Actueel
alle pijlers
Tegengeluid voor Heleen Mees en Marianne Zwagerman
maandag 31 oktober 2011 om 10:44
Uit de volkskrant van vandaag, een tegengeluid voor de Heleen Mezen en de Marianne Zwagermannen.
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
maandag 31 oktober 2011 om 11:15
ES als jij een kop thee wilt drinken helemaal prima! Maar waarom worden vrouwen die werken vaak veroordeeld als ze het niet doen?
Waarom is het standaad dat kinderen tussen de middag vrij zijn? Waarom is er niet al veel eerder gewerkt aan continueroosters om werkende ouders tegemoet te komen?
Ik denk omdat de bammetjes en de thee heilig zijn. En daar erger ik me aan. Niet aan het feit dat er mensen zijn die het prettig vinden om te doen met hun kinderen.
Ik vind namelijk niemand een muts! Ben alleen wel voor meer kansen voor werkende vrouwen. Maar besef dat we daar zelf bij zijn...
Waarom is het standaad dat kinderen tussen de middag vrij zijn? Waarom is er niet al veel eerder gewerkt aan continueroosters om werkende ouders tegemoet te komen?
Ik denk omdat de bammetjes en de thee heilig zijn. En daar erger ik me aan. Niet aan het feit dat er mensen zijn die het prettig vinden om te doen met hun kinderen.
Ik vind namelijk niemand een muts! Ben alleen wel voor meer kansen voor werkende vrouwen. Maar besef dat we daar zelf bij zijn...
maandag 31 oktober 2011 om 11:19
http://hetmoederfront.blo ... -arbeidsparticipatie.html
Het Scandinavische model wordt overschat. Ik heb wel vaker links over dit onderwerp geplaatst, zal eens kijken of ik nog meer kan vinden.
Ja, dat weet ik ook niet Gemini. En de bammetjes en de thee zijn voor mij wel heilig ja. Gewoon kleine momentjes met je kinderen. Je zegt dat je niemand een muts vind, maar je ergert je daar wel aan.
Het Scandinavische model wordt overschat. Ik heb wel vaker links over dit onderwerp geplaatst, zal eens kijken of ik nog meer kan vinden.
Ja, dat weet ik ook niet Gemini. En de bammetjes en de thee zijn voor mij wel heilig ja. Gewoon kleine momentjes met je kinderen. Je zegt dat je niemand een muts vind, maar je ergert je daar wel aan.
maandag 31 oktober 2011 om 11:22
http://nl.odemagazine.com/doc/0025/een-zweedse-sage/
Of Zweedse vrouwen komen terecht in ondersteunende functies
Of Zweedse vrouwen komen terecht in ondersteunende functies
maandag 31 oktober 2011 om 11:24
quote:evelynsalt schreef op 31 oktober 2011 @ 11:19:
http://hetmoederfront.blo ... -arbeidsparticipatie.html
Het Scandinavische model wordt overschat. Ik heb wel vaker links over dit onderwerp geplaatst, zal eens kijken of ik nog meer kan vinden.
Ja, dat weet ik ook niet Gemini. En de bammetjes en de thee zijn voor mij wel heilig ja. Gewoon kleine momentjes met je kinderen. Je zegt dat je niemand een muts vind, maar je ergert je daar wel aan.In die link gaat het alleen maar om keuzevrijheid en dat het zweedse model wellicht te dwingend is. Niet om het feit dat dat model misschien voor een hele hoop vrouwen een uitkomst zou kunnen zijn.
http://hetmoederfront.blo ... -arbeidsparticipatie.html
Het Scandinavische model wordt overschat. Ik heb wel vaker links over dit onderwerp geplaatst, zal eens kijken of ik nog meer kan vinden.
Ja, dat weet ik ook niet Gemini. En de bammetjes en de thee zijn voor mij wel heilig ja. Gewoon kleine momentjes met je kinderen. Je zegt dat je niemand een muts vind, maar je ergert je daar wel aan.In die link gaat het alleen maar om keuzevrijheid en dat het zweedse model wellicht te dwingend is. Niet om het feit dat dat model misschien voor een hele hoop vrouwen een uitkomst zou kunnen zijn.
maandag 31 oktober 2011 om 11:28
quote:evelynsalt schreef op 31 oktober 2011 @ 11:25:
Die keuze is er toch al? Jij kunt gewoon fultime werken hoor, als je dat zou willen.
Het ging erom of de opvang beter geregeld was. En dat is daar zo.
Het lijkt me prettiger om fulltime te werken als je niet hoeft te stressen vanwege de opvang. In die zin is het zweedse model wel degelijk beter.
Maar goed, geen enkel land is perfect uiteraard.
Die keuze is er toch al? Jij kunt gewoon fultime werken hoor, als je dat zou willen.
Het ging erom of de opvang beter geregeld was. En dat is daar zo.
Het lijkt me prettiger om fulltime te werken als je niet hoeft te stressen vanwege de opvang. In die zin is het zweedse model wel degelijk beter.
Maar goed, geen enkel land is perfect uiteraard.
maandag 31 oktober 2011 om 11:30
maandag 31 oktober 2011 om 11:36
Ik erger me eraan dat, omdat er vrouwen zijn die de thee heilig vinden, daar het hele systeem op is aangepast. De norm is 1 van de twee ouders thuis op die momenten. Ik erger me dus niet aan mensen die graag thee drinken en bammetjes eten! Iedereen moet zijn leven inrichten zoals hij wil. Of dat nou thuisblijven is van een van de ouders, Beiden parttime, beiden fulltime of wat dan ook is. Maar dat moet wel voor iedereen makkelijk te regelen zijn.
Ik haalde nu Denemarken aan. Maar ook in Duitsland, Frankrijk en België is het anders geregeld dan hier.
O en ritmeester, de vaders krijgen al genoeg kansen om te werken hier in NL. Je zou eventueel wel een boek kunnen schrijven waarom het voor mannen vaak onmogelijk is om minder te werken.
Ik haalde nu Denemarken aan. Maar ook in Duitsland, Frankrijk en België is het anders geregeld dan hier.
O en ritmeester, de vaders krijgen al genoeg kansen om te werken hier in NL. Je zou eventueel wel een boek kunnen schrijven waarom het voor mannen vaak onmogelijk is om minder te werken.
maandag 31 oktober 2011 om 11:38
Gemini, het was natuurlijk maar half serieus. Maar heel serieus: ik vind het langzaamaan wat sneu worden, gezien de situatie in Nederland, om als vrouw nog steeds te doen alsof een tegenvallende carriere buiten jezelf ligt, alsof de overheid alles maa moet oplossen, en vooral om te doen alsof dat een uniek vrouwenprobleem zou zijn.
maandag 31 oktober 2011 om 11:38
En dat is dus een utopie, want iedereen wil graag dat het systeem ingericht is op zijn- of haar specifieke wensen. Zo werkt het gewoon niet. En het is best wel makkelijk te regelen, maar je moet wel consessies willen doen en daar thuis afspraken over maken. Het is heel simpel. Als alles thuis goed loopt, dan hoef je helemaal niet te stressen. Dat heb je helemaal zelf in de hand.
maandag 31 oktober 2011 om 11:40
Volgens mij ben je hier behoorlijk afhankelijk van de welwillendheid van je baas en de flexibiliteit van de opvang/school. Ik zou niet weten hoe ik het in zou moeten richten als ik nu een kind zou krijgen. Geen familie in de buurt of ander vangnet en we werken beide fulltime op een uur van huis (nee niet in dezelfde stad).
Als er een kind is is een oplossing beide 4 dagen gaan werken en van de overige 3 dagen de een laat beginnen en kind weg brengen en andere vroeg beginnen en kind halen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken hoeveel stress dat heen en weer gejaag op gaat leveren. En al helemaal niet hoe het gaat als er 1 ziek wordt (kind, hij of ik)
Als er een kind is is een oplossing beide 4 dagen gaan werken en van de overige 3 dagen de een laat beginnen en kind weg brengen en andere vroeg beginnen en kind halen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken hoeveel stress dat heen en weer gejaag op gaat leveren. En al helemaal niet hoe het gaat als er 1 ziek wordt (kind, hij of ik)
maandag 31 oktober 2011 om 11:40
Het voordeel van het Scandinavische model is in mijn ogen dat kinderen als ze thuiskomen hun vriendjes gezien hebben en als gesport hebben.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.
maandag 31 oktober 2011 om 11:42
quote:Maja82 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:40:
Volgens mij ben je hier behoorlijk afhankelijk van de welwillendheid van je baas en de flexibiliteit van de opvang/school. Ik zou niet weten hoe ik het in zou moeten richten als ik nu een kind zou krijgen. Geen familie in de buurt of ander vangnet en we werken beide fulltime op een uur van huis (nee niet in dezelfde stad).
Als er een kind is is een oplossing beide 4 dagen gaan werken en van de overige 3 dagen de een laat beginnen en kind weg brengen en andere vroeg beginnen en kind halen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken hoeveel stress dat heen en weer gejaag op gaat leveren. En al helemaal niet hoe het gaat als er 1 ziek wordt (kind, hij of ik) Tja, je werkgever kan vroeg of laat verwachten dat je een ouder wordt. En er bestaat ook nog zoiets als de wet arbeid en zorg, waarin parttime werken geregeld is. Voor ziekte bestaat als ik het goed heb kortdurende calamiteitenverlof, waar je een beroep op kunt doen als je kind ziek is en er geen andere oppas voor handen is.
Volgens mij ben je hier behoorlijk afhankelijk van de welwillendheid van je baas en de flexibiliteit van de opvang/school. Ik zou niet weten hoe ik het in zou moeten richten als ik nu een kind zou krijgen. Geen familie in de buurt of ander vangnet en we werken beide fulltime op een uur van huis (nee niet in dezelfde stad).
Als er een kind is is een oplossing beide 4 dagen gaan werken en van de overige 3 dagen de een laat beginnen en kind weg brengen en andere vroeg beginnen en kind halen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken hoeveel stress dat heen en weer gejaag op gaat leveren. En al helemaal niet hoe het gaat als er 1 ziek wordt (kind, hij of ik) Tja, je werkgever kan vroeg of laat verwachten dat je een ouder wordt. En er bestaat ook nog zoiets als de wet arbeid en zorg, waarin parttime werken geregeld is. Voor ziekte bestaat als ik het goed heb kortdurende calamiteitenverlof, waar je een beroep op kunt doen als je kind ziek is en er geen andere oppas voor handen is.
maandag 31 oktober 2011 om 11:43
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:40:
Het voordeel van het Scandinavische model is in mijn ogen dat kinderen als ze thuiskomen hun vriendjes gezien hebben en als gesport hebben.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.De avond samen? Nou, ik weet niet hoe laat die van jou naar bed gaan, maar die van mij liggen uiterlijk half 8....
Het voordeel van het Scandinavische model is in mijn ogen dat kinderen als ze thuiskomen hun vriendjes gezien hebben en als gesport hebben.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.De avond samen? Nou, ik weet niet hoe laat die van jou naar bed gaan, maar die van mij liggen uiterlijk half 8....
maandag 31 oktober 2011 om 11:43
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:40:
Het voordeel van het Scandinavische model is in mijn ogen dat kinderen als ze thuiskomen hun vriendjes gezien hebben en als gesport hebben.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.Lijkt me ideaal.
Het voordeel van het Scandinavische model is in mijn ogen dat kinderen als ze thuiskomen hun vriendjes gezien hebben en als gesport hebben.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.Lijkt me ideaal.
maandag 31 oktober 2011 om 11:43
Ik heb het stukje van die Marianne Zwagerman gezien, en ik snap helemaal haar punt niet? Evenmin als die zure stukken van Heleen Mees. Waar hebben die mensen het over?
Ze heeft het erover dat zij haar baan als communicatiebedrijfeigenaar ofzoiets geen carriere mag noemen, want er werken maar 8 mensen en de omzet is een miljoen. En vroegaah had ze wel een carriere. Ja dus?
En dat er een inflatie bestaat op de betekenis carriere.
Ik snap er geen hol van, voor wie is dit interessant? Wat boeit het iemand anders nu wat ik doe voor mijn geld of niet.
En waarom moet iemand er een mening over hebben.
Ik snap werkelijk helemaal geen hol van dit soort mensen, die hun eigen drijfveren en ideeen over hoe ze moeten leven van zichzelf zo op een ander moeten loslaten. Wat een spruitjesgeurgereformeerdheid.
Het enige dat ik denk als ik zo'n vrouw hoor is: "Wat ben jij enorm gefrustreerd, en wat heb jij veel issues, ga in godsnaam in therapie ofzo en wat boeiends doen met je leven."
Ondertussen ga ik heerlijk lekker verder met mijn boeiende carriere als vrijwilligster in een dierenasiel met mijn universitaire diploma op zak en ben de leukste moeder van de wereld. En drink uiteraard muntthee met mijn vriendinnen na het sporten en lachen ons helemaal dood om mensen als Marianne.
Ze heeft het erover dat zij haar baan als communicatiebedrijfeigenaar ofzoiets geen carriere mag noemen, want er werken maar 8 mensen en de omzet is een miljoen. En vroegaah had ze wel een carriere. Ja dus?
En dat er een inflatie bestaat op de betekenis carriere.
Ik snap er geen hol van, voor wie is dit interessant? Wat boeit het iemand anders nu wat ik doe voor mijn geld of niet.
En waarom moet iemand er een mening over hebben.
Ik snap werkelijk helemaal geen hol van dit soort mensen, die hun eigen drijfveren en ideeen over hoe ze moeten leven van zichzelf zo op een ander moeten loslaten. Wat een spruitjesgeurgereformeerdheid.
Het enige dat ik denk als ik zo'n vrouw hoor is: "Wat ben jij enorm gefrustreerd, en wat heb jij veel issues, ga in godsnaam in therapie ofzo en wat boeiends doen met je leven."
Ondertussen ga ik heerlijk lekker verder met mijn boeiende carriere als vrijwilligster in een dierenasiel met mijn universitaire diploma op zak en ben de leukste moeder van de wereld. En drink uiteraard muntthee met mijn vriendinnen na het sporten en lachen ons helemaal dood om mensen als Marianne.
