Actueel
alle pijlers
Red de jongens!!
woensdag 4 januari 2012 om 11:48
"De ideale jongen is tegenwoordig een meisje, de echte jongen een ADHD-er."
Deze stelling komt van Aleid Trijens in de Volkskrant in haar artikel "Wie niet in de maat loopt, krijgt Ritalin".
Link
Ook historica Angela Crott komt tot de conclusie in haar promotie onderzoek "Van hoop des vaderlands naar ADHD'er.", dat er steeds minder begrip en waardering is voor "jongensgedrag".
http://www.ru.nl/hlcs/actueel/hlcs-nieuws/
Er wordt zelfs gesteld:
"Red de jongen, hij is het waard."
Wordt het inderdaad tijd voor extra aandacht voor jongens?
Worden onze jongens teveel "opgevoed" door vrouwelijke leerkrachten en is er daarmee minder geduld met ze en worden ze sneller "lastig" gevonden[
Deze stelling komt van Aleid Trijens in de Volkskrant in haar artikel "Wie niet in de maat loopt, krijgt Ritalin".
Link
Ook historica Angela Crott komt tot de conclusie in haar promotie onderzoek "Van hoop des vaderlands naar ADHD'er.", dat er steeds minder begrip en waardering is voor "jongensgedrag".
http://www.ru.nl/hlcs/actueel/hlcs-nieuws/
Er wordt zelfs gesteld:
"Red de jongen, hij is het waard."
Wordt het inderdaad tijd voor extra aandacht voor jongens?
Worden onze jongens teveel "opgevoed" door vrouwelijke leerkrachten en is er daarmee minder geduld met ze en worden ze sneller "lastig" gevonden[
anoniem_19286 wijzigde dit bericht op 04-01-2012 12:07
Reden: Links toegevoegd
Reden: Links toegevoegd
% gewijzigd
woensdag 4 januari 2012 om 11:52
Het valt mij wel op dat er opvallend veel vroouwen werken in de kinderopvang en het onderwijs. Van mij mag dat beter verdeeld worden. Maar ja, dan moeten de mannen dat wel willen....
Ik denk dat het zeker een verschil maakt, een meester of juf voor de klas. Niet persé dat het één beter is maar juist de verschillen zijn goed.
Ik denk dat het zeker een verschil maakt, een meester of juf voor de klas. Niet persé dat het één beter is maar juist de verschillen zijn goed.
woensdag 4 januari 2012 om 11:53
Waarom zet je de link of het artikel niet even hier neer TO?
Weet je niet hoe dat moet?
http://www.volkskrant.nl/ ... oopt-krijgt-Ritalin.dhtml
Weet je niet hoe dat moet?
http://www.volkskrant.nl/ ... oopt-krijgt-Ritalin.dhtml
woensdag 4 januari 2012 om 11:54
'Wie niet in de maat loopt, krijgt Ritalin'
OPINIE- Aleid Truijens − 07/12/11, 11:44
De ideale jongen is tegenwoordig een meisje en de echte jongen een adhd'er. Dat beweert columniste Aleid Truijens.
Toeval of niet, de afgelopen weken ontmoette ik drie mannen die, sprekend over hun kinderen, de term adhd lieten vallen. Telkens ging het om een zoon. 'Tsja, de jongste gaat niet zo goed op school, hij is een adhd'er.' 'De middelste was thuis niet te harden. Adhd'ertje hè?' 'Die van dertig zit al jaren thuis. Hij wordt, als adhd'er, overal ontslagen.' Telkens werden de zonen niet omschreven als mensen die last hadden van een ongemak, maar simpelweg als 'adhd'er'. De ziekte is een identiteit geworden.
Ziekte? Adhd is geen ziekte, maar een beschrijving van gedrag. Er is geen aanwijsbare medische oorzaak. Wie in een test scoort op symptomen als ongeconcentreerd, druk en beweeglijk, heeft 'het'. Ongelooflijk veel kinderen hebben het. In sommige schoolklassen de helft, vooral jongens.
Hoewel van ziekte geen sprake is, is er een effectief geneesmiddel: Ritalin. Het bestrijdt niet de oorzaken van het gedrag - welke dat ook zijn - maar onderdrukt de symptomen. 'Drukke' kinderen worden op slag rustiger. Het wondermiddel is zo verbluffend dat de verleiding voor ouders en leerkrachten wel erg groot is om aan te dringen op medicatie. De farmaceutische industrie is blij met die miljoenen slikkers. Onbekend is welke effecten dat jarenlange pillen slikken op den duur heeft.
Wanhoop
Er is de laatste tijd veel kritiek op de epidemische toename van adhd. Toch twijfelt niemand aan het bestaan van de symptomen. We kennen allemaal kinderen die geen seconde op hun stoel kunnen blijven, niet lijken te kunnen luisteren en niet langer dan twee seconden zijn geboeid door speelgoed. Jongens, vooral, die zich rollebollend, schreeuwend en vechtend een weg banen over het schoolplein. We kennen ook hun ouders, machteloos vermanend in de supermarkt, en hun zuchtende juf, die de stoorzenders op de gang zet. Begrijpelijke wanhoop.
Vorig jaar was er Laura Bat-stra, een psychologe die haar baan in de kinder- en jeugdpsychiatrie opzegde, omdat zij zich stoorde aan het gemak waarmee kinderen de diagnose adhd krijgen opgeplakt. 'adhd zegt iets over de draagkracht en tolerantie van de sociale omgeving van het kind', zei ze in Trouw. Nog verder ging kinderpsychiater Sjef Teuns - oprichter van de medische kinderdagverblijven, dus niet iemand die gedragsproblemen onderschat. Hij noemde adhd 'een waandiagnose, die de werkelijkheid verdoezelt'. 'Als je niet netjes in de maat loopt', zei Teuns, 'krijg je Ritalin.'
Kwajongensgedrag
En nu is er historica Angela Crott, die een boude bewering over adhd de wereld in slingert. 'Het diagnosticeren van drukke jongens als adhd'er is een uitwas van het burgerlijk beschavingsoffensief dat in de 19de eeuw is begonnen' - zo luidt een stelling bij haar dissertatie. Op 21 december hoopt ze te promoveren op haar onderzoek Van hoop des vaderlands naar adhd'ers. Ik ben benieuwd naar het boek, waarvan ik nu alleen de samenvatting ken. Crott keek in opvoedingsboeken, verschenen tussen 1882- 2005, naar het beeld van jongens. Aan de jongens zélf veranderde in ruim een eeuw niets, concludeert ze. Die bleven altijd hun lawaaiige, bonkige, ravottende, slonzige, impulsieve, opschepperige en hartveroverende zelf. Maar wat een eeuw geleden nog als kwajongensgedrag werd beschouwd, heet nu hinderlijk.
Dat ging sluipenderwijs. Voor 1945 was de jongen nog een 'erfprins des hemels' die nadat hij was uitgeravot een degelijke kostwinner moest worden. Na de oorlog, toen de bevolking in de steden toenam en het ouderlijk gezag taande, werd baldadigheid van jongens (nozems!) vaker als overlast ervaren. De feministen in de jaren '70 bestempelden jongensgedrag als 'agressief'. Vanaf de jaren '80 werd gedrag steeds vaker in psychologische termen beschreven, waardoor er vanzelf meer 'afwijkingen' ontstonden. Bovendien kwamen er meer eenoudergezinnen en stonden er minder mannen voor de klas, waardoor veel jongens een mannelijk rolmodel misten. De nadruk, op school, op zelfstandig werken en zelf-reflectie deed de rest: jongens gingen slechter presteren. De ideale jongen is tegenwoordig een meisje; de echte jongen een adhd'er.
Mooie historische analyse, die goed aansluit bij wat opvoedingsdeskundigen als Louis Tavecchio, Martine Delfos en Micha de Winter erover hebben geschreven. Het wordt nu tijd voor oplossingen en maatregelen. Red de jongen, hij is het waard.
Aleid Truijens is columniste bij de Volkskrant.
OPINIE- Aleid Truijens − 07/12/11, 11:44
De ideale jongen is tegenwoordig een meisje en de echte jongen een adhd'er. Dat beweert columniste Aleid Truijens.
Toeval of niet, de afgelopen weken ontmoette ik drie mannen die, sprekend over hun kinderen, de term adhd lieten vallen. Telkens ging het om een zoon. 'Tsja, de jongste gaat niet zo goed op school, hij is een adhd'er.' 'De middelste was thuis niet te harden. Adhd'ertje hè?' 'Die van dertig zit al jaren thuis. Hij wordt, als adhd'er, overal ontslagen.' Telkens werden de zonen niet omschreven als mensen die last hadden van een ongemak, maar simpelweg als 'adhd'er'. De ziekte is een identiteit geworden.
Ziekte? Adhd is geen ziekte, maar een beschrijving van gedrag. Er is geen aanwijsbare medische oorzaak. Wie in een test scoort op symptomen als ongeconcentreerd, druk en beweeglijk, heeft 'het'. Ongelooflijk veel kinderen hebben het. In sommige schoolklassen de helft, vooral jongens.
Hoewel van ziekte geen sprake is, is er een effectief geneesmiddel: Ritalin. Het bestrijdt niet de oorzaken van het gedrag - welke dat ook zijn - maar onderdrukt de symptomen. 'Drukke' kinderen worden op slag rustiger. Het wondermiddel is zo verbluffend dat de verleiding voor ouders en leerkrachten wel erg groot is om aan te dringen op medicatie. De farmaceutische industrie is blij met die miljoenen slikkers. Onbekend is welke effecten dat jarenlange pillen slikken op den duur heeft.
Wanhoop
Er is de laatste tijd veel kritiek op de epidemische toename van adhd. Toch twijfelt niemand aan het bestaan van de symptomen. We kennen allemaal kinderen die geen seconde op hun stoel kunnen blijven, niet lijken te kunnen luisteren en niet langer dan twee seconden zijn geboeid door speelgoed. Jongens, vooral, die zich rollebollend, schreeuwend en vechtend een weg banen over het schoolplein. We kennen ook hun ouders, machteloos vermanend in de supermarkt, en hun zuchtende juf, die de stoorzenders op de gang zet. Begrijpelijke wanhoop.
Vorig jaar was er Laura Bat-stra, een psychologe die haar baan in de kinder- en jeugdpsychiatrie opzegde, omdat zij zich stoorde aan het gemak waarmee kinderen de diagnose adhd krijgen opgeplakt. 'adhd zegt iets over de draagkracht en tolerantie van de sociale omgeving van het kind', zei ze in Trouw. Nog verder ging kinderpsychiater Sjef Teuns - oprichter van de medische kinderdagverblijven, dus niet iemand die gedragsproblemen onderschat. Hij noemde adhd 'een waandiagnose, die de werkelijkheid verdoezelt'. 'Als je niet netjes in de maat loopt', zei Teuns, 'krijg je Ritalin.'
Kwajongensgedrag
En nu is er historica Angela Crott, die een boude bewering over adhd de wereld in slingert. 'Het diagnosticeren van drukke jongens als adhd'er is een uitwas van het burgerlijk beschavingsoffensief dat in de 19de eeuw is begonnen' - zo luidt een stelling bij haar dissertatie. Op 21 december hoopt ze te promoveren op haar onderzoek Van hoop des vaderlands naar adhd'ers. Ik ben benieuwd naar het boek, waarvan ik nu alleen de samenvatting ken. Crott keek in opvoedingsboeken, verschenen tussen 1882- 2005, naar het beeld van jongens. Aan de jongens zélf veranderde in ruim een eeuw niets, concludeert ze. Die bleven altijd hun lawaaiige, bonkige, ravottende, slonzige, impulsieve, opschepperige en hartveroverende zelf. Maar wat een eeuw geleden nog als kwajongensgedrag werd beschouwd, heet nu hinderlijk.
Dat ging sluipenderwijs. Voor 1945 was de jongen nog een 'erfprins des hemels' die nadat hij was uitgeravot een degelijke kostwinner moest worden. Na de oorlog, toen de bevolking in de steden toenam en het ouderlijk gezag taande, werd baldadigheid van jongens (nozems!) vaker als overlast ervaren. De feministen in de jaren '70 bestempelden jongensgedrag als 'agressief'. Vanaf de jaren '80 werd gedrag steeds vaker in psychologische termen beschreven, waardoor er vanzelf meer 'afwijkingen' ontstonden. Bovendien kwamen er meer eenoudergezinnen en stonden er minder mannen voor de klas, waardoor veel jongens een mannelijk rolmodel misten. De nadruk, op school, op zelfstandig werken en zelf-reflectie deed de rest: jongens gingen slechter presteren. De ideale jongen is tegenwoordig een meisje; de echte jongen een adhd'er.
Mooie historische analyse, die goed aansluit bij wat opvoedingsdeskundigen als Louis Tavecchio, Martine Delfos en Micha de Winter erover hebben geschreven. Het wordt nu tijd voor oplossingen en maatregelen. Red de jongen, hij is het waard.
Aleid Truijens is columniste bij de Volkskrant.
woensdag 4 januari 2012 om 12:05
Papyrus, die kant lijkt het wel op te gaan. Kan kind niet stilzitten of is het wat druk. Hup Ritalin erin, probleem opgelost.
Ik vind het best zorgelijk. Vooral ook omdat ik een verhaal heb gehoord van een moeder die haar kind níet door een, door de zorgverzekeraar vergoedde, psycholoog laten onderzoeken. Het kind kreeg ipv Ritalin een behandelplan mee, een omgangs- en gedragsplan en het kind deed het veel beter.
Waarom wordt er dan zo snel gesust met een pilletje? Zodat over een paar jaar blijkt dat we allemaal drugsverslaafden hebben gekweekt? Terwijl het met iets meer tijd en aandacht (vaak) zonder pillen te verhelpen is.
Ik vind het best zorgelijk. Vooral ook omdat ik een verhaal heb gehoord van een moeder die haar kind níet door een, door de zorgverzekeraar vergoedde, psycholoog laten onderzoeken. Het kind kreeg ipv Ritalin een behandelplan mee, een omgangs- en gedragsplan en het kind deed het veel beter.
Waarom wordt er dan zo snel gesust met een pilletje? Zodat over een paar jaar blijkt dat we allemaal drugsverslaafden hebben gekweekt? Terwijl het met iets meer tijd en aandacht (vaak) zonder pillen te verhelpen is.
woensdag 4 januari 2012 om 12:10
Nou, ik herken het wel hoor.
Ik ben leerkracht, en moeder van 3 jongens.
Gelukkig heb ik een echte man bij me, die me er regelmatig op wijst, dat bepaald gedrag echt bij jongens hoort, en ik me niet zo moet storen aan dat fysieke geklier...
En sinds ik me daar meer bewust van ben, probeer ik wel om meer rekening te houden met de jongens in mijn klas.
In de praktijk is dat wat vaker tussen de lessen door even buiten rennen, of liedjes opzetten met bewegingen (die jongens ook leuk vinden
Maar het blijft lastig hoor, in de pauze op het plein ontstaan er bijvoorbeeld regelmatig ruzies.
Bij meiden praat je erover, en vaak is het dan opgelost, of het blijft doorsluimeren.
Jongens slaan er soms op, en dan is de lucht geklaard.
Toch hebben we regels op school, waarbij we geen slaan of schoppen tolereren.
Als ik dan met een stel jongens hierover praat, merk ik, dat ze soms helemaal zat zijn van al dat gepraat, en dat is toch een typisch juffending.
Mijn mannelijke collega's zijn hier inderdaad makkelijker in, storen zich ook minder aan 'druk' gedrag.
Maar ik wil ze zeker redden hoor, de jongens!
Trouwens, in mijn groep is de verhouding ADHd-ers qua jongens en meisjes gelijk hoor!
Ik ben leerkracht, en moeder van 3 jongens.
Gelukkig heb ik een echte man bij me, die me er regelmatig op wijst, dat bepaald gedrag echt bij jongens hoort, en ik me niet zo moet storen aan dat fysieke geklier...
En sinds ik me daar meer bewust van ben, probeer ik wel om meer rekening te houden met de jongens in mijn klas.
In de praktijk is dat wat vaker tussen de lessen door even buiten rennen, of liedjes opzetten met bewegingen (die jongens ook leuk vinden
Maar het blijft lastig hoor, in de pauze op het plein ontstaan er bijvoorbeeld regelmatig ruzies.
Bij meiden praat je erover, en vaak is het dan opgelost, of het blijft doorsluimeren.
Jongens slaan er soms op, en dan is de lucht geklaard.
Toch hebben we regels op school, waarbij we geen slaan of schoppen tolereren.
Als ik dan met een stel jongens hierover praat, merk ik, dat ze soms helemaal zat zijn van al dat gepraat, en dat is toch een typisch juffending.
Mijn mannelijke collega's zijn hier inderdaad makkelijker in, storen zich ook minder aan 'druk' gedrag.
Maar ik wil ze zeker redden hoor, de jongens!
Trouwens, in mijn groep is de verhouding ADHd-ers qua jongens en meisjes gelijk hoor!
woensdag 4 januari 2012 om 12:10
mbt die drukke jongetjes en vrouwelijke leerkrachten voor de klas die dat lastig gedrag vinden:
ik krijg die beelden van ouderwets onderwijs maar niet uit mijn hoofd:
vooral jongens die met de armen over elkaar stil in de klas moesten zitten en de hoofdmeester orerend ervoor. Een draai om de oren als een van de kinderen ook maar iets deed. Hoezo vinden die vrouwelijke leerkrachten druk gedrag opeens lastig?
Dat is toch altijd als lastig gedrag op school gezien?
Volgens mij werden de adhd'ers vroeger gewoon van school getrapt en moesten ze het zelf maar uitzoeken.
ik krijg die beelden van ouderwets onderwijs maar niet uit mijn hoofd:
vooral jongens die met de armen over elkaar stil in de klas moesten zitten en de hoofdmeester orerend ervoor. Een draai om de oren als een van de kinderen ook maar iets deed. Hoezo vinden die vrouwelijke leerkrachten druk gedrag opeens lastig?
Dat is toch altijd als lastig gedrag op school gezien?
Volgens mij werden de adhd'ers vroeger gewoon van school getrapt en moesten ze het zelf maar uitzoeken.
woensdag 4 januari 2012 om 12:33
quote:Snormel schreef op 04 januari 2012 @ 12:17:
Ik ken een jongetje van 6 dat niet op zijn knieën mag spelen en dergelijke, want dan gaan zijn (mooie, dure) kleren kapot . Tsja. Prioriteiten he.
Maar dat is toch niet alleen van deze tijd? Vroeger kreeg je op zondag toch ook je nette kleren aan en moest je stilzwijgend bij opa en oma op de bank zitten? Die verhalen heb ik vroeger vaak genoeg gehoord van mensen van mijn ouders generatie...
Ik denk dat 'de druktemakers' vroeger inderdaad gewoon buiten de boot vielen en het zelf mochten oplossen (waarbij een deel dan wellicht opgroeide 'voor galg en rad' zoals dat heette). Nu mag niemand meer buiten de boot vallen (en terecht overigens!), maar helaas hoort bij acceptatie vaak ook aanpassing, en vaak niet vanuit de kant van de acceptant, maar de (potentieel) geaccepteerde. Oftewel: de mensen die afwijken moeten maar veranderen zodat ze niet meer afwijken. Dan is het ook niet meer zo moeilijk om ze te accepteren... Wat het woord acceptatie nu eigenlijk precies betekent is veel mensen helaas vreemd.
Ik ken een jongetje van 6 dat niet op zijn knieën mag spelen en dergelijke, want dan gaan zijn (mooie, dure) kleren kapot . Tsja. Prioriteiten he.
Maar dat is toch niet alleen van deze tijd? Vroeger kreeg je op zondag toch ook je nette kleren aan en moest je stilzwijgend bij opa en oma op de bank zitten? Die verhalen heb ik vroeger vaak genoeg gehoord van mensen van mijn ouders generatie...
Ik denk dat 'de druktemakers' vroeger inderdaad gewoon buiten de boot vielen en het zelf mochten oplossen (waarbij een deel dan wellicht opgroeide 'voor galg en rad' zoals dat heette). Nu mag niemand meer buiten de boot vallen (en terecht overigens!), maar helaas hoort bij acceptatie vaak ook aanpassing, en vaak niet vanuit de kant van de acceptant, maar de (potentieel) geaccepteerde. Oftewel: de mensen die afwijken moeten maar veranderen zodat ze niet meer afwijken. Dan is het ook niet meer zo moeilijk om ze te accepteren... Wat het woord acceptatie nu eigenlijk precies betekent is veel mensen helaas vreemd.
Alle dieren -behalve de mens- weten dat het leven in de eerste plaats bedoeld is om ervan te genieten. ~Samuel Butler~
woensdag 4 januari 2012 om 12:35
quote:valentinamaria schreef op 04 januari 2012 @ 12:26:
ikdat het problematisch wordt wanneer een kind totaal niet meer te corrigeren is, zoals de pestkop in de klas van mijn zoon.
die doet willekeurig kinderen pijn.En komt dat door hem, of door zijn (huiselijke) omgeving? Kwestie van 'nature or nurture'.
ikdat het problematisch wordt wanneer een kind totaal niet meer te corrigeren is, zoals de pestkop in de klas van mijn zoon.
die doet willekeurig kinderen pijn.En komt dat door hem, of door zijn (huiselijke) omgeving? Kwestie van 'nature or nurture'.
Alle dieren -behalve de mens- weten dat het leven in de eerste plaats bedoeld is om ervan te genieten. ~Samuel Butler~
woensdag 4 januari 2012 om 12:40
woensdag 4 januari 2012 om 12:40
quote:Soezie81 schreef op 04 januari 2012 @ 12:33:
[...]
Maar dat is toch niet alleen van deze tijd? Vroeger kreeg je op zondag toch ook je nette kleren aan en moest je stilzwijgend bij opa en oma op de bank zitten? Die verhalen heb ik vroeger vaak genoeg gehoord van mensen van mijn ouders generatie...
Ik denk dat 'de druktemakers' vroeger inderdaad gewoon buiten de boot vielen en het zelf mochten oplossen (waarbij een deel dan wellicht opgroeide 'voor galg en rad' zoals dat heette). Nu mag niemand meer buiten de boot vallen (en terecht overigens!), maar helaas hoort bij acceptatie vaak ook aanpassing, en vaak niet vanuit de kant van de acceptant, maar de (potentieel) geaccepteerde. Oftewel: de mensen die afwijken moeten maar veranderen zodat ze niet meer afwijken. Dan is het ook niet meer zo moeilijk om ze te accepteren... Wat het woord acceptatie nu eigenlijk precies betekent is veel mensen helaas vreemd.Ja volledig mee eens. Bovendien wordt je als kind veel meer geprikkeld door de omgeving in deze tijd. ADHD'ers, die daar moeilijk mee kunnen omgaan, vertonen dan als eerste afwijkend gedrag bij wijze van spreken.
[...]
Maar dat is toch niet alleen van deze tijd? Vroeger kreeg je op zondag toch ook je nette kleren aan en moest je stilzwijgend bij opa en oma op de bank zitten? Die verhalen heb ik vroeger vaak genoeg gehoord van mensen van mijn ouders generatie...
Ik denk dat 'de druktemakers' vroeger inderdaad gewoon buiten de boot vielen en het zelf mochten oplossen (waarbij een deel dan wellicht opgroeide 'voor galg en rad' zoals dat heette). Nu mag niemand meer buiten de boot vallen (en terecht overigens!), maar helaas hoort bij acceptatie vaak ook aanpassing, en vaak niet vanuit de kant van de acceptant, maar de (potentieel) geaccepteerde. Oftewel: de mensen die afwijken moeten maar veranderen zodat ze niet meer afwijken. Dan is het ook niet meer zo moeilijk om ze te accepteren... Wat het woord acceptatie nu eigenlijk precies betekent is veel mensen helaas vreemd.Ja volledig mee eens. Bovendien wordt je als kind veel meer geprikkeld door de omgeving in deze tijd. ADHD'ers, die daar moeilijk mee kunnen omgaan, vertonen dan als eerste afwijkend gedrag bij wijze van spreken.
woensdag 4 januari 2012 om 12:42
quote:Soezie81 schreef op 04 januari 2012 @ 12:33:
[...]Maar dat is toch niet alleen van deze tijd? Vroeger kreeg je op zondag toch ook je nette kleren aan en moest je stilzwijgend bij opa en oma op de bank zitten?
Precies: op zondag. Niet de hele week. Op zondag stil moeten zitten vind ik voor een klein jongetje al zielig, maar de hele week stil moeten zitten en niet rennen of klauteren of tijgeren vanwege de kleertjes vind ik eerlijk gezegd nog zieliger.
Het is maar een voorbeeld, maar ik vind het symptomatisch voor hoe normaal jongetjesgedrag de kop wordt ingedrukt.
[...]Maar dat is toch niet alleen van deze tijd? Vroeger kreeg je op zondag toch ook je nette kleren aan en moest je stilzwijgend bij opa en oma op de bank zitten?
Precies: op zondag. Niet de hele week. Op zondag stil moeten zitten vind ik voor een klein jongetje al zielig, maar de hele week stil moeten zitten en niet rennen of klauteren of tijgeren vanwege de kleertjes vind ik eerlijk gezegd nog zieliger.
Het is maar een voorbeeld, maar ik vind het symptomatisch voor hoe normaal jongetjesgedrag de kop wordt ingedrukt.
woensdag 4 januari 2012 om 12:55
Ik herken het, Ik ben moeder van 3 zonen, bijna 5 en ruim 3 en een onschuldige van 6 weken (man, wat is ie lekker rustig).
Mijn kinderen moeten rauzen, als ze dat niet doen, zijn ze niet te harden. Dus, hup, in weer en wind toch naar buiten. Mezelf verbijten omdat ik het vreselijk vind dat ze in iedere modderplas springen. Maar goed, daarom hebben ze ieders 2 jassen en ik een wasmachine.
Maar dat is het dus vooral, dat ik me moet beseffen dat het jongens zijn....als meer mensen dat zouden doen, zou ik denk ik minder valse blikken krijgen. Want opgevoed, vriendelijk en spontaan zijn ze wel degelijk...maar dus inderdaad ook druk en lomp.
Mijn kinderen moeten rauzen, als ze dat niet doen, zijn ze niet te harden. Dus, hup, in weer en wind toch naar buiten. Mezelf verbijten omdat ik het vreselijk vind dat ze in iedere modderplas springen. Maar goed, daarom hebben ze ieders 2 jassen en ik een wasmachine.
Maar dat is het dus vooral, dat ik me moet beseffen dat het jongens zijn....als meer mensen dat zouden doen, zou ik denk ik minder valse blikken krijgen. Want opgevoed, vriendelijk en spontaan zijn ze wel degelijk...maar dus inderdaad ook druk en lomp.
woensdag 4 januari 2012 om 13:00
mijn dochter is trouwens ook iemand die graag vies wordt.
ze miept alleen sneller als ze t koud heeft.
mijn zoon heeft hele projecten buiten de deur en veel meer de neiging om er alleen op uit te gaan.
hij is nu 5, en als hij de kriebels krijgt en er met zijn fiets op uit wil doe ik hem zijn horloge om.
en hij krijgt een uitdrukkelijk verbod mee van sommige plekjes waar hij absoluut niet mag komen.
ze miept alleen sneller als ze t koud heeft.
mijn zoon heeft hele projecten buiten de deur en veel meer de neiging om er alleen op uit te gaan.
hij is nu 5, en als hij de kriebels krijgt en er met zijn fiets op uit wil doe ik hem zijn horloge om.
en hij krijgt een uitdrukkelijk verbod mee van sommige plekjes waar hij absoluut niet mag komen.
wij slapen nooit.
woensdag 4 januari 2012 om 13:01
Red de man in zijn algemeenheid. Alle waardes die een man heeft wordt weggenomen. Dat begint met kind zijn en dat gaat verder op volwassen leeftijd. Een man is niet meer nodig. Wat rest is een ruggengraatloos geval die nergens meer voor staat of zorgt of verantwoordelijkheid neemt en alleen nog maar seks nastreeft en mss nog wat te betekenen heeft op het werk, waar men in zijn algemeenheid vaak een nummertje is. En waar een man ook ooit nog speciaal was op anoniem seks gebied, streeft de vrouw daar ook voorbij.
Dit is heel algemeen, maar een steeds groter wordende groep mannen is geen man meer.
Dit is heel algemeen, maar een steeds groter wordende groep mannen is geen man meer.
