Actueel
alle pijlers
Tegengeluid voor Heleen Mees en Marianne Zwagerman
maandag 31 oktober 2011 om 10:44
Uit de volkskrant van vandaag, een tegengeluid voor de Heleen Mezen en de Marianne Zwagermannen.
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
'Een pleidooi voor de 60-urige gezinswerkweek'
Maaike Gerritsen − 31/10/11, 06:00
Rijdende supermarkt wordt bezocht door huisvrouwen in 1967. © ANP
Deeltijdwerk is veeleer een keuze voor het welzijn van ouders en kinderen, dan een kwestie van gebrek aan ambitie, zoals sommigen beweren.
In het maatschappelijke debat over werk en zorg krijgen vrouwen in Nederland het regelmatig zwaar te verduren. Vrijdag betichtte Marianne Zwagerman in Pauw & Witteman vrouwen van 'mutsengedrag': als het om hun loopbaan gaat, leggen ze de lat te laag. Ze gedragen zich als verwende prinsesjes, hebben geen ambitie, en teren ondanks hun (vaak) hoge opleiding op de zak van hun echtgenoot, beweren onder anderen Elma Drayer, Heleen Mees en Marike Stellinga.
Ebru Umar en Malou van Hintum deden daar op vk.nl nog wat schepjes bovenop. En Opzij publiceerde dit voorjaar een artikel over het fenomeen van de 'munttheemoeder' - een vrouw die haar man de centen laat verdienen en de opvoeding van haar kinderen aan een au pair of de opvang overlaat.
Ook de reacties van kijkers op het programma Tussen kroost en carrière (uitgezonden in juni door de VPRO) waren grotendeels negatief. Maar dit keer betrof de kritiek vrouwen én hun echtgenoten, met beiden een volle werkweek. De vier ouderparen uit het programma zouden egoïstische vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse upperclass, die almaar klagen ten koste van hun kroost.
Op het scherm zie je onder meer een vrouw achter het stuur lunchen terwijl ze in de file staat, en een moeder die vanachter haar laptop de kinderen voor de tv aanspoort het ontbijt tot zich te nemen.
Is het in Nederland zo slecht? Zijn we verwend en liever lui dan moe of hebben we het met de huidige bijdrage van zowel mannen als vrouwen aan welvaart en welzijn goed voor elkaar? Vechten Drayer en consorten als Donna Quichottes tegen windmolens?
Munttheemoeders
De arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland is na Denemarken de hoogste van Europa, en ook wat betreft de arbeidsproductiviteit lopen we voor op veel andere lidstaten. Sinds de tweede feministische golf, waarin succesvol gestreden werd voor het recht op werk voor vrouwen, heeft de welvaart een hoge vlucht genomen. Luxe goederen worden heden ten dage als eerste levensbehoefte gezien, en zo is het recht op vrouwenarbeid langzamerhand verworden tot een plicht.
Ook Janneke Modaal draagt anno 2011 haar steentje bij om naast de hypotheek, abonnementen voor mobieltjes, Uggs en schoolreisjes naar de Efteling te kunnen betalen. In Nederland werken en zorgen mannen en vrouwen over het algemeen allebei. Hoewel een verdeling van dertig-dertig (vooral in de grote steden) en zestig-nul (munttheemoeders) wel voorkomt, is de meest gangbare situatie nog altijd een voltijd werkende man en een in deeltijd werkende vrouw.
Bij elkaar opgeteld wordt er per gezin gemiddeld zo'n zestig uur per week buitenshuis gewerkt. Aandacht, zorg en tijd hebben voor de kinderen zijn zeer belangrijk maar moeilijker te realiseren met twee voltijdbanen. Deeltijdwerk lijkt veeleer een keuze voor welzijn voor ouders en kinderen, dan een kwestie van luiheid of gebrek aan ambitie. Een goed gevulde spaarrekening en de status van een goede baan zijn weinig waard als de boel thuis niet lekker loopt.
Het instellen van een vrouwenquotum, zoals de overheid in juni deed om meer vrouwen aan de top te helpen, is slechts een druppel op een gloeiende plaat als het gaat om carrièremogelijkheden voor vrouwen. Als het werkelijk belangrijk is dat vrouwen meer uren aan het arbeidsproces deelnemen, dan moeten school-, overblijf- en opvangmogelijkheden daar kwalitatief en kwantitatief in kunnen voorzien. De bezuinigingen op de kinderopvang hebben hierop een negatief effect.
Prinsessengedrag
In een land als Denemarken zijn opmerkingen als: je hebt toch zelf kinderen gewild, dan moet je er ook zelf voor zorgen, onbekend. Mannen en vrouwen hebben er een voltijd werkweek van 37 uur en geen 'juffie' vraagt ouders op een dinsdag op school krokodillen te komen vouwen. Geen keuzemoeilijkheden dus. Ouders werken en het kroost gaat naar school en opvang. Rond vier uur haalt iedereen de kinderen op, zodat er nog genoeg tijd is thuis voor het avondritueel. Verder is er nauwelijks filestress, veel flexibiliteit in werktijden en een zeer riante zwanger- en ouderschapsregeling.
En toch... Ook in Denemarken wordt vrouwen verwend prinsessengedrag verweten: 'Het zijn Sex and the city-vrouwen, maar dan met kids', verwoordde een Deense vriend dit heersende beeld. Moeders geven overigens aan graag een dag werk in te ruilen voor een dag zorg thuis.
Klagen en veroordelen, als het gaat om de werk-zorgcombinatie, lijkt er heden ten dage bij te horen. Niet alleen in Nederland blijft het zoeken naar de juiste balans. Wat betreft de arbeidsproductiviteit van vrouwen en de hoeveelheid zorgtaken die mannen nu vervullen, is er al een hele bres geslagen.
Laten we trots zijn op het Nederlandse systeem dat welvaart bevordert, maar ook de keuze biedt om ieders welzijn naar eigen situatie, inzicht en behoefte vorm te geven. In de 60-urige gezinswerkweek kunnen kinderen overigens ook al vanaf heel jonge leeftijd hun steentje bijdragen. Welke ouder wil zich per slot van rekening nou schuldig maken aan het kweken van verwende prinsen en prinsesjes?
Maaike Gerritsen is hbo-docent, getrouwd met een Deen en moeder van drie kinderen.
| |
maandag 31 oktober 2011 om 11:44
maandag 31 oktober 2011 om 11:46
maandag 31 oktober 2011 om 11:47
Ben ik ook wel weer met je eens ritmeester. Als je echt wilt werken als vrouw kan het wel. Het is alleen wel zo dat de maatschappij meer is ingericht op het standaardmodel: vrouw werkt parttime en man fulltime. Dat creëert ook verwachtingspatronen bij bijv werkgevers. Van vrouwen wordt gauw gedacht dat ze parttime gaan werken als er kinderen komen (of zelfs als ze in de leeftijd komen dat anderen kinderen krijgen en zij misschien helemaal geen kinderen willen). Hierdoor komen ze niet altijd in aanmerking voor een promotie bijvoorbeeld. Ze worden ingezet op functies die ook parttime te doen zijn, de zogenaamde mommytrail.
Maar ik denk ook dat de gemiddelde vrouw in
NL het allemaal wel prima vind. We gaan nog niet massaal op de barricaden. Dus de overheid neem ik ook niets kwalijk. En ik schets sommige zaken natuurlijk wel wat zwart wit.
Maar ik denk ook dat de gemiddelde vrouw in
NL het allemaal wel prima vind. We gaan nog niet massaal op de barricaden. Dus de overheid neem ik ook niets kwalijk. En ik schets sommige zaken natuurlijk wel wat zwart wit.
maandag 31 oktober 2011 om 11:48
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:36:
O en ritmeester, de vaders krijgen al genoeg kansen om te werken hier in NL. Je zou eventueel wel een boek kunnen schrijven waarom het voor mannen vaak onmogelijk is om minder te werken.
En waarom is dat dan volgens jou? De enige reden die ik om me heen hoor waarom het voor mannen vaan onmogelijk is de reden dat hun vrouw niet meer wil/kan werken en er toch genoeg verdiend moet worden.
Mijn man en ik gaan over een paar weken beide 4 dagen werken, hij krijgt daar alle lof voor,ik krijg te horen dat 4 dagen wel veel is
Een collega die precies hetzelfde werk doet als ik vindt dat hij niet 4 dagen kan werken, al zou hij dat wel willen. Hij zei letterlijk "Tsja in deze baan kan dat niet he". Hij doet exact hetzelfde als ik!
Mijn man heeft een leidinggevende functie in een branche waar bijna alleen mannen werken en heeft zijn manager gewoon medegedeeld dat ie een dag minder gaat werken, geen probleem hoor.
O en ritmeester, de vaders krijgen al genoeg kansen om te werken hier in NL. Je zou eventueel wel een boek kunnen schrijven waarom het voor mannen vaak onmogelijk is om minder te werken.
En waarom is dat dan volgens jou? De enige reden die ik om me heen hoor waarom het voor mannen vaan onmogelijk is de reden dat hun vrouw niet meer wil/kan werken en er toch genoeg verdiend moet worden.
Mijn man en ik gaan over een paar weken beide 4 dagen werken, hij krijgt daar alle lof voor,ik krijg te horen dat 4 dagen wel veel is
Een collega die precies hetzelfde werk doet als ik vindt dat hij niet 4 dagen kan werken, al zou hij dat wel willen. Hij zei letterlijk "Tsja in deze baan kan dat niet he". Hij doet exact hetzelfde als ik!
Mijn man heeft een leidinggevende functie in een branche waar bijna alleen mannen werken en heeft zijn manager gewoon medegedeeld dat ie een dag minder gaat werken, geen probleem hoor.
maandag 31 oktober 2011 om 11:48
Ik erger me eraan dat, omdat er vrouwen zijn die de thee heilig vinden, daar het hele systeem op is aangepast. De norm is 1 van de twee ouders thuis op die momenten. Ik erger me dus niet aan mensen die graag thee drinken en bammetjes eten! Iedereen moet zijn leven inrichten zoals hij wil. Of dat nou thuisblijven is van een van de ouders, Beiden parttime, beiden fulltime of wat dan ook is. Maar dat moet wel voor iedereen makkelijk te regelen zijn.
Hier doelde ik op Schommelstoel. Iedereen wil graag dat het gemakkelijk geregeld is en graag toegespits om hun eigen huishouden, maar dat gaat gewoon niet.
Hier doelde ik op Schommelstoel. Iedereen wil graag dat het gemakkelijk geregeld is en graag toegespits om hun eigen huishouden, maar dat gaat gewoon niet.
maandag 31 oktober 2011 om 11:51
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:47:
Ben ik ook wel weer met je eens ritmeester. Als je echt wilt werken als vrouw kan het wel. Het is alleen wel zo dat de maatschappij meer is ingericht op het standaardmodel: vrouw werkt parttime en man fulltime. Dat creëert ook verwachtingspatronen bij bijv werkgevers. Van vrouwen wordt gauw gedacht dat ze parttime gaan werken als er kinderen komen (of zelfs als ze in de leeftijd komen dat anderen kinderen krijgen en zij misschien helemaal geen kinderen willen). Hierdoor komen ze niet altijd in aanmerking voor een promotie bijvoorbeeld. Ze worden ingezet op functies die ook parttime te doen zijn, de zogenaamde mommytrail.
Maar ik denk ook dat de gemiddelde vrouw in
NL het allemaal wel prima vind. We gaan nog niet massaal op de barricaden. Dus de overheid neem ik ook niets kwalijk. En ik schets sommige zaken natuurlijk wel wat zwart wit.
Wa je hier letterlijk zegt is dat de maatschappij is ingericht op de wensen van de gemiddelde vrouw.
En hoe is dat een probleem?
Ben ik ook wel weer met je eens ritmeester. Als je echt wilt werken als vrouw kan het wel. Het is alleen wel zo dat de maatschappij meer is ingericht op het standaardmodel: vrouw werkt parttime en man fulltime. Dat creëert ook verwachtingspatronen bij bijv werkgevers. Van vrouwen wordt gauw gedacht dat ze parttime gaan werken als er kinderen komen (of zelfs als ze in de leeftijd komen dat anderen kinderen krijgen en zij misschien helemaal geen kinderen willen). Hierdoor komen ze niet altijd in aanmerking voor een promotie bijvoorbeeld. Ze worden ingezet op functies die ook parttime te doen zijn, de zogenaamde mommytrail.
Maar ik denk ook dat de gemiddelde vrouw in
NL het allemaal wel prima vind. We gaan nog niet massaal op de barricaden. Dus de overheid neem ik ook niets kwalijk. En ik schets sommige zaken natuurlijk wel wat zwart wit.
Wa je hier letterlijk zegt is dat de maatschappij is ingericht op de wensen van de gemiddelde vrouw.
En hoe is dat een probleem?
maandag 31 oktober 2011 om 11:54
@vlinder Dat is dus exact wat ik wilde zeggen!
Mannen kunnen heel vaak niet minder gaan werken 'omdat dat in hun functie niet mogelijk is'. Terwijl vrouwen het vaak wel voorelkaar krijgen met dezelfde functie. Of dat aan mannen zelf ligt dat ze niet doorvragen of aan de werkgever laat ik even in het midden. En daarnaast zijn er idd ook vrouwen die het wel fijn vinden dat hun man fulltime werkt en zij niet. Maar ik hoor dat argument zo vaak 'ik kan niet minder werken in deze functie'.
Terwijl ik in mijn omgeving toch ook managers zie die 4 dagen werken. Die doen 's avonds misschien wel het een en ander, maar het kan wel. Ik heb denk ik maar 1 persoon in mijn omgeving waarvan ik denk dat parttime niet handig is, maar dat is een CEO.
Mannen kunnen heel vaak niet minder gaan werken 'omdat dat in hun functie niet mogelijk is'. Terwijl vrouwen het vaak wel voorelkaar krijgen met dezelfde functie. Of dat aan mannen zelf ligt dat ze niet doorvragen of aan de werkgever laat ik even in het midden. En daarnaast zijn er idd ook vrouwen die het wel fijn vinden dat hun man fulltime werkt en zij niet. Maar ik hoor dat argument zo vaak 'ik kan niet minder werken in deze functie'.
Terwijl ik in mijn omgeving toch ook managers zie die 4 dagen werken. Die doen 's avonds misschien wel het een en ander, maar het kan wel. Ik heb denk ik maar 1 persoon in mijn omgeving waarvan ik denk dat parttime niet handig is, maar dat is een CEO.
maandag 31 oktober 2011 om 11:55
quote:Maja82 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:40:
Volgens mij ben je hier behoorlijk afhankelijk van de welwillendheid van je baas en de flexibiliteit van de opvang/school. Ik zou niet weten hoe ik het in zou moeten richten als ik nu een kind zou krijgen. Geen familie in de buurt of ander vangnet en we werken beide fulltime op een uur van huis (nee niet in dezelfde stad).
Als er een kind is is een oplossing beide 4 dagen gaan werken en van de overige 3 dagen de een laat beginnen en kind weg brengen en andere vroeg beginnen en kind halen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken hoeveel stress dat heen en weer gejaag op gaat leveren. En al helemaal niet hoe het gaat als er 1 ziek wordt (kind, hij of ik) Je geeft de oplossing zelf al. Maar sowieso: kinderen 'neem je er niet bij'; het hebben van kinderen bepaalt hoe je je leven in moet richten. Wanneer je hiertoe niet bereid bent, moet je nog maar niet aan kinderen beginnen.
Volgens mij ben je hier behoorlijk afhankelijk van de welwillendheid van je baas en de flexibiliteit van de opvang/school. Ik zou niet weten hoe ik het in zou moeten richten als ik nu een kind zou krijgen. Geen familie in de buurt of ander vangnet en we werken beide fulltime op een uur van huis (nee niet in dezelfde stad).
Als er een kind is is een oplossing beide 4 dagen gaan werken en van de overige 3 dagen de een laat beginnen en kind weg brengen en andere vroeg beginnen en kind halen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken hoeveel stress dat heen en weer gejaag op gaat leveren. En al helemaal niet hoe het gaat als er 1 ziek wordt (kind, hij of ik) Je geeft de oplossing zelf al. Maar sowieso: kinderen 'neem je er niet bij'; het hebben van kinderen bepaalt hoe je je leven in moet richten. Wanneer je hiertoe niet bereid bent, moet je nog maar niet aan kinderen beginnen.
maandag 31 oktober 2011 om 11:57
@ritmeester dat is een probleem voor vrouwen die afwijken van het gemiddelde. Die moeten harder hun best doen voor hun carrière daardoor en door alle vooroordelen heen vechten. Stel ik ben een vrouw van 30, hoog opgeleid en ik wil geen kinderen. Toch gaat de gemiddelde werkgever ervan uit dat ik wel kinderen wil en binnenkort dan parttime ga werken. Hij neemt dus liever een man van 30 aan met dezelfde kwaliteiten.
maandag 31 oktober 2011 om 12:02
quote:amand1969 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:55:
[...]
Je geeft de oplossing zelf al. Maar sowieso: kinderen 'neem je er niet bij'; het hebben van kinderen bepaalt hoe je je leven in moet richten. Wanneer je hiertoe niet bereid bent, moet je nog maar niet aan kinderen beginnen.Tuurlijk neem je kinderen er niet 'bij'. Maar ik wil ook niet mijn hele leven enkel in dienst stellen van het kind. Ik wil niet alleen maar moeder worden. Ik wil ook mezelf blijven.
[...]
Je geeft de oplossing zelf al. Maar sowieso: kinderen 'neem je er niet bij'; het hebben van kinderen bepaalt hoe je je leven in moet richten. Wanneer je hiertoe niet bereid bent, moet je nog maar niet aan kinderen beginnen.Tuurlijk neem je kinderen er niet 'bij'. Maar ik wil ook niet mijn hele leven enkel in dienst stellen van het kind. Ik wil niet alleen maar moeder worden. Ik wil ook mezelf blijven.
maandag 31 oktober 2011 om 12:02
@ ES als opvang beter geregeld is, hebben gezinnen waarbij beide ouders werken daar wat aan of alleenstaande ouders die werken.
Jij wint er niets mee, maar je verliest er ook niets mee. Jij maakt er gewoon geen gebruik van. Dat is dan toch voor iedereen goed dan? Je hoeft toch niet altijd voordeel te hebben van vernieuwingen, zolang je er ook maar geen nadeel van ondervindt.
En als je dan zegt dat je deels mee betaalt aan
voorzieningen waar je geen gebruik van maakt, dan lust ik er nog wel een paar. Zo is onze NL maatschappij ingericht (gelukkig).
Jij wint er niets mee, maar je verliest er ook niets mee. Jij maakt er gewoon geen gebruik van. Dat is dan toch voor iedereen goed dan? Je hoeft toch niet altijd voordeel te hebben van vernieuwingen, zolang je er ook maar geen nadeel van ondervindt.
En als je dan zegt dat je deels mee betaalt aan
voorzieningen waar je geen gebruik van maakt, dan lust ik er nog wel een paar. Zo is onze NL maatschappij ingericht (gelukkig).
maandag 31 oktober 2011 om 12:13
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:40:
Het voordeel van het Scandinavische model is in mijn ogen dat kinderen als ze thuiskomen hun vriendjes gezien hebben en als gesport hebben.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.Misschien zou het nog beter zijn als je je kind direct na de geboorte inlevert en op z'n 18e opgevoed terugkrijgt?
Het voordeel van het Scandinavische model is in mijn ogen dat kinderen als ze thuiskomen hun vriendjes gezien hebben en als gesport hebben.
En vaak ook al 's middags warm gegeten hebben. Je hebt dan namelijk puur quality time met je gezin als ze thuiskomen. Je hoeft niet nog met Pietje naar zwemles om 17:30 en met Marietje naar de hockeytrainig om 18:15.
Lekker de avond samen, zonder gestress.Misschien zou het nog beter zijn als je je kind direct na de geboorte inlevert en op z'n 18e opgevoed terugkrijgt?
maandag 31 oktober 2011 om 12:14
quote:gemini2011 schreef op 31 oktober 2011 @ 11:57:
@ritmeester dat is een probleem voor vrouwen die afwijken van het gemiddelde. Die moeten harder hun best doen voor hun carrière daardoor en door alle vooroordelen heen vechten. Stel ik ben een vrouw van 30, hoog opgeleid en ik wil geen kinderen. Toch gaat de gemiddelde werkgever ervan uit dat ik wel kinderen wil en binnenkort dan parttime ga werken. Hij neemt dus liever een man van 30 aan met dezelfde kwaliteiten.
Nope, het is een "probleem" voor iedereen die afwijkt van het gemiddelde. Het verschil is hooguit dat vrouwen die zeggen een carrière te willen, maar niet bereid zijn daar dezelfde offers voor te brengen als mannen in dezelfde situatie, er soms zo oeverloos over kunnen klagen.
Als je iets anders wil dan het gemiddelde, zal je daar iets voor moeten doen. Man of vrouw, Nederland, Zweden of Somalie.
@ritmeester dat is een probleem voor vrouwen die afwijken van het gemiddelde. Die moeten harder hun best doen voor hun carrière daardoor en door alle vooroordelen heen vechten. Stel ik ben een vrouw van 30, hoog opgeleid en ik wil geen kinderen. Toch gaat de gemiddelde werkgever ervan uit dat ik wel kinderen wil en binnenkort dan parttime ga werken. Hij neemt dus liever een man van 30 aan met dezelfde kwaliteiten.
Nope, het is een "probleem" voor iedereen die afwijkt van het gemiddelde. Het verschil is hooguit dat vrouwen die zeggen een carrière te willen, maar niet bereid zijn daar dezelfde offers voor te brengen als mannen in dezelfde situatie, er soms zo oeverloos over kunnen klagen.
Als je iets anders wil dan het gemiddelde, zal je daar iets voor moeten doen. Man of vrouw, Nederland, Zweden of Somalie.
maandag 31 oktober 2011 om 12:14
Maar waarom is die opvang dan zogenaam slecht geregeld?
Je kunt, als je wilt, je kinderen tussen 7.00 en 18.00 kwijt op de reguliere opvang. Daarbuiten zijn andere oplossingen zoals een gastouder, 24-uurs opvang, verlengde opvang.
Er zijn maar heel weinig mensen die hier niet mee toekomen. Heel weinig.
Moet voor die mensen het systeem worden omgegooid?
Je kunt, als je wilt, je kinderen tussen 7.00 en 18.00 kwijt op de reguliere opvang. Daarbuiten zijn andere oplossingen zoals een gastouder, 24-uurs opvang, verlengde opvang.
Er zijn maar heel weinig mensen die hier niet mee toekomen. Heel weinig.
Moet voor die mensen het systeem worden omgegooid?
maandag 31 oktober 2011 om 12:17
quote:Maja82 schreef op 31 oktober 2011 @ 12:11:
Volgens mij werken ook veel mensen deeltijd: 'omdat het kan!'
Dat lijkt me logisch, ja. Als het niet kan en de rekeningen zich opstapelen kijk je wel link uit.
Waarom moet je je daarvoor verontschuldigen? Kern blijft dat je zoveel uren werkt als je portemonnee en wensen toelaten. Of dat nu is om je huishouden te doen, je kinderen te verzorgen of je hobby uit te oefenen.
Volgens mij werken ook veel mensen deeltijd: 'omdat het kan!'
Dat lijkt me logisch, ja. Als het niet kan en de rekeningen zich opstapelen kijk je wel link uit.
Waarom moet je je daarvoor verontschuldigen? Kern blijft dat je zoveel uren werkt als je portemonnee en wensen toelaten. Of dat nu is om je huishouden te doen, je kinderen te verzorgen of je hobby uit te oefenen.
maandag 31 oktober 2011 om 12:18
Helene, ik denk dat het "probleem" meer zit in schoolgaande kinderen. Die zitten vast aan schooltijden en ja, dan heb je BSO, maar het zou toch schelen, zeker ook voor die kinderen zelf, als die BSO gewoon gekoppeld is aan school. Als er daarnaast evt ook nog sport gevolgd kan worden is dat ook wel erg prettig, aangezien sport meestal geen rekening houdt met werktijden van de ouders.
En, ook niet onbelangrijk, het moet betaalbaar blijven. Dat is het nu, maar de achteruitgang is al ingezet, dus we moeten maar afwachten hoe lang het betaalbaar gaat blijven.
En, ook niet onbelangrijk, het moet betaalbaar blijven. Dat is het nu, maar de achteruitgang is al ingezet, dus we moeten maar afwachten hoe lang het betaalbaar gaat blijven.
maandag 31 oktober 2011 om 12:20
quote:als.je.dat schreef op 31 oktober 2011 @ 11:43:
Ik heb het stukje van die Marianne Zwagerman gezien, en ik snap helemaal haar punt niet? Evenmin als die zure stukken van Heleen Mees. Waar hebben die mensen het over?
Ze heeft het erover dat zij haar baan als communicatiebedrijfeigenaar ofzoiets geen carriere mag noemen, want er werken maar 8 mensen en de omzet is een miljoen. En vroegaah had ze wel een carriere. Ja dus?
En dat er een inflatie bestaat op de betekenis carriere.
Ik snap er geen hol van, voor wie is dit interessant? Wat boeit het iemand anders nu wat ik doe voor mijn geld of niet.
En waarom moet iemand er een mening over hebben.
Ik snap werkelijk helemaal geen hol van dit soort mensen, die hun eigen drijfveren en ideeen over hoe ze moeten leven van zichzelf zo op een ander moeten loslaten. Wat een spruitjesgeurgereformeerdheid.
Het enige dat ik denk als ik zo'n vrouw hoor is: "Wat ben jij enorm gefrustreerd, en wat heb jij veel issues, ga in godsnaam in therapie ofzo en wat boeiends doen met je leven."
Ondertussen ga ik heerlijk lekker verder met mijn boeiende carriere als vrijwilligster in een dierenasiel met mijn universitaire diploma op zak en ben de leukste moeder van de wereld. En drink uiteraard muntthee met mijn vriendinnen na het sporten en lachen ons helemaal dood om mensen als Marianne.Helemaal mee eens!
Ik heb het stukje van die Marianne Zwagerman gezien, en ik snap helemaal haar punt niet? Evenmin als die zure stukken van Heleen Mees. Waar hebben die mensen het over?
Ze heeft het erover dat zij haar baan als communicatiebedrijfeigenaar ofzoiets geen carriere mag noemen, want er werken maar 8 mensen en de omzet is een miljoen. En vroegaah had ze wel een carriere. Ja dus?
En dat er een inflatie bestaat op de betekenis carriere.
Ik snap er geen hol van, voor wie is dit interessant? Wat boeit het iemand anders nu wat ik doe voor mijn geld of niet.
En waarom moet iemand er een mening over hebben.
Ik snap werkelijk helemaal geen hol van dit soort mensen, die hun eigen drijfveren en ideeen over hoe ze moeten leven van zichzelf zo op een ander moeten loslaten. Wat een spruitjesgeurgereformeerdheid.
Het enige dat ik denk als ik zo'n vrouw hoor is: "Wat ben jij enorm gefrustreerd, en wat heb jij veel issues, ga in godsnaam in therapie ofzo en wat boeiends doen met je leven."
Ondertussen ga ik heerlijk lekker verder met mijn boeiende carriere als vrijwilligster in een dierenasiel met mijn universitaire diploma op zak en ben de leukste moeder van de wereld. En drink uiteraard muntthee met mijn vriendinnen na het sporten en lachen ons helemaal dood om mensen als Marianne.Helemaal mee eens!
maandag 31 oktober 2011 om 12:21
Uit eigen ervaring: BSO in de buurt van de school, kinderen worden door de BSO naar sport, verjaardagen etc., gebracht als dat nodig is.
Het is betaalbaar, maar niet iedereen wil betalen. Werkgevers schijnen vrij beroerd van betalen te zijn, terwijl zij een duidelijk belanghebbende partij zijn. Waarom de overheid, dus de belastingbetaler fors moet bijbetalen is mij een raadsel.
Het is betaalbaar, maar niet iedereen wil betalen. Werkgevers schijnen vrij beroerd van betalen te zijn, terwijl zij een duidelijk belanghebbende partij zijn. Waarom de overheid, dus de belastingbetaler fors moet bijbetalen is mij een raadsel.
