Actueel
alle pijlers
Sociale Dienst helpt bijstandsvrouwen aan rijke man
dinsdag 8 juni 2010 om 16:47
Van de website van het AD:
LEEUWARDEN - De sociale dienst van Dongeradeel en Dantumadiel helpt alleenstaande bijstandsmoeders aan een rijke man die in hun onderhoud kan voorzien. Dat schrijft de Leeuwarder Courant.
Op die manier hoeft de gemeente minder bijstand uit te betalen. Woordvoerder Martijn Adema van Dantumadiel bevestigt de opmerkelijke aanpak op de website van de noordelijke krant.
Per kandidaat steken de gemeentes zo'n ¤1400 in wat de ambtenaren volgens LC.nl het 'updaten' van de kandidaat noemen. Bij een deelname van zeventig personen besparen de beide gemeenten ¤400.000 per jaar. De gemeenten verwachten één op de drie vrouwen aan een partner te helpen.
De aanpak stuit volgesn LC.nl op felle tegenstand van de cliëntenraad in Dongeradeel. Het is ,,stuitend en onethisch'', zegt voorzitter Ellen Tabak. De cliëntenraad van Dantumadiel reageert sceptisch. De deelname is vrijwillig, stellen de gemeenten. Minder dan tien vrouwen doen tot nu toe mee.
De wethouders Sicco Boorsma (Dongeradeel, ChristenUnie) en Marianne Hofs (Dantumadiel, Dantumadiel'82) hebben het plan 'Up to date' goedgekeurd. Zij hebben het niet besproken in hun overleg met hun burgemeesters en wethouders.
Hoe vrijwillig is in dit geval vrijwillig? Dat is de eerste vraag die in me opkomt. En een make-over kunnen heel veel mensen wel gebruiken, maar hoe lang beklijft die? En wat als de relatie met de "rijke man" in kwestie na een poosje op de klippen loopt? Terug in de bijstand? En weer een make-over?
En last but certainly not least: ik kan een heleboel voorvecht(st)ers voor gelijke rechten bedenken die zich zouden omdraaien in het graf danwel woest worden bij het horen van deze praktijken.
Nee, wat mij betreft is dit fouter dan fout.
LEEUWARDEN - De sociale dienst van Dongeradeel en Dantumadiel helpt alleenstaande bijstandsmoeders aan een rijke man die in hun onderhoud kan voorzien. Dat schrijft de Leeuwarder Courant.
Op die manier hoeft de gemeente minder bijstand uit te betalen. Woordvoerder Martijn Adema van Dantumadiel bevestigt de opmerkelijke aanpak op de website van de noordelijke krant.
Per kandidaat steken de gemeentes zo'n ¤1400 in wat de ambtenaren volgens LC.nl het 'updaten' van de kandidaat noemen. Bij een deelname van zeventig personen besparen de beide gemeenten ¤400.000 per jaar. De gemeenten verwachten één op de drie vrouwen aan een partner te helpen.
De aanpak stuit volgesn LC.nl op felle tegenstand van de cliëntenraad in Dongeradeel. Het is ,,stuitend en onethisch'', zegt voorzitter Ellen Tabak. De cliëntenraad van Dantumadiel reageert sceptisch. De deelname is vrijwillig, stellen de gemeenten. Minder dan tien vrouwen doen tot nu toe mee.
De wethouders Sicco Boorsma (Dongeradeel, ChristenUnie) en Marianne Hofs (Dantumadiel, Dantumadiel'82) hebben het plan 'Up to date' goedgekeurd. Zij hebben het niet besproken in hun overleg met hun burgemeesters en wethouders.
Hoe vrijwillig is in dit geval vrijwillig? Dat is de eerste vraag die in me opkomt. En een make-over kunnen heel veel mensen wel gebruiken, maar hoe lang beklijft die? En wat als de relatie met de "rijke man" in kwestie na een poosje op de klippen loopt? Terug in de bijstand? En weer een make-over?
En last but certainly not least: ik kan een heleboel voorvecht(st)ers voor gelijke rechten bedenken die zich zouden omdraaien in het graf danwel woest worden bij het horen van deze praktijken.
Nee, wat mij betreft is dit fouter dan fout.
Iets anders
maandag 14 juni 2010 om 08:20
In essentie vind ik het idee aardig. Ik denk alleen dat de invalshoek een verkeerde is.
Mensen met een uitkering hebben de neiging om in een isolement te komen. Vooral als de uitkeringssituatie langer duurt. De afstand naar de arbeidsmarkt wordt steeds groter, het zelfrespect krijgt een knauw en vaak gaat het om mensen met relatief weinig opleiding en een relatief klein sociaal netwerk.
Ik zou me kunnen voorstellen dat het zou werken om een coach te koppelen aan iemand met een uitkering. De coach zou dan bijvoorbeeld een ondernemer kunnen zijn. Of iemand anders met ondernemingszin die redelijk geslaagd is in het leven. Als zo iemand een langdurig werkloze onder zijn of haar hoede neemt, zorgt voor wat praktische tips, wat kan helpen met sollicitaties etc. heeft dat denk ik veel meer effect dan wanneer de sociale dienst dit doet.
Mensen met een uitkering hebben de neiging om in een isolement te komen. Vooral als de uitkeringssituatie langer duurt. De afstand naar de arbeidsmarkt wordt steeds groter, het zelfrespect krijgt een knauw en vaak gaat het om mensen met relatief weinig opleiding en een relatief klein sociaal netwerk.
Ik zou me kunnen voorstellen dat het zou werken om een coach te koppelen aan iemand met een uitkering. De coach zou dan bijvoorbeeld een ondernemer kunnen zijn. Of iemand anders met ondernemingszin die redelijk geslaagd is in het leven. Als zo iemand een langdurig werkloze onder zijn of haar hoede neemt, zorgt voor wat praktische tips, wat kan helpen met sollicitaties etc. heeft dat denk ik veel meer effect dan wanneer de sociale dienst dit doet.
maandag 14 juni 2010 om 08:28
Wat mij verder opvalt in dit topic: heel veel mensen (enkele uitzonderingen daargelaten) denken vooral in termen van beperkingen en problemen.
Mensen met een uitkering zijn zielig, moeten met rust worden gelaten, plannen voor relatiebemiddeling zijn al bij voorbaat slecht en onethisch, en het is zelfs al schandalig als iemand even een keer op gesprek moet bij de sociale dienst.
Allemaal prachtig, maar het resultaat van dit soort denken is dat er een grote groep mensen langs de zijlijn staat. En de kans dat deze mensen ooit het veld weer opmogen wordt steeds kleiner als we alleen maar gaan bedenken wat er allemaal *niet* kan en mag aan mogelijke oplossingen.
Mensen met een uitkering zijn zielig, moeten met rust worden gelaten, plannen voor relatiebemiddeling zijn al bij voorbaat slecht en onethisch, en het is zelfs al schandalig als iemand even een keer op gesprek moet bij de sociale dienst.
Allemaal prachtig, maar het resultaat van dit soort denken is dat er een grote groep mensen langs de zijlijn staat. En de kans dat deze mensen ooit het veld weer opmogen wordt steeds kleiner als we alleen maar gaan bedenken wat er allemaal *niet* kan en mag aan mogelijke oplossingen.
maandag 14 juni 2010 om 09:03
woensdag 23 juni 2010 om 00:04
Uitstroom is uitstroom...en voor de niet willers onder de bijstandsclienten vind ik dit een prima optie. Dan kunnen ze profiteren van iemand die daar vrijwillig voor kiest.
Ik heb het niet over mensen die echt niet in staat zijn om te werken of gemotiveerd zijn een traject richting de arbeidsmarkt te volgen.
Voor hen is de bijstand namelijk bedoeld!
Ik heb het niet over mensen die echt niet in staat zijn om te werken of gemotiveerd zijn een traject richting de arbeidsmarkt te volgen.
Voor hen is de bijstand namelijk bedoeld!
woensdag 23 juni 2010 om 08:23
Wat een rotverhalen over die bijstandsconsulenten.... Denk dat dat komt omdat ze regelmatig de pest worden gescholden door lui die met een grote bek hun 'recht' komen halen.
Worden ze erg depri van en dan komt er een beschaafd iemand die niet zo'n grote tater heeft en ja grote pech die krijgt dan de volle laag. Beetje het verhaal van een etterbak van een baas die personeel kleineert maar thuis onder de plak zit.
Zelf heb ik ooit heel lang geleden in de jaren 80 bijstand ontvangen. Toen nooit een vervelende consulent meegemaakt, altijd vriendelijk, het waren mensen die de sociale acedemie hadden gedaan met de nadruk op sociaal.
Denk niet dat het te vergelijken is bijstand 30 jaar geleden of nu.
Hoop er nu nooit van mijn leven mee te maken te krijgen, maar zeg nooit nooit. Tis zo gepiept.
Worden ze erg depri van en dan komt er een beschaafd iemand die niet zo'n grote tater heeft en ja grote pech die krijgt dan de volle laag. Beetje het verhaal van een etterbak van een baas die personeel kleineert maar thuis onder de plak zit.
Zelf heb ik ooit heel lang geleden in de jaren 80 bijstand ontvangen. Toen nooit een vervelende consulent meegemaakt, altijd vriendelijk, het waren mensen die de sociale acedemie hadden gedaan met de nadruk op sociaal.
Denk niet dat het te vergelijken is bijstand 30 jaar geleden of nu.
Hoop er nu nooit van mijn leven mee te maken te krijgen, maar zeg nooit nooit. Tis zo gepiept.
woensdag 23 juni 2010 om 10:03
quote:Zomaareenvent schreef op 14 juni 2010 @ 08:28:
Wat mij verder opvalt in dit topic: heel veel mensen (enkele uitzonderingen daargelaten) denken vooral in termen van beperkingen en problemen.
Mensen met een uitkering zijn zielig, moeten met rust worden gelaten, plannen voor relatiebemiddeling zijn al bij voorbaat slecht en onethisch, en het is zelfs al schandalig als iemand even een keer op gesprek moet bij de sociale dienst. Nee hoor, zeker niet met rust laten. Dan loop je het risico dat iemand in een sociaal isolement raakt. Maar eerlijk is eerlijk, bij het grootste deel is werken niet meteen/ geen optie. De bijstand is het laatste vangnet en daarmee ook een 'afvalbak'. Het is geen eenduidige groep die hier inzit. Ja er zijn ook mensen die met een beetje hulp snel aan het werk kunnen. Maar ook mensen met zware, al dan niet psychische, beperkingen. Jongeren zonder startkwalificatie, alleenstaande ouders, al dan niet vers uit een scheiding. etc. Mij valt op dat veel mensen denken dat deze mensen wel snel en makkelijk aan het werk kunnen. Voor het gros werkt het helaas niet zo en is een andere aanpak nodigquote:Zomaareenvent schreef op 14 juni 2010 @ 08:20:
In essentie vind ik het idee aardig. Ik denk alleen dat de invalshoek een verkeerde is.
Mensen met een uitkering hebben de neiging om in een isolement te komen. Vooral als de uitkeringssituatie langer duurt. De afstand naar de arbeidsmarkt wordt steeds groter, het zelfrespect krijgt een knauw en vaak gaat het om mensen met relatief weinig opleiding en een relatief klein sociaal netwerk.
Ik zou me kunnen voorstellen dat het zou werken om een coach te koppelen aan iemand met een uitkering. De coach zou dan bijvoorbeeld een ondernemer kunnen zijn. Of iemand anders met ondernemingszin die redelijk geslaagd is in het leven. Als zo iemand een langdurig werkloze onder zijn of haar hoede neemt, zorgt voor wat praktische tips, wat kan helpen met sollicitaties etc. heeft dat denk ik veel meer effect dan wanneer de sociale dienst dit doet. Goed idee, helaas zijn er te weinig mensen die dit willen doen. Er zijn ondernemers die vanuit maatschappelijk oogpunt mensen vanuit een bijstandsuitkering aannemen en daar veel tijd aan besteden. Deze werkgevers zijn er niet veel en het zijn vaak kleine bedrijven waardoor je er maar een persoon kan plaatsen. Grotere werkgevers zijn vaak lastiger. Daar draait het vaak toch om productie en die hebben liever goedkope mensen uit het Oostblok in dienst...
Wat mij verder opvalt in dit topic: heel veel mensen (enkele uitzonderingen daargelaten) denken vooral in termen van beperkingen en problemen.
Mensen met een uitkering zijn zielig, moeten met rust worden gelaten, plannen voor relatiebemiddeling zijn al bij voorbaat slecht en onethisch, en het is zelfs al schandalig als iemand even een keer op gesprek moet bij de sociale dienst. Nee hoor, zeker niet met rust laten. Dan loop je het risico dat iemand in een sociaal isolement raakt. Maar eerlijk is eerlijk, bij het grootste deel is werken niet meteen/ geen optie. De bijstand is het laatste vangnet en daarmee ook een 'afvalbak'. Het is geen eenduidige groep die hier inzit. Ja er zijn ook mensen die met een beetje hulp snel aan het werk kunnen. Maar ook mensen met zware, al dan niet psychische, beperkingen. Jongeren zonder startkwalificatie, alleenstaande ouders, al dan niet vers uit een scheiding. etc. Mij valt op dat veel mensen denken dat deze mensen wel snel en makkelijk aan het werk kunnen. Voor het gros werkt het helaas niet zo en is een andere aanpak nodigquote:Zomaareenvent schreef op 14 juni 2010 @ 08:20:
In essentie vind ik het idee aardig. Ik denk alleen dat de invalshoek een verkeerde is.
Mensen met een uitkering hebben de neiging om in een isolement te komen. Vooral als de uitkeringssituatie langer duurt. De afstand naar de arbeidsmarkt wordt steeds groter, het zelfrespect krijgt een knauw en vaak gaat het om mensen met relatief weinig opleiding en een relatief klein sociaal netwerk.
Ik zou me kunnen voorstellen dat het zou werken om een coach te koppelen aan iemand met een uitkering. De coach zou dan bijvoorbeeld een ondernemer kunnen zijn. Of iemand anders met ondernemingszin die redelijk geslaagd is in het leven. Als zo iemand een langdurig werkloze onder zijn of haar hoede neemt, zorgt voor wat praktische tips, wat kan helpen met sollicitaties etc. heeft dat denk ik veel meer effect dan wanneer de sociale dienst dit doet. Goed idee, helaas zijn er te weinig mensen die dit willen doen. Er zijn ondernemers die vanuit maatschappelijk oogpunt mensen vanuit een bijstandsuitkering aannemen en daar veel tijd aan besteden. Deze werkgevers zijn er niet veel en het zijn vaak kleine bedrijven waardoor je er maar een persoon kan plaatsen. Grotere werkgevers zijn vaak lastiger. Daar draait het vaak toch om productie en die hebben liever goedkope mensen uit het Oostblok in dienst...
maandag 28 juni 2010 om 09:35
[quote]Liselotte4 schreef op 08 juni 2010 @ 17:58:
het meest grappige voorstel is het wel. Zit op dezelfde lijn als het verbod op ronde goudvissen kommen door de burgemeester van Rome.
Dat van die ronde kommen is echt funest voor een goudvis.
Iets met de de weerkaatsing van het geluid enzo.
Ik vind het dus wel symphatiek van die burgemeester in Rome.
het meest grappige voorstel is het wel. Zit op dezelfde lijn als het verbod op ronde goudvissen kommen door de burgemeester van Rome.
Dat van die ronde kommen is echt funest voor een goudvis.
Iets met de de weerkaatsing van het geluid enzo.
Ik vind het dus wel symphatiek van die burgemeester in Rome.
