'voorgekookt'. En als de populistische partijen PVV of TON het voor het zeggen krijgen, wordt het nog een tikkie erger: Bij die clubs stellen de politici dat ze geen duimbreed zullen wijken van wat het Volk wil. Crisis of geen crisis: U wil belastingverlaging? Dan krijgt u belastingverlaging! U wil meer snelwegen? Dan krijgt u meer snelwegen! U wil dat we in de Tweede Kamer huilen om een olifantje? Dan huilen we om een olifantje!
Kan niet bommen wat de consequenties zijn, of wie daar de rekening voor gaat betalen. Als het maar stemmen oplevert!
Laten we de VS er even bij nemen, als voorbeeld. Enig ander land kan ook.
Overal wordt, méér dan in ons land, beleid 'voorgekookt'. En als de populistische partijen PVV of TON het voor het zeggen krijgen, wordt het nog een tikkie erger: Bij die clubs stellen de politici dat ze geen duimbreed zullen wijken van wat het Volk wil. Crisis of geen crisis: U wil belastingverlaging? Dan krijgt u belastingverlaging! U wil meer snelwegen? Dan krijgt u meer snelwegen! U wil dat we in de Tweede Kamer huilen om een olifantje? Dan huilen we om een olifantje!
Kan niet bommen wat de consequenties zijn, of wie daar de rekening voor gaat betalen. Als het maar stemmen oplevert!
zaterdag 28 maart 2009 om 18:49
quote:jaap schreef op 28 maart 2009 @ 10:10:
[...]
Daar is geen afbreuk aan gedaan. Het parlement krijgt volop de gelegenheid om de plannen te wijzigen of af te schieten. .Pardon??? Hebben we het wel over hetzelfde? De ruimte voor aanpassingen was "buitengewoon beperkt" aldus Van Geel. Vreemde opvatting van volop, heb je dan...
[...]
Daar is geen afbreuk aan gedaan. Het parlement krijgt volop de gelegenheid om de plannen te wijzigen of af te schieten. .Pardon??? Hebben we het wel over hetzelfde? De ruimte voor aanpassingen was "buitengewoon beperkt" aldus Van Geel. Vreemde opvatting van volop, heb je dan...
zaterdag 28 maart 2009 om 18:52
quote:Antoinette1980 schreef op 28 maart 2009 @ 16:46:
Bovendien, de regering regeert en het parlement controleert. Je kunt van mening zijn dat het een controle van niets was, maar dit neemt niet weg dat de regering met een plan komt en dat de kamer daarover stemt. En op die manier is het gegaan.Antoinette, dit was nu juist níet het kabinet dat met een plan kwam, maar de drie vice-premiers met hun eigen fractievoorzitters. En de vakbeweging.
Bovendien, de regering regeert en het parlement controleert. Je kunt van mening zijn dat het een controle van niets was, maar dit neemt niet weg dat de regering met een plan komt en dat de kamer daarover stemt. En op die manier is het gegaan.Antoinette, dit was nu juist níet het kabinet dat met een plan kwam, maar de drie vice-premiers met hun eigen fractievoorzitters. En de vakbeweging.
zaterdag 28 maart 2009 om 21:27
quote:summerbreeze21 schreef op 26 maart 2009 @ 17:45:
[...]
Zoveel is dat toch niet?
Toch 180 euro die ik even terug krijg.
Met vier personen loopt het hard op hoor.
Ben er zelf heel blij mee en vindt het goed dat
ze het hebben afgeschaft.
Nu de belachelijke prijzen van eten en drinken op schiphol
nog aanpakken....
[...]
Zoveel is dat toch niet?
Toch 180 euro die ik even terug krijg.
Met vier personen loopt het hard op hoor.
Ben er zelf heel blij mee en vindt het goed dat
ze het hebben afgeschaft.
Nu de belachelijke prijzen van eten en drinken op schiphol
nog aanpakken....
zondag 29 maart 2009 om 11:53
quote:IlikeFormentera schreef op 28 maart 2009 @ 19:03:
Jaap, ben je aan de alcohol, drugs of heb je gewoon een slechte dag? Je klets iig uit je nek. Probeer nou eens zonder al die losse flodders c.q. stellingen die onbewijsbaar en een voor mij te hoog zwamgehalte hebben, te formuleren wat je eigenlijk wil zeggen. Ik weet dat je het kunt, als je je best doet......
Toch typerend dat je iedere keer als je weet dat je ernaast zit, je geroepen voelt de persoon aan te vallen.
De reden dat je niet kunt weerleggen wat ik schrijf, is gelegen in het feit dat het op feiten berust. Terwijl je eigen perceptie vooral door emotie wordt vormgegeven, waarbij je gedeformeerde zicht op de realiteit je herhaaldelijk mis doet tasten. Neem eens wat afstand.
Jaap, ben je aan de alcohol, drugs of heb je gewoon een slechte dag? Je klets iig uit je nek. Probeer nou eens zonder al die losse flodders c.q. stellingen die onbewijsbaar en een voor mij te hoog zwamgehalte hebben, te formuleren wat je eigenlijk wil zeggen. Ik weet dat je het kunt, als je je best doet......
Toch typerend dat je iedere keer als je weet dat je ernaast zit, je geroepen voelt de persoon aan te vallen.
De reden dat je niet kunt weerleggen wat ik schrijf, is gelegen in het feit dat het op feiten berust. Terwijl je eigen perceptie vooral door emotie wordt vormgegeven, waarbij je gedeformeerde zicht op de realiteit je herhaaldelijk mis doet tasten. Neem eens wat afstand.
zondag 29 maart 2009 om 17:10
@ ILF
'The Black Swan'. Nassim Nicholas Taleb. ISBN 978-0-141-03459-1
Daarna mag je mij weer vragen om bewijzen aangaande die punten die je dan nog onduidelijk zijn. Een 'eye-opener' voor iemand met jouw professionele belangstelling.
De misvatting bij een groeiende groep Nederlanders is dat 'democratie' inhoudt dat over elk punt in het parlement na een uitvoerig debat consensus dient te worden bereikt vóórdat iets beleid of wet wordt. Zo'n systeem wordt wel aangeduid met 'Raden-democratie', en werkt uitsluitend op zeer kleine schaal, en daar waar men altijd voldoende tijd heeft om tot een besluit te komen. Meestal betreft het vormen van medezeggenschap, of het beheer van een VVE of iets dergelijks. Maar ook daar wordt niet zelden in 'commissies' een besluit voorgekookt.
In een parlementaire democratie heeft het parlement het laatste woord. Niet de regering. Dat karakteriseert het democratische model in Westerse landen, inclusief ons land.
Bij vraagstukken van morele aard, of waar het vertrouwen in een bewindspersoon in het geding is, is het niet ongewoon dat parlementariërs van de regeringspartijen met de oppositie meestemmen, en andersom. Bij complexe beleidsvraagstukken waarbij het eenieder duidelijk is dat er op meerdere niveaus compromissen dienen te worden gesloten tussen partijen die aan de regering deelnemen, blijven de rijen doorgaans gesloten. Al was het alleen maar omdat het de meeste leden van het parlement hoe dan ook zwaar boven de pet groeit. Daarom zijn partijen die zich verlaten op het varen van een populistische koers (totdat ze almachtig zijn en dictatoriaal kunnen bepalen wat er dient te gebeuren), een groot risico. De gemiddelde burger weet wel wat hij/zij wil, maar kan de consequenties niet overzien. Vaak leidt dit tot een wensenpakket dat op geen enkele manier te realiseren is. (Wat populistische partijen niet belet te beloven die wensen te zullen realiseren als zij maar aan de macht geholpen worden).
Het voorgaande betekent niet als vanzelfsprekend dat de oppositie er tijdens debatten over dergelijk beleid voor spek-en-bonen bij zit. Neem dit geval, waarin partijen gevraagd wordt het hoofd te bieden aan de ergste economische crisis in de historie.
Een oppositiepartij kan, eventueel samen met andere oppositiepartijen, komen met een eigen 'weg naar herstel', en dat ter vergelijking aanbieden als ook de regeringspartijen hun plan aanbieden.
Als dat alternatieve plan duidelijk beter is, omdat het meer zicht biedt op herstel, en de schade voor toekomstige generaties, in de vorm van een gigantische staatsschuld, minder is, dan zullen parlementariërs van de regeringspartijen gaan twijfelen.
Als voorbeeld dan de situatie in de VS, waar 'het parlement' maar twee reguliere partijen kent, en een aantal afgevaardigden die als 'onafhankelijk' te boek staan.
De president, die autonoom ZIJN regering samenstelt zonder enige ruggespraak met wie dan ook, is altijd afkomstig van één van de grote partijen, Democraten of Republikeinen. Vrijwel altijd kan hij rekenen op de steun van 'zijn' partij in kwesties als voornoemd, waarbij het complexe materie betreft die doorgaans op de economie of staatsveiligheid betrekking heeft. Zelfde als in ons land, afgezien van het gegeven dat er in ons land altijd een coalitie gevormd dient te worden, en de premier niet autonoom ZIJN regering kan samenstellen.
Dat laatste gegeven maakt dat er voorafgaand aan het presenteren van wetgeving of beleid vaak al pittig moet worden gediscussieerd, iets waar Bush en Obama geen last van hebben. Vanuit het idee van Democratie is ons systeem daarom beter.
Voor de burger, de populist, en de 'mono-issue' partij, die al snel en intuïtief egoïstisch, of dogmatisch een mening klaar heeft, duurt het dan al snel te lang.
"Zo moeilijk kan het toch niet zijn?", denkt Wilders. "Je geeft die Moslims een schop, en klaar ben je!"
"Zo moeilijk kan het toch niet zijn?", denkt Marianne Thieme, "Je zet een paar apen, olifanten, kangaroos en honden in onze plaats in de Tweede Kamer, en klaar ben je!"
"Zo moeilijk kan het toch niet zijn?", denkt Femke Halsema, "Je bouwt 800.000 windmolens, en klaar ben je!"
Als de parlementaire discussie in de Tweede Kamer teleurstellend was, dan kwam dat vooral omdat de oppositie het totaal liet afweten.
'The Black Swan'. Nassim Nicholas Taleb. ISBN 978-0-141-03459-1
Daarna mag je mij weer vragen om bewijzen aangaande die punten die je dan nog onduidelijk zijn. Een 'eye-opener' voor iemand met jouw professionele belangstelling.
De misvatting bij een groeiende groep Nederlanders is dat 'democratie' inhoudt dat over elk punt in het parlement na een uitvoerig debat consensus dient te worden bereikt vóórdat iets beleid of wet wordt. Zo'n systeem wordt wel aangeduid met 'Raden-democratie', en werkt uitsluitend op zeer kleine schaal, en daar waar men altijd voldoende tijd heeft om tot een besluit te komen. Meestal betreft het vormen van medezeggenschap, of het beheer van een VVE of iets dergelijks. Maar ook daar wordt niet zelden in 'commissies' een besluit voorgekookt.
In een parlementaire democratie heeft het parlement het laatste woord. Niet de regering. Dat karakteriseert het democratische model in Westerse landen, inclusief ons land.
Bij vraagstukken van morele aard, of waar het vertrouwen in een bewindspersoon in het geding is, is het niet ongewoon dat parlementariërs van de regeringspartijen met de oppositie meestemmen, en andersom. Bij complexe beleidsvraagstukken waarbij het eenieder duidelijk is dat er op meerdere niveaus compromissen dienen te worden gesloten tussen partijen die aan de regering deelnemen, blijven de rijen doorgaans gesloten. Al was het alleen maar omdat het de meeste leden van het parlement hoe dan ook zwaar boven de pet groeit. Daarom zijn partijen die zich verlaten op het varen van een populistische koers (totdat ze almachtig zijn en dictatoriaal kunnen bepalen wat er dient te gebeuren), een groot risico. De gemiddelde burger weet wel wat hij/zij wil, maar kan de consequenties niet overzien. Vaak leidt dit tot een wensenpakket dat op geen enkele manier te realiseren is. (Wat populistische partijen niet belet te beloven die wensen te zullen realiseren als zij maar aan de macht geholpen worden).
Het voorgaande betekent niet als vanzelfsprekend dat de oppositie er tijdens debatten over dergelijk beleid voor spek-en-bonen bij zit. Neem dit geval, waarin partijen gevraagd wordt het hoofd te bieden aan de ergste economische crisis in de historie.
Een oppositiepartij kan, eventueel samen met andere oppositiepartijen, komen met een eigen 'weg naar herstel', en dat ter vergelijking aanbieden als ook de regeringspartijen hun plan aanbieden.
Als dat alternatieve plan duidelijk beter is, omdat het meer zicht biedt op herstel, en de schade voor toekomstige generaties, in de vorm van een gigantische staatsschuld, minder is, dan zullen parlementariërs van de regeringspartijen gaan twijfelen.
Als voorbeeld dan de situatie in de VS, waar 'het parlement' maar twee reguliere partijen kent, en een aantal afgevaardigden die als 'onafhankelijk' te boek staan.
De president, die autonoom ZIJN regering samenstelt zonder enige ruggespraak met wie dan ook, is altijd afkomstig van één van de grote partijen, Democraten of Republikeinen. Vrijwel altijd kan hij rekenen op de steun van 'zijn' partij in kwesties als voornoemd, waarbij het complexe materie betreft die doorgaans op de economie of staatsveiligheid betrekking heeft. Zelfde als in ons land, afgezien van het gegeven dat er in ons land altijd een coalitie gevormd dient te worden, en de premier niet autonoom ZIJN regering kan samenstellen.
Dat laatste gegeven maakt dat er voorafgaand aan het presenteren van wetgeving of beleid vaak al pittig moet worden gediscussieerd, iets waar Bush en Obama geen last van hebben. Vanuit het idee van Democratie is ons systeem daarom beter.
Voor de burger, de populist, en de 'mono-issue' partij, die al snel en intuïtief egoïstisch, of dogmatisch een mening klaar heeft, duurt het dan al snel te lang.
"Zo moeilijk kan het toch niet zijn?", denkt Wilders. "Je geeft die Moslims een schop, en klaar ben je!"
"Zo moeilijk kan het toch niet zijn?", denkt Marianne Thieme, "Je zet een paar apen, olifanten, kangaroos en honden in onze plaats in de Tweede Kamer, en klaar ben je!"
"Zo moeilijk kan het toch niet zijn?", denkt Femke Halsema, "Je bouwt 800.000 windmolens, en klaar ben je!"
Als de parlementaire discussie in de Tweede Kamer teleurstellend was, dan kwam dat vooral omdat de oppositie het totaal liet afweten.
zondag 29 maart 2009 om 18:25
quote:jaap schreef op 29 maart 2009 @ 17:10:
Als de parlementaire discussie in de Tweede Kamer teleurstellend was, dan kwam dat vooral omdat de oppositie het totaal liet afweten.Dat ben ik niet met je eens. Meer dan ooit heb ik nu het idee dat de coalitiepartijen in het parlement hun huid duur verkopen om maar in vredesnaam de broze relatie tussen de PvdA en het CDA goed te houden. De oppositie kan praten als Brugman, maar als de coalitiepartijen niet méér willen investeren in een waar dualistisich systeem, kom je ook nergens.
Als de parlementaire discussie in de Tweede Kamer teleurstellend was, dan kwam dat vooral omdat de oppositie het totaal liet afweten.Dat ben ik niet met je eens. Meer dan ooit heb ik nu het idee dat de coalitiepartijen in het parlement hun huid duur verkopen om maar in vredesnaam de broze relatie tussen de PvdA en het CDA goed te houden. De oppositie kan praten als Brugman, maar als de coalitiepartijen niet méér willen investeren in een waar dualistisich systeem, kom je ook nergens.
zondag 29 maart 2009 om 20:00
quote:Guinnevere schreef op 29 maart 2009 @ 18:25:
Dat ben ik niet met je eens. Meer dan ooit heb ik nu het idee dat de coalitiepartijen in het parlement hun huid duur verkopen om maar in vredesnaam de broze relatie tussen de PvdA en het CDA goed te houden. De oppositie kan praten als Brugman, maar als de coalitiepartijen niet méér willen investeren in een waar dualistisich systeem, kom je ook nergens.Dualistisch systeem? Waar heb je het over?
Dat ben ik niet met je eens. Meer dan ooit heb ik nu het idee dat de coalitiepartijen in het parlement hun huid duur verkopen om maar in vredesnaam de broze relatie tussen de PvdA en het CDA goed te houden. De oppositie kan praten als Brugman, maar als de coalitiepartijen niet méér willen investeren in een waar dualistisich systeem, kom je ook nergens.Dualistisch systeem? Waar heb je het over?
