Vruchtbaarheidsbehandelingen.

De IVF-behandeling wordt sinds de tweede helft van de jaren 80 algemeen toegepast en tot nog toe zijn uit onderzoek geen negatieve lange-termijn effecten gebleken. Aangezien de oudste IVF-kinderen pas nu toekomen aan een eventuele kinderwens, is nog niet duidelijk wat de lange-termijneffecten op hun vruchtbaarheid zijn. De eerste IVF-baby, Louise Brown, werd in 1978 geboren. Haar zus heeft inmiddels - als eerste van de IVF-kinderen - zelf een kind gekregen; zij bleek dus normaal vruchtbaar te zijn. Het zal echter nog zeker een aantal jaren duren voordat er iets gezegd kan worden over de lange-termijneffecten voor het IVF-kind. Tot nu toe zijn er dus geen schadelijke effecten waargenomen.

Een Nederlands onderzoek naar IVF/ICSI kinderen tot 2 jaar heeft informatie over een gemiddeld lager geboortegewicht en geringere duur van de zwangerschap (zie hierboven) opgeleverd. Uit het onderzoek bleek dat bij de kinderen op 2-jarige leeftijd geen verschil meer gevonden werd ten opzichte van andere kinderen. Ook bij onderzoek onder 300 vijfjarige ICSI kinderen (uitgevoerd in België, Zweden en USA) naar fysieke en psychologische ontwikkeling werden geen verschillen gevonden ten opzichte van de controlegroep van 266 natuurlijk verwekte kinderen.

Ja, dat weten we allemaal wel.



Het gaat om de slagingskans, en die is klein.

Oeps, het vorige bericht was niet compleet. Nog een poging.Ik vind dit soort discussies altijd lastig. Maar dat komt omdat ik er zelf mee te maken heb gehad.Even een aantal feiten op een rijtje, want volgens mij komen er wel een aantal onjuistheden langs.Ongeveer 1 op 6 paren heeft te maken met vruchtbaarheidsproblemen. De oorzaak ligt in ongeveer 30% van de gevallen bij de vrouw, in 30% bij de man en in 30% bij beiden. Bij 10% wordt geen verklaring gevonden voor het uitblijven van een zwangerschap. De leeftijd is hiervan niet de oorzaak, maar speelt natuurlijk wel mee in het slagen van de kansen van vruchtbaarheidbehandelingen.Eén op de 43 kinderen die nu geboren wordt, is via IVF of ICSI tot stand gekomen.Verder lees ik dat jullie vinden dat de slagingpercentages van IVF zo laag zijn. Wat vinden jullie laag? Ik vind het helemaal niet zo laag namelijk. Per IVF is de kans dat je zwanger raakt zo’n 20%. Net zo’n grote kans als dat een ‘normaal stel’ per cyclus heeft om zwanger te raken. Na 3 behandelingen is ca 50% zwanger. Zo laag is dat toch niet?Ook las ik dat iemand aangaf dat IVF-kinderen meer kans hebben om vroeger geboren te worden en een lichter geboortegewicht en daarnaast meer kans hebben op psychische en lichamelijke aandoeningen. Dat eerste klopt, maar dat laatste volgens mij niet. Dat laatste is eerder van toepassing op tweelingen. Zeker omdat bij IVF de kans op tweelingen groter is (1 op de 4 IVF-zwangerschappen resulteert in een tweeling). Hierover wordt het volgende gezegd:Een meerlingzwangerschap brengt altijd extra risico's met zich mee; de kans op zwangerschapsvergiftiging is groter; de kinderen kunnen te vroeg geboren worden; de kans op een keizersnee neemt toe. Door vroeggeboorte en/of een laag geboortegewicht zijn baby's vatbaarder voor infecties en hebben ze meer kans op longproblemen. Om die reden moeten zij vaker op een intensive care afdeling worden opgenomen en kunnen ze als gevolg van de vroeggeboorte blijvende problemen overhouden of overlijden. Niet alleen bij een meerlingzwangerschap is de kans op vroeggeboorte groter, maar ook bij eenlingen na IVF zou de kans hierop iets verhoogd zijn. Ook het geboortegewicht kan iets lager zijn dan gemiddeld. De verschillen zijn duidelijk uit onderzoek gebleken maar zijn erg klein: IVF eenlingen worden gemiddeld 5 dagen eerder geboren en zijn 90 gram lichter dan andere baby's. Of de kleine verschillen in geboortegewicht en zwangerschapsduur op lange termijn gevolgen hebben, is nog niet duidelijk. Overigens zijn deze verschillen niet gevonden na cryo-terugplaatsingen.Lange termijneffectenDe IVF-behandeling wordt sinds de tweede helft van de jaren 80 algemeen toegepast en tot nog toe zijn uit onderzoek geen negatieve lange-termijn effecten gebleken. Aangezien de oudste IVF-kinderen pas nu toekomen aan een eventuele kinderwens, is nog niet duidelijk wat de lange-termijneffecten op hun vruchtbaarheid zijn. De eerste IVF-baby, Louise Brown, werd in 1978 geboren. Haar zus heeft inmiddels - als eerste van de IVF-kinderen - zelf een kind gekregen; zij bleek dus normaal vruchtbaar te zijn. Het zal echter nog zeker een aantal jaren duren voordat er iets gezegd kan worden over de lange-termijneffecten voor het IVF-kind. Tot nu toe zijn er dus geen schadelijke effecten waargenomen. Een Nederlands onderzoek naar IVF/ICSI kinderen tot 2 jaar heeft informatie over een gemiddeld lager geboortegewicht en geringere duur van de zwangerschap (zie hierboven) opgeleverd. Uit het onderzoek bleek dat bij de kinderen op 2-jarige leeftijd geen verschil meer gevonden werd ten opzichte van andere kinderen. Ook bij onderzoek onder 300 vijfjarige ICSI kinderen (uitgevoerd in België, Zweden en USA) naar fysieke en psychologische ontwikkeling werden geen verschillen gevonden ten opzichte van de controlegroep van 266 natuurlijk verwekte kinderen. Vanuit de medische hoek zijn al voorstellen gekomen om tot kostenvermindering te komen, maar die hebben tot nu toe geen gehoor gekregen bij de politiek. Dit kan door minder hormonen te geven en per behandeling maar 1 embryo terug te plaatsen. Hiermee worden tweelingzwangerschappen voorkomen. Want juist die kosten in verhouding tot een IVF-behandeling (ca 2500 euro) veel meer (ook op de lange termijn). Wat ik verder heel erg mis in deze discussie (maar ook in anderen) is een stukje solidariteit. Zo van, een kind krijgen is geen recht en leer er maar mee leven. En anders betaal je het maar zelf. Als je het zo stelt, wordt kinderen krijgen wel een elitair iets. Want koppels die niet zo veel verdienen kunnen het dan echt niet betalen. Want voordat je IVF gaat doen, heb je al vaak IUI (6x) gehad. En daarvan worden de behandelingen vaak wel vergoed, maar niet de medicijnen.Zelf ben ik erg blij dat IVF bestaat. Zo heb ik een zoontje van inmiddels 9 maanden. Hij is ontstaan uit de 2e IVF. De eerste poging heb ik zelf moeten betalen en ook de cryo-poging waaruit hij ontstaan is. Maar ook als de andere pogingen niet vergoed zouden zijn, had ik het graag betaald. Alleen konden wij ons dat wel veroorloven.

Ik heb het ook graag zelf betaald. Heb er geen spijt van ondanks dat het 3 keer mislukt is.



Trouwens, in 'mijn tijd' was de slagingskans maar 7%.

tilalia2, het klopt dat de wetenschap een stuk sneller is geworden. Toen ik na anderhalf jaar nog niet zwanger was ben ik naar de huisarts gegaan. Ik mocht eerst een paar maanden gaan temperaturen. uit die lijsten bleek dat ik geen eisprong had. Daarom werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar de nodige onderzoeken gehad (samenleeftest, kijkoperatie, zaadonderzoek van lief), daarna 6 x IUI. Dit ging in verhouding erg snel, want na nog geen anderhalf jaar konden we al met IVF beginnen.



Waar ik me wel boos over kan maken is dat er sommige mensen zijn die echt liegen over de tijd dat ze al aan het proberen zijn. En ook vind het niet meer dan logisch dat er 'maar' 3 behandelingen vergoed worden. Je moet ergens een grens trekken.

Yasmijn, dat is idd een stuk lager dan nu. Hoe lang geleden is dat?

Laat me es rekenen....in 88 is mijn zoon geboren (dmv Humegon en Pregnyl).

5 jaar later de eerste IVF, nog een jaar later de tweede en 6 maanden later de derde.

Zoiets.

Laatste half jaren 90, schat ik.

Dan is er in die tijd gelukkig veel verbeterd.

Zal ik nog maar een keer dan? :D

Het is allemaal al belastend genoeg. (ik vond het allemaal nog wel meevallen, maar anderen hebben het er moeilijker mee)

Ik denk dat het voor een nog kinderloos stel moeilijker zal zijn dan voor een stel dat al een kind heeft.

Nee.

Het is de kinderwens die je hebt. Of je er nu geen een hebt,  of 2 of 8, je hebt een kinderwens.

Vaak met mede IVF-ers over gehad.

Ik bedoel natuurlijk dat de behandeling van levensbedreigende aandoeningen vergoed moeten kunnen worden! :$

Dat natuurlijk als eerste. Dan niet levensbedreigende aandoeningen, zoals bv. chlamydia, keelontsteking, etc. De behandeling daarvan moet ook vergoed worden. Daarnaast vind ik dat pijnbestrijding ook vóór vruchtbaarheidsbehandelingen moet komen. Iemand met een chronische, niet levensbedreigende ziekte, maar wel eentje die zorgt dat je veel pijn hebt, zou ook zijn medicijnen vergoed moeten krijgen.

Als we daar eenmaal zijn, kunnen we verder kijken of er geld over is voor zaken die niet vallen onder 'ziektes' en bovendien niet levensbedreigend zijn, zoals vruchtbaarheidsbehandelingen, beugels, gehoorapparaten, borstvergrotingen, oren recht laten zetten, etc.

Ik vraag me af of de mensen die hier tegen vergoeding van IVF zijn, zelf wel kinderen hebben?

Ik heb ze nog niet, ik wil ze dolgraag, en zou het verschrikkelijk vinden wanneer ik onvruchtbaar blijk te zijn. Wat ik dan zou doen, adoptie, ivf, pleegmoeder worden, me erbij neerleggen, weet ik niet.

Het komt mij voor dat jullie er te makkelijk over denken.

Zovan: een jaar geprobeerd?

Och, laten we er een IVFje tegenaan gooien.

Waarom hebben we het dan over IVF? Zijn die kosten extreem hoog ofzo dan? Ik vind persoonlijk dat er best onderzocht mag worden waarom je nog niet zwanger bent geraakt, sommige dingen zijn dan heel snel op te lossen (verstopte eileider ofzo?). Maar als je het dan weet, zou je bv. de hormonen die je eerst gaat proberen te slikken (gedeeltelijk) zelf kunnen betalen.

Van mij hoeft het niet hoor, maar wanneer er voor andere, belangrijkere dingen geen geld meer over is, lijkt ivf en 't proces daar aan voorafgaand me toch bij uitstek iets om wat bij weg te snoepen.

Nee, En daarom vind ik dat als de eindconclusie is dat alleen met IVF een mogelijke zwangerschap tot stand kan worden gebracht, dat dat vergoed moet worden.

Je hebt dan het hele traject doorlopen, dan kun je toch niet ineens stoppen?

Het is allemaal al belastend genoeg. (ik vond het allemaal nog wel meevallen, maar anderen hebben het er moeilijker mee)

En dan zou je ineens te horen krijgen: tot hier en niet verder, nu zelf betalen.

Dat is dan niet iets wat je 'ineens te horen krijgt' dat is dan algemeen bekend voor je überhaupt aan de onderzoeken begint.

Dus kan je wanneer je naar de dokter stapt besluiten of je dat wel wilt, en of je daar het geld wel voor (over) hebt, mocht het uitdraaien op hormonen en kijkoperaties en ivfpogingen. En dan kan je besluiten wat je wel en niet wilt laten doen en waar je wel of niet genoeg geld voor hebt. Of dat je dat geld liever uitgeeft aan wat anders (eventueel misschien zelfs wel adoptie, aangezien het waarschijnlijk net zo duur zal zijn, maar dan met 100% slagingsgarantie). Dat probleem zie ik niet zo eerlijk gezegd.

Na 3 behandelingen is ca 50% zwanger. Zo laag is dat toch niet?

Hoeveel procent draagt de zwangerschap helemaal uit en brengt een levend kindje ter wereld?

"Dat is dan niet iets wat je 'ineens te horen krijgt' dat is dan algemeen bekend voor je überhaupt aan de onderzoeken begint. "



Natuurlijk is dat niet algemeen bekend! Je weet toch dan helemaal nog niet wat er aan de hand is? Er moet echt van alles onderzocht worden en allerlei behandelingen worden op je losgelaten.

En vergeet de man niet, ook hij wordt omgekeerd.

Er kunnen zoveel factoren waardoor er geen zwangerschap kan ontstaan op natuurlijke manier.

De allerlaatste behandeling is pas IVF. Als je dat te horen krijgt, dan slik je wel even, dat kan ik je verzekeren, Marg!

Sorry, volgens mij heb ik niet duidelijk geschreven wat ik bedoelde. Ik bedoelde, dat als er besloten wordt dat vruchtbaarheidsbehandelingen niet meer vergoed worden, of dat alleen het vooronderzoek vergoed wordt, of dat alleen behandelingen a en b vergoed worden, en c, d en e voor eigen rekening zijn, dan wordt dat algemeen bekend.

Het is nu ook algemeen bekend dat een borstverkleining vergoed wordt en een borstvergroting niet. Ik noem maar wat. Of dat chemo vergoed wordt, ofzoiets. Wanneer besloten zou worden dat vruchtbaarheidsbehandelingen niet meer vergoed worden, raakt zoiets ook heel snel 'algemeen bekend'.

Als je nou weet dat vruchtbaarheidsbehandelingen niet vergoed worden, en je wilt zwanger worden en het lukt niet, dan neem je dat mee in je overweging om wel of niet te beginnen met vruchtbaarheidsbehandelingen.

Dan komt dat niet rauw op je dak vallen, na 20 behandelingen, dat de dokter dan 'ineens' zegt, nu moet ik stoppen want 't wordt niet vergoed. Nee, dan weet je dat het niet vergoed wordt voor je eraan begint en baseer je mede daarop je keuze om wel of niet door te gaan.

Ik vind dat vruchtbaarheidbehandelingen (voor een groot deel) vergoed moeten worden om deze ene reden: hij moet moet iedereen bereikbaar zijn dus OOK voor mensen met een lager inkomen. Het moet gewoon niet zo zijn dat IVF gelijk komt te staan aan een 'kindje kopen'. Ikzelf ben onvruchtbaar en heb ervoor gekozen om NIET in de medische molen te gaan. Ik betaal wel keurig mijn ziektekostenverzekering. Dit stelt andere mensen in staat ook een keus te maken en dus wèl een traject IVF te starten. Dat is ook wat een verzekering inhoudt: je betaalt met zijn allen en gebruikt het als je het nodig hebt. Ik heb totaal geen bezwaar tegen bijvoorbeeld een eigen bijdrage naar financieële draagkracht. Voor wat betreft het ziekenverzuim tijdens zo'n traject....de meesten die dit starten zijn zich meer dan bewust van hun omgeving en zullen alle zeilen bijzetten om het voor de omgeving zo geruisloos mogelijk te laten verlopen, een enkele uitzondering daargelaten. IVF is een zwaar traject, lang niet geschikt voor iedereen. Het is kostbaar en niet alleen in financieel opzicht.. Voor elke  IVF baby' staan 3 paren die na afloop geen kindje in de armen sluiten. Daarom vind ik het ook terecht dat je een deel moet meebetalen.Maar helemaal niet vergoeden? Neen.

ik wilde er nog even aan toevoegen: Ik weet niet of het mogelijk is  maar misschien kan TO kiezen voor een vezekeringspakket waar geen vruchtbaarheidsbehandelingen inzitten? dan betaalt ze  minder premie en betaalt dus ook niet voor de vruchtbaarheidsbehandelingen van anderen. Probleem opgelost lijkt me.

quote: yasmijn reageerde





Het is allemaal al belastend genoeg. (ik vond het allemaal nog wel meevallen, maar anderen hebben het er moeilijker mee)

Ik denk dat het voor een nog kinderloos stel moeilijker zal zijn dan voor een stel dat al een kind heeft.

Dat denk ik niet. Je hebt een kinderwens of die heb je niet. Die wens wordt niet opeens minder sterk als je al een kind hebt. Ik wil graag een tweede kindje nu, en ik heb net zo'n sterke kinderwens als toen ik nog geen kind had.

quote: emmenn reageerde





quote: yasmijn reageerde





Het is allemaal al belastend genoeg. (ik vond het allemaal nog wel meevallen, maar anderen hebben het er moeilijker mee)

Ik denk dat het voor een nog kinderloos stel moeilijker zal zijn dan voor een stel dat al een kind heeft.



Dat denk ik niet. Je hebt een kinderwens of die heb je niet. Die wens wordt niet opeens minder sterk als je al een kind hebt. Ik wil graag een tweede kindje nu, en ik heb net zo'n sterke kinderwens als toen ik nog geen kind had.

Ik kan me goed voorstellen dat die kinderwens blijft, maar voor het ene stel zal het in eerste instantie misschien iets anders voelen? Zijn die niet al een stapje verder door al 'papa en mama' te zijn? Het andere stel dat nog kinderloos is zal misschien aan het idee moeten wennen nooit 'papa en mama' te worden? Natuurlijk is het een groot verschil om vader en moeder te zijn van 1 kind of  van meerdere, maar geen kind hebben uiteindelijk maakt het leven wel totaal anders denk ik.

quote: Snoe reageerde



Jeetje wat lees ik hier een klotereacties zeg. Dingen als het is een luxeprobleem of niet voor iedereen weggelegd. Bah, ik word er onpasselijk van. Lekker makkelijk praten misschien voor sommigen die misschien al wel kinderen hebben.



Ik ben moeder van een overleden kind en wij willen nu graag weer voor een kindje gaan, maar mijn lichaam werkt niet mee.Zitten nu in de medische molen en we weten niet waar het schip strand.  En dan zou ik ook nog alles zelf moeten betalen zeker? Wij maken al genoeg ellende mee, ga al kapot van verdriet en dan gaan mensen hierover lopen miepen. Echt te gek voor woorden.



Mensen die zichzelf in de vernieling helpen door een pakkie per dag te paffen of lekker te drinken worden toch ook geholpen. Wordt toch ook alles voor vergoedt. Kan je ook wel zeggen 'ja, eigen schuld dikke bult'.





Stel je eens voor dat jouw kind is overleden aan darmkanker en met die medicijnen die niet aangeboden worden wél had kunnen blijven leven. In hoeverre vind je het normaal dat die medicijnen niet vergoed worden? Zou je dan ook willen dat de medicijnen ten koste van bv. iets als ivf niet vergoed worden, zodat ivf wel vergoed kan worden? 

Het redden van het kind gaat voor, maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat er geen medicijnen zijn voor dat kind omdat er door IVF zo'n grote aanslag op het potje wordt gedaan!



Oftewel, is het terecht dat jouw kind doodgaat omdat er geen geld is voor medicijnen, omdat dat geld gebruikt wordt voor mensen zonder kinderen om kinderen te maken? Is het terecht dat iemand die z'n hele leven rookt nog geholpen wordt van mijn geld?



Ik begrijp dat het je pijn doet, maar lees even goed voordat je zo reageert. Ik vind ivf geen luxe, wel tegenover andere dingen waar blijkbaar geen geld voor is, en dan vraag ik mij inderdaad af waarom er voor ivf wel geld is.

Ik heb alles goed gelezen hoor!

quote: emmenn reageerde



Ik vraag me af of de mensen die hier tegen vergoeding van IVF zijn, zelf wel kinderen hebben?









Doet dat er toe?



Ik ben zelf geen voorstander van IVF, maar dat was ik ook al niet toen ik nog geen kinderen had. En ook toen ik ze niet had maar wel wilde. En nog steeds toen ik wel al een kind had. En nog steeds toen ik zwanger wilde worden van de tweede, en nog steeds nu ik zwanger bèn van de tweede. Maar jij hebt begrijp ik ook nooit problemen gehad om zwanger te raken begrijp ik? En je hebt in ieder geval al een kind en zwanger van de tweede.



Dit soort vragen neigt mij een beetje te veel naar "Als je het niet zelf meemaakt, mag je er niet over meelullen/oordelen". Je mag er wel over meelullen, maar het is wel anders als je niet zelf in die situatie zit.



Het is nu met de basisveerzekring anders, maar wat ik ook belachelijk vind is dat alternatieve geneeswijzen worden vergoed door de verzekering. Wetenschapppelijk bewezen niet-werkzame methoden werden door de verzekering vergoed! Briljant! In dat licht vind ik het niet raar dat ivf wel deels vergoed wordt: dat heeft iig nog een wetenschappelijke grondslag.

quote: tilalia2 reageerde





quote: emmenn reageerde



Ik vraag me af of de mensen die hier tegen vergoeding van IVF zijn, zelf wel kinderen hebben?









Doet dat er toe?



Ik ben zelf geen voorstander van IVF, maar dat was ik ook al niet toen ik nog geen kinderen had. En ook toen ik ze niet had maar wel wilde. En nog steeds toen ik wel al een kind had. En nog steeds toen ik zwanger wilde worden van de tweede, en nog steeds nu ik zwanger bèn van de tweede. Maar jij hebt begrijp ik ook nooit problemen gehad om zwanger te raken begrijp ik? En je hebt in ieder geval al een kind en zwanger van de tweede.



Met zwànger worden heb ik geen problemen gehad, nee, dat klopt. Alleen het traject ervoor wel: toen Lief en ik eruit waren en een kind wilden, bleek ik een hartkwaal te hebben. Een redelijk gevaarlijke hartkwaal. Te behandelen met medicijnen (die nietsamengaan met een zwangerschap) of een operatie (die niet altijd lukt). Ik denk wel dat ik kan 'meepraten'' over iets willen maar het niet mogen/kunnen. Niet dat dat per sé moet, ervaringsdeskundige zijn, maar zelfs toen was ik niet voor ivf.





Dit soort vragen neigt mij een beetje te veel naar "Als je het niet zelf meemaakt, mag je er niet over meelullen/oordelen". Je mag er wel over meelullen, maar het is wel anders als je niet zelf in die situatie zit.

En aangezien alleen die situatie opgaat voor iets willen maar het niet kunnen, weten mensen die niet onvruchtbaar zijn er geen bal van af? Doe mij een lol, zo werkt het niet.





Het is nu met de basisveerzekring anders, maar wat ik ook belachelijk vind is dat alternatieve geneeswijzen worden vergoed door de verzekering. Wetenschapppelijk bewezen niet-werkzame methoden werden door de verzekering vergoed! Briljant! In dat licht vind ik het niet raar dat ivf wel deels vergoed wordt: dat heeft iig nog een wetenschappelijke grondslag.