Actueel
alle pijlers
Sollicitatieplicht alleenstaande moeders verdwijnt?
dinsdag 25 maart 2008 om 18:49
di 25 mrt 2008, 11:58 |
Ook alleenstaande bijstandmoeders moeten werken
Kabinet wil sollicitatieplicht alleenstaande moeders afschaffen
AMSTERDAM - Als het aan het kabinet ligt wordt de sollicitatieplicht voor alleenstaande moeders weer afgeschaft. Het CDA en Christen Unie kregen hierin steun van coalitiepartij PvdA.
Sinds 2004 zijn alleenstaande ouders verplicht om te solliciteren. Dit gebeurde destijds op initiatief van de PvdA en de VVD. Het CDA was tegen. Nu lijkt zich een meerderheid in de kamer te vormen voor de afschaffing van de sollicitatieplicht voor bijstandmoeders.
Surinaamse en Turkse vrouwen
De meeste alleenstaande ouders zijn tussen de 30 en 39 jaar. 41 % is van Nederlandse afkomst. De grootse groepen bij de niet-Nederlanders worden gevormd door Surinaamse en Turkse vrouwen.
De gemeentelijke sociale diensten zijn tegen. Ze vinden dat het kabinet zo de mensen niet stimuleert werk te zoeken. Volgens hen wordt er met de huidige wetgeving meer bereikt. Ze zien niet in waarom een hele grote groep mensen bij voorbaat al worden uitgesloten van werk. Als iemand wil werken dan moet die mogelijkheid er volgens de diensten ook zijn.
'
Ik ben hier echt op tegen, de bijstand is een vangnet Geen recht wat je per definitie krijgt omdat je kinderen hebt! Er moet per situatie bekeken worden of je er voor in aanmerking komt en niet op voorhand al een hele bevolkingsgroep vrijstelling geven. Belachelijk echt.
Ook alleenstaande bijstandmoeders moeten werken
Kabinet wil sollicitatieplicht alleenstaande moeders afschaffen
AMSTERDAM - Als het aan het kabinet ligt wordt de sollicitatieplicht voor alleenstaande moeders weer afgeschaft. Het CDA en Christen Unie kregen hierin steun van coalitiepartij PvdA.
Sinds 2004 zijn alleenstaande ouders verplicht om te solliciteren. Dit gebeurde destijds op initiatief van de PvdA en de VVD. Het CDA was tegen. Nu lijkt zich een meerderheid in de kamer te vormen voor de afschaffing van de sollicitatieplicht voor bijstandmoeders.
Surinaamse en Turkse vrouwen
De meeste alleenstaande ouders zijn tussen de 30 en 39 jaar. 41 % is van Nederlandse afkomst. De grootse groepen bij de niet-Nederlanders worden gevormd door Surinaamse en Turkse vrouwen.
De gemeentelijke sociale diensten zijn tegen. Ze vinden dat het kabinet zo de mensen niet stimuleert werk te zoeken. Volgens hen wordt er met de huidige wetgeving meer bereikt. Ze zien niet in waarom een hele grote groep mensen bij voorbaat al worden uitgesloten van werk. Als iemand wil werken dan moet die mogelijkheid er volgens de diensten ook zijn.
'
Ik ben hier echt op tegen, de bijstand is een vangnet Geen recht wat je per definitie krijgt omdat je kinderen hebt! Er moet per situatie bekeken worden of je er voor in aanmerking komt en niet op voorhand al een hele bevolkingsgroep vrijstelling geven. Belachelijk echt.
woensdag 26 maart 2008 om 00:20
quote:Soundpost schreef op 26 maart 2008 @ 00:15:
[...]
Ik schreef net geboorte als geboorde dus ik weet het niet.
Nu ik wat ouder ben, inmiddels, en om me heen zie dat de rolverdelingen ondanks goede voornemens toch weer ouderwets uitpakken en de eerste scheidingen een feit zijn, moet ik misschien mijn moeder gelijk geven.
Maar nog steeds kan ik me heel puberaal ergeren aan het Ciska Dresselhuys feminisme waarin automatisch van onderdrukking of ongelijkwaardigheid wordt gesproken als de vrouw niet werkt of het het meeste in het huishouden doet. Daarmee ga je er ook van uit dat dit voor de vrouw per definitie geen vrije keus is en het resultaat van een onderhandeling waarin de vrouw verloren heeft. Te weinig credits bij voorbaat, daar kan ik dan ook weer niet tegen.
Sja, ik ben het wederom niet met je eens, maar dat is vast geen verrassing.
Ik ben wel van de Ciska stroming, vwb vrije keuze.
[...]
Ik schreef net geboorte als geboorde dus ik weet het niet.
Nu ik wat ouder ben, inmiddels, en om me heen zie dat de rolverdelingen ondanks goede voornemens toch weer ouderwets uitpakken en de eerste scheidingen een feit zijn, moet ik misschien mijn moeder gelijk geven.
Maar nog steeds kan ik me heel puberaal ergeren aan het Ciska Dresselhuys feminisme waarin automatisch van onderdrukking of ongelijkwaardigheid wordt gesproken als de vrouw niet werkt of het het meeste in het huishouden doet. Daarmee ga je er ook van uit dat dit voor de vrouw per definitie geen vrije keus is en het resultaat van een onderhandeling waarin de vrouw verloren heeft. Te weinig credits bij voorbaat, daar kan ik dan ook weer niet tegen.
Sja, ik ben het wederom niet met je eens, maar dat is vast geen verrassing.
Ik ben wel van de Ciska stroming, vwb vrije keuze.
Am Yisrael Chai!
woensdag 26 maart 2008 om 05:37
quote:tilalia2 schreef op 25 maart 2008 @ 23:33:
Ik mis nog een punt in de discussie: het gebrek aan plaatsen in de kinderopvang: er zijn wachtlijsten, zeker voor heel jonge kindjes, en hoe moet je in hemelsnaam solliciteren op een baan van drie dagen of meer, terwijl je niet weet of je je kind wel kwijt kan? Voor de kosten van de kinderopvang zijn er regelingen, subsidies, kinderkortingen en oudertoeslagen etc, maar dat neemt de wachtlijsten niet weg.
Wij gaan binnenkort terug naar NL, en dan wil ik wel weer gaan werken. Maar van een hele zwik kinderdagverblijven, ben ik er - okee, in één gemeente maar gezocht, maar dat lijkt me enigszins reeeel - maar in 1 kdv een plek tegengekomen voor 1 dag. Eén dag! Voor de rest zijn wachtlijsten!
Hier van hetzelfde laken een pak. Ik weet nog niet waar we gaan wonen, dus ik ben nog niet concreet aan het kijken voor opvang etc.
Waarom kan dat niet wat beter geregeld worden?
Ik mis nog een punt in de discussie: het gebrek aan plaatsen in de kinderopvang: er zijn wachtlijsten, zeker voor heel jonge kindjes, en hoe moet je in hemelsnaam solliciteren op een baan van drie dagen of meer, terwijl je niet weet of je je kind wel kwijt kan? Voor de kosten van de kinderopvang zijn er regelingen, subsidies, kinderkortingen en oudertoeslagen etc, maar dat neemt de wachtlijsten niet weg.
Wij gaan binnenkort terug naar NL, en dan wil ik wel weer gaan werken. Maar van een hele zwik kinderdagverblijven, ben ik er - okee, in één gemeente maar gezocht, maar dat lijkt me enigszins reeeel - maar in 1 kdv een plek tegengekomen voor 1 dag. Eén dag! Voor de rest zijn wachtlijsten!
Hier van hetzelfde laken een pak. Ik weet nog niet waar we gaan wonen, dus ik ben nog niet concreet aan het kijken voor opvang etc.
Waarom kan dat niet wat beter geregeld worden?
woensdag 26 maart 2008 om 08:58
Tja, volgens mij dus typisch Nederlands, dat het slecht geregeld is.
Als ik zie hoe mijn zus ploetert met de opvang...en hoe het financieel geregeld is, daar valt mijn pet vanaf.
In de vorige regeling, voor de herziening van het systeem, betaalden zij en haar vriend nota bene 700 euro per maand voor de opvang.....niet werken was net zo duur.
Als ik zie hoe mijn zus ploetert met de opvang...en hoe het financieel geregeld is, daar valt mijn pet vanaf.
In de vorige regeling, voor de herziening van het systeem, betaalden zij en haar vriend nota bene 700 euro per maand voor de opvang.....niet werken was net zo duur.
woensdag 26 maart 2008 om 09:19
Mee eens, Zamirah, dat dat typisch Nederlands is. Wij hebben immers een regering die zelf eigenlijk ook vindt dat kinderen opgevoed moeten worden door moeders-achter-het-aanrecht. In de discussie over koopzondagen worden ook allerlei dingen genoemd die ervoor zorgen dat mensen met kinderen eigenlijk aan alle kanten onmogelijk gemaakt wordt een beetje een schappelijke verdeling tussen werk en zorg te maken.
Als alleenstaande moeder is dat vanaf de schoolgaande leeftijd gewoon echt een helse klus, want naast de onmogelijke schooltijden en het gebrek aan kwalitatieve buitenschoolse opvang, zijn ook allerlei andere voorzieningen slechts bereikbaar onder werktijd. En natuurlijk, het is fijn dat ik als alleenstaande moeder niet net als in Amerika 3 banen moet hebben om het hoofd boven water te houden, dus met de subsidies en dergelijke zit het wel goed, maar het zou zo lekker zijn als niet alles zich zou concentreren tussen 9 en 3.
Waarom is het in Nederland zo moeilijk om eindelijk eens het schoolsysteem te hervormen? Die wettelijke verplichting wordt massaal ontdoken, want het enige wat scholen doen is een contract aangaan met een kinderopvangorganisatie die vervolgens maar een x aantal plekken heeft voor een veel groter y aantal leerlingen. Overblijven wordt nog steeds gedaan door wat hobbyende moeders - en niks ten nadele van hen, ik ben dolblij dat ze er zijn en als er op woensdag overgebleven zou worden zou ik zelf ook overblijfmoeder worden - en scholen zeggen vervolgens "tja, we hoeven er alleen maar voor te zorgen dat het aangeboden wordt..."
Waardeloos allemaal.
Als alleenstaande moeder is dat vanaf de schoolgaande leeftijd gewoon echt een helse klus, want naast de onmogelijke schooltijden en het gebrek aan kwalitatieve buitenschoolse opvang, zijn ook allerlei andere voorzieningen slechts bereikbaar onder werktijd. En natuurlijk, het is fijn dat ik als alleenstaande moeder niet net als in Amerika 3 banen moet hebben om het hoofd boven water te houden, dus met de subsidies en dergelijke zit het wel goed, maar het zou zo lekker zijn als niet alles zich zou concentreren tussen 9 en 3.
Waarom is het in Nederland zo moeilijk om eindelijk eens het schoolsysteem te hervormen? Die wettelijke verplichting wordt massaal ontdoken, want het enige wat scholen doen is een contract aangaan met een kinderopvangorganisatie die vervolgens maar een x aantal plekken heeft voor een veel groter y aantal leerlingen. Overblijven wordt nog steeds gedaan door wat hobbyende moeders - en niks ten nadele van hen, ik ben dolblij dat ze er zijn en als er op woensdag overgebleven zou worden zou ik zelf ook overblijfmoeder worden - en scholen zeggen vervolgens "tja, we hoeven er alleen maar voor te zorgen dat het aangeboden wordt..."
Waardeloos allemaal.
Am Yisrael Chai!
woensdag 26 maart 2008 om 09:25
ik snap het echt niet. Verruim de schooltijden tot bijvoorbeeld 5 uur en zorg ervoor dat scholen allemaal kantines hebben waar een gezonde warme maaltijd op het menu staat. Bied vervolgens binnen je pedagogische plan zaken als sport en kunstzinnige vorming aan en geef alle kinderen op een schooldag een verplicht leesuurtje. Dat is veel rustiger voor kinderen, geen enkel kind is dan nog "zielig" want al die zaken horen gewoon bij een normale schooldag, je pakt er gelijk de gezondheid van kinderen mee aan en maakt voor alle kinderen sport en kunstzinnige vorming iets bereikbaars, wat ook kansarme kinderen ten goede komt. Minder dikke kinderen, minder kinderen die zonder fatsoenlijke maaltijd een schooldag door moeten komen en alle ouders in staat om werk en zorg op een beetje fatsoenlijke manier te combineren. Zo moeilijk lijkt het me allemaal niet, maar goed, kennelijk is het dat wel.
Am Yisrael Chai!
woensdag 26 maart 2008 om 09:44
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2008 @ 23:03:
Ben het helemaal eens met Brunetta. Ik wil een partner die aan mij vraagt wat ik wil bereiken in het leven, in plaats van dat hij verwacht dat ik wel voor de kinderen zal zorgen.
Hetzelfde willen in het leven is een belangrijke basis voor een relatie. En als dat al zo verschilt dat de een zegt 'ik wil kinderen' en de ander zegt 'van mij hoeft het niet, maar als jij zo nodig wilt, prima, zorg er zelf maar voor' dan lijkt me dat geen prettige relatie om in te zitten.
Compromissen sluiten in een relatie is goed, maar niet wb zulke levensveranderende beslissingen.Eens! Ik zou persoonlijk niet echt warm lopen voor iemand die zijn eigen ontwikkeling belangrijker vindt dan die van mij. Noch voor iemand die "mij een kind geeft omdat ik het zo graag wil en ach, dan heeft 't vrouwtje ook een hobby".
Ben het helemaal eens met Brunetta. Ik wil een partner die aan mij vraagt wat ik wil bereiken in het leven, in plaats van dat hij verwacht dat ik wel voor de kinderen zal zorgen.
Hetzelfde willen in het leven is een belangrijke basis voor een relatie. En als dat al zo verschilt dat de een zegt 'ik wil kinderen' en de ander zegt 'van mij hoeft het niet, maar als jij zo nodig wilt, prima, zorg er zelf maar voor' dan lijkt me dat geen prettige relatie om in te zitten.
Compromissen sluiten in een relatie is goed, maar niet wb zulke levensveranderende beslissingen.Eens! Ik zou persoonlijk niet echt warm lopen voor iemand die zijn eigen ontwikkeling belangrijker vindt dan die van mij. Noch voor iemand die "mij een kind geeft omdat ik het zo graag wil en ach, dan heeft 't vrouwtje ook een hobby".
woensdag 26 maart 2008 om 09:50
quote:fashionvictim schreef op 25 maart 2008 @ 23:29:
[...]
Aan downdaten heb je niet zoveel voor dit vraagstuk. Hoe lager opgeleid, hoe minder de bereidheid tot een evenredige verdeling van werk en zorg, het zijn vooral de laagopgeleiden die kiezen voor het eenverdienersmodel.Downdaten is maar één aspect. Maar als ik soms de criteria hoor waaraan een man moet voldoen: fotomodel, intelligent, humor, geen witte sokken, langer, geen buikje, goed in het onthouden van verjaardagen, goed in het bedenken van originele verjaardagscadeaus etc.etc. dan vraag ik me af of de prioriteiten niet aan een drastische herschikking toe zijn.
[...]
Aan downdaten heb je niet zoveel voor dit vraagstuk. Hoe lager opgeleid, hoe minder de bereidheid tot een evenredige verdeling van werk en zorg, het zijn vooral de laagopgeleiden die kiezen voor het eenverdienersmodel.Downdaten is maar één aspect. Maar als ik soms de criteria hoor waaraan een man moet voldoen: fotomodel, intelligent, humor, geen witte sokken, langer, geen buikje, goed in het onthouden van verjaardagen, goed in het bedenken van originele verjaardagscadeaus etc.etc. dan vraag ik me af of de prioriteiten niet aan een drastische herschikking toe zijn.
woensdag 26 maart 2008 om 09:53
Maar we zijn volgens mij wat afgedwaald van de oorspronkelijke insteek van dit topic, nl de afschaffing van de sollicitatieplicht voor ouders van kinderen jonger dan 4 in de bijstand. In de praktijk vooral vrouwen.
Kan iemand mij uitleggen wat het voordeel voor de vrouw én het kind in kwestie is dat de overheid willens en wetens de vrouw in een afhankelijke positie houdt aan de financiële marge van de samenleving van waaruit het maar moeilijk opklimmen is?
Kan iemand mij uitleggen wat het voordeel voor de vrouw én het kind in kwestie is dat de overheid willens en wetens de vrouw in een afhankelijke positie houdt aan de financiële marge van de samenleving van waaruit het maar moeilijk opklimmen is?
woensdag 26 maart 2008 om 09:54
quote:Madre de guapos schreef op 25 maart 2008 @ 23:04:
\
Mannen zullen inderdaad niet veranderen als ze daar geen reden voor krijgen. Dat is dus één van de redenen dat ik vind dat partneralimentatie (in het geval er kinderen in het spel zijn, verder heb ik er nog niet voldoende een mening over geformuleerd voor mezelf) 'opeisen' een daad van emancipatie is. Dat niet doen maakt namelijk alleen de vrouw verantwoordelijk voor een keus die is gemaakt door de man en de vrouw samen.
Weet je waarom het me zo stoort dat de discussie over partneralimentatie vaak zo loopt? Het is al lastig genoeg als vrouw om in onze patriarchale samenleving te krijgen wat ons toekomt en te zorgen dat man en vrouw als gelijkwaardig wordt gezien (en dus beloond bijvoorbeeld...). Steeds weer loop je aan tegen door mannen bedachte regels en wetgeving die vooral zorgt dat mannen onbekommerd kunnen leven. Als we elkaar dan ook als vrouwen nog een beetje het licht in de ogen niet gunnen en onderuithalen (wat je in mijn ogen doet als je zegt "Truus, als je ècht trots en geëmancipeerd zou zijn dan zou je gewoon 3hoog achter op een houtje gaan bijten, screw him en al zijn geld, hij lekker financieel erop vooruit, jij lekker sappelen met die bloedjes van je die je in economisch opzicht niks te bieden hebt! Yeah, hulde aan de loutering door armoede en waardeloze vooruitzichten!") dan maken we het voor onszelf èn voor onze mede vrouwen alleen maar nòg moeilijker om iets te veranderen.
Waarom ben je er eigenlijk wel een voorstander van dat een vrouw veranderd in het opzicht van haar leven 'in eigen hand' nemen qua carrière, maar niet in het de man houden aan de door hem gemaakte afspraken? In mijn optiek liggen ze namelijk in het verlengde van elkaar. Opeisen wat je toekomt (of dat nu wettelijk zo is of omdat je het samen bent overeengekomen) is ook een manier van je leven in eigen hand nemen.Helemaal mee eens.
\
Mannen zullen inderdaad niet veranderen als ze daar geen reden voor krijgen. Dat is dus één van de redenen dat ik vind dat partneralimentatie (in het geval er kinderen in het spel zijn, verder heb ik er nog niet voldoende een mening over geformuleerd voor mezelf) 'opeisen' een daad van emancipatie is. Dat niet doen maakt namelijk alleen de vrouw verantwoordelijk voor een keus die is gemaakt door de man en de vrouw samen.
Weet je waarom het me zo stoort dat de discussie over partneralimentatie vaak zo loopt? Het is al lastig genoeg als vrouw om in onze patriarchale samenleving te krijgen wat ons toekomt en te zorgen dat man en vrouw als gelijkwaardig wordt gezien (en dus beloond bijvoorbeeld...). Steeds weer loop je aan tegen door mannen bedachte regels en wetgeving die vooral zorgt dat mannen onbekommerd kunnen leven. Als we elkaar dan ook als vrouwen nog een beetje het licht in de ogen niet gunnen en onderuithalen (wat je in mijn ogen doet als je zegt "Truus, als je ècht trots en geëmancipeerd zou zijn dan zou je gewoon 3hoog achter op een houtje gaan bijten, screw him en al zijn geld, hij lekker financieel erop vooruit, jij lekker sappelen met die bloedjes van je die je in economisch opzicht niks te bieden hebt! Yeah, hulde aan de loutering door armoede en waardeloze vooruitzichten!") dan maken we het voor onszelf èn voor onze mede vrouwen alleen maar nòg moeilijker om iets te veranderen.
Waarom ben je er eigenlijk wel een voorstander van dat een vrouw veranderd in het opzicht van haar leven 'in eigen hand' nemen qua carrière, maar niet in het de man houden aan de door hem gemaakte afspraken? In mijn optiek liggen ze namelijk in het verlengde van elkaar. Opeisen wat je toekomt (of dat nu wettelijk zo is of omdat je het samen bent overeengekomen) is ook een manier van je leven in eigen hand nemen.Helemaal mee eens.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 26 maart 2008 om 09:55
Eens, Fash, datdat een prima systeem zou zijn. In Belgie is dat dus al zo, behalve dan dat tot 5 uur op school zijn, maar dat is dan wel iets wat je gewoon kunt regelen.
Nijn, ik heb ddan wel een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van waar we gaan wonen en we zitten ook ook nog eens dichterbij NL dan jij, dus is het makkelijker te regelen, maar het is niet echt heel erg simpel.
Ik geloof trouwens niet helemaal in het onderdrukkingsidee. Ik word niet onderdrukt. Ik denk wel dat er nog een mentaliteitsverandering moet zijn bij veel mensen, dat het inderdaad ook 'mama-dag' is, en dat het mensen gewoon beter mogelijk gemaakt moet worden om ook carriere temaken als je parttime werkt.
Want vrouwen mopperen dat carriere maken niet zo makkelijk mogelijk is als je maar een paar dagen werkt, maar voor mannen geldt dat natuurlijk net zo.
Nijn, ik heb ddan wel een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van waar we gaan wonen en we zitten ook ook nog eens dichterbij NL dan jij, dus is het makkelijker te regelen, maar het is niet echt heel erg simpel.
Ik geloof trouwens niet helemaal in het onderdrukkingsidee. Ik word niet onderdrukt. Ik denk wel dat er nog een mentaliteitsverandering moet zijn bij veel mensen, dat het inderdaad ook 'mama-dag' is, en dat het mensen gewoon beter mogelijk gemaakt moet worden om ook carriere temaken als je parttime werkt.
Want vrouwen mopperen dat carriere maken niet zo makkelijk mogelijk is als je maar een paar dagen werkt, maar voor mannen geldt dat natuurlijk net zo.
woensdag 26 maart 2008 om 09:56
woensdag 26 maart 2008 om 09:57
quote:Dhelia schreef op 26 maart 2008 @ 09:53:
Maar we zijn volgens mij wat afgedwaald van de oorspronkelijke insteek van dit topic, nl de afschaffing van de sollicitatieplicht voor ouders van kinderen jonger dan 4 in de bijstand. In de praktijk vooral vrouwen.
Kan iemand mij uitleggen wat het voordeel voor de vrouw én het kind in kwestie is dat de overheid willens en wetens de vrouw in een afhankelijke positie houdt aan de financiële marge van de samenleving van waaruit het maar moeilijk opklimmen is?Daar is weinig voordeel aan. Alleen denk ik dat dit niet de manier is om vrouwen zelfstandiger te krijgen. De overheid mag van mij zich aan de andere kant, daar waar het probleem ontstaat, er meer mee gaan bemoeien. Door bijvoorbeeld ouders te verplichten afspraken te maken over de verdeling tussen werk en zorg en regelgeving te ontwerpen die de partners, ook na scheiding, aan die gemaakte afspraken houdt.
Maar we zijn volgens mij wat afgedwaald van de oorspronkelijke insteek van dit topic, nl de afschaffing van de sollicitatieplicht voor ouders van kinderen jonger dan 4 in de bijstand. In de praktijk vooral vrouwen.
Kan iemand mij uitleggen wat het voordeel voor de vrouw én het kind in kwestie is dat de overheid willens en wetens de vrouw in een afhankelijke positie houdt aan de financiële marge van de samenleving van waaruit het maar moeilijk opklimmen is?Daar is weinig voordeel aan. Alleen denk ik dat dit niet de manier is om vrouwen zelfstandiger te krijgen. De overheid mag van mij zich aan de andere kant, daar waar het probleem ontstaat, er meer mee gaan bemoeien. Door bijvoorbeeld ouders te verplichten afspraken te maken over de verdeling tussen werk en zorg en regelgeving te ontwerpen die de partners, ook na scheiding, aan die gemaakte afspraken houdt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 26 maart 2008 om 10:01
quote:Dhelia schreef op 26 maart 2008 @ 09:53:
Maar we zijn volgens mij wat afgedwaald van de oorspronkelijke insteek van dit topic, nl de afschaffing van de sollicitatieplicht voor ouders van kinderen jonger dan 4 in de bijstand. In de praktijk vooral vrouwen.
Kan iemand mij uitleggen wat het voordeel voor de vrouw én het kind in kwestie is dat de overheid willens en wetens de vrouw in een afhankelijke positie houdt aan de financiële marge van de samenleving van waaruit het maar moeilijk opklimmen is?
Volgens mij is het nog steeds niet verplicht om thuis te zitten als je alleenstaande moeder bent. De overheid maakt het mogelijk dat vrouwen bij hun jonge kinderen kunnen blijven, maar stelt het niet verplicht.
En zo lang de hoeveelheid plaatsen in de kinderopvang zo marginaal is, lijkt dat me niet meer dan billijk. Als je kiest voor een eenkostwinnermodel, en je komt alleen te straan, hèb je niet out of the blue een opvangplak voor je kind. Bovendien is het een redelijk dubbele boodschap: het is prima als de moeder thuis zit als ze een partner heeft, hee, dat stimuleren we zelfs met belastingvoordelen etc, maar zodra de ouder er alleen voor komt te staan, moet ze aan het werk, worden de kinderen uit hun vertrouwde situatie gehaald en weet ik veel wat.
Ik denk dat het alleen maar eerlijk is dat er een vangnet is. En als dat vangnet een paar jaar moet duren, soit, so be it. Moet er maar meer opvang zijn.
Maar we zijn volgens mij wat afgedwaald van de oorspronkelijke insteek van dit topic, nl de afschaffing van de sollicitatieplicht voor ouders van kinderen jonger dan 4 in de bijstand. In de praktijk vooral vrouwen.
Kan iemand mij uitleggen wat het voordeel voor de vrouw én het kind in kwestie is dat de overheid willens en wetens de vrouw in een afhankelijke positie houdt aan de financiële marge van de samenleving van waaruit het maar moeilijk opklimmen is?
Volgens mij is het nog steeds niet verplicht om thuis te zitten als je alleenstaande moeder bent. De overheid maakt het mogelijk dat vrouwen bij hun jonge kinderen kunnen blijven, maar stelt het niet verplicht.
En zo lang de hoeveelheid plaatsen in de kinderopvang zo marginaal is, lijkt dat me niet meer dan billijk. Als je kiest voor een eenkostwinnermodel, en je komt alleen te straan, hèb je niet out of the blue een opvangplak voor je kind. Bovendien is het een redelijk dubbele boodschap: het is prima als de moeder thuis zit als ze een partner heeft, hee, dat stimuleren we zelfs met belastingvoordelen etc, maar zodra de ouder er alleen voor komt te staan, moet ze aan het werk, worden de kinderen uit hun vertrouwde situatie gehaald en weet ik veel wat.
Ik denk dat het alleen maar eerlijk is dat er een vangnet is. En als dat vangnet een paar jaar moet duren, soit, so be it. Moet er maar meer opvang zijn.
woensdag 26 maart 2008 om 10:02
En wat kinderopvang betreft, ik moest van de een op de andere dag opvang regelen. Ik kreeg een baan toen dochter 4 maanden oud was. Daarvoor kon ik haar niet inschrijven, want geen werk, kinderopvangtoeslag bestond toen nog niet, alleen een werkgeversbijdrage, die je dus niet kreeg zonder werkgever. Dus als je kind al ging voordat je werk had moest je dat zelf betalen. Maar toch had ik binnen 2 maanden volledige opvang. Ik had 2 dagen per week nodig, daarvoor moest mijn man een dag minder gaan werken, en ik moest met mijn werkgever afspreken dat ik de eerste maand ipv 4, 3 dagen per week werkte, totdat de andere dag ook vrij kwam. En ook hier zijn wachtlijsten, zoon moest ik bij begin zwangerschap al inschrijven. Maar als je echt wil en niet te kieskeurig bent qua dagen dan is het echt wel te doen.
Nu kun je je kind alvast inschrijven, desnoods al laten gaan, ookal heb je nog geen baan en ondertussen krijg je al toeslag, mits je dat jaar nog wel gaat werken. Dus ik zie het probleem niet.
Schoolsysteem mag idd wel anders hier, 4x per dag aan het hek moeten staan is idioot.
Nu kun je je kind alvast inschrijven, desnoods al laten gaan, ookal heb je nog geen baan en ondertussen krijg je al toeslag, mits je dat jaar nog wel gaat werken. Dus ik zie het probleem niet.
Schoolsysteem mag idd wel anders hier, 4x per dag aan het hek moeten staan is idioot.
woensdag 26 maart 2008 om 10:06
Overigens vind ik ook dat alle voordelen wb thuiszittende vrouwen afgeschaft moeten worden. Thuiszitten is een luxe, geen noodzaak. Het is inmiddels bewezen dat kinderen er niet gelukkiger van worden en dat opvang niet schadelijk is. Wil je dat tóch omdat je er zelf van overtuigd bent dat het beter is, betaal het dan ook zelf en draai zelf voor de consequenties op.
woensdag 26 maart 2008 om 10:07
quote:Eowynn_ schreef op 26 maart 2008 @ 09:56:
Eens Dhelia. En dan moet manlief ook nog zoveel verdienen dat vrouwlief zonder problemen 2 of 3 dagen minder kan gaan werken als ze dat wil. Het feit dat werken voor vrouwen optioneel is, en voor mannen een plicht, daar kan ik erg slecht tegen.
Dat is ook wat mij in de kern tegen de borst stuit. Voor mij als vrouw is het een keuze dat ik werk, voor mijn man is het de normaalste zaak van de wereld. En die grondhouding leidt ertoe dat kinderopvang etc vooral een vrouwenprobleem is, omdat zij nou eenmaal 'een keuze heeft'. Dus worden vrouwen er vooral op aangesproken, en is van overheidswege de neiging ook niet zo groot om er wat aan te doen, want daar maken nou eenmaal vooral mannen de dienst uit, en het is niet hún probleem.
En dat stoort me ook zo in die sollicitatieplicht-discussie, want hoewel het formeel natuurlijk ook voor vaders geldt, zijn het vooral de moeders die in de bijstand belanden (de - weinige - alleenstaande vaders die ik ken, werken en hebben daar ook nooit over getwijfeld). Maar omdat het dus weer in hoofdzaak over "keuzewerkers" gaat, gaan we discussiëren of ze eigenlijk wel móeten werken. Natúúrlijk moeten ze werken. Werken is uitgangspunt. Zelf je geld verdienen. Beter voor je eigenwaarde, beter voor je kind. En dat er dan omstandigheden zijn die het wellicht tijdelijk even niet mogelijk maken (kind ernstig ziek, leven een chaos na heftige scheiding etc), prima, dan valt er wel een mouw aan te passen met een tijdelijke vrijstelling o.i.d., maar het uitgangspunt blíjft werken.
Eens Dhelia. En dan moet manlief ook nog zoveel verdienen dat vrouwlief zonder problemen 2 of 3 dagen minder kan gaan werken als ze dat wil. Het feit dat werken voor vrouwen optioneel is, en voor mannen een plicht, daar kan ik erg slecht tegen.
Dat is ook wat mij in de kern tegen de borst stuit. Voor mij als vrouw is het een keuze dat ik werk, voor mijn man is het de normaalste zaak van de wereld. En die grondhouding leidt ertoe dat kinderopvang etc vooral een vrouwenprobleem is, omdat zij nou eenmaal 'een keuze heeft'. Dus worden vrouwen er vooral op aangesproken, en is van overheidswege de neiging ook niet zo groot om er wat aan te doen, want daar maken nou eenmaal vooral mannen de dienst uit, en het is niet hún probleem.
En dat stoort me ook zo in die sollicitatieplicht-discussie, want hoewel het formeel natuurlijk ook voor vaders geldt, zijn het vooral de moeders die in de bijstand belanden (de - weinige - alleenstaande vaders die ik ken, werken en hebben daar ook nooit over getwijfeld). Maar omdat het dus weer in hoofdzaak over "keuzewerkers" gaat, gaan we discussiëren of ze eigenlijk wel móeten werken. Natúúrlijk moeten ze werken. Werken is uitgangspunt. Zelf je geld verdienen. Beter voor je eigenwaarde, beter voor je kind. En dat er dan omstandigheden zijn die het wellicht tijdelijk even niet mogelijk maken (kind ernstig ziek, leven een chaos na heftige scheiding etc), prima, dan valt er wel een mouw aan te passen met een tijdelijke vrijstelling o.i.d., maar het uitgangspunt blíjft werken.
woensdag 26 maart 2008 om 10:11
Ik vind het nog steeds stuitend dat ik onlangs een selectiedag had voor een baan die ik graag wilde, (onregelmatig, minimaal 28 uur) samen met nog een stuk of 40 andere sollicitanten. We moesten in een groep onze motivatie kenbaar maken en een korte presentatie geven over onze kwaliteiten en dergelijke. Vervolgens kregen we daar vragen over.
De eerste vraag die mij gesteld werd was:
'je hebt 2 kleine kinderen, hoe denk je dat te gaan combineren?'
Ik kan daar zó boos om worden. Praat over mijn motivatie, mijn leerpunten, mijn kwaliteiten, maar laat mijn kinderen erbuiten. Dat is een zaak tussen mij en mijn man. Als ik een piemel had gehad was die vraag me niet gesteld, al had ik 12 kinderen.
De eerste vraag die mij gesteld werd was:
'je hebt 2 kleine kinderen, hoe denk je dat te gaan combineren?'
Ik kan daar zó boos om worden. Praat over mijn motivatie, mijn leerpunten, mijn kwaliteiten, maar laat mijn kinderen erbuiten. Dat is een zaak tussen mij en mijn man. Als ik een piemel had gehad was die vraag me niet gesteld, al had ik 12 kinderen.
woensdag 26 maart 2008 om 10:12
quote:tilalia2 schreef op 26 maart 2008 @ 10:01:
[...]
Volgens mij is het nog steeds niet verplicht om thuis te zitten als je alleenstaande moeder bent. De overheid maakt het mogelijk dat vrouwen bij hun jonge kinderen kunnen blijven, maar stelt het niet verplicht.
En zo lang de hoeveelheid plaatsen in de kinderopvang zo marginaal is, lijkt dat me niet meer dan billijk. Als je kiest voor een eenkostwinnermodel, en je komt alleen te straan, hèb je niet out of the blue een opvangplak voor je kind. Bovendien is het een redelijk dubbele boodschap: het is prima als de moeder thuis zit als ze een partner heeft, hee, dat stimuleren we zelfs met belastingvoordelen etc, maar zodra de ouder er alleen voor komt te staan, moet ze aan het werk, worden de kinderen uit hun vertrouwde situatie gehaald en weet ik veel wat.
Ik denk dat het alleen maar eerlijk is dat er een vangnet is. En als dat vangnet een paar jaar moet duren, soit, so be it. Moet er maar meer opvang zijn.
Kinderopvang is een probleem in de uitvoering. Een probleem in de uitvoering kan geen reden zijn om het beleid dan maar aan te passen, dan moet de uitvoering aangepast worden.
Het is onzin dat de overheid het ouders mogelijk moet maken om bij hun kinderen te blijven. Als ouders dat willen, moeten ze er zelf maar voor opdraaien. Er is geen bewezen voordeel, alleen bewezen nadelen van thuiszitten in de bijstand, dus waarom zou dat door ons allemaal bekostigd moeten worden?
En ja, de belastingvoordelen voor thuiszittende ouders-met-partners kunnen wat mij betreft ook gelijk weg. Even onzinnig. Waarom zou ik mee moeten betalen aan mensen die niet willen werken? Ik betaal liever mee aan kwalitatief goede opvang.
[...]
Volgens mij is het nog steeds niet verplicht om thuis te zitten als je alleenstaande moeder bent. De overheid maakt het mogelijk dat vrouwen bij hun jonge kinderen kunnen blijven, maar stelt het niet verplicht.
En zo lang de hoeveelheid plaatsen in de kinderopvang zo marginaal is, lijkt dat me niet meer dan billijk. Als je kiest voor een eenkostwinnermodel, en je komt alleen te straan, hèb je niet out of the blue een opvangplak voor je kind. Bovendien is het een redelijk dubbele boodschap: het is prima als de moeder thuis zit als ze een partner heeft, hee, dat stimuleren we zelfs met belastingvoordelen etc, maar zodra de ouder er alleen voor komt te staan, moet ze aan het werk, worden de kinderen uit hun vertrouwde situatie gehaald en weet ik veel wat.
Ik denk dat het alleen maar eerlijk is dat er een vangnet is. En als dat vangnet een paar jaar moet duren, soit, so be it. Moet er maar meer opvang zijn.
Kinderopvang is een probleem in de uitvoering. Een probleem in de uitvoering kan geen reden zijn om het beleid dan maar aan te passen, dan moet de uitvoering aangepast worden.
Het is onzin dat de overheid het ouders mogelijk moet maken om bij hun kinderen te blijven. Als ouders dat willen, moeten ze er zelf maar voor opdraaien. Er is geen bewezen voordeel, alleen bewezen nadelen van thuiszitten in de bijstand, dus waarom zou dat door ons allemaal bekostigd moeten worden?
En ja, de belastingvoordelen voor thuiszittende ouders-met-partners kunnen wat mij betreft ook gelijk weg. Even onzinnig. Waarom zou ik mee moeten betalen aan mensen die niet willen werken? Ik betaal liever mee aan kwalitatief goede opvang.
woensdag 26 maart 2008 om 10:12
woensdag 26 maart 2008 om 10:13
quote:Poezewoes schreef op 26 maart 2008 @ 09:57:
[...]
Daar is weinig voordeel aan. Alleen denk ik dat dit niet de manier is om vrouwen zelfstandiger te krijgen. De overheid mag van mij zich aan de andere kant, daar waar het probleem ontstaat, er meer mee gaan bemoeien. Door bijvoorbeeld ouders te verplichten afspraken te maken over de verdeling tussen werk en zorg en regelgeving te ontwerpen die de partners, ook na scheiding, aan die gemaakte afspraken houdt.Je kan ook beide doen. Primair de ouders dwingen het onderling te regelen, en subsidiair het vangnet te verkleinen. Wordt de neiging voor ouders om het zelf af te spreken én elkaar eraan te houden ook wat groter als ze weten dat het vangnet wellicht weg is.
[...]
Daar is weinig voordeel aan. Alleen denk ik dat dit niet de manier is om vrouwen zelfstandiger te krijgen. De overheid mag van mij zich aan de andere kant, daar waar het probleem ontstaat, er meer mee gaan bemoeien. Door bijvoorbeeld ouders te verplichten afspraken te maken over de verdeling tussen werk en zorg en regelgeving te ontwerpen die de partners, ook na scheiding, aan die gemaakte afspraken houdt.Je kan ook beide doen. Primair de ouders dwingen het onderling te regelen, en subsidiair het vangnet te verkleinen. Wordt de neiging voor ouders om het zelf af te spreken én elkaar eraan te houden ook wat groter als ze weten dat het vangnet wellicht weg is.
