Actueel
alle pijlers
Waarom ga jij de zorg niet in?
donderdag 28 november 2019 om 08:14
In navolging van het Waarom word jij geen leraar-topic eentje over de zorg.
Ook in die sector kampen we met grote personeelstekorten.
Het onderwijs eist veel aandacht met al die stakingen, iets wat in de zorg lastiger te realiseren is. Als verpleeghuis of woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking kun je echt niet een dag dicht en van familie vragen dat ze hun hulpbehoevende broer/zus/ouder/partner effe ophalen.
Dus, Waarom ga jij eigenlijk niet de zorg in?
Het is een zeer diverse sector met ruimte voor mensen van mbo tot universitair. Als je niet tegen bloed kan, zijn er genoeg werkplekken waar je eigenlijk amper verpleegtechnische handelingen uitvoert.
Je kan werken in het ziekenhuis, in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg, dagbesteding voor verschillende doelgroepen, thuiszorg, kraamzorg, tandarts of huisartspraktijk. En dan zijn er overal tal van functies: helpenden, verzorgenden, verpleegkundigen, begeleiders, artsen, assistenten, therapeuten, gedragskundigen, orthopedagogen etc etc.
Voor elk wat wils dus.
To trapt af:
Zelf ben ik al jaren woonbegeleider in de gehandicaptenzorg en vind het heerlijk. Geen dag is hetzelfde en je werkt intensief met je bewoners. Daarvoor in de ouderenzorg gewerkt als verzorgende IG, wat ik ook leuk vond, maar afstandelijker.
Dankzij een stabiel team ervaar ik zelf niet veel werkdruk. Wel merk ik dat er geen inval te krijgen is in geval van ziekte. Dat moet je dan maar in je eigen team oplossen.
Er is veel aandacht voor bijscholing.
Er is net een nieuwe cao waarin een aantal mooie loonsverhogingen zitten. Ik ben daar best tevreden mee.
Mijn team krijgt veel vrijheid om het werk zelf in te vullen. De manager cirkelt niet als een havik rond,maar als we hulp of advies nodig hebben dan is ze er.
Nadelen:
Diensten korter dan 8 uur. Daardoor is het lastig om fulltime te werken.
Het ruim van te voren vrij moeten vragen ivm weinig invallers. Die moet je al maanden van te voren vastleggen. Dus zomaar een dag vrij vragen kan niet, dat moet je dan maar met collega's zien te ruilen. Andersom moet ik wel flexibel zijn, extra komen als er een zieke is etc.
Ook in die sector kampen we met grote personeelstekorten.
Het onderwijs eist veel aandacht met al die stakingen, iets wat in de zorg lastiger te realiseren is. Als verpleeghuis of woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking kun je echt niet een dag dicht en van familie vragen dat ze hun hulpbehoevende broer/zus/ouder/partner effe ophalen.
Dus, Waarom ga jij eigenlijk niet de zorg in?
Het is een zeer diverse sector met ruimte voor mensen van mbo tot universitair. Als je niet tegen bloed kan, zijn er genoeg werkplekken waar je eigenlijk amper verpleegtechnische handelingen uitvoert.
Je kan werken in het ziekenhuis, in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg, dagbesteding voor verschillende doelgroepen, thuiszorg, kraamzorg, tandarts of huisartspraktijk. En dan zijn er overal tal van functies: helpenden, verzorgenden, verpleegkundigen, begeleiders, artsen, assistenten, therapeuten, gedragskundigen, orthopedagogen etc etc.
Voor elk wat wils dus.
To trapt af:
Zelf ben ik al jaren woonbegeleider in de gehandicaptenzorg en vind het heerlijk. Geen dag is hetzelfde en je werkt intensief met je bewoners. Daarvoor in de ouderenzorg gewerkt als verzorgende IG, wat ik ook leuk vond, maar afstandelijker.
Dankzij een stabiel team ervaar ik zelf niet veel werkdruk. Wel merk ik dat er geen inval te krijgen is in geval van ziekte. Dat moet je dan maar in je eigen team oplossen.
Er is veel aandacht voor bijscholing.
Er is net een nieuwe cao waarin een aantal mooie loonsverhogingen zitten. Ik ben daar best tevreden mee.
Mijn team krijgt veel vrijheid om het werk zelf in te vullen. De manager cirkelt niet als een havik rond,maar als we hulp of advies nodig hebben dan is ze er.
Nadelen:
Diensten korter dan 8 uur. Daardoor is het lastig om fulltime te werken.
Het ruim van te voren vrij moeten vragen ivm weinig invallers. Die moet je al maanden van te voren vastleggen. Dus zomaar een dag vrij vragen kan niet, dat moet je dan maar met collega's zien te ruilen. Andersom moet ik wel flexibel zijn, extra komen als er een zieke is etc.
donderdag 28 november 2019 om 11:56
Bureaucratie is niet per se een zorgsector ding. Het zit eerder in onze cultuur. Er hoeft maar iets fout te gaan (of dat nu in de publieke of private sector is) en we denken dat het is te voorkomen met meer regels en strakkere protocollen. En vervolgens schieten die nieuwe regels en protocollen hun doel voorbij omdat ze alleen maar worden gebruikt omdat het in het proces zit, niet omdat het iets zou kunnen bijdragen aan de kwaliteit.snaptegijut schreef: ↑28-11-2019 10:46Ik heb volgens mij wel het zorg-gen maar heb een ontzettende allergie voor bureaucratie. Het lijkt me ontzettend frustrerend dat je, in plaats van daadwerkelijk zorg te verlenen, altijd maar zit met protocollen die opgelegd worden door zorgverzekeraars of raden van bestuur die uiteindelijk alleen maar aan geld/besparingen denken.
donderdag 28 november 2019 om 12:22
Ik ben er het persoonlijkheidstype niet voor. Ik mis die onophoudelijke drive om voor anderen - vreemden - te zorgen. Daarom denk ik dat ik het niet lang vol zou kunnen houden en ik weet dat de sector daar ook niets aan heeft. Ik heb enorme respect voor alle takken binnen de zorg en de mensen die het dag in, dag uit uitvoeren en daarvoor de extra mijl lopen en aan zichzelf voorbij gaan om een ander te helpen. Prachtig! Ik heb ook alleen maar bewondering voor de mensen die me geholpen hebben mijn kinderen ter wereld te brengen en mijn moeder een waardig afscheid van het leven hebben gegeven.
Juist daarom heb ik soms moeite te accepteren dat ik geen goede aanvulling zou zijn op een sector die nu de noodklok luidt. Wel wil ik in de nabije toekomst vrijwilligerswerk gaan doen bij de eenzame ouderen. Het is dan niet de beste hulp die ik kan bieden op dit maatschappelijk probleem, maar het is wel het steentje dat ik denk dat ik op zijn minst kan bijdragen.
Juist daarom heb ik soms moeite te accepteren dat ik geen goede aanvulling zou zijn op een sector die nu de noodklok luidt. Wel wil ik in de nabije toekomst vrijwilligerswerk gaan doen bij de eenzame ouderen. Het is dan niet de beste hulp die ik kan bieden op dit maatschappelijk probleem, maar het is wel het steentje dat ik denk dat ik op zijn minst kan bijdragen.
donderdag 28 november 2019 om 13:31
Ik ben wel benieuwd wat jij doet!RP7 schreef: ↑28-11-2019 10:36Nee ik ben gewoon in loondienst.
Alleen het hele kleine deel vakgenoten die in ziekenhuizen, revalidatie of verpleeghuizen werken vallen onder CAO. Echter werkt het overgrote merendeel net als ik. Ik zou een verpleeghuis of ziekenhuis dan ook weer totaal niet zien zitten, de uitdaging is daar gewoon in mijn ogen niet.
Ik sprak laatst een jonge collega die in een verpleeghuis werkte, die gaf ook aan dat hij daar niet 10 jaar wilde werken ivm gebrek aan uitdaging/ontwikkelmogelijkheden. Maar die zag de druk in de eerste lijn ook niet zitten.
Je doet gewoon enorm veel in eigen tijd. Dan moet er weer een een brief hebben, mag je geen tijd voor schrijven kost al snel 15- 30 min afhankelijk waar de brief voor is. Krijg je er zo 4 van per week. Dan weer overleggen met specialist of huisarts, geen kostenvergoeding. Briefjes voor huisartsen/specialisten (soms ook door foutieve verwijzingen van hun kant, en dan mopperen als je de tijd liever gebruikt de patiënt goed voor te lichten ipv een brief te schrijven). Dan moet je weer bij iemand thuis behandelen, extra vergoeding is peanuts voor de tijd die het kost: half uur extra tijd gereserveerd levert misschien 5-7,50 op. (Dat is omzet, daar moeten dus de kosten nog vanaf en een klein deel daarvan is dan je salaris, waarvan dan dus weer belastingen en pensioen af moeten). Ohja en dan steeds vaker avonden en zaterdagen werken, daar staat echt geen extra vergoeding tegenover.
En als ik je dan vertel dat ik maandelijks minimaal 310 euro netto aan kosten heb die vakgerelateerd zijn. Voor eigen rekening dus. Dat is nog exclusief verplichte scholingen.
Ik heb mezelf bijna een burn-out gewerkt. Droomde over mijn werk, stond er mee op en ging er mee naar bed. Ik begin er nu rustig aan minder druk van te ervaren doordat ik een baanswitch heb gemaakt. Maar je ziet het overal: 50%(!) Van mijn vakgenoten stapt binnen 5 jaar na afstuderen uit het vak, 50%. Dat heeft grotendeels met de slechte voorwaarden en ontbrekende CAO te maken.
Verder denk ik dat de grote verscheidenheid (Langdurige zorg, revalidatie, palliatieve zorg, eerste lijn) en dat het een vak in ontwikkeling is, maakt dat je niet kan stellen dat werken in een verpleeghuis niet uitdagend is. Je moet wel een goede frustratietolerantie hebben, maar eigenlijk is dat elders ook wel.
donderdag 28 november 2019 om 13:44
Ik heb er respect voor hoor. Maar ik zie zelf in verpleeghuiswerk en ziekenhuiswerk (binnem mijn vak!!) geen uitdaging. Dat past gewoon niet bij mij. Ziekenhuis is naar mijn mening veel protocol werk (nogmaals binnen mijn vak!), waarin je niks kan opbouwen met een cliënt.Elmex schreef: ↑28-11-2019 13:31Ik ben wel benieuwd wat jij doet!
Verder denk ik dat de grote verscheidenheid (Langdurige zorg, revalidatie, palliatieve zorg, eerste lijn) en dat het een vak in ontwikkeling is, maakt dat je niet kan stellen dat werken in een verpleeghuis niet uitdagend is. Je moet wel een goede frustratietolerantie hebben, maar eigenlijk is dat elders ook wel.
Maar goed ook binnen de zorg ieder zijn ding. Ik heb diep respect voor het geduld van een verpleeghuis/geriatrie deskundige. Ik heb daar dus 0.0 geduld voor/mee.
Het heeft puur met mijn wensen en manier van werken te maken dat ik dat niet zie. Niet dat het er niet is. Dat bedoelde ik er mee. Als dat niet duidelijk genoeg was, bij deze.
donderdag 28 november 2019 om 14:03
Whoehahaha ... Dit dus.
Ik moet werken met kerst en ik vind dat helemaal niet erg.
donderdag 28 november 2019 om 14:24
JJaaa, ik ben alweer een tijd aan het werk in de zorg. Ik werk bij een instelling voor verstandelijk gehandicapten. Ik werk als flexer en kom dus overal binnen de organisatie. Erg veel afwisseling en dat maakt het voor mij erg leuk.
Ik zit dus niet vast aan vergaderingen, plannen enz. Ben er vooral voor de bewoners en dat is heel fijn.
Ik doe regelmatig cursussen voor de medische handelingen.
Merk wel dat er een groot tekort aan medewerkers is. Er word veel getrokken of ik toch niet NU kan komen. Soms kan dat maar ook regelmatig niet, ivm mijn kinderen.
En dat kan weleens lastig zijn.
Ik werk op een 0 uren contract dus heb geen verplichtingen met de feestdagen. Maar ik vind het niet erg om te werken met zulke dagen. Met de kerst zijn we op vakantie maar ik werk 1 januari van 7 tot 15. En dat vind ik prima!
Afgelopen jaar ook gewerkt met Hemelvaart en Pasen. Voor mij prima.
Ik zit dus niet vast aan vergaderingen, plannen enz. Ben er vooral voor de bewoners en dat is heel fijn.
Ik doe regelmatig cursussen voor de medische handelingen.
Merk wel dat er een groot tekort aan medewerkers is. Er word veel getrokken of ik toch niet NU kan komen. Soms kan dat maar ook regelmatig niet, ivm mijn kinderen.
En dat kan weleens lastig zijn.
Ik werk op een 0 uren contract dus heb geen verplichtingen met de feestdagen. Maar ik vind het niet erg om te werken met zulke dagen. Met de kerst zijn we op vakantie maar ik werk 1 januari van 7 tot 15. En dat vind ik prima!
Afgelopen jaar ook gewerkt met Hemelvaart en Pasen. Voor mij prima.
donderdag 28 november 2019 om 16:11
Oh ja, dat is heerlijk.
Laatst was ik per ongeluk in het winkelcentrum op zaterdagmiddag. Nooit meer zeg, wat een drukte. Normaal doe ik boodschappen op dinsdagochtebd of zo.
donderdag 28 november 2019 om 16:17
Overigens, ook in andere sectoren is er flinke werkdruk en maak je vaak overuren en lang niet altijd betaald. Ik heb werk met veel deadlines, soms hele korte deadlines en als we bijvoorbeeld in verband met tijdzones ‘s nachts door moeten, dan doen we dat ook. Ik krijg overuren niet betaald, maar de mensen met een lager salaris krijgen dat bij ons wel.
donderdag 28 november 2019 om 16:39
Zeker waar.Nitflex schreef: ↑28-11-2019 16:17Overigens, ook in andere sectoren is er flinke werkdruk en maak je vaak overuren en lang niet altijd betaald. Ik heb werk met veel deadlines, soms hele korte deadlines en als we bijvoorbeeld in verband met tijdzones ‘s nachts door moeten, dan doen we dat ook. Ik krijg overuren niet betaald, maar de mensen met een lager salaris krijgen dat bij ons wel.
En veel heeft ook te maken of je zelf wel grenzen aangeeft.
De planner vraagt me vaak om extra te komen, maar het is dus aan mij om nee te zeggen. Vroeger kon ik dat niet, voelde me veel te verantwoordelijk. Tegenwoordig doe ik gewoon wel en de toko blijft gewoon draaien.
Net als wat ik eerder las over vergaderen en cursussen in je eigen tijd. Mooi niet dus. Onze overleggen staan voor het hele jaar al gepland en zijn onderdeel van mijn rooster. Cursussen plan ik zelf in en ik schrijf daar gewoon uren voor. Ik schrijf ook uren voor langer blijven of eerder komen. En again: vroeger deed ik dat niet, durfde dat niet, vond het onzin om te doen etc.
Nou ammehoela, ik ga toch niet gratis werk verrichten? Mijn man heeft wel eens zo'n contract gehad, dat zoveel uur overwerken onbetaald was. Maar daar was het salaris dan ook naar.
Maar goed, daar hoor ik collega's ook wel over klagen. Ik heb daar maar 1 antwoord op: schrijf je uren dan.
donderdag 28 november 2019 om 16:46
Omdat ik slecht tegen zieke mensen en hun bijbehorende lichaamssappen kan, niet tegen bloed, maar ook niet echt van aanraken hou. Wij hebben een soort van samenwerkingsverband met een dagbesteding waar zeepjes, thee en koffie worden gemaakt en verkocht door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Sommige van die mensen kunnen nog heel veel, anderen moeten geholpen worden op het toilet. Ik kan heerlijk van die collega’s genieten (ja, zo voelt het voor mij, collega’s), lekker met ze ouweneuzelen en ik geloof dat zij mij ook wel kunnen waarderen. Maar dat billen vegen enzo, nee, dat is niet voor mij weggelegd. Nou is de zorg natuurlijk veel breder dan dat, maar toch...
Werkdruk maakt me tot zekere hoogte niet zo uit. Ik ben het onderwijs uitgestapt mede vanwege de werkdruk, maar die ervaar ik nu weer. Het gras is tegenwoordig nergens meer groener lijkt wel. Maar een diepe buiging voor de mensen in de zorg!
Werkdruk maakt me tot zekere hoogte niet zo uit. Ik ben het onderwijs uitgestapt mede vanwege de werkdruk, maar die ervaar ik nu weer. Het gras is tegenwoordig nergens meer groener lijkt wel. Maar een diepe buiging voor de mensen in de zorg!
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
donderdag 28 november 2019 om 17:25
Ja, "de zorg" is inderdaad zoveel breder dan billen vegen.
Het is eigenlijk jammer dat er een beeld bestaat over "de zorg" als in tilliften, lichaamssappen, mensen helpen met eten enz... Ikzelf werk al jaren in de gehandicaptenzorg, en de diversiteit van de doelgroepen is echt enorm. Wat mij betreft is daardoor de gehandicaptenzorg altijd uitdagend, er is zoveel afwisseling te vinden: van werken op een aanvangsgroep op een kinderdagcentrum, verzorgend bij cliënten met een emb, begeleidend op appartement wonen bij cliënten met een lvb, of ambulant ondersteunen bij zelfstandig wonende cliënten. Het is echt een vak met veel meer diepgang dan de meeste mensen die er niet mee bekend zijn denken. Zelf heb ik altijd regelmatig gewerkt, dagcentra en werkplekken genoeg waar je aan de slag kunt. Nu als ambulant begeleider kan ik meer zelf mijn agenda indelen, en dat bevalt prima. Ik vind het leuk om mensen te coachen en heb graag een luisterend oor. Ik begrijp heel goed dat mensen de "zorg" niet in willen om allerlei redenen, maar heb het zelf zo goed naar mijn zin, en doe mijn werk met zoveel plezier, en soms vind ik het jammer dat dit onderdeel van de "zorg" niet even goed in beeld is bij iedereen.
Het is eigenlijk jammer dat er een beeld bestaat over "de zorg" als in tilliften, lichaamssappen, mensen helpen met eten enz... Ikzelf werk al jaren in de gehandicaptenzorg, en de diversiteit van de doelgroepen is echt enorm. Wat mij betreft is daardoor de gehandicaptenzorg altijd uitdagend, er is zoveel afwisseling te vinden: van werken op een aanvangsgroep op een kinderdagcentrum, verzorgend bij cliënten met een emb, begeleidend op appartement wonen bij cliënten met een lvb, of ambulant ondersteunen bij zelfstandig wonende cliënten. Het is echt een vak met veel meer diepgang dan de meeste mensen die er niet mee bekend zijn denken. Zelf heb ik altijd regelmatig gewerkt, dagcentra en werkplekken genoeg waar je aan de slag kunt. Nu als ambulant begeleider kan ik meer zelf mijn agenda indelen, en dat bevalt prima. Ik vind het leuk om mensen te coachen en heb graag een luisterend oor. Ik begrijp heel goed dat mensen de "zorg" niet in willen om allerlei redenen, maar heb het zelf zo goed naar mijn zin, en doe mijn werk met zoveel plezier, en soms vind ik het jammer dat dit onderdeel van de "zorg" niet even goed in beeld is bij iedereen.
donderdag 28 november 2019 om 17:45
Een tijdje terug was het financieel heel ongunstig: leerlingsalaris voor fulltime werken. Dat is voor de meeste zij instromens gewoon niet haalbaar. Maar ik zie dat ze nu een andere opzet gaan starten vanaf september 2020 in mijn regio dus ik ga daar eens achteraan. Bedankt!-Darkside- schreef: ↑28-11-2019 08:42Zeker wel. Als je dat wil zou je eens contact op moeten nemen met een thuiszorgorganisatie wat de mogelijkheden zijn voor werk en opleiding.
donderdag 28 november 2019 om 17:47
Top! Hopelijk wordt het wat.mevrouwn schreef: ↑28-11-2019 17:45Een tijdje terug was het financieel heel ongunstig: leerlingsalaris voor fulltime werken. Dat is voor de meeste zij instromens gewoon niet haalbaar. Maar ik zie dat ze nu een andere opzet gaan starten vanaf september 2020 in mijn regio dus ik ga daar eens achteraan. Bedankt!
donderdag 28 november 2019 om 17:50
Ja, dat leerlingensalaris. Echt old school dat. Gericht op jonge mensen die nog thuis wonen. Boven de 21 heb je sws recht op minimumloon maar dat is natuurlijk ook geen optie als je als dertiger of veertiger een switch wil maken. In de nieuwe cao gehandicaptenzorg is dat voor zijinstromers beter geregeld (van andere cao's weet ik dat niet)
donderdag 28 november 2019 om 17:50
Ik wil de zorg juist uit. Het is echt waar mijn hart ligt maar ik kan het niet meer. Mensen die beslissingen nemen en geen idee hebben van het effect op de zorg of de hulpverlening, geld is leidend ipv goede zorg, er wordt ontzettend slecht gezorgd voor de medewerkers in kwestie. In mijn baan heb ik te maken met hele heftige situaties en heftige mensen en daar mag je gewoon zelf mee dealen. Agressie en geweld is schering en inslag en ‘hoort er een beetje bij’ dus ook daar heb je zonder weinig steun mee te dealen.
Veel meer verantwoordelijkheid dan waar ik voor betaald krijg, en veel te weinig mogelijkheden om mijn werk goed te doen. Al wil ik iets, het stikt van de wachtlijsten en incompetente organisaties en mensen en ik zie daar letterlijk mensen door overlijden. Ik ben er klaar mee. Het gaat ten koste van mijzelf.
Veel meer verantwoordelijkheid dan waar ik voor betaald krijg, en veel te weinig mogelijkheden om mijn werk goed te doen. Al wil ik iets, het stikt van de wachtlijsten en incompetente organisaties en mensen en ik zie daar letterlijk mensen door overlijden. Ik ben er klaar mee. Het gaat ten koste van mijzelf.
donderdag 28 november 2019 om 18:36
Ik klaag ook. Bij de thuiszorg waar ik werk krijg ik heel veel niet-betaald hoor. Reistijd tussen de klanten is veel te weinig, in 1 minuut kan ik niet van de een naar de ander.-Darkside- schreef: ↑28-11-2019 16:39Zeker waar.
En veel heeft ook te maken of je zelf wel grenzen aangeeft.
De planner vraagt me vaak om extra te komen, maar het is dus aan mij om nee te zeggen. Vroeger kon ik dat niet, voelde me veel te verantwoordelijk. Tegenwoordig doe ik gewoon wel en de toko blijft gewoon draaien.
Net als wat ik eerder las over vergaderen en cursussen in je eigen tijd. Mooi niet dus. Onze overleggen staan voor het hele jaar al gepland en zijn onderdeel van mijn rooster. Cursussen plan ik zelf in en ik schrijf daar gewoon uren voor. Ik schrijf ook uren voor langer blijven of eerder komen. En again: vroeger deed ik dat niet, durfde dat niet, vond het onzin om te doen etc.
Nou ammehoela, ik ga toch niet gratis werk verrichten? Mijn man heeft wel eens zo'n contract gehad, dat zoveel uur overwerken onbetaald was. Maar daar was het salaris dan ook naar.
Maar goed, daar hoor ik collega's ook wel over klagen. Ik heb daar maar 1 antwoord op: schrijf je uren dan.
Als ik extra bijboek wordt dat verwijderd. Mails lezen en reageren allemaal eigen tijd.
donderdag 28 november 2019 om 18:42
https://www.nu91-leden.nl/news/Reistijd ... jd&id=1319woesjje schreef: ↑28-11-2019 18:36Ik klaag ook. Bij de thuiszorg waar ik werk krijg ik heel veel niet-betaald hoor. Reistijd tussen de klanten is veel te weinig, in 1 minuut kan ik niet van de een naar de ander.
Als ik extra bijboek wordt dat verwijderd. Mails lezen en reageren allemaal eigen tijd.
In 2015 heeft het Europese Hof al bepaald dat reistijd werktijd is.
Ik zou eens informatie inwinnen bij de vakbond.
donderdag 28 november 2019 om 18:52
Ja ik vind ook dat ik vrij weinig verdien ten opzichte van het werk wat ik doe. Bij een werkgever kreeg ik geen reiskosten vergoeding, werd een verplichte 2 uur durende workshop maar 1 uur uitbetaald, stond ik voor niks bij een client aan de deur wegens rooster fouten. Jammer, geen geld. Kon bij lang zeuren een vergoeding krijgen voor de tijd dat ik voor niks aan het fietsen was maar die 3 uur? Ho maar. Met mijn contract moest ik per keer voor 3 uur uitbetaald worden als ik minder dan 15 uur werkte. Werd ook niet gedaan. Had geen zin om overal een strijd van te maken dus ben uiteindelijk weg gegaan. Bij een andere organisatie is het niet veel beter en dat maakt dat ik weg wil. Het verdiend niet genoeg waardoor ik voor mijn gevoel niet vooruit kom in het leven en meer uren draaien dan werk ik mezelf de vernieling in want ik zit al aan de max die in fysiek aan kan (als er niemand uitvalt en ik genoeg inval heb) . Als ik nu een man of vriend had was m'n loon wellicht niet zo'n struikelblok maar ik moet het alleen doen.Malinois schreef: ↑28-11-2019 17:50Ik wil de zorg juist uit. Het is echt waar mijn hart ligt maar ik kan het niet meer. Mensen die beslissingen nemen en geen idee hebben van het effect op de zorg of de hulpverlening, geld is leidend ipv goede zorg, er wordt ontzettend slecht gezorgd voor de medewerkers in kwestie. In mijn baan heb ik te maken met hele heftige situaties en heftige mensen en daar mag je gewoon zelf mee dealen. Agressie en geweld is schering en inslag en ‘hoort er een beetje bij’ dus ook daar heb je zonder weinig steun mee te dealen.
Veel meer verantwoordelijkheid dan waar ik voor betaald krijg, en veel te weinig mogelijkheden om mijn werk goed te doen. Al wil ik iets, het stikt van de wachtlijsten en incompetente organisaties en mensen en ik zie daar letterlijk mensen door overlijden. Ik ben er klaar mee. Het gaat ten koste van mijzelf.
anoniem_244419 wijzigde dit bericht op 28-11-2019 18:55
1.99% gewijzigd
donderdag 28 november 2019 om 18:55
In dat artikel staat dat het betrekkimg heeft op arbeids-rusttijden maar niet op betaling van die uren..-Darkside- schreef: ↑28-11-2019 18:42https://www.nu91-leden.nl/news/Reistijd ... jd&id=1319
In 2015 heeft het Europese Hof al bepaald dat reistijd werktijd is.
Ik zou eens informatie inwinnen bij de vakbond.
Over arbeids-rusttijden gesproken, daar kan ik ook nog wel een topic over vol kladderen. Mijn cliënten vonden ook altijd dat ik ze makkelijk verdiende als ik, op een werkdag van 12 uur, 1x een half uurtje pauze had en even wat zat te eten. 'nou ik heb echt het verkeerde beroep gekozen hoor hahahaha'.
'dat is wel makkelijk verdient zo he...'
(Ik kreeg niet eens betaald als ik geen patiënt zag, en dan zat ik de helft van de tijd in die pauze nog brieven te schrijven/belletjes af te handelen/dossiers bij te werken )
Die pauze was dan al een unicum want die had ik de helft van de tijd niet eens. Dan moest ik even snel eten als ik naar een patiënt toe reed. Soms in 2 minuten dus was naar binnen proppen.
